Ἡ ἀληθινὴ πρόοδος- ἡ Ἀνάσταση, ἡ ἀναμαρτησία, ἡ θέωση, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀληθινὴ πρόοδος- ἡ Ἀνάσταση, ἡ ἀναμαρτησία, ἡ θέωση, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς-Φιλοσοφικοί κρημνοὶ/Πρόοδος στὸ νερόμυλο τοῦ θανάτου, 6-5-2024 Πάσχα, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Χωρὶς τὸν Χριστὸ ὅλα (ἄνθρωποι, λαοί, κράτη) εἶναι θάνατος χωρὶς ἀνάσταση, Ἁγ. Ἰουστίνου ΠόποβιτςἈρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Χωρὶς τὸν Χριστὸ ὅλα (ἄνθρωποι, λαοί, κράτη) εἶναι θάνατος χωρὶς ἀνάσταση, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς-Φιλοσοφικοί κρημνοί [α)Πρόοδος στὸ νερόμυλο τοῦ θανάτου καὶ β)Ανάσταση καὶ οἱ ἀθάνατοι Σέρβοι], Δευτέρα Διακαινησίμου, 6-5-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ Ἀνάσταση μᾶς εἶναι ἀναγκαιότητα - Ὁ θάνατος δὲν εἶναι ἀναγκαιότητα, Ἁγ. Ἰουστίνου ΠόποβιτςἈρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Ἀνάσταση μᾶς εἶναι ἀναγκαιότητα - Ὁ θάνατος δὲν εἶναι ἀναγκαιότητα, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς-Φιλοσοφικοί κρημνοὶ/Πρόοδος στὸ νερόμυλο τοῦ θανάτου, 6-5-2024 Πάσχα, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ὑπομονὴ εἶναι ὁμολογία Χριστοῦ; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Σὲ μιὰ ἀνάρμοστη συμπεριφορά, σιωποῦμε ἡ μποροῦμε νὰ ποῦμε κάτι; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 7-5-3024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 7-5-3024

https://www.youtube.com/live/1t37VXau1Kw?si=_jUcOfgxkoh9C9KG

Τὸ ἅγιο καὶ Μέγα Σάββατο (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Η ανομία των Εβραίων έλαβε τέλος και συγχρόνως ο Κύριος συνεπλήρωσε το έργο της θείας Οικονομίας Του. «Τετέλεσται»! Το θείο Σώμα κρεμασμένο στον Σταυρό, γυμνό και νεκρό, χωρίς πνοή! Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος το ευτρεπίζουν για τον ενταφιασμό του, οδυρόμενοι με συντριβή και κλαυθμούς: «Πῶς σὲ κηδεύσω, Θεέ μου; ἢ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; Ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα; ἢ ποῖα ἄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ, Οἰκτίρμον;…». Τοποθετείται ο άγιος Επιτάφιος στο μέσον της Εκκλησίας έχοντας επάνω το Ιερό Ευαγγέλιο και τον Τίμιο Σταυρό, το σημείο της δόξης τού Εσταυρωμένου και ο ευσεβής λαός εναποθέτει ως αφιερώματα ανοιξιάτικα λουλούδια και άνθη ψυχής: τα δάκρυα της μετανοίας και τούς σπαραγμούς της καρδιάς.

Η Επιτάφιος Ακολουθία της Παρασκευής το βράδυ είναι η τελευταία φάσις του θρήνου για τον Κύριο, ο oποίος ευρίσκεται στον τάφο. Η ακολουθία στηρίζεται στον 118ον Ψαλμό, που χρησιμοποιείται από την εβραϊκή παράδοση για το Πάσχα. Στους στίχους του παρεμβάλλονται στροφές που είναι συνθέσεις της Εκκλησίας. Είναι ένα είδος συνδέσεως και συν-πλοκής των Δύο Διαθηκών. Τα τρία μέρη του, που είναι χωρισμένος, μας δείχνουν πληρέστερα την ανεκλάλητη συγκατάβαση του Κυρίου, ο οποίος κατεβαίνει μέχρι τα κατώτατα του άδου, όπου ευρίσκεται ο αιχμάλωτος ακόμη άνθρωπος. Είναι το κατώτερο σημείο της κενώσεως του Θεού για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Όταν το άγιο σώμα Του ευρίσκετο στον τάφο, ο Κύριος με την ψυχή κατέβηκε στον άδη ως Θεός και, αφού συνέτριψε τις πύλες, ελευθέρωσε τους απ’ αιώνος δεσμίους.

Αλλά τι είναι αυτές οι πύλες που τις συνέτριψε ο Κύριος; Ο άδης με τις πύλες του, που εκλείδωνε τους απ’ αιώνος νεκρούς είναι η ξεπεσμένη από τον Θεό ανθρωπότητα. Ο Χριστός παίρνοντας κοντά του τους νεκρούς, συνέτριψε όλες τις αλυσίδες του θανάτου, έφερε την ενότητα, την ζωή και το φως, εκεί όπου κυριαρχούσε το σκοτάδι του θανάτου και η μοναξιά.

Κατερχόμενος στην βασιλεία του θανάτου, ο Χριστός ενίκησε διά παντός τον θάνατο και μετέδωσε και εκεί την αιώνια ζωή. Από εδώ πηγάζει η μεγάλη και ασυγκράτητη χαρά της Αναστάσεως. Από τώρα πλέον ο θάνατος και ο άδης δεν έχουν δυνάμεις. Η Εκκλησία είναι ο τόπος, όπου οι πύλες του άδου δεν θα κλειδώσουν πλέον ποτέ τον άνθρωπο. «Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ Ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ἅδην ἐνέκρωσας τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος…». «Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ κατετέθης, Χριστέ, καὶ θανάτῳ σου τὸν θάνατον ὤλεσας, καὶ ἐπήγασας τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν».

Έτσι λοιπόν ο Κύριος, ο «κοιμώμενος λέων», έγινε ο ήλιος που ανέτειλε για να διασκορπίσει τα σκότη, και παρομοιάζεται με τον κόκκο του σίτου, που πεθαίνει (σαπίζει) για να βλαστήσει την αιώνια ζωή.

Μετά τον φόβο, που προκάλεσε η απερίγραπτος κένωσις του Κυρίου, μετά την νίκη κατά του θανάτου, το θείο σκήνωμα αναπαύεται την ημέρα της αναπαύσεως, το Μέγα Σάββατο, κατά το οποίο υποφώσκει το γεγονός της Αναστάσεως. «Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἐβδόμην…, αὕτη ἐστίν ἡ τῆς καταπαύσεως ἡμέρα· ἐν ᾗ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ…», και «ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ὡς μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος».

Σάββατο του Λαζάρου: «Ἡ πάντων χαρά» (Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος – θεολόγος)

Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ διανύσαμε ἤδη τὴν κύρια περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου καὶ ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων ἀποτελοῦν τὸν «λαιμό» ποὺ συνδέει τὸν «κορμό» τοῦ Τριῳδίου μὲ τὴν «κεφαλή», τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν κορύφωση, στὸν Σταυρὸ καὶ τελικὰ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο στὴν λειτουργική γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ διπλῆ αὐτὴ ἑορτή, τοῦ Λαζάρου καὶ τῶν Βαΐων, ὀνομάζεται «προοίμιο τοῦ Σταυροῦ», διότι μᾶς εἰσάγει στὸν ἑορτασμὸ τῶν σωτηρίων παθῶν καὶ τῆς λυτρωτικῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι τὸ τυπικὸ τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου δὲν ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνο τῶν Σαββάτων, γενικῶς, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένα στοὺς κεκοιμημένους. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀναστάσιμο Σάββατο, ποὺ ὑμνολογικὰ προαναγγέλλει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου «λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων» (Μάρκ, ιστ’ 2). Ὁ Ὄρθρος τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου μὲ τὰ ἀναστάσιμα Εὐλογητάρια, τὀ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…» θυμίζει τὸν κυριακάτικο ἀναστάσιμο Ὄρθρο, στὴν Θεία δὲ Λειτουργία ἀντὶ τοῦ Τρισαγίου ἀκοῦμε «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε…», ὅπως στὶς μεγάλες «φωτιστικές» ἑορτές.

Ἐξ ἄλλου τὸ Ἀπολυτίκιο τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου ἀναφέρεται ἀφ’ ἑνὸς μὲν στὴν κοινὴ ἀνάσταση ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ποὺ πιστοποιεῖ ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ἀφ’ ἑτέρου δὲ προεξαγγέλλει τὸ πάθος τοῦ Κυρίου, ποὺ ξεκινάει μὲ τὴν εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα τὴν ἑπομένη ἡμέρα, τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Ἡ θριαμβευτική του ὑποδοχὴ ἀπὸ τοὺς παῖδες μὲ τὰ σύμβολα τῆς νίκης, τὰ βάϊα, προεικονίζει τὴν θριαμβευτική του νίκη ἐπὶ τοῦ θανάτου, ὁ δὲ ὕμνος τῶν παίδων στὸν Βασιλέα τοῦ Ἰσραὴλ τὸν ὕμνο πασῶν τῶν οὐρανίων δυνάμεων στὸν ἐπουράνιο Βασιλέα.

Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν: Μνημόνιο ΛΟΑΤΚΙ τουρισμοῦ: Ἀκόμη ἕνα βῆμα πρός τή σοδομοποίηση τῆς Ἑλλάδας

«Φεῦγε ἐμπρησμὸν ὦ ψυχή, φεῦγε Σοδόμων καῦσιν»[1]

Ἡ ὄρεξη στούς ὁμομανεῖς πολιτικούς ἔχει ἀνοίξει καί φαίνεται ὅτι δέν θά ἀφήσουν καμία πτυχή τῆς κοινωνικῆς ζωῆς χωρίς τό πολύχρωμο τόξο τους. Ἑπόμενο πεδίο δράσης, ὁ τουρισμός. Στά πλαίσια τῆς κυβερνητικῆς ὁμολατρείας, ἡ ὑπουργός τουρισμοῦ ὑπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας μέ τόν ὀργανισμό Queer Destinations. «Πρόκειται γιά ἕναν ὀργανισμό μέ παρουσία ἤδη σέ 14 χῶρες, μέ σκοπό νά συνδέει κυβερνήσεις, ἐπιχειρήσεις καί προορισμούς μέ τήν κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+».[2]

Στήν ἱστοσελίδα τῆς ὀργάνωσης διαβάζουμε: «Τό πρόγραμμα καλύπτει τά πάντα, ἀπό τήν ἱστορία τῆς κοινότητας LGBTQ+ μέχρι πραγματικές περιπτωσιολογικές μελέτες καί βέλτιστες πρακτικές γιά τήν παροχή τῶν καλύτερων δυνατῶν ἐμπειριῶν σέ queer ταξιδιῶτες καί ἐργαζόμενους »[3].

Στή σχετική συνέντευξη τύπου, ἀναφέρθηκε ὅτι ἡ προσέλκυση ἐπισκεπτῶν ἀπό τήν κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ συμπεριλαμβάνεται στή στρατηγική τοῦ ὑπουργείου τουρισμοῦ γιά τήν ἄνοδο τῶν ἐσόδων. Νά πλουτίσουμε δηλαδή ὑλικά καί νά πτωχεύσουμε πνευματικά .[4]

Μ. Παρασκευή: Λόγος Δ’, «Ἀπολογητικὸς καὶ πὲρὶ τοῦ ληστοῦ» (Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

«Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ σου»

«Καὶ πῶς», διερωτᾶται κάποιος, «θὰ ὑποβάλλω τὰ αἰτήματά μου πρὸς τὸν Κύριο, ὄντας ἐγὼ ἀγροῖκος, χωρικὸς κι ἀπαίδευτος»;

Γι’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ αἰτήματα δὲν σοῦ χρειάζονται λογοτεχνικὲς ἱκανότητες, παρὰ μονάχα ἁπλότητα. Ἂς ἐπιστρέψουμε, ὅπως ἔκαμε ὁ ἄσωτος υἱός. Ἂς στενάξουμε, ὅπως στέναξε ὁ τελώνης. Ἂς χύσουμε δάκρυα μετανοίας ὅπως ἡ πόρνη καί, ὅπως ὁ ληστής, ἂς φωνάξουμε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ σου». Ποῦ βλέπεις τὸ δύσκολο καὶ το πολύπλοκο σ’ αὐτὰ τὰ τόσο ἄπλα λόγια;

«Ναί», ἀποκρίνεται, «ἀλλ’ ἐγὼ δὲν βλέπω τὸν ἑαυτό μου νὰ εἶναι συσταυρωμένος μὲ τὸν Κύριο. Πῶς, λοιπόν, νὰ ἐπαναλάβω τὰ λόγια του ληστῆ»;

Τί λέγεις, ἄνθρωπε; Θέλεις κάθε μέρα νὰ βλέπεις σταυρωμένο τὸν Χριστό; Τίποτε δὲν σ’ ἐμποδίζει κάθε μέρα νὰ στρέφεις τὸ βλέμμα τῆς διάνοιας καὶ ν’ ἀντικρίζεις τὴν σωτήρια σταύρωση καὶ στὴ συνέχεια νὰ λέγεις; «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ σου».

Αὐτός, ὅμως, ξαναρωτᾶ καὶ λέγει:

«Πῶς κάθε μέρα σταυρώνεται ὁ Χριστός, γιὰ νὰ τὸν βλέπω μὲ τρόπο νοερό»;

Ποῦ θὰ κάνεις Πάσχα; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Καθὼς πλησιάζουν οἱ ἡμέρες τοῦ Πάσχα, καλοί μου φίλοι, εἶναι ἀλήθεια πὼς μία σκέψη μᾶς διακατέχει ὅλους. Ποῦ θὰ κάνουμε Πάσχα; Καὶ μὲ ποιούς; Ὁπότε καταστρώνουμε σχέδια, τὸ συζητᾶμε μὲ τὴν οἰκογένεια καὶ τοὺς φίλους μας, κάνουμε ἕνα σωρὸ προετοιμασίες κ.λπ. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ «περάσουμε καλὰ» τὸ Πάσχα.

Εἶναι κακὸ αὐτό; Θὰ πεῖτε. Ἀσφαλῶς ὄχι! Μὴ ξεχνᾶμε πὼς καὶ οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ τὴν ἴδια σκέψη εἶχαν γι’ αὐτὸ τὸ θέμα, ὁπότε καὶ Τὸν ἐρώτησαν: «Ποῦ θέλεις νὰ πᾶμε καὶ νὰ Σοῦ ἑτοιμάσουμε τὸ Πάσχα;» (Ματθ. 16,17). Κι Ἐκεῖνος, ποὺ δὲν κατήργησε οὔτε καὶ ὑποτίμησε τὸ ἑβραϊκὸ Πάσχα, τοὺς εἶπε τί ἀκριβῶς νὰ κάνουν, γιὰ νὰ τὸ ἑορτάσουν ὅλοι μαζί. Κι αὐτὸ μάλιστα ἔγινε στὰ Ἱεροσόλυμα ἀκριβῶς πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος Του. Μόνο ποὺ στὸ Πάσχα ἔδωσε ἄλλο νόημα. Ποιό; Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

* * *

Ἆραγε τί σημαίνει Πάσχα; Ἡ λέξη αὐτὴ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑβραϊκὴ «πεσὰχ» ποὺ σημαίνει πέρασμα. Μάλιστα οἱ Ἑβραῖοι μὲ τὸ Πάσχα ἑόρταζαν τὸ πέρασμά τους ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα στὴ «γῆ τῆς ἐπαγγελίας», τὴ διάβασή τους ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν Αἰγυπτίων στὴν ἐλευθερία. Ἕνα πολὺ μεγάλο γεγονὸς ποὺ συνέβη μὲ τὶς ὄντως θαυμαστὲς παρεμβάσεις τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἡ ἀνάμνηση αὐτῆς τῆς ἐξόδου τους, τὸ πέρασμά τους σὲ μία πραγματικὰ ἐντελῶς νέα ζωή.

Χάθηκε ὁ θάνατος!!!

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_34.html

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΡΙΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ/ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ, 7-5-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΡΙΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ/ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ, 7-5-2024 

https://www.youtube.com/live/ROKQ0etezp0?si=dxtroVJeWuUfTihI

Δὲν λέμε ὅτι ὁ Χριστός ''Ἀναστήθηκε", ἀλλὰ λέμε ὅτι "Ἀνέστη".

Δεν λέμε ότι ο Χριστός ''Αναστήθηκε", αλλά λέμε ότι "Ανέστη".

"Χριστός Ανέστη εκ νεκρών".

Αν λέγαμε ότι ο Χριστός "Αναστήθηκε", θα σήμαινε, ότι τον Ανέστησε κάποιος.

Όμως ο Κύριος Ανέστη εκ νεκρών αυτεξουσίως.

π. ΕπιφάνιοςΘεοδωρόπουλος

https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_46.html

7 Μαΐου. † Τρίτη τῆς διακαινησίμου. Μνήμη τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ τιμίου Σταυροῦ (351). Ἀκακίου μάρτυρος (†303). Ἦχος γ΄. [Τῇ Τρίτῃ τῆς διακαινησίμου μνήμη τῶν νεοφανῶν μαρτύρων Ῥαφαήλ, Νικολάου, Εἰρήνης τῶν ἐν Λέσβῳ· ὡσαύτως μνήμη τῶν ὁσιομαρτύρων τῆς μονῆς Μεταμορφώσεως Νταοὺ Πεντέλης.] (Σήμερον συμψάλλεται ἐκ μεταθέσεως καὶ ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου ὡς μὴ ψαλεῖσα κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς μνήμης αὐτοῦ). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἁγίου, Ἰανουαρίου 18 (Ἑβρ. ιγ΄ 7-16).

Εβρ. 13,7           Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν.

Εβρ. 13,7                   Να ενθυμήσθε πάντοτε τους πνευματικούς σας ηγέτας και προεστούς, οι οποίοι σας εδίδαξαν τον λόγον του Θεού. Να φέρνετε στον νουν σας και να μελετάτε με ευλάβειαν το κατά Θεόν τέλος του βίου και της εναρέτου συμπεριφοράς των και να μιμήσθε την πίστιν.