Anioł i krzyże

Dziś rano ukazała się na moim blogu recenzja powieści Gabrieli Gargaś Wieczór taki jak ten, a teraz post z cyklu „Historie z książek”. Dziś opowiadanie z książki, która spadła z półki wprost pod nogi 9-letniego Bartka. Przeczytajcie i zapamiętajcie:

Wigilijny wieczór

Autor: Gabriela Gargaś

Tytuł: Wieczór taki jak ten

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Liczba stron: 376+16 k.
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Data wydania: 2017

ISBN: 978-83-7976-794-6

Święta to szczególny czas. Czas cudów. Bo zawsze znajdzie się Ktoś, kto rozdaje prezenty, niekoniecznie pod choinką... Michalina ma 27 lat i sama wychowuje młodszego brata. Mieszkają w przepięknej, malowniczej miejscowości u podnóża Tatr. W codziennych trudach wspiera ją jej babcia Zosia, właścicielka cukierni „Cynamonowe serca”. To za jej radą, by podreperować budżet, wnuczka postanawia na okres Bożego Narodzenia wynająć pokoje dla gości. Do pensjonatu przyjeżdżają tylko cztery osoby: ekscentryczny rozwodnik, który najchętniej wymazałby Święta z kalendarza, starsza pani, która pragnie odzyskać utracone wspomnienia oraz tajemnicza pani doktor z córką. Gdy dzień przed Wigilią do drzwi domu Michaliny zapuka jeszcze jeden gość, życie kobiety wywróci się do góry nogami.

Jest taki dzień, tylko jeden, raz do roku; Dzień, zwykły dzień, który liczy się od zmroku…  – te słowa świątecznej piosenki autorstwa Seweryna Krajewskiego idealnie wpisują się w tematykę i klimat książki Gabrieli Gargaś Wieczór taki jak ten.

Kiedy w bezchmurna noc spojrzycie na niebo, zobaczycie gwiazdy. Setki, tysiące, miliony. Świecą, bo są wypełnione wiarą. A tylko wiara świeci tak jasno. Kto je spełnia? Anioły. Latają po niebie i do koszyków wrzucają gwiezdne marzenia. Niektóre z tych marzeń wyrzucają. (s. 224)

Jakie? Te, które nie są dobre, są nieprzydatne lub mogą szkodzić innym. A i przy tym autorka uczy odróżniać marzenia od pragnień. Anioły spełniają tylko prawdziwe marzenia. Nie bójmy się marzyć! Nie tylko od święta! A anioły wyrabiane przez Michalinę, artystyczną duszę, są przepiękne i mają magiczną moc. Świąteczną moc. Przekonajcie się sami…

Prezenty nie zastąpią niczyjej obecności, śmiechu, dotyku, rozmowy czy przytulańca. (s. 109)

Magię świąt Bożego Narodzenia stanowi rodzina zgromadzona przy wspólnym stole – i tę prawdę przypomina czytelnikowi autorka. Zaznacza przy tym, że ten wymarzony prezent nie zawsze jest tym, czego się potrzebuje w danej chwili. Że należy się cieszyć z każdego prezentu i wierzyć w Mikołaja, nawet gdy się jest dorosłym. Zaznacza przy tym kilka razy, niejako mimochodem, iż ważna jest wiara w ponowne narodzenie Jezusa. A przy tym trzeba wierzyć:

W ludzi. W ludzi przede wszystkim. (s. 231)

Książkowe prezenty

Autor: zbiorowy

Tytuł: Księgarenka przy ulicy Wiśniowej

Cykl: Antologie świąteczne

Wydawnictwo: Filia

Liczba stron: 424
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Data wydania: 2016

ISBN: 978-83-8075-153-8

Księgarenka przy ulicy Wiśniowej to zbiór bożonarodzeniowych opowiadań, które stanowi pewną całość kompozycyjną, bowiem opowiadania Liliany Fabisińskiej rozpoczynają i kończą zbiór. Zamykają w swe klamry pozostałe opowiadania innych polskich autorów, które mają wspólne mianowniki oprócz tytułowej Księgarenki i jej właściciela – pana Alojzego..

Liliana Fabisińska Ostatnie święta – pan Alojzy zamyka swoja ukochana Księgarenkę przy ulicy Wiśniowej. Miał to zrobić już kilka razy wcześniej, lecz zawsze zmieniał zdanie. Tym razem go nie zmienił. Jest już stary, a poza tym chce odwiedzić swoją córkę w Australii. Ale przed Bożym Narodzeniem dla każdego swojego stałego klienta przygotował świąteczny książkowy prezent, bowiem uważał, że książki są przewodnikami duszy. Dla każdej osoby wybrał egzemplarz, który według niego może stać się drogowskazem na dalsze życie lub pocieszeniem… Bowiem książka podarowana komuś w prezencie może odmienić czyjeś życie.

Agnieszka Krawczyk Malutkie czary – o pracy w wigilię w przebraniu żółtej, pluszowej myszy, o sile promocji i gadżetów, o zaopiekowaniu się zaginionym dzieckiem, o zwiedzaniu sklepu z wyposażeniem wnętrz,

To, że ktoś jest dobry, nie oznacza od razu, że jest naiwny czy głupi. (s. 45)

Ważne było, że co się miało odnaleźć, to się odnalazło… (s. 64)

Wśród tych wszystkich zawirowań losu, burz i niepowodzeń ma się odnaleźć dwoje ludzi, których coś prowadzi do siebie, ale potrzeba im na końcu jakiegoś malutkiego czaru, żeby wszystko dobrze się skończyło. (s. 64)

Tu i teraz

Oj, dawno nie było postu z cyklu "Historie z książek", ale nic się nie trafiło aż do dzisiaj. Babcia Tosia, bohaterka Drogi do domu Gabrieli Gargaś (recenzja TUTAJ), opowiada Matyldzie pewną historię, która ponoć zdarzyła się naprawdę; historię pani w białej sukni, która spotkała panią w zielonej sukience. A było to tak:

Ruszyć z miejsca

Autor: Gabriela Gargaś

Tytuł: Droga do domu

Wydawnictwo: Filia

Liczba stron: 423
Oprawa: miękka
Data wydania: 2015

ISBN: 978-83-7988-446-9

Nie wymagaj, tylko ciesz się z tego, co masz. (s. 337)

Czym jest dom? Najprostsza odpowiedź to dach nad głową i cztery ściany, rodzina, poczucie bezpieczeństwa, domowe ognisko. Ale czy tylko to? Na to pytanie pomoże odpowiedzieć książka Gabrieli Gargaś Droga do domu.

Rodzinna – to małe miasteczko o jakże wymownej nazwie(!). Tu wszyscy się znają od podszewki. Wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą. Jedna wielka rodzina. I tu mieszkają zwykłe kobiety.

Alicja jest wdową po 30-tce, która wciąż rozpamiętuje śmierć męża z powodu złej diagnozy lekarza. Samotnie wychowuje prawie 6-letniego Krzysia i właśnie po raz kolejny straciła pracę. Żyje wspomnieniami i chęcią zemsty na lekarzu. Florystka Ewa rzuciła ukochanego Pawła, bo miała dość mijania się z mężczyzną swojego życia. Wprowadziła się do brata i wkrótce wdała się w romans z jego kolegą. Rozwódka Matylda od 5 lat pracuje jako asystentka w kancelarii prawniczej, bez wytchnienia, bez urlopu, na własne życzenie. Jest pogrążona w wielkim bólu, a praca pomaga jej przetrwać z dnia na dzień. Twierdzi, iż nie ma prawa być szczęśliwa, ale z drugiej strony brakuje jej odwagi, by skończyć ze swoim życiem. Jest emocjonalnie zrujnowana. Majka to europejska sierota, choć z punktu prawnego pełnoletnia i dorosła. Marzy o lepszym życiu z dala od Rodzinnej. Wyszczekana, nieco wulgarna i dosadna w słowach, lecz tak naprawdę pogubiona i bardzo wrażliwa. Jej babcia Antonina nie jest smutną staruszką po 70-tce, tylko starą babeczką z werwą, jak mówi o sobie. A to dzięki wnuczce, która nie pozwala jej na zramolenie. Kobieta marzy, by zobaczyć morze i spotkać się ze swoją przyjaciółką Zofią Żabnicką, która mieszka w miejscowości Świętouść.

To Majka pragnie, aby wielkie marzenie babci Tosi się spełniło, a tym samym i ona wyrwie się choć na chwilę z Rodzinnej, wyloguje się z tego życia. Ala boi się przyszłości, ale i marzy o tym, by napisać książkę. Jej syn Krzyś chce iPoda. Ewa pragnie wrócić do Pawła, zaś Matylda… trwa. Pięć kobiet i mały chłopiec. Nie wszyscy się znają, lecz wszyscy mają powód, by ruszyć się z miejsca. To najmłodsza Majka podejmuje ostateczną decyzję:

W takim razie musimy wyjechać. Gdzieś tam czeka na nas lepsze życie. (s. 54)