Ἁγία Βαρβάρα: Αὔριο πρωί- πρωὶ νὰ σηκωθεῖς καὶ νὰ παίξεις πιάνο!

Δεν έλειψαν ποτέ τα ζωντανά σύγχρονα θαύματα των Αγίων και μαρτύρων της Εκκλησίας μας.

Η νεαρή Σοφία Βέλλα έπασχε από μία σοβαρή αρρώστια. Το δεξί της χέρι ήταν παράλυτο. Οι γιατροί στους όποιους την πήγανε οι γονείς της, σήκωσαν ψηλά τα χέρια. Δεν μπορούσαν να την θεραπεύσουν.

Στις 14 Φεβρουαρίου του 1899 όμως και ενώ η νύχτα είχε πέσει βαθειά στην Αθήνα, η νεαρή κοπέλα είδε στον ύπνο της μία ωραία παρθένα να μπαίνει στο δωμάτιο της και να λέγει:

– Αύριο πρωί- πρωί να σηκωθείς και να παίξεις πιάνο!

– Μα πώς να παίξω; Δεν βλέπεις το χέρι μου, που είναι παράλυτο;

Στὸν ναὸ τοῦ Ἁγ.Σπυρίδωνα στὸ Ἰάσιο...

Η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνος αγιογραφημένη το 1757.

Βρίσκεται στο κέντρο της πόλεως του Ιασίου στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου ''Άγιος Σπυρίδων'' και ήταν το πρώτο νοσοκομείο της Μολδαβίας.

https://proskynitis.blogspot.com/2024/12/blog-post_38.html

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΗ ΣΑΜΟ ΤΟ 1920

[.......]Αλλά ο 20ος αιώνας επεφύλασε για το ακριτικό νησί της Σάμου την ξεχωριστή ευλογία και τιμή να φανερωθεί θαυματουργικώς σε μια ήσυχη και απομακρυσμένη ορεινή περιοχή του νησιού ο λαοφιλής στους χριστιανούς της Ανατολής και της Δύσης και φιλάνθρωπος επίσκοπος στα Μύρα της Λυκίας Άγιος Νικόλαος ο θαυματουργός, ο υμνηθείς από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας ως «κανόνας πίστεως και εικόνα πραότητος», ο πολιούχος και έφορος της πόλεως Σάμου, επ’ ονόματι του οποίου είναι αφιερωμένος ο ιστορικός ιερός μητροπολιτικός ναός του νησιού, αλλά και ο θεμελιωθείς στο Κοκκάρι μεγαλύτερος ναός της Σάμου, ο τιμώμενος με πολυάριθμα γραφικά εξωκκλήσια και παρεκκλήσια στις θελκτικές ακρογιαλιές και στα καταπράσινα βουνά της μαγευτικής Σάμου προστάτης άγιος των ναυτικών.

Έτσι στην ορεινή περιοχή «Νικήτα» που βρίσκεται ανατολικά από το δροσερό και καταπράσινο χωριό Πάνδροσο η χάρις του Θεού θέλησε να αποκαλύψει θαυμαστά σημεία και σ’ ένα επιβλητικό πέτρινο ύψωμα να ανεγερθεί χάρη στη θαυματουργική φανέρωση του Αγίου ένα από τα πλέον αξιοπρόσεκτα εκκλησάκια της Σάμου που τιμούνται στο όνομα του λαοφιλούς Αγίου Νικολάου και που εντυπωσιάζουν κάθε φυσιολάτρη επισκέπτη και ευσεβή προσκυνητή.

Ὁ Ἅγ. Νικόλαος καί ὁ Ἅγ. Σπυρίδων ὑπῆρξαν πρόμαχοι τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐν ζωῇ καί ὑπέρμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας μετά θάνατον!…

Ὁ Ἅγ. Νικόλαος καί ὁ Ἅγ. Σπυρίδων ὑπῆρξαν πρόμαχοι τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐν ζωῇ καί ὑπέρμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας μετά θάνατον!…

Γράφει ὁ κ. Νικόλαος Ζαχαριάδης, Καθηγητὴς Θεολόγος – συγγραφεύς & Πρωτοψάλτης

Ὁσοιδήποτε ὕμνοι καὶ ἂν ἀφιερωθοῦν πρὸς τοὺς δύο αὐτοὺς μεγάλους Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Ἅγιο Νικόλαο Ἐπίσκοπο Μύρων τῆς Λυκίας καὶ τὸν Κύπριο Ἅγιο Σπυρίδωνα Ἐπίσκοπο Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου, δὲν θὰ ἦσαν ἱκανοὶ, γιὰ νὰ ὑμνήσουν τὶς μεγάλες αὐτὲς Ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες, ποὺ γιορτάζονται στὶς 6 καὶ 12 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο. Ἂν καὶ ἀγράμματοι ἐδογμάτισαν θεοπρεπῶς καὶ ἐθεολόγησαν ἁλιευτικῶς, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι, γιατί ἐδέχθησαν τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γνήσιοι ἐκφραστὲς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ὑπῆρξαν καὶ μετὰ θάνατο, μὲ τὰ ἄφθαρτα καὶ θαυματουργὰ σκηνώματά τους. «Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ ἅγια λείψανα εἶναι τὸ ἀνεκτίμητο θησαυροφυλάκιο τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καὶ ἡ αἰώνια δόξα της». (μοναχὸς Νικόδημος Μπιλάλης).

Ἔζησαν σὲ μία ἐποχὴ ποὺ τάραζε τὴν Ἐκκλησία ἡ φοβερὴ αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ, ποὺ σήμερα τὰ ἐγγόνια καὶ δισέγγονα τοῦ Ἀρείου εἶναι οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἢ χιλιαστές. Καταπολέμησαν τὶς αἱρέσεις, ἀγωνίστηκαν, ἐβίωσαν τὴν Θεολογία καὶ ἀνεδείχθησαν πρότυπα Ἱεραρχῶν μὲ πίστη, θάρρος καὶ παρρησία, ὁμολόγησαν τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος «ἐστὶν ἡ κεφαλὴ» (Κολασ. 1,18) τῆς Ἐκκλησίας μας.

Θαυματούργησαν ἐν ζωῇ, ἀλλὰ καὶ μετὰ θάνατο. Τὰ σεπτά τους σκηνώματα ἀποτελοῦν τὸ πιὸ εὔγλωττο σύμβολο πνευματικῆς οἰκοδομῆς γιὰ κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανό.

Ἡ θαυμαστή διάσωσις τοῦ πίπτοντος ἀεροπλάνου

𝚮 𝚯𝚨𝚼𝚳𝚨𝚺𝚻𝚮 𝚫𝚰𝚨𝚺𝛀𝚺𝚰𝚺 𝚻𝚶𝚼 𝚷𝚰𝚷𝚻𝚶𝚴𝚻𝚶𝚺 𝚨𝚬𝚸𝚶𝚷𝚲𝚨𝚴𝚶𝚼

Νέα πρωτότυπη εἰκόνα, ποὺ ἀπεικονίζει τὸ μεγάλο αὐτὸ θαῦμα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ

Ἡ παροῦσα εἰκόνα, ποὺ ἁγιογραφήθηκε ἀπὸ τὸν ἔγκριτο ἁγιογράφο Κωνσταντίνο Λυτρίδη τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2024 σύμφωνα μὲ τὶς ὑποδείξεις τοῦ πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, ἀπεικονίζει κατ᾽ ἐξαίρετο τρόπο ἕνα σχετικὰ σύγχρονο μεγάλο θαῦμα τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, τοῦ «μὲ συγχωρεῖτε», ποὺ συνέβηκε τὸ ἔτος 2002. Τὸ θαῦμα τοῦτο διηγήθηκε ὁ νῦν καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, πανοσιολογιώτατος ἀρχιμανδρίτης Γαβριὴλ Ἐμμανουηλίδης, σὲ Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στὶς 8 Νοεμβρίου 2017 (βλ. You Tube: https://youtu.be/icGGG3e5xYA?si=5mOqMiLvkRJgTj9z).

Αὐτόπτης μάρτυρας τοῦ μεγάλου τούτου θαύματος, στοῦ ὁποίου τὴ θερμὴ προσευχὴ ἀνταποκρίθηκε ἄμεσα ὁ ὅσιος Ἰάκωβος, εἶναι ὁ εὐλαβὴς χριστιανὸς Δημήτριος Δραγατσίκας ἀπὸ τὴν Κοζάνη, Ἕλληνας ἀπόδημος στὴν Ἀμερική, ὁ ὁποῖος καὶ τὸ ἀνέφερε στὸν ἐν λόγῳ Γέροντα Γαβριήλ, ποὺ τὸ δημοσιοποίησε πρὸς δόξαν Θεοῦ στὸ ἀνωτέρω Συνέδριο στὴν παρουσία καὶ τοῦ κ. Δραγατσίκα. Τί ἀκριβῶς συνέβηκε; Παραθέτουμε τὴ σχετικὴ διήγηση τοῦ Γέροντος Γαβριήλ.

«Ὁ Δημήτρης Δραγατσίκας πηγαινοέρχεται Ἀμερικὴ-Ἑλλάδα τουλάχιστον 4 φορὲς τὸν χρόνο. Τὸ 2002, μὲ μία πτήση τῆς Ὀλυμπιακῆς, πηγαίνοντας ἀπὸ Ἑλλάδα γιὰ Ἀμερικὴ καὶ περνῶντας ἀπὸ τὴ Γαλλία, ἐκεῖ πάνω ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικό, ἔπεσε τὸ ἀεροπλάνο σὲ καταιγίδα. Κεραυνὸς τὸ ἔπληξε.

Τὸ θαῦμα τῶν Ταξιαρχῶν τὸ 1823 ποὺ ἔσωσε τὸ Αἰτωλικό

Ὄχι πλέον τὰ δυνατὰ στοιχεῖα νά μᾶς θωροῦν, καὶ νὰ ὁργίζωνται καὶ ἐκεῖνα καὶ γιὰ νὰ μᾶς πολεμοῦν. (Δ. Σολωμός «ο θάνατος του Μπάϊρον», 74η στροφή)

Το 1821 οι Έλληνες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της πατρίδος μας είχαν ξεσηκωθεί ζητώντας την Ελευθερία τους αλλά ο τούρκικος ζυγός με χιλιάδες στρατό έτρεξε να καταπνίξει κάθε είδους ξεσηκωμό.

Κατά τον φθινόπωρο του 1823 όταν ο στρατός του Μουσταφά Πασά και του Ομέρ Βρυώνη έφτασαν με περίπου 16.000 εως 18.000 άνδρες και περικύκλωσαν το Αιτωλικό (τότε η ονομασία του ήταν Ανατολικό), όπου το απέκλισαν και ξεκίνησαν εχθροπραξίες ενώ άρχισαν σθεναρά να το πολιορκούν στις 5 Οκτωβρίου.

Οι υπερασπιστές του Αιτωλικού ήταν περίπου 500 άνδρες υπό τους Κώστα Κίτσο και Αποστόλη Κουσουρή έχοντας επαρκή πολεμοφόδια, 8 πυροβόλα, 6 μικρά κανόνια με τα οποία είχε οχυρώσει το νησάκι ο Μιχαήλ Κοκκίνης και ο Άγγλος πυροβολητής Μάρτιν και 1 μεγάλο των 48 λιβρών το οποίο πέστειλε ο Μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος ενώ είχαν και επάρκεια τροφών.

Το μόνο πρόβλημα για τους κατοίκους του Αιτωλικού ήταν η έλλειψη πόσιμου νερού.

Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Φανερωμένης στή Ροδόπη . Ἡ μικρή Τῆνος τῆς Θράκης

Η Ιερά και θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης είναι σεβαστή όχι μόνο στους Χριστιανούς, αλλά και στους Μουσουλμάνους της Κομοτηνής.

Εκατονταδες πιστοι σπευδουν καθημερινα στη Μονή Βαθυρρύακος, που βρίσκεται δεκαπέντε χιλιόμετρα έξω από την Κομοτηνή, στην παλιά εθνική οδό Κομοτηνής – Ξάνθης, για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα στην οποια απεικονίζεται η Παναγία Βρεφοκρατούσα .

Πρόκειται για ένα Πανθρακικής εμβέλειας προσκύνημα με μεγάλη ιστορία.

ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΕ Η ΕΙΚΟΝΑ

Η περιοχή που βρίσκεται σημερα το μοναστήρι ,καποτε το 12ο αιώνα είχε το όνομα Παναγία.

Ο τοπος εκεινος απο πολυ παλια θεωρουνταν άγιος γιατί στα βάθη των αιώνων, κατά την περίοδο ακόμη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, πριν η περιοχή κατακτηθεί από τους Οθωμανούς Τούρκους, είχε έντονη την παρουσία της Παναγίας.

Αργοτερα επί Τουρκοκρατίας η περιοχή μοιράστηκε σε τσιφλικάδες.Συνολικα υπηρχαν 4 τσιφλικια.

Στους πλούσιους αγάδες ανήκαν φιλέτα γης και αυτοί διοικούσαν την περιοχή, καλλιεργούσαν τα κτήματα και δεν επέτρεπαν φυσικά την ανέγερση εκκλησιών.

Ενα απο αυτα τα τσιφλικια ηταν και αυτο του Φατήρ-Γιακά.

11 Νοεμβρίου 1704.Οι Ἅγιοι Μηνάς,Βικέντιος καὶ Βίκτωρας σώζουν τὴν Ἁγία Μαῦρα (Λευκάδας) ἀπὸ φοβερὸ σεισμό.

Σημείο αναφοράς αποτελεί για τους κατοίκους της Λευκάδας ο ναός των Αγίων Μεγαλομαρτύρων Μηνά, Βίκτορος και Βικεντίου.

Το χτίσιμο του ναού συνδέεται με θαύμα των Αγίων την ημέρα της κοινής μνήμης τους. Όταν δηλαδή, στις 11 Νοεμβρίου του 1704, σώθηκε η πολίχνη της Αγίας Μαύρας (Λευκάδας) από φοβερό σεισμό.

Διαβάζουμε στο καπιτολάριο της Εκκλησίας:

«1704, Νοεμβρίου 11 ώρα 2 (τά μεσάνυκτα) μνήμη των μεγάλων μαρτύρων Μηνά, Βίκτωρος καί Βικεντίου έγινε ο φοβερός σεισμός οπού έξεκωλήθηκε ο μεγάλος πλάτανος (ύπό κάτω από τήν ρίζαν του ευρέθη κονισματάκι των Αγίων Μηνά καί διά τούτο έγένηκε ή έκκλησία των αγίων…»

Μία ομάδα Λευκαδίων αργότερα, μετά τη θαυμαστή διάσωση του νησιού από τον φοβερό σεισμό χάρη στην παρέμβαση των Αγίων, ζήτησαν από τον «Ανώτερο Προνοητή» (δηλ. τον Ενετό διοικητή) της Λευκάδας μία έκταση γης για να χτίσουν ναό προς τιμήν τους.Oι τρεις Μεγαλομάρτυρες, oι Άγιοι. Μηνάς, Βίκτωρ καί Βικέντιος, παρ’ όλο που η μνήμη τους τίμάταί την ίδια ημέρα, έζησαν και μαρτύρησαν σε διαφορετικό τόπο και χρόνο.

Ο Άγιος Μηνάς καταγόταν από την Αίγυπτο και έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Αρχικά κατάχθηκε στον στρατό και συγκεκριμένα στις τάξεις των Νουμέρων, τα λεγόμενα Ρουταλικά τάγματα. Υπηρετούσε κάτω από τις διαταγές του ηγεμόνα Αργυρίσκου, στο Κοτυάειο της Φρυγίας Σαλουταρίας.

Θαύματα τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ στὸν Ταξιάρχη Χαλκιδικῆς

Μεγάλα είναι τα θαύματα που επιτελεί, με τη μεσιτεία του μπροστά στο θρόνο του Πανοικτίρμονα και Φιλάνθρωπου Θεού, ο Μέγας Αρχάγγελος Μιχαήλ. Μεγάλη είναι όμως και η ευλάβεια του ευσεβούς πληρώματος της Εκκλησίας μας που επισκέπτεται τον Ιερό μας Ναό, για να προσκυνήσει τη θαυματουργή του εικόνα και να τον επικαλεσθεί ως σύμμαχο και βοηθό σε κάθε είδους πρόβλημά του.

Εμείς οι οποίοι ζούμε εδώ, στον τόπο που φέρει το όνομά του, στον Ταξιάρχη Χαλκιδικής, δεν παύουμε ποτέ να αναπέμπουμε δοξολογία προς τον Φιλάνθρωπο Θεό και το Άγιο Αρχάγγελο Του διότι καθημερινά βλέπουμε και ζούμε τη δύναμη της μεσιτείας του και τα θαυματουργικά της αποτελέσματα.

Θα περιοριστούμε μόνο στο να αναφέρουμε μερικά από τα πολλά θαύματα που μαρτυρούνται από κατοίκους του χωριού μας, οι οποίοι είτε τ’ έζησαν από κοντά, είτε τ’ άκουσαν από τους παλαιότερους απ’ αυτούς και τα κρατούν ζωντανά στην καρδιά και τη μνήμη τους πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό βοηθούμε στην ωφέλεια των αδελφών μας προς οικοδομή.

«Εἶμαι ὁ Πενταπόλεως ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ»

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

«Εἶμαι ὁ Πενταπόλεως ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ»

«Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ εὐθέως ἀνέστη» (Πράξ. θ, 34). (Δηλ.: Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς, ποὺ εἶναι χρισµένος ἀπὸ τὸν Θεὸν Μεσσίας, σὲ ἰατρεύει ἀπὸ τὸ νόσηµά σου. Σήκω καὶ στρῶσε µόνος σου τὸ κρεββάτι σου. Καὶ ἀµέσως ἐσηκώθη).

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἐπισημαίνει:

«Πραγματικὰ οἱ Ἀπόστολοι ἦταν γιατροὶ καὶ γεωργοὶ καὶ κυβερνῆτες. Κι ἦταν γιατροί μέν, γιατὶ θεράπευαν ἀρρώστιες, γεωργοί δέ, γιατὶ ἔσπερναν τὸ λόγο τῆς εὐσέβειας, καὶ κυβερνῆτες, γιατὶ σταμάτησαν τὶς τρικυμίες τῆς πλάνης. Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς ἄλλοτε μὲν τοὺς λέγει, «Πηγαίνετε καὶ θεραπεύετε τοὺς ἀρρώστους» (Ματθ. 10, 8), σὰν νὰ μιλοῦσε σὲ γιατρούς, ἄλλοτε δὲ τοὺς λέγει: «Σᾶς στέλνω τώρα γιὰ νὰ θερίσετε ἐκεῖνο ποὺ ἐσεῖς δὲν ἔχετε κοπιάσει, γιὰ νὰ σπαρῆ» (Ἰω. 4, 38), σὰν νὰ ἀπευθυνόταν σὲ γεωργούς. Καὶ σ’ ἄλλο σημεῖο πάλι λέγει: «Θὰ σᾶς κάνω νὰ ἁλιεύετε ἀνθρώπους» (Ματθ. 4, 19). Καὶ στὸν Πέτρο λέγει: «Μὴ φοβᾶσαι. Ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς θὰ ἁλιεύης ἀνθρώπους» (Λουκᾶ 5, 10) σὰν νὰ μιλοῦσε σὲ κυβερνῆτες καὶ ἁλιεῖς. Κι ἦταν δυνατὸ νὰ δῆ κανεὶς τὸ ἕνα θαῦμα ὕστερα ἀπὸ τὸ ἄλλο».

Δὲν ὑπάρχει ἅγιος ποὺ νὰ μὴ θαυματουργῆ.Ὁ μακαριστὸς π. Ἀμβρόσιος Λάζαρης διηγήθηκε σὲ ἕνα εἰσαγγελέα πῶς θεραπεύθηκε θαυματουργικὰ ἀπὸ τὸν Ἅγ. Νεκτάριο.

Ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας Σλοβένσκαγια(Словенская)

Η θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου βρέθηκε με θαυματουργό τρόπο στις 15 Μαΐου 1628 από κάποιον Τίτο Γκαβρίλοφ, κάτοικο του χωριού Sherstnevo, στην περιοχή Galich, στην επαρχία Kostroma.

Ο θρύλος λέει ότι, έχοντας εμφανιστεί σε όραμα στον βαριά άρρωστο, παράλυτο και τυφλό Τίτο, η Υπεραγία Θεοτόκος τον διέταξε να πάει στον ποταμό Slovinka, που κυλούσε στο Kusskaya volost και στην ερειπωμένη, εγκαταλειμμένη εκκλησία πίσω από το βωμό, κάτω από ένα δέντρο που είχε μεγαλώσει μέσα από την κατεστραμμένη στέγη του ναού, και να βρεί την ιερή εικόνα Της.

Έχοντας συνέλθει, ο πλήρως θεραπευμένος Τίτος, χωρίς να διστάσει λεπτό, μαζί με τον τοπικό ιερέα Ευδοκιμο, ξεκίνησαν κατά μήκος του μονοπατιού που υπέδειξε στο όραμα η Παναγία.

Φοβήθηκε καὶ ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ.Τα φίδια ἔκαναν στροφὴ 180° καὶ ἔφυγαν...

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/09/180.html

Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ ἐν Πάρῳ.Πώς ἐκδίωξε τοὺς ἄγριους... βόες!

Εις την θέσιν Λαγκαδά, εις τα κτήματα της Μονής του Αγίου Γεωργίου και άλλων γειτόνων εχόντων αγροικίας και κτήματα συνορευόμενα μετά των κτημάτων της Μονής, παρετήρησαν οι εν ταις αγροικίαις κατοικούντες, ότι κατά τας νύκτας εισήρχοντο άγριοι βόες εις τα κτήματα και επροξένουν ζημίας.

Όταν το αντελαμβάνοντο οι εν ταις αγροικίαις οικούντες, έτρεχον να τους εκδιώξουν και οι φαινόμενοι εκείνοι άγριοι βόες, αντί να εξέλθουν από την είσοδο των κτημάτων, κατήρχοντο από τινας απότομους κρημνώδεις τόπους· τρέχοντες δε οι άνθρωποι να τους φθάσουν διά να τους εκβάλουν από την είσοδο, εκινδύνευον να κρημνισθώσιν και φονευθώσι.

Μετέβησαν και ανήγγειλαν τούτο εις τον Άγιον, διαμένοντα τότε εις την Μονήν, ος τους παρηγόρησε και τους ενεθάρρυνεν ειπών εις αυτούς:

-Μη φοβείσθε τέκνα, έχετε θάρρος. Εγώ θα έλθω να εκδιώξω τους αγρίους αυτούς βόας. Να ηξεύρετε, δε ότι δεν είναι αληθινοί βόες, αλλά φθονεροί δαίμονες εις την μορφήν των βοών, διά να σας πειράξουν. Όταν έλθωσιν ειδοποιήσατέ με να έλθω να τους εκδιώξω.

Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου Τσαλίκη

Τὸ 1996 θέλησα νὰ νοικιάσω ἕνα ξένο χωράφι. Τὸ μίσθωσα γιὰ κάθε στρέμμα ἀνερχόταν στὶς 40000 δραχμές.

Συμφώνησα καὶ τὸ ἔκλεισα χωρὶς ὁ σύζυγός μου νὰ εἶναι παρών.

Ὅταν πῆγα στὸ σπίτι, μοῦ φώναξε γιὰ τὸ πολὺ ὑψηλὸ μίσθωμα κι ἐγώ του εἶπα,:

Μὴν μὲ μαλώνεις, τώρα τὸ ἔκλεισα.

Βρὲ γυναῖκα, 40000 δραχμὲς τὸ στρέμμα καὶ ἄλλες 40000 τὰ ἔξοδα κάθε στρέμματος ἐμεῖς τί θὰ πάρουμε, τί θὰ κερδίσουμε, μοῦ ἀπάντησε.

Ἐγὼ τὸ ἔκλεισα καὶ ὁ Θεὸς βοηθός, εἶπα.

Ἔπειτα ἀπὸ λίγες ἡμέρες πήγαμε στὸ χωράφι καὶ ὁ σύζυγός μου τράβηξε τὸ πρῶτο αὐλάκι νὰ σπείρει.

Ἐγὼ κάνω τὴν προσευχή μου καὶ γονατίζω στὴν μέση τοῦ χωραφιοῦ.

Παρακαλῶ τον π. Ἰάκωβο:

Πάτερ Ἰάκωβε, θέλω τὴν δύναμή σου. Πάτερ Ἰάκωβε, βοήθησε με.

Γύρισα καὶ κοίταξα πρός την Εὔβοια. Ἔσκυψα καὶ φίλησα τὸ χῶμα.

«Τ᾿ ἄναψα τρεῖς φορές καί δέν καῖνε!»

Ο Ιωακείμ Καραγιαννίδης εἶχε ἀκούσει ὅτι ὁ Γέροντας εἶχε μιά θαυματουργή εἰκόνα κι ἔτσι τοῦ ἀγόρασε ἕνα καντήλι, λάδι καί ἄφθονα κεριά γιά νά τά ἔχει νά καῖνε μέρα-νύχτα, νά μήν τοῦ λείπουν. Παρατήρησε ὅμως ὅτι ὁ Γέροντας δέν ἄναβε οὔτε τα κεριά οὔτε τό καντήλι κι ἔτσι τόν ρώτησε:

«Γέροντα, γιατί δέν ἀνάβετε τήν κανδήλα καί τά κεριά πού σᾶς ἔφερα;»

- «Τ᾿ ἄναψα τρεῖς φορές καί δέν καῖνε!» τοῦ ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος.

«Ἀπόψε ἤμουν πάνω σ᾿ ἕνα ἄλογο, πού πετοῦσε μέσα στά σύννεφα καί ἔφθασα στήν ἐκκλησία πού εἶναι στά Δενδράκια. Ἐκεῖ εἶδα ἐσένα, τό παιδί σου καί τή γυναίκα σου νά κάθεστε στό τραπέζι μπροστά στό ναό καί νά εἶναι πάνω στό τραπέζι τό κανδήλι, τά κεριά καί τό λάδι.

Ἱστορικοὶ καὶ θαυματουργοὶ σταυροὶ στὸ Ρέθυμνο

Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

 

Στην 14 Σεπτεμβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει την Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Αυτή η ημέρα είναι αντίστοιχη με τη Μεγάλη Παρασκευή, γι’ αυτό οι χριστιανοί νηστεύουν και το λάδι (τρώνε μόνο φυτική τροφή, αλάδωτη), εκτός αν πέσει Σάββατο ή Κυριακή, ημέρες που δεν νηστεύεται το λάδι (εκτός από το Μέγα Σάββατο, το μόνο Σάββατο που νηστεύεται το λάδι).

Η γιορτή αυτή τιμά δυο γεγονότα: την πρώτη ύψωση του Τιμίου Σταυρού (δηλαδή του σταυρού, στον οποίο σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός), από την αγία Ελένη, στα Ιεροσόλυμα, όταν τον βρήκε μετά από ανασκαφές στον 4ο αιώνα μ.Χ., και τη δεύτερη ύψωση, από τον αυτοκράτορα Ηράκλειο, τον 7ο αιώνα μ.Χ., πάλι στα Ιεροσόλυμα, όταν τον πήρε πίσω από τους Πέρσες, που τον είχα πάρει με επιδρομή τους.

Ο σταυρός αυτός δεν υπάρχει ολόκληρος σήμερα, γιατί έχει κοπεί και το ξύλο του (το «τίμιο ξύλο») έχει μοιραστεί ήδη από τα βυζαντινά χρόνια σε πολλές εκκλησίες και μοναστήρια σε όλο το χριστιανικό κόσμο.

Θαυματουργοί σταυροί στο Ρέθυμνο

Στον τόπο μας υπάρχουν σταυροί με τίμιο ξύλο, όπως και θαυματουργοί σταυροί γενικότερα. Μερικοί από αυτούς είναι:

Α) Ο σταυρός της Στεφάναινας (Κατίνας Βασιλάκη), που φυλάσσεται στο γνωστό εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού (στο λόφο πάνω από το νοσοκομείο της πόλης μας), όπου κάθε χρόνο το πρώτο μισό του Σεπτέμβρη γίνονται κάθε πρωί και βράδυ λειτουργίες, παρακλήσεις και εσπερινοί (ανάλογα με την ώρα) και όπου την παραμονή και ανήμερα του Τιμίου Σταυρού (13 και 14 Σεπτέμβρη) όλη η πόλη έρχεται να προσκυνήσει (αν δεν έχεις πάει, πήγαινε).

Ἡ εὕρεση τῆς θαυματουργικῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας Κυρᾶς στή Νίσυρο

Η παράδοση μας πληροφορεί ότι στα πιο παλιά χρόνια, από το Καρπάθικο Μοναστήρι της “Κυρά Παναγιάς”, στάλθηκε ένα εικόνισμα που απεικόνιζε την Κοίμηση της Θεοτόκου, να το αργυρώσουν στην Κωνσταντινούπολη.

Κατά την επιστροφή, το ιστιοφόρο που μετέφερε το αργυρωμένο πλέον εικόνισμα, βρήκε μεγάλη τρικυμία στη Μικρασιατική ακτή του Κάβο Κριός, κατα την οποία το πλοίο ναυάγησε και βυθίστηκε. Φαίνεται ότι ο καιρός ήταν βορειοανατολικός (γρέο δραμουντάνα) ο οποίος ΄εφερε το πλεούμενο πάνω στα κύματα εικόνισμα στην παράπλευρη της περιοχής των “Κορακισιών” (Παχειά Άμμος) Νισυριακή ακτή και σ’ ένα μικρό ορμίσκο, ο οποίος από τότε επικράτησε να λέγεται “της Παναγιάς το Λαγκαδάκι” για το ότι βρέθηκε στο μέρος αυτό το εικόνισμα της Παναγίας.

‘Οπως ο πληθυσμός του χωριού τύγχανε αγροτικός, μια γυναίκα, της οποίας το όνομα χάθηκε στο βάθος του χρόνου, πήγε με το παιδί της κατά σύμπτωση στη θαλάσσια αυτή περιοχή για να βάλει (λουμπουνάρια) στη θάλασσα να γλυκάνουν, όπως συνηθίζουν να κάνουν ακόμα οι χωρικοί, οπότε είδε να αστράφτει πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας το εικόνισμα.

Οι ηθικές αρχές και οι πεποιθήσεις της έποχής δικαιολογούν το γεγονός, οτι η γυναίκα ξαφνιάστηκε και τρόμαξε στη θέα του εικονίσματος, το οποίο προσπάθησε με προσοχή και το έπιασε και αφού με ευλάβεια το προσκύνησε, μονολογώντας από συγκίνηση – όπως θα έκανε κάθε χριστιανή στη θέση της – το έβαλε στο ανίεμά της κι ετοιμάσθηκε να φύγει.

Ἕνα ἄγνωστο θαῦμα μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ!

Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Βιέννης Πολυχρόνης Ενεπεκίδης στο περιοδικό “Ποντιακή Εστία” δημοσίευσε το παρακάτω γεγονός, βασιζόμενος στην αφήγηση του Γερμανού αντιστρατήγου Χοφμάιστερ, που επισκέφτηκε τη Μονή Σουμελά το 1911 και οποίος είχε διαβάσει την ιστορία σε κώδικα ή χειρόγραφο της Μονής.

“Κατά τον δωδέκατο αιώνα, πριν την διάλυση της αυτοκρατορίας των Κομνηνών, άγριες ορδές Τουρκομάνων εισέβαλαν μέσω Αρμενίας στον Πόντο και έφτασαν στην κοιλάδα ‘Μαριεμάνα’ και κάνοντας έφοδο προσπάθησαν να κάψουν το μοναστήρι και να το ληστέψουν.

Ἡ Παναγία ἡ Προυσιώτισσα στὴν Λαμία: Ὁ ναὸς ποὺ εἶναι σκαμμένος μέσα στὸν βράχο καὶ τὸ θαῦμα τῆς Παναγίας ποὺ ἔσωσε τρένο ἀπὸ ἐκτροχιασμό.

Ο ναός της Παναγίας Προυσιώτισσας στη Λαμία, κρυμμένος στον βράχο, είναι γνωστός για το θαύμα που προσέφερε προστασία στους σιδηροδρομικούς υπαλλήλους.

Στη Λαμία, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν έναν εντυπωσιακό σπηλαιώδη ναό, αφιερωμένο στην Παναγία την Προυσιώτισσα, που βρίσκεται κρυμμένος μέσα σε βράχο στους πρόποδες της Οίτης, όχι μακριά από την πόλη.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ καὶ τῆς Ἱερᾶς καὶ Θαυματουργῆς Εἰκόνας του.

Υπό του π. Χριστοφόρου. Βασική πηγή : «το Κρανίδι» έργο του μακαριστού Μητροπολίτου Κόρίνθου κυρού Παντελεήμονος Καρανικόλα

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος , ο πολιούχος και προστάτης Κρανιδίου , έχει άρρηκτα συνδεθεί με την ιστορία αυτής της πόλης και έχει ταυτιστεί με τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές των Κρανιδιωτών στο πέρασμα των αιώνων. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν , μια σύντομη αναφορά στην ιστορία της εφεστίου σεπτής Εικόνος και του Ιερού Ναού του Αγίου μας , όπως μας πληροφορούν οι ιστορικές πηγές , παλαιά χειρόγραφα και προφορικές παραδόσεις.

Ο Τίμιος Πρόδρομος , είναι -ας μας επιτραπεί να πούμε- ο πρώτος κάτοικος του Κρανιδίου , καθώς το αρχικό εκκλησάκι του Αγίου , στα ερείπια του οποίου χτίστηκε ο σημερινός μεγάλος ναός, απετέλεσε την κυψέλη όπου γύρω της συσπειρώθηκαν οι πρώτοι κάτοικοι–ιδρυτές του Κρανιδίου στις αρχές του 16ου αιώνος.

Ήταν πιθανότατα ένα από τα πολλά εξωκλήσια της γειτονικής Ιεράς Μονής του Αγίου Δημητρίου Αυγού. Αναζητώντας τότε οι άνθρωποι , στα δυσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας καλλιεργήσιμη γη , άρχισαν να εγκαταλείπουν τα γύρω νησιά και να εγκαθίστανται στις γνώριμες αντικρυνές ακτές της Ερμιονίδος. Έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτοι οικισμοί της περιοχής , με κέντρο , την μικρή εκκλησία του Προδρόμου. Έτσι έγινε η αρχή για την δημιουργία της πόλεως του Κρανιδίου.