Προετοιμασία γιά τά Χριστούγεννα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, (ἀπόσπασμα)

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ποῦ πρέπει νά ἐξαγορευόμαστε τούς λογισμούς μας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 ΚΗΡΥΓΜΑ_194. Ποῦ πρέπει νά ἐξαγορευόμαστε τούς λογισμούς μας, Λεόντιο ἡγούμενο- Αββά Κασσιανού, Φιλοκαλία τόμος Α', 19-12-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Γιατί ὁ Ἀβραάμ ἔζησε ὡς πάροικος καί ξένος, 19-12-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Γιατί ενώ ο Θεός υπεσχέθη στον Αβραάμ την γην της επαγγελίας, αυτός έζησε σε αυτή ως πάροικος και ξένος, Ἐπ. Σταυρουπόλεως Νικηφ. Θεοτόκη, Ἑρμ. ἀποστολικῆς περικοπῆς Κυριακῆς προ της Χριστού γεννήσεως (Εβρ. ια’ 9-10, 32-40), 19-12-2021

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: "Πῶς θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη"

Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου

ΛΟΓΟΙ Ε' «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» σελ.18

ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

–Γέροντα, γιατί πέφτω συνέχεια στὴν γαστριμαργία;

–Γιατὶ ἐκεῖ ἔχεις ἀδυναμία. Ὁ διάβολος πολεμάει τὸ φυλάκιο ποὺ εἶναι ἀδύνατο· τὰ ἄλλα ποὺ εἶναι ὀχυρωμένα καλὰ δὲν τὰ χτυπάει. «Ἂν καταλάβω αὐτὸ τὸ φυλάκιο, λέει, εὔκολα θὰ καταλάβω ἕνα-ἕνα καὶ ὅλα τὰ ἄλλα φυλάκια». Γι ̓ αὐτό, τὸ ἀδύνατο φυλάκιο πρέπει νὰ ὀχυρώσης καλά.

–Γέροντα, πελαγώνω, ὅταν βλέπω τὰ πάθη μου.

–Νὰ μὴν πελαγώνης οὔτε νὰ δειλιάζης. Μὲ θάρρος νὰ παίρνης ἕνα–ἕνα τὰ πάθη σου, ἀρχίζοντας τὸν ἀγώνα σου ἀπὸ τὸ πιὸ μεγάλο. Στὴν ἀρχὴ βοηθάει νὰ μὴν τὰ λεπτολογῆς, ἀλλὰ νὰ χτυπᾶς καὶ νὰ ξερριζώνης τὰ πιὸ χοντρὰ ποὺ βλέπεις. Καὶ καθὼς θὰ... ἀχρηστεύωνται οἱ ρίζες τῶν μεγάλων παθῶν, θὰ ξεραίνωνται καὶ οἱ λεπτὲς ρίζες ἀπὸ τὰ μικρότερα πάθη. Ἑπομένως, ὅταν ξερριζώσης ἕνα μεγάλο πάθος, μαζὶ μὲ αὐτὸ θὰ ξερριζωθοῦν καὶ ἄλλα μικρότερα.

–Γιατί, Γέροντα, ἐνῶ παίρνω πολλὲς ἀποφάσεις νὰ ἀγωνισθῶ μὲ ζῆλο κατὰ τῶν παθῶν μου, τελικὰ δὲν τὶς πραγματοποιῶ;

«Ἅμα ὁ Κύριος κάνει τό παιδί σου καλά, θά πιστέψεις στό Θεό»;

Η Ζηναϊδα Ζδάνοβα διηγείται πως το 1946 στο σπίτι τους, όπου φιλοξενούνταν τότε η Ρωσίδα Αγία Ματρώνα, έφεραν μία γυναίκα, που κατείχε μεγάλη θέση.

Ο μοναχογιός της τρελάθηκε και ο άνδρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο.

Η ίδια φυσικά ήταν άθεη. Πήγαινε τον άρρωστο γιό της στην Ευρώπη, αλλά ονομαστοί εκεί ψυχίατροι δεν τον βοηθήσανε.

«Ήρθα σε σας, από την απελπισία μου», της είπε. «Δεν έχω να πάω πουθενά αλλού…».

Η Αγία Ματρώνα τη ρώτησε:

-«Άμα ο Κύριος κάνει το παιδί σου καλά, θα πιστέψεις στο Θεό»;

-«Δεν ξέρω πως είναι το να πιστεύει κανείς», απάντησε η γυναίκα.

Τότε η Ματρώνα είπε να της φέρουν νερό και μπροστά στήν καημένη τη μητέρα διάβασε μεγαλοφώνως ευχές στο νερό.

Μετά, δίνοντάς της το νερό, είπε:

«Να πας τώρα στο «Κάσενκο», (δηλ. στο κεντρικό ψυχιατρείο της Μόσχας), συνεννοήσου με τούς νοσοκόμους να τον κρατάνε γερά, όταν θα τον φέρουν σε σένα. Θα σπαρταράει, αλλά εσύ ρίξε του το νερό στο πρόσωπο, να μπει και στο στόμα».

«Σέ λίγο καιρό, -συνεχίζει ή Ζηναϊδα-, είδαμε εγώ και ο αδελφός μου ότι ξαναήρθε εκείνη η γυναίκα στη Ματρώνα.

Ἡ τραγική ἀλήθεια γιά τήν Παπική «Συνοδικότητα»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 13η Δεκεμβρίου 2021

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΠΙΚΗ «ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ»

Δεκάδες είναι οι αιρέσεις που επινόησε ο Παπισμός στην ιστορική του πορεία, αιρέσεις που οδήγησαν στην πλήρη σχεδόν διαστροφή της χριστιανικής διδασκαλίας και στην ολοκληρωτική ανατροπή του πολιτεύματος της μιας και αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού. Αφότου οι αιρετικοί Φράγκοι κατέλαβαν τον παλαίφατο πατριαρχικό θρόνο της Δύσεως, επέβαλαν δια πυρός και σιδήρου τις αιρετικές τους δοξασίες, με κυριότερη την πλάνη του παπικού πρωτείου, που επέφερε καίριο πλήγμα στον Συνοδικό Θεσμό διοικήσεως της Εκκλησίας.

Οι βάρβαροι και απολίτιστοι Φράγκοι, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο της αρχαιότητας και των μεσαιωνικών χρόνων, δεν γνώριζαν από ανθρώπινα δικαιώματα, ανθρώπινη αξιοπρέπεια, συμμετοχή στα κοινά, δημοκρατική αντίληψη. Γνώριζαν την αυθαιρεσία, την δεσποτεία, την δυναστεία, την τυραννία, ως τρόπο άσκησης της εξουσίας. Μέσα σ’ αυτή τη νοσηρή κατάσταση δημιουργήθηκε το απάνθρωπο και αντίχριστο σύστημα της Φεουδαρχίας – Δουλοπαροικίας, το οποίο άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ανθρώπινη ιστορία, ως μια από τις πλέον μαύρες σελίδες της. Στην κορυφή αυτού του συστήματος βρίσκονταν ο αυτοκράτορας, ο απόλυτος «ελέω Θεού» μονάρχης, στο οποίο ανήκαν τα πάντα. Γύρω από αυτόν υπήρχε η «αυλή», οι «ευγενείς», οι οποίοι ήταν γαιοκτήμονες, κατείχαν τα λεγόμενα «τιμάρια» και περιφρούσαν την εξουσία του αυτοκράτορα, αποδίδοντας τους φόρους από την εκμετάλλευση των γαιών. Κάτω από αυτούς ήταν ο λαός, ο οποίος ζούσε για να υπηρετεί την άρχουσα τάξη, χωρίς δικαιώματα, ακόμα και δικαίωμα ζωής.

Ανάλογη και χειρότερη ήταν η κατάσταση που επικρατούσε και στον εκκλησιαστικό χώρο. Η εκκλησιαστική ιστορία περιγράφει με τα πλέον μελανά χρώματα το φρικώδες εκκλησιαστικό καθεστώς στην φραγκοκρατούμενη Ευρώπη. Ο αυτοκράτορας των Φράγκων όταν εγκαταστάθηκε στη Ρώμη και κατέλαβε το Πατριαρχείο της Δύσεως, προσέλαβε και την εκκλησιαστική εξουσία του «Πάπα» και αναγορεύτηκε ως ο υπέρτατος παγκόσμιος μονάρχης και ταυτόχρονα «αντιπρόσωπος του Θεού στη γη». Πιο κάτω από τον «Πάπα», που βρισκόταν στην κορυφή της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, υπήρχαν οι καρδινάλιοι, οι πρίγκιπες της «εκκλησίας», (μέλη της σημερινής ρωμαϊκής Κουρίας), που προέρχονταν από τις τάξεις των «ευγενών» και αποκτούσαν εκκλησιαστικά αξιώματα με βία, απάτη και χρηματισμό, ζώντας άσωτη ζωή, ανάλογη με εκείνη των υπολοίπων «ευγενών». Μετά από αυτούς υπήρχαν οι λοιποί «επίσκοποι», που προέρχονταν και αυτοί από τις τάξεις των ευγενών και ήταν γαιοκτήμονες. Κάτω από αυτούς οι πιστοί της παπικής «εκκλησίας», οι οποίοι ζούσαν ως δουλοπάροικοι, χωρίς ελευθερία λόγου, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά μόνο με υποχρεώσεις. Αυτή περίπου ήταν η διοικητική διάρθρωση του Παπισμού, η επιβίωση του εφιαλτικού φραγκικού Φεουδαρχισμού, στην οποία δεν υπάρχει ίχνος συνοδικότητος.

Μάλιστα οι «Πάπες», προκειμένου να κατοχυρώσουν και θεολογικά το δαιμονικής εμπνεύσεως παπικό πρωτείο, την αξίωσή τους δηλαδή για απόλυτη εκκλησιαστική κυριαρχία πάνω σε όλη την ανά την οικουμένη Εκκλησία, επενόησαν και έπλασαν τον μύθο περί του «πετρείου αξιώματος», ενώ παράλληλα εχάλκευσαν μεσαιωνικά κείμενα, άγνωστα επί πολλούς αιώνες, τις λεγόμενες «ψευδοϊσιδώριες διατάξεις», την «ψευδοκωνσταντίνεια δωρεά», τα ψευδοκλημέντια και την «ψευδοπιπίνεια δωρεά». Το «Πρωτείο του επισκόπου Ρώμης», αποτελεί μέχρι σήμερα το βασικότερο δόγμα πίστεως στον Παπισμό, το οποίο μαζί με το «αλάθητο», καταλύει κάθε ίχνος Συνοδικότητας, διότι τοποθετεί τον «Πάπα» υπεράνω όλων των Συνόδων, ακόμα και των Οικουμενικών, υποβιβάζοντας τις Συνόδους σε απλά συμβουλευτικά όργανά του. Αντίθετα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, την Μία, Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, κανένα εκκλησιαστικό πρόσωπο, ούτε καν ο Οικουμενικός Πατριάρχης, δεν μπορεί να θεωρηθεί αλάθητη αυθεντία και να τεθεί υπεράνω των αγίων Συνόδων. Η ψήφος όλων των επισκόπων έχει την ίδια ισχύ με αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη, ο οποίος απλά προεδρεύει των Οικουμενικών Συνόδων.

Ποιοί, πότε καί πόσο νά θεολογοῦν (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

 
Τὶς πρωινὲς ὧρες βγῆκε ἀπὸ τὸ κελλί του. Φώναξε δυὸ διάκους καὶ τοὺς μίλησε. Ἔπρεπε νὰ εἰδοποιήσουνε παντοῦ. Τὸ ἀπόγευμα ἐκεῖνο θὰ κήρυττε, φυσικὰ στὴν Ἀναστασία. Οἱ διάκοι φύγανε ἀμέσως. Ἀπὸ στόμα σὲ στόμα ἡ Πόλη ἔμαθε. Τὸ ἀπόγευμα οἱ ὀρθόδοξοι μαζεύτηκαν. Μαζὶ καὶ μερικοὶ κακόδοξοι, ἀρειανοί, πνευματομάχοι καὶ ἀπολιναριστές.

Γέμισε ἡ Ἀναστασία, πλημμύρισε ὁ γυναικωνίτης, ἔξω ἀπὸ τὸ ναὸ κι ἄλλος κόσμος.

Καμμιὰ φορὰ ἦρθε καὶ ὁ Γρηγόριος. Μικρόσωμος σκελετωμένος, λίγο κυρτός, μὲ τὰ μάτια χαιρετοῦσε τοὺς πιστούς, τοῦ κάνανε διάδρομο νὰ περάσει. Μπῆκε στὸ ἱερὸ Βῆμα. Γονάτισε στὴν ἁγία Τράπεζα κι ἔμεινε ἀκίνητος γιὰ λίγα λεπτά. Σηκώθηκε, τράβηξε τὸ βῆλο τῆς Ὡραίας Πύλης καὶ βγῆκε. Στάθηκε στὸ μεγάλο σκαλοπάτι, κοίταξε μὲ ἀγάπη τὸ ἐκκλησίασμα, ἔδωσε τόνο αὐστηρὸ στὴ φωνὴ καὶ ἄρχισε:

– Ἀρκετά, τὸ κακὸ ἔχει πολὺ προχωρήσει. Πολλοὶ μιλᾶνε γιὰ τὰ θεία χωρὶς περίσκεψη. Ἐνδιαφέρονται μόνο γιὰ ὡραῖες φράσεις, νὰ ἐντυπωσιάζουν οἱ λόγοι τους… καὶ νὰ χειροκροτοῦνται. Ἡδονίζονται μὲ τὶς λογομαχίες, εἶναι χειρότεροι κι ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους σοφιστές.

Πιὸ κάτω ἔγινε πιὸ αὐστηρὸς καί, κοιτάζοντας ὅλους στὰ μάτια, συνέχισε:

–Μάθατε ὅλοι νὰ μιλᾶτε γιὰ ὅλα, κι ἂς ἔχετε βουνὸ τὴν ἀμάθεια. Τὸ θράσος εἶναι μεγάλο. Διδάσκετε χωρὶς νὰ γνωρίζετε καὶ τὸ μυστήριο τῆς ἀλήθειας πέφτει χαμηλά, πέφτει στὰ μάτια τοῦ κόσμου…

Οἱ πιὸ τολμηροὶ κινήθηκαν νὰ τὸν διακόψουν. Συνηθιζόταν στὴν ἐποχὴ ἐκείνη νὰ διακόπτουνε τὸν ὁμιλητή, νὰ τοῦ φέρνουν ἀντιρρήσεις ἢ νὰ τοῦ ζητοῦν ἐξηγήσεις. Ἤσαν ἐκεῖ καὶ «κατάσκοποι», νὰ παίρνουν λόγια κι ἐπιχειρήματα, νὰ τὰ πηγαίνουν στοὺς ἀντιπάλους τοῦ Γρηγορίου καὶ μάλιστα στὸν Εὐνόμιο, ποὺ ζοῦσε τότε στὴ Χαλκηδόνα ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Πόλη.

Νά μήν ἀδιαφοροῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας. Νά μετανοοῦμε καί νά ἐξὁμολογούμαστε, γιά νά ἀποφύγουμε τήν κρίση τοῦ Θεοῦ.

Ἀπόδοση στήν Νεοελληνική - Ἐπιμέλεια:

Σάββας Ἠλιάδης

(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ὀμιλ. Ἰδ΄εις το κατά Ματθαῖον)

«Τό μέν οὖν ἄμεινον, τό μηδέ ὅλως ἁμαρτάνειν, τό δέ μέτ` ἐκεῖνο, τό ἁμαρτάνοντας αἰσθάνεσθαι καί διορθοῦσθαι. Εἰ, δέ μή τοῦτο ἔχοιμεν, πῶς δεηθησόμεθα τοῦ Θεοῦ καί ἄφεσιν αἰτησόμεθα ἁμαρτημάτων, οἱ τούτων μηδένα ποιούμενοι λόγον; Ὅταν γάρ σύ αὐτός ὁ πεπλημμεληκώς μηδέ αὐτό τοῦτο, ὅτι ἥμαρτες, εἰδέναι ἐθέλης, ὑπέρ ποίων παρακαλέσεις τόν Θεόν πλημμελημάτων; Ὑπέρ ὧν οὐκ οἴδας; καί πῶς εἵσῃ τῆς εὐεργεσίας τό μέγεθος; Εἰπέ τοίνυν σου τά πλημμελήματα κάτ` εἶδος, ἶνα,ἵνα μάθης τίνων λαμβάνεις συγχώρησιν, ἴν` οὕτως εὐγνώμων γένη περί τόν εὐεργέτην...

Προσέλθωμεν τοίνυν αὐτῷ, καί νῦν, παρακαλέσωμεν ἶνα,ἵνα σφίγξη τήν ψυχήν ἡμῶν παραλελυμένην καί τά βιωτικά ἀφέντες πάντα, τῶν πνευματικῶν μόνον ποιώμεθα λόγον. Εἰ, δέ καί τούτων ἀντέχη, μέτ` ἐκεῖνα καί αὐτῶν φρόντιζε. Μήδ` ὅτι οὐκ ἀλγεῖς ἁμαρτάνων καταφρόνει, ἀλλά δί` αὐτό μέν οὖν τοῦτο μάλιστα στέναξον, ἐπειδή οὐκ αἰσθάνη τῆς ὀδύνης τῶν πλημμελημάτων. Οὐ,Οὗ γάρ παρά τό μή δάκνειν τήν ἁμαρτίαν τοῦτο γίνεται, ἀλλά παρά τό ἀναίσθητον εἶναι τήν πλημμελούσαν ψυχήν».

Ρώτησαν κάποτε τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο.

Ρώτησαν κάποτε τον Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο.

-Γέροντα, δεν αισθάνεστε καθόλου μειονεκτικά, όταν νεώτεροι σας και με ολιγότερα προσόντα γίνονται Επίσκοποι;

Και ο Γέροντας απάντησε:

-Αλλοίμονον, παιδί μου! Δια ποίον λόγον, πρέπει να αισθάνομαι έτσι; Τι μου λείπει; Ή κορώνα στο κεφάλι; Αυτά ποτέ μου δεν τα ζήλεψα, ούτε και μου ταιριάζουν. Δεν μου λείπει τίποτε. Είμαι ιερεύς και τελώ Μυστήρια. Ευλογώ το ψωμί και το κρασί και γίνονται Σώμα και Αίμα Χρίστου.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ

https://youtu.be/YOTv4Yt183Q

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ

Γι’ αὐτό, μην κρίνεις....

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΖΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ "Δεν είμαστε άξιοι να κρίνουμε κανέναν, ούτε τους κακούς. Μπορεί ένας αμαρτωλός να πει αύριο ένα «ήμαρτον» και να τον συγχωρήσει ο Θεός και να πάει πιο γρήγορα στον Παράδεισο από σένα. Γι’ αυτό, μην κρίνεις." Η κατάκρισις είναι τέκνο της υπερηφανείας και τέκνο αγρίου εγωϊσμού.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_422.html

20 Δεκεμβρίου. Προεόρτια τῶν Χριστουγέννων. Ἰγνατίου ἱερομάρτυρος τοῦ θεοφόρου (♰107). Φιλογονίου ἐπισκόπου Ἀντιοχείας (♰323). Ἰωάννου νεομάρτυρος ἐκ Θάσου (♰1652). Ἰωάννου ἁγίου τῆς Κροστάνδης (♰1908). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. κζ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Α´ Τιμ. ε´ 1-10).

Α Τιμ. 5,1           Πρεσβυτέρῳ μὴ ἐπιπλήξῃς, ἀλλὰ παρακάλει ὡς πατέρα, νεωτέρους ὡς ἀδελφούς,

Α Τιμ. 5,1                  Μη επιπλήξης, και μάλιστα με απότομον τρόπον, γεροντότερον, αλλά να τον προτρέπης και να τον παρηγορής σαν πατέρα, τους δε νεωτέρους κατά την ηλικίαν να τους συμβουλεύης και να τους καθοδηγής σαν αδελφούς.