Μνῆμες τοῦ Ἁγίου Ἰόνα τῆς Μαντζουρίας (Ποκρόφσκι)

🔸 «Στη Μαντζουρία, στα σύνορα μεταξύ Ρωσικής Σιβηρίας και Κίνας, όπου έζησε και πέθανε ο επίσκοπος Ιόνα, υπήρχε μια ρωσική οικογένεια: ένας υπάλληλος στον Ανατολικό Σιδηρόδρομο, η γυναίκα του και ο γιος του. Δεδομένου ότι ο πατέρας της οικογένειας εργαζόταν για τους κομμουνιστές, η οικογένεια δεν έδειξε ενδιαφέρον για την πίστη και την Εκκλησία. Όμως ο γιος τους αρρώστησε και δεν ανάρρωσε για αρκετούς μήνες. Τα πόδια του παρέλυσαν, έγιναν σαν να ήταν ξένα. Οι γονείς έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν, καταφεύγοντας σε γιατρούς και φάρμακα. Αλλά τίποτα δεν βοήθησε. Το αγόρι γινόταν όλο και χειρότερο. Ρώσοι και Ιάπωνες γιατροί κλήθηκαν, έκαναν ακτινογραφίες. Και καμία βελτίωση. Οι γονείς σε απόγνωση περίμεναν τον θάνατο του παιδιού τους. Στο μεταξύ εμφανίστηκε ο τοπικός επίσκοπος Ίωνας. Αυτό συνέβη στις 20 Οκτωβρίου 1925. Εξαιτίας του θανάτου του αγαπημένου αρχιεφημέριου, όλη η πόλη ήταν σε σύγχυση. Η μητέρα τάισε το άρρωστο παιδί της στο κρεβάτι, το σπάργανε και βγήκε στην πόλη για δουλειές. Όταν επέστρεψε στο σπίτι, το παλιότερα ακίνητο αγόρι, ο γιος της, έτρεξε έξω από το δωμάτιό του και φώναξε χαρούμενα: «Μαμά, θεραπεύθηκα!».

🔸 Η μητέρα δεν πίστευε στα μάτια της. Αγκάλιασε τον γιο της, τον φίλησε, έκλαψε από χαρά και άρχισε να ρωτάει πώς έγινε αυτό. Και ο γιος της της είπε:

Ἡ Παναγία τῆς Σουχάγια Καλιγκόρκα

Ἡ Παναγία τῆς Σουχάγια Καλιγκόρκα

Στόν ἐνοριακό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τῆς Σουχάγια Καλιγκόρκα ἑνός χωριοῦ τῆς περιφέρειας Τσερκάς, πού ἀπέχει τρία βέρστια ἀπό τον ποταμό Βίς, φυλασσόταν μέχρι το 1960, ὁπότε κλάπηκε, μιά θαυματουργή εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς «Ἐλεούσας», ὅπως τήν ἔλεγε ὁ λαός.

Το πρώτο της θαῦμα ἔγινε στίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰώνα. Ὁ νεωκόρος τοῦ ναοῦ Νικήτας είχε χάσει την ορασή του καί ἦταν γιά πολύν καιρό τυφλός. Μιά μέρα γονάτισε μπροστά στην εικόνα τῆς Παναγίας καί προσευχήθηκε με δάκρυα για πολλή ὥρα, ἱκετεύοντας τή Θεομήτορα νά τοῦ δώσει τό φῶς του.

Ύστερα σηκώθηκε καί μέ βαθιά πίστη ἀσπάστηκε τήν εἰκόνα. Τή στιγμή ἀκριβῶς τοῦ ἀσπασμοῦ ἀπέκτησε τήν ὅρασή του!

Ἀπό τότε ἔγιναν πολλές θαυματουργικές θεραπεῖες ἀσθενῶν καί ἀναπήρων, ὅπως φανέρωναν τόσο τά ἀφιερώματα πάνω στήν εἰκόνα ὅσο καί οι σχετικές διηγήσεις τῶν εὐεργετημένων ἀπό τή Θεομήτορα πιστῶν, οἱ ὁποῖες εἶχαν καταγραφεῖ σέ ειδικό βιβλίο τοῦ ναοῦ.

Θαυματουργές εἰκόνες τῆς Παναγίας στη Ρωσία Ναός τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Σουχάγια Καλιγκόρκα.

Ἕνα ἀπό τά ἀφιερώματα προκαλοῦσε ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί ἀπορία στούς προσκυνητές. Ηταν ἕνα ἀσημένιο βλῆμα. Στό βιβλίο τῶν θαυμάτων τῆς εἰκόνας ἀναφέρονταν γι' αὐτό τά ἑξῆς:

Ἐπιτέλους, θά δικαστῶ!

Γράφει ὁ π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Ἐπιτέλους, μετά ἀπό ἀναβολές (λόγῳ παρέλευσης τοῦ ὡραρίου), τήν προσεχῆ Δευτέρα 10.10.22, πρόκειται νά δικαστῶ (ἀριθμός πινακίου: 5) ἐνώπιον τοῦ Μονομελοῦς Πλημμελειοδικείου Πατρῶν, διότι λειτούργησα στήν ἐνορία μου την 25η Μαρτίου 2020, ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, δηλαδή ἐπιτέλεσα τό ἱερατικό καί ἐφημεριακό μου καθῆκον ὡς ἐπιτάσσει ἡ ἐκκλησιαστική μας... παράδοση καί ἡ συνείδησή μου

Ὑπενθυμίζω ὅτι σύμφωνα μέ τήν τότε κυβερνητική ἀπόφαση (ΚΥΑ 2867/16.3.20, ΚΥΑ Δ1ά/ΓΠ.οικ. 21285/28.3.20) ἀπό 16.3. - 11.4.2020 ἀπαγορευόταν τελείως ἡ τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας σέ ὁλόκληρη τήν Ἑλληνική Ἐπικράτεια (ἀκόμα καί στίς Ι. Μονές καί στό Ἅγιο Ὄρος!). Ἀποτελοῦσε ποινικό ἀδίκημα καί μόνο ἡ ἁπλή τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας ἀνεξάρτητα ἀπό τήν παρουσία ἡ μή τῶν πιστῶν στούς ναούς...

Κατά τή διάρκεια τῆς 29ετοῦς ἱερατικῆς μου διακονίας ἔχω ἀξιωθεῖ ἄλλες τέσσερις φορές νά βρεθῶ ἐγκαλούμενος καί κατηγορούμενος διότι δέν ὑπέκυψα σέ πιέσεις καί θέλησα νά προασπιστῶ τά συμφέροντα τῆς ἐνορίας Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν, στήν ὁποία εἶχα τότε ὡς πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τήν εὐθύνη τῆς διοικητικῆς καί οἰκονομικῆς διαχείρισης.

Τό διακύβευμα τότε (1995-2000) ἦταν τῆς τάξεως τῶν 100.000.000 δρχ! Καί τίς τέσσερις φορές ἀθωώθηκα καί τελικά δικαιώθηκε ἀπολύτως ὁ Ναός στό σύνολο τῶν ἀπαιτήσεών του κατά τήν τότε πολυετῆ διένεξη.

Ταπείνωση καί ἀνιδιοτέλεια ἀπέναντι στόν Θεό, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

52. Ταπείνωση καί ἀνιδιοτέλεια ἀπέναντι στόν Θεό, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 25-1-2019

[Ἰωάν. 10, 9-16]

«Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμήν ὁ καλός∙ ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων»[1]. Αὐτά ἀκριβῶς τά λόγια θά μποροῦσε νά πεῖ μέ πᾶσαν ἀκρίβειαν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τόν ὁποῖον ἑορτάζουμε σήμερα, γιατί πράγματι ἀναδείχθηκε ποιμήν καλός, μιμητής τοῦ κορυφαίου Καλοῦ Ποιμένος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί πράγματι διέθεσε τήν ψυχή του ὑπέρ τῶν προβάτων, θυσίασε τήν ζωή του ὑπερ τῶν προβάτων τῶν λογικῶν, τῶν πιστῶν Χριστιανῶν. Καί αὐτό διότι ἀγάπησε τόν Χριστό καί Τόν ἀγάπησε ἀνιδιοτελῶς καί Τόν ἐλάτρεψε ἀνιδιοτελῶς, ἀφοσιώθηκε εἰς Αὐτόν. Ἀγάπησε τήν ἐρημίαν καί τήν ἡσυχίαν ὑπερβαλλόντως, γιατί ἀκριβῶς ἀγαποῦσε τήν συνομιλία μέ τόν Θεόν. Ἔτσι καί ἐμεῖς θά πρέπει νά προσερχόμαστε εἰς τόν Θεόν ἀνιδιοτελῶς, μέ ὅλη τήν καρδία μας καί τήν ψυχή μας. Ὁ Χριστός δέν ἐκβιάζει κανέναν. Ὁ Χριστός θέλει νά Τόν ἀγαπήσουμε ἐλεύθερα. «Κάθεται», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «ὁ Χριστός ἔξω ἀπό τήν θύρα τῆς ψυχῆς μας καί κρούει γιά νά Τοῦ ἀνοίξουμε. Μά δέν μπαίνει μέσα. Δηλδαδή δέν σπάζει τήν θύρα. Δέν θέλει νά παραβιάσει τήν ἐλευθερία, πού ὁ Ἴδιος μᾶς ἔχει δώσει καί ποτέ δέν τήν καταλύει. Ποτέ ὁ Θεός δέν ἀφαιρεῖ τό αὐτεξούσιο ἀπό τόν ἄνθρωπο. Τό λέγει στήν Ἀποκάλυψη: «Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω∙ ἐάν τίς ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν, εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ' αὐτοῦ, καί αὐτός μετ' ἐμοῦ»[2]»[3]. Στέκομαι στήν πόρτα τῆς καρδιᾶς τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί κρούω. Καί ἄν κάποιος θελήσει καί ἀκούσει τήν φωνή Μου καί ἀνοίξει τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς του, τότε θά εἰσέλθω σέ αὐτόν καί θά δειπνήσω μέ αὐτόν καί αὐτός μαζί Μου.

«Ὁ Χριστός», λέγει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «εἶναι εὐγενής. Στέκει ἔξω ἀπό τή θύρα τῆς ψυχῆς μας καί χτυπάει ἁπαλά. Ἄν Τοῦ ἀνοίξουμε, θά ἔλθει μέσα μας καί θά μᾶς δώσει τά πάντα, τόν ἑαυτό Του, μυστικά καί ἀθόρυβα. Θά μᾶς διακονήσει. Θά πλύνει τίς ἁμαρτίες μας, θά μᾶς γεμίσει μέ τό φῶς Του καί τήν Θεία Του Χάρι. Τόν Χριστό», ἔλεγε ὁ Ἅγιος πάλι, «δέν θά μπορέσουμε νά Τόν γνωρίσουμε, ἄν Ἐκεῖνος δέν μᾶς γνωρίσει καί ἄν Ἐκεῖνος δέν μᾶς γνωριστεῖ.

Κερκόπορτα διὰ τὴν «ἕνωσιν τῶν ἐκκλησιῶν» ἡ «συνοδικότης» τοῦ παπισμοῦ!

ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ τῆς πυρετώδους προωθήσεως τῆς «ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν», ἐν ὄψει τοῦ 2025, ὁ Παπισμὸς «παίζει τὸ τελευταῖο του χαρτί». Μὲ ἀπίστευτες σοφιστεῖες προσπαθεῖ νὰ ξεπεράσει τὸν σκόπελο τῆς Συνοδικότητας καὶ νὰ τὴν ἐναρμονίσει μὲ τὸ παπικὸ πρωτεῖο, γιὰ νὰ μᾶς παρασύρει στὰ δίχτυά του. Δεῖτε ὅμως πῶς θεωρεῖ ὁ «ἀλάθητος» τὸν συνοδικὸ θεσμὸ τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ὁποῖο καταρράκωσε καὶ ἐξαφάνισε ἡ «ἐκκλησία» του, ὅπως... ἀποκάλυψε ὁ διαβόητος καὶ παμπόνηρος Καρδινάλιος Κόχ: «Ὁ Πάπας Φραγκίσκος «τόνισε ὅτι στὸν διάλογό μας μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους, ἐμεῖς οἱ Καθολικοὶ ἔχουμε τὴν ἀνταποδοτικὴ δυνατότητα νὰ μάθουμε λίγο περισσότερα γιὰ τὴ σημασία τῆς ἐπισκοπικῆς συλλογικότητας καὶ τὴν ἐμπειρία τους ἀπὸ συνοδικότητα». «Ὁ Πάπας πάντα μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ σύνοδος δὲν εἶναι κοινοβούλιο. Ἐνῷ μία δημοκρατικὴ διαδικασία χρησιμεύει πάνω ἀπ’ ὅλα γιὰ τὸν καθορισμὸ τῶν πλειοψηφιῶν, ἡ συνοδικότητα εἶναι μία πνευματικὴ διαδικασία ποὺ στόχος της εἶναι νὰ καθορίσει τί ἑνώνει τοὺς Χριστιανοὺς στὴν πίστη, τὸν τρόπο ζωῆς καὶ τὴν κοινοτικὴ πρακτική τους».

π. Ρωμανίδης: Ἄν θέλη κανείς νά δῆ πώς ἐσκέπτοντο οἱ πρόγονοί μας νά λάβη σοβαρά ὑπ' ὄψιν τόν Ἅγιο Διονύσιο Ἀρεοπαγίτη

Πρωτοπρ. Ἰωάννου Σ. Ρωμανίδου,

"Πατερική Θεολογία", ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ,

Θεσσαλονίκη 2004.

Ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης ἦταν καθ' ὅλον τόν Μεσαίωνα ὁ κατ' ἐξοχήν Θεολόγος τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Ὅλοι οἱ Πατέρες αὐτόν ἐπικαλοῦνται, μετά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, σάν τήν πιό μεγάλη αὐθεντία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Σήμερα βέβαια συνηθίζομε, μετά ἰδίως τήν καθιέρωσι τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, νά θεωροῦμε τούς Τρεῖς Ἱεράρχες ὡς τούς κορυφαίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία εἶναι ἡ ἀχαριστία καί ὁ χειρότερος ἁμαρτωλός ὁ ἀχάριστος...

Νὰ ζήσετε στὸ κλίμα τῆς διαρκοῦς δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας, γιατί ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία εἶναι ἡ ἀχαριστία καὶ ὁ χειρότερος ἁμαρτωλὸς ὁ ἀχάριστος.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2022/09/blog-post_942.html

11 Ὀκτωβρίου. Φιλίππου ἀποστόλου ἐκ τῶν ἑπτά· Θεοφάνους ὁμολογητοῦ τοῦ Γραπτοῦ, ἐπισκόπου Νικαίας (†850). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἀποστόλου, Πέμ. γ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. η΄ 26-39).

Πραξ. 8,26         Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐλάλησε πρὸς Φίλιππον λέγων· ἀνάστηθι καὶ πορεύου κατὰ μεσημβρίαν ἐπὶ τὴν ὁδὸν τὴν καταβαίνουσαν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Γάζαν· αὕτη ἐστὶν ἔρημος.

Πραξ. 8,26               Αγγελος δε Κυρίου ελάλησε στον Φιλιππον και του είπε· “σήκω και προχώρησε προς νότον στον δρόμον, ο οποίος κατεβαίνει από την Ιερουσαλήμ εις την Γαζαν· αυτός ο δρόμος είναι έρημος, δεν έχει κίνησιν”.