Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:
«Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐτόν»[1]. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος κατεξοχήν, ὑπερβαλλόντως θά λέγαμε πιό σωστά, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον ἄνθρωπο, κατά τέλειο τρόπο ὑπήκουσε στόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ἐφάρμοσε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, πού σκέπασε κάποτε μέ τό ἅγιο ὡμοφόριό της σέ μία ἀγρυπνία στήν Κωνσταντινούπολη τούς ἐκκλησιαζομένους, μεταξύ τῶν ὁποίων ἤτανε καί ὁ μέγας Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν σαλός, καθώς καί ὁ μαθητής του ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος, αὐτή ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐσκέπασε καί τό ἔθνος μας τό 1940, καί τό σκεπάζει καί σήμερα καί ἐλπίζουμε καί πάντοτε. Νά μήν πάρει τήν Ἁγία Σκέπη της ἐξαιτίας τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν.
Βεβαίως, εἶναι πάρα πολύ λυπημένη σήμερα ἡ Παναγία μας γιά τίς μεγάλες ἁμαρτίες πού ἔχουμε, γιά τήν βλασφημία, γιά τίς ἐκτρώσεις, γιά τίς διαστροφικές σχέσεις, μέσα καί ἔξω ἀπό τόν γάμο, γιά τήν εἰδωλολατρία πού ἔχει ἐπικρατήσει ἐν πολλοῖς στόν λαό μας, γιά τήν παράδοση τῆς ἡγεσίας μας στόν Σιωνισμό καί στίς ἀντίχριστες δυνάμεις. Ἀλλά, παρόλα αὐτά, ὑπάρχει καί τό λεῖμμα τό εὐσεβές, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀκόμα ἀγαποῦν τόν Θεό, τήν Παναγία, τούς Ἁγίους καί τήν πατρίδα.
- Ἄραγε θά πρέπει νά ἀγαποῦμε τήν πατρίδα μας;
Καί βέβαια θά πρέπει, γιατί ἡ πατρίδα μας, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, εἶναι ἡ μεγάλη μας οἰκογένεια. Κι ἄν ὀφείλουμε νά ἀγαποῦμε ὅλους τούς ἀνθρώπους, πολύ περισσότερο τούς τῆς οἰκογενείας μας.
Καί ἡ πατρίδα μας εἶναι ὁρισμένη καί τά σύνορά της εἶναι καθορισμένα ἀπό τόν Θεό. Στήν Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε, «ὅτε διεμέριζεν ὁ Ὕψιστος ἔθνη, ὡς διέσπειρεν υἱούς Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατά ἀριθμόν ἀγγέλων Θεοῦ»[2] (στό Δευτερονόμιο στό 32ο κεφάλαιο, στόν 8ο στίχο). Δηλαδή, σαφῶς φαίνεται ἐδῶ ὅτι ὁ Θεός θέτει σύνορα, δημιουργεῖ πατρίδες γιά τά διάφορα ἔθνη καί τοποθετεῖ στό κάθε ἔθνος φύλακα ἄγγελο.
