Τί εἶναι ἡ νήψη, Ἁγίου Ἡσύχιου, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_428. Τι είναι η νηψη, Άγιου Ησύχιου Πρεσβύτερου-Σύντομη βιογραφία-Προς τον Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως και αρετής χωρισμένος σε 203 κεφάλαια (τα λεγόμενα αντιρρητικά και ευκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 29-9-2022

Συνομιλία γιά τόν Ἅγιο Πορφύριο μέ τόν κ. Γεώργιο Ἀρβανίτη στίς 17-02-2015 (Μήλεσι)

 Ἡ συνομιλία ἔγινε στίς 17-2-2015 στό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου στό Μήλεσι Ἀττικῆς (Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος). Ὁ κ. Γεώργιος Ἀρβανίτης εἶναι ὁ τελευταῖος λαϊκός ἐπιζών ἀπό τούς στενούς συνεργάτες τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου. Στήν ἀρχή τῆς συνομιλίας γίνεται ἀναφορά στή στάση τοῦ Γέροντα ἀπέναντι στά ἠθικά ζητήματα ἐκτός καί ἐντός τοῦ Γάμου. Ἐπίσης γίνεται ἀναφορά στήν στάση τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ἀπέναντι στήν ἄσκηση, τόν Οἰκουμενισμό, τόν ἐγκεφαλικό θάνατο κ.λ.π.

Ραθυμία, λήθη, ἄγνοια - Ἡ κατανίκησή τους. (Ἀββᾶ Μᾶρκου), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_427. Ραθυμια, λήθη, άγνοια - Η κατανίκηση τους. Πνευματικός αγώνας, Αββά Μάρκου-Επιστολή προς τον μονάζοντα Νικόλαο, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 28-9-2022

Κυριακή Β Λουκᾶ:«Τά ὅπλα τοῦ ἀγῶνος μας». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ[: Β΄Κορ.6,1-10]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΜΑΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-9-1996]

[Β344]

Και πάλιν ο Παύλος, αγαπητοί μου, εις το μέσον. Μας είπε σήμερα: «Συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν». «Διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης». Δια των όπλων της αγιότητος. Των δεξιών όπλων και των αριστερών.

Όπως βλέπομε, μας αναφέρει εδώ μία εικόνα πολεμική. Και για να το κατανοήσομε ας δούμε ποιος ήταν ο οπλισμός ενός στρατιώτου, που μπορούσε την ώρα της μάχης να χρησιμοποιήσει. Με το δεξί του χέρι κρατούσε το δόρυ ή την σπάθην, το σπαθί. Και με αυτά επετίθετο. Έτσι τα δεξιά όπλα ήταν τα επιθετικά. Με το αριστερό χέρι χρησιμοποιούσε την ασπίδα· που ήταν όπλο αμυντικό. Τα αριστερά, λοιπόν, όπλα είναι τα αμυντικά.

Και ο Παύλος παίρνει την εικόνα του πολεμιστού για να μας δείξει τον πνευματικό αγώνα του πώς πρέπει να πολεμούμε. Δεν υπάρχει αντίρρησις ότι ο πιστός έχει διαρκή πόλεμο και αγώνα. Και μάλιστα πόλεμο εσωτερικό, πόλεμο πνευματικό.

Και ο αντίπαλος… αυτός ανήκει εις τον πνευματικό χώρο. Είναι οι δαίμονες. Αλλά και ο διεφθαρμένος εαυτός μας. Γράφει ο Απόστολος Παύλος ότι: «Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις». Πόλεμον λοιπόν έχει ο πιστός ατερμάτιστον, ατέρμονα πόλεμον.

Πώς όμως, τίθεται το ερώτημα, θα πολεμήσει; Αυτό μας το περιγράφει κατά θαυμάσιον τρόπον ο όσιος Ησύχιος ο πρεσβύτερος. Μας λέγει: «Δεῖ τόν ἀγωνιζόμενον ἔνδον, κατά στιγμήν χρόνου ἔχειν τά τέσσερα ταῦτα(:Εκείνος που αγωνίζεται, κάθε στιγμή, πρέπει να έχει υπόψιν του τούτα τα τέσσερα): ταπείνωσιν, προσοχήν τε ἄκραν, ἀντίρρησιν καί προσευχήν». Και όπλα αμύνης είναι η προσοχή και η ἀντίρρησις. Θα δούμε τι είναι αυτή η ἀντίρρησις. Όπλα επιθέσεως είναι η ταπεινοφροσύνη και η προσευχή. Κι επειδή όταν μαχόμεθα, ούτε συνεχώς επιτιθέμεθα, ούτε συνεχώς αμυνόμεθα, αλλά κατά έναν εναλλασσόμενον τρόπον, γι’ αυτό και η σειρά τους είναι: Πρώτον: ταπείνωσις· δεύτερον: προσοχή· τρίτον: ἀντίρρησις· τέταρτον: προσευχή.

Πρέπει όμως αυτά να τα αναλύσουμε. Πρέπει ακριβώς να δούμε τι είναι. Για να μπορούμε να τα χρησιμοποιήσομε καταλλήλως. Και πρώτα η ταπείνωσις. Η ταπείνωσις είναι το θεμέλιον του πνευματικού αγώνος. Ματαιοπονούμε αν υπάρχει αγώνας χωρίς να υπάρχει ταπείνωση. Κυριολεκτικώς ματαιοπονούμε. Η ταπείνωση ανοίγει τα μάτια να δεις τον ακριβή σου στόχο, που είναι οι δαίμονες. Έτσι, μην ψάχνομε αλλού. Είναι ακόμη και ο ακριβής καθορισμός των παθών μας. Δηλαδή το κοίταγμα του εαυτού μας. Ο υπερήφανος ποτέ δεν βλέπει τα πάθη του, ούτε βεβαίως και τα αναγνωρίζει. Η ταπείνωση κάνει διάφανη όχι μόνον την συνείδηση, αλλά και αυτό το υποσυνείδητο.

Ἅγιος Ἰλαρίων ὁ νέος ὁσιομάρτυρας, ἀπό τήν Κρήτη

Άγιος Ιλαρίων ο νέος οσιομάρτυρας, από την Κρήτη

20 Σεπτεμβρίου

Ὁ Ἱλαρίων διττὸν εἴληφε στέφος,

Ὅσιος οἷα καὶ ἀθλητὴς Κυρίου.

Εἰκάδι Ἱλαρίων ξίφους μόρον Ἴφι ὑπέστη.

Ο Άγιος Ιλαρίων καταγόταν από το Ηράκλειο της Κρήτης και το κοσμικό του όνομα ήταν Ιωάννης. Είχε άλλα τέσσερα αδέλφια, οι δε γονείς του, Φραντζέσκος και Αικατερίνη, τον είχαν αναθρέψει με επιμέλεια και είχε μάθει τα ιερά γράμματα.

Ο Ιωάννης είχε ένα θείο γιατρό ο οποίος φεύγοντας για την Κωνσταντινούπολη τον πήρε κοντά. Μολονότι ο Ιωάννης έμεινε από μικρός μαζί του για δέκα χρόνια ούτε ιατρική τον έμαθε ο θείος ούτε ενδιαφερόταν καν για τον ανιψιό του. Γι’ αυτό ο Ιωάννης αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι του θείου του και προσελήφθη ως υπάλληλος σ’ ένα έμπορο, Χιώτη στην καταγωγή, ο οποίος απασχολούσε ήδη και κάποιο άλλο υπάλληλο. Κάποτε ο έμπορος αναγκάστηκε να λείψει από το κατάστημά του πηγαίνοντας στην ιδιαίτερή του πατρίδα τη Χίο. Όταν επέστρεψε, οι δύο υπάλληλοι απέδωσαν λογαριασμό στο αφεντικό τους για το χρονικό διάστημα που απουσίαζε. Ο έμπορος θεώρησε ότι τα χρήματα που είχαν εισπραχθεί δεν ανταποκρίνονταν στην αξία των εμπορευμάτων που είχαν πουληθεί και ότι έλειπαν τριάντα γρόσια, μολονότι δεν είχαν κάνει απογραφή των εμπορευμάτων πριν φύγει. Οι υποψίες και οι απειλές του εμπόρου στρέφονταν κατά του Ιωάννη. Απελπισμένος ο Ιωάννης ζήτησε βοήθεια από τον θείο του, ο οποίος όμως δεν τον δέχθηκε.

Μέσα στην απελπισία του πήγε στο ανάκτορο του σουλτάνου για να συναντήσει τη Βαλιδέ σουλτάνα, τη βασιλομήτορα. Πρώτα παρουσιάστηκε στον επιτετραμμένο αγά, τον Αιθίοπα Μερτζάν Αγά, που τον γνώριζε, του ανέφερε την υπόθεση και αυτός ο κάκιστος σύμβουλος άρπαξε την ευκαιρία και τον συμβούλεψε να αλλαξοπιστήσει και θα έχει πολλά πλούτη και αξιώματα.

Ἡ ἐκκλησία κατέστρεψε ἤ διέσωσε τήν ἀρχαιολληνική μας παράδοση;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 22α Σεπτεμβρίου 2022

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ Ή ΔΙΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ;

Ο Χριστός ήρθε να ανακαινίσει τον παλιό πτωτικό κόσμο, ο οποίος είχε φθαρεί από την παρουσία της αμαρτίας στον κόσμο. Ίδρυσε την αγία Του Εκκλησία, η οποία είναι η «καινή κτίση» (Γαλ.6:15), η νέα δημιουργία, μέσα στην οποία τελεσιουργείται η σωτηρία του ανθρώπου και η μεταμόρφωση του κόσμου. Επάνω στον φρικτό Γολγοθά έχει συντριβεί η δύναμη του διαβόλου: «νυν κρίσις εστίν του κόσμου τούτου, νυν ο άρχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω» (Ιωάν.12,31). Αυτό το βλέπει με τρόμο και γι’ αυτό πασχίζει ανεπιτυχώς να την καταστρέψει, διά των επί της γης οργάνων του. Όμως Αυτή παραμένει άτρωτη και πάντα ακμαία, διότι δεν είναι ανθρώπινο, κτιστό μέγεθος, αλλά έχει θεανθρώπινη φύση με κεφαλή της τον Θεάνθρωπο Χριστό και πνοή της το Πανάγιο Πνεύμα, το Οποίο ενοικεί σ’ αυτή, μέχρι τα έσχατα της ιστορίας.

Όπως σε κάθε εποχή, έτσι και στη σημερινή, υπάρχουν οι χριστιανομάχοι, οι οποίοι συνεχίζουν το αναποτελεσματικό έργο των προκατόχων τους. Ιδεολογική τους αφετηρία ο «Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός», ο οποίος έχει ως στόχο την απο-θεανθρωποίηση του κόσμου, σύμφωνα με τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς. Δυστυχώς, δεν μπόρεσαν, ή δεν θέλησαν να κάμουν τη διάκριση μεταξύ του δυτικού αιρετικού και παρεφθαρμένου Χριστιανισμού με την γνήσια και ανόθευτη μορφή του, την Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Με τους λογίς αθεϊστές στρατεύεται σήμερα και το νεοφανές κίνημα του Νεοπαγανισμού. Το αντίχριστο αυτό κίνημα έχει ως φανερό σκοπό την παλινόρθωση των αρχαίων και σβησμένων εδώ και αιώνες παγανιστικών θρησκευμάτων, κρυφό δε σκοπό το σβήσιμο της Εκκλησίας του Χριστού. Μελετώντας τις πηγές της ελληνικής και ξένης «αρχαιολατρείας», συναντούμε μια πρωτόγνωρη προσπάθεια να σπιλωθεί το θείο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που συχνά φθάνει σε ακρότητες χυδαίων ύβρεων. Βλέπουμε με έκπληξη μια πρωτοφανή παραχάραξη πληθώρας ιστορικών γεγονότων, για να «αποδειχθεί» ο Χριστιανισμός ως «η κύρια πηγή της κακοδαιμονίας του κόσμου», ως «το προαιώνιο άχθος της ανθρωπότητας», ως «η ισχυρή τροχοπέδη της προόδου και της επιστήμης», ως «σκοταδιστική και αντιδραστική συντεχνία των παπάδων» και άλλα απίστευτα! Βιώνουμε, ως χριστιανοί ένα, άνευ προηγουμένου, κλίμα απειλών και τρομοκρατίας, το οποίο εκτείνεται και ως αυτή την φυσική μας εξόντωση!

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Νυμφίος μας, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

50. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Νυμφίος μας, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 17-1-2019

[Λουκ. 6, 17-23]

«Ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τῷ οὐρανῷ»[1], ὅταν ὀνειδιστεῖτε, ὑβρισθεῖτε, συκοφαντηθεῖτε καί ὑπομένετε ὅλα αὐτά γιά τόν Κύριο, γιά τήν ἀγάπη πρός Αὐτόν, γιά τήν ὑπακοή στίς θεῖες Του ἐντολές, γιά τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον, γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας. Αὐτό ἀκριβῶς ἔκανε ὁ Μέγας Ἀντώνιος πού ἑορτάζουμε σήμερα, μαζί καί μέ ὅλα τά ὑπόλοιπα πού ἀκούσαμε στό σημερινό Εὐαγγέλιο, γιά τά ὁποῖα μακαρίζει ὁ Χριστός μας αὐτούς πού τά ἐπιλέγουν, δηλαδή τήν πτωχεία, δηλαδή τό γεγονός ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἑκούσια ἀφήνει τά ὑλικά ἀγαθά, τίς ὑλικές περιουσίες, καί προσκολλᾶται στά αἰώνια, στά ἄφθαρτα ἀγαθά καί στίς ἄφθαρτες καί αἰώνιες περιουσίες πού εἶναι εἰς τόν οὐρανό, καί τίς ὁποῖες τίς συγκεντρώνει κανείς ὅταν ἐδῶ στή γῆ τηρεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καί μάλιστα κατεξοχήν ἐκείνος ὁ ὁποῖος ἀφιερώνεται ἐξ ὁλοκλήρου στόν Θεό μέ τήν πλήρη ἀκτημοσύνη, τήν πτωχεία τήν ἑκούσια, μέ τήν πλήρη ταπείνωση καί ὑπακοή στόν πνευματικό του ὁδηγό καί μέ τήν ἀληθινή παρθενία, πού δέν εἶναι ἕνα μόνο σωματικό μέγεθος, ἀλλά κυρίως συνίσταται στήν παρθενία τοῦ νοός, τῆς ψυχῆς, στήν καθαρότητα ἀπό κάθε ἠθικό ρύπο, τοῦ ὅλου ἀνθρώπου, τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος.

Ὁ Μέγας Ἀντώνιος τά κατόρθωσε ὅλα αὐτά καί προπάντων κατόρθωσε τήν πρώτη ἐντολή, δηλαδή ἀγάπησε τόν Θεό. Καί αὐτό μάλιστα δίδασκε, ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτε ἀνώτερο ἀπό τήν ἀγάπη στόν Θεό. Καί μέ τή ζωή καί μέ τόν λόγο του παρακινοῦσε καί τούς ἄλλους νά ἀγαπήσουν τόν Θεό πρῶτα καί πάνω ἀπό ὅλα. Ὁ ἴδιος ὅταν ἄκουσε κάποτε στό Εὐαγγέλιο νά λέγει ὁ Κύριος, «ὅτι ἕνα σοῦ λείπει, νά πουλήσεις τά ὑπάρχοντά σου νά τά δώσεις στούς φτωχούς καί ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις»[2], αὐτό πού εἶπε σέ ἐκεῖνον τόν νεανίσκο τόν πλούσιο, ἀμέσως πῆγε καί τό ἔκανε πράξη. Ὅ,τι δέν ἔκανε ἐκεῖνος ὁ νεανίσκος καί ἀντίθετα λυπήθηκε καί ἔφυγε λυπημένος, γιατί εἶχε πολλά κτήματα καί εἶχε προσκολλημένη τήν καρδιά του σέ αὐτά, αὐτό τό ἔκανε ὁ Μέγας Ἀντώνιος. Πούλησε ὅλα του τά ὑπάρχοντα, τακτοποίησε τήν ἀδελφή του καί μετά ἀκολούθησε τόν Κύριο μέ πλήρη αὐταπάρνηση, χωρίς τίποτε ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου. Κλείστηκε εἰς ἕναν τάφο καί ἐκεῖ ἀσκήτευε, καί μετά σέ σπήλαιο.

Πνευματικὴ ζωὴ καὶ λογική

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στὴν ἐποχή μας οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἐμπιστεύονται τοὺς ἐπιστήμονες καὶ ἀκολουθοῦν ὅσα ἐκεῖνοι ὑποστηρίζουν, ξεχνώντας ὅτι τὰ συμπεράσματα τῶν ἐπιστημόνων συνεχῶς ἀναθεωροῦνται. Αὐτὰ ποὺ ἔλεγαν στὸ παρελθὸν – καὶ δὲν ἐννοοῦμε τὸ ἀπώτερο – σήμερα δὲν ἰσχύουν. Ἔρχονται ἄλλες θεωρίες καὶ ἄλλα συμπεράσματα, ποὺ θέτουν στὸ περιθώριο τὰ ὅσα... δέχονταν ὡς ἐπιστημονικά, δηλαδὴ ἀλάνθαστα.

Δὲν ἀπορρίπτουμε τὴν ἐπιστημονικὴ ἔρευνα σὲ ὅλους τούς τομεῖς. Ὑπάρχουν πολλὲς ἐπιτυχίες ποὺ βελτιώνουν τὴ ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ὡστόσο, ὑπάρχουν καὶ ἐπιστημονικὰ συμπεράσματα ποὺ ὁδηγοῦν στὴν καταστροφὴ τῶν ἀνθρώπων, πνευματικὴ καὶ σωματική.

Ἐδῶ πρέπει νὰ διευκρινίσουμε ὅτι στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου κυριαρχεῖ ἡ πίστη στὸ Θεό, ἡ ἐπιστήμη ἐλάχιστα βοηθάει στὸ ἔργο της, σὲ δευτερεύοντες κυρίως τομεῖς. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, τὴν ὁποία καλλιεργεῖ στὰ μέλη της ἡ Ἐκκλησία, δὲν χρειάζεται τὴ συμπαράστασή της.

Ἐκτοξεύτηκε στό 16% ὁ μέσος ὅρος τῆς ὑπερβάλλουσας θνησιμότητας στήν ΕΕ! Τρίτη ἡ Ἑλλάδα μέ 31%!

Ἡ ὑπερβάλλουσα γενική θνησιμότητα ἐντός τῆς ΕΕ σκαρφάλωσε στό 16 % κατά τόν Ἰούλιο τοῦ 2022 ἐνῶ τό ἀντίστοιχο ποσοστό κατά τούς μῆνες Μάϊο καί Ἰούνιο τοῦ 2022 ἦταν στό 7%! Πρόκειται γιά τό ὑψηλότερο μέχρι τώρα ποσοστό ἐντός τοῦ 2022 καί μεταφράζεται σέ 53.000 πρόσθετους θανάτους κατά τόν Ἰούλιο σέ σχέση μέ τόν μέσο ὅρο τῶν ἐτῶν 2016-2019! Ἡ ὑπερβάλλουσα θνησιμότητα τόν Ἰούλιο τοῦ 2020 ἦταν στό 3% (10.000 παραπάνω θάνατοι) καί 6% τόν Ἰούλιο τοῦ 2021 (21.000 παραπάνω θάνατοι). Τά ἀνωτέρῳ στοιχεῖα προέρχονται ἀπό τήν... Εὐρωπαϊκή Στατιστική ἀρχή.

Μήν περιγελᾶς τίς τύχες τῶν ἄλλων...

''Αν καλοταξιδεύεις , μην πεις μεγάλο λόγο προτού να δέσεις. Κοντά στο λιμάνι βούλιαξε καλοτάξιδο πλεούμενο και άλλοι σώθηκαν περνώντας μεγάλη τρικυμία. Να μια ασφάλεια: Μην περιγελάς τις τύχες των άλλων''.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

https://proskynitis.blogspot.com/2022/09/blog-post_86.html

30 Σεπτεμβρίου. Γρηγορίου ἱερομάρτυρος, ἐπισκόπου τῆς Μεγάλης Ἀρμενίας, τοῦ φωτιστοῦ (†335). ̔Ριψιμίας καὶ Γαϊανῆς καὶ τῶν μετ ̓ αὐτῶν 32 μαρτύρων γυναικῶν. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. ις΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. α΄ 7-17).

Εφ. 1,7              ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ, τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ,

Εφ. 1,7                       Πράγματι δια του Υιού του ελάβομεν και έχομεν την απελευθέρωσιν από την δουλείαν της αμαρτίας και την σωτηρίαν με το αίμα του, που εχύθη επάνω στον σταυρόν και εδόθη δια την εξαγοράν μας. Ελάβομεν έτσι και έχομεν την συγχώρησιν των αμαρτιών μας σύμφωνα με τον πλούτον της χάριτός του.

Πρόγραμμα Ἱεράς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Σάββατο 1-10-2022

Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 06.00- 10.30 π.μ.

Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 06.00 ἔως 08.30 π.μ.

11.30 π.μ. ὁμιλία

Πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιλῆναῖος: "Γιατί οἱ ἀσεβεῖς καί οἱ ἄδικοι ζοῦνε καλύτερα; "

 

Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Εὐστάθιος

Άγιος Μεγαλομάρτυς Ευστάθιος

Ο άγιος Ευστάθιος, Ρωμαίος στην καταγωγή, ήταν στρατηλάτης του αυτοκράτορα Τραϊανού (98–117). Όταν ακόμη ήταν ειδωλολάτρης και ονομαζόταν Πλακίδας, ήταν περιβόητος για τις αρετές και τις ελεημοσύνες του. Ο Θεός, βλέποντας την καλή διάθεση της ψυχής του, του αποκαλύφθηκε με τρόπο παρόμοιο με εκείνον που χρησιμοποίησε και στον απόστολο Παύλο.

Κάποια μέρα που ο Πλακίδας είχε βγει για κυνήγι στο δάσος, καθώς κατεδίωκε ένα μεγάλο ελάφι, είδε ανάμεσα στα κέρατά του λαμπρότατο σταυρό και την μορφή του Χριστού που του έλεγε: «Πλακίδα, γιατί Με διώκεις; Εγώ είμαι ο Ιησούς Χριστός, τον Οποίον εσύ, χωρίς να γνωρίζεις, λατρεύεις με τα αγαθά σου έργα. Ήλθα στην γη με μορφή ανθρώπου, για να σώσω το ανθρώπινο γένος και σήμερα σου εμφανίσθηκα, για να σε συλλάβω στα δίχτυα της φιλανθρωπίας Μου». Έντρομος ο Πλακίδας έπεσε από το άλογό του στην γη και για πολλή ώρα έμεινε αναίσθητος. Όταν συνήλθε, ο Χριστός τού βεβαίωσε την αυθεντικότητα της οράσεώς του, λέγοντας ότι είναι ο αληθινός Θεός, ο δημιουργός του ουρανού και της γης, και ότι από άμετρη αγάπη προσέλαβε την ανθρώπινη φύση. Ο Πλακίδας πίστεψε από τα βάθη της καρδιάς του και βαπτίσθηκε με όλη του την οικογένεια, μετονομασθείς αυτός μεν Ευστάθιος, η σύζυγός του από Τατιανή Θεοπίστη, και οι δύο υιοί του Αγάπιος και Θεόπιστος. Ο Κύριος τού εμφανίστηκε για άλλη μια φορά και του προανήγγειλε ότι θα υποφέρει μεγάλες δοκιμασίες από τον διάβολο, όπως ο Ιώβ, αλλά η θεία χάρις δεν θα τον εγκαταλείψει.

Ἀπόσπασμα ἰατρικῆς ἔκθεσης (Ὅσιος Γαβριήλ διά Χριστόν σαλός)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ.Σ.Σ. Δ. της Γεωργίας

Ψυχονευρολογικό Νοσοκομείο Τιφλίδας

(οδ. Ελεκτρόνικ, πάροδος 1)

19.1.1966

Ο ασθενής Ουργκεμπάτζε Γκοντέρτζι του Βασιλείου, γεννηθείς το 1929, με εκπαίδευση έξι τάξεων, κάτοικος Τιφλίδας, οδ. Τεθριτσκάρο 11, εισήχθη για νοσηλεία στο Ψυχονευρολογικό Νοσοκομείο στις 18.08.1965.

Διακομίστηκε από το κρατητήριο για υποχρεωτική θεραπεία. Διάγνωση: ψυχοπαθητικό άτομο, που έχει τάσεις σχιζοφρένειας με ψυχωτικές διαταραχές. Στις 19/11/65 πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.

Σύμφωνα με το ιστορικό του ασθενή, σε ηλικία 12 ετών του παρουσιάστηκε ο διάβολος με κέρατα στο κεφάλι. Ο ασθενής ισχυρίζεται πως για ό,τι κακό συμβαίνει στον κόσμο φταίει ο διάβολος. Από τα δώδεκα του άρχισε να πηγαίνει στην εκκλησία και να προσεύχεται. Απέκτησε πολλές εικόνες κι έμαθε την εκκλησιαστική γραφή.Το 1949 τον κάλεσαν να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Στο στρατό τον ελεύθερο χρόνο του τον περνούσε στην εκκλησία. Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή δεν έτρωγε τίποτα, και οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί που τον άκουγαν γελούσαν όταν παραμιλούσε λέγοντας: «Την Τετάρτη ο Ιούδας πούλησε τον Χριστό για τριάντα αργύρια, και την Παρασκευή οι Εβραίοι αρχιερείς σταύρωσαν τον Χριστό». Είχε πάντοτε παραισθήσεις.

Τά ἀνύπαρκτα προνόμια τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου καί τό ἄνομο συλλείτουργο στή νῆσο Θάσο τήν 22.8//4.9.2022

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 8//21.9.2022

Τὸ Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

ΤΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΟΜΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΘΑΣΟ

ΤΗΝ 22.8//4.9.2022.

Ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ὅτι δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ συγγράψῃ θεολογικὰ κείμενα, ἀλλὰ ἀναγκάσθηκε διότι ἐξηγέρθηκε ἰταμὸς πόλεμος (ἀπὸ τοὺς γραικύλους λατινόφρονες) ἐναντίον τῆς Ἀληθείας τῆς Πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας.

Ὡς Ἁγιορεῖτες μοναχοὶ προκρίνουμε τὴν σιωπὴ καὶ ἡσυχία ἀπὸ ἄγονες καὶ ἄκαρπες ἀντιπαραθέσεις γιὰ βιοτικῆς καὶ ὑλικῆς φύσης θέματα προκειμένου νὰ καλλιεργήσουμε ἐπιμελέστερα τὴν ἐν Χριστῷ σώζουσα μετάνοια.

Ἀναγκαζόμαστε ὅμως νὰ ἐκφράσουμε λόγια περὶ πίστεως καὶ ζωῆς, τὰ ὁποῖα μᾶς παραδόθηκαν «ἀπὸ Ἁγίους τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἐλάλησαν ἐμπνευσμένοι ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.» (Β΄ΠΕΤΡΟΥ,κεφ.1, στίχ.21).

Εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς δηλώνουμε ὅτι δὲν εἴμαστε Ἀμερικανόφιλοι ἢ Κινεζόφιλοι ἢ Ρωσόφιλοι κ.τ.τ., ἀλλὰ θέλουμε καὶ ἀγωνιζόμαστε νὰ εἴμαστε ΘΕΟΦΙΛΟΙ !

Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ Ἕλληνες, Ρωμηοὶ τῆς πονεμένης Ρωμηοσύνης (ἀπὸ τὴν λέξη ρώμη=δύναμη) γι' αὐτὸ καὶ «ἐν Κυρίῳ ποιοῦμεν δύναμιν» καὶ σεβόμαστε κάθε λαό, φυλή, γλῶσσα καὶ ἔθνος γιὰ τοὺς ὁποίους ἐπιθυμοῦμε καὶ εὐχόμεθα τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία τους.

Ὁ Χριστός μᾶς ἀγαπάει πάντα, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ.Σάββας Ἁγιορείτης

49. Ὁ Χριστός μᾶς ἀγαπάει πάντα, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ.Σάββας Ἁγιορείτης, 16-1-2019

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, διαρκῶς στήν ἐπίγεια ζωή του, ἀπό τήν στιγμή πού βγῆκε στήν δημόσια δράση θαυματουργοῦσε καί μᾶς ἔδειχνε τήν ἀγάπη Tου καί μᾶς παρακινοῦσε στό νά Tόν πιστεύουμε καί νά Tόν ἐμπιστευόμαστε∙ νά Tόν ἀγαποῦμε. Ἔτσι καί μέ αὐτό τό θαῦμα τῆς εἰρηνεύσεως τῶν κυμάτων καί τῆς θαλασσοταραχῆς.

«Τόν Χριστό», ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «πρέπει νά τόν αἰσθανόμαστε φίλο μας. Εἶναι ὁ φίλος μας. Τό βεβαιώνει ὁ ἴδιος, ὅταν λέει «Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ»[1]» καί τό καταγράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στό εὐαγγέλιό του στό δέκατο πέμπτο κεφάλαιο. «Σάν φίλο νά Τόν ἀτενίζομε καί νά Τόν πλησιάζομε. Πέφτομε; Ἁμαρτάνωμε; Μέ οἰκειότητα, ἀγάπη κι ἐμπιστοσύνη νά τρέχομε κοντά Του, ὄχι μέ φόβο ὅτι θά μᾶς τιμωρήσει ἀλλά μέ θάρρος, πού θά μᾶς τό δίδει ἡ αἴσθησις τοῦ φίλου. Νά Τοῦ ποῦμε: «Κύριε, τό ἔκανα, ἔπεσα, συγχώρεσέ με», ἀλλά συγχρόνως νά αἰσθανόμαστε ὅτι μᾶς ἀγαπάει, ὅτι μᾶς δέχεται τρυφερά, μέ ἀγάπη καί μᾶς συγχωρεῖ»[2]. Γιατί «κατακαυχᾶται ἔλεος κρίσεως»[3], ὅπως λέγει πάλι ἡ Ἁγία Γραφή, δηλαδή εἶναι παραπάνω ἀπό τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Γι' αὐτό καί ὁ Ἅγιος Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος λέγει: «Μή καλέσεις τόν Θεόν δίκαιον, ὅτι ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ οὐ γνωρίζεται ἐν τοῖς πράγμασί σου»[4]. Θέλει νά πεῖ ὁ Ὅσιος, ὄχι ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι δίκαιος, ἀλλά προπάντων ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη καί ἔτσι φανερώνεται στά πράγματα. «Καί ἄν ὁ Δαυίδ -λέγει- καλεῖ αὐτόν δίκαιο καί εὐθύ, ἀλλά ὁ Υἱός Αὐτοῦ ἐφανέρωσε σέ μᾶς ὅτι εἶναι μᾶλλον ἀγαθός καί χρηστός. «Ἀγαθός ἐστι, φησί, τοῖς πονηροῖς καί ἀσεβέσι». Καί πῶς ὀνομάζεις τόν Θεό δίκαιο», λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ, «ὅταν ἀπαντήσεις τῷ κεφαλαίῳ τῷ περί τοῦ μισθοῦ τῶν ἐργατῶν;». Ὅταν διαβάζουμε αὐτή τήν παραβολή τῶν ἐργατῶν, «ἑταῖρε, οὐκ ἀδικῶ σε»[5], εἶπε ὁ Κύριος σέ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος παραπονιότανε γιατί πῆρε ἴδιο μισθό. Ἐνῶ εἶχε ἐργαστεῖ ὅλη τήν ἡμέρα, πῆρε ἴδιο μισθό μέ αὐτούς οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐργαστεῖ μόνο μιά ὥρα. Φίλε, τοῦ λέγει, δέν σέ ἀδικῶ∙ «θέλω δοῦναι τούτῳ τῷ ἐσχάτῳ ὡς καί σοί∙ ἤ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός ἐστιν ὅτι ἐγώ ἀγαθός εἰμί;»[6].

«Ἀρκεῖ εἰς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ὁλόκληρον διορθώσασθαι δῆμον»!

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

δάσκαλος-Κιλκίς

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπαντᾶ στά ἀγωνιώδη ἐρωτήματα τοῦ λαοῦ, σχετικά μέ τό πλῆθος τῶν μονίμων «ἐπισκεπτῶν» στήν πατρίδα μας:

«Ἀρκεῖ εἰς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ὁλόκληρον διορθώσασθαι δῆμον»!

Τό σκεφτήκαμε ποτέ; Ἴσως ναί, ἴσως ὄχι. Κι ὅμως εἶναι πάντοτε ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου. Ἀλίμονο! Αἰῶνες τώρα πού ἐκστομίστηκε ἀπό τό ἅγιο καί «χρυσό» στόμα του καί ἀκούγεται καί ξανακούγεται ἀπό τούς ἄμβωνες, γράφεται στά βιβλία, διαγγέλλεται καί προβάλλεται ἀπό τούς πνευματικούς ὁδηγούς, τούς... διδασκάλους, τούς ἱεροκήρυκες, γιά τήν προκοπή στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ὡραῖος λόγος! Παρηγορητικός, ἐμψυχωτικός, ἐνθαρρυντικός, ἐλπιδοφόρος. Καί, ὅταν τό λέει ἕνας τέτοιος ἅγιος, ἕνας «χρυσόστομος» ἅγιος, δέν μπορεῖ παρά νά εἶναι ἐφαρμόσιμος. Αὐτό σημαίνει πώς μπορεῖ νά ἐφαρμοστεῖ. Τά παραδείγματα δέ τῆς ἐφαρμογῆς του μέσα ἀπό τό Συναξάρι τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πολλά καί θαυμαστά καί συνεπῶς εἶναι καί ἐφαρμοσμένος. Ἔχει ἐφαρμοστεῖ. Ἕνας πιστός, μόνος, μεταξύ χιλιάδων ἀπίστων, ὁδηγοῦνταν στό μαρτύριο καί διά τῆς ὁμολογίας του καί τοῦ μαρτυρίου του μεταστρέφονταν χιλιάδες καί τόν ἀκολουθοῦσαν, χωρίς δεύτερη σκέψη, ἀφοῦ ἦταν πεπεισμένοι, χάριτι Θεοῦ, γιά τήν ἀληθινή πίστη καί ζωή. Ἀλλά καί γιά τους ἐν τῇ στρατευομένῃ Ἐκκλησίᾳ, κρίνεται ὡς - πάσῃ θυσίᾳ - ἐφαρμοστέος! Ναί, ἐφαρμοστέος, πού σημαίνει πώς πρέπει νά συνεχιστεῖ ἡ ἐφαρμογή του ἀπό ἐμᾶς τούς διδασκομένους!

Ἐξαιρετικά ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου καί σήμερα. Γιατί; Διότι ἐπέτρεψε ὁ Θεός, πέρα ἀπό τίς διάφορες αἱρέσεις πού ἐνέσκηψαν στήν πατρίδα μας, νά εἰσβάλουν τά τελευταῖα χρόνια καί χιλιάδες, ἴσως καί ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἀπό ἄλλες χῶρες, μέ διάφορες θρησκευτικές, πολιτιστικές, ἐθνολογικές, ἰδεολογικές, φιλοσοφικές (μεταφυσικές) τάσεις καί ἀντιλήψεις.

Μή ζητᾶς τίποτε ἄλλο στήν προσευχή σου ἐκτός ἀπό τή μετάνοια. Οὔτε φώτα, οὔτε θαύματα, οὔτε προφητεῖες...

Για αυτό αδερφέ μου, μη ζητάς τίποτε άλλο στην προσευχή σου εκτός από τη μετάνοια. Ούτε φώτα ούτε θαύματα ούτε προφητείες, ούτε χαρίσματα καθόλου παρά μετάνοια.

Η μετάνοια θα σου φέρει την ταπείνωση, η ταπείνωση θα σου φέρει τη χάρη του Θεού, και ο Θεός θα σου έχει μέσα στη χάρη Του ότι χρειάζεται για τη δική σου σωτηρία και ό,τι άλλο, σε περίπτωση που χρειαστεί, για να βοηθήσεις μία άλλη ψυχή..

Από επιστολή Αγίου Παισΐου του Αγιορείτου

Εάν από μικρό παιδί κουβαλάς την πληγή της ενοχής, εάν βαστάς το μαρτύριο της ευαισθησίας, εάν τα μάτια σου δακρύζουν στην ομορφιά και την αγάπη, εάν ζητάς μια αγκαλιά να ξαποστάσεις τους εφιάλτες της ύπαρξης σου, πρόσεξε σε ποιον παπά θα εξομολογηθείς ή θα ζητήσεις συμβουλές.

"Ὁ ἀντίχριστος θά προσφέρει στήν ἀνθρωπότητα τήν πιό μεγάλη ἐπίγεια εὐημερία...

"Ο αντίχριστος θα προσφέρει στην ανθρωπότητα την πιό μεγάλη επίγεια ευημερία και ευδαιμονία, θα προσφέρει τιμές, πλούτη, μεγαλεία, σωματικές ανέσεις και σαρκικές ηδονές. Όσοι επιζητούν τα επίγεια αγαθά, θα τόν δεχθούν και θα τον ονομάσουν κύριό τους."

Αγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

(Ἀσκητικές Ὁμιλίες Β´. Έργα 8 σελ, 153)

https://proskynitis.blogspot.com/2022/09/blog-post_59.html

29 Σεπτεμβρίου. Κυριακοῦ ὁσίου (†556). Πετρωνίας μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. ις΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφ. α΄ 1-9).

Εφ. 1,1              Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, τοῖς ἁγίοις τοῖς οὖσιν ἐν Ἐφέσῳ καὶ πιστοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ·

Εφ. 1,1                       Εγώ ο Παύλος, απόστολος του Ιησού Χριστού, με το θέλημα του Θεού και Πατρός, στους Χριστιανούς, οι οποίοι ευρίσκονται εις την Εφεσον και αγιάζονται με την θείαν χάριν και έχουν πιστεύσει στον Ιησούν Χριστόν·

Περί προσευχῆς-Ἁγ. Ἐφραίμ Κατουνακιώτου (Καταγραφές Ν. Μπαλδιμτσῆ-ἰατροῦ), Ἀρχιμ. Σἀββα Ἀγιορείτου

 Περί προσευχῆς-Ἁγ. Ἐφραίμ Κατουνακιώτου (Καταγραφές Ν. Μπαλδιμτσῆ-ἰατροῦ), Ἀρχιμ. Σἀββα Ἀγιορείτου

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

Ἡ μνήμη τῆς ταπείνωσης τοῦ Κυρίου,Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_426. Η μνήμη της ταπείνωσης του Κυρίου-Η καταπολέμηση της οργής και της πορνείας με την εξάλειψη των κορυφαίων παθών: λήθης, αμελειας, άγνοιας. Πνευματικόςαγώνας- Αββά Μάρκου-Επιστολή προς τον μονάζοντα Νικόλαο, Φιλοκαλία τόμος Α',

Ἀναζήτησις καί εὕρεσις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἐπί Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τῶν Ἁγίων καί πρώτων ἐν Χριστιανοῖς Εὐσεβεστάτων Βασιλέων

Τῷ τριακοσιοστῷ εἰκοστῷ ἔτει ἀπὸ τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ζήτησις καὶ ἀνεύρεσις ἐγένετο ἐν ᾧ (Σταυρῷ) ἐκρεμάσθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐγένετο δὲ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον βασιλεύοντος Κωνσταντίνου τοῦ θεοφιλεστάτου ἀνδρός, ὃν ἔτεκεν ἡ σεμνοτάτη Ἑλένη ἡ φιλόχριστος. Αὕτη ζήτησιν ἐποίησεν περὶ τοῦ πεποθημένου Τιμίου καὶ Ἁγίου ξύλου, ἐφ᾿ ᾧ ὁ Χριστὸς ἐκρεμάσθη. Κοιλοπονοισάσης γὰρ ἐμπόνως τὴν ἐνανθρώπισιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ ὕψωσιν καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν αὐτοῦ Ἀνάστασιν, οὐκ ἐκαρτέρησεν ἡ σεμνοπρεπεστάτη, ἀλλ᾿ ὅλῃ τῇ ψυχῇ καὶ τῇ διανοίᾳ χρησαμένῃ, ἔσπευσεν τοῦτον ἀναζητῆσαι, καὶ ἄχραντον δῶρον τῷ κόσμῳ ἀναδεῖξαι· τοιούτῳ γὰρ ζήλῳ εὐτρόπῳ καὶ δυσευρέτῳ ἐπεπόθει τὸ ἁγιασθέν ξύλον.

Ἐπορεύθη ἐν Ἰερουσαλήμ ἐν τῷ μηνὶ δευτέρῳ, ὀγδόῃ καὶ εἰκάδι σὺν στρατιώταις ἅμα πολλοῖς, καὶ ἐκκλησίαν συγκροτήσασα ἐκάλεσεν πάντας τοὺς εὑρισκομένους Ἰουδαίους ἐν Ἰερουσαλήμ καὶ ὅσους ἦσαν περιληφθέντες εἰς τὰς πέριξ...

πόλεις καὶ κώμας· συνήχθησαν δὲ πάντες οἱ Ἰουδαῖοι τὸν ἀριθμὸν δισχίλιοι, οὕς μεταστειλαμένη ἡ μακαρία Ἑλένη, λέγει αὐτοῖς, «ἔγνων ἀπὸ τῶν ἁγίων Προφητῶν, ὅτι σπέρμα δίκαιοι ἦτε, ἠγαπημένοι ὑπὸ Κυρίου, ἀλλ᾿ ὑμεῖς οὐ συνείκετε, ἀλλ᾿ ἐνομίσατε τὸ φῶς εἶναι σκότος, καὶ τὴν ἀλήθειαν ψεῦδος, καὶ τὸν θέλοντα ὑμᾶς ἀπὸ τῆς κατάρας λυτρώσασθαι, κατηράσασθε αὐτόν, καὶ τὸν τοὺς νεκροὺς ἐγείραντα ἠθελήσατε νεκρὸν προσαγορεῦσαι. Τἀνῦν δὲ λέγω ὑμῖν, ἐπιλέξασθε ἑαυτοῖς τοὺς νομίζοντας εἰδέναι τὸν νόμον περὶ οὗ μέλλω ἐπερωτᾶν ὑμᾶς λόγον.

Οἱ δὲ ἐπορεύθησαν μετὰ φόβου μεγάλου, καὶ συνήθροισαν τοὺς νομίζοντας εἰδέναι τὸν νόμον ἄνδρας χιλίους, μαρτυροῦντες περὶ αὐτῶν καὶ λέγοντες ὅτι οὗτοι εἰσὶν οἱ τὸν νόμον εἰδότες ἀκριβῶς· ἡ δὲ λέγει αὐτοῖς «ἀκούσατὲ μου φησὶ τοὺς λόγους, ἐνωτήσασθαι πάντα τὰ ρήματα τοῦ στόματὸς μου· οὐκ ἠκούσατε τῶν ἁγίων προφητῶν, πῶς κατήγειλαν περὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ τοῦ δι᾿ αὐτῶν λαλοῦντος ἁγίου Πνεύματος καὶ λέγοντος: «παιδίον ἐγεννήθη, οὗ ἡ μήτηρ αὐτοῦ οὐ γνωρίσεται» καὶ ὁ ὑμνῳδὸς Δαβὶδ «προορώμην τὸν Κύριον ἐνώπιον μου διαπαντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μου ἐστὶ ἵνα μὴ σαλευθῶ» καὶ πάλιν Ἡσαΐας προανεφώνει περὶ ὑμῶν, ὅτι «Υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ὕψωσα, αὐτοὶ δὲ μὲ ἠθέτησαν», καὶ αὖθις ὁ αὐτὸς προφήτης ὑπολαμβάνει λέγων «ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον, καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ Κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραήλ δὲ με οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαὸς μου οὐ συνῆκε». Ἴδε οὖν ὑμεῖς οἱ ἀναγινώσκοντες οὐ νοεῖτε. ὅθεν φυλαττομένους ὑμᾶς, δίδωμι ὑπὸ στρατιωτῶν ἔχοντας διορίαν, ἐπιλέξασθε οὖν ἑαυτοῖς τοὺς νομίζοντας εἰδέναι τὸν νόμον. Οἱ δὲ πάλιν καθ᾿ ἑαυτοὺς συμβούλιον ποιησάμενοι, εὗρον ἄνδρας πεντακοσίους, τοὺς εἰδότας ἀκριβῶς τὸν νόμον· καὶ παραγενομένων αὐτῶν, λέγει αὐτοῖς «τίνες οὗτοι;» Λέγουσιν«Οὗτοι εἰσὶ Δέσποινα ἡμῶν καὶ κυρία, οἱ καλῶς καὶ ἀκριβῶς τὸν νόμον εἰδότες».

Πῶς γίνεται μέσα στὴν καρδιά μας ἡ ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Χειραγωγία στὴν πνευματικὴ ζωὴ», Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

«Τὸν 7ο αἰώνα ὑψώθηκε πανηγυρικὰ ὁ τίμιος Σταυρὸς στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ τὸν δεῖ καὶ νὰ τὸν προσκυνήσει ὅλος ὁ λαός. Ἐκείνου τοῦ γεγονότος ἀνάμνηση εἶναι ἡ τελετὴ τῆς ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ, ποὺ γίνεται κάθε χρόνο, στίς 14 Σεπτεμβρίου, στοὺς ἐνοριακοὺς καὶ μοναστηριακοὺς ναούς. Αὐτὴ ἠ Ὓψωση, ὅμως, εἶναι ἐξωτερική. Ὑπάρχει, θὰ λέγαμε, καὶ μία πνευματική Ὓψωση τοῦ Σταυροῦ πού συντελεῖται μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου.

Πότε; Ὅταν κάποιος σταθερὰ ἀποφασίζει νὰ αὐτοσταυρωθεῖ, νεκρώνοντας τὰ πάθη του. Ὅποιος δὲν τὸ κάνει, δὲν εἶναι ἀληθινὸς Χριστιανός. Τὸ λέει ξεκάθαρα ὁ ἀπόστολος: «Οἱ τοῦ Χριστοῦ...

τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλάτας 5, 24). Ὅσοι, δηλαδή, εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ἔχουν σταυρώσει τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτὸ τους μαζὶ μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς ἐπιθυμίες του.

Οἱ Χριστιανοί, λοιπόν, ὑψώνουν μέσα τους αὐτὸν τὸν Σταυρὸ καὶ τὸν κρατοῦν ὑψωμένο σὲ ὅλη τους τὴν ζωή. Ἔτσι εἶναι, ἄραγε; Ὁ καθένας ἂς ρωτήσει τὴν συνείδησή του. Καὶ μακάρι νὰ μὴν πάρει τὴν ἀπάντηση· «Ἐσὺ κάνεις τὰ σαρκικά σου θελήματα καὶ ὑπακούεις στὶς ἐπιθυμίες σου. Ὁ σταυρός σου δὲν εἶναι ὑψωμένος, ἀλλὰ ριγμένος στὸν λάκκο τῶν παθῶν, ὅπου σαπίζει ἀπὸ τὴν καταφρόνια καὶ τὴν ἀμέλειά σου».

Ἡ Δανία... συμβουλεύει ἄτομα κάτω τῶν 50 ἐτῶν νά μήν λαμβάνουν ἐνισχυτικές δόσεις

STOP στά ἐμβόλια ἀπό τή Δανία!

Πώς ἀλλάζουν τελικά τά πράγματα! Σιγά,Σιγᾶ σιγά,σιγᾶ ὁλοένα καί περισσότερες χῶρες ἔχουν ἀρχίσει νά κατανοοῦν, ὅτι τά ἐμβόλια καί ὅλη ἐκείνη ἡ τρομολαγνία γιά τό τί θά γίνει ἐάν κάποιος δέν ἐμβολιαστεῖ δέν «πουλάει».

Τελευταῖο «χτύπημα» στό φιάσκο τῶν ἐμβολίων ἦρθε ἀπό τή Δανία, ἡ ὁποία μάλιστα συμβουλεύει ἄτομα κάτω τῶν 50 ἐτῶν νά μήν… λαμβάνουν ἐνισχυτικές δόσεις ἐμβολίου γιά τόν COVID-19, ὅπως ἀνακοίνωσε ἡ Δανική Ὑγειονομική Ἀρχή.

Ὁ σκοπός τοῦ ἐμβολίου δέν εἶναι ἡ πρόληψη

«Ὁ σκοπός τοῦ ἐμβολιασμοῦ δέν εἶναι ἡ πρόληψη τῆς μόλυνσης ἀπό τόν COVID-19 καί, ἑπομένως, σέ ἄτομα ἡλικίας κάτω τῶν 50 ἐτῶν δέν προσφέρεται ἐπί τοῦ παρόντος ἀναμνηστικός ἐμβολιασμός», ἔγραψε ὁ ὀργανισμός σέ δήλωση τῆς 13ης Σεπτεμβρίου, ἐνῶ σημείωσε ὀτι ὁ ὀργανισμός ἔχει «στόχο νά ἀποτρέψει σοβαρές ἀσθένειες, νοσηλεία καί θάνατο», ἀνέφερε ἡ δήλωση.

Ἀξίζει νά σημειωθεῖ, ὅτι ἡ σκανδιναβική χώρα ἀπέρριψε ἐπίσης ρητά κάθε προσποίηση γιά ἀνάσχεση τῆς ἐξάπλωσης τοῦ COVID-19 καί ἀνακοίνωσε, ὅτι θά ἐπικεντρωθεῖ στήν προστασία τῶν εὐάλωτων ἀτόμων, συμπεριλαμβανομένων τῶν ἀτόμων μέ ἐξασθενημένο ἀνοσοποιητικό σύστημα καί τῶν ἡλικιωμένων. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, εἶπε, κινδυνεύουν περισσότερο νά ἀναπτύξουν σοβαρές περιπτώσεις COVID-19.

Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος γιά τήν ἀπόκτηση τῶν παιδιῶν, τήν ὀνοματοδοσία καί τήν ἀνατροφή, ἀλλά καί τήν συνεχῆ ἔκφραση εὐγνωμοσύνης τῶν γονιῶν πρός τόν Θεό

Ἀπόδοση στήν Νεοελληνική - Ἀντιγραφή:

Σάββας Ἠλιάδης

Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος γιά τήν ἀπόκτηση τῶν παιδιῶν, τήν ὀνοματοδοσία καί τήν ἀνατροφή, ἀλλά καί τήν συνεχῆ ἔκφραση εὐγνωμοσύνης τῶν γονιῶν πρός τόν Θεό

(Ὁμιλία ΚΑ΄ εἰς τήν Γένεσιν)

... Δέν σᾶς ἔλεγα ἀπό τήν ἀρχή, ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά βρεῖ κάποιος τίποτε στήν Ἁγία Γραφή πού νά ἔχει γραφεῖ ἁπλῶς καί κατά τύχη; Νά λοιπόν καί τώρα βλέπουμε πόση ἀκρίβεια χρησιμοποίησε ὁ μακάριος αὐτός προφήτης (ὁ Μωυσῆς). «Γέννησε δέ, λέει, ὁ Ἀδάμ τόν γιο του κάθ΄ ὁμοίωσιν αὐτοῦ καί κάτ΄ εἰκόνα αὐτοῦ καί τόν ὀνόμασε Σήθ». Γιά ἐκεῖνον ὅμως πού γεννήθηκε προηγουμένως, ἐννοῶ τόν Κάϊν, δέν ἐπεσήμανε κάτι παρόμοιο, ἀλλά προαναγγέλλει ἀπό τήν ἀρχή τήν ροπή του πρός τήν κακία. Καί ἦταν φυσικό αὐτό, διότι δέν ἔφερε τά χαρακτηριστικά τοῦ πατέρα του, ἀλλά... ἀμέσως μεταπήδησε στήν κακία. Ἐδῶ ὅμως λέει, «κάθ΄ ὁμοίωσιν αὐτοῦ καί κάτ΄ εἰκόνα αὐτοῦ», δηλαδή, ἴδιο μέ τόν πατέρα του πού τόν γέννησε καί ὁ ὁποῖος διατηρεῖ τά ἴδια χαρακτηριστικά τῆς ἀρετῆς. Φανερώνει μέ τά ἔργα του τήν ἀκριβή,ἀκριβῆ εἰκόνα τοῦ πατέρα του καί μπορεῖ μέ τήν δική του ἀρετή νά ἐπανορθώσει τό ἁμάρτημα τοῦ προηγούμενου ἀδελφοῦ του. Διότι, δέν μιλάει ἐδῶ ἡ Γραφή γιά τά σωματικά χαρακτηριστικά, ὅταν λέει «κάθ΄ ὁμοίωσιν αὐτοῦ καί κάτ΄ εἰκόνα αὐτοῦ», ἀλλά γιά τήν κατάσταση τῆς ψυχῆς, γιά νά μάθουμε πώς αὐτός δέν θά εἶναι ὅπως ὁ ἀδελφός του. Γί΄ αὐτό καί ἡ μητέρα, ὅταν δίνει τό ὄνομα στό παιδί της, τό δίνει μέ εὐγνωμοσύνη καί δέν ἀποδίδει τήν γέννησή του οὔτε στή φύση οὔτε στόν τοκετό ἀλλά στήν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Βέβαια καί ἐκείνη προκάλεσε τήν φύση, γιά νά γεννηθεῖ.

Τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ: «Ὁ ἀριθμὸς τηλεφώνου τοῦ Θεοῦ»

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας, Δάσκαλος

Εἶναι ἀμέτρητοι οἱ χαρακτηρισμοί, ποὺ προτάσσει στὸ ὄνομα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἡ ὑμνολογία μας καὶ οἱ ἰδιότητες καὶ οἱ θεῖες ἐνέργειες ποὺ χαρίζει πλουσίως στὰ ζωντανὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Προσπαθήσαμε νὰ καταγράψουμε κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὸ Μηναῖο τοῦ Σεπτεμβρίου, ἐπὶ τῇ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως:

1.Ἄχραντος Σταυρὸς

2.θεῖος Σταυρὸς

3.ἀήττητον τρόπαιον

4.θυρεὸς (μεγάλη ἀσπίδα) ἀπροσμάχητος 5.σκῆπτρον (σύμβολο ἐξουσίας) ἔνθεον 6.πανάγιος Σταυρὸς

7.σκέπη κραταιὰ

8.τριμερὴς Σταυρὸς (ἀπὸ τὴν παράδοση τῆς Π. Διαθήκης μὲ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Λὼτ)

9.ζωηφόρον ξύλον

10.φυλακτήριον θεῖον

11.ἀπροσμάχητον τεῖχος

12.σωτήριον ξύλον

13.τῶν πιστῶν καύχημα

14.ἀθλητῶν στήριγμα...

15.Ἀποστόλων ἐγκαλλώπισμα

16.Δικαίων πρόμαχος

17.πάντων των Ὁσίων διασῶσμα

18.πανσεβάσμιος Σταυρὸς

19.εὐλογημένον ξύλον

20.ξύλον τῆς ὄντως ζωῆς

21.θεῖος θησαυρὸς (ἐν γῆ κρυπτόμενος)

22.κραταιὸν σύμβολον

23.ἀρραγὲς φυλακτήριον

«Μέσα στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἔχουμε μία ἀνακεφαλαίωση ὅλης τῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου

«Μέσα στον Σταυρό του Χριστού, έχουμε μία ανακεφαλαίωση όλης της διδασκαλίας του Ευαγγελίου.

Σταυρώθηκε ο Χριστός, και ο Σταυρός Τον οδήγησε στην Ανάσταση. Χριστός χωρίς Σταυρό δεν εννοείται.

Αν βγάλουμε τον Χριστό από τον Σταυρό, παύει να είναι Χριστός, που σώζει.

Ἅγιος Νεκτάριος καί Ἁγιορεῖτες

Ο λόγιος και ενάρετος μοναχός Νείλος (Μητρόπουλος) ο Σιμωνοπετρίτης (1871-1911), ο «τόσον λόγιος όσον ταπεινός», αναχώρησε για το Άγιον Όρος μαζί με τον μακαριστό Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (1884-1980). Με ιδιαίτερη χάρη περιγράφει ο Γέροντας Φιλόθεος την ιεραποδημία τους: «Πριν αναχωρήσωμεν με τον αδελφόν Νικόλαον Μητρόπουλον, εξομολογηθέντες αμφότεροι εις τον Άγιον Πενταπόλεως Νεκτάριον και λαβόντες την ευχήν και ευλογίαν του ετελέσαμεν ολονύκτιον αγρυπνίαν εις το εκκλησίδιον του Προφήτου Ελισσαίου την 8ην Μαΐου, εορτήν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, και μετέσχομεν των Αχράντων Μυστηρίων την πρωΐαν…». Με τις ευχές και ευλογίες του θεοφόρου Νεκταρίου ήλθε ο μακαριστός Νείλος στη Σιμωνόπετρα και μετά από τετράχρονη ευδόκιμη διακονία και βαρειά ασθένεια αναπαύτηκε εν Κυρίω.

Ο Άγιος προέβλεψε την αλλαγή του ημερολογίου κι έλεγε στον Αγιορείτη Γέροντα Θεοφύλακτο: «Θα γίνει ένα κακό στην Εκκλησία. Αλλοίμονον όμως εις αυτούς που θα κάνουν το κακό αυτό». Μετά την κοίμησή του ο Άγιος παρουσιαζόταν στα πνευματικά του τέκνα “ως ζων” και τους συμβούλευε – είχε γίνει η αλλαγή του ημερολογίου: «Θα ακολουθήσετε την Εκκλησίαν. Ανταρσίες δεν θέλω εγώ».

……………………………………………

«Ἐλᾶτε ὅπως εἶστε στήν Ἐκκλησία»όμως,«μείνετε ὅπως εἶστε;»

Ένας ἐπίσκοπος, μακαρίτης τώρα, ἔλεγε τὸ γνωστὸ «ἐλᾶτε ὅπως εἶστε στὴν Ἐκκλησία». Ἔλεγε ἔτσι, ἀλλὰ δὲν ἔλεγε καὶ «μείνετε ὅπως εἶστε».

Μπορεῖ τὴν πρώτη φορὰ νὰ πᾶς ὅπως εἶσαι, γιατὶ ἔτσι εἶσαι μὲ τὶς ἁμαρτίες σου, ἀλλὰ ὀφείλεις γιὰ νὰ μπεῖς στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ παραμείνεις στὴν Ἐκκλησία, νὰ μετανοήσεις.

28 Σεπτεμβρίου. Χαρίτωνος ὁμολογητοῦ (†350). Βαροὺχ τοῦ προφήτου (600 π.Χ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. ις΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ς΄ 2-10).

Γαλ. 6,2             ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

Γαλ. 6,2                     Ας υπομένετε με πραότητα ο ένας του άλλου τα ελαττώματα, τα οποία, καθό αλαττώματα, είναι φορτικά και ενοχλητικά και έτσι τηρήσατε πλήρως τον νόμον του Χριστού, που διδάσκει την αγάπην. (Ανθρωπος, που δεν δείχνει τέτοιαν υπομονήν, αλλ' οργίζεται και περιφρονεί τον παρασυρθέντα, δεν έχει την αγάπην του Χριστού).

Τά ἀγαθά τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ (ε' μέρος), Α΄ Κυριακή Λουκᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Τά ἀγαθά τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ (ε' μέρος)-Γιατί κάποιοι καλοί ευτυχουν και κάποιοι κακοί δυστυχούν, Ἐπισκ. Σταυρουπόλεως Νικηφόρου Θεοτόκη, (Α΄ Κυριακή Λουκᾶ), 26-9-2022, , Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τά ἀγαθά τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ (δ' μέρος), Α΄ Κυριακή Λουκᾶ,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Τά ἀγαθά τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ (δ' μέρος)-Ὅποιος δεν φεύγει μακρυά ἀπό τήν ἁμαρτία δεν ἀπολαμβάνει καί τά ἐπίγεια ἀγαθά, Ἐπισκ. Σταυρουπόλεως Νικηφόρου Θεοτόκη, (Α΄ Κυριακή Λουκᾶ), 26-9-2022, , Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πατήρ Δαμασκηνός

Ο πατήρ Δαμασκηνός, κατά κόσμον Δημήτριος Βαλασκατζής, γεννήθηκε στην Σάμο το 1911, μετά δε τον στρατό φλογιζόμενος από τον πόθο του μοναχικού βίου εμόνασε εις την Ι.Μ. Αγίας Τριάδος Σάμου.

Αργότερα, λαβών πρόσκληση μετέβη εις Ιεροσόλυμα, όπου υπηρέτησε ως διάκονος και εν συνεχεία ως ιερομόναχος εις τον Ναόν της Αναστάσεως, ενώ διετέλεσε ηγούμενος εις την Ι.Μ. Αγίου Χαραλάμπους.

Το 1961 κοινοβίασε εις την Ιεράν Λαύραν του Αγίου Σάββα, όπου είχε το διακόνημα του εκκλησιαστικού επί 30νταετίαν, σιωπηλός, ακτήμων, εγκρατής με τελείαν ξενιτείαν, παράδειγμα διά τους νεωτέρους.

Μεταχειριζόταν την κατά Χριστόν μωρία διά να καλύψει τις αρετές του, ποτέ δεν εζήτησε κάτι διά τον εαυτόν του, αν και ασθενής και σε προχωρημένη ηλικία, ζούσε δε στην αφάνεια παραμένων άγνωστος.

Επί πολλά έτη έπασχε από κήλη και τα εντόσθιά του είχαν κατεβεί στο έσχατο μέρος της κοιλίας του που ομοίαζε με πεπόνι, ενώ αρνούνταν και ανέβαλλε πάντοτε την εγχείρηση που χρειαζόταν να γίνει.

Υπεραγαπούσε την μοναστική ησυχία και δεν έβγαινε από το μοναστήρι, ενώ όταν κάποιος ετοιμαζόταν να πάει στα Ιεροσόλυμα είτε για τη Βηθλεέμ, του έλεγε το αποφθεγματικόν «το έξω είναι φρικτόν»!

Μια φορά που κάποιος μοναχός του είπε: «π. Δαμασκηνέ μίλησέ μας για την προσευχή», αμέσως, κοιτώντας τον αυστηρά, του είπε «Εμένα άλλη φορά να μην μου ξαναμιλήσεις έτσι!!»

Κάποτε ένας νέος μοναχός πήγε στο κελί του για να του κάνει τσάι και καθήμενος τον ερώτησε «Πες μου π. Δαμασκηνέ πώς πρέπει να κάνουμε κομποσχοίνι στα κελιά μας;».

Περιμένοντας δε την απάντηση του πατρός Δαμασκηνού τον άκουσε να παραμιλά και να λέει μιλώντας στον εαυτό του: «π. Δαμασκηνέ, ο ηγούμενος είσαι εσύ ή ο Ιπποκράτης;».

Ενώ κάποια άλλη μέρα, ένας μοναχός πριν μπει στο κελί του τον άκουσε να λέει μονολογώντας στον εαυτό του: «Δαμασκηνέ, τι είναι εδώ; ξενοδοχείο; γηροκομείο είναι εδώ;»

Ὁ Ἅγιος στάρετς Ἰλαρίωνας τῆς Ὄπτινα

Ο Άγιος στάρετς Ιλαρίωνας της Όπτινα

18 Σεπτεμβρίου

Ο στάρετς Ίλαρίων, προϊστάμενος της σκήτης, ήρθε στην Οπτινα σε ηλικία τριάντα τεσσάρων ετών, όταν ήταν ήδη ώριμος άντρας. Ήταν μαθητής του στάρετς Μακαρίου. Στα προηγούμενα χρό­νια του είχε εμπνευστεί, επηρεαστεί και καθοδη­γηθεί από ένα λαϊκό γέροντα, το Συμεών Κλίμιχ (15 Απριλίου 1837), πού φημιζόταν ως άγιος άνθρωπος.

Ο Ίλαρίων γεννήθηκε στίς 8 Απριλίου 1805, ανήμερα του Πάσχα, στο Κλούτς. Οι γονείς του ήταν πολύ ευσεβείς άνθρωποι. Ο πατέρας του ήταν ράφτης και συχνά ταξίδευε σε άλλες πόλεις, έτσι την ανατροφή του την ανέλαβε η μητέ­ρα του. Ο Ροδίων, όπως ήταν το βαφτιστικό του όνομα, ήταν ένα ήρεμο παιδί, πράο και ταπεινό. Από τότε πού ήταν επτά ετών η μητέρα του του είχε πει πώς ο προορισμός του ήταν να πάει σε μοναστήρι, κάτι πού ο μικρός Ροδίων φαίνε­ται πώς είχε αποδεχτεί και του άρεσε πολύ.

Η δουλειά του πατέρα του τους ανάγκασε πολλές φορές να μετακομίσουν σε διάφορες πόλεις. Έτσι έμεινε κατά και­ρούς στο Βορονέζ, στη Μόσχα, στο Σαράτωφ κλπ. Έτσι στον Ροδίωνα δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτεί όλα σχεδόν τα μοναστήρια των περιοχών αυτών και να έρθει σε άμεση επαφή με το μοναχισμό.

Μετά από ένα διάστημα ιεραποστολικής δράσης στον κόσμο, ο Ροδίων αποφάσισε ν’ ασπαστεί το μοναχικό βίο, όπως είχε προβλέψει από τότε πού ήταν παιδί ή μητέρα του. Στην αρχή, κατά τα έτη 1837 και 1838, έκανε διάφορα προσκυνηματικά ταξίδια. Επισκέφτηκε όλα σχεδόν τα μεγάλα μοναστήρια της εποχής και κατέληξε στο μοναστήρι του Σάρωφ. Εκεί γνωρίστηκε με το γέροντα Ιλαρίωνα, πρώην μαθητή του αββά Ναζαρίου του Βαλαάμ. Εκείνος διέγνω­σε αμέσως το ζήλο καί τον πνευματικό προσανατολισμό του και τον κατεύθυνε στην Οπτινα.

Μόλις ο Ίλαρίων έφτασε στην Όπτινα ο στάρετς Μακά­ριος τον πρόσεξε αμέσως. Τον τοποθέτησε σ’ ένα κελλί δίπλα σ’ έναν άλλο Βαλααμίτη μοναχό, τον π. Βαρλαάμ. Ο π. Βαρλαάμ έγινε ό πρώτος καθοδηγητής του Ίλαρίωνα στην Οπτινα κι αργότερα ο πρώτος πού τον δίδαξε τη νοερά προ­σευχή. Ο ίδιος ο π. Βαρλαάμ ήταν μεγάλος εργάτης της προσευχής του Ίησού. Ελεγε αργότερα γι’ αυτόν ό π. Ίλα­ρίων πώς ήταν πολύ νηπτικός. Μια φορά τον επισκέφτηκε κάποιος κι άρχισε να του λέει:

- Μπάτιουσκα, άκουσα κάτι, είδα αυτό κι αυτό…

- Είναι κάτι ωφέλιμο άπ’ ολ’ αυτά; τον διέκοψε ό γέρο­ντας. Θα ‘ταν καλύτερα να μη βλέπεις καί να μην ακούς τίποτα. Προσπάθησε να εξετάζεις καί να καθαρίζεις τους λογισμούς σου καί την καρδιά σου συχνότερα.

Ό στάρετς Μακάριος έκανε τον Ίλαρίωνα συγκελλιώτη και γραμματέα του, τον επιφόρτισε με το καθήκον της πνευ­ματικής καθοδήγησης σε πολλά γυναικεία μοναστήρια καί τελικά τον προώθησε να γίνει προϊστάμενος της σκήτης

«Ὀρθόδοξοι» λυκοποιμένες σέ βέβηλα διαβολοπανήγυρα

«Ὀρθόδοξοι» λυκοποιμένες σέ βέβηλα διαβολοπανήγυρα

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

Πολλά γράφτηκαν (καί δικαίως) γιά τήν προδοσία τῆς πίστης μας πού συντελέστηκε πρό ἡμερῶν στή Θάσο καί για τόν μολυσμό πού προκάλεσαν τά μιαρά συλλείτουργα μέ τόν ἀχειροτόνητο κλόουν του Κιέβου. Δυστυχῶς ὅμως δέν ἦταν μόνο αὐτό. Γιατί τήν ἴδια ἀκριβῶς ἐποχή, ὑπῆρξε καί ἄλλο μέρος ὅπου εἶδαν τά δύσμοιρα μάτια μας ἀφόρητα πράγματα καί ἄκουσαν τά ταλαίπωρα αὐτιά μας τρομερές βλασφημίες. Ὁ λόγος γιά τό νέο δαιμονικό πανηγύρι πού στήθηκε ἐπί γερμανικοῦ ἐδάφους, στό πλαίσιο τοῦ λεγόμενου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν». Τό ὁποῖο μπορεῖ κάποιοι νά τό ὀνόμασαν κάποτε ἐπισήμως ἔτσι, ἀλλά στήν πραγματικότητα βεβαίως δέν εἶναι παρά μία φρικώδης παγκόσμια κουρελοῦ αἱρέσεων καί μάλιστα ξετσίπωτα ὁλοφάνερη πλέον.

Ἡ μπόχα τοῦ ἐν λόγῳ ψευτοσυμβουλίου ἦταν φυσικά ἀφόρητη ἐξαρχῆς, ἀκόμη δηλαδή καί ὅταν παρίστανε ἐδῶ καί 70 χρόνια, τόν χῶρο γνωριμίας καί συζήτησης μέ δῆθεν στόχο τή χριστιανική ἑνότητα. Καί μόνο ὁ τίτλος ἄλλωστε (πού περιλάμβανε τόν ὅρο «Ἐκκλησίες») ἦταν προκλητικά προβοκατόρικος, καθώς ἡ Ἐκκλησία εἶναι βεβαίως μόνο μία, ἐνῶ ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἁπλῶς ζοφερές πλάνες καί δαιμονικά παραμάγαζα, ἦταν συνεπῶς ἀκόμη καί ἐκ τοῦ τίτλου ἀπαράδεκτο τό ὅτι συμμετείχαμε καί ἐμεῖς ὡς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἤδη ἀπό τότε σέ ὅλο αὐτό. Πλέον ὅμως ἔχει καί ἐκεῖ καταπέσει κάθε φύλλο συκής καί κάθε ἴχνος σοβαροφάνειας καί ζοῦμε ἕνα ἀδιανόητο παρδαλοπολύχρωμο τσίρκο πού ἀπεικονίζει ἀπροκάλυπτα τήν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων, ἀλλά καί θυμίζει ἔντονα καί τά οὐράνια τόξα τῶν ΛΟΑΤΚΙ (ἄλλωστε ὅλα αὐτά στήν ἴδια ἀκριβῶς νεοεποχίτικη ἀτζέντα ἐντάσσονται καί τήν ἔλευση τῆς ἴδιας θρησκείας - τῆς παγκόσμιας Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου - προωθοῦν).

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (1): Μήν κατακρίνεις (Ἀββᾶς Δωρόθεος Γάζης)

 

Λόγος τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου «Περὶ τοῦ μὴ κρίνειν τὸν πλησίον».

Ὁ γλαφυρός καί ἐπιβλητικός συγγραφέας ἔζησε τόν 6ο αἰώνα στήν Παλαιστίνη. Ἀπό μικρός ἀφοσιώθηκε μέ ἐξαιρετικό ζῆλο στή μόρφωση. Ἀργότερα ἔγινε μοναχός στή μονή τοῦ Σερίδου. Ἐκεῖ ἵδρυσε μέ χρήματα τοῦ ἀδελφοῦ του νοσοκομεῖο γιά μοναχούς καί γι᾽ ἄλλους φτωχούς ἀρρώστους.

Τελικά συγκρότησε μοναστήρι στή Γάζα. Οἱ διδασκαλίες του διακρίνονται γιά τήν ἁπλότητα, τή χάρη, τή ζωντάνια καί τήν πειστικότητα. Ὁ λόγος του γιά τήν κατάκριση, πού ἀκολουθεῖ, ἔχει ὡς θεμέλιό του τό σεβασμό στήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα,, θέμα πού τόσο ἀπασχολεῖ τή σύγχρονη ἐπιστήμη καί διανόηση.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Μήν κατακρίνεις

Ἄν εἴχαμε στό νοῦ μας͵ ἀδελφοί, τά λόγια τῶν ἁγίων πατέρων ἄν τά μελετούσαμε παντοτινά, δύσκολα θ’ ἁμαρτάναμε, δύσκολα θά παραμελούσαμε τούς ἑαυτούς μας. Ἂν π.χ. ὅπως εἶπαν ἐκεῖνοι, δέν καταφρονούσαμε ὅσα μᾶς φαίνονται μικρά καί τιποτένια, δέν θά πέφταμε στά μεγάλα καί βαριά.

Ὅλοι ξέρετε πόσο μεγάλο ἁμάρτημα εἶναι νά κρίνουμε τόν πλησίον. Τί βαρύτερο ὑπάρχει ἀπ᾽ αὐτό; Τί ἄλλο μισεῖ καί ἀποστρέφεται τόσο ὁ Θεός; Ὅπως εἶπαν καί οἱ πατέρες, δέν ὑπάρχει χειρότερο πρᾶγμα ἀπό τήν κατάκριση. Καί ὅμως, σ᾽ ἕνα τέτοιο μεγάλο κακό φτάνει κανείς ἀπό μερικές ἀσήμαντες ἀπροσεξίες.

Ἂν δεχθεῖς μιά μικρή ὑποψία γιά τόν πλησίον ἄν πεῖς͵ “Τί εἶναι ν’ ἀκούσω τί λέει αὐτός ὁ ἀδελφός; Τί εἶναι νά πῶ κι ἐγώ ἕνα λόγο; Τί εἶναι ἂν δῶ τί πάει νά κάνει αὐτός ὁ ἀδελφός ἤ ἐκεῖνος ὁ ξένος;», τότε ὁ νοῦς ἀρχίζει ν’ ἀφήνει τίς δικές του ἁμαρτίες καί ν’ ἀσχολεῖται συνεχῶς μέ τούς ἄλλους.

᾿Από κεῖ φτάνει κανείς στήν κατάκριση, στήν καταλαλιά καί στήν ἐξουδένωση. Κι ἔπειτα πέφτει σ’ ἐκεῖνα πού κατακρίνει. Τίποτα δέν ἀπογυμνώνει τόσο τόν ἄνθρωπο καί δέν τόν φέρνει σέ ἐγκατάλειψη Θεοῦ, ὅσο ἡ καταλαλιά, ἡ κατάκριση καί ἡ ἐξουδένωση τοῦ πλησίον. Γιατί ἄλλο εἶναι καταλαλιά, ἄλλο κατάκριοη καί ἄλλο ἐξουδένωση.

Ὁ Σταυρός: Ἀπό σύμβολο μαρτυρίου – ἔνδοξο σημεῖο νίκης, Ἀνάστασης καί θαυμάτων

Ο Σταυρός: Από σύμβολο μαρτυρίου – ένδοξο σημείο νίκης, Ανάστασης και θαυμάτων

Ελευθέριος Ανδρώνης

Τον βλέπουμε παντού γύρω μας, τον φοράμε, τον ομολογούμε, τον «κουβαλάμε» στη ζωή μας - Ο ζωοποιός Σταυρός είναι ο πιο πολύτιμος σύντροφος της ζωής μας.

Ο Σταυρός. Φύλακας της οικουμένης και σύντροφος μονάκριβος στη ζωή μας. Σταυρός στη θλίψη και στη χαρά, στη δοξολογία και την δοκιμασία.

Στην ευλογία του ιερέα, στο σταύρωμα της μάνας, στο κρεβάτι του πόνου, στην αγωνία κάθε νέου εγχειρήματος, στο καλωσόρισμα και τον αποχαιρετισμό μιας ζωής, στον θαυμασμό της κτίσης, στην προστασία σώματος και ψυχής, στην προσκύνηση των ιερών, στην ομολογία πίστης, στον συμβολισμό τη νίκης ενάντια στο κράτος του Άδη, σε κάθε θαύμα που ανατρέπει τους φυσικούς νόμους, στην ανηφορική πορεία της βιοτής μας, παντού πρωταγωνιστής ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός, το τρόπαιο της μεγάλης νίκης του Χριστού.

Στη Θεία Λειτουργία, στα εικονίσματα, στα σπίτια, στα ξωκλήσια, στα σχολεία και τα νοσοκομεία, στις χαρές της ζωής και τις λύπες του θανάτου, στις ερημιές της γης άλλα και στις πολύβουες πόλεις, παντού στολίδι του κόσμου ο φωτοδότης Σταυρός.

Η μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, είναι μια ημέρα – σταθμός για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι πιστοί καλούνται να αποδώσουν τιμή και να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό ώστε να λάβουν δύναμη, ευλογία και χάρη από αυτόν. Κανένα άλλο σύμβολο δεν δοξάστηκε τόσο πολύ στους αιώνες, και πόσο μάλλον είναι παράδοξο αυτό, αφού πρόκειται για ένα αποτρόπαιο σύμβολο μαρτυρίου, που μέσω της θυσίας του Θεανθρώπου, έγινε ένα αγαπημένο σύμβολο ζωής, νίκης, ελπίδας και ανάστασης.

Ένα μέσο βασανισμού και θανάτου που ήταν συνυφασμένο με τον απόλυτο πόνο, έγινε σημείο ανάπαυσης και καταφύγιο ελπίδας. Τόσο παράδοξο κι όμως ολότελα αληθινό!

Οι υπέροχοι χαιρετισμοί του Σταυρού, πολύ σοφά τον αποκαλούν «θύρα των μυστηρίων». Ο ασπασμός της θεολογίας του Σταυρού είναι η πόρτα, η είσοδος μέσα από την οποία διαβαίνει ο χριστιανός, για να οδηγηθεί στα θεοσύστατα και σωτηριώδη μυστήρια της Εκκλησίας. Ο Σταυρός είναι η πύλη προς την σωτηρία και το κλειδί που άνοιξε την Βασιλεία των Ουρανών.

Ὁ Ἐπίσκοπος, ὡς διάδοχος καὶ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νὰ ζῆ ὡς μάρτυς καὶ ὁμολογητής !

Ἱερομονάχου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

Ὁ Ἐπίσκοπος, ὡς διάδοχος καὶ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νὰ ζῆ ὡς μάρτυς καὶ ὁμολογητής, καὶ νὰ εἶναι γιὰ τοὺς πιστοὺς κανὼν πίστεως, δηλαδὴ ἂφ' ἑνὸς νὰ γνωρίζη καὶ νὰ ἀποδέχεται τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἂφ' ἑτέρου νὰ τὴν ὁμολογὴ καὶ νὰ τὴν διδάσκη μὲ ἔργο καὶ λόγο στὸ ποίμνιό του. Αὐτὴ τὴν πίστη ἀναλαμβάνει νὰ διαφυλάξη ὁ χειροτονούμενος ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, καὶ... αὐτὸ ὁμολογεῖ ἐνώπιόν της εὐχαριστιακῆς συνάξεως.

Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ πρῶτος Μάρτυς καὶ Ὁμολογητής, ὁ μαρτυρήσας ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν. Μὲ τὸν λόγο αὐτὸ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος φέρει στὸν μαθητὴ τοῦ Τιμόθεο ὡς παράδειγμα τὸν Χριστό, καὶ τὸν παρακινεῖ σὲ ἀγῶνες: « Μαρτύρησε ὁ Χριστὸς καὶ ἔγινε πρωτομάρτυς. Χρωστοῦμε λοιπὸν κι ἐμεῖς, οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ Ἀπόστολοι, νὰ Τὸν μιμούμαστε καὶ νὰ μαρτυροῦμε τὴν θεότητά Του». Ἡ ὁμολογία ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νὰ μένη ὁ Θέος στὴν καρδιὰ τοῦ ὁμολογοῦντος, καὶ ἀντιστρόφως νὰ μένη αὐτὸς στὸν Θεό, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου: Ὃς ἂν ὁμολογήση ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῶ μένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῶ. « Συμπεραίνεται λοιπὸν ὅτι τὸ νὰ ὁμολογῆ κάποιος μὲ τὸ στόμα γιὰ νὰ πιστεύη μὲ τὴν καρδιὰ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἀληθινὰ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἡ πίστη καὶ ἡ ὁμολογία αὐτὴ τοῦ προξενεῖ ὁπωσδήποτε ἕνα πολὺ μεγάλο στεφάνι καὶ ἕναν ὑπερφυσικὸ μισθό: τὴν ἐνοίκηση, δηλαδή, καὶ διαμονὴ τοῦ Θεοῦ στὴν καρδιὰ τοῦ πιστεύοντος καὶ ὁμολογοῦντος,... καὶ ἀντιστρόφως τὸ νὰ μένη αὐτὸς στὸν Θεό».

Μοναχός Θηκαρᾶς. Προσευχές τοῦ 14ου αἰῶνα τοῦ 14ου αἰῶνα. Ἐνάτη ὥρα.

Ανοιξον μου τό νοερο στόμα τῆς καρδίας καὶ τὰ ἔνυλα μου χείλη προς αινεσιν σου Κύριε

Φωτισόν μου τὸν νοῦν καὶ ἴθυνον τὰ κινήματα τῆς διανοίας μου πρὸς τὸ θεῖον σου βούλημα,

Ἐπὶ πλεῖον πλῶνον με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με, ὅτι μέγα καὶ ἄπειρον τὸ πελαγος τῆς εὐσπλαγχνίας σου.

Ἁγίασόν με τῷ παναγίῳ καὶ ἁγιαστικῷ σου Πνεύματο ἵνα κἀγὼ ναὸς ἁγιάσματος τῇ δωρεῷ τῆς χάριτός σου γε

νόμενος, ἐπαξίως ἀναμέλπω καὶ δοξάζω τὴν ἀκατάληπτον

διανοίαις καὶ ἄφατον παντελῶς ἀνθρωπίνῃ φωνῇ δύναμιν τῆς βασιλείας σου.

Καὶ γενέσθω Κύριε ἡ παροῦσα μου θυσία εὐπρόσδεκτος

ἐνώπιόν σου·

27 Σεπτεμβρίου. Καλλιστράτου μάρτυρος (†304)· Ἀριστάρχου ἀποστόλου, Ἀκυλίνης νεομάρτυρος (†1764). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. ις΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ε΄ 11-21).

Γαλ. 5,11           ἐγὼ δέ, ἀδελφοί, εἰ περιτομὴν ἔτι κηρύσσω, τί ἔτι διώκομαι; ἄρα κατήργηται τὸ σκάνδαλον τοῦ σταυροῦ.

Γαλ. 5,11                    Μη ακούετε δε τους ψευδαδέλφους, οι οποίοι έφθασαν μέχρι του σημείου να διαδίδουν, ότι εγώ διδάσκω την τήρησιν της περιτομής. Αδελφοί, εάν εγώ κηρύττω τώρα και συνιστώ την περιτομήν, διατί να καταδιώκωμαι ακόμη από τους Εβραίους; Διότι εν τοιαύτη περιπτώσει έχει εξαλειφθή πλέον το σκάνδαλον, που δημιουργείται μεταξύ των Εβραίων από το κήρυγμά μου περί του λυτρωτικού σταυρικού θανάτου.