Should We Send Our Kids to School If They Are Requiring Them to Wear Masks? By Metropolitan Neophytos of Morphou.

Should We Send Our Kids to School If They Are Requiring Them to Wear Masks? By Metropolitan Neophytos of Morphou, from a Q&A session held by the Metropolitan on Augusr 22nd, 2020, in the yard of the chapel dedicated to Panaghia Katafigiotissa, at Platanistasa, Cyprus. Tranlated and transcribed by “Orthodox Ethos,” https://orthodoxethos.com/. Question: They want our kids, from 6 years up, to wear masks in school.

What should we do? Answer: Listen, my brother Aristeides, you who ask this good question: “Our children and our eyes!” [A Greek saying meaning “all your attention and care on your kids!”]. “Your kids and your eyes!” Both the [human] eyes and the mouth wish for a face that will see God—without a mask. The ancient Greeks—do you know where they would put on masks? In the tragedies (theatre).

And the comedies. If our children grow accustomed to masks from now, in twenty years we’ll have a society of demons. Did you hear that? Not of humans: of demons! 

Ἡ Ἁγία μεγαλομάρτυς Κετεβάν, Ἅγιοι τῆς Γεωργίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ Ἁγία μεγαλομάρτυς Κετεβάν, Ἅγιοι τῆς Γεωργίας, 9-10-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Το Μυστήριο της Εκκλησίας κατά τον Άγιο Πορφύριο, Αρχιμ Σάββα Αγιορείτου, Συνέντευξη στην Ενωμένη Ρωμηοσυνη, 12-10-2020

Περί τῆς εὐχῆς τῆς Ἁγίας Ἀναφορᾶς, 5η Μυσταγωγική Κατήχηση Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, 2ο μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ_5η ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΤΗΧ_2ο ΜΕΡΟΣ 09-03-2013 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Ζωή εἶναι χριστιανή, ἐγώ ὅμως εἶμαι Βαπτίστρια!

Το φθινόπωρο του 1956, θυμάται μια ηλικιωμένη κυρία πού ερχόταν συχνά στη Λαύρα, την ώρα της Θείας Λειτουργίας στο ναό των Σπηλαίων και ενώ απάγγελλαν το Πάτερ ημών ακούστηκε από τον πρόναο ένας διαπεραστικός ήχος.

Ό βίαιος αυτός θόρυβος, πού ήταν σα να ακούγονταν πολλές φωνές μαζί, γινόταν όλο και πιο δυνατός. Όλοι γύρισαν το βλέμμα τους προς την πόρτα.

Είχες την εντύπωση πώς στο ναό έμπαινε ένα πλήθος τρελλών. Ή έκπληξη ήταν μεγάλη όταν είδαν μια νεαρή κυρία, πολύ αδύνατη, πού με δυσκολία την κρατούσαν τέσσερις άνθρωποι. 

Μόλις την πλησίασαν στο λείψανο τού άγιου Ιώβ άρχισε να φωνάζει ακόμα πιο δυνατά, ξέφυγε απ’ αυτούς πού την κρατούσαν κι έπεσε μπροστά στο λείψανο γυρίζοντας τά πόδια της.

Με μεγάλη δυσκολία πήραν την αδύναμη κοπέλα, πού την ώρα αυτή είχε μια υπεράνθρωπη δύναμη, και την πήγαν στο Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου την ώρα εκείνη ό στάρετς Ιωσήφ διάβαζε παράκληση μπροστά στον Εσταυρωμένο.

Τά ουρλιαχτά της δυνάμωσαν. Σε μια γωνιά στεκόταν ο σύζυγός της κλαίγοντας.,. 

Ήταν νεαρός και ψηλός και κοίταζε με πόνο δεξιά και αριστερά, παρακαλώντας τούς πιστούς: 

Λέγεται, ὅτι κάποτε στάλθηκε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ ἀπό τόν Θεό, νά...

Λέγεται, ότι κάποτε στάλθηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ από τον Θεό, να πάρει την ψυχή μιας μάνας. Γύρω από το κρεβάτι της ετοιμοθάνατης μάνας, υπήρχαν τα δέκα της παιδιά.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, μπροστά σε αυτό το συγκινητικό θέαμα που αντίκρυσε, λυπήθηκε τη μάνα και τα παιδιά και δεν μπόρεσε να πάρει την ψυχή της μάνας και έτσι γύρισε άπραγος πίσω.

Του λέει ο Θεός:

- Πού είναι η ψυχή της μάνας;

- Κύριε, και Εσύ άμα κατέβαινες κάτω και έβλεπες αυτό το θέαμα, δεν θα μπορούσες να πάρεις την ψυχή της.

Ο Κύριος τον επιτίμησε και του λέει:

- Πάνε στον Ειρηνικό Ωκεανό, να μου φέρεις την τάδε πέτρα.

"Ἑλλάς γηράσκουσα". ΠAΤΗΡ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΒΙΤΤΗΣ

...Ἡ καταστροφή τῆς Βαβυλῶνος-Ρώμης μόνο καταθλιπτικά συναισθήματα γεννάει στήν ψυχή.Ἂς μήν ξεχνοῦμε τή βαρυσήμαντη διακήρυξη τῆς Γραφῆς:"Ἐλασσονοῦσι φυλάς ἁμαρτίαι". Εἰδικά δέ ἡ ἀνηθικότητα σέ ὃλες τίς μορφές καί τά εἲδη. Καί μέ θλίψη πολλή διαπιστώνουμε πώς τό κακό αὐτό ἒχει προσβάλει ἰδιαίτερα ἒντονα καί τήν ταλαίπωρη πατρίδα μας. Ἡ ποικίλη ἠθική διαφθορά τήν ἒχει κατακλύσει ἀπειλιτικά.

Οἱ ἀνηθικότητες κάθε μορφῆς ἐπισημοποιημένες, παρανομίες νομιμοποιημένες, ἒκλυση ἠθῶν γενικά παραδεδειγμένη, κυριαρχία ἑνός ἀλαζονικοῦ καί ἡδυπαθοῦς ἀτομισμοῦ μαζί μέ μιάν ἀπέραντη νωχελικότητα καί ἀδιαφορία πέρα ἀπό τό στενό ὁρίζοντα τοῦ ἀτόμου ἢ τό πολύ τοῦ συνδικαλιστικοῦ ἢ ἀνάλογου χώρου, ὃπου ὑψώνεται ἡ σημαία τοῦ συμφέροντος καί μόνο, διακρίνει πιά τή σύνολη ζωή μας.

Ποῦ πᾶμε;

Καί πόσον καιρό θά ἀντέξη ὁ χῶρος μας σέ αὐτήν τήν ἀποσύνθεση καί σαθρότητα ἠθῶν, ἰδεῶν, ἀπόψεων, ἐπιδιώξεων, κενότητος καί τοῦ ἂκρατου ὑλισμοῦ καί τῆς ἡδονοθηρίας;Ἂν εἶναι σωστές οἱ προβλέψεις τῶν δημογραφικῶν μελετῶν, ἡ ἐπιγραφή πού θά μποροῦσε νά μπῆ στή χώρα μας εἶναι: "Ἑλλάς γηράσκουσα".

Π. Γεώργιος Μεταλληνός - Παράδεισος καί Κόλαση στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση

Την Κυριακή της Απόκρεω «μνείαν ποιούμεθα της δευτέρας και αδεκάστου παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Η φράση «μνείαν ποιούμεθα» του Συναξαρίου βεβαιώνει, ότι η Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, βιώνει στη λατρεία της τη Β’ Παρουσία του Χριστού μας ως «γεγονός» και όχι ως κάτι το ιστορικά αναμενόμενο. Και αυτό, διότι με τη Θεία Ευχαριστία μεθιστάμεθα στην ουράνια βασιλεία, στη μεταϊστορία. Σ’ αυτή την προοπτική προσεγγίζεται ορθόδοξα και το θέμα: παράδεισος-κόλαση.

Στα Ευαγγέλια (Ματθ.κεφ.25) γίνεται λόγος για «βασιλεία» και «πυρ αιώνιον». Στην περικοπή αυτή, που διαβάζεται στη Λειτουργία της Κυριακής της Απόκρεω, «βασιλεία» είναι ο κατά Θεόν προορισμός του ανθρώπου. Το «πυρ» είναι «ητοιμασμένον» για τον διάβολο και τους αγγέλους του (δαίμονες), όχι διότι το θέλησε ο Θεός, αλλά διότι αυτοί δεν μετανοούν. Η «βασιλεία» είναι «ητοιμασμένη» για τους πιστούς στο θέλημα του Θεού. «Βασιλεία» (=άκτιστη δόξα) είναι ο παράδεισος, «πυρ» (αιώνιο) είναι η κόλαση («κόλασις αιώνιος», στ.46). Στην αρχή της ιστορίας ο Θεός καλεί στον παράδεισο, στην κοινωνία με την άκτιστη Χάρη Του. Στο τέλος της ιστορίας ο άνθρωπος αντιμετωπίζει παράδεισο και κόλαση. Τι σημαίνει αυτό θα το δούμε στη συνέχεια. Σπεύδουμε όμως να πούμε, ότι είναι κεντρικότατο θέμα της πίστεως μας, λυδία λίθος του Χριστιανισμού ως Ορθοδοξίας.

1. Ο λόγος για παράδεισο και κόλαση στην Καινή Διαθήκη είναι συχνός. Στο Λουκ.23,43 ο Χριστός λέει στον ληστή: «σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω». Στο παράδεισο όμως αναφέρεται και ο ληστής λέγοντας(23.42): «μνήσθητι μου Κύριε […] εν τη βασιλεία σου». Κατά τον Βουλγαρίας Θεοφύλακτο (P.G.123,1106) «ο γαρ ληστής έστι μεν εν παραδείσω, ήτοι τη βασιλεία». Ο Απ. Παύλος (Β΄ Κορ. 12, 3-4) ομολογεί ότι ήδη σ’ αυτόν τον κόσμο, «ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι». Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε : «Τω νικώντι δώσω αυτώ φαγείν εκ του ξύλου της ζωής, ο έστιν εν τω παραδείσω του Θεού μου» (2,7) Και ο Αρέθας Καισαρείας ερμηνεύει: «παράδεισον την μακαρίας και αιωνίζουσαν εκληπτέον ζωήν». (P.G. 106,529). Παράδεισος-αιώνιος ζωή-βασιλεία Θεού ταυτίζονται.

Για την κόλαση: Ματθ.25.46 («εις κόλασιν αιώνιον»), 25,41 (πυρ αιώνιον), 25,30 «σκότος εξώτερον», 5,22 «γέεννα πυρός». Α΄ Ιω. 4,18 («…ότι ο φόβος κόλασιν έχει»). Με όλους αυτούς τους τρόπους δηλώνεται αυτό που εννοούμε με τον όρο «κόλασις».

Ποιές εἶναι οἱ ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας:Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἁγία.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἁγία 

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἁγία καί ἄμωμος, διότι ἔχει κεφαλή τόν ἀναμάρτητο Θεάνθρωπο Ἰησοῦ[1] καί «ψυχή» πού ζωοποιεῖ τά πάντα, τό Ἅγιο Πνεῦμα[2]. Ἔργο Της εἶναι ὁ διαρκής ἐξαγιασμός τῶν πιστῶν. «Ὁ σκοπός εἶναι», ἔλεγε ὁ Γέροντας, «νά ζεῖτε, νά μελετᾶτε, νά προσεύχεσθε, νά προχωρᾶτε στήν ἀγάπη, στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, στήν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας»[3]. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὡς κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, ἁγιάζει καί τά ὑπόλοιπα μέλη τοῦ σώματός Του, τά ὁποῖα ἀποκτοῦν δυνατότητα βίωσης τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωῆς, ἐξ αἰτίας τῆς διαρκοῦς ἁγιαστικῆς δράσης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐξαγιάζει τούς πιστούς, μέσα ἀπό τά Ἱερά Μυστήρια. Ἡ Θεία Εὐχαριστία, τό Βάπτισμα, τό Χρίσμα, ἡ Ἐξομολόγηση, τό Εὐχέλαιο, ἡ Ἱερωσύνη, ὁ Γάμος, τό Μυστήριο ἐπί τῶν κεκοιμημένων, ὁ Μοναχισμός, εἶναι θεοδίδακτοι καί θεοσύστατοι τρόποι, μέ τούς ὁποίους συντελεῖται ὁ ἁγιασμός καί ἡ ἀνάδυση τῆς καινούργιας ζωῆς στόν ἄνθρωπο.

Ὁ δαιμονισμένος Θεόδωρος ἀποκαλύπτει γιά τίς μάσκες καί γιά καταστροφές, Ἀρχ. Σάββα Ἀγιορείτου

Ο δαιμονισμένος Θεόδωρος αποκαλύπτει για τις μάσκες και για καταστροφές, Αρχ. Σάββα Αγιορειτου, 8-10-2020

ΕΙΠΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ.Γιατί ὅταν προσευχόμαστε, ἀγρυπνοῦμε, νηστεύουμε, κοινωνᾶμε, ἔχουμε πολέμους λογισμῶν καί μία αἴσθηση ὅτι "πᾶμε πίσω";

ΕΙΠΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ γιατί όταν προσευχόμαστε, αγρυπνούμε, νηστεύουμε, κοινωνάμε, έχουμε πολέμους λογισμών και μία αίσθηση ότι "πάμε πίσω";

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για να μην "ξεθαρρεύουμε"!

Σπάνια φωτογραφία ἀπό τό κελί τοῦ γέροντα Γαβριήλ.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/09/blog-post_504.html

13 Ὀκτωβρίου. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κάρπου καί Παπύλου. Ἀγαθοδώρου καί Ἀγαθονίκης. Βενιαμίν Διακόνου καί τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Χρυσῆς Μογλενῶν. Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Μελετίου τοῦ Πηγᾶ, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τρ. ιθ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. α΄ 8-14).

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ Α´ 8 - 14

⁸ μάρτυς γὰρ μού ἐστιν ὁ Θεός, ὡς ἐπιποθῶ πάντας ὑμᾶς ἐν σπλάγχνοις Ἰησοῦ Χριστοῦ. ⁹ καὶ τοῦτο προσεύχομαι, ἵνα ἡ ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει, ¹⁰ εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τὰ διαφέροντα, ἵνα ἦτε εἰλικρινεῖς καὶ ἀπρόσκοποι εἰς ἡμέραν Χριστοῦ, ¹¹ πεπληρωμένοι καρπῶν δικαιοσύνης τῶν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς δόξαν καὶ ἔπαινον Θεοῦ. ¹² Γινώσκειν δὲ ὑμᾶς βούλομαι, ἀδελφοί, ὅτι τὰ κατ’ ἐμὲ μᾶλλον εἰς προκοπὴν τοῦ εὐαγγελίου ἐλήλυθεν, ¹³ ὥστε τοὺς δεσμούς μου φανεροὺς ἐν Χριστῷ γενέσθαι ἐν ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσι, ¹⁴ καὶ τοὺς πλείονας τῶν ἀδελφῶν ἐν Κυρίῳ πεποιθότας τοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρως τολμᾶν ἀφόβως τὸν λόγον λαλεῖν.