Ἐρωτήματα πιστῶν πρός τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη (ΣΤ'), 9-10-2020

 Ερωτήματα πιστών προς τον π. Σάββα Αγιορείτη (ΣΤ'), 9-10-2020

Ἡ ἀγάπη στήν πατρίδα Ἁγίου Παϊσίου, Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἡ ἀγάπη στήν πατρίδα Ἁγίου Παϊσίου, 14-1-2018, Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν λογισμῶν (Β),Ἁγ.Παϊσίου-Πνευματικός ἀγώνας,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν λογισμῶν (Β),Ἁγ.Παϊσίου-Πνευματικός ἀγώνας,28-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἑρμηνεία ἀποστολικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Μέρος Δεύτερο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[:Α΄ Κορ. 12, 27- 31 και 13,1-8] 

Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄ Κορ. 13,1-4 : 

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, α΄ 

Και πρόσεξε από πού αρχίζει· πρώτα από αυτό που θεωρούνταν από αυτούς θαυμαστό και μέγα, το χάρισμα των γλωσσών. Και αφού παρουσίασε το χάρισμα, δε δείχνει τόσο όσο είχαν αυτοί, αλλά πολύ περισσότερο. Διότι δεν είπε, «εάν ομιλώ γλώσσα», αλλά « Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ (:εάν υποθέσουμε ότι μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, δεν έχω όμως αγάπη μοιάζω με τον άψυχο χαλκό που βουίζει όταν τον χτυπούν, ή με το κύμβαλο που βγάζει μεγάλο θόρυβο χωρίς κάποια σημασία)»[Α΄Κορ.13,1]. Τι σημαίνει «των ανθρώπων»; Όλων των εθνών της οικουμένης. Και ούτε σε αυτήν την υπερβολή αρκέστηκε, αλλά θέτει και άλλη πολύ μεγαλύτερη, καθώς συνεχίζει και λέγει «καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον(:και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχολογάει ή κύμβαλο που αλαλάζει χωρίς να αναδίδει κανένα μουσικό φθόγγο)». Είδες πού ανύψωσε το χάρισμα και πού το γκρέμισε και το καταβίβασε; Διότι δεν είπε απλώς, ότι δεν είμαι τίποτε, αλλά ότι «έγινα χαλκός που ηχεί», κάτι αναίσθητο και άψυχο. 

Πώς εννοεί δε το «χαλκὸς ἠχῶν »; Εννοεί χαλκό ο οποίος φωνάζει μεν, αλλά άσκοπα και μάταια και χωρίς να χρησιμεύει σε τίποτε. Διότι θα φανώ ότι σπεύδω για το τίποτε, αλλά και ενοχλώ και γίνομαι φορτικός και βαρετός στους πολλούς. Βλέπεις πως αυτός που δεν έχει αγάπη μοιάζει με άψυχο και αναίσθητο πράγμα; «Γλῶσσα ἀγγέλων» επίσης εδώ λέγει, όχι διότι θεωρεί ότι οι άγγελοι έχουν σώμα, αλλά αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: «Και αν ομιλώ έτσι, όπως επικρατεί νόμος να ομιλούν μεταξύ τους οι άγγελοι, χωρίς την αγάπη δεν είμαι τίποτε, αλλά επιπλέον είμαι και φορτικός και βαρετός». 

«Καί ποιός εἶμαι ἐγώ ὁ ἀνάξιος , πού ἀξιώθηκα νά δῶ τόν Χριστό;»

Ένα βράδυ, στην μονή Στομίου, μετά το Απόδειπνο, έλεγα την ευχή στο κελλί καθισμένος σε ένα σκαμνί. Για μια στιγμή ακούω όργανα και κλαρίνα σε ένα οίκημα που ήταν λίγο πιο πέρα για τους ξένους.

Παραξενεύτηκα! «Τι όργανα είναι αυτά που ακούγονται τόσο κοντά!», είπα. Το πανηγύρι είχε περάσει. Σηκώνομαι από το σκαμνί και πηγαίνω στο παράθυρο να δω τι συμβαίνει έξω. Βλέπω ησυχία παντού. Τότε κατάλαβα ότι ήταν από πειρασμό, για να διακόψω την προσευχή. Γύρισα και συνέχισα την ευχή.

Ξαφνικά ένα δυνατό φως γέμισε το κελλί. Η οροφή εξαφανίστηκε, άνοιξε η σκέπη και φάνηκε μια στήλη φωτός που έφθανε μέχρι τον ουρανό. Στην κορυφή αυτής της φωτεινής στήλης φαινόταν το πρόσωπο ενός ξανθού νέου, με μακριά μαλλιά και γένια, που έμοιαζε με τον Χριστό.

Επειδή έβλεπα το μισό πρόσωπό του, σηκώθηκα από το σκαμνί, για να το δω ολόκληρο. Τότε άκουσα μέσα μου μια φωνή: «Αξιώθηκες να δης τον Χριστό». «Και ποιος είμαι εγώ ο ανάξιος , που αξιώθηκα να δω τον Χριστό;», είπα και έκανα τον σταυρό μου. Αμέσως το φως και ο δήθεν Χριστός χάθηκαν και είδα ότι η οροφή βρισκόταν στη θέση της.

Ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης Καλαΐδης - " Θά μᾶς εἶχε ὅλους σκοτωμένους..."!

Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης - " Θα μας είχε όλους σκοτωμένους..."!

Ο άγιος Πατήρ όσο περισσότερο αγωνιζόταν τον αγώνα τον καλό, τόσο δεχόταν τις επιθέσεις της πονηρής δύναμης, αλλά πάντοτε ο καλός Θεός τον προστάτευε από κάθε κακό! 

Δεν θα ξεχάσω που μας έλεγε ότι και τους αγίους ακόμα πειράζει ο πονηρός, τουλάχιστον για πέντε λεπτά κάθε μέρα. Μία φορά που τον επισκεφθήκαμε με μια πνευματική μου αδερφή , φεύγοντας τον αποχαιρετίσαμε στα σκαλιά του Ιερού Ναού του αγίου Γεωργίου (ενοριακός ναός του Νεοχωρίου) και ενώ είχαμε φύγει, έπεσε και χτύπησε!

Νά ἀντιδρᾶτε ὅταν ὁ Ἐπίσκοπος παίρνει τόν ὅποιον ὅποιον καί τόν κάνει Παπά.

Να αντιδράτε όταν ο Επίσκοπος παίρνει τον όποιον όποιον και τον κάνει Παπά.

Ἀκούσιες ἱστορικές ἀνακρίβειες ἤ ἐκούσιες παραχαράξεις;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 5η Οκτωβρίου 2020

ΑΚΟΥΣΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ Ή ΕΚΟΥΣΙΕΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΙΣ;

Η ιστορία του Ελληνισμού έχει μια αδιάκοπη συνέχεια τουλάχιστον τεσσάρων χιλιάδων ετών. Δεν υπάρχει ιστορική περίοδος στους σαράντα αιώνες της ιστορίας του, που να είναι απών ο Ελληνισμός από το ιστορικό προσκήνιο και να μη συμβάλλει θετικά στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητας. Αυτή είναι μια αλήθεια αναντίρρητη και αυταπόδεικτη, τόσο στην εθνική μας συνείδηση, όσο και σε κάθε αντικειμενικό ερευνητή. Όχι όμως και στους θιασώτες του σύγχρονου εθνομηδενισμού, του διεθνιστικού οίστρου και της ισοπεδωτικής Παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι πασχίζουν να «αποδείξουν» την ασυνέχεια του Ελληνισμού και τον περιορισμό του στην προ της Ρωμαιοκρατίας αρχαία εποχή και στην εποχή μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, το 1830. 

Κοινή «γραμμή» όλων αυτών είναι η απάλειψη από τον εθνικό ιστορικό κορμό της ένδοξης Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, (της κακώς αποκαλουμένης ως Βυζαντινής Αυτοκρατορίας), της πιο μακραίωνης, πλούσιας και ισχυρής Αυτοκρατορίας, που γνώρισε η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. Κατά τους ισχυρισμούς των η Ρωμανία δεν ανήκει στην ελληνική ιστορία και το χειρότερο: η υπερχιλιετής αυτή ιστορική περίοδος χαρακτηρίζεται ως «ανατολικός μεσαίωνας», ως μία περίοδος σκοταδισμού και οπισθοδρόμισης του πολιτισμού, της τέχνης και των επιστημών. 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ «ΘΕΟΝΥΜΦΕ ΚΟΡΗ» ΣΤΟ ΓΙΟΥΤΟΥΜΠ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΥΛΟΓΙΑ

Ἐπέτειος 28ης Ὀκτωβρίου 1940:«Τό ἡρωϊκό ΟΧΙ».π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου 

με θέμα: 

«ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ» 

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-10-2001] 

Όσο περισσότερο ο χρόνος απομακρύνει τα γεγονότα, αγαπητοί μου, τόσο περισσότερο σφαιρικά φαντάζουν στα μάτια μας. Έτσι, από την απόσταση 61 ολοκλήρων χρόνων, δηλαδή δύο τριακονταετίες, βλέπουμε τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 καλύτερα. Αλήθεια, πέρασαν έξι δεκαετίες… Πόσο γρήγορα πέρασαν… Για ‘κείνους μάλιστα που τότε έζησαν τα γεγονότα και σήμερα έχουν κάποια ηλικία. 

28η Οκτωβρίου 1940… Μια χρονολογία που τη χαρακτηρίζει ένα ηρωικό ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ στο τελεσίγραφο του εχθρού για παράδοση. Είναι στο αίμα του Έλληνος να μη θέλει να παραδοθεί στον εχθρό. Σε όποιας μορφής εχθρό. Και το βλέπει κανείς αυτό ιστορικά. Και οι πρόγονοί μας είπαν εκείνο το περίφημο «Μολών λαβέ». Δηλαδή, «αφού έρθεις, πάρε τα αυτά που ζητάς. Εμείς δεν σου τα δίνουμε»· όταν ο τελευταίος αυτοκράτωρ, μαχόμενος, έπεσε στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, λέγοντας ότι του ήταν αδύνατον να παραδώσει την πόλη στον εχθρό, γιατί δεν του ανήκε· όταν το ’40 μας ζήτησαν οι εχθροί να παραδώσουμε την πατρίδα μας στα χέρια τους, εμείς τους είπαμε ΟΧΙ! 

Όλες αυτές οι απαντήσεις είναι ταυτόσημες έννοιες. Είναι η αντίσταση στην ψυχή του Έλληνα όταν βλέπει να κινδυνεύει η ελευθερία του, η πατρίδα του, η ψυχή του… Το αίσθημα της αντιστάσεως βρίσκεται βαθιά μέσα στην ψυχή, όπως και το αίσθημα της προδοσίας πάλι κι αυτό βαθιά βρίσκεται μέσα στην ψυχή… Ο Αδάμ πρώτα έχασε τον εαυτό του και κατοπινά τον Παράδεισο. Σε κάθε αγώνα η ψυχή έχει την πρωτεύουσα θέση. Αυτή νικά, αυτή προδίδει. Γι΄αυτό μαζί με τους εξοπλισμούς πρέπει πρώτιστα να εξοπλίζεται η ψυχή εκείνων που θα πολεμήσουν. Στην εποχή μας, δεν ξέρω τι γίνεται με τους εξοπλισμούς της πατρίδος μας, αλλά εκείνο που βλέπω και ξέρω, όπως και εσείς βλέπετε και ξέρετε, είναι ότι η ψυχή του συγχρόνου Έλληνα πολίτη δεν εξοπλίζεται. Κι όχι μόνο δεν εξοπλίζεται, αλλά και αφοπλίζεται από ό,τι έχει. 

Πρόσεξε! Ἂν σὲ ἀγαπάει, θὰ μείνει! Θέματα πού ἀπασχολοῦν ( του πατρός ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ )

.."Πόσες κοπέλες ἔρχονται καὶ μοῦ λένε. Τὸ λέω ἔτσι εἰλικρινά, στὴν ἐξομολόγηση κεντρικὸ θέμα εἶναι: "Γνώρισα ἕνα ἀγόρι καὶ μοῦ λέει: ὅτι θέλει νὰ κάνουμε σέξ." Ἔτσι ἐν ψυχρῶ τὸ λέω. Καὶ ἐγὼ ρωτάω: σὲ ἀγαπάει; Μοῦ λέει: ναὶ μὲ ἀγαπάει! Λέω: ἐπειδή σου τὸ εἶπε; Καλὴ διαφήμιση κάνει. Ἂν εἶναι ἔτσι, νὰ τὸ ἀποδείξει. Μοῦ λέει: πῶς θὰ τὸ ἀποδείξει; Νὰ σοὺ δώσω τὰ κόλπα, τῆς λέω. Ἀπὸ κόλπα ἐδῶ εἴμαστε γεμάτοι. Λέει: πὲς πατέρα τὸ κόλπο. Λέω: κοίταξε τὸ κόλπο εἶναι δοκιμασμένο. Ἐγὼ τουλάχιστον τὸ δοκίμασα τριάντα δύο χρόνια. Καὶ εἶναι χάι-φάι. Δηλαδὴ γι’ αὐτὸν ποὺ τὸ ἔκανε, ποσοστὰ ἐπιτυχίας ἑκατὸ τοῖς ἑκατό. Μοῦ λέει: πὲς τό! Καίγομαι! Λέω: πολὺ ἁπλό! Περίμενε. Τόσο ἁπλό. Εἶπε ὅτι σὲ ἀγαπάει; Ἀγαπάω σημαίνει κάνω κάτι γιὰ σένα χωρὶς νὰ περιμένω πληρωμή. Δηλαδὴ ἂν ἀγαπάω ἕναν φτωχό, δὲν θὰ τοῦ πῶ δῶσε μου καὶ δέκα εὐρώ. Γιατί νὰ μοῦ δώσει; Λοιπόν! Δὲ μοῦ λὲς φίλε μου, μὲ ἀγαπᾶς; Ναί. Μπράβο. Νὰ μὲ ἀγαπᾶς τσάμπα. Τί σημαίνει; Νὰ μὲ ἀγαπᾶς τσάμπα. Χωρὶς νὰ πάρεις τίποτα ἀπὸ ἐμένα.

Πνευματικά καθήκοντα..

Κάνοντας καθημερινά τα πνευματικά μου καθήκοντα, δυο πράγματα θα συμβούν:

α) θα με πληροφορήσει ο Θεός, πότε θα με πάρει και

β) με προφυλάσσει έτσι ο Θεός από αιφνίδιο θάνατο.

Ο Μέγας Αντώνιος, λίγο πριν πεθάνει είπε:

- Είμαι στην ηλικία των 105 ετών και διαπίστωσα ότι η μεγαλυτέρα άσκηση είναι να κάνει κανείς καθημερινώς τα πνευματικά του καθήκοντα.

Έλεγε ότι ο άνθρωπος πρέπει σταθερά να κάνει τα πνευματικά του καθήκοντα και όχι μία μέρα να κάνει παραπάνω και την επομένη να μην κάνει τίποτα.

Ποτέ δέν θά φύγουν ή θά σέ προδώσουν.

Μήν ψάξεις για φίλους μεταξύ των ανθρώπων. Αναζήτησέ τους στον Ουρανό, ανάμεσα στους Αγίους. Ποτέ δεν θα φύγουν ή θα σε προδώσουν.

Στάρετς Nicolay Guryanov.

28 Ὀκτωβρίου. ♰ Ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Τερεντίου καί Εὐνίκης καί τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Στεφάνου τοῦ Σαββαΐτου. Τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν Ἀρσενίου καί Ἀθανασίου, Πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ἐξ Ἀνδρούσης Μεσσηνίας. Ἀγγελῆ, Μανουήλ, Γεωργίου καί Νικολάου τῶν νεομαρτύρων, τῶν ἐν Ρεθύμνῃ μαρτυρησάντων. Τοῦ Ἁγίου Ροστισλάβου, Μεγάλου Φωτιστοῦ Δουκός τῆς Μοραβίας. Ἀγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Θεοτόκου. 21 Νοεμ. (Ἑβρ. θ΄ 1-7).

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Θ´ 1 - 7

¹ Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν. ² σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. ³ μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, ⁴ χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ⁵ ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. ⁶ Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, ⁷ εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων,