Ἡ μεγάλη θυσία τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς ἀναξίους δούλους Του. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ἡ μεγάλη θυσία τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς ἀναξίους δούλους Του

        «Παρέδωσεν τὸν ἑαυτόν του». Ποίαν ἀγάπην ἰσάξιαν μὲ αὐτὴν θὰ ἠμπορέσωμεν νὰ ἐπιδείξωμεν πρὸς Αὐτόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ἠγάπησε τόσον πολύ; Καὶ ἂν ἀκόμη δεχθῶμεν νὰ θυσιάσωμεν τὴν ζωήν μας χάριν τῶν Νόμων Του, καὶ διὰ νὰ διαφυλάξωμεν τὰς ὑπ’ αὐτοῦ δοθείσας ἐντολάς, οὔτε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον θὰ ἠμπορέσωμεν νά φθάσωμεν τὸ μέγεθος τῆς ἀγάπης Του, ποὺ ἐπέδειξε πρὸς τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν. Διότι Αὐτὸς ἂν καὶ εἶναι Θεός, κατεδέχθη νὰ κάνη αὐτὸ χάριν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἂν καὶ εἶναι Κύριος, ἐδέχθη νὰ κάνῃ αὐτὸ χάριν δούλων, καί ὄχι ἁπλῶς χάριν δούλων, ἀλλὰ καὶ ἀγνωμόνων δούλων ποὺ ἐπιδεικνύουν πολλὴν καὶ ἄσπονδον ἔχθραν.
Καὶ Αὐτὸς μὲν πρῶτος εὐηργέτησε τόσον πολὺ τοὺς ἀναξίους καὶ ἀπείρους ἁμαρτίας διαπράξαντας, ἡμεῖς ὅμως, ὅ,τι καὶ νὰ κατορθώσωμεν νὰ ἐπιδείξωμεν, δὲν κάνομεν τίποτε τὸ σπουδαῖον μὲ αὐτὴ τὴ φροντίδα δι’ Αὐτόν, ὁ ὁποῖος πρῶτος μᾶς ἤμειψε, μὲ τόσας πολλὰς εὐεργεσίας.
Ἀναλογιζόμενοι λοιπὸν ὅλα αὐτά, ἂς ἀγαπήσωμεν τὸν Χριστόν, ὅπως ἀκριβῶς ἠγάπησεν αὐτὸν ὁ μακάριος Παῦλος, καὶ νὰ μὴ δίδωμεν καμμίαν σημασίαν εἰς τὰ παρόντα, ἀλλὰ νὰ ἔχωμεν διαρκῶς εἰς τὴν ψυχήν μας ριζωμένην καλῶς τὴν ὑπερβολικὴν ἀγάπην Αὐτοῦ. Διότι ἔτσι καὶ θὰ ἀδιαφορήσωμεν διὰ ὅλα τὰ ἀγαθὰ τῆς παρούσης ζωῆς καὶ ἔτσι θὰ κατοικήσωμεν τὴν γῆν, ὅπως τὸν οὐρανόν, χωρὶς νὰ ἀπορροφώμεθα ἀπὸ τὰ εὐχάριστα πράγματα, οὔτε νὰ στενοχωρούμεθα διὰ τὰς θλίψεις, ἀλλὰ

Ἡ κοίμησις τοῦ ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου (2 Δεκεμβρίου 1991)

«Θὰ φύγουμε. Ἐδῶ δὲν θὰ μείνουμε καὶ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ἑτοιμαστοῦμε, αὐτὸ εἶναι ὅλο. Καὶ τὸ μυστικὸ εἶναι, ὅταν ἑτοιμαστοῦμε καὶ γίνουμε τέτοιοι ποὺ λέμε, εἴμαστε εὐτυχεῖς. Δὲν φοβούμαστε.

Ὅτι δὲν θὰ πεθάνω, ἐγὼ μέσα μου τὸ πιστεύω καὶ ἂς κάνει ὁ Θεὸς ὅ,τι θέλει. Καὶ ᾿γὼ θὰ πεθάνω βέβαια, ἀλλά, ὅταν πάω στὴν αἰωνιότητα θὰ μὲ δεχτεῖ ἐκεὶ καὶ θὰ μοῦ πεῖ· Ἔ! ἑταῖρε, τί θέλεις ὧδε; Εἶμαι ἁμαρτωλὸς βέβαια. Ἀλλὰ μὲ θάρρος, μὲ ἀγάπη θὰ περιμένω νὰ φύγω. Ὄχι μὲ τὴν κόλαση στὸ μυαλό μου. Θέλω νὰ φύγω μὲ τὸ μυαλό μου στὸ Χριστό. Τώρα οἱ ἁμαρτίες μου θὰ φανοῦν ἐκεῖ πάνω, καὶ Θεὸς θὰ μὲ κανονίσει. Ὅ,τι θέλει ἡ ἀγάπη Του. Δὲν τἄχω πεῖ;

Πόσους ἀνθρώπους ἤξερες ποὺ ἦσαν καὶ τώρα δὲν εἶναι. Δὲν τὸ ξέρεις ὅτι ἔτσι εἶναι; Ὅ,τι καὶ νὰ εἶναι, ὁ Χριστὸς θὰ μὲ κανονίσει. Δὲν μπορεῖς νὰ ᾿πεῖς ὅτι ἐγὼ ἔκανα χίλιες μετάνοιες κάθε βράδυ καὶ νὰ ἐλπίζεις σ’ αὐτές. Μετάνοιες γίνανε, ἀλλὰ ὁ σκοπὸς εἶναι πῶς ὁ Θεὸς θὰ τὶς ὑπολογίσει τὶς μετάνοιες. Πολλὲς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους φαίνονται ὅτι εἶναι ἔτσι, ἀλλὰ μπροστὰ στὸ Θεὸ μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι ἔτσι. «Οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ὧν ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ τὸν Αὐτοῦ ἔλεον ἔσωσεν ἡμᾶς» (Τίτ. 3,5). Τό θυμᾶστε ἐκεῖνο ποὺ λέω “Ὅ,τι θέλει ἡ ἀγάπη σου;”».

Περὶ ἀγρυπνίας. Κλίμαξ - Aγίου Ιωάννου του Σιναΐτου

 Περὶ ἀγρυπνίας σωματικῆς, πῶς διὰ ταύτης
γίνεται ἡ τοῦ πνεύματος, καὶ πῶς δεῖ ταύτην μετιέναι.

Ὁ μοναχός κι ὁ ἄγγελος. «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων»

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο 

«Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» (σελ.257-258)

Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου

Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007

 Ὁ μακαριστός γέροντας Ἰωσήφ ὁ Σπηλαιότης (†1959), προσπαθώντας νά στήρίξει ἕνα νέο μοναχό, πού τόν πολεμοῦσαν λογισμοί φυγῆς κι ἐπιστροφῆς στούς γονείς του, διηγήθηκε τό ἀκόλουθο θαυμαστό γεγονός:
 Λίγο πρίν ἔρθω ἐδῶ, στά Κατουνάκια, ἔκοιμήθη κάποιος μοναχός, ὑποτακτικός σ’ ἕνα τυφλό γέροντα. Ἄκουσε τί ἔγινε κάποτε μ’ αὐτόν: 
Μιά μέρα πέρασε ἀπό τό κελλί τους ἕνας κοσμικός.
 -Ἀπό ποῦ εἶσαι; ρώτησε ὁ μοναχός.
 Ἀπό τήν ἀπάντηση κατάλαβε πώς ἦταν χωριανός του, ἀλλά δέν τοῦ συστήθηκε.
 -Τί γίνεται ὁ τάδε; Ξαναρώτησε ὁ μοναχός, ἐννοώντας τόν πατέρα του.
 -Πέθανε, ἀπάντησε ὁ ξένος, κι ἄφησε τή γυναίκα καί τρία κορίτσια ὀρφανά στούς δρόμους. Εἴχανε κι ἕνα γιό, ἀλλ’ αὐτός εἶχε φύγει ἀπό χρόνια καί δέν ἤξεραν τί ἀπέγινε.
 Μόλις τ’ ἄκουσε ὁ μοναχός, σάν νά χτυπήθηκε ἀπό κεραυνό. Ἀμέσως ἄρχισαν νά τόν προσβάλλουν οἱ λογισμοί τῆς φυγῆς.
  Ὁ γέροντας δέν τοῦ ἔδωσε εὐλογία.  Τόν συμβούλεψε κλαίγοντας. Ἐκεῖνος ἐπέμενε.  Τελικά δέν μπόρεσε νά τόν μεταπείσει καί τόν ἄφησε στό θέλημά του.

Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν (Β΄)(mp3)

Π. Σάββας 2008-02-24 Η ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ_2 (ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ)(ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΑΞΗ)

 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-02-2008 (Σύναξη σε Γονείς ).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ὁ Κύριος. ...Ἐγώ εἰμι...

  εἶπε δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρὸς με οὐ μὴ πεινάσῃ, καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσῃ πώποτε. (Ἰωάνν. κεφ. στ΄ στίχ. 35).

       ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα, καί ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω ἡ σάρξ μου ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς. (Ἰωάνν. κεφ. στ΄ στίχ. 51).

       ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ΄ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 12).

       ἐγώ εἰμι ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμαυτοῦ, καὶ μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὁ πέμψας με πατήρ. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 18).

       ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγώ εἰμι. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 58).

       ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι΄ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει, (Ἰωάνν. κεφ. ι΄ στίχ. 9).

Να μη μισήσεις τον αμαρτωλό

Να μη μισήσεις τον αμαρτωλό, γιατί όλοι είμαστε ένοχοι. Και αν τον αποδοκιμάζεις από ζήλο Θεού, να κλάψεις για χάρη του. Να μη μισήσεις τον 'ίδιο, αλλά τις αμαρτίες του.

Για τον ίδιο να προσευχηθείς, κι έτσι θα μοιάσεις στο Χριστό, πού δεν αγανακτούσε εναντίον των αμαρτωλών, αλλά προσευχόταν πολύ γι' αυτούς· έκλαψε μάλιστα Και για την Ιερουσαλήμ (Ματθ. 23:37. Λουκ. 13:34).

Αφού, άλλωστε, κι εμάς μας ξεγελάει σε πολλές περιπτώσεις ο διάβολος, γιατί να μισήσουμε Και ν' αποστραφούμε εκείνον πού, κατά την αντίληψη μας, εξαπατήθηκε από τον κοινό μας εχθρό;

2 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Αββακούμ Προφήτου, των Αγίων Ιωάννη, Ηρακλαίμωνος, Ανδρέα και Θεοφίλου, Μερώπης, Αβίβου του Νέου, Μωυσέως Ομολογητού, Κυρίλλου Φιλεώτη, Αθανασίου Εκλείστου, Αββακούμ Οσίου, Ισιδώρου Οσίου.

Ὁ Προφήτης Ἀββακούμ

Ὁ Ἀββακούμ, ποὺ τὸ ὄνομά του σημαίνει «θερμὸς ἐναγκαλισμός», ἦταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Συμεὼν καὶ γιὸς τοῦ Σαφάτ.  Ὁ χρόνος ποὺ ἔδρασε τίθεται μεταξὺ 650 καὶ 672 π.Χ.
Στὸ προφητικό του βιβλίο, ποὺ διακρίνεται γιὰ τὴν ἀξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ἐλέγχει τὸν ἰουδαϊκὸ λαό, ἐπειδὴ παρεξέκλινε ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ θρησκεία στὴν εἰδωλολατρία.
Νὰ τί συγκεκριμένα ἀναφέρει, σχετικὰ μὲ τὸ πῶς πρέπει κανεὶς νὰ πιστεύει στὸ Θεό:
«Ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται. Ἐγὼ δὲ ἐν τῷ Κυρίῳ ἀγαλλιάσομαι, χαρίσομαι ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτήρι μου».
Ποὺ σημαίνει, ἂν κανεὶς λιποψυχήσει καὶ ἀδημονήσει στὶς διάφορες δοκιμασίες, ἂς μάθει, λέει ὁ Κύριος, ὅτι δὲν ἐπαναπαύεται ἡ ψυχή μου σ’ αὐτόν. Ὁ δίκαιος ποὺ πιστεύει σ’ ἐμένα καὶ τηρεῖ τὸ Νόμο μου, θὰ σωθεῖ καὶ θὰ ζήσει. Ἐγὼ ὅμως, λέει ὁ Προφήτης, θὰ ἀγάλλομαι ἐλπίζοντας στὸν Κύριο. Θὰ γεμίσει χαρὰ ἡ καρδιά μου γιὰ τὸν σωτήρα μου Θεό.
Ὁ προφήτης Ἀββακοὺμ πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τάφηκε στὸν τόπο τῶν πατέρων του.