Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Κυριακή 30 Ιουνίου 2024

Ἡ ἔκτρωση καί οἱ ἐπιπτώσεις της, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 08-10-2010

Ἡ ἔκτρωση καί οἱ ἐπιπτώσεις της, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 08-10-2010

 

Ἡ ἀγάπη τῆς μάνας καί ἡ ἀξιοποίηση τῆς ἀτεκνίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου


Ἡ ἀγάπη τῆς μάνας καί ἡ ἀξιοποίηση τῆς ἀτεκνίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 15-10-2010

Πειρασμοί τοῦ διαβόλου κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς καί ἀντιμετώπιση, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀγάπη τῆς μητέρας πρός τό παιδί_Ἡ πραγματική ζωή τῆς μητέρας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀγάπη τῆς μητέρας πρός τό παιδί_Ἡ πραγματική ζωή τῆς μητέρας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 22-10-2010

 

Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιά τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιά τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 29-10-2010

 

Οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες καί οἱ ἐκτρώσεις, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες καί οἱ ἐκτρώσεις, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 29-10-2010

 

Ἡ εὐθύνη καί τό παράδειγμα τῶν γονέων στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ εὐθύνη καί τό παράδειγμα τῶν γονέων στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 12-11-2010

 

Νά μή βιαστοῦμε νά πάρουμε ὁποιαδήποτε κάρτα -Δέν θά προφθάσουν νά ἐπιβάλλουν τήν ἠλεκτρονική φυλακή , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Νά μή βιαστοῦμε νά πάρουμε ὁποιαδήποτε κάρτα -Δέν θά προφθάσουν νά ἐπιβάλλουν τήν ἠλεκτρονική φυλακή , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ Γνώση τοῦ Θεοῦ

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Αθωνίτης

Ὁ Πατέρας μᾶς ἀγάπησε τόσο, πού μᾶς ἔδωσε τόν Υἱό Του. ᾿Αλλά καί ὁ ῎Ιδιος ὁ Υἱός θέλησε καί ἐνσαρκώθηκε κι ἔζησε μαζί μας στή γῆ. Κι οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι καί ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων εἶδαν τόν Κύριο κατά σάρκα, ἀλλά δέν τόν ἐγνώρισαν ὅλοι ὡς Κύριο. Σ᾿ ἐμένα δέ, τόν γεμάτον ἁμαρτίες, δόθηκε ἀπό τό ῞Αγιο Πνεῦμα νά γνωρίσω πώς ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός εἶναι Θεός.
῾Ο Κύριος ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο καί ἐμφανίζεται σ᾿ αὐτόν, ὅπως ὁ ῎Ιδιος εὐδοκεῖ. Καί ἡ ψυχή, ὅταν δῆ τόν Κύριο, εὐφραίνεται ταπεινά γιά τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Δεσπότη καί δέν μπορεῖ πιά ν᾿ ἀγαπήση τίποτε ἄλλο τόσο, ὅπως ἀγαπᾶ τόν Δημιουργό της. Κι ἄν ἀκόμα ὅλα τά βλέπη κι ὅλους τούς ἀγαπᾶ, ὅμως πάνω ἀπ᾿ ὅλους θά ἀγαπᾶ τόν Κύριο.
῾Η ψυχή γνωρίζει αὐτή τήν ἀγάπη, δέν μπορεῖ ὅμως νά τήν μεταδώση... μέ λόγια, γιατί γνωρίζεται μόνο μέ τό ῞Αγιο Πνεῦμα.
῾Η ψυχή ξαφνικά βλέπει τόν Κύριο καί Τόν ἀναγνωρίζει.
Ποιός θά μποροῦσε νά περιγράψη αὐτή τή χαρά καί ἀγαλλίαση;
Μέ τό ῞Αγιο Πνεῦμα γνωρίζεται ὁ Κύριος καί τό ῞Αγιο Πνεῦμα γεμίζει ὅλο τόν ἄνθρωπο. Καί τήν ψυχή καί τό νοῦ καί τό σῶμα.
῎Ετσι γνωρίζεται ὁ Θεός καί στόν οὐρανό καί στή γῆ.
῾Ο Κύριος μοῦ ἔδωσε κατά τό ἄμετρο ἔλεός Του κι ἐμέ τοῦ ἁμαρτωλοῦ αὐτή τή χάρη, γιά να γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τόν Θεό καί νά στραφοῦν πρός Αὐτόν.
Γράφω στό ὄνομα τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ.
Ναί, τήν ἀλήθεια.
Μάρτυράς μου ὁ ῎Ιδιος ὁ Κύριος.

Εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τοῦ Ὁσίου Νικολάου Καβάσιλα - Χαμαετοῦ

Σχεδὸν ἑξακόσια χρόνια μετὰ τὸ θάνατό του, ἡ «ἁγιοτόκος» γενέτειρά του, ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ «μητρόπολις τῆς Φιλοσοφίας», ὅπως τὴν ἀποκαλεῖ ὁ ἴδιος, ἔδωσε στὸ ἐπιφανὲς τέκνο της καὶ ἐπίσημα τὴν ἀναγνώριση, ποὺ κατεῖχε στὴ συνείδηση τῶν συγχρόνων του ὁ «σοφώτατος, λογιώτατος καὶ τοῖς ὅλοις ἁγιώτατος» Νικόλαος Καβάσιλας – Χαμαετός.
Ἔφηβος (1335-1340) πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη νὰ σπουδάσει Θεολογία καὶ Φιλοσοφία, Ρητορικὴ καὶ Νομική, Μαθηματικὴ καὶ Φυσικὴ καὶ μάλιστα τὴν «περὶ τοὺς ἀστέρας ἐπιστήμην».
Τοὺς ἀρχαίους κλασσικοὺς διδάχθηκε ἀπὸ τὸν ἐκ μητρὸς θεῖο του, Νεῖλο Καβάσιλα – Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης (1361-1363) – μὲ τὸν ὁποῖο ἐσφαλμένα γιὰ πολὺ ἐπικράτησε νὰ ταυτίζεται. Χαμαετὸς ἀπὸ τὸ γένος τοῦ πατέρα του, ἔμεινε γνωστὸς ὡς Νικόλαος Καβάσιλας γιὰ τὸ περισσότερο ἔνδοξο τοῦ γένους τῶν Καβάσιλα...

Ὅπως ἔχει γραφεῖ, «εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ γευτεῖ ἀπὸ μικρός, κοντὰ στοὺς καλύτερους πνευματικοὺς καθοδηγοὺς τοῦ ΙΔ´ αἰῶνα, τὸ νέκταρ τῆς Πατερικῆς διδασκαλίας καὶ νὰ ριζώσει στὴν Ὀρθόδοξο βυζαντινὴ παράδοση. Παράλληλα εἶχε τὴ δυνατότητα νὰ παρακολουθεῖ ἀπὸ κοντὰ τὶς ἔντονες ἀναζητήσεις, ποὺ δημιούργησε ἡ Ἀναγέννηση... ἔτσι στὴν ὥριμη ἡλικία τοῦ ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ καταλαβαίνει καὶ τὸ παρελθὸν καὶ τὸ παρόν, ἦταν δὲ ἱκανὸς νὰ μιλάει γιὰ τὸ μέλλον».

Γιὰ ἕνα χρόνο ἔμεινε στὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ τὸ Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ. «Ἀποδέχεται τὴ δογματικὴ Θεολογία καὶ πνευματικότητα τῶν ἡσυχαστῶν», ἀλλὰ ὁ Καβάσιλας βρίσκεται πέρα καὶ ἀπὸ τὴν ἡσυχαστικὴ διαμάχη, καθὼς καὶ ἀπὸ τὰ δραματικὰ γεγονότα τῆς Θεσσαλονίκης τῶν Ζηλωτῶν, ὅπου τοῦ ἀνατίθεται ἡ πρεσβεία εἰρηνικῆς προσεγγίσεως τῶν ἀντιπάλων. Ἀργότερα ἀναλαμβάνει καθήκοντα αὐτοκρατορικοῦ συμβούλου τοῦ Ἰωάννη Καντακουζηνοῦ.

Ἄνθρωπος χαρισματοῦχος, προσωπικότητα ἐξαιρετική, σεβαστὴ σὲ αὐτοκράτορες, πατριάρχες, λογίους καὶ στοὺς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ. Σεμνός, σοφὸς καὶ ἅγιος, ὁ ὁποῖος «ἀρετῆς ἰδέαν πᾶσαν ἀσκεῖ», κατὰ τὸν Μανουὴλ Β´ Παλαιολόγο.

Ὁ Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος τὸν ὀνομάζει «ἄνδρα πνεύματος καὶ σοφίας τοῖς ἀρχαιοτάτοις ἐξισωθέντα». Καὶ ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος τὸν ἀποκαλεῖ «φιλόθεο καὶ φιλόκαλο, ὑπερασπιστὴ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ παραδόσεως».
Σύγχρονοι μελετητὲς ἀναγνωρίζουν στὸ ἔργο του τὸν κάτοχο μεγάλης «θύραθεν σοφίας», μὲ λαμπρὴ φιλοσοφική, γλωσσικὴ καὶ θεολογικὴ κατάρτιση. Χαρακτηρίζεται ὡς ὁ «ἀξεπέραστος μυσταγωγός», ὁ «βαθυνούστερος λειτουργικὸς θεολόγος» καὶ ἐξαίρεται μὲ κάθε τρόπο τὸ Ὀρθόδοξο μεγαλεῖο καὶ ἡ ἁγιοσύνη του.

Οἱ συντονισμένες προσπάθειες ἀθρησκοποίησης τοῦ Κράτους κάτω ἀπὸ τὴ μύτη τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Χριστιανῶν

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Θέσπιδος 11 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211 [email protected]

Ἐδῶ καὶ δεκαετίες γίνονται ὀργανωμένες προσπάθειες, ἀποκοπῆς τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας – Κράτους. Στὰ πλαίσια αὐτῶν τῶν προσπαθειῶν, ἐμφανίστηκαν κάποιες ἑνώσεις ποὺ προωθοῦν νυχθημερὸν αὐτὸν τὸ σκοπό.

Μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς εἶναι ἡ ΕλΕΔΑ (Ἑλληνικὴ Ἕνωση γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου), τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ (Ἑλληνικὸ Ἵδρυμα Εὐρωπαϊκῆς καὶ Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς), τὸ Ἑλληνικὸ Παρατηρητήριο τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Ἐλσίνκι, ἡ ἕνωση ἀθέων, ἡ ΚΕΠΕΚ (Κίνηση Ἑλλήνων Πολιτῶν γιὰ τὴν Ἐκκοσμίκευση τοῦ Κράτους). Οἱ ἐν λόγῳ ὀργανισμοὶ φέρονται νὰ ἔχουν ὡς ἕνα ἀπὸ τοὺς κύριους σκοπούς τους, τὸ διαχωρισμὸ κράτους – Ἐκκλησίας. Ὡστόσο, δὲν ἐπικεντρώνονται στὸ νομικὸ χωρισμό, ἀλλὰ στὸν ψυχικὸ χωρισμὸ τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, μὲ προσπάθειες ἀποδόμησης τοῦ χριστιανισμοῦ, χωρὶς νὰ ἐπιτίθενται σὲ ἄλλες θρησκεῖες.

Γιὰ τὴν πραγμάτωση τοῦ σκοποῦ τους, ὁρισμένοι ἐξ αὐτῶν, διοργανώνουν ὁμιλίες, παρουσιάσεις βιβλίων, «φανεροὺς δείπνους», «ἠλιούγεννα», βάλλοντας συστηματικὰ κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστης. Ἀναζητοῦν διακαῶς ἀτοπήματα τοῦ κλήρου, ὑπαρκτὰ καὶ ἀνύπαρκτα, γιὰ νὰ τὰ προβάλουν στοχοποιώντας τοὺς κληρικοὺς καὶ τὶς οἰκογένειές τους, γιὰ νὰ ρίξουν τὸ ράσο στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ ἀπομακρύνουν τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν ἀναγκαία σύνδεσή τους μὲ πνευματικό, διά τοῦ ὁποίου ὁ Θεός δίνει τὴν ἄφεση στὸ μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως.

Προηγήθηκε πολυετὴς μιντιακὴ προπαγάνδα ἡ ὁποία πέτυχε νὰ κοποῦν οἱ δεσμοὶ μέρους τοῦ λαοῦ μὲ τὴν Ἐκκλησία. Σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθειά τους, συμβάλαμε καὶ οἱ χριστιανοὶ ποὺ δὲν βιώσαμε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ δὲν ἀποδείξαμε μὲ τὴ ζωή μας ὅτι ὅσοι ἀκολουθοῦν τὸν Χριστὸ δὲν εἶναι ὅπως οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα, ἐξαρτημένοι ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὶς ἀνέσεις καὶ τοὺς ἐπαίνους τοῦ κόσμου.

Ἡ βλασφημία καί ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ὑβριστῶν, Αγίου Παϊσίου-ἡ εὐθύνη τῆς ...

Ἐγκώμιο στούς Ἅγιους Πάντες. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος


Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ

Δεν πέρασαν ακόμη επτά μέρες, από τότε που γιορτάσαμε την ιερή πανήγυρη της Πεντηκοστής, και πάλι μας πρόφθασε χορός μαρτύρων ή καλύτερα στρατιά μαρτύρων και παράταξη, που δεν είναι καθόλου κατώτερη από την στρατιά των αγγέλων, την οποία είδε ο πατριάρχης Ιακώβ, αλλά είναι ίδιας αξίας και τάξης με αυτή· γιατί μάρτυρες και άγγελοι διαφέρουν μόνο στα ονόματα, στα έργα τους όμως ταυτίζονται.

Στον ουρανό κατοικούν οι άγγελοι, στον ουρανό και οι μάρτυρες. Αιώνιοι και αθάνατοι είναι εκείνοι, το ίδιο θα γίνουν και οι μάρτυρες. Αλλ᾽ εκείνοι έλαβαν και ασώματη φύση; Και τι σημασία έχει αυτό; Γιατί οι μάρτυρες, αν και έχουν σώμα, όμως είναι αθάνατο ή καλύτερα και πριν από την αθανασία ο θάνατος του Χριστού στολίζει τα σώματά τους περισσότερο από την αθανασία.

Δεν είναι τόσο λαμπρός ο ουρανός, που στολίζεται με το πλήθος των αστεριών, όσο είναι τα σώματα των μαρτύρων, που στολίζονται με το λαμπρό αίμα των τραυμάτων. Ώστε επειδή πέθαναν γι᾽ αυτό και είναι ανώτεροι, και βραβεύτηκαν πριν από την αθανασία παίρνοντας τα στεφάνια από την ώρα του θανάτου τους.

«Ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν(:Τον έκανες λίγο κατώτερο από τους αγγέλους, τον στεφάνωσες με δόξα και τιμή)» [Ψαλμ. 8, 6], λέει ο Δαυίδ, για τη φύση όλων των ανθρώπων. Αλλά και το λίγο αυτό που στερούνταν οι άνθρωποι σε σχέση με τους αγγέλους, το συμπλήρωσε ο Χριστός όταν ήρθε, καταδικάζοντας τον θάνατο με τον δικό Του θάνατο. Εγώ όμως δεν αντλώ απ᾽ εδώ τα επιχειρήματά μου, αλλά από το ότι το μειονέκτημα αυτό του θανάτου έγινε πλεονέκτημα. Γιατί αν δεν ήταν θνητοί δεν θα γίνονταν μάρτυρες.

Ώστε αν δεν υπήρχε θάνατος δεν θα υπήρχε και στεφάνι. Αν δεν υπήρχε θάνατος, δεν θα υπήρχε και μαρτύριο. Αν δεν υπήρχε θάνατος, δεν θα μπορούσε ο Απόστολος Παύλος να λέει: «Καθ᾿ ἡμέραν ἀποθνήσκω, νὴ τὴν ὑμετέραν καύχησιν ἣν ἔχω ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν (: Κάθε ημέρα αντικρίζω τέτοιους κινδύνους της ζωής, που χάνω κάθε ελπίδα ότι θα αποφύγω τον θάνατο. Και έτσι κατά πρόθεση πεθαίνω κάθε μέρα, μα την καύχηση που έχω για σας με τη βοήθεια και τη χάρη του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας)» [Α’ Κορ. 15, 31]. Αν δεν υπήρχε θάνατος και φθορά, δεν θα μπορούσε πάλι ο ίδιος να λέει: «Νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία (:Η αποστολική μου δράση βέβαια εμποδίστηκε προς το παρόν, διότι είμαι φυλακισμένος.

Ἑρμηνεία εὐαγγελικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο


ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ


[:Ματθ.9,36 και Ματθ.10,1-10]


Και δεν αρκούνταν ο Κύριος μόνο στη θεραπεία των ασθενειών του λαού, αλλά επιδείκνυε και άλλου είδους πρόνοια· διότι λέει ο ευαγγελιστής: «Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐῤῥιμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα(:και όταν είδε τα πλήθη του λαού, αισθάνθηκε συμπάθεια και πόνο γι’ αυτούς, διότι ήταν αποκαμωμένοι πνευματικώς και παραμελημένοι, σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα να τα προφυλάξει και να τα οδηγήσει στα βοσκοτόπια)»[Ματθ.9,36].
Πρόσεξε λοιπόν την ταπεινοφροσύνη του Ιησού: για να μην προσκαλέσει λοιπόν τους πάντες πλησίον Του ο Ίδιος, αποστέλλει τους μαθητές Του. Και όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά και για να τους ασκήσει, σαν ακριβώς σε κάποια παλαίστρα, αφού προγυμναστούν στην Παλαιστίνη, στη συνέχεια να αναλάβουν τους μεγάλους αγώνες σε όλη την οικουμένη. Γι’ αυτό βέβαια και οι ασκήσεις που τους ορίζει είναι μεγαλύτερες από τους αγώνες, όσο περισσότερο ανέρχονται την κλίμακα της αρετής, για να αντιμετωπίσουν ευκολότερα τους μετέπειτα αγώνες, οδηγώντας αυτούς με τον ίδιο τρόπο που εξασκούν τους τρυφερούς νεοσσούς για το πέταγμα. Και αρχικά τους καθιστά ιατρούς των σωμάτων, αποταμιεύοντας για αργότερα την ψυχική τους προετοιμασία που ήδη επιτελέστηκε.
Και πρόσεξε με τρόπο παρουσιάζει το έργο ως και εύκολο και αναγκαίο. Τι λέει λοιπόν σε αυτούς; «Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι(:Τα μεν στάχυα που είναι ώριμα για θερισμό είναι πολλά, ενώ οι εργάτες που θα τα θερίσουν είναι λίγοι. Πολλοί είναι οι ευδιάθετοι να δεχθούν το ευαγγέλιο και να σωθούν, λίγοι όμως είναι οι πνευματικοί εργάτες που θα υπηρετήσουν στο πνευματικό αυτό έργο)». «Δεν σας αποστέλλω», λέει, «για να σπείρετε, αλλά για να θερίσετε». Και ακριβώς αυτό έλεγε και αλλού, καθώς ο Ιωάννης αναφέρει: «Ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε(:Εγώ, ο Κύριος του αγρού, σας έστειλα για να θερίζετε καρπό για τον οποίο εσείς δεν έχετε κοπιάσει για να σπαρεί. Άλλοι, δηλαδή εγώ και οι προφήτες πριν από μένα, έχουν κοπιάσει κι έχουν σπείρει, κι εσείς έχετε μπει στους κόπους και τη σπορά τους για να θερίσετε)» [Ιω.4,38].
Και αυτά τα έλεγε και για να μη μεγαλοφρονούν και για να τους προετοιμάσει να έχουν θάρρος και για να τους δείξει ότι συντελέσθηκε ο μεγαλύτερος κόπος. Και πρόσεξε και εδώ ότι προχωράει στην ενέργεια Του αυτή από φιλανθρωπία και όχι εξαιτίας κάποιας αμοιβής· διότι «ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐῤῥιμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα(:αισθάνθηκε συμπάθεια και πόνο γι’ αυτούς, διότι ήταν αποκαμωμένοι πνευματικώς και παραμελημένοι, σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα να τα προφυλάξει και να τα οδηγήσει στα βοσκοτόπια)». Αυτό αποτελεί κατηγορία για τους άρχοντες των Ιουδαίων, διότι ενώ ήταν ποιμένες παρουσίαζαν τα γνωρίσματα των λύκων· διότι όχι μόνο δεν οδηγούν ορθά τον λαό, αλλά και επιβουλεύονταν τη δική τους πρόοδο. Ενώ οι απλοί άνθρωποι του λαού λοιπόν θαύμαζαν και έλεγαν: «οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ(:ποτέ δεν φάνηκαν τέτοια θαύματα στο έθνος του Ισραήλ˙ ούτε όταν οι προφήτες και οι υπόλοιποι άγιοι άνδρες θαυματουργούσαν ανάμεσά του)»[Ματθ.9,33], αυτοί έλεγαν τα αντίθετα ότι δηλαδή «ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια (:“με τη βοήθεια και τη συνεργασία του αρχηγού των δαιμόνων βγάζει τα δαιμόνια από τους δαιμονισμένους”)»[Ματθ.9,34].

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων.Παναγιώτης Τρεμπέλας


Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Προς Εβραίους, κεφ. ΙΑ΄, εδάφια 32-40 και ΙΒ΄, εδάφια 1-2

Κεφ.ΙΑ΄32 Καὶ τί ἔτι λέγω; Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, 33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

Κεφ.ΙΒ΄ 1Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα. 2 Ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν

Ερμηνευτική απόδοση Παν. Τρεμπέλα

Κεφ.ΙΑ΄32 Και τι ακόμη να λέω και να διηγούμαι; Πρέπει να σταματήσω, διότι δεν θα μου φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τον Γεδεών και τον Βαράκ, τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, για τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες. 33 Αυτοί, επειδή είχαν πίστη, καταπολέμησαν και υπέταξαν βασίλεια, κυβέρνησαν τον λαό με δικαιοσύνη, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων που τους έδωσε ο Θεός, έσφαξαν στόματα λιονταριών, όπως ο Δανιήλ, 34 έσβησαν την καταστρεπτική δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τον κίνδυνο της σφαγής, πήραν δύναμη κι έγιναν καλά από αρρώστιες, αναδείχθηκαν ισχυροί και ανίκητοι στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή τις εχθρικές παρατάξεις και τα πολυπληθή στρατεύματά τους.35

Παναγίας Σαραντασκαλιώτισσα

Το εκκλησάκι της Παναγίας Σαραντασκαλιώτισσας, βρίσκεται στη ΝΑ πλευρά του Κέρκη στην Σάμο και σε υψόμετρο 320 μέτρα. Το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στο Γενέθλιον της Θεοτόκου και είναι χτισμένο σε μια σπηλιά, όπου για να φτάσει κανείς, πρέπει να ακολουθήσει τη μαγευτική διαδρομή και να ανέβει 40 σκαλιά σκαλισμένα στον απότομο βράχο.


https://proskynitis.blogspot.com/2024/06/blog-post_369.html

30 Ἰουνίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. «ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ». † Σύναξις τῶν ἁγίων ἐνδόξων 12 ἀποστόλων. Μνήμη τῶν ὁσίων Γρηγορίου, Θεοδώρου καὶ Λέοντος τῶν ἐν Σάμῃ Κεφαλληνίας. Σύναξις πάντων τῶν Θρᾳκῶν Ἁγίων. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν ἁγ. Πάντων, Κυριακῆς α´ ἐπιστολῶν (Ἑβρ. ια´ 33 - ιβ´ 2).

Εβρ. 11,33         οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,

Εβρ. 11,33                 Αυρτοί, χάρις εις την πίστιν των, ηγωνίσθησαν και κατενίκησαν βασίλεια, ήσκησαν δικαιοσύνην, επέτυχαν την πραγματοποίησιν των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν τα στόματα των αγρίων λεόντων, όπως ο Δανιήλ,

Εβρ. 11,34         ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·

Εβρ. 11,34                 έσβησαν την φοβεράν δύναμιν της φωτιάς, όπως οι τρεις παίδες, διέφυγαν τον κίνδυνον να σφαγούν με μαχαίρια, όπως ο Ηλίας, εδυναμώθησαν και έγιναν καλά από αρρώστιες, ανεδείχθησαν κραταιοί και δυνατοί στον πόλεμον, έκαμψαν και έτρεψαν εις φυγήν πολυάριθμα στρατεύματα ξένων εχθρών.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2024

Μνήμη Δώδεκα Ἀποστόλων. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΜΝΗΜΗ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ[:Α΄ Κορ. 4.9-16]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Είδες πώς φανερώνει συγχρόνως και την σοβαρότητα και την πατρική φροντίδα του και τον φιλόσοφο νου του; Είδες πώς αφαιρεί την αλαζονεία; «Δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις (:Κάθε άλλο όμως παρά βασιλεία απολαμβάνουμε εμείς οι απόστολοι· διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους απόστολους μάς παρουσίασε δημόσια και στα μάτια όλων ως τελευταίους, ως καταδίκους που πρόκειται να θανατωθούν· διότι γίναμε θέαμα σε όλο τον κόσμο, και στους αγγέλους και στους ανθρώπους. Και από τη μια μας θαυμάζουν οι ενάρετοι άνθρωποι ενώ, από την άλλη, μας περιφρονούν και μας χλευάζουν οι άλλοι)» [Α΄Κορ.4,9], δείχνει πάλι πολλή έμφαση και βαρύτητα με το να πει «ἡμᾶς». Και δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό, αλλά προσθέτει και το αξίωμα, ελέγχοντας έντονα τους Κορίνθιους προς τους οποίους απευθυνόταν η επιστολή: «ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους(:εμάς τους αποστόλους)», δηλαδή εμάς οι οποίοι υπομένουμε μύρια κακά, που σπείρουμε το κήρυγμα της ευσεβείας, που σας οδηγούμε σε αυτήν την φιλοσοφία[:ως φιλοσοφία για τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς νοείται γενικά η χριστιανική θεολογία και η κατά Χριστό άσκηση και ζωή], σε αυτήν τη φιλοσοφημένη χριστιανική ζωή που θα σας χαρίσει τα αιώνια ουράνια αγαθά· αυτούς, τους Αποστόλους δηλαδή, τους παρουσίασε δημοσίως ως τελευταίους στη σειρά ανθρώπους, ως μελλοθάνατους, δηλαδή ως καταδίκους.

Επειδή δηλαδή παραπάνω ο Παύλος τούς είχε πει ελέγχοντάς τους για την αλαζονεία καθώς και για τη λανθασμένη συμπεριφορά τους, τη φράση: «ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν (:για να είμαστε και εμείς βασιλείς μαζί σας)» [βλ. Α΄Κορ.4,8: «Ἢδη κεκορεσμένοι ἐστέ, ἤδη ἐπλουτήσατε, χωρὶς ἡμῶν ἐβασιλεύσατε· καὶ ὄφελόν γε ἐβασιλεύσατε, ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν(:Και εσείς οι Κορίνθιοι έχετε αυτήν την ιδέα, ότι είστε μεγάλοι και επίσημοι. Τώρα πλέον είστε χορτασμένοι από όλα! Τώρα πλέον έχετε πλουτίσει από τις πνευματικές δωρεές! Χωρίς να έχετε μαζί σας εμάς, τους διδασκάλους σας, έχετε πλέον μόνοι σας κατακτήσει τη βασιλεία των ουρανών! Και μακάρι να βασιλεύατε, για να βασιλεύσουμε και εμείς μαζί σας...)»] και μείωσε με τον λόγο αυτό την αυστηρότητα του ελέγχου, για να μην τους κάνει να χαλαρώσουν, επανέρχεται πάλι σε αυτό με περισσότερη πικρία και λέει: «διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους αποστόλους μας έδειξε τελευταίους ως μελλοθάνατους». Δηλαδή «από ό,τι βλέπω», λέγει, «και από ό,τι εσείς λέγετε, οι πλέον περιφρονημένοι και καταδικασμένοι είμαστε εμείς, οι οποίοι πάντοτε είμαστε εκτεθειμένοι στις ταλαιπωρίες, ενώ εσείς φαντάζεστε ήδη κατακτημένη τη βασιλεία και τις τιμές και τα έπαθλα».

Και επειδή ήθελε με τον λόγο του να δείξει ότι η κατάσταση είναι παράλογη και υπερβολικά απίθανη δεν είπε απλώς ότι εμείς είμαστε οι τελευταίοι, αλλά ότι «ο Θεός μας έκανε τελευταίους». ότι «εμείς είμαστε οι έσχατοι» αλλά ότι «ο Θεός μάς έκανε εσχάτους». Και δεν αρκέστηκε στο να πει «εσχάτους», αλλά πρόσθεσε και «μελλοθανάτους», για να δει και ο πλέον ανόητος το απίθανο των όσων ειπώθηκαν και ότι τα λεγόμενα προέρχονταν από άνθρωπο πολύ στενοχωρημένο, ο οποίος προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους κάνει να ντραπούν.

Και κοίταξε τη σύνεση του Παύλου. Με τους ίδιους λόγους, που όταν το απαιτεί η περίσταση, υψώνει τον εαυτό του και τον παρουσιάζει σπουδαίο και μέγα, με τους λόγους αυτούς τώρα ελέγχει εκείνους ονομάζοντας τον εαυτό του «κατάδικο». Έτσι είναι δυνατόν να κάνει τα πάντα, όταν το καλεί η περίσταση. Εδώ βεβαίως «επιθανατίους» ονομάζει τους καταδίκους, που είναι άξιοι μυρίων θανάτων.

Ὁ ἀπόλυτος ξεπεσμὸς τῆς Ἑλλάδας: Tὸ Pride καὶ τὸ καρναβάλι ἔγιναν οἱ πιὸ λαμπρὲς «ἐθνικές» μας ἑορτές

Σὲ «ὁμηρία» τῶν Pride ἡ Θεσσαλονίκη καὶ ἡ Ἀθήνα - Ἡ κανονικοποίηση τῆς ἀνωμαλίας ἔχει περάσει πλέον σὲ φάση «κατάληψης» τῆς χώρας!

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Τὸν μῆνα Ἰούνιο, ἡ «ὑπερηφάνεια» τοῦ οὐράνιου τόξου ἐξαπολύει μιὰ πρωτοφανῆ πολιτισμικὴ ἐπίθεση στὴν πρωτεύουσα καὶ κυρίως στὴ συμπρωτεύουσα. Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ κηρύσσονται μέχρι καὶ κλιματικὰ «lockdown» λόγῳ... καύσωνα ἢ χουντικὲς ἀπαγορεύσεις συγκεντρώσεων γιὰ τὶς Πρέσπες τῶν «ΤσιπροΖάεφ», τὸ Europride ἐπιβάλλεται μὲ τὸ στανιὸ στοὺς Θεσσαλονικεῖς γιὰ 9 ὁλόκληρες μέρες.
Ἡ «ὑπερηφάνεια» τῆς... ὀπῆς, γίνεται «ὑπερηφάνεια» περιωπῆς, μὲ τὶς πλάτες ἑνὸς σάπιου κράτους ποὺ παίρνει διαζύγιο ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ γιορτάζει τοὺς γάμους του μὲ τὸ οὐράνιο τόξο. Τὴ νέα ἐπίσημη «θρησκεία». Μιὰ ἰσχνὴ μειοψηφία ἐπιβάλλεται καταχρηστικὰ στὴν κοινὴ θέα, παραμένει πολὺ μικρὴ σὲ ἀριθμούς – ἀλλὰ πολὺ μεγάλη σὲ χρηματοδότες. Μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ αἰτήματος... τῆς ἰσότητας, καθιερώνεται μέσῳ τῆς ἀνισότητας καὶ τῆς ὑπερπροβολῆς.

Δὲν φτάνει ποὺ ἡ ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα ρέει ἀσταμάτητα σὲ σχολεῖα, ἐκπομπές, σειρές, ταινίες, κοινωνικὰ δίκτυα, ἄρθρα, συνεντεύξεις, πολιτικὲς δηλώσεις, δημόσια κτήρια καὶ διαφημιστικὲς καμπάνιες, πρέπει νὰ στεφανώνεται καὶ σὲ «ἁψῖδες» θριάμβου στὶς μεγαλουπόλεις, νὰ εἰσβάλλουν κατάμουτρα στὸν δημόσιο βίο, νὰ εἶναι ἡ ἐπιβεβλημένη «κανονικότητα» ποὺ θὰ δεῖς ἀπὸ τὸ μπαλκόνι σου, ἀπὸ τὸ στέκι σου, ἀπὸ τὸν δρόμο ποὺ περνᾶς, ἀπὸ τὴν πλατεῖα ποὺ συχνάζεις.

Καμία ἄλλη σοβαρὴ γιορτή, ποὺ νὰ στηρίζεται μάλιστα καὶ ἀπὸ δημοτικὲς ἀρχές, δὲν ἔχει τέτοια σκανδαλώδη διάρκεια, ποὺ φτάνει σὲ ἐπίπεδα κατάληψης μιᾶς πόλης. Οὔτε σὲ ἐθνικὲς ἑορτές – οὔτε σὲ θρησκευτικές, δὲν δίνεται τὸ ἕνα ἑκατοστὸ τῆς στήριξης, τῆς προώθησης καὶ τῶν πόρων ποὺ δίνονται πλέον γιὰ τὰ Pride. Ἡ μόνη «γιορτὴ» ποὺ ἔχει ἐξίσου μεγάλη διάρκεια εἶναι τὸ διονυσιακό... καρναβάλι, ποὺ ξεκινάει ἀπὸ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Τριωδίου καὶ φτάνει ὡς τὴν Καθαρὰ Δευτέρα.

Ὁ Ὅσιος Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος (†8-5-1980) διὰ τὸν σχολικὸν ἐκφοβισμόν

Δραματικάς διαστάσεις έχει λάβει τα τελευταία έτη το φαινόμενον του σχολικού εκφοβισμού ευρυτέρως γνωστού με τον αγγλικόν όρον «bullying». Δεν είναι τυχαίον ότι το 2014 η χώρα μας κατετάχθη 4η εις σχολικήν βίαν εντός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Τα περιστατικά βίας πάντοτε υπήρχαν εις τα σχολεία, αλλά πολλοί παράγοντες όπως η πίεσις εκ των συνθηκών ζωής, η συνεχώς προβαλλομένη από τα μέσα βία κ.α. έχουν αναμφισβήτως συμβάλει εις την επίτασιν του φαινομένου.

Παραλλήλως η ανάδειξίς του από τα μέσα ενημερώσεως έχει φέρει αυτό εις το επίκεντρον των συγχρόνων συζητήσεων δια την ανατροφήν των παίδων και την εκπαίδευσίν τους. Δυστυχώς το Υπουργείον Παιδείας έως σήμερα απησχολήθη με το μάθημα των Θρησκευτικών, ενώ τα προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν ευρίσκονται εις άλλην κατεύθυνσιν και είναι πολλά περισσότερα. Αν αφωσιώνετο ο Υπουργός εις την καταπολέμησιν του εκφοβισμού και την εκτίμησιν του κόσμου θα εκέρδιζε και θα συνέβαλε καθοριστικώς εις τον ορθόν προσανατολισμόν της εκπαιδεύσεως, ο οποίος δεν είναι μόνον αι γνώσεις, αλλά κυρίως η αγωγή.

Την περίοδον Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου προ διετίας διεξή­χθη επισήμως από το Υπουργείον έρευνα εις τα σχολεία δια το εν λόγω θέμα και τον Μάρτιον ανεκοινώθησαν τα αποτελέσματα. Την Πανελλήνιον έρευναν δια την Ενδοσχολικήν Βίαν και τον Εκφοβισμόν εις την Πρωτοβάθμιον και Δευτεροβάθμιον εκπαίδευσιν διεξήγαγαν η Καθηγήτρια του Παντείου κ. Βασιλική Αρτινοπούλου, ο Αν. Καθηγητής του ΕΚΠΑ κ. Θωμάς Μπαμπάλης και ο Δρ. κ. Βασίλης Ι. Νικολόπουλος.

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ

Ως πληροφορούμεθα από την έκθεσιν εις «την έρευνα συμμετείχαν συνολικά 3.667 μαθηταί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης… οι μαθητές κλήθηκαν να απαντήσουν αν γνωρίζουν περιπτώσεις/μορφές εκφοβισμού. Η πιο συχνή μορφή εκφοβισμού είναι ο λεκτικός εκφοβισμός (ποσοστό 56.5%) που περιλαμβάνει την εξύβριση και την κοροϊδία, η αμέσως επόμενη μορφή είναι ο σωματικός εκφοβισμός (ποσοστό 30.5%) που περιλαμβάνει χτυπήματα – σπρωξίματα, και τέλος, ο κοινωνικός εκφοβισμός, η απομόνωση και η κοροϊδία των μαθητών από όλη την τάξη (ποσοστό 27.8%). Σε μικρότερα ποσοστά, οι μαθητές αναφέρουν ότι διακατέχονται από φόβο που τους δημιουργούν οι υπόλοιποι μαθητές (ποσοστό 15.4%) και, επίσης, ότι κάποιοι μαθητές τους αποσπούν με τη βία προσωπικά αντικείμενα (ποσοστό 11.3%)».

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ

29 Ἰουνίου. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς». † Πέτρου (†64) καὶ Παύλου (†67) τῶν πανευφήμων καὶ πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἀποστόλου Παύλου, Ἰουνίου 29 (Β´ Κορ. ια´ 21 - ιβ´ 9).

Β Κορ. 11,21      κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήσαμεν. ἐν ᾧ δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ.

Β Κορ. 11,21             Προς εντροπήν και ταπείνωσίν μου το λέγω, σαν να υπήρξαμεν ημείς ασθενείς και αδύνατοι μεταξύ σας, και δεν μπορούσαμε τάχα να κάμωμεν όσα οι ψευδαπόστολοι σας έκαμαν. Σας λέγω όμως τούτο· εις οτιδήποτε τολμά να καυχηθή κανείς τολμώ και εγώ-με αφροσύνην το λέγω αυτό.

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων:«Οἱ Ἅγιοι Πάντες» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ[:Εβρ. 11, 33-12,2]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-6-1996]

[Β338] [ Β΄έκδοσις ]

Η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, την περασμένη Κυριακή, εόρτασε την Αγίαν Πεντηκοστήν. Δηλαδή την κάθοδον του Αγίου Πνεύματος και την παραμονή Του εις την Εκκλησίαν. Την σημερινή Κυριακή, η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη πάντων των αγίων. Αυτό σημαίνει την φανέρωση της Πεντηκοστής μέσα εις τον κόσμον δια των αγίων. Οι άγιοι είναι η απόδειξις της Πεντηκοστής· διότι με τον τρόπον αυτόν, δεχθέντες το Πνεύμα το Άγιον, γίνονται άγιοι. Οι άγιοι, λοιπόν, είναι ο καρπός του Αγίου Πνεύματος μέσα εις την Ιστορίαν. Η παρουσία του αγίου ανθρώπου είναι το πιο καινούριο πράγμα που γνωρίζει ο παλαιωμένος μας κόσμος. Όταν ο Πλάτων κάνει χρήση του όρου «ἅγιος», θα ενθυμείσθε, εκεί που αναφέρεται εις τα «ὅσια καί προσφιλῆ» και πάει για να συγκρίνει εκεί την αξία της πατρίδος- απ’ το σχολείο το ξέρομε αυτό- δεν έχει ο όρος «ἅγιος» στον Πλάτωνα, δεν έχει καμία σχέση με ό,τι εννοεί η Αγία Γραφή.

Ο άγιος είναι ο καινός άνθρωπος -το «και-» με αι-, ο καινούριος άνθρωπος, είναι η καινή κτίσις. Που γίνεται καινούρια από τη δημιουργική πνοή του Αγίου Πνεύματος. Ο άγιος έχει μέσα στην ύπαρξή του το στοιχείον της αφθαρσίας και της αθανασίας. Επειδή η ύπαρξις, ολόκληρη η ύπαρξίς του, ψυχή και σώμα, διεποτίσθη από το Άγιον Πνεύμα. Υπογραμμίζω, ψυχή και σώμα. Όχι μόνον ψυχή.

Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Κολοσσαείς: «Ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ». Εδώ υπάρχει μία μεγάλη αλήθεια, η οποία δεν μπορεί να γίνει κατανοητή· παρά μόνον εκείνος που ζει μέσα στη ζωή του Αγίου Πνεύματος, να την κατανοήσει αυτήν. Ότι η ζωή μας, λέγει, είναι κρυμμένη μέσα εις τον Χριστό ἐν τῷ Θεῷ. Πώς είναι κρυμμένη; Πώς είναι κρυμμένη. Δεν φαίνεται. Αυτό θα πει «κρυμμένη». Η ζωή μας είναι ήδη αθανατισμένη και αφθαρτισμένη. Και είναι τοποθετημένη μέσα εις τον Ιησούν Χριστόν, γι’ αυτό δεν φαίνεται. Ο Χριστός δεν φαίνεται. Δεν Τον βλέπομε με τα μάτια μας στον παρόντα κόσμο. Όμως η ζωή των πιστών είναι εκεί. Πού; Μέσα εις την Θεανθρωπίνη φύση του Χριστού. Ώστε «όταν θα έρθει ο Χριστός», που λέγει ο Παύλος, «ἡ ζωή ἡμῶν», «που είναι η ζωή μας, τότε και η δική μας η ζωή θα φανερωθεί». Ότι δηλαδή θα αφθαρτισθούμε και θα αθανατισθούμε, κατάλληλοι πλέον δια την Βασιλείαν του Θεού.

Γλωσσάριο Ἐκκλησιαστικῶν Ὅρων

π. Γεώργιος Κουγιουμτζόγλου, Λατρευτικὸ Ἐγχειρίδιο. Στοιχεῖα ἀγωγῆς γιὰ τὴν τάξη καὶ τὴν λατρεία τῆς Ἐκκλησίας, ἐκδόσεις Συναξάρι, Θεσσαλονίκη 1998

Ἄβατον: Ἱερὸς τόπος, στὸν ὁποῖο δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ εἰσέλθει. Ἄβατον μοναστήρι εἶναι ἡ Μονὴ στὴν ὁποία ἀπαγορεύεται ἡ εἴσοδος γυναικῶν καὶ ἀντιθέτως, γιὰ γυναικεῖες Μονές, στὶς ὁποῖες ἀπαγορεύεται ἡ εἴσοδος ἀνδρῶν. Ἄβατον Ἁγίου Ὄρους. Ἄβατον σὲ ἄνδρες καὶ γυναῖκες εἶναι καὶ τὸ Ἅγιo Βῆμα τῶν Ἱερῶν Ναῶν στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ εἰσέρχονται ΜΟΝΟ ὅσοι ἔχουν εἰδικὴ ἄδεια γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τὸ Λειτουργὸ Ἱερέα.

Ἀββᾶς: Τίτλος, ποὺ ἀρχικὰ χρησιμοποιήθηκε στὴν Αἴγυπτο καὶ στὴ Συρία, γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἐκτελοῦσαν χρέη πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, ὅταν ὁ ἀναχωρητισμὸς ἄρχισε νὰ μεταμορφώνεται σὲ κοινόβια. Ἀναγνωριζόταν ἡ ἁγιότητα καὶ ἡ πείρα τους, εἴτε μὲ ἐκλογή, εἴτε μὲ φυσικὴ ἀναγνώριση τῆς ἀρετῆς τους, λόγω τῆς μακροχρόνιας καὶ εὐλογημένης...
ἀσκήσεώς τους. Ἀργότερα ὁ ὅρος ἀντικαταστάθηκε στὴν πρώτη περίπτωση (ἐκλογή) ἀπὸ τὴ λέξη «ἡγούμενος». Ἀνάλογος τῆς λέξεως Ἀββᾶς ὑπῆρξε ἀργότερα στὴ Ῥωσία ὁ ὅρος Στάρετς.


Αἶνοι: Καλοῦνται οἱ ψαλμοὶ ρμη´ (148), ρμθ´ (149) καὶ ρν´ (150), ὄχι μόνο ἐπειδὴ προτάσσεται στοὺς περισσότερους στίχους αὐτῶν ἡ λέξη «αἰνεῖτε», ἀλλὰ καὶ διότι οἱ τρεῖς αὐτοὶ ψαλμοὶ εἶναι κατὰ τὸ περιεχόμενο ἕνας αἶνος καὶ ἕνας εὐχαριστήριος ὕμνος στὸν Θεό. Στὶς Ἱερὲς Μονὲς ψάλλονται, μόνοι ἢ μετὰ τροπαρίων, πανηγυρικά, στὸ τέλος τοῦ Ὄρθρου. Τὰ τροπάρια αὐτὰ σὰν ἐφύμνιο τῶν στίχων τῶν αἴνων καλοῦνται στιχηρὰ τῶν αἴνων ἤ, κατὰ συνεκδοχή, «αἶνοι». Στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῶν πόλεων, συνήθως, αὐτοὶ οἱ «αἶνοι» μόνο ψάλλονται. Ὅταν τελεῖται Ὄρθρος καθημερινῆς καὶ δὲν ὑπάρχουν τροπάρια αἴνων, ἀναγινώσκονται ἢ ψάλλονται οἱ αἶνοι (οἱ τρεῖς ψαλμοί).

Ἀκηδία: Μὲ τὴ στενὴ ἔννοια εἶναι ἡ ἀμέλεια, ἡ ἀφροντισιά, ἡ ἀδιαφορία, ἡ παραίτηση ἀπὸ κάθε πνευματικὴ ἐργασία (ψαλμωδία, προσευχή, μελέτη, ἐκτέλεση κανόνα κ.λπ.) Μὲ τὴν εὐρύτερη ἔννοια εἶναι ἡ γενικὴ ψυχοσωματικὴ κατάσταση ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἀρνητικὴ τοποθέτηση τοῦ ἀνθρώπου στὴ ζωή: ἀϋπνία, ἀνορεξία, ἀπελπισία, μελαγχολία, «συγκεχυμένες» σκέψεις καὶ τάση αὐτοκαταστροφῆς.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς μνήμης τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου.Παναγιώτης Τρεμπέλας


Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

[Β΄ Κορ. κεφ.ΙΑ΄, εδάφια 21-33 και κεφ. ΙΒ΄, εδάφια 1-9]

ΚΕΦ. ΙΑ΄ 21 Κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήσαμεν. ἐν ᾧ δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ. 22 ῾Εβραῖοί εἰσι; Κἀγώ· ᾿Ισραηλῖταί εἰσι; Κἀγώ· σπέρμα ᾿Αβραάμ εἰσι; Κἀγώ· 23 διάκονοι Χριστοῦ εἰσι; παραφρονῶν λαλῶ, ὑπὲρ ἐγώ· ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· 24 ὑπὸ ᾿Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, 25 τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· 26 ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· 27 ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι· 28 χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ᾿ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. 29 Τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; Τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; 30 Εἰ καυχᾶσθαι δεῖ, τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι. 31 Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. 32 Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης ᾿Αρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, 33 καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.

ΚΕΦ. ΙΒ΄ 1Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. 2 Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. 3 Καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· 4 ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. 5 Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. 6 Ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. 7 Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. 8 Ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἣδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΠΑΝ. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΚΕΦ. ΙΑ΄ 21 Με ντροπή μου το λέω, σαν να υπήρξαμε εμείς ασθενείς και να μην μπορούσαμε να σας κάνουμε ό,τι σας έκαναν εκείνοι. Μάθετε όμως ότι για οτιδήποτε κι αν τολμά να καυχηθεί κανείς – κάνω τρέλα που το λέω – τολμώ κι εγώ να καυχηθώ.

Ὅταν σοῦ ἔρχεται ταραχὴ καὶ ἀρνητικοὶ λογισμοὶ νὰ ἀνοίγεις τὸ Ψαλτήρι καὶ νὰ διαβάζεις μεγαλοφωνως.

"Όταν σου έρχεται ταραχή και αρνητικοί λογισμοί να ανοίγεις το Ψαλτήρι και να διαβάζεις μεγαλοφωνως. Παίζει ρόλο. Μεγαλοφωνως. Θα φύγουν όλα"

π. Σαράντης Σαράντος


https://proskynitis.blogspot.com/2024/06/blog-post_81.html

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2024

Ἡ νοερά προσευχή βοηθᾶ πολύ στήν ἀπαλλαγή ἀπό τόν ἐσωτερικό θόρυβο τῶν λογισμῶν, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τό "φταίξιμο" καί τό "δίκαιο" τῶν συζύγων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τό "φταίξιμο" καί τό "δίκαιο" τῶν συζύγων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 01-10-2010

 

Δυσκολίες στήν τεκνοποιία καί πολύτεκνες οἰκογένειες, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Δυσκολίες στήν τεκνοποιία καί πολύτεκνες οἰκογένειες, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 01-10-2010

 

Ἡ τεκνοποιία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ τεκνοποιία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 24-09-2010

 

Ἡσυχαστική ζωή καί ραθυμία - ἡ ἀξία ἑνός καθημερινοῦ σταθεροῦ προγράμματος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Δέν ἀρκεῖ νά εἴμαστε καλοί ἄνθρωποι ἀλλά νά προχωροῦμε στόν φωτισμό καί τήν θέωση, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν ὠφελεῖ ὅταν ἐφαρμόζουμε τό περιεχόμενό τους (Εὐεργετινός)

Ἡ ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν ὠφελεῖ ὅταν ἐφαρμόζουμε τό περιεχόμενό τους (Εὐεργετινός), 07-08-2010

 

Ἡ προσευχή πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό καλά ἔργα (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ προσευχή πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό καλά ἔργα (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 24-07-2010

 

Ἡ μεγαλύτερη δύναμη τοῦ ἀνθρώπου ἡ προσευχή (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ μεγαλύτερη δύναμη τοῦ ἀνθρώπου ἡ προσευχή (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 17-07-2010

 

Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή, πῶς κατορθώνεται καί ποιά ἡ ὠφέλειά της (Εὐεργετινός), Ἀρχ. Σάββα

Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή, πῶς κατορθώνεται καί ποιά ἡ ὠφέλειά της (Εὐεργετινός), Ἀρχ. Σάββα, 03-07-2010

 

Ὁ μετεωρισμός καί πῶς ὁδηγεῖ στήν ἁμαρτία (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ μετεωρισμός καί πῶς ὁδηγεῖ στήν ἁμαρτία (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 26-06-2010

 

Πῶς νικάει κανείς τούς λογισμούς_2ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-06-2010

Πῶς νικάει κανείς τούς λογισμούς_2ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-06-2010

 

Πῶς νικάει κανείς τούς λογισμούς_1ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς νικάει κανείς τούς λογισμούς_1ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 12-06-2010

 

Πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀγάπη στόν Θεό_2ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀγάπη στόν Θεό_2ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 05-06-2010

 

Πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀγάπη στόν Θεό_1ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀγάπη στόν Θεό_1ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 29-05-2010

 

Τό μίσος καί ἡ μνησικακία εἶναι ὀλέθρια πάθη (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τό μίσος καί ἡ μνησικακία εἶναι ὀλέθρια πάθη (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 30-5-2009

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 28-6-2024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 28-6-2024 
https://www.youtube.com/live/_SQsDoCjcCw?si=0Ri5D143q9G48a6B

«Τὸ μεγάλο στοίχημα ἀνάμεσα σὲ πιστοὺς καὶ ἀπίστους»


ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

«Τὸ μεγάλο στοίχημα ἀνάμεσα σὲ πιστοὺς καὶ ἀπίστους»

«Εἰ γὰρ πιστεύοµεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιµηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ» (Α΄ Θεσ. δ΄, 14). (δηλ.: Δὲν πρέπει νὰ λυπῆσθε σὰν κι’ αὐτούς, διότι ἐὰν ἔχωµεν πεποίθησιν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνεστήθη, ἔτσι πρέπει νὰ πιστεύωµεν, ὅτι καὶ ὁ Θεὸς ἐκείνους, ποὺ ἀπέθαναν ἑνωµένοι διὰ τῆς πίστεως µὲ τὸν Ἰησοῦν, θὰ τοὺς φέρῃ ἐνδόξως εἰς τὴν αἰωνίαν ζωὴν µαζὶ µὲ αὐτόν).

Ὁ Χρυσορρήμων μᾶς ἐξηγεῖ γιὰ τὸν θάνατο:

«Ὁ θάνατος δὲν εἶναι ἐξαφάνιση τῆς οὐσίας, ἀλλὰ καταστροφὴ τῆς θνητότητας κι ἐξαφάνιση τῆς φθορᾶς. Καθ’ ὅσον αὐτὸς ὁ θάνατος δὲν καταστρέφει τὸ σῶμα, ἀλλὰ ἐξαφανίζει τὴ φθορά. Γιατὶ ἡ οὐσία μένει καὶ θ’ ἀναστηθῆ μὲ μεγαλύτερη δόξα, ὄχι ὅμως ὅλων. Ἡ μὲν λοιπὸν ἀνάσταση θὰ εἶναι κοινὴ γιὰ ὅλους, ἐνῶ ἡ ἔνδοξη ἀνάσταση θὰ εἶναι γιὰ ἐκείνους ποὺ ἔζησαν ἐνάρετα».Ἀπὸ τὸ ἐξαίρετο βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Φ. Κόντογλου «Μυστικὰ Ἄνθη» (ἐκδ. «ΑΣΤΗΡ», Ἀθῆναι) παραθέτουμε τὸ ἀκόλουθο ἀποκαλυπτικὸ περιστατικό:

«Δὲ μὲ εἶχε θολώσει καλὰ-καλὰ ὁ ὕπνος, δὲν ξέρω ἂν ἤμουνα ξυπνητὸς ἢ κοιμισμένος, καὶ βλέπω μπροστά μου ἕναν ἄνθρωπο μὲ ἀλλόκοτη ὄψη. Ἤτανε κατακίτρινος, σὰν πεθαμένος, μὰ τὰ μάτια του ἤτανε σὰν ἀνοιχτὰ καὶ μ᾿ ἔβλεπε τρομαγμένος. Τὸ πρόσωπό του ἤτανε σὰν μάσκα… Ἐκεῖνο τὸ πλάσμα μ᾿ ἔκανε ν᾿ ἀνατριχιάσω. Τὸ κοίταζα, καὶ μὲ κοίταζε, δίχως νὰ μιλήσει, σὰν νὰ περίμενε νὰ τὸ γνωρίσω. Καὶ στ᾿ ἀλήθεια, μ᾿ ὅλο ποὺ ἤτανε τόσο ἀλλόκοτο, σὰν νὰ μοῦ εἶπε μία φωνή: «Εἶμαι ὁ τάδε!». Μόλις ἄκουσα τὴ φωνή, τὸν γνώρισα ποιὸς ἤτανε. Τότε κι ἐκεῖνος ἄνοιξε τὸ στόμα του κι ἀναστέναξε. Μὰ ἡ φωνή του σὰν νὰ ἐρχότανε ἀπὸ πολὺ μακριά, σὰ νά ῾βγαινε ἀπὸ κανένα βαθὺ πηγάδι.

Ἔβλεπα πὼς βρισκότανε σὲ μία μεγάλη ἀγωνία, κι ὑπόφερα κι ἐγὼ μαζί του. Τὰ χέρια του, τὰ πόδια του, τὰ μάτια του, ὅλα φανερώνανε πὼς βασανιζότανε. Ἀπάνω στὴν ἀπελπισία μου, πῆγα κοντά του νὰ τὸν βοηθήσω, μὰ ἐκεῖνος μοῦ ῾κανε νόημα μὲ τὸ χέρι του νὰ σταματήσω.

Ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ὁσίου Μάρκου του Σπηλαιώτη

22 Ιουνίου
Από τον βίο του οσίου Μάρκου του Σπηλαιώτη

Με σκληρή άσκηση, με αδιάλειπτη προσευχή, με αυστηρή νηστεία, με σωματικούς κόπους και με σιωπή ο όσιος Μάρκος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου είχε νεκρώσει τη σάρκα και το σαρκικό φρόνημα. Άλλο πόθο δεν είχε πια παρά να φύγει το συντομότερο για τον ουράνιο κόσμο και να συναντήσει τον Κύριο. Ο θάνατος όχι μόνο δεν τον τρόμαζε, αλλά, απεναντίας, τον γέμιζε χαρά. Ο Θεός, μάλιστα, του έδωσε το υπερφυσικό χάρισμα να συνομιλεί με τους νεκρούς! Με φυσικότητα και απλότητα, όπως βίωνε ο ίδιος την πραγματικότητα του θανάτου και της άλλης ζωής, επικοινωνούσε με τους κεκοιμημένους αδελφούς σαν να ήταν ζωντανοί. Τους μιλούσε, τους έδινε εντολές, τους έστελνε μηνύματα και παραγγελίες. Κι εκείνοι, με παραχώρηση του Θεού, έκαναν ό,τι τους έλεγε. Η αγιότητα του οσίου Μάρκου έσπαζε και τα άλυτα δεσμά του θανάτου!
Κάποτε ο όσιος έσκαψε έναν λάκκο για την ταφή κάποιου κεκοιμημένου αδελφού. Εξαντλημένος, όμως, καθώς ήταν από τη νυχτερινή αγρυπνία, δεν μπόρεσε να τον κάνει αρκετά ευρύχωρο. Όταν έφεραν το σώμα του νεκρού και δοκίμασαν να το τοποθετήσουν στον τάφο, διαπίστωσαν ότι με δυσκολία χωρούσε μέσα. Άρχισαν τότε οι αδελφοί να βαρυγγωμούν και να παραπονιούνται στον όσιο Μάρκο.

–Αδελφέ, του έλεγαν, τι μνήμα είναι αυτό που έσκαψες; Δεν μπορούμε ούτε να θάψουμε καλά τον νεκρό ούτε να τον περιχύσουμε με λάδι, όπως συνηθίζεται. Γιατί το έκανες τόσο στενό;
Ο όσιος τους έβαλε ταπεινά μετάνοια και είπε:

–Συγχωρέστε με, πατέρες, γιατί από σωματική αδυναμία δεν έκανα σωστά την εργασία.
Εκείνοι, ωστόσο, συνέχισαν τα παράπονα και τις διαμαρτυρίες. Τότε ο όσιος στράφηκε στον νεκρό και του είπε με απλότητα:

–Επειδή είναι στενός ο χώρος του τάφου σου, αδελφέ, βολέψου μόνος σου μέσα. Να, πάρε και το λάδι και χύσε στο σώμα σου όσο πρέπει.
Χωρίς δεύτερη προτροπή ο νεκρός κινήθηκε και τακτοποίησε το σώμα του μέσα στον λάκκο. Έπειτα άπλωσε το χέρι, πήρε το λάδι κι έχυσε σταυροειδώς στο πρόσωπο και στο στήθος του. Τέλος, έβαλε πάλι το δοχείο στα χέρια του οσίου, ξάπλωσε ήσυχα κι έμεινε ακίνητος.

Τὰ «Α᾿ Παύλεια τῆς Θεσσαλονίκης» καὶ τὰ ἀντι-παύλεια gay prides

Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης,
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Προσβάλλονται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ οἱ δύο πολιοῦχοι, Ἄγιος Δημήτριος καὶ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς

Εἶναι ἀνάστατοι καὶ καταπικραμένοι οἱ εὐσεβεῖς κάτοικοι τῆς Θεσσαλονίκης μὲ ὅσα βλάσφημα θὰ συμβοῦν ἐπὶ ἐννέα ὁλόκληρες ἡμέρες (21-29 Ἰουνίου) στὴν Ὀρθόδοξη βυζαντινὴ συμβασιλεύουσα, τὴν ἐκκλησία τῆς ὁποίας ἵδρυσε ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος, καὶ τὴν ἐμεγάλυναν οἱ δύο πολιοῦχοι της, ὁ μεγαλομάρτυς Ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλύτης καὶ ὁ μεγάλος μύστης τῆς Θεολογίας καὶ τῆς παρθενικῆς ζωῆς καὶ καθαρότητος ὑμνητής, ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁ μεγαλύτερος θεολόγος τῆς δεύτερης μετὰ Χριστὸν χιλιετίας. Πολλοὶ διερωτῶνται ἂν θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ προστατεύουν καὶ νὰ ἁγιάζουν τὴν Θεσσαλονίκη, ἡ ὁποία θὰ μεταβληθεῖ ἐπὶ ἕνα δεκαήμερο σὲ Σόδομα καὶ Γόμορρα, μὲ τὴν παρουσία...χιλιάδων ξένων Σοδομιτῶν καὶ πολλῶν ἐντοπίων, ποὺ θὰ παρελάσουν καυχώμενοι δημόσια γιὰ τὸ παρὰ φύσιν κορυφαῖο καὶ φρικτὸ ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Οὐσιαστικὰ συγκεντρώνονται στὴν Θεσσαλονίκη γιὰ νὰ κραυγάσουν α) πρὸς τὸν Θεό, ὑπερήφανα καὶ βλάσφημα, πὼς δὲν τηροῦν τὶς ἐντολές του οὔτε φοβοῦνται τὶς ἀπειλές του β) πρὸς τὸν Ἀπόστολο Παῦλο ὅτι σχίζουν καὶ ἀκυρώνουν ὅσα γράφει στὸ πρῶτο κεφάλαιο τῆς Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς γιὰ τὸ ἄτιμο καὶ ἀκάθαρτο αὐτὸ πάθος καὶ γ) πρὸς τοὺς δύο πολιούχους ὅτι τοὺς καταργοῦν ἀπὸ τὴν πολιουχία, ἀναλαμβάνουν τώρα αὐτοὶ ὡς προστάτες καὶ εὐεργέτες τῆς πόλεως, γιατὶ θὰ τὴν βοηθήσουν νὰ ἀναπτυχθεῖ οἰκονομικὰ καὶ τουριστικά. Γι᾽ αὐτὸ καὶ τοὺς ἀποδέχονται καὶ τοὺς ἀγκαλιάζουν πολιτικοὶ καὶ πνευματικοὶ ἡγέτες τῆς πόλης, συνεργαζόμενοι καὶ μὲ τοὺς ἐκκλησιαστικούς.

Πῶς νὰ μὴ διερωτῶνται καὶ πῶς νὰ μὴν ἀνησυχοῦν οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὅπως μᾶς διηγεῖται τὸ βιβλίο τῆς Γένεσης, δὲν πίστευε ὅτι στὰ Σόδομα καὶ στὰ Γόμορρα τόλμησαν οἱ Σοδομίτες νὰ ἀμφισβητήσουν τὴ σοφή Του δημιουργία σὲ ἄνδρα καὶ γυναίκα, σέ «ἄρσεν καὶ θῆλυ», ποὺ ἐξασφαλίζει μὲ τὴν σαρκική τους ἕνωση, τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἑνότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν συνέχεια τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης μὲ τὴν παιδοποιΐα; Ἔφθανε μέχρι τὸν οὐρανό, ὡς κραυγή, ἡ βρωμερὴ καὶ μεγάλη δυσωδία τοῦ Σοδομισμοῦ, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀποφάσισε νὰ ἐπέμβει ὁ ἴδιος: «Κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα. Καταβὰς οὖν ὄψομαι, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μὴ ἵνα γνῶ»[1]. Καὶ ὅταν τοὺς δύο ἀπεσταλμένους ἀγγέλους Του, ὑπὸ ἀνθρώπινη μορφή, ἀπαιτοῦσαν οἱ Σοδομίτες ἀπό τόν Λώτ πού τούς φιλοξενοῦσε νά τούς δώσει γιὰ νὰ ἀσελγήσουν ἐπ᾽ αὐτῶν[2], τότε, γιὰ νὰ παραλείψουμε τὰ λοιπὰ τῆς ἱστορίας, ὁ φιλάνθρωπος Θεός, ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης πρὸς ὅλους, πρὸς τοὺς πολλούς, γιὰ νὰ μὴ διαδοθεῖ ἡ ἀντίθετη πρὸς τὴν δημιουργία, πρὸς τὴν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ἡ καταστροφικὴ αὐτὴ ἁμαρτία, ὡς αἰώνιο παράδειγμα ἀποφυγῆς τῆς παράνομης καὶ παρὰ φύσιν μίξης προσώπων τοῦ ἰδίου φύλου, κατέστρεψε μὲ φωτιὰ καὶ θειάφι, ὡς βροχὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό, τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, ὅλα τὰ περίχωρα, τοὺς κατοίκους, τὰ φυτὰ καὶ τὰ ζῶα: «Καὶ Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίχωρον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσι καὶ τὰ ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς»[3].

Καντιώτης: Στά ὅπλα! Στά ὅπλα! Ἰδού! Κηρύσσομεν πόλεμον ἐναντίον τοῦ ἑωσφόρου!

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο "Σφενδόνη", ἀπό κήρυγμα τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη.

Τά μικρόβια, πού ἀπαρατήρητα ἠμποροῦν νά εἰσχωρήσουν εἰς τόν ψυχικόν ὀργανισμόν ἑνός ἔθνους καί νά κάμουν θραῦσιν καί διαλύσουν καί τό ἰσχυρότερον κράτος τοῦ κόσμου, εἶναι αἱ κακίαι, τά πάθη, τά διάφορα πάθη τοῦ ἀνθρώπου. Ταῦτα ἐάν ἀναλύσωμεν εἰς τό χημεῖον πού λέγεται Εὐαγγέλιον, θά εὕρωμεν ὅτι λέγονται: φιλαρχία, φιλαργυρία, φιληδονία, πλεονεξία, ἀσέλγεια, μῖσος, φθόνος, ὀργή...
Αὐτἀ τά πάθη εἶναι τά ψυχικά μικρόβια πού καλλιεργεῖ μέ τέχνην καί ἐπιστήμην ὁ ἐφευρέτης τῶν ψυχικῶν μικροβίων, ὁ ἑωσφόρος, καί τά διασκορπίζει παντοῦ καί μολύνει ὅλη τήν ἠθικήν ἀτμόσφαιραν τοῦ πλανήτου μας.
Αὐτά τά πάθη, φιλοσοφήσατε ὀλίγον καί θά πεισθῆτε, εἶναι ἐκεῖνα πού γεννοῦν τάς ἀδικίας, τάς διχονοίας, τάς συρράξεις, τάς μάχας, τούς αἱματηρούς πολέμους.
Καί ὅλα αὐτά τά μικρόβια τῶν παθῶν ζοῦν καί τρέφονται μέσα εἰς τήν καρδίαν... τῶν ἀνθρώπων.
Ὦ Κύριε! Ἐάν δέν ἐξοντωθοῦν τά μικρόβια, ἐάν δέν ἀποθάνουν τά πάθη, ὁ κόσμος δέν θά εἰρηνεύσει.

Ἀκάθαρτος ἡ καρδία μας. Ὑποδουλωμένη ἡ ψυχή μας.
Διά νά καθαρίσῃ τώρα ἡ καρδία, διά νά ἐλευθερωθῇ ἡ ψυχή, διά νά σωθῇ ἡ χώρα μας ἀπό τά ἑωσφορικά πάθη χρειάζεται μάχη, ἀγών, πόλεμος ἔντονος, διαρκής, ἀκατάπαυστος. Πόλεμος, γενναῖοι μας, κατά τοῦ ἑωσφόρου... πού μέ χίλια πανοῦργα μέσα ζητεῖ νά μᾶς ἀφαιρέσῃ τήν ἐλευθερίαν, νά μᾶς ἀνατρέψῃ ἠθικῶς, νά μᾶς κυλίσῃ εἰς τόν βοῦρκον, νά μᾶς κλείσῃ τήν θύραν τοῦ Παραδείσου.

Ὁ ὅρος «Ἐκκλησία» κατὰ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο!

 Τοῦ Ἰωάννη Μαρκᾶ 

Ἡ ἀνὰ χεῖρας μελέτη, ποὺ φέρει τὸν τίτλο «Ὁ ΟΡΟΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΑ" ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ», ἐκπονήθηκε στὰ πλαίσια τοῦ Μεταπτυχιακοῦ Προγράμματος Σπουδῶν (Μ.Π.Σ.) τοῦ Τομέα Δογματικῆς / Τμήματος Θεολογίας τοῦ Α.Π.Θ., ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψη καὶ καθοδήγηση τοῦ καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆς, Δημητρίου Ι. Τσελεγγίδη. Ἡ ἔρευνα καὶ συγγραφὴ τοῦ ἔργου διήρκησε περὶ τὰ τρία ἔτη, καθότι ξεκίνησε τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2015 καὶ ὁλοκληρώθηκε στὶς 21 Δεκεμβρίου 2018, ὅταν καὶ ἀξιολογήθηκε ἀπὸ τὴν ἁρμόδια Τριμελῆ Ἐπιτροπὴ καὶ βαθμολογήθηκε μὲ «Ἄριστα» (10).

Ἡ ἐπιλογή του ἐν λόγῳ ἐκκλησιολογικοῦ θέματος ὑπῆρξε ἀπολύτως συνυφασμένη μὲ τὴ σύγχρονη ἐκκλησιαστικὴ καὶ θεολογικὴ ἐπικαιρότητα. Καὶ τοῦτο διότι τὴν Πεντηκοστὴ τοῦ 2016 διεξήχθη ἡ λεγόμενη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» τοῦ Κολυμπαρίου, ὅπου γιὰ πρώτη φορὰ προβλήθηκε συνοδικὰ μία «νέα Ἐκκλησιολογία», ἐξόχως προβληματικὴ ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου, ἀπὸ τὴ... στιγμὴ ποὺ προεξέτεινε τὰ ὅρια τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ πρὸς τὴν πλευρὰ τῶν ἑτεροδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀναγνωρίζοντάς τους τὸ «δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ», ἄρα ἐκκλησιαστικῆς ὑπάρξεως.

28 Ἰουνίου. Ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων Κύρου καὶ Ἰωάννου τῶν ἀναργύρων (412). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς α΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. β΄ 14-28).

Ρωμ. 2,14          ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος,

Ρωμ. 2,14                  Οταν λοιπόν εθνικοί και ειδωλολάτραι, που δεν έχουν λάβει τον γραπτόν Νομον του Θεού, πράττουν δε από έμφυτον ηθικήν παρόρμησιν όσα λέγει ο Νομος, αυτοί καίτοι δεν έχουν νόμον είναι οι ίδιοι δια τον ευατόν των νόμος (επειδή έχουν οδηγόν την συνείδησίν των).

Ἐπιτρέπεται νὰ παραχωροῦμε τοὺς Ἱεροὺς Ναούς μας σὲ μὴ ὀρθόδοξους γιὰ νὰ κάνουν μυστήρια;

Επιτρέπεται να παραχωρούμε τους Ιερούς Ναούς μας σε μη ορθόδοξους για να κάνουν μυστήρια;

- Του Μητροπολίτη Αντινόης Παντελεήμονος Λαμπαδάριου.

Πρόσφατα δέχτηκα την πιο πάνω ερώτηση και απαντώ:

Όχι, φυσικά! Δεν επιτρέπεται!

Οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Προτεστάντες έχουν δικούς τους ναούς και δικό τους λειτουργικό τυπικό. Ας πάνε στους δικούς τους ναούς και αίθουσες.

Ας μη ξεχνάμε, όλως ιδιαιτέρως εμείς οι Καλύμνιοι και γενικότερα όλοι οι Δωδεκανήσιοι, ότι οι παππούδες και οι γονείς μας αντιστάθηκαν στους Τούρκους (1453-1912) και δεν μάθανε Τούρκικα. Επί δε των Λατίνων-Ιταλών κατακτητών (1912-1945) δεν δέχτηκαν να τους επιβληθεί τόσο η Ιταλική γλώσσα ως κύριο μάθημα στα σχολεία μας. Ούτε δέχτηκαν να γίνει η απόσπαση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να γίνει το Αυτοκεφάλο της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου, δηλαδή να τους κάνουν Ουνίτες. Αλλά, πολύ περισσότερο, δεν δέχτηκαν να γίνεται το Βάπτισμα διά ραντισμού, όπως το κάνουν οι Ρωμαιοκαθολικοί.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
[email protected] .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
[email protected] .
Home of the Greek Bible