Ἐπιστολές τοῦ Ἀββᾶ Ἰουστίνου Πόποβιτς

Η Θεανθρώπινη εξέλιξη

* Ζητάς να σου απαντήσω στο ερώτημα, αν μπο­ρεί ή επιστημονική αντίληψη περί της εξελίξεως του κόσμου και του ανθρώπου να συνυπάρξει με την πα­ραδοσιακή ορθόδοξη αίσθηση και γνώση. Ακόμη, ρωτάς ποιά, το ποιά είναι στην περίπτωση αυτή ή στάση των Πατέρων και για το αν υπάρχει γενικώς ή ανάγκη για μια τέτοια συνύπαρξη. Με πολλή συντο­μία λοιπόν γράφω τα έξης:

Ή ανθρωπολογία της Καινής Διαθήκης στήκει και πίπτει επάνω στην ανθρωπολογία της Παλαιάς. Ό­λο το Ευαγγέλιο της Παλαιάς Διαθήκης: ό άνθρωπος - εικόνα του Θεού! Όλο το Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης: ό Θεάνθρωπος - εικόνα του άνθρωπου. Ότι ουράνιο, θείο, αιώνιο, αθάνατο και αμετάβλητο στον άνθρωπο αποτελεί μέσα του την εικόνα του Θεού, το θεοειδές του ανθρώπου.

Αυτό το θεοειδές στον άνθρωπο κακοποιήθηκε με την εθελούσια αμαρτία εκείνου, με την σύμπραξη με τον διάβολο, μέσω της αμαρτίας και του θανάτου ως απόρροιας της παραβάσεως. Γι' αυτό και ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να ανακαινίσει την εφθαρμένη από την αμαρτία εικόνα Του.

Γι' αυτό ενηνθρώπησε και έμεινε στον κόσμο των ανθρώπων ως Θεάνθρωπος, ως Εκκλησία, για να προσφέρει στην εικόνα του Θεού - τον άνθρωπο - όλα τα απαραίτητα μέσα ώστε αυτός ο παραμορφωμένος θεόμορφος άνθρωπος να μπορέσει μέσα στο Θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας, με την βοήθεια των ιερών μυστηρίων και των αρετών, να ωριμάσει: «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ. 4, 13).

Αυτή είναι η θεανθρώπινη εξέλιξη του ανθρώπου, αυτή και η θεανθρώπινη ανθρωπολογία. Ο σκοπός του θεοειδούς όντος που λέγεται άνθρωπος είναι ένας: να γίνει σταδιακά τέλειος όπως ο Θεός Πατήρ, να γίνει θεός κατά χάριν, να επιτύχει την θέωση, την θεοποίηση, την Χριστοποίηση, την Τριαδοποίηση. Κατά τους Αγίους Πατέρες, «Θεός ενηνθρώπησε, ίνα ο άνθρωπος Θεός γένηται» (Μέγας Αθανάσιος).

Όμως, οι αποκαλούμενες «επιστημονικές» ανθρω­πολογίες διόλου δεν αναγνωρίζουν το θεοειδές της ανθρώπινης υπάρξεως. Με αυτό, αρνούνται προκατα­βολικά την Θεανθρώπινη εξέλιξη του ανθρωπίνου όντος.

Κάποιοι λένε ὅτι ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης μπορεῖ νά στηριχθεῖ στήν Ἁγία Γραφή. Εἶναι σωστό;

Στην περιγραφή της δημιουργίας στα πρώτα κεφάλαια της Βίβλου, όντως την ίδια μέρα, την έκτη, δημιουργήθηκαν τα ζώα κι ο άνθρωπος. Ο τρόπος όμως της δημιουργίας είναι διαφορετικός. Τα ζώα ο Θεός τα δημιούργησε με ένα πρόσταγμα, ενώ για τον άνθρωπο έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τον έπλασε. Η Αγία Γραφή δεν αφήνει κανένα περιθώριο αποδοχής της θεωρίας της εξέλιξης. Δεν αναφέρεται ούτε άμεσα ούτε έμμεσα σε εξέλιξη.

Κι αν δεχθούμε την εξέλιξη του ανθρώπου από τα ζώα, δεν μπορούμε χωρίς το Δημιουργό να εξηγήσουμε την πρώτη παρουσία της ζωής αλλά και τη βελτιωτική πορεία της εξέλιξης.

Η γη αρχικά ήταν διάπυρος μάζα χωρίς ζωή. Ζωή από το σύμπαν ήταν αδύνατο να φθάσει μόνη της λόγω της υπεριώδους ακτινοβολίας του ηλίου.

Θεωρία τῆς ἐξελίξεως

Μ.Μ: Ας επανέλθουμε ,τώρα, στο θέμα της σχέσεως ανθρώπου- ζώων , από το οποίο σας είχα διακόψει.

π. Ι: Ναι. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι τα ζώα είναι υποχείρια του ανθρώπου για τις διάφορες ανάγκες του: ιατρικές (πειράματα για ασθένειες , για φάρμακα) , διατροφικές, ενδυματολογικές κ.λ.π. Για όλες αυτές τις χρήσεις , ο άνθρωπος έχει πλήρη ευλογία από τον Κύριο.

Μ.Μ: Με την απάντησή σας τίθεται εμμέσως και το θέμα της ιστορίας της εξελίξεως…

π.Ι: Εσύ εφαρμόζεις δηλαδή το : « τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε έξι »!

Μ.Μ: Ε, τι να κάνουμε, η συζήτηση φέρνει τα θέματα! Λένε, λοιπόν, πολλοί: Κοιτάξτε. Υπάρχει μεγάλη ομοιότητα στα άκρα των πιθήκων π.χ. και του ανθρώπου. Αυτό αποδεικνύει εξέλιξη. Πως εμείς μπορούμε να δικαιολογήσουμε αυτή την ομοιότητα ή να την αντικρούσουμε;

Π. Ι: Μα δεν αντικρούουμε την ομοιότητα, αλλά τον ισχυρισμό ότι η ομοιότητα είναι απόδειξη μεταβάσεως από το ένα είδος στο άλλο. Και πως γίνεται αυτή η αντίκρουση;

Εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας «ἐξελικτικό ἀτύχημα», ἤ ἀποκάλυψη Θεοῦ; Ἀνασκευή ἀθεϊστικοῦ καί μηδενιστικοῦ δημοσιεύματος.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 15η Μαΐου 2014.

ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ «ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ», Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΘΕΟΥ;

Ανασκευή αθεϊστικού και μηδενιστικού δημοσιεύματος.

       Άγιες ημέρες διαλέγουν κάποιοι «αγνωστικιστές» για να κλονίσουν την Ορθόδοξη πίστη της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού της πατρίδος μας. Στις 12-4-2014 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των Αθηνών «Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»άρθρο του κ. Σπύρου Μανουσέλη με τίτλο: «Εκ φύσεως εύπιστοι και πεπλανημένοι», με το οποίο ο αρθρογράφος ισχυρίζεται πως ο «Θεός δεν κατοικεί πλέον στο υπερπέραν, ίσως να κρύβεται μέσα μας, στο λαβύρινθο του εγκεφάλου μας». Αν και θεωρούμε ότι δεν μας λέει τίποτε περισσότερο από τον κοινότατο ισχυρισμό όλων των αθέων και αγνωστικιστών, ότι δήθεν ο Θεός είναι «δημιούργημα του μυαλού μας», εν τούτοις θα προσπαθήσουμε για πολλοστή φορά να δώσουμε μια περιεκτική απάντηση στο άρθρο του.

     Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο κ. Σ. Μανουσέλης αρχίζει με τον αφοριστικό του δογματισμό, ότι η θρησκευτική πίστη είναι αποτέλεσμα της «βιολογικής εξέλιξης»! Γράφει:

Ἡ «Μιτοχονδριακή Εὔα» εἶναι ἡ Εὔα τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως

Ένα υπέροχο επιστημονικό  άρθρο από το μοριακό βιολόγο κ. Κώστα Βουγά.

Ὅταν ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα διεξάγεται ἀντικειμενικά καί ἀμερόλη­πτα

 

Η «ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑΚΗ  ΕΥΑ»

ΕΙΝΑΙ  Η  ΕΥΑ  ΤΟΥ  ΒΙΒΛΙΟΥ  ΤΗΣ  ΓΕΝΕΣΕΩΣ

 

Τό θεόπνευστο Βιβλίο τῆς «Γενέσεως» μᾶς ἐξιστορεῖ ὅτι ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἐξορίστηκαν ἀπό τόν Παράδεισο λόγῳ τῆς ἀνυπακοῆς τους πρός τόν Θεό. Ἐξορίστηκαν πρίν ἀπό 7.521 χρόνια  στή Γῆ, ὅπως τήν γνωρίζουμε σήμερα καί αὐτή ἦταν καί ἡ ἀρχή τοῦ πεπτωκότος εἴδους μας.

Πολλοί ἄνθρωποι σήμερα, πιστοί καί ἄπιστοι θεωροῦν δεδομένο ὅτι ἡ παραπάνω περιγραφή δέν εἶναι παρά ἕνας …συμβολισμός(!). Εἴμαστε ἀπόλυτα πεπεισμένοι γι’ αὐτό, γιατί ἡ ἐπιστήμη, τήν ὁποία καί πιστεύουμε τυφλά καί ἀπόλυτα σάν θεό, μᾶς ἔχει δώσει ἀπαντήσεις γιά ὅλα... Μᾶς ἔχει “ἀποκαλύψει” τή διαδικασία τῆς ἐξέλιξης, μιά διαδικασία πού ἐπιτελεῖται συστηματικά ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ξεκίνησε πρίν ἀπό… ἑκατομμύρια χρόνια(!). Μᾶς εἶπε ἀκόμα ὅτι προϊόν αὐτῆς τῆς διαδικασίας εἴμαστε καί ἐμεῖς καί ὅτι προήλθαμε ἀπ’ τόν πίθηκο πρίν ἀπό ἑκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Πουθενά χῶρος γιά τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα πού προῆλθαν κατ’ εὐθεῖαν ἀπό τά χέρια τοῦ Θεοῦ, πουθενά χῶρος γιά 7.521 χρόνια ἀπ’ τή δημιουργία τους, πουθενά χῶρος γιά τίποτα. Ὅλα μιά ὡραία ἱστορία, ἴσως μόνο γιά παιδιά...

Ἡ ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος. Μέρος Γ'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ. Τελευταῖο

  Ι. Ἡ ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος

Μέρος Γ'

Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ

Τά πάντα ἐν τῷ ὑλικῷ σύμπαντι εἶναι διατεταγμένα καί συνδεδυασμένα μέ ὑπερμαθηματικήν ἀκρίβειαν διά νά ἐξυπηρετῆται ὁ σκοπός τῆς Δημιουργίας, ἐκδηλοῦται καί ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ. Τονίσαντες καί ἐν τοῖς προηγουμένοις ὅτι ἔχουν ὑπολογισθῇ, μεθ' ὑπερμαθηματικῆς ἀκριβείας, αἱ ἀποστάσεις, αἱ ἕλξεις, αἱ ἀπώσεις καί αἱ ταχύτη­τες τῶν οὐρανίων σωμάτων (αἱ συμφυῶς ἔχουσαι μέ τάς πυκνότητας αὐτῶν), ὥστε παρά τούς ὄγκους καί τάς ἰλιγγιώδεις ταχύτητας αὐτῶν νά μή δύναται νά γίνῃ οὐδεμία διαταραχή, ἐπάναγκες θεωροῦμεν νά προσθέσωμεν ἤδη ὅτι ἔχει ἀπολύτως ἐπίσης ὑπολογισθῇ ἡ ἀπόστασις τῆς Γῆς ἀπό τοῦ ἡλίου, ἵνα δύναται νά ὑπάρξῃ, ἀνάπτυχθῇ καί διατηρῆται ἡ ἐπ’ αὐτῆς ὀργανική ζωή. 

Ἐάν δηλαδή ὁ ἥλιος ἦτο ὀλίγον πλησιέστερος πρός τήν Γῆν θά κατεκαίετο πᾶσα ἐπ’ αὐτῆς ὀργανική ὕπαρξις. Ἐάν, ἀντιστρόφως, ἦτο κατά τι περισσότερον μεμακρυσμένος, οὐδεμία μορφή ζωῆς θά ἦτο δυ­νατόν νά διατηρηθῇ.

Ἡ ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος. Μέρος Β'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Ι. Ἡ ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος

Μέρος Β'

Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ 

Ἀλλά, πρός τούτοις, οὐδεμία ἐπίσης ἐκ τῶν θεωριῶν τούτων ἐξηγεῖ πῶς, ἐν συνεχείᾳ (μετά τήν ἔναρξιν δηλαδή τῆς πήξεως τῆς συμπαντικῆς ὕλης- «ἐνεργείας» - καί τῆς μετατροπῆς αὐτῆς εἰς νεφελώματα), ἐπετεύχθη ὁ τόσον ἁρμονικός διαχωρισμός τῶν νεφελωμάτων καί ἡ ἐν ἀσυλλήπτῳ μαθηματικῇ τάξει καί ἁρμονίᾳ κατάταξις αὐτῶν ἐν τῷ χώρῳ... 

Πῶς διεμορφώθη, ἀκολούθως, ἡ ὑπέροχος ποικιλία τῶν ἀστρικῶν συστημάτων καί συγκροτημάτων, καί πῶς συνεδυά­σθησαν τόσον πανσόφως οἱ ὄγκοι, αἱ κινήσεις, αἱ ἕλξεις, αἱ ἀπώσεις, αἱ ἀλληλεπιδράσεις καί αἱ ἀποστάσεις αὐτῶν, ὅπως καί τῶν ἐν αὐτοῖς σχηματισθέντων ἀστέρων, εἰς ὑπέροχον πάντοτε ἔκφρασιν πανσόφων μαθηματικῶν νόμων... 

Ἡ ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος. Μέρος Α'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Ι. Ἡ ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος

 Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ 

Ἐπιστέγασμα πασῶν τῶν προαναπτυχθεισῶν ἀποδείξεων τῆς δημιουργίας τοῦ Σύμπαντος ὑπό τοῦ Θεοῦ καί τοῦ φαιδροῦ τῶν θεωριῶν τῆς ἐξελίξεως, τῆς  τυχαιότητος καί τῆς  φυσικῆς ἐπιλογῆς, λαμπρότητος δέ καί κάλλους ἀληθῶς ὑπερκοσμίου, καί κρηπίδωμα αὐτῶν ὁμολογουμένως Θεῖον εἶναι ἡ ὑπερκοσμία ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ Σύμπαντος καί ἡ ἀσύλληπτος μαθηματική τάξις ἀλλά καί σκοπιμότης αἱ ἐκδηλούμεναι ἐν αὐτῷ.

 Δι­καίως ὁ Πλάτων διεκήρυξεν ὅτι οἱ σοφοὶ τοῦ Κόσμου (... οἱ ἀληθῶς σο­φοί) «ἐναβρύνονται πιστεῦσαι Θεῷ», ἀρνούμενοι δέξασθαι ὅτι τό περικαλλὲς τοῦτο Σύμπαν εἶναι ἀποτέλεσμα «τοῦ εἰκῆ καί ὡς ἔτυχε». 

Αἱ ψυχικαί ἰδιότηται τῶν κατωτέρων τοῦ ἀνθρώπου ἐμψύχων ὄντων καί ἡ ἀνθρώπινη ψυχή. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Θ. Αἵ ψυχικαί ἰδιότηται τῶν κατωτέρων τοῦ ἀνθρώπου ἐμψύχων ὄντων καί ἡ ἀνθρώπινη ψυχή

  Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ
 

Ἑτέρα ἀπόδειξις τῆς δημιουργίας τοῦ  κόσμου ὑπό τοῦ Θεοῦ εἶναι αἱ πολυποίκιλαι ψυχικαί ἰδιότητες καί δυνάμεις (ἔνστικτα- ὁρμέμφυτα κ.ἄ.), αἱ ἐμφανιζόμεναι εἰς τά κατώτερα τοῦ ἀνθρώπου ἔμψυχα ὄντα. 

Πᾶσαι αἱ ἰδιότητες αὗται καί δυνάμεις, μή προϋπάρχουσαι, ὡς ἀνεπτύξαμεν, εἰς τήν ἀνόργανον ὕλην, ἐξ ᾖς οἱ ὀργανισμοὶ τῶν ὄντων, ἀψύχων τε καί ἐμψύχων, σχηματίζονται, ὡσαύτως δέ εἰς τά ἔμψυχα μόνον ὄντα ἐκδηλούμεναι τό πρῶτον, καίτοι ταῦτα ἐμφανίζονται εἰς τό εἶναι πολὺ μετά τά φυτά καί τά δένδρα, ἐδόθησαν προδήλως ἔξωθεν - ὑπό τοῦ Θεοῦ καί πάλιν- εἰς τά ἔμψυχα ὄντα κατά τήν δημιουργίαν αὐτῶν.   

Ἡ ὀργανική διάπλασις καί ἡ ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων.Μέρος B'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

 Η.  Ἡ ὀργανική διάπλασις καί ἡ ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων

 Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ

Ὁμοίαν πολλαπλήν λειτουργίαν καί συλλειτουργίαν, ὡς ἐπὶ τό πλεῖστον, ἐπιτελοῦν τό στόμα, τά χείλη, ἡ γλῶσσα, ὁ λάρυγξ καί ὁ φάρυγξ. Καλλιτεχνικώτατα ὄργανα καί εἰδικοὶ ἀδένες, μέ θαυμασίας ἰδιότητας, ἐξυπηρετοῦν τήν πολλαπλήν ταύτην λειτουργίαν, ἐν ἧ περιλαμβάνεται, σὺν ἄλλοις, καί ἡ αἴσθησις τῆς γεύσεως, δι' ἧς διαχωρίζομεν τό γλυκὺ ἀπό τό πικρόν, τό ἁλμυρόν, τό ὄξινον κ.ο.κ. 

Τάς ἰδιότητας ταύτας δέν θά δυνηθῶμέν ποτέ νά προσδώσωμεν εἰς τούς μηχανικούς ἀνθρώπους τούς ὁποίους κατεσκευάσαμεν. 

Ἐξ ἄλλου, δέν γνωρίζει εἰσέτι ἡ Ἐπιστήμη, διατὶ τό α΄ εἶδος τό αἰσθανόμεθα γλυκὺ καί τό ἄλλο πικρόν. κλπ., ἐνῶ πρόκειται, κατά βάθος, περί τῶν αὐτῶν χημικῶν στοιχείων μέ ἐλαχίστας διαφοράς ἀναλογιῶν. 

Ἡ ὀργανική διάπλασις καί ἡ ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων.Μέρος Α'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Η.  Ἡ ὀργανική διάπλασις καί ἡ ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων

 Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ

Ἑτέρα ἀπόδειξις τῆς δημιουργίας ὑπό τοῦ Θεοῦ τοῦ κόσμου καί τοῦ ἕωλου καί ἀβασίμου καί ἀνεπερείστου τῶν θεωριῶν τῆς ἐξελίξεως, τῆς τυχαιότητος καί τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς εἶναι οἱ ὀργανισμοὶ τῶν πολυποικίλων καί πολυμόρφων ἐνοργάνων ὄντων τῶν διακοσμούντων, τόσον θαυμαστῶς, τό ἐπὶ τοῦ πλανήτου τούτου ὑπέροχον φαινόμενον τῆς ζωῆς. 

Διότι μετά τήν ἀπόδειξίν τοῦ ἀναληθοῦς καί ἀβασίμου τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως τῶν ἐνοργάνων ὄντων ἐκ τῶν ἁπλουστέρων εἰς τά ἀνώτερα, ὡς καί τῆς θεωρίας τῆς αὐτομάτου γενέσεως καί τῶν μονοκυττάρων ἔστω ὀργανισμῶν ἐκ τῆς ἐνοργάνου ὕλης, δύο ἄλλαι ἐκδοχαὶ ἀπομένουν πρός ἐξήγησιν τοῦ φαινομένου τῆς ὑπάρξεως καί τῆς ζωῆς ἐν γένει τῶν διαφόρων ἐνοργάνων ὄντων, ἀπό ἀπόψεως, κατ' ἀρχήν, μόνον ὀργανικῆς. α) Ἡ ἐκδοχή τῆς αὐτομάτου καί τυχαίας γενέσεως τῶν πρώτων εἰδῶν καί γενῶν ὅλων τῶν ἐνοργάνων ὄντων, ἅτινα ὑπάρχουν σήμερον, ὡς ἀπ' ἀρχῆς ἐνεφανίσθησαν ταῦτα καί εἶναι εἰσέτι ἐπὶ τῆς σκηνῆς τῆς ζωῆς- ἐπίσης δέ καί τῶν ἐν τῷ μεταξὺ ἐξαφανισθέντων. Καί β) Ἡ ἐκδοχή τῆς αὐτοαιτιότητος, ἤ ἄλλως τῆς αὐτοδημιουργίας αὐτῶν.

Οἱ φυσικοί νόμοι. Μέρος Β'. Κεφάλαιον Ε'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ

ΣΤ. Οἱ φυσικοί νόμοι

Ἡ ἄργιλλος, ἀντιθέτως, θερμαινομένη συστέλλεται, ἵνα ἐμποδίζηται ἡ προσέγγισις τῶν ὑποχθονίων ὑδάτων εἰς τό περίκεντρον τοῦ πλανήτου καί ἡ μεταβολή αὐτῶν εἰς ἀτμούς, λόγῳ τῆς ἐπικρατούσης ἐκεῖ μεγάλης θερμοκρασίας. 

Διά τοῦτο τό περίκεντρον τοῦ πλανήτου περιβάλλουν παχύτατα στρώματα ἀργίλλου. 
Ἄλλως μεγάλα τμήματα τῆς ἐπιφανείας τῆς Γῆς θά ἀνετινάσσοντο συχνάκις εἰς τό κενόν ὑπό τῶν ὑποχθονίων με­γάλων ποσοτήτων ἀτμῶν, οἵτινες θά ἐσχηματίζοντο ἐκ τῆς ἐξατμίσεως τῶν ὑπογείων ὑδάτων, ἐάν ταῦτα, διά τῆς διακρινούσης τό ὕδωρ διεισδυτικῆς καί διαβρωτικῆς ἰδιότητος, ἔφθανον μέχρι τοῦ κέντρου τοῦ πλανήτου.

Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Ζ.  Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης

Ἄλλη ἀπόδειξις τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου ὑπό τοῦ  Θεοῦ εἶναι ὁ δι’ ἀγεφυρώτου χάσματος χωρισμός τῆς συμπαντικῆς ὕλης εἰς δύο βαθμίδας, ἤτοι, α) τήν ἀνόργανον (ἠλεκτρόνια καί λοιπά σωματίδια, ἄτομα, στοιχεῖα, ἀέρια, ὑγρά, ὀρυκτά) καί β) τήν ἐνόργανον, ἤ ἄλλως τήν ζῶσαν, ἐν ἧ αἱ μυριάδες τῶν εἰδῶν καί γενῶν ὅλων τῶν ἐνοργάνων ὄντων, ἀψύχων τε (φυτῶν-δένδρων) καί ἐμψύχων, ἀπό ἀπόψεως βεβαίως μόνον ὀργανικῆς.

Καί εἶναι ὄντως ἀγεφύρωτον τό χάσμα μεταξὺ ἀνοργάνου καί ἐνοργάνου ὕλης. 

Οἱ φυσικοί νόμοι. Μέρος Α'. Κεφάλαιον Ε'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

ΣΤ. Οἱ φυσικοί νόμοι

«Ἡ κτίσις ὑπετάγη οὐχ ἕκουσα ἀλλά διά τόν ὑποτάξαντα...»

(Πρός Ρωμ. Η΄ 20)

Ἄλλη ἀπόδειξις τῆς δημιουργίας ὑπό τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ψεύδους τῶν θεωριῶν τῆς ἐξελίξεως, τῆς τυχαιότητος καί τῆς  φυσικῆς ἐπιλογῆς, ἴσης δυνάμεως, εἶναι οἱ αἰώνιοι, ἀΐδιοι, ἀναλλοίωτοι ἀλλά καί πάνσοφοι φυσικοί νόμοι, (αἱ πάνσοφοι ἔννομοι δυνάμεις)^[1], ὑφ' οὕς εἶναι ὑποτεταγμένη ἡ συμπαντική ὕλη, ἵνα ὑπό τήν ἄτεγκτον αὐτῶν δεσποτείαν ἐπιτελῇ ὡρισμένους πάντο­τε σκοπούς. 

Διότι τίθεται καί πάλιν τό ἐρώτημα: Πόθεν προῆλθον οἱ φυσικοί λεγόμενοι νόμοι, αἱ πάνσοφοι αὗται καί ἔννομοι δυ­νάμεις, ὑφ’ ἅς ὑποτεταγμένη καί δουλεύουσα ἡ συμπαντική ὕλη, ἀενάως, ἀλλά καί μετά προδήλου πάντοτε «σκοποῦ», κινεῖται, τρέπεται, ἀλλοιοῦται, μετασχηματίζεται καί μεταμορφοῦται, ἵνα διά τῶν ἀπαύστων κινήσεων, τροπῶν, ἀλλοιώσεών της κλπ. πραγματοποιοῦνται πάντοτε ὡρισμένοι τελολογικοί σκοποί;

Ἡ ἀέναος κίνησις τῆς συμπαντικῆς ὕλης-μάζης. Κεφάλαιον Ε'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Ε. Ἡ ἀέναος κίνησις τῆς συμπαντικῆς ὕλης-μάζης

...καί αὐτή ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπό τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς.. (Πρός Ρωμ. Η΄ 21)

Ἑτέραν ἀπόδειξιν τῆς δημιουργίας ὑπό τοῦ Θεοῦ  τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀναληθοῦς τῶν θεωριῶν τῆς ἐξελίξεως, τῆς τυχαιότητος, καί τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς ἀποτελεῖ ἡ διηνεκής κίνησις, ἀλλοίωσις, μεταμόρφωσις κλπ. τῆς συμπαντικῆς ὕλης- μάζης. Διότι ἐβεβαιώθη ἀπολύτως ὑπό τῆς ἐπιστήμης καί πάλιν, ὅτι ἡ Συμπαντική ὕλη ἀενάως κινεῖται, ἀλλοιοῦται, μετασχηματίζεται, μεταμορφοῦται κλπ, ὑπό τό κράτος ἀτέγκτων φυσικῶν νόμων περί τῶν ὁποίων, θά ἀσχοληθῶμεν ἐν τῇ συνεχείᾳ, πρός ἐπιτέλεσιν καί πραγμάτωσιν πάντοτε ὡρισμένων σκοπῶν. 
Τό ὑπέροχον φιλοσοφικόν ἀπόφθεγμα τοῦ Ἡρακλείτου «τά πάντα ρεῖ», προσεπεκύρωσεν ἡ σύγχρονος ἐπιστήμη διά τῆς θαυμασίας ἐπίσης διακηρύξεως ὅτι, «ἡ φῦσις ἐπεκρέμασε τήν ἑαυτῆς κατάραν κατά τῆς ἡρεμίας».

Τό πεπερασμένον τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος. Κεφάλαιον Ε'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Δ. Τό πεπερασμένον τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος

 

Ἑτέρα ἀπόδειξις τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου ὑπό τοῦ πανσόφου Θεοῦ εἶναι τό πεπερασμένον τοῦ ὑλικοῦ Σύμπαντος.

Σήμερον ἀποδεικνύεται ὅτι τό ὑλικόν Σύμπαν εἶναι πεπε­ρα­σμένον.  Οἱ θεωρίες πού κάμνουν λόγον διά «ἀνοικτόν»  ἤ «ἄπειρον σύμπαν» καί σχετίζονται μέ τήν «γεωμετρικήν δομήν» τοῦ Σύμπαντος εἶναι ἀβάσιμοι καί ἀνεπέρειστοι διότι ἡ  ἐσχάτως ἐπιτευχθεῖσα διάσπασις τοῦ πυρῆνος τοῦ ἀτόμου διακηρύσσει τοῦτο πανηγυρικῶς. Διότι τό ἄτομον, τό θεωρούμενον μέχρι τινός ὡς ἡ ἐσχάτη καί ἄτμητος μονάς τῆς συμπαντικῆς ὕλης (ἐξ οὗ καί ἀπεκλήθη ἄτομον ὑπό τῶν ἡμετέρων ἀρχαίων προγόνων Λευκίππου καί Δημοκρίτου)^[1], ἀποτελεῖ, ὡς ἀπεδείχθη ἤδη ἐκ τῶν τελευ­ταίων προόδων τῆς ἐπιστήμης, ὑπέροχον ἡλιακόν σύστημα ἐν μικρογρα­φίᾳ. Σχηματίζεται δηλαδή ἐκ τοῦ κεντρικοῦ πυρῆνος - ἡλίου καί τῶν περί τόν πυρῆνα, δίκην πλανητῶν οὐρανίων σωμάτων, περιφερομένων ἠλεκτρονίων.

Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ του φυτικοῦ κόσμου καί τῶν ἔμψυχων ὄντων. Κεφάλαιον Ε'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Β. Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ τοῦ φυτικοῦ κόσμου καί τῶν ἔμψυχων ὄντων

 

Εἰς τάς ἀμαχήτους ταύτας ἀποδείξεις τάς ἀποκλειούσας τὴν αὐτόματον γένεσιν,  τυχαιότητα καί φυσικήν ἐπιλογήν, ἀλλὰ καί πᾶσαν μορφὴν ἐξελίξεως τῶν ἐνοργάνων ὄντων, προστίθενται αἱ βιολογικαί, καί αἱ ψυχικαὶ ἰδιότητες τῶν ἐμ­ψύχων ὄντων, ἤτοι αἱ αἰσθήσεις αὐτῶν, τὰ αἰσθήματα, τὰ συναισθήματα, τὰ ἔνστικτα καί αἱ φωναὶ των, αἵτινες - βιοψυχικαὶ ἰδιότητες - δέν εἶναι δυνατὸν νά θεωρηθοῦν ἀποτέλεσμα πείρας, πρός ἀπόκτησιν τῆς ὁποίας δέον νά ὑπάρχῃ νόησις[1]. 

Ἀποτελοῦν δέ αἱ ἰδιότητες αὗται τό 2ον γενικὸν καί ἀπολύτως ἐπίσης ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξὺ τῶν ἐμψύχων ὄντων καί τῶν ἀψύχων ἐνοργάνων τοιούτων, ἤτοι τῶν φυτῶν καί τῶν δένδρων.

Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ του ἀνθρώπου καί ὅλων τῶν ἐνοργάνων καί ἐμψύχων ὄντων. Κεφάλαιον Ε'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ. Μέρος Β'

   Γ. Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ του ἀνθρώπου καί ὅλων τῶν ἐνοργάνων καί ἐμψύχων ὄντων

Ἐπιθυμοῦντες ὅπως ἀνυψωθῶμεν εἰς τὴν κατανόησιν τῆς φύσεως, τῆς γενέσεως, ἀλλά καί τοῦ προορισμοῦ τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς (τῆς ὁποίας, ὡς διεκήρυξεν ὁ Κύριος - Ματθ. ΙΣΤ΄ 26 - «οὐδὲν ἰσάξιον ἀντάλλαγμα ὑπάρχει ἐν τῷ Κόσμῳ»), καλὸν ἐθεωρήσαμεν νά προτάξωμεν περὶ τῆς ὑλικῆς συστάσεως καί τοῦ τρόπου τῆς, ὑπὸ τοῦ Θεοῦ κατά τήν δημιουργίαν τῶν πρωτο­πλάστων, διαπλάσεως καί διαμορφώσεως τοῦ ἀνθρω­πίνου σώματος (ὅπερ προωρίσθη ὡς σκήνωμα τῆς ἐν τῇ παρούσῃ παρεπιδημία – Α΄ Πέτρ. Β΄ 11 καί Β΄ Πέτρ. Α΄ 13 κ.ἄ. - ἀλλὰ καί ὡς μέσον ἤ ὄργανον ἀθλήσεως καί τελειώσεως τῆς ψυχῆς ἤ, ἄλλως, τῆς «κατὰ χάριν» θεώσεως αὐτῆς - Ἰωάν. Ι΄ 44 κ.ἄ.), διά τῆς ὑλικῆς δέ συστάσεώς του ἀποτελεῖ τὴν πρωταρχικὴν ἀπόδειξιν τῆς ἰδιαιτέρας ἐν αὐτῷ, ἀλλὰ καί πνευματικῆς ὑποστάσεως τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς. 

Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ του ἀνθρώπου καί ὅλων τῶν ἐνοργάνων καί ἐμψύχων ὄντων. Κεφάλαιον Ε'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ. Μέρος Α'

 Γ. Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ του ἀνθρώπου καί ὅλων τῶν ἐνοργάνων καί ἐμψύχων ὄντων

Πάσας τάς ἀποδείξεις περὶ τοῦ ἀδυνάτου τῆς ἐξελίξεως τῶν ἐνοργάνων ὄντων, ἀψύχων καί ἐμψύχων, ἐπισφραγίζει τό γενικόν, ὡσαύτως καί ἀπο­λύτως ἀγεφύρωτον, χάσμα μεταξὺ τοῦ ἀνθρώπου καί πάντων τῶν λοι­πῶν ἐνοργάνων ὄντων, δι' οὗ ἐχωρίσθη ἀποτόμως ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ πάντων τῶν ἐνοργάνων ὄντων, ἀψύχων καί ἐμψύχων, καί τό ὁποῖον εἶναι ὄχι μόνον πνευματικόν-ψυχικόν, ἀλλὰ καί ὀργανικόν. 

Διότι ἔχει ὁ ἄνθρωπος καί βασικὰς ὀργανικάς-ἀνατομικὰς διαφοράς, ὡς καί βιολογικὰς τοιαύτας, ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη τῶν τόσον ὑμνηθέντων πιθήκων (ὅπως βεβαίως, καί κατὰ μείζονα λόγον, ἀπὸ ὅλα τὰ λοιπὰ ἐνόργανα ὄντα) χωριζόμενος οὕτως - καί κατὰ πάντα - ἀπολύτως ἀπ' αὐτῶν. 

Τά ἀγεφύρωτα ὀργανικά χάσματα μεταξύ ὅλων τῶν ἐνοργάνων ὄντων. Κεφάλαιον Ε'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Α. Τά ἀγεφύρωτα ὀργανικά χάσματα μεταξύ ὅλων τῶν ἐνοργάνων ὄντων

Δι' ὃν ὅμως λόγον ἀγεφύρωτον ἐτάχθη ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ χάσμα μετα­ξὺ τῆς ἀνόργανου μάζης - ὕλης καί τῆς ὀργανικῆς (ἵνα ἡ δημιουργικὴ παρέμβασις Αὐτοῦ καθίσταται πασίδηλος), διά τὸν αὐτὸν λόγον ἀγεφύρωτα χάσματα ἐτάχθησαν ὑπὸ τοῦ ἰδίου καί ὑπάρχουν καί μεταξὺ τῶν διαφό­ρων εἰδῶν καί γενῶν τῶν ἐνοργάνων ὄντων, ἵνα ὄχι μόνον ἡ αὐτόματος αὐ­τῶν γένεσις, ἀλλὰ καί ἡ δι' ὁποιασδήποτε ἐξελίξεως, προοδευτικῆς ἤ ἁλματικῆς, διαμόρφωσις αὐτῶν καί ἐμφάνισίς των ἐπὶ τῆς σκηνῆς τῆς ζωῆς ἀποκλείονται. 
Διότι ὑπάρχουν ἀγεφύρωτα χάσματα, α) μεταξὺ τοῦ φυτικοῦ κόσμου καί τῶν ἐμψύχων ὄντων, ἐν γένει, τῶν κατωτέρων τοῦ ἀνθρώπου, β) μεταξὺ τῶν διαφόρων εἰδῶν αὐτοῦ τοῦ φυτικοῦ κόσμου, τῶν φυτῶν δηλ. καί τῶν δένδρων γ) μεταξὺ τῶν διαφόρων ἐμψύχων ὄντων καί δ) μεταξὺ τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ συνόλου τῶν λοιπῶν ἐνοργάνων ὄντων, ἀψύχων τε καί ἐμψύχων, τόσον ἀπὸ ἀπόψεως ὀργανικῆς, ἰδία ὅμως ἀπὸ ἀπόψεως ψυχικῆς.