Ἡ Θεία Κοινωνία καί τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ Θεία Κοινωνία καί τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης 23-3-2013

Ἁγία Παρθενομάρτυς Μαρκέλλα ἡ Χιοπολίτης

ΑΓΙΑ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΡΚΕΛΛΑ Η ΧΙΟΠΟΛΙΤΗΣ 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού 

Η Χίος ανάδειξε μια πλειάδα αγίων της Εκκλησίας μας. Το πανέμορφο και μυροβόλο αυτό νησί του Αιγαίου το στολίζουν πολλά από τα νοητά και μυρίπνοα άνθη της ευλάβειας. Ένα από αυτά είναι και η ένδοξη Παρθενομάρτυς Μαρκέλλα, η οποία προτίμησε το θάνατο από την ατίμωση. 

Γεννήθηκε στο ιστορικό χωριό Βολυσσός, της βορειοδυτικής Χίου. Ως προς το χρόνο που έζησε υπάρχει σύγχυση. Ο βιογράφος της άγιος Νικηφόρος ο Χίος αναφέρει ότι έζησε περί το 1500 μ. Χ. Όμως τα γεγονότα και τα πρόσωπα, που αναφέρονται στο ιερό της συναξάρι παραπέμπουν σαφώς στους πρωτοχριστιανικούς αιώνες. Το πιο πιθανό είναι να έζησε τον 3ο ή τον 4ο μ. Χ. αιώνα. Τότε που έσβηνε η ειδωλολατρία και γινόταν, σαν το πληγωμένο θηρίο, επικίνδυνη για τους πιστούς του Χριστού. Τότε που οι ειδωλολάτρες, πλημμυρισμένοι από δαιμονική ενέργεια, ήθελαν να αφανίσουν τους Χριστιανούς, μη λογαριάζοντας αν αυτοί είναι συγγενικά τους πρόσωπα, ακόμα και παιδιά τους. 

Οι πατέρας της Μαρκέλλας ήταν ένας φανατικός ειδωλολάτρης και ανήθικος άνθρωπος, ο οποίος είχε καταρρίψει κάθε ίχνος ηθικής αναστολής από πάνω του. Αντίθετα η μητέρα της ήταν πιστή Χριστιανή και μεγάλωσε την αγαπημένη της κορούλα με την πίστη στον αληθινό Τριαδικό Θεό. Στάλαξε στην παιδική της ψυχή την ευλάβεια και την αρετή, η οποία απουσίαζε από τον ειδωλολατρικό κόσμο. Της δίδαξε τη σεμνότητα και την αιδώ, ως τα πιο σημαντικά προσόντα της γυναικείας φύσης. Η Μαρκέλλα μεγάλωνε και διακρινόταν για την ευγένεια της ψυχής της, την καλοσύνη της, αλλά και για την σπάνια σωματική ομορφιά της. Παράλληλα τη διέκρινε μια πρωτοφανής πνευματική ωριμότητα. 

Ψαλμός 44,4 (α).«Περίζωσαι τήν ρομφαίαν σου».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ψαλμός 44,4 (α).«Περίζωσαι τήν ρομφαίαν σου».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 12-12-2016

Ἡγούμενος Εὐδόκιμος Ξενοφωντινός

Απο τὴν Ἀσκητικὴ καὶ Ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη Παράδοση

Ὁ πα­νο­σι­ο­λο­γι­ώ­τα­τος Κα­θη­γού­με­νος τοῦ Ξε­νο­φῶν­τος Εὐ­δό­κι­μος γεν­νή­θη­κε τό ἔ­τος 1906 στήν Ἀμ­φί­κλεια (Δρύ­μια) Λο­κρί­δος. Ὠ­νο­μα­ζό­ταν κα­τά κό­σμον Εὐ­στά­θιος Σκου­φᾶς τοῦ Δη­μη­τρί­ου καί τῆς Χρυ­σού­λας. Γιά τήν ζω­ή του στόν κό­σμο δέν ὑ­πάρ­χουν στοι­χεῖ­α, για­τί ὁ Γέ­ρον­τας δέν μι­λοῦ­σε εὔ­κο­λα γιά τόν ἑ­αυ­τό του. Φαί­νε­ται ὅ­τι εἶ­χε εὐ­λά­βεια καί ζοῦ­σε προ­σε­κτι­κή ζω­ή. Ἐ­ξω­μο­λο­γεῖ­το καί ἐκ­κλη­σι­ά­ζε­το. Ἔ­κα­νε τήν στρα­τι­ω­τι­κή του θη­τε­ί­α μέ τόν βαθμό τοῦ Λο­χί­α. Ὅ­ταν ἀ­πε­φά­σι­σε νά γί­νη μο­να­χός, πῆ­γε πρῶ­τα στήν Μο­νή Ὀ­λυμ­πι­ώ­τισ­σας, ἀλ­λά δέν ἀ­να­πα­ύ­τη­κε λό­γῳ τῶν πολ­λῶν ἐ­πι­σκε­πτῶν καί κυ­ρί­ως τῶν γυ­ναι­κῶν. Σκέ­φτη­κε τό­τε νά μο­νά­ση στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος καί συμ­βου­λεύ­τη­κε τόν Πνευ­μα­τι­κό του. Ἐ­κεῖ­νος τόν ἀ­πέ­τρε­ψε δυ­στυ­χῶς λέ­γον­τάς του ὅ­τι ἐ­κεῖ πᾶ­νε ὅ­λοι οἱ ἐγ­κλη­μα­τί­ες.

Ὁ νε­α­ρός Εὐ­στά­θιος ὅ­μως δέν ἐ­πη­ρε­ά­στη­κε. Ἀ­κο­λου­θών­τας τήν θε­ϊ­κή φω­νή πού τόν κα­λοῦ­σε νά ἀ­φι­ε­ρώ­ση τόν ἑ­αυ­τόν του στόν Θε­ό, ἦλ­θε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος τό ἔ­τος 1929 σέ ἡ­λι­κί­α εἴ­κο­σι τρι­ῶν ἐ­τῶν, μα­ζί μέ ἕ­ναν συ­στρα­τι­ώ­τη του. Φαί­νε­ται πώς δέν ἐ­γνώ­ρι­ζε κά­ποι­ον μο­να­χό καί δέν εἶ­χε προ­τί­μη­ση ποῦ νά ἐγ­κα­τα­βι­ώ­ση. Τό­τε τά Μο­να­στή­ρια ἦ­ταν ἐ­παν­δρω­μέ­να καί δέν κρα­τοῦ­σαν εὔ­κο­λα νέ­ους γιά μο­να­χούς. Πῆ­γε ἀρ­χι­κά στήν Μο­νή Ξη­ρο­πο­τά­μου, ἀλ­λά δέν τόν δέ­χθη­καν καί ἔ­φθα­σε στοῦ Ξε­νο­φῶν­τος. Ἐ­κεῖ, παρ᾿ ὅ­λο πού δέν εἶ­χαν ἀ­νάγ­κη ἀ­πό ἄλ­λους μο­να­χούς, τόν θε­ώ­ρη­σαν χρή­σι­μο γιά βα­ρειά δι­α­κο­νή­μα­τα ἐ­πει­δή τόν εἶ­δαν σω­μα­τώ­δη καί ρω­μα­λέ­ο. Τόν κρά­τη­σαν καί τόν ρώ­τη­σαν ἄν μπο­ρῆ νά βο­η­θᾶ στό μα­γει­ρεῖ­ο. Τοῦ ἔ­δω­σαν ἕ­να ζω­στι­κό καί ἔ­μει­νε πέν­τε χρό­νια στό δι­α­κό­νη­μα. Στό Μο­να­στή­ρι προ­σῆλ­θε στίς 4 Φε­βρου­α­ρί­ου 1929 καί με­τά ἀ­πό ἕ­να χρό­νο δο­κι­μῆς, στίς 16 Μαρ­τί­ου 1930, ἐ­κά­ρη μο­να­χός μέ τό ὄ­νο­μα Εὐ­δό­κι­μος. Πράγ­μα­τι τοῦ ταί­ρια­ζε αὐ­τό τό ὄ­νο­μα, για­τί...

εὐ­δο­κί­μη­σε σέ ὅ­λα τά δι­α­κο­νή­μα­τα πού τοῦ ἀ­νέ­θε­σαν κα­θώς ἦ­ταν ἡ τά­ξη στά πα­λαι­ά κοι­νό­βια, πέ­ρα­σε ἀπ᾿ ὅ­λα τά δι­α­κο­νή­μα­τα. Ἔ­κα­νε στήν συ­νέ­χεια ἄλ­λα πέν­τε χρό­νια Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κός. Ξυ­πνοῦ­σε πο­λύ ἐ­νω­ρίς, ἑ­τοί­μα­ζε τήν Ἐκ­κλη­σί­α καί κρά­τη­σε τήν κα­λή συ­νή­θεια νά κα­τε­βαί­νη πρίν ἀπ᾿ ὅ­λους στήν Ἐκ­κλη­σί­α σ᾿ ὅ­λη τήν μο­να­χι­κή του ζω­ή.

Ἔ­κα­νε κα­θα­ρή καί τα­κτι­κή ἐ­ξα­γό­ρευ­ση στόν π. Πο­λύ­καρ­πο, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἦ­ταν σέ με­γά­λα μέ­τρα ἀ­ρε­τῆς. Ἔ­λε­γε ἀρ­γό­τε­ρα: «Ἡ κα­θη­με­ρι­νή ἐ­ξα­γό­ρευ­σή μου μέ βο­ή­θη­σε νά σώ­σω τήν μο­να­χι­κή μου ἀ­κρί­βεια».

Εἶ­χε πράγ­μα­τι μο­να­χι­κή ἀ­κρί­βεια καί κά­πο­τε πού τόν ρώ­τη­σαν, ἄν ἐ­πι­τρέ­πε­ται οἱ μο­να­χοί νά κο­λυμ­βοῦν στήν θά­λασ­σα, ἀ­πάν­τη­σε: «Στά χρό­νια μας (ὅ­ταν δη­λα­δή ἦ­ταν νέ­ο κα­λο­γέ­ρι) καί νά κοι­τά­ξης τήν θά­λασ­σα ἐ­θε­ω­ρεῖ­το ἁ­μαρ­τί­α».

Ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης Καλαΐδης - Θαυμαστή ἐμφάνιση μετά τήν κοίμησή του !

Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης - Θαυμαστή εμφάνιση μετά την κοίμησή του !

Στην εθνική οδό Σερρών - Θεσ/νίκης και κοντά στην διασταύρωση για το Κιλκίς, υπάρχει ο Ι. Ναός του αγίου Πορφυρίου του θαυματουργού. Στις 30 Νοεμβρίου του 2015 έγιναν τα θυρανοίξια και συγκεντρώθηκε πλήθος πιστών για την θεία λειτουργία! Επίσης συμμετείχαν και πολλοί κληρικοί! Μετά το τέλος της ακολουθίας 4 γυναίκες από μια χορωδία της Κατερίνης, οι οποίες είχαν προσέλθει για να ψάλλουν, είδαν στο προαύλιο έναν σεβάσμιο ιερέα, ο οποίος τις εντυπωσίασε με την μορφή του! Τον πλησίασαν και άρχισαν να συνομιλούν μαζί του. 

Ο ιερέας τις συμβούλεψε και τις προέτρεψε να εξομολογηθούν! Τότε αυτές, επειδή τον ευλαβήθηκαν, τον παρακάλεσαν να τις εξομολογήσει ο ίδιος. Ο Παππούλης όμως τις είπε ότι ο ίδιος πλέον δεν εξομολογεί και τις παρέπεμψε στον π. Σ..., ο οποίος είναι ιερέας σε χωριό του Νομού Θεσσαλονίκης!

Ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ Μυροφόρος καί Ἱσαπόστολος

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ, Η ΜΥΡΟΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ 

ΛΑΜΠΡΟΥ κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού 

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η γυναίκα, για πρώτη φορά στην ιστορία της, βρήκε καταξίωση από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Εκτός από την Παναγία μας, η οποία υπήρξε το μοναδικό σκεύος της θείας χάριτος, μια πλειάδα αγίων γυναικών βρισκόταν κοντά στον Κύριο, καθ’ όλη την επί γης παρουσία Του, οι οποίες τον υπηρετούσαν και πλαισίωναν στο σωτήριο έργο του. Μία από αυτές ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η μυροφόρος και ισαπόστολος, η πλέον αφοσιωμένη μαθήτριά Του. 

Καταγόταν από την πόλη Μάγδαλα, η οποία βρισκόταν στην περιοχή της Γαλιλαίας στη δυτική όχθη της λίμνης Τιβεριάδας, και γι’ αυτό πήρε την προσωνυμία Μαγδαληνή. Οι γονείς της ήταν πλούσιοι, ευγενείς και ευσεβείς Ιουδαίοι, ονομάζονταν Σύρος και Ευχαριστία. Μεγάλωσαν τη Μαρία με ευσέβεια και φόβο Θεού. Φρόντισαν δε να της δώσουν σοβαρή μόρφωση, όπως αναφέρει ο βιογράφος της Κάλλιστος Ξανθόπουλος. Μελέτησε την Παλαιά Διαθήκη και εντρύφησε στις προφητείες για τον Μεσσία. Μετά το θάνατο των γονέων της αρνήθηκε να παντρευτεί και αφιερώθηκε στην προσευχή και τη μελέτη των Γραφών. Παράλληλα ασκούσε φιλανθρωπία. Μοίρασε τη μεγάλη περιουσία της στους φτωχούς και ζούσε η ίδια με νηστεία, παρθενία και εγκράτεια. 

Ο μισόκαλος διάβολος φθόνησε τη σεμνή και πιστή Μαρία και θέλησε να την καταστρέψει. Έστειλε επτά φοβερά δαιμόνια να την καταλάβουν. Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι στην προχριστιανική εποχή, όταν δεν υπήρχε το Άγιο Βάπτισμα και τα άλλα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας, ως ισχυρά ελιξίρια κατά των δαιμονικών δυνάμεων, οι άνθρωποι, ακόμα και οι δίκαιοι, μπορούσαν να καταληφτούν από τους δαίμονες. Αυτό έπαθε και η Μαρία. 

Ἐμβρυοκτονία μὲ βάση τὸ φῦλο (gendercide)

Ἡ ἄδικη, ἐπιλεκτικὴ θανάτωση τῶν μικρῶν κοριτσιῶν, πρὶν ἀκόμη αὐτὰ γεννηθοῦν.

Ἀπὸ τοὺς ἀποτελεσματικότερους τρόπους νὰ τελειώσει μία συζήτηση μὲ τὶς φεμινίστριες (ὑποστηρίκτριες τῶν ἀμβλώσεων) εἶναι νὰ τὶς ρωτήσετε: «Εἶστε ἢ ὄχι ἐναντίον τῆς ἐπιλεκτικῆς ἄμβλωσης μὲ βάση τὸ φύλο;».

Ἐνῶ ἡ ἀποποινικοποίηση τῆς ἔκτρωσης συχνὰ παρουσιάζεται ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐπιτεύγματα τοῦ φεμινισμοῦ, οἱ γυναῖκες εἶναι στὴν πραγματικότητα τὰ πρῶτα της θύματα. Οι φιλελεύθεροι νόμοι γιὰ τὶς ἀμβλώσεις, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν προγεννητικὴ ὑπερηχογραφικὴ ἢ ἄλλη γενετικὴ ἐξέταση, ὁδήγησε σε ἐκτρώσεις ποὺ ἀποφασίζονται μὲ μόνο κριτήριο τὸ φύλο.

Ἐνῶ στὶς Δυτικὲς κοινωνίες οἱ γονεῖς φαίνεται νὰ προτιμοῦν τὶς «ἰσόρροπες» οἰκογένειες, σὲ ἄλλους πολιτισμοὺς ὑπάρχει ἰσχυρὴ πολιτισμικὴ προτίμηση γιὰ τὰ ἀγόρια. Ἡ πρακτική της ἐπιλεκτικῆς ἄμβλωσης λόγω φύλου φαίνεται νὰ εἶναι εὐρέως διαδεδομένη. σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο καὶ ἔχει ὁδηγήσει στὸ ἀποκαλούμενο «χάσμα μεταξὺ τῶν δύο φύλων», μὲ περισσότερα ἀπὸ 100 ἑκατομμύρια «ἀγνοούμενα» κορίτσια. Σὲ χῶρες ὅπως ἡ Ἰνδία καὶ ἡ Κίνα, ὑπάρχει τώρα ἀναλογία 120 (καὶ σὲ κάποια περιοχή, ἀκόμη καὶ 130) νεογέννητα ἀγόρια ἀνὰ 100 νεογέννητα κορίτσια, ἐνῶ ὁ «φυσικὸς λόγος» εἶναι 102/100. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι...

δὲν φαίνεται πὼς ὑπάρχει χώρα μὲ κοινωνικὴ προτίμηση τῶν κοριτσιῶν, ἡ ὁποία νὰ ὁδήγησε ὑπὲρ τοὺς τὴν κατεύθυνση τῶν ἀμβλώσεων. Ακόμη καὶ στὶς Σκανδιναβικὲς χῶρες ἢ στὸν Καναδὰ τὰ κορίτσια φαίνεται νὰ εἶναι πιὸ συχνὰ θύματα τῆς ἄμβλωσης παρὰ τὰ ἀγόρια. 

Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης: Ἄν δέν μετανοήσουμε ἔρχεται μία νέα τουρκοκρατία.

…Αυτό είναι για να δούμε και την δική μας την κατάντια και το πόσο μακριά είμαστε. Και πολλές φορές το λέω ότι αν λειτουργούσαν σωστά οι λαϊκοί θα είχαμε και σωστούς ιερείς και σωστούς αρχιερείς. Αλλά επειδή εμείς δεν λειτουργούμε σωστά ως βάση, δεν προωθούνται και οι σωστοί αρχιερείς και ιερείς, και αν προωθηθούν (κατά λάθος, δεν ξέρω πως) μετά από λίγο τους κατεβάζουμε κάτω, δεν τους θέλουμε, δεν είναι ανεκτοί. Καταλάβατε;

Το έχω πει πολλές φορές το παράδειγμα με τον Άγιο… Μακάριο Κορίνθου. Όταν πήγε στην Κόρινθο εξομολόγησε όλους τους ιερείς. Τους είπε θα εξομολογηθείτε σε μένα κι εγώ σε σας. Και μετά έβγαλε έξω πάνω από 100. Τους ξεχώρισε γιατί είχανε διάφορα κωλύματα. Πες τε μου αν βρεθεί ένας αρχιερέας σήμερα να το κάνει αυτό στην Μητρόπολή του, τι θα γίνει μετά την επόμενη μέρα; Όλα τα χωριά θα πάνε στον δεσπότη, θα του πούνε, εμείς θέλουμε τον παπά μας, γιατί μας τον επήρες. Ό,τι και να ναι. Ας έχει χίλια δυο κωλύματα. Ας δημιουργεί χίλιους δυο σκανδαλισμούς. Τον θέλουν. Καταλάβατε; Γιατί; Γιατί μας βολεύει. Γιατί πάει στο καφενείο, καπνίζει. Είναι παπάς με τα όλα του. Τέτοιους παπάδες θέλουμε. Καταλάβατε;

Έχουμε τα χάλια μας, γι’ αυτό να συμπονάμε και την λεγόμενη επίσημη Εκκλησία. Γιατί όλοι είμαστε μέσα συνένοχοι σε όλο αυτό που υπάρχει σήμερα, που δεν λειτουργεί σωστά βεβαίως. … Δεν λειτουργεί σωστά ούτε η επίσημη Εκκλησία αλλά ούτε κι εμείς λειτουργούμε σωστά. Οπότε τί θα γίνει; Ας διορθώσουμε ο καθένας τον εαυτόν του. Αυτή είναι η αρχή, το πρώτο, και από εκεί και μετά δεν θα χάσουμε την Πόλη ξανά, την Ελλάδα ξανά, την Μακεδονία ξανά.

Ξέρετε γιατί χάσαμε την Πόλη; Γιατί είχαμε χάσει την Πίστη μας. Ξέρετε γιατί χάσαμε την Μακεδονία μας και δώσαμε το όνομα στους Σκοπιανούς; Γιατί προηγουμένως προδώσαμε την Πίστη μας και δώσαμε το όνομα στους αιρετικούς. Ποιό όνομα; Τους είπαμε ότι είναι «εκκλησία». Προηγείται η πτώση στην Πίστη και ακολουθεί η πτώση στην Πατρίδα, στα εθνικά θέματα.

Ὦστε καί οἱ πειρασμοί καί οἱ θλίψεις γιά τό συμφέρον στέλνονται στούς ἀνθρώπους...

Αν το κανάβι δεν χτυπηθεί πολύ, δεν μπορεί να γίνει κατάλληλο να χρησιμοποιηθεί για λεπτότατα νήματα, αλλά όσο χτυπιέται και ξαίνεται, τόσο πιό καθαρό και εύχρηστο γίνεται· και αν το νεόπλαστο πήλινο σκεύος δεν μπει στη φωτιά, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους ανθρώπους· και το νήπιο είναι άπειρο ακόμη για τις δουλειές του κόσμου, γιατί ούτε να χτίζει, ούτε να φυτεύει, ούτε να σπέρνει, ούτε άλλη δουλειά μπορεί να κάνει.

Έτσι συχνά και κάποιες ψυχές, αν και έλαβαν τη θεία χάρη και έχουν εσωτερική βεβαιότητα από τη γλυκύτητα και την ανάπαυση του Πνεύματος εξαιτίας της νηπιότητάς τους, από αγαθότητα του Κυρίου, επειδή όμως ακόμη δε δοκιμάστηκαν, ούτε ελέγχθηκαν από τα πονηρά πνεύματα με διάφορες θλίψεις, εξακολουθούν να είναι νήπιες, και για να πω έτσι, δεν είναι ακόμη κατάλληλες για τη βασιλεία των ουρανών.

Τί ἔχεις λοιπόν, ὑπερήφανε ἄνθρωπε, ὅπερ οὐκ ἔλαβες;

Τι έχεις λοιπόν, υπερήφανε άνθρωπε, όπερ ουκ έλαβες;

Ει δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μή δήθεν λαβών;

Γνώθι, ψυχή ταπεινή, τον σόν ευεργέτην και πρόσεχε μη σφετερισθής τα

ξένα - τα του Θεού - ως ίδια κατορθώματα. Γνώθι, αθλία, την ύπαρξίν σου·

επίγνωθι την καταγωγήν σου. Μη λησμονής πως είσαι ξένη εδώ και όλα ξένα!

Και, αν σου έδωκεν ο γλυκύς ευεργέτης Θεός, απόδος εν καθαρά συνειδήσει,

εκ των ιδίων τα ίδια, «τα σά εκ των σών».

Εἶναι μέσα στήν καρδιά μου ἐνῶ βρίσκεται στόν οὐρανό...

Τον βλέπω εδώ κι εκεί να αστράφτει εξίσου...

Πώς όμως γίνονται αυτά ;

Πως να τα εννοήσω καλά ;

Πως να μπορέσω να σου διηγηθώ
όσα εννοώ και βλέπω ; ....


Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος

22 Ἰουλίου. Τῆς Ἁγίας Μυροφόρου καί Ἰσαποστόλου Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς καί τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης τῆς Χιοπολίτιδος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τετ. ζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ζ΄ 12-24).

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Ζ´ 12 - 24

¹² τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω οὐχ ὁ Κύριος· εἴ τις ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει ἄπιστον, καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ’ αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω αὐτήν· ¹³ καὶ γυνὴ εἴ τις ἔχει ἄνδρα ἄπιστον, καὶ αὐτὸς συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ’ αὐτῆς, μὴ ἀφιέτω αὐτόν. ¹⁴ ἡγίασται γὰρ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπιστος ἐν τῇ γυναικί, καὶ ἡγίασται ἡ γυνὴ ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀνδρί· ἐπεὶ ἄρα τὰ τέκνα ὑμῶν ἀκάθαρτά ἐστι, νῦν δὲ ἅγιά ἐστιν. ¹⁵ εἰ δὲ ὁ ἄπιστος χωρίζεται, χωριζέσθω. οὐ δεδούλωται ὁ ἀδελφὸς ἢ ἡ ἀδελφὴ ἐν τοῖς τοιούτοις. ἐν δὲ εἰρήνῃ κέκληκεν ἡμᾶς ὁ Θεός. ¹⁶ τί γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις; ἢ τί οἶδας, ἄνερ, εἰ τὴν γυναῖκα σώσεις; ¹⁷ εἰ μὴ ἑκάστῳ ὡς ἐμέρισεν ὁ Θεός, ἕκαστον ὡς κέκληκεν ὁ Κύριος, οὕτως περιπατείτω. καὶ οὕτως ἐν ταῖς ἐκκλησίαις πάσαις διατάσσομαι. ¹⁸ περιτετμημένος τις ἐκλήθη; μὴ ἐπισπάσθω. ἐν ἀκροβυστίᾳ τις ἐκλήθη; μὴ περιτεμνέσθω. ¹⁹ ἡ περιτομὴ οὐδέν ἐστι, καὶ ἡ ἀκροβυστία οὐδέν ἐστιν, ἀλλὰ τήρησις ἐντολῶν Θεοῦ. ²⁰ ἕκαστος ἐν τῇ κλήσει ᾗ ἐκλήθη, ἐν ταύτῃ μενέτω. ²¹ δοῦλος ἐκλήθης; μή σοι μελέτω· ἀλλ’ εἰ καὶ δύνασαι ἐλεύθερος γενέσθαι, μᾶλλον χρῆσαι. ²² ὁ γὰρ ἐν Κυρίῳ κληθεὶς δοῦλος ἀπελεύθερος Κυρίου ἐστίν· ὁμοίως καὶ ὁ ἐλεύθερος κληθεὶς δοῦλός ἐστι Χριστοῦ. ²³ τιμῆς ἠγοράσθητε· μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων. ²⁴ ἕκαστος ἐν ᾧ ἐκλήθη, ἀδελφοί, ἐν τούτῳ μενέτω παρὰ Θεῷ.