Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Δευτέρας 30-04-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων ιβ΄ 9 - 17

ιβ΄ 9 - 17

  
Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. Θ΄ 12 - 19

Θ΄ 12 - 19
                                                   
Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τό τέλος-ἀρχή τῆς «ἀβράδυαστης μέρας» τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.Οἱ τελευταῖες του ἡμέρες-Εἰρηνική κοίμηση

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΤΟ ΤΕΛΟΣ – ΑΡΧΗ

ΤΗΣ «ΑΒΡΑΔΥΑΣΤΗΣ ΜΕΡΑΣ»

ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Οἱ τελευταῖες του ἡμέρες

Εἰρηνική κοίμηση

Λίγο πρίν τήν κοίμησή του ἔπαθε κάτι σάν ἐγκεφαλικό καί δέν ἐπικοινωνοῦσε μέ τό περιβάλλον, γιά δύο ἡμέρες. Τά μάτια του ἦταν ἀνοικτά ἀλλά ἀκίνητα. Ὁ γιατρός, πού ἦλθε καί τόν ἐξέτασε, δέν εἶχε τίποτε νά τοῦ κάνει. Ἦταν ὁ Γέροντας μόνο φλέβες καί κόκκαλα. Ὡστόσο τοῦ ἔκανε μία ἔνεση.

Μετά τίς δύο ἡμέρες πάλι συνῆλθε.Τήν τελευταία νύχτα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του ἔμεινε ὡς συνήθως μόνος ἀφοῦ, τόν περιποιήθηκε τό βράδυ ὁ διακονητής του. Εἶχε κοινωνήσει τό προηγούμενο Σάββατο. Τό πρωί ὅταν ξαναπῆγε ὁ διακονητής, ὅπως ἦταν ἡ τάξη, τόν βρῆκε νά ἔχει κοιμηθεῖ «ἐν εἰρήνῃ» τόν αἰώνιο ὕπνο καί μάλιστα ἐκτός τῆς κλίνης του. Ἦταν μία ἑβδομάδα μετά ἀπό τήν ἀλληλοσυγχώρηση μέ τούς Πατέρες...

Δόλια ἐφαρμογή «χαράγματος» (“τσιπαρίσματος”) στούς μαθητές πρό τῆς γενικῆς σέ ὅλους τούς πολίτες

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Οἱ ἀπάνθρωποι σχεδιασμοὶ δὲν ὀρρωδοῦν πρὸ οὐδενός. Ἀκάθεκτοι προωθοῦνται γιὰ νὰ ἐξουδενώσουν τὴν ἀνθρώπινη ὑπόσταση, καθὼς ἡ Ἀγέλη τῶν Ὑπνωτισμένων μὲ τὰ Παραισθησιογόνα τῆς Ἀλλοτριώσεως ἀδυνατεῖ νὰ ἀντιληφθεῖ τί ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.

Ἐδῶ ἡ Ἑλλάδα “καίγεται”
καὶ αὐτοὶ προαναγγέλλουν τὸ “τσιπάρισμα” τῶν παιδιῶν μας

τοῦ ἱστολογίου: «ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ»

.        Ὄχι, δὲν εἶναι σενάριο ἀπὸ ταινία ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Εἶναι ἀναγγελία τῆς ἐφαρμογῆς μιᾶς δαιμονικῆς φαντασίας. Μιλᾶμε γιὰ αὐτὸ ποὺ ἀνακοίνωσαν οἱ “ἐρευνητὲς” τοῦ Ἰνστιτούτου βιώσιμης κινητικότητας καὶ δικτύων Μεταφορῶν (ΙΜΕΤ), στὸ πανευρωπαϊκὸ συνέδριο “TRA 2012 – Transport Research Arena Conference” καὶ τοῦ ὁποίου οἱ “ἐργασίες” ἄρχισαν χθὲς στὴν Ἀθήνα καὶ θὰ τελειώσουν αὔριο.
.        Τί μᾶς εἶπαν λοιπὸν τὰ ἐπικουρικὰ ἐπιτελεῖα τῆς παγκόσμιας ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης (ἠλεκτρονικῆς δικτατορίας); Ὅτι μέχρι τὸ τέλος τοῦ χρόνου θὰ διατίθεται καὶ στὴν ἑλληνικὴ ἀγορὰ ἕνα τσιπάκι ποὺ θὰ ἐμφυτεύεται στὰ παιδιά, τῶν ὁποίων οἱ γονεῖς ἐπιθυμοῦν νὰ τὰ παρακολουθοῦν σὲ πραγματικὸ χρόνο καὶ διαρκῶς ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸ κινητό τους τηλέφωνο.
.        Μὲ λίγα λόγια θὰ ἀρχίσει μὲ αὐτὸν τὸν δόλιο καὶ σοκαριστικὸ τρόπο ἡ prova generale γιὰ τὸ ἐπερχόμενο μαζικὸ τσιπάρισμα ὅλων τῶν πολιτῶν.

Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης.Λόγοι διδαχῆς-Περὶ ἱερωσύνης

Περὶ ἱερωσύνης

Ὅταν λειτουργᾶς, νά ῾χεις ὑπόψη σου ὅτι εἶσαι μεσίτης. Παραλαμβάνεις ἀπὸ τὸν κόσμο πόνο, δάκρυα, ἀσθένειες, παρακλήσεις καὶ τ᾿ ἀναφέρεις ἐπάνω εἰς τὸ θρόνο τῆς θεότητος. Καὶ μεταφέρεις κατόπιν στὸν κόσμο παρηγοριά, θεραπεία, ὅ,τι ἔχει ἀνάγκη ὁ καθένας. Μεγάλο ἀξίωμα σ᾿ ἔχει ἀξιώσει, παιδί μου, ὁ Θεός. Νὰ τὸ καλλιεργήσεις. Τὸ αὐτὶ τοῦ Θεοῦ εἶναι στὸ στόμα τοῦ ἱερέως.

Μεγάλη δύναμη ἔχει τὸ πετραχήλι. Τὸ πετραχήλι εἶναι ὁ διαλλάκτης τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου μὲ τὸν Πατέρα, μὲ τὸν Δημιουργό του. Γι᾿ αὐτὸ ὅσο μπορεῖς περισσότερα ὀνόματα νὰ μνημονεύεις. Ὅσο μπορεῖς περισσότερα.

Στὸν καιρὸ τῆς Τουρκοκρατίας γύριζαν πολλοὶ παπάδες, ἄλλα ἕνας παπὰς γύριζε καὶ μάζευε ὀνόματα καὶ τὰ μνημόνευε στὴ Λειτουργία. Καὶ εἶπε ὁ καϊμακάμης, ὁ Τοῦρκος ἀστυνομικός: «Βρέ, αὐτὸς ἐγείρει τὸν κόσμο σὲ ἐπανάσταση». Τὸν πιάνει καὶ τὸν βάζει μέσα. Καὶ στὸν ὕπνο τοῦ φανερώνονται ὅλοι αὐτοὶ ποὺ μνημόνευε καὶ λένε: «Ἄκουσε, ἢ βγάζεις τὸν παπὰ ἔξω, διότι αὐτὸς μᾶς μνημονεύει καὶ μᾶς παρηγορεῖ, ἢ θὰ σοῦ πάρουμε τὸ πρῶτο παιδί». Κι ὁ Τοῦρκος φοβήθηκε. Ἐπὶ Τουρκοκρατίας. «Ἄντε, παπά, πᾶνε στὸ καλό», λέει, «πᾶνε, ἐγὼ θὰ χάσω τὸ παιδί μου;»

Ἐνορία καί ἐκκλησία

Ενορία και Εκκλησία..... του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνού Ομοτίμου Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών Από το βιβλίο του «ΕΝΟΡΙΑ - Η μεγάλη μας οικογένεια» ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» *** ΕΝΟΡΙΑ Η μεγάλη μας οικογένεια α) Εκκλησία και Ενορία β) Η ζωή της Ενορίας γ) Η Ενορία στην ιστορία δ) Δυνατότητες και προοπτικές Α. ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΟΡΙΑ 1. Στην εκκλησιαστική μας πραγματικότητα η μικρότερη ενότητα, ο πυρήνας της Εκκλησίας, είναι η Ενορία. Ως ευχαριστιακή σύναξη των πιστών εμφανίζεται η (κάθε) Ενορία, σε συνάρτηση βέβαια με την Επισκοπή, στην οποία οργανικά ανήκει, ως «η καθολική εκκλησία» (= Η Εκκλησία) στον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Ο πιστός ζει το μυστήριο της Εκκλησίας στη ζωή και πράξη της Ενορίας του, μέσα στην οποία αγωνιζόμενος και αγιαζόμενος, ενώνεται με τον Χριστό και τους εν Χριστώ αδελφούς του, πραγματοποιώντας συνεχώς την εν Χριστώ ύπαρξή του, την εκκλησιαστικότητά του. Ο λόγος, συνεπώς, για την Ενορία και τη ζωή της είναι στην ουσία του λόγος για την ίδια την Εκκλησία και την παρουσία της στον κόσμο.

«Μακάριοι οἱ πενθοῦντες ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται».Ἀρρώστιες

 

«Μακάριοι οἱ πενθοῦντες ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται»

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

“Μακάριοι οἱ πενθοῦντες,

ὅτι αὐτοί

παρακληθήσονται”

(Ματθ. Ε΄.4)

Ἀρρώστιες 

Ὅταν δεῖς τόν Φ.Γ., δός του ἀπό μένα τίς θερμότερες εὐχές μου γιά γρήγορη ἀνάρρωση. Πές του ἐπίσης ὅτι, παρ᾿ ὅλη τή σταθερή ἐλπίδα καί τή δυνατή πίστη του στό Θεό, δέν θά πρέπει νά περιφρονήσει καί τήν ἰατρική βοήθεια. Ὁ Θεός εἶναι ὁ δημιουργός ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί ὅλων τῶν πραγμάτων, «ποιητής οὐρανοῦ καί γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων». Καί εἶναι ὁ Δημιουργός ὄχι μόνο τῶν πασχόντων, ἀλλά καί τῶν γιατρῶν καί τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης καί τῶν φαρμακευτικῶν βοτάνων καί τῆς θεραπευτικῆς δυνάμεως πού ἔχουν αὐτά τά βότανα. «Τέκνον, ἐν ἀρρωστήματί σου μή παράβλεπε, ἀλλ᾿ εὖξαι Κυρίῳ, καί αὐτός ἰάσεταί σε», λέει βέβαια ὁ σοφός Σειράχ (38. 9). Ὁ ἴδιος ὅμως προσθέτει: «Κύριος ἔκτισεν ἐκ γῆς φάρμακα, καί ἀνήρ φρόνιμος οὐ προσοχθιεῖ αὐτοῖς» (38. 4). «Καί ἰατρῷ δός τόπον, καί γάρ αὐτόν ἔκτισε Κύριος, καί μή ἀποστήτω σου, καί γάρ αὐτοῦ χρεία. ἔστι καιρὸς ὅτε καὶ ἐν χερσὶν αὐτῶν εὐοδία·» (38, 12-13). (Στά χέρια τους μερικές φορές εἶναι ἡ κατευόδωση τῆς ὑγείας).

Περί τῆς προβολῆς μιᾶς βλάσφημης ταινίας

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΜΙΑΣ ΒΛΑΣΦΗΜΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Κυριακή των Μυροφόρων σήμερα και το άθεο τηλεοπτικό κατεστημένο έχει προγραμματίσει την προβολή της βλάσφημης ταινίας The Da Vinci Code, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Dan Brown. Στο βιβλίο αυτό και συνακόλουθα στην ταινία επαναλαμβάνεται το ανιστόρητο ψεύδος, ότι ο Χριστός ήταν παντρεμένος με την Μαρία την Μαγδαληνή. Ο γάμος αυτός μάλιστα είχε καρποφορήσει, σύμφωνα με τον μύθο, και απόγονοι του Χριστού ζούσαν στη δυτική Ευρώπη.

Δείξαμε σε άλλη μελέτη μας για τους Γνωστικούς, ότι ο μύθος αυτός ήταν γνωστικής προέλευσης και είχε διατηρηθεί στους διάδοχους κύκλους των Καθαρών τον Μεσαίωνα. Σε κάποιες περιπτώσεις είχε υιοθετηθεί από την φεουδαρχική αριστοκρατία για να στηρίξει το γαλαζοαίματο αυτής και την φυλετική ανωτερότητάς της.   

Ἂς ἀποφεύγουμε ὅσους μᾶς βλάπτουν

Ἂς ἀποφεύγουμε ὅσους μᾶς βλάπτουν, ἔστω κι ἂν εἶναι φίλοι ἢ γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο ἀπαραίτητοι. Σὰν πρότυπα νὰ ἔχουμε αὐτοὺς ποὺ ἀσκοῦν τὴν ἀρετή.

Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα

Ἂν θέλεις ν᾿ ἀκολουθήσεις τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ κρεμάσεις μαζί Του, πάνω στὸ σταυρό, τὸν παλιό σου ἑαυτό, πρέπει (πρῶτα) νὰ διώξεις ἀπὸ κοντά σου ἐκείνους ποὺ σὲ κατεβάζουν ἀπὸ τὸ σταυρό, (ἔπειτα) νὰ ἑτοιμαστεῖς γιὰ νὰ ὑπομείνεις ταπεινώσεις, καὶ (τέλος), νὰ ἀναπαύεις τὶς καρδιὲς ἐκείνων ποὺ σὲ στενοχωροῦν.

Ἐπιστολή μητροπολίτη Γερμανοῦ στό Μητροπολίτη Ἰσπανίας σχετικά μέ τήν προσευχή στόν Ἅγιο Ἰούδα τόν Θαδδαῖο

Ο μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός απέστειλε στο μητροπολίτη Ισπανίας κ. Πολύκαρπο, επιστολή σχετικά με την προσευχή στον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο.


Το κείμενο της επιστολής έχει ως ακολούθως:
«Προς Τον Σεβ. Μητροπολίτην Ισπανίας και Πορτογαλίας Κυριον κύριον ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΝ


Σεβασμιώτατε άγιε Ισπανίας κ. Πολύκαρπε,


ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,


Η δε δύναμις, το φως και η χαρά της Αναστάσεως να πλημμυρίζουν πάντοτε Σε, την Διακονία σου, τους Κληρικούς και πάντας τους χριστιανούς της Μητροπόλεώς σου.


Αδελφέ άγιε Ισπανίας, έλαβα την από 3-4-2012 απαντητικήν επιστολήν σου και ουδόλως ικανοποιήθην. Διότι αποδοχή τοιούτων ευχών παραχαράσσει το αληθινό νόημα της ορθοδόξου προσευχής και εθίζει τους χριστιανούς μας σε μαγικού τύπου προσευχές, όπερ θεωρώ απαράδεκτo.

Ὅταν εἶναι ὅλοι ἑνωμένοι στήν κοινή λατρεία...δημιουργεῖται ἕνας «εἰρηνικός πνευματικός ἀνεμοστρόβιλος»

 

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.

 

 Γ) Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία εἶναι ζωή « ἐν Χριστῷ ἑνότητος» και ἀληθινῆς «ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας».

 

Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία, εἶναι ζωή ἀληθινῆς ἐλευθερίας, διότι εἶναι ζωή ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί «οὗ τό Πνεῦμα Κυρίου ἐλευθερία»⁴². Διά τῆς ἔνταξής μας στήν Ἐκκλησία μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Ἅγιο Χρῖσμα, ἀποκτᾶμε τίς ὀντολογικές προϋποθέσεις γιά νά φθάσουμε στήν ἀληθινή ἐλευθερία, πού εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τά πάθη καί τήν δουλεία στήν φθορά, τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο⁴³. Ἀποκτᾶμε τήν δυνατότητα «τέκνα Θεοῦ γενέσθαι»⁴⁴, ἐάν φυλάξουμε τήν Χάρη ἐνεργό διά τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν, ἀσκούμενοι καί ζώντας μυστηριακά. «Ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία τοῦ πιστοῦ» σημειώνει ὁ καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, «ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς χαρισματικῆς⁴⁵ ἐλευθερίας καί μάλιστα στό μέτρο τῆς ὑποταγῆς τῆς κτιστῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας, στήν ἄκτιστη ἐλευθερία τοῦ Θεοῦ»⁴⁶.

Ὁ ἀναστάς Κύριος, ἐλευθερωτής μας

Ο ΑΝΑΣΤΑΣ ΚΥΡΙΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ ΜΑΣ

Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου, Καθηγουμένου

τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱ. Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου

«ΕΞΗΓΟΡΑΣΑΣ ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ σου αἵματι· τῷ Σταυρῷ προσηλωθείς καί τῇ λόγχῃ κεντηθείς, τήν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις, Σωτήρ ἡμῶν δόξα σοι» (Κάθισμα ΙΕ΄ Ἀντιφώνου Μ. Παρασκευῆς).

«Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα» (Γαλ. γ΄ 13).

Ὁ Νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν δῶρο τοῦ Θεοῦ πρός τον λαό του. Ὁ Ἰουδαϊκός κόσμος ὅμως τόν παρερμήνευσε, ὥστε μένοντας μόνο στό γράμμα του νά αὐτοδικαιώνεται, ὅπως φαίνεται καί στήν παραβολή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου. Ἔγινε λοιπόν ὁ Νόμος κατάρα, διότι ἀντί νά ἀποτελῇ μέσον κοινωνίας μέ τόν Θεό καί σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, τόν χρησιμοποίησε ὁ ἄνθρωπος ὡς ἀφορμή αὐτοσωτηρίας καί ὑπερηφάνου εἰδωλοποιήσεως τοῦ ἑαυτοῦ του καί ὡς ἐκ τούτου ὁ Νόμος τόν ἐχώριζε ἀπό τόν Θεό.

Μοναχοῦ Ἀρσένιου Βατοπαιδινοῦ: Εἰς τόν Βίον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου (Μέρος 6ο)

Ο άγιος Γεώργιος. Λεπτομέρεια βυζαντινής εικόνας από την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.

VatopaidiFriend: Με αφορμή την εορτή του αγίου Γεωργίου, σας παρουσιάζουμε από το αρχείο μας ένα υπέροχο δείγμα της άγνωστης (στον πολύ κόσμο) πνευματικότητας του π. Αρσένιου Βατοπαιδινού. Πρόκειται για μια θαυμάσια εξιστόρηση του βίου του αη-Γιώργη με πολλές βαθιές πνευματικές σκέψεις και διδαχές.
Συνέχεια από Μέρος 5ο
Πάλι ντροπή, έκπληξη και θυμός ακολούθησαν τα λόγια του μάρτυρος και διαταγές να τον μαστιγώνουν με νεύρα βοδιών και νύχια σιδερένια να ξεσχίζουν τις σάρκες του. Αλλά αυτός ήταν έμπλεως θείας Χάριτος και φαινόταν σαν να έπασχε κάποιος άλλος.
Ο Μαγνέντιος υποκρινόμενος φιλανθρωπία, ζήτησε να κατεβάσουν τον Γεώργιο από το ξύλο του μαρτυρίου, το οποίο αφού έγινε, του είπε: «Εάν θέλεις, σύμφωνα με την διδασκαλία σου να γίνουμε Χριστιανοί, δείξέ μας ένα θαύμα. Βλέπεις εκείνους τους τάφους; Ανάστησε έναν από τους νεκρούς και θα πιστέψουμε στον Θεό σου».

Βίος καί πολιτεία τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη. Ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη

Βίος καί πολιτεία

τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη

(2ο Μέρος)

Ἀπό τό βιβλίο «Ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλύβης»

Ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη

Εἶχε πιά μπεῖ στήν ἐφηβεία. Κι ἦταν ἕνας ζωηρός, δραστήριος καί ἔξυπνος ἔφηβος. Χωρίς ὅμως τά γνωστά προβλήματα, τίς ἐσωτερικές συγκρούσεις καί τίς ψυχολογικές μεταπτώσεις τῆς ἡλικίας αὐτῆς. Ἡ καρδιά του ἦταν δοσμένη στόν Θεό ὁλοκληρωτικά καί σταθερά. Καί δέν ποθοῦσε τίποτ᾿ ἄλλο, παρά ν᾿ ἀνήκει σ᾿ Ἐκεῖνον καί νά τηρεῖ μέ συνέπεια τόν ἅγιο νόμο Του.

«Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται», εἶχε διαβάσει στό Εὐαγγέλιο. «Πλήρωμα νόμου ἡ ἀγάπη», θυμόταν ἐπίσης πώς ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Δέν ἔχανε λοιπόν καμιά εὐκαιρία ἐκδηλώσεως τῆς ἀγάπης, πού ξεχείλιζε ἀπό τήν καρδιά του, γιά τούς συνανθρώπους του. Καί τί ἔκανε; Πολλές φορές ἔβγαζε τά ροῦχα του κι ἔντυνε μ᾿ αὐτά τούς φτωχούς. Ἔτσι, ἰδιαίτερα τόν τσουχτερό χειμώνα, συχνά ἔτρεμε ὁ ἴδιος καί ξύλιαζε ἀπό τό κρύο. Μελάνιασμένος ἔφτανε στό σπίτι του, γιά ν᾿ ἀντιμετωπίσει τήν ἀπορία, τήν ἔκπληξη, τήν ἀγανάκτηση καί τά παράπονα τῶν γονέων του. Αὐτά ὅμως δέν ἦταν ἱκανά νά τοῦ ἀλλάξουν τό φιλάνθρωπο φρόνημα.

Κυριακή τῶν Μυροφόρων

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μαρκ. ΙΕ΄ 43-ΙΣΤ΄ 8)

Κάθε φορά ποὺ ζοῦμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κάθε φορά ποὺ στὸ νοῦ μας φέρνουμε τὸ Νικητὴ τοῦ θανάτου, τὸν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν, σκεφτόμαστε καὶ τὸν ἱερὸ ὅμιλο τῶν Ἁγίων Μυροφόρων. Τῶν Μυροφόρων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν. Τὶς εὐλογημένες ἐκεῖνες ψυχὲς ποὺ ἀγάπησαν τὸν Χριστὸ μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ὑπάρξεώς τους καὶ Τὸν εἶχαν κλαύσει μὲ ὅλη τους τὴν καρδιὰ ὅταν βρισκόταν ἐπάνω στὸν Σταυρό. Καὶ μαζὶ μὲ αὐτὲς θυμόμαστε τὸν “εὐσχήμονα βουλευτή”, τὸν Ἰωσὴφ δηλαδὴ καὶ τὸν Φαρισαῖο Νικόδημο, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προσφέρει καὶ τὰ μύρα ἀλλὰ καὶ τὰ δάκρυα τῆς ἀγάπης τους πρὸς τὸν λατρευτὸ Διδάσκαλο, ὅταν βρισκόταν στὸν ζωοδόχο τάφο!

Τά ἱερά ἄμφια τῶν Κληρικῶν

 

Η θεολογική σημασία των αμφίων, η οποία υπαγόρευσε τη χρήση τους, είναι ότι ο Λειτουργός δεν τελεί αφ' έαυτου τα μυστήρια, αλλά δυνάμει Χριστού και της Ιεροσύνης της Εκκλησίας, την οποία κατέχει δια της χειροτονίας «εν Πνεύματι Αγίω», «ενδεδυμένος την της Ιερατείας χάριν».

Διατηρούν κατά βάση την παλαιά τους μορφή και με αυτά διακρίνονται οι επί μέρους βαθμοί της Ιεροσύνης. Είναι επτά, κατά τον τύπο των επτά χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και τον ιερό αριθμό της πληρότητας. Κατανέμονται αναλόγως στους τρεις βαθμούς της Ιεροσύνης:

Στο Διάκονο τρία για το ιερό του αριθμού (1) Στιχάριο, (2) Οράριο, στη θέση του Επιτραχηλίου και (3) Επιμάνικα.

29 Απριλίου Συναξαριστής. Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου, Ἀποστόλων, Κερκύρας Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰακισχόλου, Ἰανουαρίου, Εὐφρασίου, Μαμμίνου, Μαρσαλίου, Σατορνίνου καὶ Φαυστιανού, Βιταλίου καὶ Βαλερίας Μαρτύρων, Ζήνωνος Μάρτυρα, Νέωνος Μάρτυρα, Ἀττικοῦ καὶ Κυντιανοὺ Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων Ἀγαπίου, Σεκουνδίνου, Τερτούλης, Ἀντωνίας καὶ ἀνωνύμου μετὰ τῶν τέκνων του, Ἰωάννου τοῦ Καλοκτένους, Βασιλείου Θαυματουργοῦ ἐκ Σερβίας.

Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων

Μυροφόρες εἶναι οἱ γυναῖκες ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Κύριο μαζὶ μὲ τὴ Μητέρα του, ἔμειναν μαζί της κατὰ τὴν ὥρα τοῦ σωτηριώδους πάθους καὶ φρόντισαν νὰ ἀλείψουν μὲ μύρα τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Ὅταν δηλαδὴ ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος ζήτησαν κι’ ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Πιλάτο τὸ δεσποτικὸ σῶμα, τὸ κατέβασαν ἀπὸ τὸ σταυρό, τὸ περιέβαλαν σὲ σινδόνια μαζὶ μὲ ἐκλεκτὰ ἀρώματα, τὸ τοποθέτησαν σὲ λαξευτὸ μνημεῖο καὶ ἔβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στὴ θύρα τοῦ μνημείου.

Παρευρίσκονταν, κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Μᾶρκο, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία ποὺ καθόταν ἀπέναντι τοῦ τάφου. Ἄλλη Μαρία ἐννοοῦσε ὁπωσδήποτε τὴ Θεομήτορα. Δὲν παρευρίσκονταν μόνο αὐτές, ἀλλὰ καὶ πολλὲς ἄλλες γυναῖκες ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ Λουκᾶς.

Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἀνανέωση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ ἀνάπλαση καὶ ἐπάνοδος πρὸς τὴν ἀθάνατη ζωὴ τοῦ πρώτου Ἀδὰμ ποὺ καταβροχθίσθηκε ἀπὸ τὸ θάνατο λόγω τῆς ἁμαρτίας καὶ διὰ τοῦ θανάτου ἐπανῆλθε πρὸς τὴ γῆ ἀπὸ τὴν ὁποία πλάσθηκε.