189. Η αντιμετώπιση των πονηρων λογισμων , Λεόντιο ἡγούμενο- Αββά Κασσιανου, Φιλοκαλία τόμος Α', 8-12-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

https://youtu.be/O5iyc715IW8

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: κήρυγμα με τίτλο: 189. Η αντιμετώπιση των πονηρων λογισμων ,  Λεόντιο ἡγούμενο- Αββά Κασσιανου, Φιλοκαλία τόμος Α', 8-12-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

Ὀ Ἅγιος Σάββας ὁ ἡγιασμένος

Παρακλητικός Κανών στον Άγιο Σάββα τον Ηγιασμένο ΕΔΩ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΣ

Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Σάββας, ο άγγελος εν σώματι και της ερήμου της Παλαιστίνης ο πολιστής, γεννήθηκε στο Μουταλάσκη (σημ. Τάλας), μικρό χωριό της Καππαδοκίας, το 439. Ήδη σε ηλικία οκτώ ετών κατενόησε την ματαιότητα των εγκοσμίων και με καρδιά πλήρη θείου έρωτος προσήλθε στην Μονή των Φλαβιανών που ήταν κοντά στην γενέτειρά του. Παρά τις προσπάθειες των συγγενών του να τον απομακρύνουν, ο Σάββας έμεινε στην Μονή και γρήγορα μυήθηκε στην τάξη του μοναχικού βίου και ιδιαίτερα στην εγκράτεια και στην αποστήθιση του Ψαλτηρίου. Μια ημέρα, την ώρα που εργαζόταν στον κήπο, του ήλθε η επιθυμία να φάει ένα μήλο. Μόλις όμως το έκοψε από το δέντρο, αμέσως κατανίκησε τον δαίμονα της γαστριμαργίας πετώντας το μήλο καταγής λέγοντας:

«Ὡραῖος ἦν εἰς ὅρασιν

καὶ καλὸς εἰς βρῶσιν

θανατώσας καρπὸς διὰ τοῦ Ἀδάμ,

αὐτοῦ προτιμήσαντος

τοῦ νοητοῦ κάλλους

τὸ τοῖς σαρκίνοις ὀφθαλμοῖς

φανὲν τερπνὸν

καὶ τῶν πνευματικῶν ἀπολαύσεων

τὴν πλησμονὴν τῆς γαστρὸς

τιμιωτέραν θεμένου,

δι’ οὗ καὶ ὁ θάνατος

εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθεν·

μὴ τοίνυν ἀπονεύσω

τοῦ κάλλους τῆς ἐγκρατείας

ψυχικῶν τινι νυσταγμῶν βαρηθείς·

ὥσπερ γὰρ πάσης προηγεῖται ἄνθος,

οὕτως ἡ ἐγκράτεια

πάσης προηγείται ἀγαθοεργίας»

(βλ. Κύριλλος Σκυθοπολίτης:

«Βίος τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σάββα»,

Φιλοκαλία, ΕΠΕ 5, 195-445).

Και για να κατατροπώσει τελείως τον πειρασμό της ενδόμυχης επιθυμίας, μέχρι τέλους του βίου του δεν έφαγε ποτέ του μήλο. Το μικρό παιδί ήταν τόσο αποφασισμένο και είχε αποκτήσει τόση ωριμότητα, ώστε αφιερωνόταν στους αγώνες της νηστείας και της αγρυπνίας ωσάν έμπειρος ασκητής και υπερέβαινε τους συμμοναστές του στην ταπείνωση, την υπακοή και την εγκράτεια.

Μετά από δέκα χρόνια στην μονή, έλαβε την ευλογία του ηγουμένου να μεταβεί στα Ιεροσόλυμα (456). Πληροφορήθηκε την φήμη του οσίου Ευθυμίου [20 Ιαν.] και με δάκρυα στα μάτια τον ικέτευσε να τον δεχθεί μεταξύ των μαθητών του· ο όσιος γέροντας όμως τον έστειλε πρώτα στο κοινόβιο που διηύθυνε ο όσιος Θεόκτιστος [3 Σεπτ.], διότι δεν συνήθιζε να δέχεται αγένειους νέους μεταξύ των σκληραγωγημένων ασκητών της ερήμου.

Υπόδειγμα ταπείνωσης και αποκοπής του ιδίου θελήματος, ο Σάββας υπό την καθοδήγηση του Θεοκτίστου, αφιέρωνε όλη την ημέρα στην υπηρεσία των αδελφών και περνούσε όλη την νύχτα δοξολογώντας τον Κύριο. Σε τέτοια τελειότητα αρετής είχε φθάσει, ώστε ο άγιος Ευθύμιος τον ονόμασε «παιδαριογέροντα».

Μετά την κοίμηση του Θεοκτίστου (469), ο Σάββας πήρε ευλογία να αποσυρθεί και να ασκητεύσει μόνος σ’ ένα σπήλαιο σε κάποια απόσταση από το κοινόβιο. Τις πέντε ημέρες της εβδομάδας προσευχόταν αδιαλείπτως σε απόλυτη νηστεία, έχοντας ως εργόχειρο το πλέξιμο καλαθιών από φύλλα φοινίκων. Το Σάββατο και την Κυριακή ερχόταν στο κοινόβιο για να εκκλησιαστεί και να φάει στην τράπεζα μαζί με τους αδελφούς. Κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (από τις 14 Ιανουαρίου έως την Κυριακή των Βαΐων), ο όσιος Ευθύμιος συνήθιζε να τον παίρνει μαζί του στην έρημο «Ρουβά» για να ασκηθεί στις υψηλότερες αρετές, πλησιάζοντας τον Κύριο με σιωπή και μέσα στην απουσία κάθε ανθρώπινης παρηγοριάς. Έφθασε έτσι ο Σάββας στα μέτρα των μεγάλων ασκητών της ευσεβείας και μετά την κοίμηση του οσίου Ευθυμίου αποσύρθηκε οριστικά στην αδυσώπητη έρημο για να αντιμετωπίσει ολομόναχος τον Σατανά και τους δούλους του, οπλισμένος με το σημείο του Σταυρού και την επίκληση του αγίου Ονόματος του Χριστού.

Μετά τέσσερα χρόνια στην έρημο, ένας άγγελος τον οδήγησε σ’ ένα σπήλαιο στο χείλος μιας ρεματιάς της αριστερής όχθης του χειμάρρου των Κέδρων. Πέρασε πέντε χρόνια (478-483) αφιερωμένος στην προσευχή και στην θεωρία. Κατόπιν, έχοντας πληροφορία από τον Θεό ότι ήταν πλέον καιρός, άρχισε να δέχεται μαθητές. Σε καθέναν έδινε ένα κελλί σ’ ένα από τα πολλά σπήλαια της περιοχής και τους δίδασκε έμπρακτα τις αρετές του μοναχικού βίου. Καθώς οι μαθητές του είχαν φθάσει στους εβδομήντα, εισακούσθηκαν οι προσευχές του αγίου και ο Κύριος έκανε να αναβλύσει μια πηγή στην ρεματιά για την παρηγοριά τους. Για τις κοινές ακολουθίες οι αδελφοί συγκεντρώνονταν σ’ ένα μεγάλο σε σχήμα ναού σπήλαιο, το οποίο ανακάλυψε ο όσιος Σάββας οδηγούμενος από πύρινο στύλο. Η λαύρα μεγάλωνε αδιάκοπα· εκατόν πενήντα ασκητές εγκαταβίωναν εκεί και μεγάλος ήταν ο αριθμός των προσκυνητών που προσέρχονταν για να βρουν την υγεία τους και να προσφέρουν τα δώρα τους, χάρις στα οποία καλύπτονταν όλες οι ανάγκες των μοναχών, που έτσι απέφευγαν τις βιοτικές μέριμνες. Παρά την επιθυμία του να αποφύγει την Ιερωσύνη, ο ταπεινός Σάββας αναγκάσθηκε να δεχθεί την χειροτονία σε πρεσβύτερο, σε ηλικία πενήντα τριών ετών, για να διασφαλίσει την σωστή τάξη του πνευματικού ποιμνίου του.

Ο μεγάλος αριθμός των μαθητών δεν εμπόδισε ωστόσο τον πόθο του για την ησυχία και, κάθε χρόνο, πιστός στις συνήθειες του πνευματικού του πατρός Ευθυμίου, αποσύρονταν στα βάθη της ερήμου την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Μια χρονιά εγκαταστάθηκε στον λόφο του Καστελλίου, τον οποίον λυμαίνονταν δαίμονες. Αφού τους εξεδίωξε με τις προσευχές του, ίδρυσε εκεί ένα νέο κοινοβιακό μοναστήρι για ήδη δοκιμασμένους μοναχούς (492). Για εκείνους που είχαν μόλις αποτάξει τα εγκόσμια ίδρυσε ένα τρίτο καθίδρυμα, βόρεια της λαύρας, ώστε να διδαχθούν τα του ασκητικού βίου και να μάθουν από στήθους το Ψαλτήριο. Άφησε να εγκαταβιώνουν κατά μόνας μόνο οι έμπειροι μοναχοί, που είχαν ήδη αξιωθεί της διάκρισης των λογισμών και της νήψης, ήταν ταπεινοί στην καρδιά και είχαν πλήρως αποκόψει το ίδιον θέλημα. Όσο για τους αγένειους νέους, τους έστειλε στο κοινόβιο του αγίου Θεοδοσίου [11 Ιαν.].

Καθώς την εποχή εκείνη οι πολυάριθμοι μοναχοί της Παλαιστίνης ταράσσονταν από τις μηχανεύσεις των αιρετικών μονοφυσιτών που αντιτίθεντο στην Σύνοδο της Χαλκηδόνος, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σαλούστιος όρισε τον άγιο Θεοδόσιο και τον άγιο Σάββα αρχιμανδρίτες και εξάρχους (494) όλων των μονών που εξαρτώντο από την Αγία Πόλη: τον Θεοδόσιο για τους κοινοβιάτες και τον Σάββα για τους αναχωρητές και τους κελλιώτες μοναχούς στις λαύρες. Φοβερός πολέμιος των δαιμόνων, ο άγιος Σάββας ήταν όλος πραότητα και διάκριση έναντι των ανθρώπων. Έτσι, όταν δύο φορές κάποιοι από τους μοναχούς του στράφηκαν εναντίον του (490 και 503), ο όσιος γέροντας αποσύρθηκε οικειοθελώς δίχως να προσπαθήσει να δικαιολογηθεί ή να επιβάλει την εξουσία του, και δέχθηκε να επανέλθει στην θέση και το αξίωμά του μόνον κατόπιν επίμονης παράκλησης του Πατριάρχη.

Έχοντας κατακτήσει την μακαρία απάθεια, ακλόνητα προσηλωμένος στον Κύριο, ο άγιος Σάββας ειρήνευε τα θηρία, θεράπευε τους αρρώστους και με τις προσευχές του έφερνε ευεργετικές βροχές στην περιοχή εκείνη που την έπληττε ξηρασία και λιμός. Ίδρυσε και άλλα μοναστήρια, ώστε πέρα από το λειτούργημα του εξάρχου των ερημιτών ήταν ηγούμενος επτά μοναστηριών. Ο οικιστής αυτός της ερήμου καθοδηγούσε με σύνεση τις λεγεώνες των πνευματικών πολεμιστών του και προσπαθούσε να τις διατηρήσει στην ενότητα της Πίστεως. Το 512 εστάλη μαζί με άλλους μοναχούς στην Κωνσταντινούπολη, στον αυτοκράτορα Αναστάσιο (491-518), που ευνοούσε τους μονοφυσίτες, για να στηρίξει την Ορθόδοξη Πίστη και να αποσπάσει φορολογικές ελαφρύνσεις υπέρ της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Ο πτωχός, ταπεινός και ρακένδυτος αυτός ασκητής, τον οποίον οι φρουροί των ανακτόρων στην αρχή τον απομάκρυναν νομίζοντάς τον για ζητιάνο, έκανε μεγάλη εντύπωση στον αυτοκράτορα και, καθ’ όλη την μακρά παραμονή του στην Βασιλεύουσα, ο Αναστάσιος συχνά τον καλούσε στο παλάτι για να ωφεληθεί από τις διδαχές του. Επιστρέφοντας στην Παλαιστίνη, ο άγιος Σάββας αναγκάσθηκε να αγωνισθεί πεισματικά ενάντια στις μηχανεύσεις του αιρετικού πατριάρχη Αντιοχείας Σεβήρου. Το 516, ο Σεβήρος, έχοντας εκ νέου παρασύρει τον αυτοκράτορα στα δίχτυα της πλάνης, κατόρθωσε να εκδιώξει τον άγιο Ηλία [20 Ιουλ.] από τον πατριαρχικό θρόνο των Ιεροσολύμων. Με προτροπή όμως του οσίου Σάββα και του οσίου Θεοδοσίου, έξι χιλιάδες μοναχοί συγκεντρώθηκαν για να πείσουν τον διάδοχό του Ιωάννη να υπεραμυνθεί της Συνόδου της Χαλκηδόνος. Καθώς μετά από αυτήν την διαδήλωση ο αυτοκράτορας ήταν έτοιμος να κάνει χρήση βίας, ο Σάββας τού έστειλε εξ ονόματος όλων των μοναχών των Αγίων Τόπων μια θαρραλέα αναφορά. Την ίδια χρονιά (518) πέθανε ο Αναστάσιος και, δόξα τω Θεώ, ο διάδοχός του Ιουστίνος Α΄ (518-527) υπερασπίσθηκε την Ορθόδοξη Πίστη και διέταξε να εγγραφεί η Σύνοδος της Χαλκηδόνος στα ιερά δίπτυχα. Ο άγιος Σάββας εστάλη τότε στην Σκυθόπολη και στην Καισάρεια για να αναγγείλει ο ίδιος την νίκη, εν μέσω της γενικής χαράς.

Το 531, μετά την αιματηρή εξέγερση των Σαμαρειτών, ο Γέροντας εστάλη εκ νέου στην Κωνσταντινούπολη, στον ευλαβή αυτοκράτορα Ιουστινιανό (527-565), ζητώντας την συνδρομή και την προστασία του. Επιστρέφοντας προφήτευσε στον αυτοκράτορα την επανάκτηση της Ρώμης και της Αφρικής καθώς και την οριστική νίκη επί του μονοφυσιτισμού, του νεστοριανισμού και του ωριγενισμού, που θα αποτελούσε την δόξα της βασιλείας του.

Επιστρέφοντας στα Ιεροσόλυμα, ο άγιος Σάββας έγινε δεκτός με μεγάλες χαρές και ο ακαταπόνητος αυτός εργάτης του Κυρίου βρήκε τον χρόνο να ιδρύσει άλλη μια μονή, την λεγομένη του Ιερεμίου, προτού αποσυρθεί οριστικά στην Μεγάλη Λαύρα. Σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών, ασθένησε και εκοιμήθη ειρηνικά εν Κυρίω, την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου του 532. Το σκήνωμά του, το οποίο θαυματουργικώς διατηρήθηκε άφθορο, κατατέθηκε αρχικά στην Λαύρα, παρουσία πλήθους κληρικών, μοναχών και λαϊκών. Την εποχή των σταυροφοριών μεταφέρθηκε στην Βενετία και πρόσφατα επεστράφη στην μονή του (13/26 Οκτωβρίου 1965).

Η Λαύρα του αγίου Σάββα έγινε στην συνέχεια κοινοβιακή μονή και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία του μοναχισμού και της Εκκλησίας στην Παλαιστίνη. Πραγματικά, μεγάλος ο αριθμός των αγίων που εγκαταβίωσαν εκεί: Ιωάννης ο Δαμασκηνός [4 Δεκ.], Κοσμάς του Μαϊουμά [14 Οκτ.], Στέφανος όσιος [28 Οκτ.], Ανδρέας Κρήτης [4 Ιουλ.], κ.α. Εκεί συντάχθηκε και καθιερώθηκε και το «Τυπικόν» που ακόμη και σήμερα κανονίζει τις ιερές ακολουθίες μας και εκεί επίσης εγράφησαν πολλοί από τους θεϊκούς ύμνους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

※

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Τόμ. 4ος (Δεκέμβριος)

Εκδόσεις «Ίνδικτος»·

※

https://wra9.blogspot.com/2021/12/blog-post_23.html

Θαυμαστά γεγονότα μέ τόν ἅγιο Πορφύριο

Η μητέρα μου Κλεονίκη – διηγείται η κ. Ολυμπία Παγώνη από το Χαλάνδρι Αθηνών – μαζί με τρία ακόμα άτομα, φιλενάδες της, θέλησαν το Πάσχα του 1985 ή 1986 να πάνε για προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα. Είχαν ενημερωθή για όλο το πρόγραμμα της εκδρομής και η μητέρα μου ως συνήθως πήγε στον Άγιο να πάρη την ευλογία του για το ταξίδι.

– Γέροντα, θέλουμε να πάμε εκδρομή στους Αγίους Τόπους.

– Πώς θα πάτε, αεροπορικώς;

– Όχι, με κρουαζερόπλοιο σκεφτόμαστε να κλείσουμε.

– Πότε θα φύγετε;

– Μ. Τρίτη.

– Πού θα μείνετε;

– Θα φτάσουμε στο Κάιρο Μ. Πέμπτη και θα μείνουμε εκεί σε κάποιο ξενοδοχείο. Την Μ. Παρασκευή θα είμαστε…

– Όχι, όχι, να μην πάτε, γιατί θα ταλαιπωρηθήτε. Μέσα στις γιορτές έχει πολλούς προσκυνητές και πολλή φασαρία. Θα κουραστήτε πολύ, γι’ αυτό καλύτερα να πάτε μετά τις γιορτές.

Η μητέρα μου ενημέρωσε τις φίλες της και η πρώτη είπε πως και εκείνη δεν μπορούσε, γιατί αρρώστησε ο άντρας της. Η δεύτερη έφερε αντιρρήσεις και επέμενε να πραγματοποιηθή το ταξίδι. Η τρίτη δεν ήθελε, γιατί είχε αρρωστήσει το εγγονάκι της και έπρεπε να το προσέχη. Τελικά το ταξίδι ακυρώθηκε για όλες.

Την Μ. Πέμπτη γυρίζοντας από την εκκλησία καθήσαμε για λίγο στο σαλόνι και βλέπαμε ειδήσεις στην τηλεόραση. Έκπληκτοι ακούγαμε ότι δύο όροφοι στο ξενοδοχείο του Καΐρου είχαν παραδοθή στις φλόγες και πολλοί Έλληνες προσκυνητές πηδούσαν από τις βεράντες σε δίχτυα που είχε απλώσει η Πυροσβεστική κάτω στον δρόμο. Δεν υπήρξαν θύματα, αλλά όλοι αυτοί υπέστησαν μεγάλη ψυχική οδύνη, καθώς πηδούσαν από τόσο ψηλά.

Ένα άλλο θαυμαστό γεγονός αφορά τον γυιό μου Διονύσιο. Όταν έφτασε 6,5 ετών, η αδερφή μου η Μαριάννα που το είχε βαφτίσει, επέμενε να πάη Δημοτικό σχολείο στο Κολλέγιο Αθηνών (στο νέο τότε κτίριο Κάντζα). Έτσι πήγε και έκανε την σχετική αίτηση και απογοητευμένη μας είπε πως υπάρχουν 560 αιτήσεις και μετά από κλήρωση θα εδέχοντο 56 παιδάκια (δηλαδή η αναλογία ήταν ένα στα δέκα).

Η αδερφή της μητέρας μου, η Μαρία (που ήταν και η πρώτη που “ανακάλυψε” τον Άγιο στο Μήλεσι), χωρίς να μας το πη, πήγε στον Άγιο με σκοπό να του μιλήση για το θέμα. Μόλις μπήκε μέσα ο Άγιος γελούσε, σήκωσε το χέρι του και της έκανε νεύμα να φύγη «Σύρε, σύρε… για το παιδί ήρθες… σύρε, σύρε…» και γελούσε. Πιστέψαμε όλοι ότι όλα θα πάνε καλά.

Η κλήρωση έγινε στο αμφιθέατρο παρουσία των γονέων και πολλών παιδιών. Ανέβαινε κάποιος γονέας από την δεξιά σκαλίτσα, άνοιγε το πορτάκι της κληρωτίδας, έβγαζε ένα διπλωμένο χαρτάκι (κλήρο) με ένα νούμερο που ανήκε σε κάποιο παιδάκι. Το έδινε στην επιτροπή και ανακοινώνανε τον επιτυχόντα. Ο γυιός μου από 4 χρονών είχε γνωρίσει τον Άγιο, τον είχε ευλογήσει στο κεφαλάκι του και του είχε ευχηθή εγκάρδια. Έτσι του είπα να προσεύχεται όση ώρα γίνεται η κλήρωση, για να μας βοηθήση ο Άγιος.

Μετά την 12η κλήρωση ο γυιός μου τινάχθηκε επάνω, έτρεξε και προσπερνώντας την σειρά των γονέων που θα τραβούσαν κλήρο έφτασε μπροστά στην κληρωτίδα, σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών για να φτάση, άνοιξε το πορτάκι και πήρε έναν κλήρο. Το νούμερο του γυιού μου ήταν 183. Όταν ο υπεύθυνος άνοιξε το χαρτάκι, είπε «εκατόν ογδόντα…» και εγώ που είχα σηκωθή από την θέση μου είπα «τρία», λέγοντας όλο το όνομα του γυιού μου.

Ο Διευθυντής σηκώθηκε έκπληκτος και είπε: «Αυτό που συνέβη είναι απίστευτο. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στα χρονικά του σχολείου μας». Από τότε το καθιερώσανε και βάζανε παιδάκια να τραβούν τους κλήρους. Τώρα όλοι μας γελούσαμε, όπως είχε γελάσει ο Άγιος, όταν τον επισκέφτηκε η θεία μου. Τύχη δεν υπάρχει.

Πολλές φορές που πηγαίναμε στον Άγιο, άπλωνε το χέρι του, έπαιρνε από κοντά του, χωρίς να τα κοιτάξη και χωρίς να τα μετρήση, απλά λευκά ξύλινα σταυρουδάκια και μας τα έδινε για ευλογία. Τα μετρούσαμε και ήταν πάντοτε 7 (ίσως επειδή τα μυστήρια της Εκκλησίας είναι 7). Ένα απόγευμα η μητέρα μου έψαξε σε όλο το σπίτι, για να βρει μερικά, διότι την επόμενη ημέρα ήθελε να τα δωρίσει σε κάποιους γνωστούς μας. Στεναχωρέθηκε, διότι μάταια έψαχνε. Δεν βρήκε ούτε ένα. Κατά καιρούς τα χάριζε. Ακόμη και αργά το βράδυ ξανακοίταξε στα συρτάρια μήπως βρεθή κάποιο, αλλά μάταια. Ο πατέρας μου την καθησύχασε λέγοντας πως την επομένη πρωί-πρωί θα την πάη στο Μήλεσι.

Πριν προλάβουνε να φύγουνε από το σπίτι, πολύ πρωί ακόμη χτύπησε η πόρτα μας. Ήταν η Εμμανουέλα (πνευματικό τέκνο του Γέροντα), η οποία είπε τα εξής: «Ο Γέροντας έδωσε στην Γερόντισσα πρωί-πρωί αυτές τις δύο τσαλακωμένες χαρτοπετσέτες, με την εντολή να μου τις δώση εμένα και να μου πη “πήγαινε αυτά στην κυρία Κλεονίκη νωρίς-νωρίς, γιατί τα περιμένει και τα χρειάζεται”». Όταν η μητέρα μου άνοιξε τις χαρτοπετσέτες, είδε έκπληκτη 7 μικρά σταυρουδάκια.

Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 140.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_18.html

Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Ντανάς : Πρός τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δωδώνης κ. Χρυσόστομο καί πατέρα Ἰωάννη Βάθη

Αγρίνιο 5-12-2021

Προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δωδώνης κ. Χρυσόστομο και πατέρα Ιωάννη Βάθη

Αυτές τις Άγιες μέρες των Χριστουγέννων το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας δοκιμάζεται από την ασθένεια του πνευματικού μας πατέρα και Αγίου Επισκόπου καθώς επίσης και όλοι εκείνοι που αγαπούν και σέβονται τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας στον Ορθόδοξο κόσμο. Δε θα πω τίποτα εγώ. Ένας γονιός μου έγραψε τα εξής: «Σήμερα όλοι προσευχόμαστε για εκείνον που εναποθέσαμε στο πετραχήλι του την πνευματική μας ζωή…. για τον πνευματικό μας Πατέρα και Γέροντα που για όλους μας είναι η καταφυγή και η παρηγορία. Προσευχή για τον ταπεινό Ιεράρχη που ακόμα στις καρδιές μας έχει παραμείνει ο Σεβάσμιος παπά- Κοσμάς. Αλλά σήμερα είναι ημέρα προσευχής. Να μας λυπηθεί ο Πανάγαθος Θεός, να τον κρατήσει ακόμα ανάμεσα μας. Είθε να μας ευλογεί με την παρουσία του και να μας καθοδηγεί με την αγιότητά του».

Η θλίψη μας όμως, έγινε πιο ανυπόφορη εξαιτίας σας Σεβασμιώτατε, που τον υποτιμήσατε και φθάσατε στο σημείο να τον χαρακτηρίσετε «μικρόνοα», που σύμφωνα με τον γλωσσολόγο κ. Γεώργιο Μπαμπινιώτη, μικρόνους είναι αυτός που χαρακτηρίζεται από περιορισμένη διανοητική ικανότητα. Ας γνωρίζετε όμως, ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας έχει δυο πτυχία, το Πολιτικών Επιστημών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατηγορείτε ως «μικρόνοα» έναν Ιεράρχη που έχει Ορθόδοξο φρόνημα, Εκκλησιαστική Παιδεία, ζηλωτή των Πατρικών παραδόσεων, θερμουργό Ιεροκήρυκα, Πνευματικό Πατέρα σαράντα και πλέον κληρικών, που αντιτίθεται στον Οικουμενισμό και στην Νέα Εποχή. Εδώ για τον Μητροπολίτη μας ισχύουν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου «ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν» (Α΄ Κορ. 4,10).

« Γίνου πιστὸς μέχρι θανάτου» ( Ἀποκ. 2. 10) Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

« Γίνου πιστὸς μέχρι θανάτου» ( Ἀποκ. 2. 10)

Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀπόσπασμα 5/12/21

«Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» ( Ματθ. 24, 13). Οἱ Ἅγιοι ἔκαναν ὑπομονὴ μέχρι τέλους καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς ἐντέλλονται καὶ σὲ ἐμᾶς. Καὶ ὁ Ἅγιος Σάββας καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι κράτησαν μέχρι τέλους τὴν Ὀρθόδοξη πίστη τους καὶ τὴν Ὀρθόδοξη ζωή· γιατὶ Ἅγιος αὐτὸς εἶναι ὁ ὁποῖος καὶ πιστεύει Ὀρθόδοξα ἀλλὰ καὶ ζεῖ Ὀρθόδοξα. Καὶ ἐμεῖς καλούμαστε στοὺς ἐσχάτους χρόνους ποὺ ζοῦμε τώρα ποὺ ἀπ’ ὅτι φαίνεται, εἶναι πολὺ κοντὰ καὶ τὰ χρόνια τοῦ ἀντιχρίστου, ἀφοῦ ἔχει πληθυνθεῖ τόσο πολὺ ἡ διαστροφή, ἡ ἀνωμαλία καὶ ἡ ὁμοφυλοφιλία. Ὑπάρχουν προφητεῖες ποὺ μᾶς λένε ὅτι ὅταν γίνει πολλὴ αὐτὴ ἡ μεγάλη ἁμαρτία, πολὺ κοντὰ εἶναι καὶ ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ὁ ἀντίχριστος καὶ ὄχι μόνο. Καὶ πολλὰ ἄλλα σημάδια μᾶς δείχνουν πρὸς αὐτό, μᾶς δείχνουν αὐτὸ τὸ γεγονὸς ποὺ πλησιάζει, καὶ ἡ πίεσις καὶ ὁ διωγμὸς ποὺ ὅλο καὶ περισσότερο ἐντείνεται καὶ αὐξάνεται στοὺς Χριστιανούς. Καθημερινὰ ἀκοῦμε εἰδήσεις γιὰ διωγμοὺς ἀξίων ἀρχιερέων, ἱερέων -πρὸς παντὸς ἱερέων- οἱ ὁποῖοι διώκονται ἀπὸ τοὺς κατὰ τόπους ἀρχιερεῖς - ὄχι ἀπ’ ὅλους βέβαια, ἀλλὰ ἀπὸ κάποιους. Τοὺς ἀναγκάζουν νὰ φοροῦν αὐτὸ τὸ φίμωτρο μὲς στὴν ἐκκλησία ἤ τοὺς διώχνουν ἀπὸ τὶς ἐνορίες τους, τοὺς βάζουν σὲ ἀργία, τοὺς σταματοῦν τὶς ἐξομολογήσεις· τοὺς ἐμποδίζουν δηλαδὴ νὰ ἐπιτελέσουν τὸ ἔργο ποὺ ἔχουν ὡς κληρικοί, νὰ ἐξομολογοῦν καὶ νὰ λειτουργοῦν καὶ νὰ κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων τοὺς πιστούς.

Ὅλα αὐτὰ τί εἶναι παρὰ οἱ διωγμοὶ οἱ ὁποῖοι πάντοτε ὑπῆρχαν στὴν Ἐκκλησία, καὶ σὲ ἐντονότερο βαθμὸ στὰ πρῶτα χρόνια βέβαια, ὅπου οἱ Χριστιανοὶ ἔχαναν ὄχι μερικὰ χρήματα (ὅπως τώρα ποὺ μᾶς ἀπειλοῦν καὶ μᾶς ἔβαλαν τὸ χαράτσι τῶν ἑκατὸ εὐρὼ τὸν μήνα στοὺς ἀδελφούς μας ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ ἑξήντα ἐτῶν γιατὶ δὲν θὰ κάνουν αὐτὸ τὸ ἐμβόλιο-διαβόλιο) ἀλλὰ ἔχαναν τότε ὅλη τους τὴν περιουσία· καὶ ὄχι μόνο τὴν περιουσία τους, ἔχαναν καὶ τὴν ἐλευθερία τους.

Νεογέννητα μωρά καί βρέφη σκοτώνονται στό Βέλγιο καί τήν Ὀλλανδία. Οἱ περισσότεροι δέν θά τό ποῦν βρεφοκτονία ἀλλά πράξη ''ἀγάπης''.

Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»: Δυστυχώς αυτή η νοοτροπία διαδίδεται σιωπηλά και στη χώρα μας….

__________________

Τα βρέφη που ορίζεται από τους ιατρούς ότι δεν έχουν «καμία ελπίδα για ένα αξιοπρεπές ή υποφερτό μέλλον» συχνά σκοτώνονται με «σκόπιμη ευθανασία». Αυτό αφορά το «10% των βρεφών ηλικίας 0-1 ετών που πέθαναν μεταξύ Σεπτεμβρίου 2016 και Δεκεμβρίου 2017» στις Κάτω Χώρες.

LifeSiteNews

Από: Jonathon Van Maren

Δευτ. 27 Σεπ, 2021

(LifeSiteNews)- Για δεκαετίες, οι ακτιβιστές υπέρ της αγέννητης ζωής προειδοποιούσαν ότι η αποδοχή της άμβλωσης και της ευθανασίας θα οδηγούσε αναπόφευκτα και στη βρεφοκτονία μετά τη γέννηση. Επί δεκαετίες οι ακτιβιστές υπέρ της έκτρωσης κατηγορούσαν τους υπέρμαχους της ζωής πως είναι φοβισμένοι εξτρεμιστές που έλεγαν ασυνείδητα ψέματα.

Και τώρα που καθιερώθηκε η νεογνική ευθανασία την υπερασπίστηκαν.

Υπερασπίστηκαν την ευθανασία των νεογνών όταν συλλαμβάνονταν επανειλημμένα οι γιατροί να σκοτώνουν μωρά μετά τη γέννηση ή να τα αφήνουν να πεθάνουν χωρίς ιατρική φροντίδα αφού οι μικροί μαχητές είχαν καταφέρει να επιζήσουν από τις αρχικές τους προσπάθειες να αφαιρεθεί η ζωή τους.

Υπερασπίστηκαν να συλλέγονται όργανα από ζωντανά εκτρωθέντα μωρά.

Και υπερασπίστηκαν το σύστημα στην Ολλανδία, όταν το πλαίσιο για τη βρεφοκτονία επεκτάθηκε πέρυσι από τα νεογέννητα και σε άλλα μεγαλύτερα παιδιά, (επέκταση στο πρωτόκολλο Γκρόνιγκεν του 2004 (1) (Groningen Policy )

Φυσικά, οι περισσότεροι δεν θα χαρακτηρίσουν από μόνες τους αυτές τις πρακτικές ως «παιδοκτονία». Αυτές οι δολοφονίες θα τύχουν υπεράσπισης ως «απαραίτητες θυσίες» στο βωμό της «σεξουαλικής απελευθέρωσης», της «επιλογής», της ​​«επιστήμης» ή της «συμπόνιας». Η βρεφοκτονία είναι ένας πολύ ενοχλητικός όρος για να τον χρησιμοποιείς, γι’ αυτό και οι ακτιβιστές που την υποστηρίζουν είναι πάντα προσεκτικοί και χρησιμοποιούν διαφορετικούς όρους. Και όταν ερευνητές και δημοσιογράφοι και οι υπερασπιστές της ζωής ρίχνουν φως στην πρακτική, εκείνοι κάνουν πως δεν υπάρχει....Πόσοι, για παράδειγμα, άκουσαν για αυτήν την πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Βιοηθικής, (European Institute of Bioethics), που δημοσιεύτηκε νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι και απεκάλυψε το εντυπωσιακό ότι το 10% των θανάτων νεογέννητων μωρών στο Βέλγιο είναι θάνατοι ευθανασίας;

Ἀπ᾿ τὸ χέρι τοῦ πατρός εἰς Χεῖρας Τοῦ Υἱοῦ

Ἀπ᾿ τὸ χέρι τοῦ πατρός εἰς Χεῖρας Τοῦ Υἱοῦ

Ξίφει πατὴρ θύσας σε, Μάρτυς Βαρβάρα, ὑπῆρξεν ἄλλος Ἀβραὰμ διαβόλου.

Βαρβάρα ἀμφὶ τετάρτῃ χερσί τοκῆος ἐτμήθη.

῾H ῾Αγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα (4/12) ἦτο πανεύμορφο κορίτσι, ποὺ ἔζησε στὴν μικρασιατική Νικομήδειαν, ἐπὶ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ. Φανατικὸς εἰδωλολάτρης καὶ ἄκρως αὐστηρὸς ὁ πατέρας της Διόσκορος, τὴν εἶχε κλεισμένη σὲ πύργον ὑψηλό, προκειμένου νὰ τὴν διαφυλάξη ἀπὸ τοὺς ἐπίδοξους μνηστῆρες!.. Ὅμως «τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ» (Ιω. Γ’,8) κι έτσι –παρά τὴν χρυσή φυλακή της- ἡ νεαρὴ Βαρβάρα κατηχήθηκε καὶ ἀσπάσθηκε τὴν Ἀποκεκαλυμμένην Ἀλήθειαν. Ἀξίζει νὰ ἀναφερθῆ ὅτι ὁ πατέρας της γιὰ νὰ τὴν ἀπομονώση ἀπολύτως –διασφαλίζοντάς την, ὅπως ἐνόμιζε- διέταξε νὰ κτισθῆ στὸν πύργο προσωπικὸ λουτρὸν ὥστε νὰ μὴ χρησιμοποιῆ τὰ δημόσια. Τὸ σχέδιο προέβλεπε δύο παράθυρα γιὰ τὸν φωτισμὸ καὶ τὸν ἐξαερισμό του. Ἡ Βαρβάρα ζήτησε νὰ προβλεφθῆ ἓν ἀκόμη, γιὰ νὰ τιμήση τὴν Ὑπερούσιο καὶ Ζωαρχική Τριάδα. Μὲ ἀφέλεια κι ἐμπιστοσύνην ἐκμυστηρεύθηκε στὸν πατέρα της τὸν συμβολισμὸ τῆς σκέψεώς της. Ὁ Διόσκορος ἐξεμάνη καὶ δίχως δεύτερη σκέψη, διέταξε νὰ τὴν παραδώσουν στὸν Ρωμαῖον ἔπαρχον, τὸν ὑπεύθυνο γιὰ τοὺς διωγμοὺς τῶν Χριστιανῶν.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΑΠΙΟΥ

https://youtu.be/Oioep5ZlUi0

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΑΠΙΟΥ 

Παναγία ἡ Γερόντισσα.

Παναγία η Γερόντισσα. Μια σπάνια εικόνα της Παναγίας που στέκεται όρθια και μοναχή σε στάση δέησις με το πυθάρι στα πόδια της να αναβλύζει λάδι. Απεικονίζει το θαύμα που έκανε στο μοναστήρι της στο Άγιο όρος το καιρό που τα πυθάρια ήταν άδεια και ο κελάρχης μοναχός Αγάθων προσευχήθηκε στη Χάρη Της και γέμισαν τα πυθάρια λάδι. 📿

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_55.html

8 Δεκεμβρίου. Προεόρτια τῆς συλλήψεως τῆς ἁγίας Ἄννης, Παταπίου ὁσίου (η’ αἱ.). Σωσθένους, Ἀπολλὼ, Τυχικοῦ κ.λπ. ἐκ τῶν 70 (α' αἱ.)' Παρθενίου ὁσίου τοῦ ἐν Χίῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. κε´ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Θεσ. β´ 1-12).

Β Θεσ. 2,1         Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ᾿ αὐτόν,

Β Θεσ. 2,1                 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, ως προς την Δευτέραν Παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της συγκεντρώσεως ημών πλησίον του,