Ἠ ταπεινοφροσύνη. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

Γιατί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἡ ἀληθινή Α'- Ἁγ. Νικοδήμου, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Γιατί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἡ ἀληθινή Α'- Τό ἁγιο περιεχόμενο, ἡ διάδοση της, οἱ προφητεῖες, τά θαύματα, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 8η- Περί τῶν θεολογικῶν ἀρετῶν δηλ. πίστεως, ἐλπίδος καί  ἀγάπης, 31-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

Οἱ κακές συνήθειες καί ἕξεις Β'- Νηστεία καί ἐγκράτεια, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Οἱ κακές συνήθειες καί ἕξεις Β'- Νηστεία καί ἐγκράτεια, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 7η- Περί του πώς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τίς κακές συνήθειες, 30-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

Οἱ κακές συνήθειες καί ἕξεις Α'-Προσευχή καί ποιά ἡ ποιότητα τῆς, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Οἱ κακές συνήθειες καί ἕξεις Α'-Προσευχή καί ποιά  ἡ ποιότητα τῆς, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 7η- Περί του πώς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τίς κακές συνήθειες, 29-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ἅγιος Παΐσιος: Σεβασμός τῶν παιδιῶν πρός τούς γονεῖς καί τούς μεγαλυτέρους

Τὸ παιδί, ὅταν εἶναι μικρό, δὲν κάνει τίποτε, καὶ οἱ γονεῖς του τὸ φροντίζουν γιὰ τὸ φαγητό του, γιὰ τὸ ντύσιμό του κ.λπ. Τὸ βοηθοῦν ἀπὸ ἀγάπη, χωρὶς αὐτὸ νὰ κοπιάζη. Αὐτὸ μόνον καμμιὰ δουλίτσα κάνει. Καὶ μήπως ἔτσι ξεπληρώνει τὸν κόπο ἢ τὰ ἔξοδα ποὺ κάνουν οἱ γονεῖς γι᾿ αὐτό; Ἀλλά, ὅταν τὸ παιδὶ μεγαλώση καὶ δὲν καταλαβαίνη τί τοῦ πρόσφεραν οἱ γονεῖς του, αὐτὸ εἶναι πολὺ βαρύ!

Παλιὰ οἱ γονεῖς ἔδερναν τὸ παιδὶ καὶ ἐκεῖνο τὸ δεχόταν χωρὶς λογισμούς. Πολλὲς φορὲς οὔτε καταλάβαινε γιατί τὸ ἔδερναν. Σήμερα τὰ παιδιὰ εἶναι ὅλο «γιατί καὶ γιατί;» καὶ ἀντιλογία. Δὲν ἔχουν ἁπλότητα. Ὅλα τὰ περνᾶνε ἀπὸ τὸ κόσκινο. Δὲν ἔρχεται ὅμως ἔτσι ἡ θεία Χάρις. Ὅταν τὸ παιδὶ δὲν νιώθη τὸν πατέρα του ὡς πατέρα καὶ δὲν δέχεται τὴν παιδαγωγία τοῦ πατέρα, εἶναι νόθο παιδί. Μερικὰ παιδιά, ἂν τοὺς κάνουν οἱ γονεῖς μιὰ μικρὴ παρατήρηση, «θὰ κόψω τὶς φλέβες», λένε ἀμέσως. Τί νὰ τὰ κάνουν τότε καὶ οἱ γονεῖς; Ὑποχωροῦν, καὶ τελικὰ τὰ παιδιὰ καταστρέφονται.

Τὸ παιδὶ πρέπει νὰ καταλάβη ὅτι, ἐὰν οἱ γονεῖς καμμιὰ φορὰ τοῦ δίνουν κανένα σκαμπίλι, δὲν τὸ κάνουν ἀπὸ κακότητα, ἀλλὰ ἀπὸ ἀγάπη, γιὰ νὰ διορθωθῆ, νὰ γίνη καλύτερο καὶ νὰ χαίρεται ἀργότερα.

Ὁσία Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης: Εἶδα στόν Ἅδη τί γίνεται… Νά μήν πάει κανείς οὔτε δευτερόλεπτο…

«… Η μικρή μου πείρα με έμαθε ότι η καρδιά είναι αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα δημιουργήματα. Όχι το μυαλό. Αυτό κατευθύνεται από την καρδιά. Η καρδιά δίνει ζωή στο σώμα. Η καρδιά όμως μας φέρνει και σε επαφή με τον Θεό. Ένας άλλος άνθρωπος κρύβεται μέσα στην καρδιά. Έχει δικά του μηχανήματα. Μάτια, αυτιά, γλώσσα ακόμη και γεύση… Τον ανακαλύπτεις με το κλάμα, την μετάνοια, την επίκληση του Χριστού. Από εκεί μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τα θεϊκά από τα κακά. Έχει χάος η καρδιά. Άλλοι το θένε (θέλουν) σκοτεινό. Άλλοι το κάνουνε πάμφωτο. Ναι! Πάμφωτο! Η μεγαλύτερη απόσταση δεν είναι από το ένα άκρο της γης στο άλλο. Είναι να κατέβει το μάτι το από μέσα (το εσωτερικό, ο νους) από την κεφαλή στην καρδιά.

Πιο μεγάλο ύψος από το φεγγάρι μέχρι την γη! Από εκεί μέσα βλέπεις τα επουράνια! Και τα καταχθόνια! Είδα στον Άδη τί γίνεται… Να μην πάει κανείς ούτε δευτερόλεπτο… Είδα χωριανούς μου… Δεν φανέρωσα σε κανένα αυτούς που είδα… Μετά άναβα κεριά, έκανα προσευχή. Άρχισαν να χοροπηδούν οι καημένοι. Εκεί είναι οι αιρετικοί. Οι μάγοι, οι μάγισσες! Να ξέρανε τί τους περιμένει αυτούς! Καλύτερα να μην είχανε γεννηθεί… Οι ασεβείς ιερωμένοι… Ώ τους κακομοίρηδες… Οι βλάσφημοι, οι κακούργοι, οι μαγαρισμένοι στο σώμα, οι άτιμοι (μοιχοί), πόρνοι, προπαντός οι ασερνικοκοίτες! Αφόρητα βάσανα! Τώρα τα κάνουνε και οι παντρεμένοι αυτά… Φρίκη! Φρίκη!

Ἰωάννης Λίτινας: Ὁ Ἐσταυρωμένος στό Ἱερό Βῆμα (α)

μελέτημα περί τῆς ἐπιχειρούμενης ἀποβολῆς Του

Γράφει ὁ Ἰωάννης Λίτινας

Ἀνέστησαν γάρ τινες λέγοντες, ὡς οὐ δεῖ εἰκονίζειν καὶ προτιθέναι εἰς θεωρίαν καὶ δόξαν καὶ θαῦμα καὶ ζῆλον τὰ τοῦ Χριστοῦ σωτήρια θαύματά τε καὶ Πάθη καὶ τὰς τῶν ἁγίων ἀνδραγαθίας κατὰ τοῦ Διαβόλου. Καὶ τίς ἔχων γνῶσιν θείαν καὶ σύνεσιν πνευματικὴν οὐκ ἐπιγινώσκει, ὅτι ὑποβολὴ τοῦ Διαβόλου ἐστίν;[1] Ἰωάννης Δαμασκηνός

Προλεγόμενα

Ὁ Ἐσταυρωμένος ὡς ἀποσπώμενη καὶ διακριτὴ μορφὴ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ εἰσήχθη στὴν Ἑλλάδα, σύμφωνα μὲ τὸν καθηγητὴ λειτουργιολόγο Ι. Φουντούλη[2], ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας μὲ πρωτοβουλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου περὶ τὰ μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος[3], θέλοντας νὰ μιμηθῆ κυρίως τὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς, ἡ ὁποία πολὺ παραστατικὰ ἐξεικονίζει τὰ σχετικὰ γεγονότα τῶν παθῶν τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὶς τελετὲς τῆς Σταυρώσεως καὶ Ἀποκαθηλώσεως. Γενομένη προσφιλὴς στὸν κλῆρο καὶ τὸν λαό, γρήγορα διαδόθηκε καὶ στὶς λοιπὲς περιοχὲς στὴν Ἑλλάδα. Στὴν Ἀντιόχεια ἡ τελετὴ τῆς Ἀποκαθήλωσης τοῦ Ἐσταυρωμένου ὑφίστατο «ἀπὸ πολὺ παλαιὰ» καὶ μάλιστα -ὅπως σημειώνει ὁ ἴδιος καθηγητὴς- τὰ χέρια τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι κατεσκευασμένα μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ διπλωθοῦν πρὸς τὰ κάτω κατὰ τὴν Ἀποκαθήλωση[4].

Ἡ ἀρχαιολογικὴ ἔρευνα, ὡστόσο, χρονολογεῖ τὴν σημερινὴ διάταξη τῶν Παθῶν (Ἔξοδος Σταυροῦ, Ἀποκαθήλωση, Ἐπιτάφιος) καὶ τὸν Ἐσταυρωμένο στὸ Ἱερὸ Βῆμα ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 15ου αἰ. ἕως τὰ μέσα τοῦ 16ου αἰ.[5] Σὲ κάποιες περιοχὲς στὸν τόπο μας, ἔχει διατηρηθῆ ἁγιογραφημένη ἡ μορφὴ τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ -ὅπως παρατηρεῖται στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ στοὺς Ἁγίους Τόπους- ἢ εἶναι ξεχωριστή μὲν ἀλλὰ τοποθετημένη χωρὶς τὴν δυνατότητα ἀπόσπασης ἀπὸ αὐτόν. Ὁ Ἐσταυρωμένος μετὰ τὴν ἀναστάσιμη περίοδο, ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἴδιος καθηγητής, «καθηλοῦται καὶ πάλι καὶ καταλαμβάνει τὴν συνήθη θέσι πίσω ἀπὸ τὴν ἁγία τράπεζα ἢ στὸ βάθος τῆς ἁψῖδος».[6]

Ἀκολούθως, ἀφοῦ παρουσιάσουμε πρωτίστως στοιχεῖα τινὰ ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὴν σημασία τοῦ Ἐσταυρωμένου στὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, ἐξετάζουμε ἐν συνεχεία τὴν ἐπιχειρούμενη, ἐσχάτως, ἀποβολὴ Του ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα ὑπὸ τὰ προσχήματα ποὺ τὴν ὑποστηρίζουν.

1. Ἡ σημασία τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου στὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ Ὀρθοδόξου πιστοῦ.

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μρκ. 8,34). Πάνω σὲ αὐτὴ τὴν ζωτικὴ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, οἱ πιστοὶ ὅλων τῶν αἰώνων στήριξαν τὴν πνευματικὴ τους ζωή, ὑπέμειναν τὶς θλίψεις, τοὺς παντοειδεῖς διωγμοὺς καὶ προτίμησαν νὰ φέρουν «τὸν ὀνειδισμόν αὐτοῦ» (Ἑβρ. 13, 13) παρὰ τὴν κοσμικὴ ἄνεση, ἀσφάλεια, ἀναγνώριση καὶ τιμή.

«Ἄν ἦταν στήν ἐξουσία σας δέν θα ἀφήνατε ἄθικτο μήτε τό σάκκο τοῦ Διογένη...»

(Ἁγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - «πρὸς τοὺς πολιτευομένους» - Ἐπιστολὴ 98)

Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Στὴ μεστὴ (μικρὴ) αὐτὴ ἐπιστολή του ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στηλιτεύει καὶ ἐλέγχει τίς ἀπληστίες τῶν πολιτικῶν, ὡς ἔκπτωση τοῦ ρόλου τῆς ἀνθρώπινης ἐξουσίας.

Ἀποδοκιμάζει τὴν πολιτικὴ συμπεριφορὰ τῆς (τότε) ἐξουσίας ἔναντι τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, εἰς βάρος αὐτῶν ποὺ εὑρίσκοντο στὶς χαμηλὲς βαθμίδες τοῦ κοινωνικοῦ συστήματος, ὅπως αὐτὸ εἶχε θεμελιωθεῖ - δημιουργηθεῖ ἀπὸ τοὺς ἐξουσιαστὲς (ἄρχουσα τάξη).

Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφει, γιὰ τὸ κοινωνικὸ δεδομένο τῆς πολιτικῆς, σύγχρονο γι᾿ αὐτόν:

«Ὑμεῖς μοι δοκεῖτε, μηδ᾿ ἄν τῆς Διογένους πήρας, εἰ καθ᾿ ὑμᾶς ἦν, ἀποσχέσθαι τοῦ Σινωπέως, ἀλλὰ κακείνω τὰς χεῖρας ἐπιβαλεῖν, τέχνην ἐπικαλοῦντες αὐτῷ, τὸν τρίβωνα καὶ τὴν βακτηρίαν καὶ αὐτὸ τὸ κεκτῆσθαι, μηδὲν ἐκ φιλοσοφίας, ἄλλοτε δὲ ἄλλη θύρα προσφοιτὰν εἰκῇ διαζώντα καὶ ὅθεν ἔτυχεν».

Ἑρμηνεία: «Μοῦ φαίνεται ὅτι ἂν ἦταν στὴν ἐξουσία σας δὲ θὰ ἀφήνατε ἄθικτο μήτε τὸ σάκκο τοῦ Διογένη τοῦ Σινωπέα, ἀλλὰ θ᾿ ἁπλώνατε χέρι καὶ σ᾿ ἐκεῖνον, ὀνειδίζοντας τὴν τέχνη του, τὴν τριμμένη χλαίνα καὶ τὴ βακτηρία καὶ ὅτι δὲν ἀπόχτησε τίποτα ἀπὸ τὴ φιλοσοφία κι ὅτι κάθε φορὰ χτυπᾷ καὶ διαφορετικὴ πόρτα ζῶντας ὅπως τύχει, χωρὶς συγκεκριμένο σκοπό».

Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ ἄνθρωποι ἐξαντλοῦσαν τὴν ἐνεργητικότητά τους γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν ἴσα - ἴσα τὰ ἀπαραίτητα τῆς ζωῆς, ὡς ἀσφάλεια, στέγη, τροφή, οἰκογένεια καὶ αὐτοέκφραση.

Ὁ Διογένης ὁ Κυνικὸς Φιλόσοφος, ὁ Σινωπέας, ὡς σημαντικὸς ἐκπρόσωπος τῆς Κυνικῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Σινώπη τοῦ Πόντου, πίστευε ὅτι ἡ εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου βρίσκεται στὴν αὐτάρκεια, στὴ λιτότητα, στὴν αὐτογνωσία καὶ στὴν ἄσκηση.

Δέν ξεχνοῦμε ὅσους πολέμησαν τά ὀρθόδοξα Θρησκευτικά (Α΄Μέρος)

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Δεν ξεχνούμε όσους πολέμησαν τα ορθόδοξα Θρησκευτικά (Α΄Μέρος)

Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα θέματα που κυριαρχούν την περίοδο των βουλευτικών εκλογών στον πολιτικό στίβο, καθώς αναφέρονται σε οικονομικά, αμυντικά, εργασιακά, ασφαλιστικά, υγειονομικά θέματα κ.ά. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αποσιωπούμε τα θέματα που αφορούν στον όλο άνθρωπο, στο συνειδησιακό είναι και στην ταυτότητά του.

Στο πλαίσιο αυτό, οι ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν ξεχνούν τους πολιτικούς και τους συνεργάτες τους, που το 2016, αποφάσισαν, ως κάτοχοι ή μέτοχοι της κυβερνητικής εξουσίας, να αλλάξουν την πίστη των ορθοδόξων μαθητών, επιβάλλοντας και εισάγοντας στα σχολεία, στη θέση του έως τότε Ορθόδοξου μαθήματος, ένα ουδετερόθρησκο μάθημα Θρησκευτικών.

Το μάθημα, στόχευε να εξαπατήσει τους γονείς και να αποπροσανατολίσει τα παιδιά τους, διδάσκοντάς τους, ως δήθεν ορθόδοξη διδασκαλία, ένα συνονθύλευμα θρησκευτικών και κοσμικών στοιχείων, με στόχο την αλλοίωση της πίστεώς τους, πράξη που αγγίζει τα όρια του προσηλυτισμού.

Εὐγένιος Ροντιόνοφ – Μαρτύρησε γιά νά μήν βγάλει τόν Σταυρό

ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΤΟ 1996 ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΤΣΕΤΣΕΝΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

O νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ ήταν στρατιώτης στον πρώτο πόλεμο της Τσετσενίας, επί Γέλτσιν. Συνελήφθη από Τσετσένους αντάρτες, βασανίστηκε, σφάχτηκε σαν αρνί και αποκεφαλίστηκε όταν αρνήθηκε να γίνει μουσουλμάνος και να πολεμήσει εναντίον της Ρωσίας, όπως είπε ο ίδιος ο δήμιος στη μητέρα του.

Αποκεφαλίστηκε το 1996, τη μέρα που γινόταν 19 ετών. Παρόλο ότι δεν μεγάλωσε σε ένα ευσεβές περιβάλλον δεν αποχωριζόταν ποτέ τον μικρό σταυρό που του είχε χαρίσει η γιαγιά του στα 11α γενέθλια του. Από αυτό τον μικρό σταυρό αναγνώρισε η μητέρα του το σώμα του που κειτόταν σε έναν ομαδικό τάφο μαζί με τρείς άλλους συστρατιώτες του. Για την γενναία άρνησή του να αποχωριστεί αυτό το σταυρό και να απαρνηθεί την πίστη στον Εσταυρωμένο εσφάγη ως αμνός στις 23 Μαΐου 1996. Η κομμένη κεφαλή του είχε ταφεί από τους ισλαμιστές αντάρτες σε άλλο σημείο. Η τραγική μητέρα άρχισε να ψάχνει μόνη της για να βρει τον γιο της αμέσως μόλις έμαθε ότι ήταν αιχμάλωτος στα μέσα Φεβρουαρίου του 1996 και επί 9 συνεχείς μήνες. Πληροφορήθηκε ότι ήταν νεκρός τον Σεπτέμβριο του 1996. Τότε έβαλε υποθήκη το σπίτι της στη Μόσχα για να εξασφαλίσει χρήματα, απαραίτητα για τις συναλλαγές με τους αντάρτες και άρχισε να ψάχνει τον τόπο που ετάφη ο γιος της.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 31-5-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 31-5-2023

https://www.youtube.com/live/SA597bMZQAw?feature=share

Ὅποιον κόμμα εἶναι τῆς Πατρίδος μου καί τῆς θρησκείας μου, μέ ἐκεῖνο εἶμαι καί μέ τό Σύνταγμα, δηλαδή τό Εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ

Ήρθαν και μ'ερέθιζαν και μ΄έταξαν να μπω σε ξένες φατρίες και εις κόμματα. Τους είπα: Όποιον κόμμα είναι της Πατρίδος μου και της θρησκείας μου, με εκείνο είμαι και με το Σύνταγμα, δηλαδή το Ευαγγέλιο του Θεού.

Ιωάννης Μακρυγιάννης

https://proskynitis.blogspot.com/2023/05/blog-post_414.html

31 Μαΐου. Ἑρμείου μάρτυρος (β ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. ζ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. κγ΄ 1-11).

Πραξ. 23,1         Ἀτενίσας δὲ ὁ Παῦλος τῷ συνεδρίῳ εἶπεν· ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ Θεῷ ἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας.

Πραξ. 23,1                Ο δε Παύλος, αφού προσήλωσε το βλέμμα στο συνέδριον, είπε· “άνδρες αδελφοί, εγώ έχω πολιτευθή απένεντι του Θεού με καθαράν συνείδησιν έως την ημέραν αυτήν”.

Πῶς περνᾶς τόν καιρό σου; Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς: «Καί τότε ἡ καρδιά μας θά θερμανθεῖ ἀπό τήν τόση φλόγα τῆς ἀγάπης πού Αὐτός ἔχει γιά μᾶς καί μόνον…»

Και τότε η καρδιά μας θα θερμανθή από την τόσην φλόγαν της αγάπης που Αυτός έχει για μας και μόνον.

Ο δρόμος θα είναι ευχάριστος όσο δύσκολος και να είναι, διότι θα έχωμεν συνοδοιπόρον τον Ιησούν και όταν σκοτεινιάση θα ευρισκώμεθα σε Τράπεζα πνευματική γεμάτη φως και αγάπη και τροφή για την ψυχήν.

«Η πνευματική σου κατάστασις πώς είναι; Πολύ επιθυμώ να γνωρίζω. Πιστεύω η προσευχή θα είναι τακτική καθώς και η μελέτη.

Διότι αυτά είναι τα μόνα που μπορούν να μας φέρουν κοντά στον Χριστόν και να γνωρίσωμεν την πραγματικήν ευτυχίαν.

Εάν ο Θεός μας αγαπά και μας αποστείλη και λίγην θλίψιν τότε συντομεύει το βάδισμα προς συνάντησιν του Ιησού που Αυτός μας αναμένει και συμβαδίζει σ’ αυτόν τον δύσκολο δρόμο της ζωής μας.

Τό κτῆμα τοῦ μοναχοῦ

Ένας αδελφός, όταν έγινε μοναχός, μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα κρατώντας μόνο ένα καλό κτήμα. Κάποιος επιφανής κοσμικός επιθύμησε αυτό το κτήμα και του ζήτησε πολλές φορές να του το πουλήσει ή να το ανταλλάξει, εκείνος όμως δεν δέχτηκε τίποτε απ’ αυτά.

Συνέβη λοιπόν ο κοσμικός να διοριστεί διοικητής της επαρχίας εκείνης και άρχισε να πιέζει τον μοναχό να εγκαταλείψει το κτήμα, ταλαιπωρώντας τον συνεχώς και περνώντας τα ζώα του μέσα από το κτήμα.

Ο αδελφός, βλέποντας τα πράγματα πολύ δύσκολα και επειδή δεν κατόρθωσε να μεταπείσει τον άρχοντα με τα παρακάλια, κατέφυγε τελικά σε κάποιον γέροντα ενάρετο και ονομαστό που ησύχαζε στα μέρη εκείνα. Και πήγε πολλές φορές, ο γέροντας όμως τον έδιωχνε λέγοντάς του να επιστρέψει στο κελλί του.

Όταν ο αδελφός είδε τον άρχοντα έτοιμο να του πάρει το κτήμα, πήγε πάλι στον γέροντα και του λέει: «Για τον Θεό, βοήθησέ με, και γράψε του ή στείλε κάποιον να του μιλήσει».

Γενεά ἄπιστος

Γενεά άπιστος

(ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ)

«Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;» (Ματθ. 17:17)

Ο Έλληνας ψήφισε.

Ο Έλληνας σήμερα είτε αδιαφόρησε για τις «τύχες» του έθνους, είτε αποφάσισε ότι όλοι οι δοκιμασμένοι , καλώς έπραξαν στο παρελθόν.

Πρώτον , δήλωσε προτίμηση σε πολτικά κόμματα που προωθούν και εγκαθιδρύουν τους δηλητηριώδεις καρπούς της Ν.Τ.Π. . Μέσω των μέσων εκμαυλισμού & ενημέρωσης, τηλεοπτικών σειρών και κινηματογραφικών ταινιών και πρωτίστως της α-παιδείας. Και τέλος νομοθετούν το βδέλυγμα και την αμαρτία.

Γίνεται εχθρός του Θεού και επισύρει την οργή Του.

Η φωνή του Θεού όμως ηχεί μέσα απ’ την Αγία Γραφή! Σκουντά τη συνείδηση.

Ο κατ’ επίφασην Έλληνας,

1) 1) έδωσε άλλοθι στην αρσενοκοιτία και στην διαστροφή των φύλων,

«καὶ μετά ἄρσενος οὐ κοιμηθήσῃ κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γάρ ἐστι.» (Λευ. 18,22)

«Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν»(Ρωμ. 1,26)

«ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες» (Ρωμ. 1,27)

«καὶ Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμοῤῥα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ»(Γεν. 19,24)

2) 2) συγκατατέθηκε στη μοιχεία , την πορνεία και την αμαρτωλή συμβίωση,

«Ἄνθρωπος ἄνθρωπος πρὸς πάντα οἰκεῖα σαρκὸς αὐτοῦ οὐ προσελεύσεται ἀποκαλύψαι ἀσχημοσύνην· ἐγὼ Κύριος.» (Λευ. 18,6)

Μή τήν δώσεις στόν ….Γκάγκστερ!!! - Ἡ ψῆφος εἶναι ἱερόν πράγμα! (+Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης)

ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ;

Μη την δώσεις στον ….Γκάγκστερ!!!

(Ομιλία του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη την 28 Μαΐου 1989 με αφορμή τις τότε εκλογές που έγιναν την ημέρα της Πεντηκοστής).

Προσευχη· Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, άγιοι άγγελοι και αρχάγγελοι, πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όσιοι και μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες, ποιήσατε πρεσβείαν προς τον Κύριον, υπέρ του ελεηθήναι και σωθήναι τας ψυχάς ημών. Αμήν.

Απόψε, εδώ στην αίθουσα, πάλι κήρυγμα, πάλι ομιλία. Ομιλία δύσκολος. Θέματα πολλά. Πάμπολλα τα θέματα. Αλλά υπάρχουν και θέματα μεγάλης αξίας. Ξέρω πολύ καλά ότι κι’εδώ μεσ’στην αίθουσα υπάρχουν ψυχαί θεοφιλείς, καλλιεργημέναι ψυχαί, που δε θέλουν θέματα μικρά και ασήμαντα, αλλά θέλουν θέματα μεγάλα, υψηλά, που αγγίζουν τα άστρα, περνούν τα άστρα, φθάνουν στο υπερπέραν. Διότι ο άνθρωπος, κατ’εξοχήν, ίσον; = Μεταφυσικόν όν είναι!

Μεταφυσικόν όν είναι ο άνθρωπος!

Η Πεντηκοστή

Και υπάρχει ένα τέτοιο θέμα, το υπέρ παν θέμα, που αν θέλει ο Θεός, ύστερα από 21-μετρήστε- 22 μέρες, θα εορτάσει η αγία μας Εκκλησία. Και αυτό είναι η Πεντηκοστή. Είναι η εορτή, η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος επί τους δώδεκα Αποστόλους, τους Διδασκάλους της Εκκλησίας μας.

Η Πεντηκοστή, πανσέληνος!

Τι λέω πανσέληνος, ήλιος! ήλιος, τρισήλιος!

Τρείς Ήλιοι είναι το Μυστήριον της Αγίας Τριάδος, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, Ήλιος ο Πατήρ, Ήλιος ο Υιός, Ήλιος το Πνεύμα το Άγιον, τρείς Ήλιοι, ένας Ήλιος Τρισηλίου Θεότητος, όπως είναι στο απολυτίκιον των Τριών Ιεραρχών.

Μάλιστα, το ύψος αυτό… είναι δογματικό το θέμα, αλλά μολονότι είναι δογματικό, έχει σημασία, πολλή σημασία με τη ζωή μας. Έχει μεγάλη κοινωνική σημασία, ναι, κοινωνική σημασία. Γιατί έχει κοινωνική σημασία; Διότι, αυτά τα τρία Πρόσωπα, είναι τόσο ηνωμένα, τόσον ηνωμένα τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος όσον δεν μπορεί να φανταστή ανθρώπινον πνεύμα. Και έτσι παρακαλεί και ημάς ο Θεός να είμεθα ενωμένοι, όπως η Αγία Τριάς!

Το Δόγμα, είναι τρόπον τινά η σπονδυλική στήλη.

Λένε μερικοί, τι να τα κάνωμε τα Δόγματα;

Τι να τα κάνεις τα Δόγματα;

Ξέρεις τι είναι σαν να λές; Σαν να λες: δεν χρειάζεται η σπονδυλική στήλη, αλλά θέλεις τη σπονδυλική στήλη που έχει 33 σπονδύλους ηρθρωμένους ηνωμένους… πάει το σώμα δε στέκεται όρθιο, δε στέκεται όρθιο! Δε στέκεται όρθιο! Ένας σπόνδυλος να χαλάση, κουτσαίνει ο άνθρωπος, με ραβδιά περπατά.

Ό,τι λοιπόν είναι η σπονδυλική στήλη δια το σώμα, να στέκεται όρθιον, έτσι είναι τα δόγματα! Και το δόγμα, το υπερ δόγμα που διακρίνει τη θρησκεία μας, την Πίστη μας, από τις (άλλες) είναι η Πεντηκοστή, είναι το Πνεύμα το Άγιον, είναι ο Υιός, Πατήρ και Άγιον Πνεύμα, Αγία Τριάς ελέησον τον κόσμον και ημάς τους αμαρτωλούς. Και το ψάλλομε αυτό στο κοντάκιο, αυτό το λέει το κοντάκιο! Ποιος θα μας ψάλλει το κοντάκιον;

Τό θαῦμα τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ

Το θαύμα της Αναλήψεως του Χριστού

Ω, πόσο υπερένδοξο είναι το θαύμα της Αναλήψεως του Χριστού! Το σώμα του ανθρώπου θεάθηκε από τους αγγέλους, υψώθηκε υψηλότερα από τα Σεραφείμ και στάθηκε στα δεξιά του Πατέρα. Τι βάθος υπάρχει κάτω από τα πόδια του ανθρώπου και τι ύψος υπεράνω αυτού! Από την κόλαση κατευθείαν στον ουρανό. Από το σκότος ψηλότερα από τον ήλιο. Από τη φοβερή φυλακή στον τόπο της αιώνιας ανάπαυσης!

Πρέπει λοιπόν κι εμείς σήμερα, αδελφοί μου, μαζί με όλους τους αγγέλους να πανηγυρίσουμε, να χαιρόμαστε και να δοξάζουμε τον φιλάνθρωπο Θεό μας.

Σήμερα σφραγίσθηκε το έγγραφο της συμφιλιώσεως μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Σήμερα ο άνθρωπος θεώθηκε, ο ουρανός αναγάλλιασε, οι άγγελοι σκίρτησαν, ενώ οι δαίμονες γεμάτοι από ντροπή δέθηκαν με αλυσίδες. Σήμερα όλη η γη είναι ντυμένη τα γιορτινά της, διότι ενώθηκε με τον ουρανό. Σήμερα το σώμα του Αδάμ τοποθετήθηκε στα δεξιά του Πατέρα.

Ω, τι απερίγραπτο είναι το θαύμα της αναλήψεως του Χριστού! Πόσο μεγάλο είναι το έλεος του Θεού! Έχασε ο άνθρωπος τον παράδεισο και βρήκε τη Βασιλεία των Ουρανών. Έχασε έναν κήπο φυλασσόμενο από τα Χερουβείμ και συνάντησε σε άλλη μορφή τη δόξα της άνω Ιερουσαλήμ.

Ὅσιος Εὐμένιος Σαριδάκης † 23 Μαΐου

Όσιος Ευμένιος Σαριδάκης

† 23 Μαΐου

Τῇ κγ΄ τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν, Εὐμενίου τοῦ Κρητός, τοῦ ἐν ἐσχάτοις χρόνοις διαλάμψαντος ἐν Ἀθήναις.

Στίχοι.

Λεπρῶν καὶ νοσούντων λοιμικῶς ἀκέστωρ

πιστῶν, Εὐμένιε, ποδηγέτα, ὤφθης.

Συναξάριον.

Ὁ Ὅσιος καὶ Θεοφόρος Πατὴρ ἡμῶν Εὐμένιος πατρίδα ἔσχε τὴν Ἐθιὰ τῆς ἐπαρχίας Μονοφατσίου, τοῦ Ἡρακλείου Κρήτης. Ἔρωτι θείῳ τρωθεὶς παιδιόθεν ἠκολούθησε μοναστῶν ταῖς τρίβοις ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Μεγαλομάρτυρος Νικήτα, τῇ πλησίον τῆς αὐτοῦ γενετείρας κειμένῃ. Κατὰ τὴν κουρὰν αὐτοῦ ἔλαβε τὴν κλῆσιν Σωφρόνιος καὶ κατὰ τὴν χειροτονίαν αὐτοῦ εἰς ἱερομόναχον ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμοθέου ἐν τῇ Μονῇ Καλυβιανῆς τὴν κλῆσιν Εὐμένιος. Προσβληθεὶς ὑπὸ τῶν βελῶν τοῦ μισοκάλου Βελίαρ ἦλθεν εἰς τὴν τοῦ Κουδουμᾶ περίδοξον Μάνδραν, εἰς ἣν καὶ ἠλευθερώθη τῆς τοῦ παγκάκου ἐπηρείας. Ἀσθενήσας ἐκ νόσου λοιμικῆς ἦλθεν εἰς τὸ Νοσοκομεῖον Λοιμωδῶν Νόσων τῶν Ἀθηνῶν, ὃ ἔδειξε κονίστραν τῶν ἀσκητικῶν αὐτοῦ παλαισμάτων καὶ παλάτιον συμπαθείας τῶν κατατρυχομένων καὶ ἀλγεινῶς νοσούντων.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 30-5-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 30-5-2023

https://www.youtube.com/live/WAm-T_bcn5E?feature=share

Μία σπάνια φωτογραφία τόσο τρυφερή!!...

Ο γλυκός μας Άγιος Παΐσιος, κρατάει καραμελίτσες για τα παιδιά..

Κοιτώ την φωτογραφία και αναρωτιέμαι, τί να σκεφτόταν εκείνη την στιγμή που τα παρατηρούσε;

30 Μαΐου. Ἰσαακίου ὁσίου, ἡγουμένου τῆς μονῆς τῶν Δαλμάτων (†383). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. ζ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. κα΄ 26-32).

Πραξ. 21,26       τότε ὁ Παῦλος παραλαβὼν τοὺς ἄνδρας τῇ ἐχομένῃ ἡμέρᾳ σὺν αὐτοῖς ἁγνισθεὶς εἰσῄει εἰς τὸ ἱερόν, διαγγέλλων τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἡμερῶν τοῦ ἁγνισμοῦ, ἕως οὗ προσηνέχθη ὑπὲρ ἑνὸς ἑκάστου αὐτῶν ἡ προσφορά.

Πραξ. 21,26             Τοτε ο Παύλος επήρε την επομένην ημέραν τους τέσσαρας άνδρας, υπεβλήθη στους αγνισμούς, που ώριζε ο νόμος, εισήλθε στο ιερόν και ανήγγειλε εις όλους ότι συνεπληρώθησαν αι ημέραι του αγνισμού, έως ότου προσεφέρθη δι' ένα έκαστον από αυτούς η καθιερωμένη θυσία.

Ἡ συμπεριφορά μας στόν Θεό Στ'- Τά σημεῖα τῆς ἀγάπης μας στόν Θεό, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἡ συμπεριφορά μας στόν Θεό Στ'- Τά σημεῖα τῆς ἀγάπης μας στόν Θεό, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 6η- Περί του πώς πρέπει νά συμπεριφερωμεθα στόν Θεό, 29-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 29-5-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 29-5-2023 

https://www.youtube.com/live/oxLeQp0cZW4?feature=share

Ἡ συμπεριφορά μας στόν Θεό Ε'- Οἱ ἐλλείψεις μας, Ἁγ. Νικοδήμου, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἡ συμπεριφορά μας στόν Θεό Ε'- Οἱ ἐλλείψεις μας, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 6η- Περί του πώς πρέπει νά συμπεριφερωμεθα στόν Θεό, 28-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

Ἡ σημασία τῆς ἐνδυμασίας καί ἡ Θ. Μετάληψις, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

 Ἡ σημασία τῆς ἐνδυμασίας καί ἡ Θ. Μετάληψις, 28-5-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

Τό πάθος τῆς ζήλειας (Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης)

Το πάθος της ζήλειας είναι ένα από τα μεγαλύτερα πάθη. Μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στον φθόνο και τη διαβολή. Και οι διαβολές κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό από τον φθόνο. Η ζήλεια κρύβει μέσα της υπερηφάνεια, εγωισμό και φιλαυτία.

Δεν έχει αγάπη ούτε φυσικά και ταπείνωση. Γι’ αυτό και δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να έχει συγχρόνως ζήλεια και αγάπη. Κι αν ακόμη έχει λίγη αγάπη, η αγάπη του δεν είναι καθαρή, γιατί μέσα στην αγάπη του είναι ο εαυτός του.

Η ζήλεια μολύνει και την αγάπη και την καλοσύνη, όπως το ψόφιο ποντίκι μολύνει όλο το λάδι, όταν πέσει μέσα.

Όταν λοιπόν η ζήλεια κυριεύσει τον άνθρωπο τότε ούτε τον Θεό υπολογίζει και τους άλλους γύρω του βασανίζει ταλαιπωρώντας παράλληλα και τον ίδιο του τον εαυτό, αφού όταν ζηλεύει κανείς, στενοχωριέται, δεν μπορεί να φάει, αδυνατίζει, χάνει το κουράγιο του. Η ζήλεια ρουφάει όλες τις ψυχικές και σωματικές δυνάμεις του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται κανείς και πνευματικά.

Για να βοηθηθεί κάποιος που ζηλεύει να ξεπεράσει τη ζήλεια πρέπει να γνωρίσει τα χαρίσματα με τα οποία τον προίκισε ο Θεός και να τα αξιοποιήσει. Τότε δεν θα ζηλεύει και η ζωή του θα είναι Παράδεισος. Πολλοί δεν βλέπουν τα δικά τους χαρίσματα, αλλά βλέπουν μόνον τα χαρίσματα των άλλων και τους πιάνει η ζήλεια.

Τό αἰώνιο Φῶς τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τά μάτια τῆς σύγχρονης ἁγίας Γαλακτίας.

Η Κυριακή του Τυφλού που πέρασε δεν απευθύνεται στους... τυφλούς, αλλά σε όλους εμάς που «ενώ βλέπουμε δε βλέπουμε», όπως ακριβώς συνέβαινε με τους Φαρισαίους..

Η Κυριακή αυτή μας δείχνει ότι σκοπός της ζωής του Χριστιανού δεν είναι να κάνει καλές πράξεις, ούτε να βοηθάει τον κόσμο, αλλά να φωτίζει το νου του με το άκτιστο φως του Τριαδικού Θεού, ώστε να αγιάζεται η ζωή του με ο,τι κάνει. Σκοπός του Χριστού ήταν και είναι να φωτίσει το νου μας, να μας χαρίσει μάτια για να βλέπουμε το φως Του, που υπάρχει παντού, αλλά δε μπορούμε να το δούμε.

Η ύπαρξη Επιστημών δηλώνει όχι τη δίψα να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, αλλά να γνωρίσουμε τα μυστήρια της ζωής και το μυστήριο των μυστηρίων, τον Θεό. Το λάθος βέβαια που κάνει ο Δυτικός Πολιτισμός είναι ότι αρνείται να δεχτεί τον τρόπο που εδειξε ο Χριστός στην γνώση της Αλήθειας και ακολουθεί... αρχαιοελληνικές μεθόδους!

Η ζωή αυτή μοιάζει με σκοτάδι μπροστά σε εκείνο το υπέροχο άκτιστο φως, που επισκεπτόταν και επισκέπτεται ακόμα τους αγίους που υπάρχουν στην Εκκλησία. Εκείνο το Φως είναι η κοινή εμπειρία όλων των Αγίων και όλοι οι Άγιοι από κοινού είχαν την ίδια εμπειρία. Άρα έχουμε εμπειρική γνώση της Αλήθειας και οι Άγιοι είναι οι οδηγοί μας σε Αυτήν.

Ἡ κατρακύλα τῆς εὐθανασίας συνεχίζεται στήν Ὀλλανδία

Νομιμοποιείται τώρα και η παιδική θανάτωση με απόφαση των γονέων τους.

Μετά την νομιμοποίηση των αμβλώσεων των αγέννητων παιδιών, των “αμβλώσεων” μετά τη γέννηση…. δηλ. της νεογνικής ευθανασίας σύμφωνα με το γνωστό πρωτόκολλο Groningen (1), μετά την νομιμοποίηση της ευθανασίας στους άνω των 12 ετών, ήλθε στην Ολλανδία η σειρά και για τα παιδιά. Μη έχοντας τί άλλο να δώσουν στα πολύ πονεμένα πλάσματα του Θεού, η οικογένειά τους, η «επιστήμη», η «πολιτισμένη» κοινωνία, το κράτος μέριμνας και οι πολιτικοί του, η αθεΐα, ο δυτικός ευδαιμονισμός, προσφέρουν στα παιδιά που περνούν τη δυσκολότερη περίοδο της ζωής τους, στο όνομα μιας άθλιας «αγάπης», ό,τι χειρότερο. Τον γρήγορο ΘΑΝΑΤΟ.

Ήδη και από το 2002, η Ολλανδία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε την ευθανασία. Το 2007 επετράπη η ευθανασία για βρέφη κάτω του έτους και άτομα άνω των 12 ετών. Έκτοτε πάνω από 91 χιλιάδες άνθρωποι έχουν πεθάνει με τη χρήση της.

Σύμφωνα με πρόσφατη είδηση(2), που ανακοινώθηκε στις 14 Απριλίου από την κυβερνητική ιστοσελίδα, οι γονείς στην Ολλανδία θα έχουν την επιλογή της ευθανασίας για παιδιά ηλικίας μεταξύ 1 και 12 ετών, εάν έχουν εξαντλήσει τις θεραπευτικές επιλογές και στις περιπτώσεις που η ασθένεια είναι ανίατη.

Εἰς τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης

Εἰς τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου

Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης

ΣΤΗ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ̒ΕΠΙΣΩΖΟΜΕΝΗ᾽ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΧΩΡΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

1.Σάν γλυκύς συνοδοιπόρος τοῦ ἀνθρώπινου βίου ὁ προφήτης Δαβίδ βρίσκεται σέ ὅλους τούς δρόμους τῆς ζωῆς καί ἀναστρέφεται πρόσφορα μέ ὅλες τίς πνευματικές ἡλικίες καί εἶναι κοντά σέ κάθε παράταξη πού προκόβει. Παίζει μέ ὅσους νηπιάζουν, ὅπως θέλει ὁ Θεός, μέ τούς ἄνδρες συναγωνίζεται, παιδαγωγεῖ τή νεότητα, ὑποστηρίζει τά γηρατειά, γίνεται στούς πάντες τά πάντα. Γίνεται τό ὅπλο τῶν στρατιωτῶν, ὁ προπονητής τῶν ἀθλητῶν, ἡ παλαίστρα ὅσων γυμνάζονται, τό στεφάνι τῶν νικητῶν, ἡ χαρά τοῦ τραπεζιοῦ, ἡ παρηγοριά στίς κηδεῖες. Δέν ὑπάρχει τίποτε ἀπό τή ζωή μας πού νά εἶναι ἀμέτοχο ἀπό αὐτή τή χάρη. Ποιά δυνατή προσευχή γίνεται, πού δέν ἔχει σχέση μ᾿ αὐτή ὁ Δαβίδ; Ποιά εὐφροσύνη γιορτῆς δοκιμάζομε χωρίς νά τή χαροποιεῖ ὁ Δαβίδ; Αὐτό μποροῦμε νά τό διαπιστώσομε καί τώρα· ὅτι δηλαδή, ἐνῶ καί γι᾿ ἄλλους λόγους εἶναι μεγάλη ἡ ἑορτή, ὁ προφήτης μέ τή συνεισφορά του τήν ἔκανε μεγαλύτερη, συνεισφέροντας πρόσφορα σ᾿ αὐτήν τήν εὐφροσύνη ἀπό τούς ψαλμούς. Στόν ἕνα ψαλμό σέ προτρέπει νά γίνεις πρόβατο πού τό ποιμαίνει ὁ Θεός καί δέ στερεῖται ἀπό κανένα ἀγαθό· καί χόρτο νά βοσκήσει καί νερό νά πιεῖ καί τροφή καί μάντρα καί δρόμος καί ὁδηγία καί τά πάντα γίνεται ὁ καλός ποιμένας, ἐπιμερίζοντας κατάλληλα τή χάρη του σέ κάθε ἀνάγκη.

Ἐσθονία: Οἱ Ὀρθόδοξοι διαμαρτύρονται γιά τό νομοσχέδιο ἀναγνώρισης τοῦ “γάμου” ὁμοφυλοφίλων

Στις 15 Μαΐου, η κυβέρνηση της Εσθονίας ενέκρινε νομοσχέδιο για τροποποιήσεις του οικογενειακού νόμου και άλλων συναφών νόμων και έχει πλέον υποβληθεί στο Κοινοβούλιο προς συζήτηση. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, ο γάμος δεν θα λογίζεται μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Προβλέπεται ότι οι τροποποιήσεις θα τεθούν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2024.

Τόσο η Εσθονική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας όσο και η Εσθονική Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως έχουν εκδώσει ανακοινώσεις υπέρ του παραδοσιακού γάμου.

«Η Εκκλησία πάντα προσπαθούσε να προστατεύσει την κοινωνία από την υποκατάσταση πνευματικών και ηθικών αξιών. Σήμερα, η απειλή μιας τέτοιας υποκατάστασης αυξάνει—θέλουν να αποκαλέσουν την «αμαρτία των Σοδόμων» «οικογένεια»», ξεκινά η δήλωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Εσθονίας , που υπογράφεται από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ταλίν Ευγένιο.

Το κοινό συναίσθημα ​​και η Εντολή της Αγάπης χειραγωγούνται έξυπνα σήμερα, γράφει ο Σεβ. Ευγένιος, και έτσι όσοι ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται την «ελευθερία και την αγάπη» στην πραγματικότητα την καταστρέφουν.

Μητροπολίτης Νέζιν Κλήμης: ''Ἐκτός ἀπό τόν Ἀρχιμ. Ἀβραάμιο κανείς ἀπό τήν Λαύρα δἐν προσχώρησε στήν ΑΕΟ''

Ο Διευθυντής του Τμήματος Πληροφοριών της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Μητροπολίτης Νέζιν και Πριλούκι κ. Κλήμης διέψευσε τη δήλωση του διευθυντή του Εθνικού πάρκου «Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου» Μ. Οστάπενκο, ότι δήθεν μερίδα μοναχών της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου προσχώρησε στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας.

«Ενημερώνω τους αδελφούς της Ιεράς Μονής και με βεβαιότητα μπορώ να ισχυρισθώ ότι ο ασκών χρέη διευθυντή του Εθνικού πάρκου έχει μπερδέψει πολύ τα πράγματα. Εκτός του πρώην Αρχιμανδρίτη Αβρααμίου κανείς από τους αδελφούς της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου δεν μεταπήδησε στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, ούτε ο παπαγάλος -Κέσα- δεν εξέφρασε την επιθυμία να εγκαταλείψει τη Λαύρα και να αλλάξει τις θρησκευτικές τους παραδόσεις» - τόνισε χαριτολογώντας ο κ. Κλήμης.

Να αναφερθεί ότι ο παπαγάλος Κέσα ήταν το πρώην κατοικίδιο του Αρχιμανδρίτη Αβρααμίου Λότις, του μόνου μέχρι σήμερα μοναχού της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, ο οποίος προσχώρησε στην Αυτοκέφαλης Εκκλησία της Ουκρανίας.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 29-5-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 29-5-2023 

https://www.youtube.com/live/eExehR-wW7Q?feature=share

Μέ τήν πίστη στόν Θεό ὅλα ξεπερνιοῦνται...

https://proskynitis.blogspot.com/2023/05/blog-post_494.html

29 Μαΐου. Θεοδοσίας παρθενομάρτυρος. Ἀλεξάνδρου ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας (†328). Ὑπομονῆς ὁσίας. [Ἐπέτειος τῆς ἀποφράδος ἡμέρας τῆς ὑπό τῶν Τούρκων γενομένης ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453).] Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. ζ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. κα΄ 8-14).

Πραξ. 21,8         τῇ δὲ ἐπαύριον ἐξελθόντες ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν, καὶ εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ, ὄντος ἐκ τῶν ἑπτά, ἐμείναμεν παρ᾿ αὐτῷ.

Πραξ. 21,8               Την δε άλλην ημέραν ανεχωρήσαμεν και ήλθαμεν εις την Καισάρειαν. Επήγαμεν δε στο σπίτι του Φιλίππου του Ευαγγελιστού, ο οποίος ήτο ένας από τους επτά διακόνους και εμείναμεν πλησίον του.

Παλαιά καί νέα εἰδωλολατρεία! Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Απόσπασμα από ομιλία του Αρχιμανδρίτου πατρός Σάββα του Αγιορείτου με τίτλο:"ΣΎΓΧΡΟΝΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ"

Πῶς ἡ πατρίδα μας ἔχει πρωτιά στήν ἀνηθικότητα καί στή διαστροφή;

 Απόσπασμα από ομιλία του Αρχιμανδρίτου πατρός Σάββα του Αγιορείτου με τίτλο:"ΣΎΓΧΡΟΝΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ". 

Δὲν ἀνέχομαι νὰ ὑπάρχη στὴν Μονὴ καὶ ὁρατὸς καὶ ἀόρατος διάβολος, Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κλίμακος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Λόγος Δ -Περί υπακοής, κεφ. 16, σελ 70, Μετάφραση Ιερ. Μονής Παρακλήτου: Ὅταν   κάποτε ἕνας ἀδελφὸς ὡμίλησε στὸν Ποιμένα ὑβριστικὰ εἰς βάρος ἄλλου ἀδελφοῦ, τὴν ἴδια στιγμὴ διέταξε ὁ ὁσιώτατος Ποιμὴν νὰ ἐκδιωχθῆ. «Δὲν ἀνέχομαι εἶπε νὰ ὑπάρχη στὴν Μονὴ καὶ ὁρατὸς καὶ ἀόρατος διάβολος»

Ἡ συμπεριφορά μας στόν Θεό Δ' -προσευχή ἑπτάκις καί προσευχή στό τραπέζι,Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἡ συμπεριφορά μας στόν Θεό Δ'- Τά ἔργα μας: ἐπιπλέον γυμνάσματα εὐσέβειας στίς μεγάλες ἑορτές, προσευχή ἑπτάκις καί προσευχή στό τραπέζι, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 6η- Περί του πώς πρέπει νά συμπεριφερώμεθα στόν Θεό, 28-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀνέκδοτα- εὐτράπελα καί ἀστεῖα μέ τά θεῖα πράγματα - Συζήτηση ἐντός τοῦ ναοῦ, ὅρκοι Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἀνέκδοτα-εὐτράπελα μέ τά θεῖα. Ἡ συμπεριφορά μας στόν Θεό Γ'- Τά λόγια μας:  Συζήτηση ἐντός τοῦ ναοῦ, ἀπροσεξία στήν προσευχή, ὅρκοι, εὐτράπελα καί ἀστεῖα μέ τά θεῖα πράγματα, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 6η- Περί του πώς πρέπει νά συμπεριφερωμεθα στόν Θεό, 27-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 29-3-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 29-3-2023 

https://www.youtube.com/live/DYNWUQFpxH0?feature=share

«Θά σᾶς δώσω ἄρχοντας σύμφωνα μέ τίς καρδιές σας»

Στην χώρα μας διατυπώνεται συχνά η εύλογη απορία, πώς είναι δυνατόν να υφίσταται επί μονίμου βάσεως το φαινόμενο της ύπαρξης ανάξιων ηγετών, στην κοσμική εξουσία.

Φταίει άραγε το λογικό επιχείρημα ότι απ’ το ίδιο ζυμάρι, το καθαυτό, του ίδιου του λαού πλάθεται κι η αντίστοιχη ηγεσία;

Ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης σε μία πολύ ενδιαφέρουσα, σύντομη ανάλυση επί του θέματος, επιχειρεί να μας κατατοπίσει σχετικά και το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το περιοδικό «Αγιορείτικη Μαρτυρία».

Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες τού κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό (Ρωμ. ιγ’ 1). Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας η βασιλεύς ή Επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;

Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας» (παράβ. Ἱερεμ. γ’ 15). Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν ή και βούλησιν τού Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

"Ὁ Ἅγιος ὕψωσε ἕνα σταυρό πάνω ἀπό τό παραβάν καί δυνατά ἀναφώνησε: «Χριστός ἀνέστη!»."

Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς

Καθημερινά επισκεπτόταν με τα Τίμια Δώρα τους αρρώστους.

Συχνά τον έβλε­παν, ενώ η ώρα ήταν περασμένη και ο καιρός δριμύς, να περπατά στους δρόμους της Σανγκάης με την επισκοπική του ράβδο στο χέρι και τα ράσα του να ανεμίζουν. Όταν τον ρω­τούσαν πού πήγαινε με τέτοιο καιρό, ο Άγιος απαντούσε «όχι πολύ μακριά• είναι ανάγκη να επισκεφτώ τον τάδε»• και όταν τον συνόδευαν σ’ εκείνο το μέρος, το «όχι πολύ μακριά» ήταν συχνά δύο ή τρία χιλιόμετρα.

Η θαυματουργική δύναμη κι η προορατική ικανότητα του Άγιου Ιωάννη ήταν ευρέως γνωστή στη Σανγκάη.

Μία φορά, στη διάρκεια της Διακαινησίμου Εβδομάδος, ο Άγιος Ιωάννης ήρθε στο εβραϊκό νοσοκομείο για να επισκεφτεί ορθοδόξους ασθενείς εκεί.

Ἀναλήψεως: Τά ἄνω φρονεῖτε (Ἅγιος Φιλάρετος Μόσχας)

«Καὶ ταῦτα εἰπὼν βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη, καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν». (Πράξεις 1, 9)

Καθὼς οἱ ἕντεκα Ἀπόστολοι κοίταζαν, ὁ Κύριος ἀνελήφθη. Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν χωρὶς μάρτυρες, ὅμως ἀνελήφθη στοὺς οὐρανοὺς παρουσία μαρτύρων. Ὁ σφραγισμένος τάφος στὸ βράχο ἔκρυψε τὴ δόξα τῆς ἀνάστασης, κατὰ τὴν στιγμὴ τῆς πραγματοποιήσεώς της· ἕνα φωτεινό, διάφανο σύννεφο ἀποκαλύπτει τὴ δόξα τῆς Ἀναλήψεως τὴ στιγμὴ πού πραγματοποιεῖται. Γιατί αὐτὴ ἡ διαφορά; Ἴσως διότι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, μετὰ τὴν κάθοδό Του στὸν Ἅδη, ἦταν μιὰ ἄνοδος ἀπὸ τὴν κόλαση στὸν παράδεισο καὶ δὲν ὑπῆρχε τότε χῶρος γιὰ ἐπίγειους μάρτυρες, καὶ μόνον οἱ πατριάρχες καί οἱ προφῆτες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωή, θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι μάρτυρές της. Ὅμως τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ὡς ἄνοδο ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό, μποροῦσαν φυσικὰ νὰ τὴν δοῦν οἱ Ἀπόστολοι, πού βρίσκονταν ἐπὶ τῆς γῆς κι ἔβλεπαν πρὸς τὸν οὐρανό.

Ἐπὶ πλέον, ἀρκοῦσε νὰ δοῦν τὸν ἐγερθέντα Κύριο, μετὰ τὴν ἀνάστασή Του, προκειμένου νὰ δώσουν μαρτυρία γιὰ τὴν ἴδια τὴν ἀνάσταση: δεδομένου ὅτι τὴν Ἀνάληψη τῆς χοϊκῶς γεννηθείσας σαρκὸς στοὺς οὐρανοὺς ἔπρεπε ὄντως νὰ τὴν δοῦν, ὥστε ἡ ἀνάσταση νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ. Πιθανὸν ὁ σαρκικὸς νοῦς νὰ διερωτηθεῖ: πῶς ἡ χοικῶς γεννηθεῖσα σάρκα μποροῦσε νὰ ἀνέλθει στὸν οὐρανό; Ἀπαντοῦμε: δὲν χρειάζεται νὰ σκεφτοῦμε γιὰ τὴν δυνατότητα τοῦ γεγονότος, ἀφοῦ τὸ εἶδαν καὶ τὸ μαρτύρησαν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι δὲν ἀρνήθηκαν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸ θάνατο γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὴν ἀλήθειά του. «Καὶ βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη». Ἀλλά ἦταν μόνο γιὰ νὰ πείσει τοὺς ἄπιστους πού ὁ Κύριος ἐπέτρεψε νὰ ὑπάρξει μαρτυρία γιὰ τὴν Ἀνάληψή Του; Ἀναμφίβολα γιὰ νὰ ἐνθαρρύνει καὶ τοὺς πιστούς. «Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ», λέγει ὁ Ἀπόστολος, ἐὰν —ἂς προσθέσουμε κι ἐμεῖς— τὸν ἔχετε δεῖ νὰ ἀνέρχεται στὸν οὐρανὸ καὶ συμμετέχετε κι ἐσεῖς στὸ νέο αὐτὸ θρίαμβο, τότε «τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστὸς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ θεοῦ καθήμενος, τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπί τῆς γῆς» (Κολ.3, 1-2).

Συνοπτική ἑρμηνεία τῆς Θείας Λειτουργίας (Γέροντας Αἰμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)

Τὴν χαρήκαμε, ἀγαπητά μου παιδιά, πραγματικὰ τὴν λειτουργία μας σήμερα. Ἀκόμη δὲν ἔχει φέξει καὶ τελειώσαμε. Εἶναι εὐκαιρία τώρα νὰ ποῦμε δύο σκέψεις, διότι πολλὲς φορὲς παραπονεῖσθε ὅτι δὲν μπορεῖτε νὰ χαρῆτε τὴν λειτουργία, δὲν τὴν εὐχαριστιέστε, δὲν τὴν καταλαβαίνετε, δὲν μπορεῖτε νὰ προσευχηθῆτε. Ἄλλες ὅμως φορὲς χαρούμενες μοῦ λέτε: Σήμερα λειτουργήθηκα πολὺ καλά· τὴν ἔζησα τὴν λειτουργία.

Ἄραγε πότε μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τὴν ζήσαμε καὶ πότε τὸ λέμε χωρὶς νὰ εἶναι ἀλήθεια; Προσευχόμεθα εἰς τὴν λειτουργίαν, ἀλλὰ τί πρέπει νὰ ζητοῦμε; Ἢ μᾶλλον τί μᾶς παρέχει ἡ θεία λειτουργία, γιὰ νὰ τὸ ζητήσωμε καί, ὅταν τὸ λάβωμε, νὰ ἔχωμε τὴν βεβαιότητα ὅτι εἰσακούσθηκε ἡ προσευχή μας;

Ἀναμφιβόλως ὁ τελικὸς σκοπὸς τῆς θείας λειτουργίας εἶναι ἡ συμμετοχή μας εἰς τὴν θείαν ζωήν, εἶναι ἡ δόσις καὶ ἡ ἀντίδοσις, νὰ δώσωμε καὶ νὰ πάρωμε. Τί νὰ δώσωμε; Τὰ δῶρα, «τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν». Εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ δίνομε εἰς αὐτόν. Εἶναι δικά του καὶ τοῦ τὰ προσφέρομε. Τοῦ προσφέρομε ἄρτον καὶ οἶνον.

Γιατί ἄραγε; Μὲ τὰς θυσίας ποὺ προσέφερον οἱ «παλαιοί», οἱ Ἰουδαῖοι, προσέφερον πάντοτε καὶ δῶρα, ὅπως χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ σκεύη, ἀπαρχάς, δηλαδὴ τοὺς πρώτους καρποὺς τῆς γῆς, ἢ «ζῶα τῶν ἐδωδίμων», ἀπὸ αὐτὰ ποὺ τρώει ὁ ἄνθρωπος.

Ἐμεῖς δὲν κάνομε τοιαύτας προσφοράς· προσφέρομε ἄρτον καὶ οἶνον, τὰ ὁποῖα ἔχει εἰς τὴν διάθεσίν του ἀποκλειστικῶς ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶναι κύρια διατροφή του. Εἶναι ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα τοῦ ἐξασφαλίζουν τὴν ἐπίγειον ζωή. Προσφέροντας λοιπὸν ἄρτον καὶ οἶνον, αὐτὰ ποὺ κατ’ ἐξοχὴν ἁρμόζουν εἰς τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι σὰν νὰ προσφέρωμε τὴν ἴδια μας τὴν ζωή, τὴν ἐπικηρόν, τὴν ἐπίγειον, τὴν προσωρινήν. Προσφέρομε κάτι τὸ πρόσκαιρο, γιὰ νὰ πάρωμε κάτι τὸ αἰώνιο, τὴν αἰώνιον ζωήν. Εἰς τὴν δόσιν τὴν ἰδικὴν μας ἔρχεται ἡ ἀντίδοσις τοῦ Χριστοῦ· μᾶς παρέχει τὴν ἰδικὴν του ζωήν, τὸ σῶμα του καὶ τὸ αἷμα του.

Ἡ Εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ

Κατά Ιωάννην, κεφ. ΙΖ΄, εδάφια 1-13

1 Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε, 2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. 3 Αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν. 4 Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω·

5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. 6 ᾿Εφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. 7 Νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν· 8 ὅτι τὰ ρήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον, καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας.

9 ᾿Εγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, 10 καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. 11 Καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. 12 Ὅτε ἤμην μετ' αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. 13 Νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

1 Αυτά είπε ο Ιησούς στους μαθητές Του κι έπειτα σήκωσε τα μάτια Του στον ουρανό και είπε: «Πάτερ, ήλθε η ώρα που η σοφία Σου όρισε για να πάθω και να θυσιαστώ. Δέξου την θυσία του Πάθους μου και δόξασε τον Υιό Σου και ως προς την ανθρώπινη φύση Του˙ για να σε δοξάσει και ο Υιός Σου με την απολύτρωση και τη σωτηρία των ανθρώπων, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη θυσία Του αυτή και με την αιώνια αρχιερατική μεσιτεία Του που θα ακολουθήσει μετά απ’ αυτή.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Πατέρων τῆς Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. Κ΄, εδάφια 16-18 και 28-38

16 Ἒκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα. 17 ᾿Απὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς ῎Εφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. 18 Ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐπίστασθε, ἀπὸ πρώτης ἡμέρας ἀφ᾿ ἧς ἐπέβην εἰς τὴν ᾿Ασίαν, πῶς μεθ᾿ ὑμῶν τὸν πάντα χρόνον ἐγενόμην.

[…] 28 Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. 29 Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· 30 καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. 31 Διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον.

32 Καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν. 33 Ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα· 34 αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ᾿ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται. 35 Πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτω κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ, ὅτι αὐτὸς εἶπε· μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν. 36 Καὶ ταῦτα εἰπών, θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο. 37 Ἱκανὸς δὲ ἐγένετο κλαυθμὸς πάντων, καὶ ἐπιπεσόντες ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ Παύλου κατεφίλουν αὐτόν, 38 ὀδυνώμενοι μάλιστα ἐπὶ τῷ λόγῳ ᾧ εἰρήκει, ὅτι οἰκέτι μέλλουσι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ θεωρεῖν. Προέπεμπον δὲ αὐτὸν εἰς τὸ πλοῖον.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

16 Πλεύσαμε κατευθείαν στη Μίλητο, διότι ο Παύλος αποφάσισε να παρακάμψει με το πλοίο την Έφεσο και να μην αποβιβαστεί σε αυτήν, για να μην του συμβεί να αργοπορήσει στην Ασία· διότι βιαζόταν να είναι στα Ιεροσόλυμα, εάν του ήταν δυνατό, την ημέρα της Πεντηκοστής. 17 Από την Μίλητο λοιπόν έστειλε ανθρώπους στην Έφεσο και κάλεσε τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας να έλθουν να τον συναντήσουν. 18 Και όταν ήλθαν κοντά του, τους είπε: «Εσείς γνωρίζετε καλά πώς συμπεριφέρθηκα απέναντί σας όλο το χρονικό διάστημα της εδώ παραμονής μου από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στην Ασία.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 28-5-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 28-5-2023 

https://www.youtube.com/live/smRvoAP9U0o?feature=share

Ὁ Ἀββὰς Ἰσσὰκ γιὰ τοὺς πειρασμοὺς στὸν πνευματικὸ ἀγώνα

Ἀββὰς Ἰσαὰκ ὁ Σύρος

«Γνώριζε ὅτι χωρὶς πειρασμοὺς εὑρίσκεσαι μακριὰ ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι δὲν περπατᾶς στὰ ἴχνη τῶν ἁγίων. Ὅταν ζεῖς ἐνάρετα, περίμενε πειρασμούς. Ὅποιος δὲν πιστεύει στὸ Θεό, φοβεῖται καὶ τὴ σκιὰ του ἀκόμη. Ὅποιος ἔχει τὸν ἔπαινο τῆς συνειδήσεως, ἔχει τὴν ἐπιθυμία τοῦ θανάτου!...

28 Μαΐου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ́ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. «Τῶν ἁγίων 318 θεοφόρων πατέρων τῆς Α ́ Οἰκουμενικῆς συνόδου (325 μ.Χ.)». Εὐτυχοῦς ἐπισκόπου Μελιτινῆς· Ἑλικωνίδος μάρτυρος (†244). Ἀνδρέου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. ζ΄ Πράξ. (Πρξ. κ΄ 16-18, 28-36).

Πραξ. 20,16       ἔκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα.

Πραξ. 20,16             Ηλθομεν δε εκεί, διότι ο Παύλος απεφάσισε να προσπεράση με το πλοίον την Εφεσον και να μη αποβιβασθή εις αυτήν, δια να μη χρονοτριβήση εις την Ασίαν. Και τούτο, διότι εβιάζετο, εάν θα του ήτο δυνατόν, κατά την ημέραν της Πεντηκοστής να φθάση εις Ιεροσόλυμα.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ - ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ, ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΈΡΩΝ ΤΗΣ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, 28-5-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ - ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ,  ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΈΡΩΝ ΤΗΣ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,  28-5-2023

https://www.youtube.com/live/ZY4hNmchwpk?feature=share

Ἡ συμπεριφορά μας στόν Θεό- λογισμοί Β'- Δοξολογία καί εὐγνωμοσύνη, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἡ συμπεριφορά μας στόν Θεό- λογισμοί Β'- Δοξολογία καί εὐγνωμοσύνη, ἀγάπη καί ἐπιθυμία γιά μαρτύριο, εὐχαριστία στίς θλίψεις, ἀγάπη καί ὀταν δέν λαμβάνουμετα δώρα του, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 6η- Περί του πώς πρέπει νά συμπεριφερωμεθα στόν Θεό, 27-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ[:Ιω. 17,1-13]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε(:Αυτά είπε ο Ιησούς στους μαθητές Tου κaι έπειτα σήκωσε τα μάτια Tου στον ουρανό και είπε: “Πατέρα, ήλθε η ώρα που η σοφία Σου όρισε για να πάθω και να θυσιαστώ. Δέξου τη θυσία του Πάθους μου και δόξασε τον Υιό Σου και ως προς την ανθρώπινη φύση Του˙ για να σε δοξάσει και ο Υιός Σου με την απολύτρωση και τη σωτηρία των ανθρώπων, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη θυσία Του αυτή και με την αιώνια αρχιερατική μεσιτεία Του που θα ακολουθήσει μετά από αυτήν”)»[Ιω.17,1].

«Ὅς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ(:Εκείνος που θα εφαρμόσει όλες ανεξαιρέτως τις εντολές και θα διδάξει και τους άλλους να τις τηρούν, Εκείνος που θα αγωνιστεί να τηρήσει όλες τις εντολές και να διδάξει την τήρησή τους στους ανθρώπους)», λέγει ο Κύριος, «οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν(:αυτός θα ανακηρυχτεί μέγας στη βασιλεία των ουρανών)»[Ματθ.5,17]. Και πολύ ορθά· διότι το να εκφράζει κανείς φιλόσοφες σκέψεις με τα λόγια είναι εύκολο, ενώ το να παρουσιάζει με έργα αυτά που λέγει, είναι γνώρισμα ανθρώπου γενναίου και μεγάλου.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός, όταν ομιλεί περί ανεξικακίας, φέρει ως πρότυπο ενώπιον όλων τον εαυτό Του, προτρέποντας τους ακροατές να λαμβάνουν από Αυτόν παράδειγμα. Για τον λόγο αυτό και μετά τη συμβουλή αυτή καταφεύγει σε προσευχή, διδάσκοντάς μας κατά τις δοκιμασίες αφού τα αφήσουμε όλα κατά μέρος, να καταφεύγουμε στον Θεό. Διότι αφού είπε: «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε(:στον κόσμο αυτό θα έχετε θλίψη)» και αναστάτωσε τις ψυχές τους με την ανησυχία, πάλι δια της προσευχής αναπτερώνει το φρόνημά τους· διότι μέχρι τότε έστρεφαν την προσοχή τους οι Μαθητές προς Αυτόν, σαν να ήταν ένας άνθρωπος.

Και για τους Μαθητές ο Κύριος πράττει τα ίδια, όπως ακριβώς και στην περίπτωση του Λαζάρου, και λέγει την αιτία, δηλαδή ότι «διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας(:Εγώ το ήξερα ότι πάντοτε με ακούς. Αλλά είπα μεγαλόφωνα το «ευχαριστώ», για να το ακούσει ο λαός που στέκεται γύρω μου. Κι έτσι αφού όλοι αυτοί δουν πόση βεβαιότητα έχω ότι θα εισακουστώ, να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες, όταν ακολουθήσει το θαύμα)»[Ιω.11,42].

Ναι, θα μπορούσε να πει κανείς: «Για τους Ιουδαίους ευλόγως μεν γίνονταν αυτά, για τους Μαθητές όμως για ποιο λόγο;» Και για τους μαθητές ορθά γίνονταν· διότι εκείνοι, οι οποίοι κατόπιν τόσων έργων και λόγων, έλεγαν: «Νῦν οἴδαμεν ὅτι οἶδας πάντα (:Τώρα καταλαβαίνουμε ότι χωρίς να σου πει κανείς κάτι, γνωρίζεις τις απορίες μας και τους μυστικούς προβληματισμούς μας. Και έτσι πληροφορούμαστε και εμείς ότι τα ξέρεις όλα, και αυτές ακόμη τις απόκρυφες σκέψεις των ανθρώπων. Δεν έχεις ανάγκη να ακούσεις αυτό που θέλει κάποιος να σε ρωτήσει, αλλά τον προλαβαίνεις και δίνεις απάντηση στις απορίες του. Εξαιτίας της υπερφυσικής αυτής γνώσεώς Σου πιστεύουμε ότι κατάγεσαι από τον Θεό και ότι Αυτός σε απέστειλε στον κόσμο)»[Ιω.16,30],περισσότερο από όλους είχαν ανάγκη να βεβαιωθούν.

Άλλωστε μάλιστα ούτε «προσευχή» την ονομάζει ο Ευαγγελιστής την ενέργεια αυτήν του Κυρίου, αλλά λέγει: «Ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν(:Σήκωσε τους οφθαλμούς Του προς τον ουρανό)» και αποκαλεί αυτό μάλλον συνομιλία με τον Πατέρα. Και αν σε άλλη περίπτωση την ονομάζει «προσευχή» και δείχνει τον Κύριο άλλοτε να γονατίζει και άλλοτε να υψώνει τους οφθαλμούς Του προς τον ουρανό, να μη θορυβηθείς· διότι δια τούτων διδασκόμαστε το αδιάλειπτο της προσευχής, ώστε και όταν στεκόμαστε, να βλέπουμε προς τον Ουρανό όχι μόνο με τους σωματικούς μας οφθαλμούς, αλλά και με τους οφθαλμούς της διανοίας, και όταν γονατίζουμε, να συντρίβουμε έτσι την καρδιά μας· διότι ήλθε ο Χριστός, όχι μόνο για να μας παρουσιάσει τον Εαυτό Του, αλλά και για να μας διδάξει την ανέκφραστη αρετή. Εκείνος ο οποίος διδάσκει, δεν πρέπει μόνο με λόγια, αλλά και με έργα να διδάσκει.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος καί ὁ....ἀετός...!

Διηγήθηκε πάλι ο Άγιος Παΐσιος:

«Ήταν η Κυριακή του Τυφλού. Αισθανόμουν εξάντληση και μου πέρασε ο λογισμός ότι, αν είχα να φάω λίγο ψαράκι, θα μου έκανε καλό. Όχι από επιθυμία, αλλά σαν φάρμακο. Είχα προβλήματα και με τα έντερά μου. Βγήκα να πάω έξω. Γυρίζοντας είδα ένα μεγάλο πουλί σαν αετό να χαμηλώνει πολύ και έσκυψα να μην με χτυπήσει. Φοβήθηκα μήπως είναι τίποτε του πειρασμού, γι’ αυτό δεν έδωσα σημασία και μπήκα γρήγορα στο κελλί μου.

Σε λίγο χρειάσθηκε πάλι να βγω έξω. Στο ίδιο σημείο που είχα σκύψει είδα να σπαρταράει ένα μεγάλο ψάρι. Πρώτα έκανα τον σταυρό μου, ευχαρίστησα τον Θεό και μετά πήρα το ψάρι. Αλλά, σου κάνει καρδιά μετά να το φας;»

Για να θυμάται το γεγονός και να μνημονεύει πάντοτε την πρόνοια του Θεού, ζωγράφισε πολύ ωραία στο όρθιο ξύλο του κρεβατιού του έναν αετό να κρατά στα νύχια του ένα μεγάλο ψάρι.

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α' Οἰκουμενικῆς συνόδου:«Οἱ ἑτεροδιδασκαλοῦντες». Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

[:Πράξεις 20, 16-18 και 28-36]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Οἱ ἑτεροδιδασκαλοῦντες»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 11-6-1989]

(Β217)

Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, επιστρέφει από την περιοδεία του στην Ελλάδα κατευθυνόμενος προς Ιερουσαλήμ. Το ταξίδι του ήτο δια θαλάσσης. Σε κάποια λιμάνια σταθμεύει, για να δει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, πώς πηγαίνουν οι Εκκλησίες που είχε ιδρύσει. Εστάθμευσε και εις την Μίλητον. Δεν πήγε εις την Έφεσον, διότι δεν έμενε χρόνος, αλλά μετεκάλεσε, δηλαδή εκάλεσε από την Έφεσον τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου, για να τους δει για λίγο, ακριβώς για να μη χρονοτριβήσει, επειδή εβιάζετο να πάγει εις τα Ιεροσόλυμα και να προλάβει την εορτήν της Πεντηκοστής. Η συνάντησίς του αυτή με τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου, έμεινε ιστορική. Και είναι μία από τις ένδοξες σελίδες της Καινής Διαθήκης από πλευράς ποιμαντικής, αλλά και διότι εκεί εις ό,τι διημείφθη και είπε στους πρεσβυτέρους της Εφέσου, εκεί και ξεδιπλώθηκε η απέραντη ψυχή του Παύλου, σε ένα ανείπωτο ουράνιο μεγαλείο.

Είναι μία αθάνατη όντως ποιμαντική σελίδα αυτή της Καινής Διαθήκης. Μια σελίδα γραμμένη όντως από το Πνεύμα το Άγιον. Θα μείνουμε σε ό,τι ειπώθηκε, μόνο σε ένα βαρυσήμαντο σημείον, το οποίον αποτελεί και ένα κεντρικόν μέρος, κεντρικό σημείο της όλης του αυτής ομιλίας. Αναφέρεται στο θέμα ότι μετά την αναχώρησή του θα εισορμούσαν «λύκοι βαρεῖς», δηλαδή αιρετικοί εις το ποίμνιον της Εκκλησίας της Εφέσου και θα το κατεσπάρασσαν. «Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο(:Διότι γνωρίζω τούτο, λέγει), ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς(:Μετά την εδώ άφιξίν μου κι όταν θα αναχωρήσω, θα εισέλθουν λύκοι βαρείς)εἰς ὑμᾶς(:στην Εκκλησία της Εφέσου), μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου(:δεν θα λυπώνται καν το ποίμνιο, όταν θα το κατασπαράσσουν) καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν(:Αλλά και κάποιοι από σας που με ακούτε τώρα, θα σηκωθούν και θα αρχίσουν να ομιλούν πράγματα ανορθόδοξα, διεστραμμένα, με σκοπό να αποσπούν τους μαθητάς και να τους κάνουν οπαδούς των). Διὸ γρηγορεῖτε (:Γι'αυτό μένετε ξύπνιοι, μένετε άγρυπνοι και προσέχετε και τον εαυτόν σας και το ποίμνιο που σας ενεπιστεύθη ο Κύριος)».

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου.Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ[:Πράξ. 20, 16-17 και 20, 28-38]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ἔκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα(:Πλεύσαμε κατευθείαν στη Μίλητο, διότι ο Παύλος αποφάσισε να παρακάμψει με το πλοίο την Έφεσο και να μην αποβιβαστεί σε αυτήν, για να μην του συμβεί να αργοπορήσει στην Ασία· διότι βιαζόταν να είναι στα Ιεροσόλυμα, εάν του ήταν δυνατό, την ημέρα της Πεντηκοστής)»[Πράξ.20,17]. Ώστε και γι' αυτό δεν ήταν δυνατό να μένει. Πρόσεχε αυτόν που κινείται και από ανθρώπινα κίνητρα και επιθυμεί και βιάζεται και πολλές φορές δεν το κατορθώνει. Γι' αυτό γίνονται αυτά, για να μη νομίσουμε ότι ήταν πάνω από την ανθρώπινη φύση· διότι οι άγιοι και μεγάλοι εκείνοι άντρες είχαν μεν την ίδια φύση με εμάς, όχι όμως και την ίδια προαίρεση, γι' αυτό και απολάμβαναν σε μεγάλο βαθμό τη χάρη του Θεού.

Πρόσεχε λοιπόν πόσα και από μόνοι τους ρυθμίζουν. Γι’ αυτό και έλεγε: «Mηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν(:Και τώρα σας απευθύνουμε αυτά τα παρακλητικά λόγια, χωρίς να δίνουμε αφορμή σκανδάλου σε τίποτε)»[Β’ Κορ. 6,3] και πάλι· «ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία (:για να μην κατηγορηθεί στο ελάχιστο η διακονία του κηρύγματος)»[Β’ Κορ. 6,3]. Να και τρόπος ζωής άμεμπτος και μεγάλη συγκατάβαση. Αυτό ονομάζεται οικονομία, το να βρίσκεται κανείς στο ακρότατο σημείο και ύψος της αρετής και να κατεβαίνει στο τελευταίο σημείο της ταπεινοφροσύνης.

Και παραδέξου πως εκείνος που ξεπερνούσε όλους στο να υλοποιεί τα παραγγέλματα του Χριστού, αυτός πάλι ήταν ο πιο ταπεινός από όλους. «Tοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω (: Σε όλους έχω γίνει τα πάντα και έδειξα συγκατάβαση δε όλους τους χαρακτήρες, ώστε με κάθε τρόπο ανένοχα να σώσω μερικούς)»[Α’ Κορ. 9,22]. Ο ίδιος και σε κινδύνους έριξε τον εαυτό του, καθώς σε άλλο σημείο λέει: «ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς(:αλλά αντίθετα, με κάθε τρόπο συστήνουμε τους εαυτούς μας και αποδεικνυόμαστε αληθινοί διάκονοι του Θεού· με υπομονή πολλή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες, με δαρμούς και μαστιγώσεις που πληγώνουν το σώμα μας, με φυλακίσεις)»[Β’ Κορ. 6,4-5]. Και ήταν μεγάλος ο πόθος του για τον Χριστό· διότι αν δεν υπάρχει αυτό, όλα είναι περιττά και τα της οικονομίας, και του ενάρετου τρόπου ζωής και του ριψοκίνδυνου πνεύματος. «Τίς ἀσθενεῖ(:ποιος από τους Χριστιανούς ασθενεί σωματικά ή πνευματικά)»,λέει,«καὶ οὐκ ἀσθενῶ; Τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;(:και δεν ασθενώ και εγώ μαζί του; Ποιος σκοντάφτει και πέφτει στην αμαρτία και δεν καίγομαι και εγώ στο καμίνι της θλίψεως και της ντροπής;)»[Β’ Κορ. 11,29].