Προσευχή γιά τή Μακεδονία

Προσευχή για τη Μακεδονία

Προσευχή για τη Μακεδονία Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμπωπίας κ.κ. Ιωήλ

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ.κ. Ιωήλ, ως υμνογράφος της Εκκλησίας, συνέθεσε ειδική ευχή για την δύσκολη περίσταση που αντιμετωπίζει αυτήν την περίοδο η Μακεδονία και η Πατρίδα μας κατόπιν αιτήσεως του Αρχιμανδρίτου Ν.Π. από την Θεσσαλονίκη, προκειμένου αυτή να λέγεται από τον ιερέα κατά το πέρας της Παρακλήσεως της Θεοτόκου.

Προσευχή για τη Μακεδονία

(Ποίημα τοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας ΙΩΗΛ)

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐλευθερώσας διὰ τοῦ πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεώς σου τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ, ὁ δι᾿ ὁράματος ἐν Τρωάδι (Πρ. 16,9) εἰπὼν τῷ Παύλῳ, «διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν», ὁ τὸν παλαιὸν Ἰσραὴλ πολλάκις βοηθήσας, ὁ σώσας τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐκ τῶν ἐχθρῶν αὐτῆς καὶ εἰπών, «Ἐπιστρέψω ἐπὶ Ἱερουσαλὴμ ἐν οἰκτιρμῷ καὶ ὁ οἶκός μου ἀνοικοδομηθήσεται ἐν αὐτῇ (Ζαχ. 1,16), ὁ ἐμπνεύσας τῷ Ἰούδᾳ τῷ Μακκαβαίῳ λαλῆσαι, «κρεῖσσον ἡμᾶς ἀποθανεῖν ἐν τῷ πολέμῳ ἢ ἐπιδεῖν ἐπὶ τὰ κακὰ τοῦ ἔθνους ἡμῶν καὶ τῶν ἁγίων» (Α΄ Μακκ. 3,59), ὁ κλαύσας ἐπὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, τὴν κατὰ τὸ ἀνθρώπινον πατρίδα σου (Λκ. 19,41-44), ὁ προστατεύσας τὴν Ἑλλάδα, τὴν πατρίδα ἡμῶν «ἐκ χειρὸς πάντων τῶν μισούντων ἡμᾶς» (πρβλ. Λκ. 1,71), ὁ ποιήσας τὸ ἔθνος ἡμῶν «ἔθνος ἅγιον καὶ λαὸν εἰς περιποίησιν» (πρβλ. Α΄ Πέτρ. 2, 9), ἐπάκουσον ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τῆς δεήσεως ἡμῶν.

Ἡ γυναίκα τοῦ Λώτ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ γυναίκα τοῦ Λώτ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 13-1-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, Γιαννιτσά, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ὅσιος Νεῖλος Σόρσκυ - Τά εἴδη τοῦ πολέμου τῶν λογισμῶν

 Περί των ειδών του πολέμου των λογισμών, και ότι πρέπει με πολύ κόπο να αντιστεκόμαστε στα πάθη μας.

Οι Άγιοι Πατέρες είπαν για τον νοητό πόλεμο ότι το πρώτο στάδιο είναι η προσβολή του λογισμού, κατόπιν ο συνδυασμός, μετά η συγκατάθεση, ύστερα η αιχμαλωσία και τέλος το πάθος.

Η προσβολή, έγραψαν οι Πατέρες, Ιωάννης της Κλίμακος, Φιλόθεος Σιναΐτης και πολλοί άλλοι, είναι έ­νας απλός λογισμός η παρουσία στον νου μιας εντυπώσεως, η οποία εισέρχεται στην καρδιά και εκδηλώνεται στον νου. 

Ο Γρηγόριος ο Σιναΐτης λέγει ότι η προσβολή εί­ναι μία ενθύμηση, την οποία κάνει ο εχθρός λέγοντας: «Κάνε αυτό ή εκείνο», όπως ακριβώς εμφανίσθηκε στον Κύριο και τον προέτρεπε: «Ειπέ ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται» (Ματθ. 4, 3), και γενικά οποιαδήποτε σκέψη που γίνεται στον ανθρώπινο νου από τον διάβολο. Γι’ αυ­τό οι Άγιοι Πατέρες λέγουν αυτό το είδος πολέμου δεν συνιστά αμαρτία για τον άνθρωπο, διότι είναι μία νοερά προσβολή του εχθρού της σωτηρίας μας, η οποία, όπως λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, δεν προέρχεται από εμάς και συνεπώς δεν μας μεγαλύνει ούτε μας ταλαιπωρεί. Μ’ αυτό τον τρόπο προσέβαλε ο διάβολος τους πρωτοπλάστους και εξεδίωξε εκ του παραδείσου και του Θεού, λόγω της παραβάσεως της εντολής Του, ώστε να μπορεί κατόπιν να προσβάλει κάθε άνθρωπο με τους κα­κούς λογισμούς. Μόνον οι τέλειοι μπορούν να μένουν ακλόνητοι, παρότι και αυτοί μερικές φορές προσβάλλον­ται, όπως λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

 

Ο συνδυασμός, λέγουν οι Πατέρες είναι η εμπαθής ή απαθής συνομιλία με τον λογισμό που εμφανίζεται, όπως την δέχεται ο νους από τον νοητό εχθρό, δηλαδή η συζήτηση και εκούσια απασχόληση με αυτόν. Αυτή η εκδήλωση του λογισμού δεν είναι τελείως αναμάρτητος και είναι αξιέπαινος αυτός που θα διορθώσει τον κακό λογι­σμό με την βοήθεια του Θεού.

Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τήν Νεοορθοδοξία-Μεταπατερική θεολογία καί τά σαρκικά ἁμαρτήματα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑ-ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΚΑΙ ΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

Γενικά

Ἡ Μεταπατερική θεολογία εἶναι μία σύγχρονη κυοφορούμενη αἵρεση[1], ἡ ὁποία ἔχει προέλευση προτεσταντική καί στόχευση οἰκουμενιστική. «Εἶναι ἡ ἐπαναφορά», ἐπισημαίνει ὁ Σεβ. Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, «σέ πιό ἔντονη μορφή αὐτοῦ πού πρίν μερικά χρόνια λεγόταν νεορθοδοξία καί παλαιότερα βαρλααμισμός. Ἄν ἐρευνήσῃ κανείς τά ρεύματα αὐτά, θά διαπιστώση ὅτι ἔχουν κοινή ἀφετηρία καί κοινά σημεῖα»[2].

Ὁ ὅρος μεταπατερικός, σύμφωνα μέ τόν δογματολόγο καθηγητή κ. Δ. Τσελεγγίδη ἔχει δύο σημασίες: «α) Ὅταν στό πρῶτο συνθετικό τῆς λέξεως μετα- προσδίδεται χρονική σημασία, ὁπότε στήν προκειμένη περίπτωση γίνεται λόγος γιά τό τέλος τῆς πατερικῆς ἐποχῆς. Καί β) ὅταν στό πρῶτο συνθετικό τῆς λέξεως προσδίδεται κριτική σημασία, ὁπότε ἡ σύνθετη λέξη «μετα-πατερικός» σημαίνει σχετικοποίηση… Mερική ἤ ὁλική ἀμφισβήτηση – ἐπαναθεώρηση – νέα ἀνάγνωση, ἤ καί ὑπέρβαση τῆς θεολογικῆς σκέψεως τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας…

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Α’ - Σωτήριος Βακουφτσής

 Στό χω­ριό Αὔ­ρα Κα­λαμ­πά­κας γεν­νή­θη­κε καί ἔ­ζη­σε ὁ Σω­τή­ρης Βα­κουφ­τσῆς. Ἀ­πό μι­κρός ἔ­δει­χνε ἰ­δι­αί­τε­ρη ἀ­γά­πη πρός τόν Θε­ό καί τήν Ἐκ­κλη­σί­α. Ἔ­κα­νε προ­σευ­χές καί νη­στεῖ­ες καί ἄλ­λους πνευ­μα­τι­κούς ἀ­γῶ­νες χω­ρίς νά ἔ­χη κά­ποι­ον ὁ­δη­γό ἀλ­λά πα­ρα­κι­νού­με­νος ἀ­πό τήν καρ­δια­κή του θέρ­μη πρός τόν Χρι­στό. Ἀρ­γό­τε­ρα βο­η­θή­θη­κε πο­λύ ἀ­πό κάποιον μα­κρι­νό συγ­γε­νῆ του, τόν Χρῆ­στο Γκουντό­που­λο, με­γα­λύ­τε­ρό του στήν ἡ­λι­κία­.

Ὁ Χρῆ­στος ἐρ­γά­στη­κε ὡς βο­σκός στήν Αὔ­ρα γιά πολ­λά χρό­νια. Ἀ­πό μι­κρός εἶ­χε ἀ­να­τρα­φῆ κοντά στό Μο­να­στή­ρι Βυ­του­μᾶ ὅ­που ὁ πα­τέ­ρας του εἶ­χε γί­νη κα­λό­γε­ρος. Ὁ Χρῆ­στος ἦ­ταν πο­λύ ἁ­πλός καί με­γά­λος νη­στευ­τής. Τίς Σα­ρα­κο­στές ἔ­τρω­γε μό­νο χόρ­τα μα­γει­ρε­μέ­να μέ κα­λαμ­πό­κι ἀ­λε­σμέ­νο. Εἶ­χε ἰ­δι­αί­τε­ρο τό­πο γι­ά προ­σευ­χή μέ­σα στό δά­σος. Ἡ προ­σευ­χή του δι­αρ­κοῦ­σε πολ­λές ὧ­ρες. Στε­κό­ταν ὄρ­θιος κρα­τώντας στά χέ­ρια του μί­α φυλ­λά­δα, ἂν καί ἦ­ταν ἀ­γράμ­μα­τος. Εἶ­χε δυ­να­τή προ­σευ­χή, γι᾿ αὐ­τό τόν πα­ρα­κα­λοῦ­σαν καί ἄλ­λοι νά προ­σεύ­χε­ται γιά δι­ά­φο­ρα προ­σω­πι­κά τους θέ­μα­τα. Μί­α φο­ρά πῆ­ρε πλη­ρο­φο­ρί­α στήν προ­σευ­χή του ὅ­τι τραυ­μα­τί­στη­κε ἕ­νας ἐ­ξά­δελ­φός του. Εἶ­πε στούς συγ­γε­νεῖς του ὅ­τι ὁ Γι­ῶρ­γος «σή­με­ρα τραυ­μα­τί­στη­κε ἀλ­λά δέν θά πε­θά­νει τώ­ρα. Πάντως ἀ­πό σφαῖ­ρα θά πε­θά­νει». Τά ὁποῖα καί ἔγι­ναν. Στό τέ­λος ὁ Χρῆ­στος προ­γνώ­ρι­σε τόν θά­να­τό του. Ἔφυ­γε καί πῆ­γε στό σπί­τι ἑ­νός ἐ­ξα­δέλ­φου του, ὅπου 

καί ἐκοι­μή­θη.

 

Ἐ­πει­δή ὁ Σω­τή­ρης εἶ­χε τά ἴδια ἐν­δι­α­φέ­ροντα μέ τόν Χρῆ­στο ἔ­κα­ναν πα­ρέ­α, συ­ζη­τοῦ­σαν πνευ­μα­τι­κά καί τόν ἀκο­λου­θοῦ­σε στούς ἀγῶ­νες του. Πῆ­ρε καί ὁ Σω­τή­ρης τό τυ­πι­κό του.

 

Ὅλη ἡ ζω­ή τοῦ Σω­τη­ρί­ου ἦ­ταν ἀ­ρω­μα­τι­σμέ­νη μέ ἀγῶ­νες, προ­σευ­χή καί εὐ­λά­βεια. Ὑ­πῆρ­ξε πο­λύ­τε­κνος πα­τέ­ρας, ὑ­πο­δειγ­μα­τι­κός οἰ­κο­γε­νειά­ρχης, φι­λή­συ­χος καί φι­λα­κό­λου­θος. Κά­θε Κυ­ρια­κή μέ τήν οἰ­κο­γέ­νειά του ἐκ­κλη­σι­ά­ζονταν, κα­θώς καί στίς ἑ­ορ­τές. Αὐ­τές τίς ἡ­μέ­ρες γι­ά τό αἰ­δέ­σι­μο τῆς ἡ­μέ­ρας δέν ἤ­θε­λε οὔ­τε καί νά μα­γει­ρεύ­ουν. Τίς κα­θι­ε­ρω­μέ­νες νη­στεῖ­ες τίς τη­ροῦ­σε αὐ­στη­ρά ὁ ἴ­διος ἀλ­λά καί δέν ἐ­πέ­τρε­πε σέ κα­νέ­ναν τοῦ σπι­τιοῦ νά χα­λά­ση τή νη­στεί­α καί τήν ἀρ­γί­α. Τη­ροῦ­σε μέ ἀ­κρί­βεια τίς ἐντο­λές τοῦ Θε­οῦ, ἀ­νε­δεί­χθη δί­και­ος καί εὐ­α­ρέ­στη­σε τόν Θε­ό. Ὅ­λοι στό χω­ριό τόν σέ­βονταν καί ἀ­να­γνώ­ρι­ζαν τήν ἀ­ρε­τή του. Τόν θε­ω­ροῦ­σαν σάν τόν πιό ὑ­πο­δειγ­μα­τι­κό χρι­στια­νό.

Ἡ φραγκικὴ ἀντίληψη περὶ τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν «περιούσιων λαῶν»

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν

Προφανῶς ἕνα ἀπὸ τὰ σοβαρότερα προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε ὡς Ἑλληνικὸ Ἔθνος στὶς σημερινὲς δύσκολες συγκυρίες εἶναι ἡ κρίση τῆς ἑλληνορθόδοξης ταυτότητάς μας. Ὁ κίνδυνος ἁλώσεως τοῦ ἑλληνορθοδόξου Πολιτισμοῦ μας μὲ ἐπίκεντρο τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας, ποὺ ἀποφεύχθηκε τόσο στὴν περίοδο τῆς Φραγκοκρατίας, ὅσο καὶ τῆς Τουρκοκρατίας, ἔγινε πλέον πραγματικότητα τὸν 19ον αἰώνα μετὰ τὴν ἐθνική μας παλιγγενεσία. Ἡ γνωστὴ Βαυαροκρατία ποὺ ἐπακολούθησε μετὰ τοὺς ἠρωϊκοὺς ἀγῶνες τῶν προγόνων μας γιὰ «τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία», ἄνοιξε διάπλατα τὶς πόρτες στὸν φράγκικο, δυτικὸ Πολιτισμό, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν πνευματικὴ στροφὴ στὴν πορεία τοῦ γένους μας πρὸς τὴν...

Δύση σὲ ὅλους τούς τομεῖς, στὴν Ἐκκλησία, στὴν παιδεία, στὴν πολιτική, στὸ ἦθος, στὴν πολιτιστική μας Παράδοση. 

Τὴν ἑλληνορθόδοξη πνευματική μας κληρονομιὰ τὴν ὁποία κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ἀλώβητη μὲ αἷμα καὶ θυσίες, ἀκόμη καὶ στὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, τὴν ξεπουλήσαμε ἀμαχητὶ στοὺς εὐρωπαίους συμμάχους μας, ἔτσι ὥστε σήμερα, δύο σχεδὸν αἰῶνες μετά, νὰ βιώνουμε μία πρωτοφανῆ πνευματικὴ ἀλλοτρίωση, μὲ τὴν πολιτικὴ μας ἡγεσία σύμμαχο σ’ αὐτὴ τὴν πνευματικὴ ἐξέλιξη - ἀλλοτρίωση, τὴν δὲ ἐκκλησιαστική, ἀνυποψίαστη καὶ οὐσιαστικὰ ἀδιάφορη.  Τώρα μάλιστα ποὺ γίναμε «εὐρωπαῖοι», μέλος τοῦ ἐκτρωματικοῦ ὀργανισμοῦ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ τῆς Νομισματικῆς Ἕνωσης, δὲν μᾶς ταιριάζει ἡ Ἑλληνορθοδοξία, ἀλλὰ ἡ «θρησκευτικὴ οὐδετερότητα», τὴν ὁποία ὑπαγορεύει ὁ «Εὐρωπαϊκὸς Διαφωτισμὸς» καὶ ὁ ἄθεος Οὐμανισμός, αὐτὴ ἡ κατάρα τοῦ σύγχρονου κόσμου.

Ἡ δόξα τῶν ἀνθρώπων σου στερεῖ τή δόξα τοῦ Θεοῦ (Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ)

Η δόξα των ανθρώπων σου στερεί τη δόξα του Θεού. Μη γλυκαίνεσαι με την τιμή του κόσμου τούτου, για να μην πικραθής ξαφνικά κι αναπάντεχα από την ατίμωσι του κόσμου τούτου. Γιατί, σ' αυτή τη γη, τη δόξα ακολουθεί συνήθως η ατίμωσις.

Μετά την ευδαιμονία έρχεται ή δυστυχία, μετά την ευφροσύνη η θλίψις, μετά τη χαρά ο πόνος, μετά τη ζωή ο θάνατος. Όλα μεταβάλλονται, όλα έρχονται και παρέρχονται, εκτός από τον αιώνιο Θεό και την αιώνια δόξα Του.

Οι Ιουδαίοι τίμησαν και υποδέχθηκαν τον Κύριο σαν βασιλιά, "μετά Βαΐων και κλάδων". Και μετά από λίγο Τον ατίμωσαν, Τον εχλεύασαν, Τον ερράπισαν... Πρώτα γονάτισαν μπροστά Του και Τον προσκύνησαν. Κι έπειτα Τον άρπαξαν και Τον οδήγησαν στον Σταυρό. Τη μια μέρα ζητωκραύγαζαν "ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου!" Και την άλλη παραληρούσαν "σταυρωθήτω!" Αυτοί είναι οι άνθρωποι. Κι αυτή είναι η δόξα της γης.

Όταν ευημερείς οι άνθρωποι σε ήμουν και σε δοξάζουν. Όταν δυστυχήσης σ' εγκαταλείπουν και σ' αποστρέφονται. Όταν όλοι τιμούσαν και θαύμαζαν τον Κύριο, οι απόστολοι ήταν δίπλα Του. Την ώρα του πάθους Του όμως Τον εγκατέλειψαν κι έφυγαν μακριά Του.

Ὁ ἅγιος Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης καί τό κοινόβιό του στήν Παλαιστίνη

    Βρίσκεται ἀνατολικά τῆς Βηθλεέμ, στὴν ἀρχὴ τῆς Ῥέμου καὶ πάνω στὸν ἀρχαῖο κεντρικὸ δρόμο ποὺ ὁδηγοῦσε στὴν καρδιὰ τῆς ἐρήμου τῆς Ἰουδαίας καὶ στὴ Νεκρὰ Θάλασσα. Τὸ σημερινὸ μοναστήρι εἶναι χτισμένο στὴ θέση τοῦ ἀρχαίου κοινοβίου, ποὺ ἵδρυσε ὁ μέγας Κοινοβιάρχης τοῦ μοναχισμοῦ τῆς Ἁγίας Γῆς, ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος, τὸν 5ο αἰώνα.

  Στὸν περίβολο τοῦ μοναστηριοῦ βλέπει κανεὶς μωσαϊκὰ δάπεδα μὲ ἑλληνικὲς ἐπιγραφές, μαρμάρινα κιονόκρανα καὶ κολῶνες, στέρνες καὶ ἐρείπια κτιρίων. 

Ἡ σπηλιὰ-προσκύνημα εἶναι τὸ πιὸ ἐνδιαφέρον τμῆμα τοῦ μοναστηριοῦ. Εἶναι φυσική, μὲ λίγα λαξευτὰ σημεῖα καὶ κατὰ τὴ μακραίωνη ἱστορία τῆς μονῆς χρησιμοποιήθηκε ὡς κοιμητήριο τῶν ἡγουμένων καὶ τῶν ἐπιφανῶν της μοναχῶν. Στὶς λάρνακες κατὰ μῆκος τῶν τοίχων τῆς σπηλιᾶς εἶναι ἐνταφιασμένοι, μεταξὺ ἄλλων, ὁ ἱδρυτὴς τοῦ μοναστηριοῦ Ἅγιος Θεοδόσιος, ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος, διάδοχος τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου καὶ μετέπειτα ὀνομαστὸς πατριάρχης τῆς Ἱερουσαλήμ, ὁ Ἅγιος Κόπρης, ἡ Ἁγία Θεοδότη, ἡ μητέρα τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων καὶ ἄλλες ἐξέχουσες μορφὲς τοῦ μοναχισμοῦ τῆς Παλαιστίνης. 

Ἐκπομπὴ 76η. «Οἱ ἀρχαῖες αἱρέσεις σήμερα» 10 Ἰανουαρίου 2019, Ναυπάκτου Ἱερόθεος

Ἐκπομπὴ 76η. «Οἱ ἀρχαῖες αἱρέσεις σήμερα» 10 Ἰανουαρίου 2019, Ναυπάκτου Ἱερόθεος

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/01/76-10-2019.html

Οἱ δύο Κανόνες (Πεζός καί Ἰαμβικός) τῶν Θεοφανείων (Πρωτ. Ἀθανάσιος Στ. Λαγουρός)

 

ΜΕ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

ΣΤHN ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚH

ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἑρμηνείας

τοῦ ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου

Ἐκδόσεις «ΤΗΝΟΣ»

ΑΘΗΝΑΙ 2017

[Νέα ἔκδοση]

Θεοφάνεια: «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ» καὶ «ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις», ζεῖ καὶ διακηρύττει ἡ Ἐκκλησία. Φανερώθηκε ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία (τῆς Ἀνατολῆς ἀρχικῶς) ἀντέταξε αὐτὴ τὴν φανέρωση, τὴν Ἐπιφάνειά Του, στὴν ψευδοεπιφάνεια τῶν θεῶν τῆς εἰδωλολατρίας. Κατὰ φυσικὸ λόγο ἄρχισε σιγά-σιγὰ νὰ Τὴν ἑορτάζει μὲ πυρήνα τὸ Βάπτισμα τοῦ Κυρίου, ὡς πρώτης δημοσίας ἐμφανίσεως καὶ ἀναδείξεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθορίζοντας τὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων στὶς 6 Ἰανουαρίου εἰς ἀντικατάστασιν τῆς εἰδωλολατρικῆς ἑορτῆς τοῦ χειμερινοῦ ἡλιοστασίου (στὴν Αἴγυπτο καὶ Ἀραβία), ἤδη ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ γ´ αἰ. μ. Χ.

Ἀρχικῶς ἡ ἑορτὴ αὐτὴ “συστέγασε” τὴν ἀνάμνηση περισσοτέρων γεγονότων (γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ πληθυντικός: τὰ Θεοφάνεια) τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, στὰ ὁποῖα κατ᾽ ἐξοχὴν ἐπεφάνη, φανερώθηκε ἡ θεότητά Του, ἡ θεϊκή Του δόξα.

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 13-1-2019 ἕως 15-1-2019.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί

Εἴθε ὁ ἐνανθρωπήσας δι' ἡμᾶς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός νά μᾶς χαρίζει μετάνοια, κάθαρση ἀπό τά πάθη καί ἀληθινά ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή. 

Εἴθε καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. 

Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν αἰωνιότητα.

Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο 

http://hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 13-1-2019 ἕως 15-1-2019.

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr

▼  2019 (194)

• ▼  Ιανουαρίου (194)
  • ▼  15 Ιαν (13)
    • 20. Ἡ ἁγνότητα ὡς προϋπόθεση τῆς σωτηρίας, Α΄ Ἰωαν...
    • Πῶς πρέπει νά διορθώνουμε τήν φαντασία καί τήν ἐνθ...
    • Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς γιά τόν Οἰκουμενισμό.Ὁ ...
    • Κοινοῦ Θεοδόσιος Ἡγεμὼν βίου, Κοινὴ Μονασταῖς ἐκβι...
    • Ποιμαντικές ἰδιορρυθμίες – Ἡ εἰρήνη τῆς ἀγάπης (π....
    • Ἡ γυναίκα τοῦ Λώτ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 13-1-2...
    • Πῶς μπορεῖ νά ἀπαλλαγεῖ ὁ πιστός ἀπό τόν παλαιό πτ...
    • 13 Ἰανουαρίου 1822: Ἡ καθιέρωση τῆς γαλανόλευκης ἑ...
    • Ἐκπομπὴ 75η. «Ὁ ἅγιος Μάξιμος γιὰ τὴν Θέληση» 3 Ἰα...
    • Σέ κανέναν μήν παραδώσετε τόν Χριστό!
    • ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΊΑ ΤΟΥ ΘΕΟΎ. Στάρετς Νικολάι Γκουριάν...
    • 15 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Παύλου του Θηβαίου, Ιω...
    • 15 Ἰανουαρίου. Παύλου ὁσίου τοῦ Θηβαίου καί Ἰωάννο...

Ἡ ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου μπορεῖ νά κατανοηθεῖ μέ τό μυαλό, ἀλλά ἐάν...

Ἡ ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου μπορεῖ νά κατανοηθεῖ μέ τό μυαλό, ἀλλά ἐάν οἱ πράξεις σας ἀντιβαίνουν στίς ἐντολές τοῦ εὐαγγελίου, θά χάσετε τή σωτηρία. Ἀρχιμανδρίτης Κύριλλος (Pavlov)

 

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/01/pavlov.html

16 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Προσκύνησις Τιμίας Αλυσίδας του Αγίου και Ενδόξου Αποστόλου Πέτρου, των Αγίων Μαρτύρων Πευσίππου, Ελασίππου, Μεσίππου και Νεονίλλης, Δάνακτος Αναγνώστου, Ρωμύλου Οσίου και των συν αυτώ, Ονωράτου Αρχιεπισκόπου, Μαξίμου της Τόμτα, Δαμασκηνού Ιερομάρτυρα, Νικολάου εν Μυτιλήνη, Γερασίμου Παλλαδά

Η προσκύνησις της Τιμίας αλύσεως του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου Πέτρου

Την ημέρα αυτή τελούμε την προσκύνηση της τιμίας αλυσίδας του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, με την οποία τον έδεσε και τον έριξε στην φυλακή ο τετράρχης Ηρώδης, σύμφωνα με την εξιστόρηση του Ευαγγελιστή Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων.
Ο Ηρώδης έβαλε τους Ιουδαίους και συνέλαβαν τον Απόστολο Πέτρο κατά τις ημέρες της εορτής των αζύμων. Και όταν τον έπιασε, τον έβαλε στην φυλακή. Τη νύκτα, πριν την ημέρα κατά την οποία ο Ηρώδης έμελλε να τον παρουσιάσει στον λαό, ο Απόστολος Πέτρος κοιμόταν μεταξύ δύο στρατιωτών και φρουροί φύλαγαν μπροστά στο κελί του. Ξαφνικά ήλθε Άγγελος Κυρίου και έλαμψε φως στο κελί. Αφού κτύπησε την πλευρά του Πέτρου, τον ξύπνησε και του είπε: «Σήκω γρήγορα». Και έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του.
Κάποιοι Χριστιανοί ευσεβείς διαφύλαξαν αυτή την αλυσίδα διαδοχικά από γενεά σε γενεά, μέχρι που την μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και την εναπέθεσαν στο ναό του Αγίου Πέτρου, που βρίσκεται μέσα στη μεγάλη Εκκλησία, όπου ετελείτο και η Σύναξη του
Αποστόλου.

16 Ἰανουαρίου. Ἡ προσκύνησις τῆς τιμίας ἁλύσεως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἀποστόλου. Σαβ. δ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιβ΄ 1-11).

Πραξ. 12,1         Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.

Πραξ. 12,1                Κατά τον καιρόν εκείνον, ο βασιλεύς Ηρώδης Αγρίππας, άπλωσε τα χέρια και επιασε μερικούς από τους πιστούς της Εκκλησίας, δια να τους κακοποιήση.