20. Θλίψεις, Β΄μέρος, 24-9-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

20. Θλίψεις, Β΄μέρος, Ἁγ. Δημητρίου Ροστώφ- Πνευματικό ἀλφάβητο, 24-9-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Πνευματικό Κέντρο Ἱ.Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ, Καλή Σκύδρας, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή Γ Λουκᾶ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Μέρος Πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ [:Α΄ Κορ. 4,9-16] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄Κορ.4,9-12]

Είδες πώς φανερώνει συγχρόνως και τη σοβαρότητα και την πατρική φροντίδα του και τον φιλόσοφο νου του; Είδες πώς αφαιρεί την αλαζονεία; «Δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις (:κάθε άλλο όμως παρά βασιλεία απολαμβάνουμε εμείς οι απόστολοι· διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους απόστολους μας παρουσίασε δημόσια και στα μάτια όλων ως τελευταίους, ως καταδίκους που πρόκειται να θανατωθούν· διότι γίναμε θέαμα σε όλο τον κόσμο, και στους αγγέλους και στους ανθρώπους. Και από τη μια μας θαυμάζουν οι ενάρετοι άνθρωποι ενώ, από την άλλη, μας περιφρονούν και μας χλευάζουν οι άλλοι)» [Α΄Κορ.4,9], δείχνει πάλι πολλή έμφαση και βαρύτητα με το να πει «ἡμᾶς». Και δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό, αλλά προσθέτει και το αξίωμα, ελέγχοντας έντονα τους Κορίνθιους προς τους οποίους απευθυνόταν η επιστολή: «ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους(:εμάς τους αποστόλους)», δηλαδή εμάς οι οποίοι υπομένουμε μύρια κακά, που σπείρουμε το κήρυγμα της ευσεβείας, που σας οδηγούμε σε αυτήν την φιλοσοφία[:ως φιλοσοφία για τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς νοείται γενικά η χριστιανική θεολογία και η κατά Χριστό άσκηση και ζωή], σε αυτήν τη φιλοσοφημένη χριστιανική ζωή που θα σας χαρίσει τα αιώνια ουράνια αγαθά· αυτούς, τους Αποστόλους δηλαδή, τους παρουσίασε δημοσίως ως τελευταίους στη σειρά ανθρώπους, ως μελλοθάνατους, δηλαδή ως καταδίκους. 

Επειδή δηλαδή παραπάνω ο Παύλος τούς είχε πει ελέγχοντάς τους για την αλαζονεία καθώς και για τη λανθασμένη συμπεριφορά τους, τη φράση: «ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν (:για να είμαστε και εμείς βασιλείς μαζί σας)»[βλ. Α΄Κορ.4,8: «ἤδη κεκορεσμένοι ἐστέ, ἤδη ἐπλουτήσατε, χωρὶς ἡμῶν ἐβασιλεύσατε· καὶ ὄφελόν γε ἐβασιλεύσατε, ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν(:και εσείς οι Κορίνθιοι έχετε αυτήν την ιδέα, ότι είστε μεγάλοι και επίσημοι. Τώρα πλέον είστε χορτασμένοι από όλα! Τώρα πλέον έχετε πλουτίσει από τις πνευματικές δωρεές! Χωρίς να έχετε μαζί σας εμάς, τους διδασκάλους σας, έχετε πλέον μόνοι σας κατακτήσει τη βασιλεία των ουρανών!

Ἅγιος Παΐσιος: «Πῶς ἦταν οἱ νέοι τότε καὶ πῶς εἶναι σήμερα. Ἂν ἦταν τὰ σημερινὰ παιδιά τότε, θὰ εἶχαν κάψει τὴν Λάρισα, ὅλη τὴν Θεσσαλία, ὅλη τὴν Μακεδονία!»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», 

Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικὰ Θεσσαλονίκης.

…Τὸν Μάρτιο τοῦ 1950, ὁ Ἀρσένιος ἀπολύθηκε ἀπὸ τὸν στρατὸ …πῆρε τὸ τραῖνο γιὰ τὴν Θεσσαλονίκη, τὸ ὁποῖο ἦταν γεμάτο στρατιῶτες, διότι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη εἶχαν ἀπολυθῆ πολλὲς κλάσεις μαζί. Ὅταν τὸ τραῖνο ἔφθασε βράδυ στὴν Λάρισα, οἱ στρατιῶτες πῆγαν νὰ διανυκτερεύσουν στὰ Κέντρα Διερχομένων, ἀλλὰ ἦταν γεμάτα. Πῆγαν μετὰ στὰ ξενοδοχεῖα, ἀλλὰ ἐκεῖ δὲν τοὺς δέχονταν, γιὰ νὰ μὴ λερώσουν τὶς κουβέρτες. Τελικά, ἐπειδὴ ἔκανε πολὺ κρύο, ἕνας ἀξιωματικὸς συνεννοήθηκε μὲ τὸν σταθμάρχη νὰ μείνουν μέσα στὰ τραῖνα, τὰ ὁποῖα ὅλο τὸ βράδυ ἔκαναν μανοῦβρες. Ὅταν τὴν ἄλλη μέρα ἔφθασαν στὴν Θεσσαλονίκη, καὶ ἐκεῖ τὰ Κέντρα Διερχομένων ἦταν γεμάτα, καὶ τὰ ξενοδοχεῖα δὲν τοὺς δέχονταν. Ἔτσι, ὅσοι στρατιῶτες ἔπρεπε τὴν ἑπόμενη μέρα νὰ ταξιδέψουν γιὰ τὸν τόπο τους, ξημέρωσαν στὸν δρόμο.

Ἀναφερόμενος ὁ Ὅσιος Παΐσιος στὸ γεγονὸς αὐτό, λίγους μῆνες πρὶν ἀπὸ τὴν κοίμησή του, εἶπε:...

Ὁ ἅγιος Πορφύριος μᾶς εὐλόγησε καί ἐξαφανίσθηκε …

Μαρτυρία γερόντισσας Μάρθας, Ηγουμένης της Ι. Μονής Αγίου Νικολάου (Φυρρά) Σαντορίνης.

Είχα επισκεφτεί τον Πνευματικό μου και του μίλησα για κάποιο σοβαρό πρόβλημα, που αντιμετώπιζε το Μοναστήρι μας, και το οποίον με είχε στενοχωρήσει ιδιαίτερα. Μου είπε πως ο γέροντας Πορφύριος που είναι στο Μήλεσι, οπωσδήποτε θα με βοηθούσε και με παρότρυνε να τον επισκεφτώ.

Πήγα στην Αθήνα, ήταν καλοκαίρι του 1988, ημέρα Κυριακή, και μετά την θεία Λειτουργία μαζί με την αδελφή μου, τον γαμπρό μου και το 17χρονο παιδάκι τους ανηφορήσαμε για το Μήλεσι.

Το σπιτάκι και όλος ο χώρος ήταν πολύ-πολύ φτωχικά. Προσέξαμε και ένα νέο μεγαλοπρεπή Ναό που κτιζόταν. Μία μοναχή βγήκε και μας ενημέρωσε πως ο Γέροντας για εκείνη την ημέρα δεν θα δεχόταν κανέναν, λόγω των ασθενειών και του γήρατός του. Ήταν τότε 82 χρονών (τρία χρόνια πριν την κοίμησή του).

Ήταν λοιπόν άσκοπο να παραμείνουμε εκεί και ο κόσμος άρχισε να φεύγη, ενώ κάποιοι έδειχναν εκνευρισμένοι και αγανακτισμένοι. Και εμείς στεναχωρηθήκαμε και απογοητευθήκαμε. Λέγαμε πως δεν είμαστε άξιοι και λόγω των αμαρτιών μας δεν μας δέχεται.

Ωστόσο δεν φύγαμε, προσπαθώντας να διατηρήσουμε μέσα μας μία ελπίδα πως κάτι μπορεί να αλλάξη. Ο κόσμος ερχόταν και έφευγε, ενώ εμείς καθήσαμε εκεί κοντά κάτω από τα δέντρα και συζητούσαμε διάφορα πνευματικά θέματα με μία άλλη οικογένεια που είχε έρθει και αυτή για να δη τον Γέροντα. Η σύζυγος επέμενε και μου έλεγε ότι εμείς θα τον βλέπαμε τον Γέροντα.

Η ελπίδα αυτή μας κράτησε εκεί έως το απόγευμα. Τελικά σηκωθήκαμε όλοι μαζί για να φύγουμε. Η οικογένεια εκείνη μπήκε στο αυτοκίνητό της και ξεκίνησε. Εμείς ξεκινήσαμε ακριβώς πίσω τους. Καθώς κοίταξα από το παράθυρο του αυτοκινήτου, είδα έναν Γέροντα να βγαίνη από τον Ναό που χτιζόταν και να προχωρά προς το δασάκι, κρατώντας στο ένα χέρι ένα μπαστουνάκι και στο άλλο Σταυρό.

Τά ἀνθρώπινα δικαιώματα στήν Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία μας.(Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 19η Σεπτεμβρίου 2019

ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

Ένα από τα χαρακτηριστικότερα γνωρίσματα της ταραγμένης εποχής μας είναι ο ατομισμός, η αποθέωση του ανθρωπίνου «εγώ». Ο σύγχρονος άνθρωπος διαποτισμένος μέχρι το τελευταίο κύτταρο της υπάρξεώς του από το πνεύμα του λεγομένου άθεου «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού» και της «Νέας Εποχής», και μεθυσμένος από την ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη, που εξελίσσεται καλπάζοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα, απέκτησε την ψευδαίσθηση ότι είναι «θεός», διεκδικώντας τα «θεϊκά» του «δικαιώματα».

Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για τα λεγόμενα «ανθρώπινα δικαιώματα». Ουδέποτε στο ιστορικό παρελθόν υπήρξε παρόμοια «έκρηξη» διεκδίκησης «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Άτομα, ομάδες, οργανώσεις, κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί έχουν επιδοθεί σε μια απίστευτη και πρωτόγνωρη «κούρσα» για την υπεράσπιση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Διεθνή φόρα αναδεικνύουν την υπεράσπισή τους ως μείζον ζήτημα και συντάσσουν «Διακηρύξεις», οι οποίες ανάγονται σε διεθνείς συμβάσεις και επιβάλλονται στις κυβερνήσει του κόσμου, ως υποχρεωτικά εφαρμοστέες. Η πρώτη σχετική διακήρυξη είναι η «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη», που έγινε από τους επαναστάτες της Γαλλικής Επανάστασης στις 26 Αυγούστου του 1789. Στις μέρες μας είναι γνωστή η «Διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ελσίνκι», ενώ στην πατρίδα μας θεσπίσθηκε η «Γενική Γραμματεία Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «Οἱ δύσκολοι καιροί μας ἐπιβάλλουν, ὁ Χριστιανός νά εἶναι μαχητικός καί νά ἀγωνίζεται γιά τήν πίστι του»

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «Οἱ δύσκολοι καιροί μας ἐπιβάλλουν, ὁ Χριστιανός νά εἶνε μαχητικός καί νά ἀγωνίζεται γιά τήν πίστι του»

Πορφυρίτης

Τό ἀκούσαμε κι αὐτό, «Ὑπάρχει μία ἄποψη», ἀποφαίνεται ἕνας μικρός φωστήρ τῆς οἰκουμένης,«ὅτι ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός. Ἀλλά στήν πραγματικότητα εἶναι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης»[1]!!! Ἡ φράση αὐτή, ἔρχεται νά προστεθεῖ στό πλῆθος τῶν πνευματικῶν ἀκαθαρσιῶν, πού μολύνουν τό πνευματικό μας περιβάλλον· μή ξεχνᾶμε, πώς πέραν τῶν οἰκολογικῶν ἀνησυχιῶν, γιά τίς ὁποῖες κόπτονται οἱ πατριαρχᾶδες, ὑπάρχει καί τό πνευματικό περιβάλλον, τό ὁποῖο, ὅταν εἶναι μολυσμένο, μπορεῖ νά ὁδηγήσει στόν πνευματικό θάνατο, στόν χωρισμό δηλαδή, ἀπό τόν Θεό.

Ἐξετάζοντας ὅμως, καλύτερα καί κάπως σοβαρότερα τά πράγματα, θά διαπιστώσουμε ἔκπληκτοι, ὅτι δέν φταίει αὐτός ὁ ταπεινός φωστήρ καί ἀκόλουθος τοῦ μεγίστου Φωστῆρος τοῦ Φαναρίου, πού λέει τέτοια πράγματα. Δέν φταῖνε ὅλοι αὐτοί οἱ δεσποτᾶδες καί τά λαϊκά δεκανίκια τους πού λένε ὅ,τι κακοδοξία τούς ἔρθει στό κεφάλι· αὐτοί, ὅπως λέει ὁ ὁμολογητής Σεβασμιώτατος Κυθήρων σέ ἀνάλογη περίπτωση[2], «γνωρίζουν καλά τί κάνουν καί γιατί τά κάνουν». Φταῖμε ἐμεῖς, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ὁ λαός· καί φταῖμε γιατί εἴμαστε ἄχρηστοι, καθότι ἄχριστοι! Πρίν βιαστοῦμε νά βγάλουμε ἀρνητικά συμπεράσματα, ἄς ἐξετάσουμε τοῦ λόγου τό ἀσφαλές.

Ἐνθυμούμαστε ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία, τούς ἀγῶνες τοῦ ἁγίου Μάρκου Ευγενικοῦ, τοῦ Ἐπισκόπου Ἐφέσου, ὑπέρ τῆς ὀρθοδόξου Καθολικῆς Πίστεως. Ἐνθυμούμαστε τήν γενναία του στάση ἀπέναντι στούς Λατίνους καί τόν Πάπα, ὁ ὁποῖος μηχανεύτηκε τά πάνδεινα γιά νά κάμψει τούς ὀρθοδόξους Ἀρχιερεῖς ὥστε νά ὑπογράψουν καί νά προδώσουν τήν Πίστη τους· καί τό πέτυχε.

Ὁ Γερμανός διοικητής καί τό θαῦμα στήν Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου

Ο βίος του Αγίου Σπυρίδωνος του Προσφοράρη ΕΔΩ

Όταν κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου οι Γερμανοί κατέλαβαν το Κίεβο, ο Γερμανός διοικητής της πόλης ήθελε να επισκεφτεί τα παγκοσμίου φήμης Σπήλαια της Λαύρας Κίεβο-Πέχερσκ. Για να γίνει αυτό, βρήκε έναν οδηγό - έναν μοναχό, πρώην κάτοικο αυτού του μοναστηριού.

Ο μοναχός προχώρησε με ένα αναμμένο κερί, ακολουθούμενος από Γερμανούς με φακούς. Ο επικεφαλής κρατούσε ένα περίστροφο στο χέρι του. Κοντά στην λειψανοθήκη του Αγίου Σπυρίδωνα του Προσφοράρη, ο οποίος εκοιμήθη πριν από 800 χρόνια, σταμάτησε και ρώτησε τι είναι όλα αυτά τα σώματα Ο μοναχός άρχισε να εξηγεί ότι αυτά είναι τα σώματα ανθρώπων, που ο Θεός για την άγια βιοτή τους τούς τίμησε με την αφθαρσια . Ο διοικητής με τη λαβή του περιστροφου άρχισε να χτυπάει το χέρι του Αγίου Σπυρίδωνα. Και τότε συνέβη το ανεξήγητο:

Ὅταν θέλεις νά βρεῖς λύση σέ πρόβλημα περίπλοκο, ψάξε γι᾿ αὐτό ...

Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής

Ἄν λοιπόν δέν λάβει ἀπό τόν Χριστό κάποιος τή χάρη Του γιά νά ἀποκτήσει γνώση τῆς ἀλήθειας καί φόβο Θεοῦ, ὄχι μόνον ἀπό τά πάθη, ἀλλά καί ἀπ᾿ ὅσα λυπηρά τοῦ συμβαίνουν, τραυματίζεται σοβαρά.

Ὅταν θέλεις νά βρεῖς λύση σέ πρόβλημα περίπλοκο, ψάξε γι᾿ αὐτό, τί ἀρέσει στό Θεό, καί θά βρεῖς τή λύση του τήν ὠφέλιμη.

Γι’ αὐτό δέν πρέπει νά θέλουμε νά μαθαίνουμε, νά γνωρίζουμε τί κάνει ὁ ἄλλος..

Το να γνωρίζουμε την πονηρία των ανθρώπων, δηλαδή το κακό που κάνουν οι άλλοι, μικρό ή μεγάλο, μας αλλοιώνει την λογική, μας εξασθενίζει τις δυνάμεις μας, διότι δεν συμμαρτυρεί με τον Θεό.

https://youtu.be/v7ybfYOdF-0

https://youtu.be/O4tt6bZ66yY

4 Όκτωβρίου. Ἱεροθέου ἀρεοπαγίτου, πρώτου ἐπισκόπου Ἀθηνῶν. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ.Ἡμέρας. Παρ. ις´ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. α´ 7 - 17).

Εφ. 1,7              ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ, τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ, 

Εφ. 1,7                       Πράγματι δια του Υιού του ελάβομεν και έχομεν την απελευθέρωσιν από την δουλείαν της αμαρτίας και την σωτηρίαν με το αίμα του, που εχύθη επάνω στον σταυρόν και εδόθη δια την εξαγοράν μας. Ελάβομεν έτσι και έχομεν την συγχώρησιν των αμαρτιών μας σύμφωνα με τον πλούτον της χάριτός του.