B' Χαιρετισμοί στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18-3-2022

Τήν Παρασκευή 18 Μαρτίου 2022 στίς 5:00 μ.μ. ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ.κ. Ἰωήλ θά χοροστατήσει στήν ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου (Β΄ Στάση) στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ἀποφθέγματα ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση

Ο γε­ρω Ἰ­ω­σήφ ὁ Κύ­πριος, ἀ­πό τήν Κου­τλου­μου­σια­νή Σκή­τη, ἀ­γα­ποῦ­σε πο­λύ τό Ψαλ­τή­ρι, γι᾿ αὐ­τό συ­νε­χῶς τό δι­ά­βα­ζε. Ἔ­λε­γε: «Τό­σο πο­λύ κα­νέ­να βι­βλί­ο δέν ἀ­γά­πη­σα». Κά­πο­τε ἔ­χα­σε τά γυα­λιά του καί γιά λί­γες μέ­ρες ἦ­ταν στε­νο­χω­ρη­μέ­νος, για­τί τοῦ ἔ­λει­πε ἡ ἀ­νά­γνω­ση τοῦ Ψαλ­τη­ρί­ου, ἡ πα­ρη­γο­ριά τῶν γη­ρα­τει­ῶν του, δι­ό­τι τότε ἦ­ταν πά­νω ἀ­πό ἑ­κα­τό χρό­νων. Ὅ­ταν τοῦ ἔ­φε­ραν γυα­λιά, χά­ρη­κε πο­λύ καί σέ μία μέ­ρα τε­λεί­ω­σε ὁ­λό­κλη­ρο τό Ψαλ­τή­ρι.

*

Ο γε­ρω Καλ­λί­νι­κος ὁ Ἡ­συ­χα­στής εἶ­χε πά­ρει ἀ­πό δι­α­δο­χή τήν εὐ­χή (τήν δι­δά­χτη­κε ἀ­πό τόν Γέροντά του). Δι­ά­βα­ζε τήν Φι­λο­κα­λί­α καί τήν κα­τα­νο­οῦ­σε. Πολ­λοί ἄλ­λοι πα­τέ­ρες δι­ά­βα­ζαν γιά τήν εὐ­χή καί δέν κα­τα­λά­βαι­ναν. Ρω­τοῦ­σαν τόν γε­ρω ­Καλλί­νι­κο γιά τή νο­ε­ρά προ­σευ­χή καί το­ύς ἀ­παν­τοῦ­σε ὅ­τι το­ύς εἶ­ναι ἀρ­κε­τό νά τη­ροῦν τίς ἐν­το­λές καί νά μή ζη­τοῦν πε­ρισ­σό­τε­ρα.

Ἔ­λε­γε ὁ γε­ρω Καλ­λί­νι­κος: «Λέω τήν εὐ­χή ἀλ­λά ἔ­χω καί τά Μη­ναῖ­α. Ὅ­ταν μέ ἐγ­κα­τα­λε­ί­ψη ἡ θεία Χάρις, πά­ω στήν πρά­ξη. Δι­α­βά­ζω τήν ἀ­κο­λου­θί­α μου, μέ­χρι νά βρῶ πά­λι τήν ἐ­νέρ­γεια τῆς εὐ­χῆς».

Δι­η­γή­θη­κε ὁ Γε­ρω Γε­ρά­σι­μος ὁ Ὑ­μνο­γρά­φος: «Γνώ­ρι­σα προ­σω­πι­κά τόν γε­ρω Καλ­λί­νι­κο τόν Ἡ­συ­χα­στή. Εἶ­χε τήν ἀ­πλα­νῆ νο­ε­ρά προ­σευ­χή. Ἔ­λαμ­πε τό πρό­σω­πό του. Ἐν­θυ­μοῦ­μαι μία φο­ρά πού εἶ­χα δι­ά­φο­ρα προ­βλή­μα­τα, πῆ­γα νά τόν συμ­βου­λευ­θῶ. Μό­λις μπῆ­κα στό κελ­λί του, τό πρό­σω­πό του ἔ­λαμ­πε πά­ρα πο­λύ σάν νά ἐ­ξήρ­χε­το φῶς. Τόν κοί­τα­ζα σάν ἀ­πο­λι­θω­μέ­νος. Τί θε­ω­ρί­α ἀ­σφα­λῶς θά εἶ­χε τήν προ­η­γού­με­νη νύ­χτα καί ἔ­λαμ­πε τό­σον τό πρό­σω­πό του!».

"Αὐτός δέν θά εἶναι πόλεμος, ἀλλά ἐκτέλεση λαῶν γιά τή σάπια κατάστασή τους"

EΙΠΕ ΟΣΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΖΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ

Αγία Αλυπία, η δια Χριστόν σαλή του Κιέβου, προείδε την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ και το “πνευματικό Τσερνομπίλ” της Ουκρανίας

Αγία Αλυπία του Κιέβου (Avdeyeva,1910– 1988) η δια Χριστόν σαλή

Εκοιμήθη στις 30 Οκτωβρίου 1988

«ημείς μωροί διά Χριστόν, …και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν…· λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν· ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι. »( Α Κορ. δ’: 10-13 )

«Ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς.» (Σοφίας Σολομώντος Κεφ. 3, 5-6)

Η μάτουσκα Αλυπία οκτώ χρονών έμεινε ορφανή, φιλοξενήθηκε για λίγο στη θεία της και μετά από τις σπουδές στο σχολείο πήρε το σταυρό της και ακολούθησε τον Χριστό, με σιωπή και αδιάλειπτη προσευχή. Ζούσε με ό,τι της έστελνε ο Θεός, και ήταν φορές που περνούσε τη νύχτα στην ύπαιθρο.

Οι σκληρές δοκιμασίες δεν σκλήρυναν την συμπονετική καρδιά της, αλλά την έκαναν ακόμα πιο φιλεύσπλαχνη. Η απέραντη ανθρώπινη θλίψη ώθησε το κορίτσι να προσεύχεται συνεχώς για τους πονεμένους και βασανισμένους. Η περιπλάνηση της ζωή της την είχε διδάξει να είναι ευγνώμων στον Θεό και στους ανθρώπους για το παραμικρό καλό: για την μέρα που πέρασε, για μια ήσυχη νύχτα, για μια γουλιά νερό, για τα ψίχουλα από το γεύμα κάποιου, για έναν καλό λόγο και μια φιλική συμπεριφορά. Το δώρο της ευγνώμονος αγάπης, η Σταρίτσα το είχε σε όλη της τη ζωή.

Κατά τη διάρκεια των θλίψεών της το Άγιο Πνεύμα της ενίσχυε την πίστη και την αφοσίωσή της στο θέλημα του Θεού, που υπάκουα δέχθηκε από το χέρι Του. Η μητέρα δεν ζήτησε ποτέ βοήθεια και προστασία από τους ανθρώπους, ζήτησε βοήθεια και προστασία μόνο από τον Θεό. Η πίστη και η εμπιστοσύνη της ήταν τόσο ισχυρή ώστε μόνο να άκουγες, με τι παιδική απλότητα έλεγε το Θεό, «Πατέρα!» Και εισακούονταν αμέσως οι προσευχές της, πάνω απ ‘όλα γι’ αυτήν ο Πατέρας ήταν – ο πιο στενός οικείος, ο πιο αγαπημένος, ο προστάτης της.

Η Σταρίτσα γνώριζε πάντα πόσοι άνθρωποι και με ποιες ανάγκες έρχονταν και για όλους προετοίμαζε ένα γεύμα. Πολλοί κατά τη διάρκεια του γεύματος λάμβαναν θεραπεία από τις ασθένειές τους. Επίσης, θεράπευε τους αρρώστους και με μια δική της αλοιφή, η οποία ήταν τόσο θαυματουργή που όλοι πίστευαν ότι η θεραπευτική δύναμη της δεν ήταν στην ίδια την αλοιφή, αλλά στις άγιες προσευχές της. Κατά κανόνα, οι επισκέπτες έφευγαν χαρούμενοι και … θεραπευμένοι, αν και δεν μπορούσαν να το καταλάβουν αμέσως. Η μάτουσκα έλεγε ένα λόγο σε όλους και αυτός γινόταν κατανοητός μόνο από τον άνθρωπο στον οποίο απευθυνόταν αυτός.

Ἡ Ὀρθοδοξία ὡς ἐπίσημη θρησκεία τοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους

Πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωάννου Ρωμανίδου

Ἔχοντες τώρα αὐτὰ ὑπ' ὄψιν, βλέπομε γιατί τὸ Βυζαντινὸ κράτος ἐπεδίωξε νὰ ἔχῃ ὡς ἐπίσημη θρησκεία τὴν Ὀρθοδοξία καὶ γιατί ἔκανε τόσες πολλὲς προσπάθειες, ὥστε νὰ διαφυλάσσεται ἀκέραιο τὸ ὀρθόδοξο δόγμα. Γιατί τὸ ἔκανε; Γιὰ νὰ διαφυλάξῃ ἁπλῶς τὸ δόγμα ὡς δόγμα; Ἢ μᾶλλον, ἐπειδὴ τὸ συγκεκριμένο Ὀρθόδοξο δόγμα ἦταν ἡ προϋπόθεσις γιὰ μία θεραπεία τῶν πολιτῶν, ἡ ὁποία θὰ ἐπέφερε κοινωνικὴ ἐξυγίανσι, μέσῳ τῆς θεραπείας τῆς προσωπικότητος ἑνὸς ἑκάστου πολίτη; Μᾶλλον, τὸ δεύτερο. Ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ποιός ἦταν; Δὲν ἦταν τό: «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν Σου καὶ... εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου· νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ Σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ Σου πολίτευμα»;

Αὐτὸς ὁ ὕμνος ἐκφράζει τὴν ἰδεολογία - ἂν μποροῦμε νὰ τὴν ὀνομάσουμε ἔτσι - τῆς ἐφαρμογῆς τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας, πίστεως καὶ ζωῆς στὸ Κράτος, σὲ πανεθνικὴ δηλαδὴ κλίμακα. Ἀφοῦ τὸ Κράτος διεῖδε τὴν κοινωνικὴ συμβολὴ καὶ ὠφέλεια ποὺ θὰ προέκυπτε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη θεραπευτικὴ διδασκαλία καὶ μέθοδο, ἐὰν ἐφαρμοζόταν, ἐθέσπισε καὶ προέβαλε τὴν Ὀρθόδοξη πίστι ὡς τὴν ἐπίσημη θρησκεία τοῦ Κράτους, ὥστε τὸ Κράτος νὰ γεμίσῃ ἀπὸ ἐνορίες, στὶς ὁποῖες οἱ ἱερεῖς θὰ ἀσκοῦσαν αὐτὴν τὴν θεραπευτικὴ ἀγωγή. Ἔτσι οἱ ἐνορίες θὰ ηὔξαναν σὺν τῷ χρόνῳ σὲ ὑγιεῖς πολῖτες καὶ κατ᾿ ἐπέκτασιν καὶ τὸ ἴδιο τὸ Κράτος. Σ᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία δὲ εἶπε φυσικὰ ὄχι, ἀλλὰ συνεργάσθηκε μὲ τὸ Κράτος.

«Ἄς φυλάξουμε τὴν Ὀρθοδοξία μας - Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας». Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

«Ἄς φυλάξουμε τὴν Ὀρθοδοξία μας - Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας»

Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀπόσπασμα 13/3/22

Μέσα στὴν μεγάλη χαρὰ τῆς ἑορτῆς τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἄς δοῦμε κάτι ποὺ λέει ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητὴς στὸ σύγγραμμά του Περὶ τῶν οἰομένων ἐξ ἔργων δικαιοῦσθαι, γιὰ αὐτοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι θὰ δικαιωθοῦν ἀπὸ τὰ ἔργα τους. «Ὁ τυφλοπόντικας», λέει, «ὁ ὁποῖος σέρνεται κάτω ἀπὸ τὴ γῆ, ἐπειδὴ εἶναι τυφλὸς δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὰ ἀστέρια. Καὶ ἐκεῖνος ποὺ δὲν πιστεύει σχετικὰ μὲ τὰ πρόκαιρα οὔτε καὶ γιὰ τὰ αἰώνια μπορεῖ νὰ πιστεύει». Ἄν ὁ ἄνθρωπος δὲν πιστεύει στὸν Θεό, δὲν ἐμπιστεύεται τὸν Θεὸ γιὰ τὰ πρόσκαιρα, γιὰ τὰ προσωρινὰ οὔτε γιὰ τὰ αἰώνια θὰ πιστέψει, γιὰ τὴν αἰώνια ζωή δηλαδή, γιὰ τὴν Ἀνάσταση, γιὰ τὴν αἰώνια μακαριότητα καὶ τὴν ἀνταπόδοση τῶν δικαίων· «Ἀσπάλαξ ὑπὸ γῆν ἕρπων, τυφλὸς ὤν, ἀστέρας ἰδεῖν οὐ δύναται, καὶ ὁ μὴ πιστεύων περὶ προσκαίρων, οὔτε περὶ τῶν αἰωνίων πιστεύειν δύναται». Ὁ ἄπιστος μοιάζει μὲ τὸν ἀσπάλακα, τὸν τυφλοπόντικα ὁ ὁποῖος σέρνεται κάτω στὴ γῆ, καὶ ἐπειδὴ εἶναι τυφλός, δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὰ ἀστέρια. Εἶναι κολλημένος στὸ χῶμα ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸ χῶμα τὸ βλέπει, εἶναι τυφλός. Ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος ὁ ἄπιστος ποὺ δὲν ἐμπιστεύεται τὸν Θεὸ κατ’ ἀρχὰς στὰ πρόσκαιρα, στὰ προσωρινά, στὸ καθημερινό, ἀλλὰ ἔχει ἄγχος, καὶ ἀγωνία, καὶ ἀνασφάλειες, καὶ φοβίες καὶ δειλία. Αὐτὸς πῶς θὰ πιστέψει γιὰ τὰ αἰώνια, γιὰ τὴν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, γιὰ τὴν μελλοντικὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, γιὰ τὴν συγκέντρωση ὅλων τῶν ἀνθρώπων σὲ ἕνα τόπο ποὺ ὅλοι θὰ κριθοῦν ἀπὸ τὸν Δικαιοκρίτη Κύριο, καὶ θὰ λάβει ὁ καθένας κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ δίκαιη ἀνταπόδοση; Αυτὸ εἶναι μεγάλο δίδαγμα τοῦ Ἁγίου μας.

Ἄς ἀγωνιστοῦμε ἀδελφοὶ σήμερα ποὺ γιορτάζουμε τὴ γιορτὴ τῆς Πίστεως, τὴν ἀποκατάσταση τῶν Ἁγίων καὶ Ἱερῶν Εἰκόνων. Ἄς ἀγωνιστοῦμε νὰ ἀποκτήσουμε αὐτὴν τὴν πίστη καὶ γιὰ τὰ πρόσκαιρα καὶ γιὰ τὰ αἰώνια.

Ἀπέναντι εἰς τὴν πανδημίαν

Ἀπέναντι εἰς τὴν πανδημίαν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονύσιου Τάτση

Ἐπὶ ἀρκετοὺς μῆνες ἡ ἀνθρωπότητα ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὸν κορωνοϊό, τὴ φοβερὴ αὐτὴ πανδημία, ἡ ὁποία ἔχει πολλὲς ὁμοιότητες μὲ παλαιότερες πανδημίες. Ἡ ἐμφάνισή της προκάλεσε πανικὸ στοὺς λαοὺς καὶ ἡ κατάσταση ἐπιδεινώθηκε μὲ τὴν ὑπερβολικὴ ἀναφορὰ σ’ αὐτὴ τῶν μέσω μαζικῆς «ἐνημέρωσης», τὴν προβολὴ τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης- ἡ ὁποία συνεχῶς ἀναθεωρεῖ τὰ συμπεράσματά της- τὴν ἰδιοτελῆ προβολὴ τῶν ἐμβολίων τῶν διαφόρων φαρμακοβιομηχανιῶν καὶ βέβαια μὲ τὴν ἐκκωφαντικὴ καὶ ἀναιδῆ ἀπουσία ὁποιασδήποτε ἀναφορᾶς στὸν οὐράνιο Πατέρα, ὁ ὁποῖος ἐπιτρέπει τὰ δεινά, χωρὶς νὰ ἀδρανεῖ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Πάντα ὑπάρχει κάποιο πνευματικὸ σχέδιο, ἄγνωστο καὶ στοὺς πιστούς.

Εἰδικότερα πρέπει νὰ σχολιάσουμε τὶς φαρμακοβιομηχανίες, οἱ ὁποῖες ἀξιοποιοῦν τὴν πανδημία, γιὰ νὰ αὐξήσουν τὰ κέρδη τους πρωτίστως καὶ δευτερευόντως νὰ προστατέψουν τοὺς λαοὺς ποὺ κινδυνεύουν. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ πλούτου δὲν διστάζουν νὰ μετέλθουν κάθε μέσου, γιὰ νὰ αὐξήσουν τὰ κέρδη τους. Μποροῦν νὰ κάνουν τὸ πᾶν χωρὶς ἀναστολὲς καὶ δισταγμούς. Γι’ αὐτοὺς ἡ σφαῖρα καὶ τὸ φάρμακο ἔχουν τὴν ἴδια ἀξία! Ὑπηρετοῦν τὸ καλό τῆς ἀνθρωπότητας! Πόσο ἀφελεῖς θεωροῦν τοὺς λαοὺς τὰ θρασύτατα καὶ χωρὶς ἠθικὲς ἀρχὲς ὄργανα τοῦ διαβόλου;

Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ σκοτεινὴ καὶ ἀνθρωποκτόνα μαύρη κοινωνία ζοῦν καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι προφανῶς ἀρνοῦνται νὰ συμφωνήσουν καὶ νὰ συμπράξουν μὲ τοὺς καταστροφεῖς τῆς ἀνθρωπότητας. Καὶ ἔχουν οὐσιαστικοὺς λόγους ποὺ μένουν μακριά. Εἰδικὰ στὸ θέμα τοῦ κορωνοϊοῦ δὲν ἀγνοοῦν ὅτι ἐκεῖνο ποὺ γίνεται στὸν κόσμο τὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ πνευματικοὺς λόγους. Ἔδωσε ὅμως καὶ στοὺς πιστοὺς ἀνθρώπους τὸ ἰσχυρὸ ὅπλο τῆς προσευχῆς, μὲ τὸ ὁποῖο μποροῦν νὰ ἀντιμετωπίζουν δυσάρεστες καταστάσεις. Μὲ τὴν προσευχὴ ἀναθέτουν στὸ Θεὸ τὴ λύση ὅλων τῶν προβλημάτων τους καὶ μὲ ταπείνωση τὸν δοξολογοῦν «πάντων ἕνεκεν».

Μή φοβᾶσαι, ἀδελφέ, ὁ Θεός εἶναι πιό κοντά!

Στον καιρό του πολέμου έστειλαν κάποιον φοβητσιάρη στρατιώτη για ανίχνευση.

Όλοι τον ήξεραν σαν φοβητσιάρη. Και όλοι γέλασαν όταν άκουσαν που τον στέλνει ο διοικητής.

Μόνο ένας στρατιώτης δεν γέλασε. Εκείνος πλησίασε τον σύντροφό του για να τον ενθαρρύνει. Αλλά ο φοβητσιάρης στρατιώτης του είπε:

- Θα σκοτωθώ σίγουρα, ο εχθρός είναι πολύ κοντά!

- Μη φοβάσαι, αδελφέ, ο Θεός είναι πιο κοντά! τον ενθάρρυνε εκείνος ο καλός φίλος.

Ἡ μορφή τῆς Παναγίας (περίπου 1180) στό λαξευμένο σέ σπήλαια μοναστήρι Βάρτζια

Η μορφή της Παναγίας(περίπου 1180)στο λαξευμένο σε σπήλαια μοναστήρι Βάρτζια,που βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Ερουσέτι,

στην αριστερή όχθη του ποταμού Κύρος, σε απόσταση 30 χλμ. από την Ασπίντζα, στη νότια Γεωργία.

https://proskynitis.blogspot.com/2022/03/1180.html

17 Μαρτίου. Ἀλεξίου ὁσ. τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ (†411). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα Τριθέκτης. Ἡσαΐας ς΄ 1-12.

Ησ. 6,1              Καὶ ἐγένετο τοῦ ἐνιαυτοῦ, οὗ ἀπέθανεν Ὀζίας ὁ βασιλεύς, εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπῃρμένου, καὶ πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ.

Ησ. 6,1                       Κατά το έτος εκείνο, κατά το οποίον απέθανεν ο βασιλεύς Οζίας, είδον εν οράματι τον Κυριον να κάθεται επάνω εις ένα θρόνον υψηλόν και μετέωρον· και είδα ακόμη να είναι γεμάτος από απερίγραπτον δόξαν ο ναός αυτός.