Βίος καί πολιτεία τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη. Ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη

Βίος καί πολιτεία

τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη

(2ο Μέρος)

Ἀπό τό βιβλίο «Ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλύβης»

Ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη

Εἶχε πιά μπεῖ στήν ἐφηβεία. Κι ἦταν ἕνας ζωηρός, δραστήριος καί ἔξυπνος ἔφηβος. Χωρίς ὅμως τά γνωστά προβλήματα, τίς ἐσωτερικές συγκρούσεις καί τίς ψυχολογικές μεταπτώσεις τῆς ἡλικίας αὐτῆς. Ἡ καρδιά του ἦταν δοσμένη στόν Θεό ὁλοκληρωτικά καί σταθερά. Καί δέν ποθοῦσε τίποτ᾿ ἄλλο, παρά ν᾿ ἀνήκει σ᾿ Ἐκεῖνον καί νά τηρεῖ μέ συνέπεια τόν ἅγιο νόμο Του.

«Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται», εἶχε διαβάσει στό Εὐαγγέλιο. «Πλήρωμα νόμου ἡ ἀγάπη», θυμόταν ἐπίσης πώς ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Δέν ἔχανε λοιπόν καμιά εὐκαιρία ἐκδηλώσεως τῆς ἀγάπης, πού ξεχείλιζε ἀπό τήν καρδιά του, γιά τούς συνανθρώπους του. Καί τί ἔκανε; Πολλές φορές ἔβγαζε τά ροῦχα του κι ἔντυνε μ᾿ αὐτά τούς φτωχούς. Ἔτσι, ἰδιαίτερα τόν τσουχτερό χειμώνα, συχνά ἔτρεμε ὁ ἴδιος καί ξύλιαζε ἀπό τό κρύο. Μελάνιασμένος ἔφτανε στό σπίτι του, γιά ν᾿ ἀντιμετωπίσει τήν ἀπορία, τήν ἔκπληξη, τήν ἀγανάκτηση καί τά παράπονα τῶν γονέων του. Αὐτά ὅμως δέν ἦταν ἱκανά νά τοῦ ἀλλάξουν τό φιλάνθρωπο φρόνημα.

Ἀλλά καί τί ἄλλο δέν ἔκανε! Μοίραζε ψωμί στούς πεινασμένους. Παρηγοροῦσε τούς θλιμμένους. Συμπαραστεκόταν στούς δυστυχισμένους. Φρόντιζε τούς ἀρρώστους... Στό πρόσωπο τοῦ πλησίον ἔβλεπε τόν ἴδιο τόν Κύριο του, τόν Ἰησοῦ Χριστό, πού εἶπε: «Ἐπείνασα, καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με, γυμνός, καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καί ἐπεσκέψασθέ με»...

Ἡ γνησιότητα τῆς ἀγάπης στόν Θεό δέν ἀποκαλύπτεται καί δέν ἀποδεικνύεται ἀσφαλέστερα μ᾿ ἄλλο τρόπο, παρά μέ τήν ἀγάπη στόν ἄνθρωπο, πού εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ: «Ὁ γάρ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν ὅν ἑώρακε, τόν Θεόν ὅν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;»...

Ἔτσι καί ἡ ἀγάπη τοῦ Μανουήλ στούς ἀνθρώπους ἦταν τό τεκμήριο τῆς βαθειᾶς του ἀγάπης στό Νυμφίο τῆς ψυχῆς του Χριστό. Πολύ περισσότερο μάλιστα, πού οἱ φιλάνθρωπες ἐκδηλώσεις του γίνονταν χωρίς ἐπιδεικτικότητα. Δέν διατυμπάνιζε τά ἔργα τῆς ἀγάπης του, γιά νά μήν τόν δοξάζουν οἱ ἄνθρωποι. Ἐφάρμοζε πάντα τό «μή γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου». Ἡ μακάρια πολιτεία του ἦταν καλυμένη ἀπό τήν ἀφάνεια καί τή μυστικότητα. Ζοῦσε καί ἐνεργοῦσε «ἐν κρυπτῷ», ὅπως θέλει ὁ Θεός, ὁ μόνος πού γνώριζε πέρα γιά πέρα «τά ἄδηλα καί τά κρύφια» τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς του.

Δέν ἦταν ὅμως δυνατό νά κρατήσει ὁ Μανουήλ τήν ἀρετή του ἀπόλυτα κρυφή. Ὅταν λοιπόν διαπίστωσε ὅτι ἐκτός ἀπό τούς γονεῖς του καί πολλοί ἄλλοι εἶχαν ἀντιληφθεῖ πῶς ζοῦσε καί τί ἔκανε, ἄρχισε νά ὑποκρίνεται τόν ἀφελῆ, τόν ἀνόητο, τό σαλό! Ἔτσι ταπείνωνε τόν ἑαυτό του, ὑπομένοντας καρτερικά τίς κοροϊδίες, τίς εἰρωνεῖες, τά γέλια, τούς ἐξευτελισμούς τῶν ἀνθρώπων, πού ἀγνοοῦσαν τί θησαυρό ἀρετῶν, τί «σκεῦος ἐκλογῆς» τοῦ Θεοῦ, κάλυπτε ὁ ἀπατηλός μανδύας ἐκείνης τῆς εὐλογημένης «μωρίας»!

Ὁ ἴδιος αἰσθανόταν χαρά καί ἀγαλλίαση μέ ὅλ᾿ αὐτά, γιατί θυμόταν τά λόγια τοῦ Κυρίου: «Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς... χαίρετε καί ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Χαιρόταν ἀκόμα, γιατί ἔβλεπε πώς ὁ ἐξευτελισμός γεννοῦσε στήν ψυχή του πολλαπλάσιο πνευματικό κέρδος, καθώς ἐπαληθευόταν ἡ ρήση τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου: «Ἐξευτέλιζε τόν ἑαυτό σου, καί θά δεῖς τή δόξα τοῦ Θεοῦ μέσα σου. Γιατί, ὅπου σπέρνεται ἡ ταπείνωση, ἐκεῖ φυτρώνει ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ».

συνεχίζεται…

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com