Ἡ ὥρα τοῦ θανάτου εἶναι ἀφανέρωτη -Ὅσο θυμᾶσαι τόν θάνατο, δέν μπορεῖς νά ἁμαρτήσεις (ἀπόσπασμα)

 

Ἡ μνήμη θανάτου εἶναι ξίφος τῆς ἀκηδίας καί τῆς ἀμέλειας , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Ὁ τελωνισμός τῆς ψυχῆς μετά τήν κοίμηση τοῦ ἀνθρώπου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 Ο τελωνισμός της ψυχής μετά την κοίμηση του ανθρώπου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

Ἡ ζωή καί ὁ θάνατος τῶν ἁμαρτωλῶν, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- , Α' μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Η ζωή και ο θάνατος των αμαρτωλών, Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, μελέτη 9η, Α' μέρος, 10-2-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

Ἡ μόνη ἀγάπη πού πρέπει νά ἔχουμε, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Η μόνη αγάπη που πρέπει να έχουμε, 8-2-2019, Αρχ. Σάββα Αγιορείτου

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 11-2-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 11-2-2023

https://www.youtube.com/live/Sok668bvfB0?feature=share

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου.Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. «Εἰς τήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ [:Λουκ.15,11 – 32]

Ομιλία αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου,

«Εἰς τὴν παραβολὴν περὶ τοῦ ἀσώτου»

Πάντοτε μεν, αδελφοί, οφείλουμε να διακηρύττουμε τη φιλανθρωπία του Θεού (διότι μέσω αυτής «ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν(:ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε)»[Πράξ.17,28])· και μάλιστα σε τούτον τον καιρό έχουμε χρέος να το κάνουμε αυτό, για να υπάρξει κοινή ωφέλεια και για να ευεργετηθούν οι αστέρες που πρόκειται να ανατείλουν από την κολυμβήθρα[: όσοι κατηχούμενοι επρόκειτο σε λίγο να βαπτιστούν]. Καθώς και αυτοί μέσω αυτής θα λάμψουν και εμείς μέσω αυτής σωθήκαμε και σωζόμαστε· αυτή δόθηκε από τον Δημιουργό Θεό και Πατέρα μας σε μας αντί κληρονομίας.

Ας πούμε, λοιπόν, περί της μετανοίας, αυτά ακριβώς που είπε ο Χριστός, ο Δεσπότης και φιλάνθρωπος Υιός του φιλάνθρωπου Πατρός, ο μόνος γνήσιος ερμηνευτής της πατρικής Ουσίας. Ας αναπτύξουμε όλη την παραβολή για τον Άσωτο, για να μάθουμε από αυτήν πώς πρέπει να προσεγγίζουμε τον Απροσπέλαστο και πώς να ζητούμε συγχώρηση των αμαρτιών μας.

«Ἄνθρωπός τις(:ένας άνθρωπος)», λέγει , «εἶχε δύο υἱούς(:είχε δύο γιους)». Ο Σωτήρας εδώ ομιλεί όχι με τρόπο που να παρουσιάζει ευδιάκριτα τα δόγματα της χριστιανικής πίστης, αλλά με παραβολές. Γι’ αυτό και για τον Πατέρα Του ομιλεί σαν για κάποιον άνθρωπο, όπως και για τους δούλους, ομιλεί σαν να είναι τέκνα, για να δείξει την στοργή του Θεού προς τους ανθρώπους. «Κάποιος άνθρωπος», λέγει, «είχε δύο υιούς». Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Είναι ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός κάθε παρηγοριάς. Ποιοι γνωρίσματα είχαν αυτοί οι δύο υιοί; Αντιπροσωπεύουν ο ένας τους δικαίους και ο άλλος τους αμαρτωλούς. Ο ένας γιος αντιπροσωπεύει αυτούς που τηρούσαν τα θεία προστάγματα και ο άλλος γιος, ο άσωτος, αυτούς που παρέβαιναν τις δεσποτικές εντολές.

«Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί(:Και είπε ο νεότερος από αυτούς στον πατέρα του)». Και ποιος είναι αυτός ο νεότερος υιός; Αυτός που έχει αστάθεια γνώμης και παρασύρεται εδώ και εκεί από τους φρέσκους πρωινούς ανέμους της νεότητας. Και εκ φύσεως μεν αναγνώρισε Αυτόν που τον έπλασε ως Πατέρα, αλλά από την κακή του προαίρεση δεν απέδωσε την πρέπουσα τιμή σε Αυτόν που τον δημιούργησε. Και λέγει: «Πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας(:Πατέρα, δώσε μου το ανάλογο μερίδιο της περιουσίας που μου ανήκει)». Καλώς ζήτησε από τον Θεό τον θεϊκό πλούτο, αλλά κακώς δαπάνησε όσα έλαβε. «Καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον(:Και ο πατέρας μοίρασε και στους δύο του γιους την περιουσία)». Και έδωσε σε αυτούς, ως Κτίστης, όλη την κτίση. Παρείχε σε αυτούς σώματα και λογικές ψυχές, ώστε από τον ορθό λόγο καθοδηγούμενοι να μη διαπράττουν τίποτε παράλογο. Όρισε σε αυτούς τον νόμο Του, τον φυσικό και τον γραπτό, σαν ένα θείο παιδαγωγό, ώστε από τον νόμο παιδαγωγούμενοι, να εφαρμόσουν την βούληση του Νομοθέτου.

π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος: «Καθημερινὲς προτάσεις παιδείας, ἐδῶ κι αἰῶνες καταθέτει ἡ Ὀρθοδοξία. Ἂν καὶ ἐμεῖς ἐδῶ τὴν ξεχάσουμε, κάθε μέρα θὰ ψάχνουμε νέα μοντέλα παιδείας»...

«Ὁ Σταυρὸς ὡς ἀξεπέραστο ἐπίπεδο καὶ μοντέλο Παιδείας».

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ ἀειμνήστου πρωτοπρεσβύτερου πατρός Κωνσταντίνου Στρατηγοπούλου, ποὺ πραγματοποιήθηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας, τὴν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, 11-03-2007.

Σεβασμιώτατε Ἐπίσκοπε - ὑπόμνηση καὶ τύπος τοῦ ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν Σταυρωμένου καὶ Ἀναστημένου Χριστοῦ. Σεβαστοὶ πατέρες - καὶ ταυτόχρονη ὑπενθύμιση τῆς καθημερινῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Λαὲ τοῦ Θεοῦ ὀρθόδοξε - φορέα τοῦ σταυροαναστάσιμου ἤθους τῆς πονεμένης καὶ μαρτυρικῆς ὀρθοδοξίας.

Ἐδῶ καὶ μερικὲς μέρες στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας γίνεται μία πάλη γιὰ τὴν παιδεία. Ἡ μία μεριὰ χρησιμοποιεῖ δακρυγόνα, γιὰ νὰ ἐπιβληθεῖ ἕνα μοντέλο παιδείας. Ἡ ἄλλη μεριὰ ἔκαψε τὴν ἑλληνικὴ σημαία. Μήπως, ὑπενθύμιση τῆς χαμένης καὶ ξεχασμένης προτάσεως περὶ παιδείας; Κάποιοι ἄλλοι ἔκαψαν ἕνα φρούριο... στὸν «Ἄγνωστο Στρατιώτη». Μήπως καὶ πάλι ὑπενθύμιση τῆς χαμένης καὶ ἀνύπαρκτης ἱστορίας τῶν ἀγνώστων, μαρτυρικῶν στρατιωτῶν αὐτοῦ τοῦ τόπου; Ἡ Παιδεία.

Μερικὲς μέρες μετά, μετὰ ἀπ’ τὰ καπνογόνα, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θυμᾶται τὸν Σταυρὸ καὶ γιορτάζει σήμερα αὐτὴν τὴν μνήμη Του καὶ τὴν προτείνει ὡς ἀξεπέραστο ἐπίπεδο καὶ μοντέλο Παιδείας. Μὴν τὸ ξεχάσουμε -ἐμεῖς τουλάχιστον- γιατί θὰ μποῦμε πάλι στὴν ἀντιπαλότητα - ποιὸ εἶναι τὸ ὑπόδειγμα τῆς Παιδείας. Καθημερινὲς προτάσεις παιδείας, ἐδῶ κι αἰῶνες καταθέτει ἡ Ὀρθοδοξία μας μπροστὰ στὰ μάτια μας. Ἢ τὶς δεχόμαστε ἢ καῖμε μετὰ τὴν σημαία μας ἢ πετᾶμε δακρυγόνα.

Ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος μία μέρα κατηγορήθηκε μὲ μία πολὺ βαριὰ κατηγορία. Μία κοπέλα ποὺ βρέθηκε ἔγκυος, γιὰ νὰ δικαιολογηθεῖ, κατήγγειλε τὸν ἀναχωρητὴ ὅτι τὴν βίασε. Ρίχθηκαν τότε πάνω του καὶ τὸν διαπόμπευσαν, κρεμώντας πάνω του μαγειρικὰ σκεύη καὶ χτυπώντας καὶ βρίζοντάς τον. Ὁ Ἅγιος δὲν εἶπε λέξη γιὰ νὰ ἀπολογηθεῖ καὶ μάλιστα δέχθηκε νὰ ἐργάζεται πολὺ γιὰ νὰ ἀνταπεξέλθει στὶς ἀνάγκες τῆς γυναίκας καὶ τοῦ παιδιοῦ του -ὅπως ἔλεγε- ποὺ τοῦ’ χε στείλει ἡ θεία Πρόνοια. Ὅταν μετὰ ἀπὸ καιρὸ ἀναγνωρίστηκε ἡ ἀθωότητά του, ὅλο τὸ χωριό, ἔμπλεο θαυμασμοῦ, πῆγε νὰ ζητήσει συγνώμη. Ἐκεῖνος ὅμως εἶχε φύγει. Ἔπρεπε νὰ φύγει, γιατί αὐτὸ τὸ μοντέλο τῆς παιδείας δὲν ζητάει οὔτε τὴν καταξίωση, οὔτε τὴν κενοδοξία. Ἦταν μία πρόταση παιδείας σταυροῦ τῆς ἀδίκου κατηγορίας.

Τό «αὐγό τοῦ φιδιοῦ», οἱ «Ἀνεξάρτητες ἀρχές», ἡ νεοταξίτικη ἀριστεροδεξιά καί τά Θρησκευτικά

Το «αυγό του φιδιού», οι «Ανεξάρτητες αρχές»,

η νεοταξίτικη αριστεροδεξιά και τα Θρησκευτικά

Παναγιώτη Τσαγκάρη

Υπ. Δρ. Θεολογίας

Ο υπουργός Επικρατείας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Άκης Σκέρτσος, μιλώντας επί της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή στις 25/1/2023, τόνισε εμφαντικά, ως προς τον ρόλο των Ανεξάρτητων Αρχών, ότι «ανεξάρτητη αρχή δεν σημαίνει ανεξέλεγκτη αρχή». Τόνισε επίσης ότι «στις δημοκρατίες οφείλουν όλοι να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους» και ότι «κανείς δεν ίσταται πάνω από τους νόμους, ούτε δικαιούται να τους ερμηνεύει κατά το δοκούν. Από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον πιο απλό πολίτη και από τους εκπροσώπους των τριών εξουσιών μέχρι και τις ανεξάρτητες αρχές». Υπογράμμισε ακόμη, ότι «την αποκλειστική αρμοδιότητα να κρίνουν τη συνταγματικότητα των νόμων την έχουν τα δικαστήρια και όχι οι ανεξάρτητες αρχές. Αυτό θα έπρεπε να το ξέρουν, πρώτα απ' όλους, οι συνταγματολόγοι μας».

Είναι αξιοσημείωτα όσα ανέφερε ο κ. υπουργός της Επικρατείας και αφορούν άμεσα συν τοις άλλοις και στο πολύπαθο μάθημα των Θρησκευτικών διότι μία υποτίθεται ανεξάρτητη αρχή, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ), χρησιμοποιείται από τους γνωστούς πολέμιους του μαθήματος των Θρησκευτικών, ως η αιχμή του δόρατος, είτε για να υποτιμηθεί το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα των Θρησκευτικών από υποχρεωτικό σε προαιρετικό είτε για να μετατραπεί σε μάθημα Θρησκειολογίας ή Φιλοσοφίας.

Οι αποφάσεις όμως, του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) όρισαν σοφά ότι το μάθημα των Θρησκευτικών «θά ἀπευθύνεται ἀποκλειστικά στούς ὀρθόδοξους χριστιανούς μαθητές» και ακύρωσαν τα συντεταγμένα από τα στελέχη του θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός», πολυθρησκειακά Προγράμματα Σπουδών των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φίλη και κ. Γαβρόγλου.

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ[:Α΄Κορ.6,12-20]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος(:Ας επανέλθω τώρα στο ηθικό ζήτημα. Όλα έχω εξουσία να τα κάνω, δεν συμφέρουν όμως όλα. Όλα είναι στην εξουσία μου, αλλά εγώ δεν θα εξουσιαστώ και δεν θα γίνω δούλος σε τίποτε)»[Α΄Κορ.6,12].

Εδώ υπαινίσσεται τους λαίμαργους. Επειδή δηλαδή πρόκειται πάλι να στραφεί κατά του πόρνου- καθώς η πορνεία προέρχεται από την τρυφηλότητα και την έλλειψη μέτρου στη ζωή- καταδικάζει με σφοδρότητα το πάθος. Και ούτε λέγει αυτό για τα απαγορευμένα τρόφιμα – διότι εκείνα δεν επιτρέπονται- αλλά και για εκείνα που θεωρούνται ως ουδέτερα. Εννοώ το εξής περίπου: «Μου επιτρέπεται», λέει, «να φάω και να πιω, αλλά δεν συμφέρει να τα κάνω με ασωτία». Και το πλέον θαυμαστό και παράδοξο, το οποίο, ως γνωστό, σε πολλές περιπτώσεις συνήθιζε να κάνει στρέφοντας τον λόγο στο αντίθετο, αυτό το κάνει και εδώ, και αποδεικνύει ότι το δικαίωμα να κάνει κανείς κάτι, όχι μόνο δεν συμφέρει, αλλά ούτε καν δικαίωμα είναι, αλλά δουλεία. Και κατά πρώτον μεν τους αποτρέπει χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι είναι ασύμφορο και λέγοντας: «Δεν συμφέρει»· δεύτερον χρησιμοποιεί και το εκ του αντιθέτου επιχείρημα λέγοντας ότι «εγώ δεν θα εξουσιαστώ από τίποτε».

Αυτό λοιπόν που εννοεί είναι το εξής: «Έχεις δικαίωμα να φας», λέει· «μένε λοιπόν κύριος του φαγητού και πρόσεχε μήπως γίνεις δούλος αυτού του πάθους. Εκείνος δηλαδή που κάνει χρήση αυτού του δικαιώματος όπως πρέπει, είναι κύριός του· εκείνος όμως που προχωρεί σε άμετρη χρήση δεν είναι πλέον κύριος, αλλά γίνεται δούλος του, εφόσον μέσα του είναι τυραννικός δυνάστης η λαιμαργία». Είδες πώς απέδειξε ότι βρίσκεται υπό την εξουσία άλλου αυτός, ο οποίος νόμιζε ότι ασκεί εξουσία; Αυτό δηλαδή συνήθιζε να κάνει ο Παύλος, όπως είπα και προηγουμένως, στρέφοντας το θέμα στο αντίθετο, πράγμα το οποίο έχει κάνει και εδώ. Και πρόσεξε. Κάθε ένας από εκείνους έλεγε: «Έχω δικαίωμα να χαίρομαι τις απολαύσεις»· ο Παύλος λέει ότι «Δεν το κάνεις σαν να έχεις εξουσία επί των απολαύσεων, αλλά σαν να βρίσκεσαι εσύ ο ίδιος υπό την εξουσία τους· εφόσον δηλαδή είσαι άσωτος, δεν εξουσιάζεις την κοιλία σου, αλλά αυτή σε εξουσιάζει». Αυτό είναι δυνατό να το πει κανείς και για τα χρήματα και για τα άλλα πάθη.

«Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ(:Τα φαγητά έχουν γίνει για την κοιλιά)»[Α΄Κορ.6,13]. Με την λέξη «κοιλία» δεν εννοεί την κοιλία την ίδια, αλλά τη λαιμαργία· όπως όταν λέει: «ὧν ὁ θεὸς ἡ κοιλία(:αυτοί λατρεύουν ως Θεό την κοιλιά τους)»[Φιλιπ. 3,19], δεν εννοεί το μέλος του σώματος, αλλά τη λαιμαργία. Και για το ότι έτσι έχει το πράγμα, άκουσε τα επόμενα· «καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι(: και η κοιλιά για τα φαγητά. Ο Θεός όμως θα καταργήσει στην άλλη ζωή και αυτά και εκείνα. Μπορείτε λοιπόν να τρώτε ό,τι θέλετε, αρκεί μόνο να μην γίνεστε δούλοι του φαγητού και της κοιλιάς. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και με τη γενετήσια επιθυμία· διότι το σώμα δεν έχει γίνει για την πορνεία αλλά για τον Κύριο, για να Του ανήκει ως μέλος Του. Και ο Κύριος είναι για το σώμα για να κατοικεί σε αυτό)»[Α΄Κορ.6,13]. Βεβαίως και η κοιλία είναι σώμα, αλλά χρησιμοποίησε δύο ζεύγη, τα φαγητά και τη λαιμαργία, την οποία ονόμασε «κοιλία», και τον Χριστό και το σώμα. Και τι σημαίνει «Τα φαγητά είναι για την κοιλιά»; «Τα φαγητά», λέει, έχουν σχέση με τη λαιμαργία και αυτή με αυτά. Δεν μπορεί λοιπόν να μας φέρει προς τον Χριστό, αλλά έλκει προς αυτά». Είναι δηλαδή φοβερό και θηριώδες πάθος, και κάνει τους ανθρώπους δούλους, που την υπηρετούν.

Γάλλος ἐκπαιδευτικός: ”.. Σκόπιμα κατέστρεψαν τό σχολεῖο…”

Γάλλος εκπαιδευτικός συγγραφέας του “La fabrique des crétins Η παραγωγή των κρετίνων”: ”Το φιλελεύθερο σύστημα δεν θέλει σκεπτόμενα άτομα αλλά ημι-αναλφάβητους καταναλωτές, πιόνια. Δεκάδες χιλιάδες ευφυή παιδιά θυσιάστηκαν στο βωμό της αναπαραγωγής της κάστας. Σκόπιμα κατέστρεψαν το σχολείο…” ΒΙΝΤΕΟ

«Το σύστημα δεν θέλει σκεπτόμενα άτομα[..] Παράγει ηλίθιους καταναλωτές της τηλεόρασης, που χειραγωγούνται σε κάθε εκλογές για τη μεγαλύτερη δόξα μιας κάστας που αυτοαναπαράγεται» Jean Paul Brighelli Γάλλος εκπαιδευτικός και δοκιμιογράφος συγγραφέας του “La fabrique des crétins ” ” Η παραγωγή των κρετίνων”. Εδώ σε συνέντευξη του. ( σσ και το χειρότερο δεν θέλει ούτε καν εκπαιδευτικούς σκεπτόμενους άλλα άβουλα πειθήνια όργανα της εκάστοτε γραμμής) Καταγγέλει το σύστημα καστών στην κοινωνία και την αναπαραγωγή των ελίτ και μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα. Η εξουσία γίνεται στο νεοφιλελευθερισμό με βάση το κληρονομικό δίκαιο) Σοκάρει: Υπάρχουν χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες ευφυή παιδιά που θυσιάστηκαν στο βωμό της αναπαραγωγής της κάστας..( για τους απόφοιτους του Χάρβαντ που τελειώνουν σχολεία της ελίτ ως μόνο διαβατήριο για θέσεις εξουσίας χωρίς να σημαίνει ότι είναι καλύτεροι)

–Εδώ και χρόνια αυτό που συνέβη είναι ότι το σχολείο σκόπιμα καταστράφηκε με αυτό που αποκαλούμε Πρωτόκολλο της Λισαβώνας που καθόρισε το εξής: έχουμε ανάγκη από 10% εντός του πλαισίου και 90% καταναλωτές. Καταναλωτές είναι μια λέξη που κι εσείς το παρατηρήσατε ”χτυπάει” άσχημα που θα ξοδεύουν που θα καταναλώνουν φαγητό σαν κυνηγόσκυλα στον καναπέ τους αναμασώντας τις τηλεπαραγγελίες. Oρίστε αυτός είναι ένας εθνικός στόχος..

-Μα θα σας πουν είστε ένας συνωμοσιολόγος..

-Όχι δεν είμαι καθόλου συνωμοσιολόγος.

11 Φεβρουαρίου. Βλασίου ἱερομάρτυρος (†316). Θεοδώρας βασιλίσσης (†867) τῆς στερεωσάσης τὴν ὀρθοδοξίαν. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. ς΄ 11-16).

Α Τιμ. 6,11         Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα.

Α Τιμ. 6,11                Συ δε, ω άνθρωπε του Θεού, απόφευγε όλα αυτά τα αμαρτήματα και πάθη. Επιδίωκε δε να αποκτήσης την δικαιοσύνην, την ευσέβειαν, την πίστιν, την αγάπη, την υπομονήν, την πραότητα.

Ἡ ἀγανάκτηση εἶναι ἀδικαιολόγητη, καθώς γεννιέται ἀπό τόν ἐγωισμό...

Όταν κάποιος σας ενοχλεί, η αγανάκτηση είναι αδικαιολόγητη, καθώς γεννιέται από τον εγωισμό. Τότε ο ο εχθρός είναι κοντά σας. Και κερδίζει… Η αγανάκτηση και ο θυμός επιτρέπονται μόνο, όταν στρέφονται εναντίον των κακών λογισμών και επιθυμιών.

(Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Υπάρχει δηλαδή και δικαία, Θεία αγανάκτηση και μόνο αυτή η αγανάκτηση δικαιολογείται στον άνθρωπο. Ο Μωϋσής, όταν είδε τον λαό να θυσιάζει στο χρυσό μοσχάρι, αγανάκτησε και πέταξε κάτω τις πλάκες με τις εντολές που του έδωσε ο Θεός και έσπασαν.

(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης).

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 11-3-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 11-3-2023 ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ 

https://www.youtube.com/live/U4zGiSyixUM?feature=share

Ὁ ὑποτακτικός καί ἡ ροδιά...

Είχε έρθει ο Άγιος Πορφύριος επίσκεψη από την Αθήνα στα Καυσοκαλύβια.Βγήκαν οι μοναχοί να του υποδεχθούν γεμάτοι χαρά.Όπως τον πλησίαζαν λέει ο Άγιος προς ένα μοναχό:

«Αυτή η ροδιά γιατί είναι τόσο χάλια; Δεν βλέπεις ότι θα ξεραθεί;»«Δεν την είδα γέροντα…» απάντησε ο υποτακτικός.Τότε ο Άγιος Πορφύριος τον κοίταξε λέγοντας: