Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό, Ἀρχιμ. Σάββα

Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό, Ἀγ. Παϊσίου- Πάθη καί ἀρετές, Τρίτη 21-5-2024,  Ἀρχιμ. Σάββα Αγιορειτου 

https://www.youtube.com/live/A1vegF12eR8?si=CxDG7JFEwN76NgOm

Ὑπακοή στόν πνευματικό κάνουν μόνοι οἱ ταπεινοί ...

Υπακοή στον πνευματικό κάνουν μόνοι οι ταπεινοί

Θα σας μιλήσω συγκεκριμένα από τη ζωή μου. Όταν ήμουν στη Γαλλία, κατοικούσα με κάποιον ιερομόναχο, νεότερο από εμένα που τον γνώριζα από πολλά χρόνια.

Ήταν πολύ έξυπνος, πολύ σοβαρός κλπ., αλλά δεν καταλάβαινε την υπακοή χωρίς να κάνει παρατηρήσεις. Έλεγε στους άλλους:

«Να υπακούσω χωρίς να καταλαβαίνω, είναι ανόητο. Ποιός είναι ο Γέροντας; Δεν λέει “χρησμούς”, δεν είναι “αλάθητος”, όπως ο Πάπας!Είναι απαραίτητο να καταλαβαίνουμε, αν πρέπει να ακολουθήσουμε τον λόγο του ή όχι».

Αυτό που έλεγε στους άλλους έφθασε κάποτε μέχρις εμένα, και τότε αναγκάσθηκε να με ρωτήσει:

«Είστε αλάθητος;».

Του απάντησα:

«Με την ερώτηση αυτή τα ανατρέπετε όλα, δεν κάνετε παρά το δικό σας θέλημα, και βάζετε εσείς τον εαυτό σας πάνω από μένα».

Αν ο πνευματικός πατέρας ζητά με την προσευχή απάντηση από τον Θεό, αυτή η απάντηση δεν είναι πάντοτε σύμφωνη με τη λογική της καθημερινής ζωής. Ένα πρόσωπο όπως αυτό για το οποίο σας είπα δεν μπορεί να ακολουθήσει αυτό τον λόγο, του φαίνεται ανόητος και δεν θα τον ακούσει.

Ὁμιλία περί συνειδήσεως καί ὑπακοῆς (Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης)

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φυλάξη ὑπακοὴν ἀπόλυτον πρὸς τὴν συνείδησίν του, καὶ ἐφαρμόζη ὅ,τι τοῦ ὑποδεικνύει ἐκείνη, παύει καὶ αὐτὴ νὰ τὸν ἐλέγχη. Ὄχι ὅτι ἐξασθένησε ἡ φωνή της, ἄλλα διότι διὰ τῆς καλῆς ὑπακοῆς, δὲν ἔχει ἡ συνείδησις κάτι νὰ ἐλέγξη.

Ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης λέγει: «Ὅταν ἡ συνείδησις τοῦ ἀνθρώπου δὲν τὸν ἐλέγχη, παρρησίαν ἔχει πρὸς τὸν Θεόν».

Στὸν δρόμο του ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ περάση χωρὶς κάπου νὰ προσκρούση. Διότι ἀπὸ τὴν μία ὁ διάβολος, ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ σάρκα, ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ κόσμος, συνεχῶς παρεμβάλλουν ἐμπόδια στὴ ζωή του· καὶ σκοντάφτει ὁ ἄνθρωπος ἀνάλογα μὲ τὴν ἀπροσεξία ποὺ τὸν χαρακτηρίζει. Γι’ αὐτὸ ὅταν πέση, νὰ σηκώνεται πάραυτα καὶ νὰ ζητᾶ συγχώρησι. Ὅταν δὲ ὁ ἄνθρωπος μετανοήση ἀνάλογα, τότε καὶ ἡ συνείδησις, ἡ ὁποία προηγουμένως τὸν ἐνοχλοῦσε, παύει τὸν ἔλεγχο.

Εἰς τρία πράγματα πρέπει νὰ φυλάξωμε τὴν συνείδησί μας: στὸν Θεόν, στὸν πλησίον μας καὶ στὰ πράγματα.

Ὁ ἄνθρωπος φυλάγει τὴν συνείδησί του πρὸς τὸν Θεό, ὅταν ἀποφεύγη τὴν ποικίλη ἁμαρτίαν. Πρὸς τὸν πλησίον, ὅταν δὲν τὸν λυπεῖ, δὲν τὸν κατακρίνη, δὲν τὸν συκοφαντεῖ, δὲν τὸν σκανδαλίζη, δὲν τὸν σπρώχνη στὸ κακό. Πρὸς τὰ πράγματα, ὅταν δὲν γίνεται αἰτία καταστροφῆς ἢ βλάβης ὑλικοῦ πράγματος ἀπὸ ἀπροσεξία, ἀπὸ ἀμέλεια, ἀπὸ ἀσυνειδησία.

Τό ταπεινό πνεῦμα , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Τό μαρτύριο τῆς συνειδήσεως-ἄρνησης θελήματος , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Ἡ ὑπακοή εἶναι ἀνώτερη ἀπ' ὅλα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

Τό φίδι καί ὁ ὑποτακτικός

Ο Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης (Καζάζης Γεώργιος του Διονυσίου εκ Μεσενικόλα Καρδίτσης, γεν. 1887, προσ. 1910, κουρ. 1911, ηγούμενος 1936, κοιμ. 24-10-1983) διηγήται θαυμαστά πράγματα για τον πολύ ενάρετο συγκοινοβιάτη του πατέρα Ισαάκ, πού σαν μάκιπας είχε... «συνοδεία» και «υποτακτικό» του στό διακόνημα του φούρνου ένα λαφιάτη κοντά δυο μέτρα και τον τάιζε στό πιάτο αλευροχυλό και ενώ οι άλλοι πατέρες, μόλις τον έβλεπαν, έντρομοι τό βαζαν στά πόδια κι' όπου φύγη φύγη, εκείνος κοιμόταν μαζί του στο ίδιο κρεβάτι του δωματίου του διακονήματος.. Γνώριζε την αρετή και αγιότητά του ο ηγούμενος και ενέκρινε την πρωτάκουστη συνοίκησι, αφού το υπάκουο αυτό φίδι του πατρός Ισαάκ είχε σάν διακόνημα τον όλεθρο των ποντικιών της Μονής.

Πόσοι ἅγιοι εἶναι προστάτες τῶν ζώων! Αλλά και τι τραβάνε τα καημένα!

Πόσοι άγιοι είναι προστάτες των ζώων! Αλλά και τι τραβάνε τα καημένα! Εμείς ούτε μια εβδομάδα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε την υπακοή του κάνουν αυτά στον άνθρωπο.

Αν τα ταίσουν, τα τάισαν·διαφορετικά μένουν νηστικά. Αν δεν κάνουν αυτό που θέλει το αφεντικό τους, τα χτυπούν.

Δέν εἶναι δική μου αὐτή ἡ ὑπακοή, μοῦ ἀπαντᾶ, μά εἶναι τοῦ Γέροντα.

Ο αββάς Πιστός άρχισε μια διήγηση , λέγοντας:

Ξεκινήσαμε κάποτε μια συντροφιά από εφτά αναχωρητές, να πάμε στον αββά Σισώη, που έμενε στο νησί του Κλύσματος, και να τον παρακαλέσουμε να μας πει κάποιο λόγον ωφέλιμο για την ψυχή μας. Κ’ εκείνος μας είπε:

– Συγχωρέστε με, που εγώ, καθώς είμαι αμόρφωτος , δεν έχω τίποτε να σας πω. Αλλά θα σας πω για τον αββά Ωρ και τον αββά Αθρέ, που πήγα κάποτε να τους επισκεφτώ. Ο αββάς Ωρ ήταν άρρωστος επί δεκαοχτώ ολάκερα χρόνια. Και, πηγαίνοντας τους έβαλα μετάνοια, παρακαλώντας τους να μου πούνε λόγο πνευματικό. Και μου λέει ο αββάς Ωρ:

– Τι να ‘χω να σου πω εγώ; Πήγαινε, κι ό,τι βλέπεις πράξε. Ο Θεός ανήκει σ’ εκείνον που είναι πλεονέχτης στα πνευματικά και σε όλα βιάζει τον εαυτό του.

Ο αββάς Ωρ κι ο Αββάς Αθρέ δεν ήταν από τα ίδια μέρη, αλλά μονοιάσανε τόσο πολύ μεταξύ τους, ώστε να μείνουν αχώριστοι ως το θάνατο. Ο αββάς Αθρέ είχε μεγάλην υπακοή, κι ο αββάς Ωρ μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Έμεινα, λοιπόν, μερικές μέρες κοντά τους, προσπαθώντας να ιδώ τις αρετές τους, κ’ είδα ένα θαυμαστό σημείο, που έκαμε ο αββάς Αθρέ. Κάποιος δηλαδή τους έφερε ένα μικρό ψάρι, κι ο αββάς Αθρέ θέλησε να το μαγειρέψει για τον Γέροντα, τον αββά Ωρ. Κρατούσε το μαχαίρι κ’ έκοβε το ψάρι, όταν τον κάλεσε ο αββάς Ωρ, λέγοντας:

– Αθρέ, Αθρέ!

Κι εκείνος άφησε το μαχαίρι, έτσι όπως το ‘χε, μέσα στο ψάρι., δίχως να κόψει το υπόλοιπο , κ’ έτρεξε αμέσως στον Γέροντα! Κ’ είδα και θαύμασα τη μεγάλην υπακοή του, γιατί δεν είπε: « περίμενε μια στιγμή, να κόψω το ψάρι». Κ’ είπα τότε στον αββά Αθρέ:

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 28-5-2022

https://youtu.be/lSKIE4TdhKU
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 28-5-2022

Ἀρετή εἶναι ἡ χαρούμενη ὑπακοή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Αρετή είναι η χαρούμενη υπακοή, Τά 200 κεφάλαια περί τοῦ πνευματικοῦ νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 10-2-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

https://youtu.be/ddwH-MQZrfg

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχη Α΄

Από τον βίο του αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχη

Ο μέγας Θεοδόσιος, επειδή ήξερε ότι γι’ αυτούς που διάλεξαν να ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού τίποτε άλλο δεν βοηθά τόσο πολύ στην απόκτηση της αρετής και στη διατήρησή της όσο η μνήμη του θανάτου, τι σκέφτηκε να κάνει; Έδωσε εντολή στους μαθητές του να φτιάξουν έναν τάφο, από τη μια για να φέρνει στη μνήμη το τέλος -γι’ αυτό άλλωστε λέγεται “μνημείο”- και έτσι να τους κάνει πιο επίμονους στον αγώνα και να τους κεντρίζει να κοπιάζουν περισσότερο για την αρετή, και από την άλλη για να θάβονται σε αυτόν όταν πεθαίνουν. Επιπλέον όμως και γιατί κάτι μελλοντικό έβλεπε και πληροφορούνταν από πριν.

Όταν λοιπόν ετοιμάστηκε ο τάφος, στάθηκε μπροστά ο άγιος και γύρω οι μαθητές του. Και βλέποντας με το διαπεραστικό βλέμμα του νου του τι πρόκειται να γίνει, τους κοίταξε και είπε σαν να αστειευόταν: «Ο τάφος είναι κιόλας έτοιμος, ποιος να είναι όμως από εσάς αυτός που θα τον εγκαινιάσει;»

Αυτός λοιπόν έτσι μίλησε, ανακατώνοντας και την ευχαρίστηση στην αστειότητα του λόγου. Και κάποιος Βασίλειος, ιερέας, που με τον ζήλο του για τα καλά παρουσίαζε ολοκάθαρα στον εαυτό του τα χαρακτηριστικά του πνευματικού του πατέρα, και αυτόν που τον γέννησε πνευματικά τον έμοιαζε κατά την ομοιότητα των αρετών όχι λιγότερο από όσο μοιάζουν τα παιδιά τους γονείς τους, κατάλαβε ότι ο δάσκαλος δεν είπε άσκοπα αυτόν τον υπαινιγμό. Άρπαξε λοιπόν πρώτος τον λόγο και φάνηκε έτοιμος και πρόθυμος να διαλέξει τον θάνατο, σαν να ήταν κάτι όχι ανεπιθύμητο, αλλά πολύ κερδοφόρο και ωφέλιμο. Αμέσως γονάτισε με το πρόσωπο στο έδαφος και είπε: «Δώσε μου την ευλογία σου, πάτερ, και εγώ θα σου εγκαινιάσω πρώτος τον τάφο».

Αφού πήρε την ευλογία που ζήτησε, μπήκε στον τάφο και ο πατέρας πρόσταξε να του κάνουν όλα όσα είναι καθορισμένα για τους νεκρούς, δηλαδή μνημόσυνα στις τρεις, στις εννιά και στις σαράντα μέρες.

Ὁ θάνατος αὐτός νικᾶται μέ τήν ταπείνωση...

Μας δόθηκε η εντολή να αγαπάμε. Αν η αγάπη αυτή ήταν πραγματικότητα της υπάρξεως μας, τότε θα ήταν περιττό να μας δοθεί εντολή για την απόκτηση της. Στην αγάπη είναι φυσική η υπακοή, όπως φυσική στο μίσος είναι η εναντίωση. Χωρίς την παιδεία της υπακοής, ο άνθρωπος θα παραμείνει στα δόντια του θανάτου της αμαρτίας.

Θα περάσουν πολλά χρόνια με ατέλειωτες διάπυρες προσευχές και ανεκφράστους με λόγια στεναγμούς, ώσπου να ανοίξει η καρδιά και έπειτα ο νους μας, προκειμένου η ψυχή να καταστεί ικανή να δεχθεί το ουράνιο Πυρ που έφερε στη γη ο Χριστός· Πυρ που μετατρέπεται σε θαυμαστό Φως και απερίγραπτη χαρά. Από τον βαθμό εντάσεως της προσδοκίας μας, αλλά και της θελήσεώς μας, εξαρτάται η αιωνιότητα μας. Η θεωρία της μεγαλοπρέπειας του κόσμου που δημιούργησε ο Θεός καταπλήσσει με θαυμασμό την ψυχή μας· αλλά και πολύ περισσότερο ακόμη από αυτό τρομάζει και ταυτόχρονα ελκύει η Βασιλεία της ενδοτριαδικής αγάπης, που μας δόθηκε να δούμε εν μέρει σαν μέσα από κάποια χαραμάδα· Βασιλεία που «βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (Ματθ. 11,12).

Παρατηρώντας τον εαυτό μας στο Φως της χάριτος, χωρίς υπερβολική επιείκεια, πειθόμαστε ότι το σπέρμα του παραδείσιου πειρασμού που σπάρθηκε στην ψυχή και τον νου -η εωσφορική υπερηφάνεια- τόσο βαθιά αναπτύχθηκε μαζί με την ύπαρξη μας, τόσο εισέδυσε με τις ρίζες του όχι μόνο στον νου και την καρδιά, αλλά και σε όλο το είναι μας, συμπεριλαμβάνοντας ακόμη και το σώμα, ώστε το να αποσπάσουμε πλέον το κακό αυτό σημαίνει να υποβληθούμε σε φοβερή «εγχείρηση» όλης της υπάρξεως μας.

Να'ναι εὐλογημένο!

Αν μάθεις να λες μέσα στη ζωή: " ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ", αυτό είναι ανώτερο από όλα, ακόμη και από την προσευχή, γιατί έχει μέσα υπακοή, αγάπη, εμπιστοσύνη, ελπίδα στο Θεό.

Έχει υπομονή, ταπείνωση,θυσία , προσευχή."

Αγιος Εφραίμ Κατουνιακώτης

ΝΑ' ΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ!

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_141.html

7 μέτρα γιά τό σπάσιμο τῆς βούλησης καί τή δημιουργία ὑπακοῆς σύμφωνα μέ τό διάγραμμα ἐξαναγκασμοῦ τοῦ Biedermann...

7 μέτρα για το σπάσιμο της βούλησης και τη δημιουργία υπακοής σύμφωνα με το διάγραμμα εξαναγκασμού του Biedermann...

...ή με άλλα λόγια

η συστηματική καταστροφή της ανθρώπινης ψυχής κατά το διάγραμμα του εξαναγκασμού τού Biedermann,

πού είναι μία πολύ αναγνωρισμένη μέθοδος πολέμου για την υποταγή αιχμαλώτων!

1. Απομόνωση

Ή Απομόνωση σημαίνει στέρηση ενός ατόμου από κάθε κοινωνική υποστήριξη από άλλα άτομα, προκειμένου να διαπεράσει την ικανότητα να φέρει αντίσταση. Για να το κάνετε αυτό, αποτρέπετε την άμεση επαφή με άλλα άτομα. Ζείτε μόνος ή με πολύ λίγα άλλα άτομα, χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο.

Η απομόνωση σάς αναγκάζει να ασχοληθείτε εντατικά με τον εαυτό σας. Όπως γνωρίζει η ψυχολογία, η συνεχής απασχολήσει με τον εαυτό μας, οδηγεί στο αίσθημα τής ενοχής πού προάγει την υποταγή και την υπακοή.

<=> *Lockdown, social distancing*

Αὐτός εἶναι ὁ καρπός τῆς ἀνυπακοῆς!

Ἀπό τά ἀπομνημονεύματα τῆς μοναχῆς Παρασκευῆς (Ροστιάσβιλι): Ὁ συνοδός τοῦ κελιοῦ τοῦ Γέροντα Γαβριήλ.

Έφεραν μήλα στον πατέρα Γαβριήλ.

Αποφασίστηκε να γίνουν μαρμελάδα.

Ο γέροντας έδωσε την ευλογία του να βράσει τα μήλα μαζί με τον πυρήνα. Αντιτάχθηκα. Μαγειρεμένο χωρίς πυρήνα. Σύντομα η μαρμελάδα μούχλιασε. Με την ευκαιρία αυτή, είπε την ακόλουθη παραβολή: «Ήταν ένας γέροντας, που είχε ένα αρχάριο. Ο γέροντας του είπε: «Φύτεψε τα δενδρύλλια λάχανου ανάποδα». Ο αρχάριος σκέφτηκε ότι ο γέρος είχε ξεφύγει από το μυαλό του και φύτεψε τα δενδρύλλια όπως αναμενόταν. Το λάχανο δεν μεγάλωσαν. "Αυτός είναι ο καρπός της ανυπακοής!" - είπε ο γέροντας.

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης...

…Μία ημέρα, των Αγίων Αποστόλων ήταν, ήρθε ο παπα-Εφραίμ από τα Κατουνάκια να μας λειτουργήση. Και μου έδωσε εντολή ο Γέροντας Ιωσήφ να μαγειρέψω ένα καλό φαγάκι, επειδή ο παπα-Εφραίμ ήταν πολύ φιλάσθενος και στα πρόθυρα σχεδόν της φυματιώσεως.

Έσπευσα στην υπακοή και εκεί που του μαγείρευα, ο Γέροντας στεκόταν πάνω από το κεφάλι μου και μου έλεγε:

– Δεν ξέρεις να μαγειρεύης τρομάρα να σου ’ρθη. Έτσι μαγειρεύει ο κόσμος και θες να το φάη κι ο παπάς;

– Μόλις τελείωσα, ήρθε στο τσαρδάκι που είχαμε για μαγειρείο και μου λέει:

– Άντε, ζαβέ, φέρ’ το γρήγορα!

– Πήγα το φαγάκι και το έδωσα στον παπά.

– Φύγε από μπροστά μου! Να χαθής, να μη σε βλέπουν τα μάτια μου! Γκρεμοτσακίσου γρήγορα στο κελί σου!

– Να ’ναι ευλογημένο, είπα.

Πήρα λοιπόν την ευχή του Γέροντα και πήγα στο κελλάκι μου, που ήταν δίπλα.

Ἄν δέν κάνετε ὑπακοή σέ ἱερέα-Πνευματικό καί δέν ἔχετε ταπείνωση...

"Αν δεν κάνετε υπακοή σε Ιερέα-Πνευματικό και δεν έχετε ταπείνωση, η Ευχή, δηλαδή το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με", δεν έρχεται και υπάρχει και φόβος πλάνης."

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ Ορθόδοξα, Πνευματικά & Ωφέλιμα

Αἱ θλίψεις γεννοῦν τήν ταπείνωση!

Εις τί θα μας ωφελήσει εάν πληροφορηθούμε ότι, η φωνή ήταν του Πατρός ή ο Θεός ομιλεί δι’ Αγγέλου γιά το ένα και το άλλο..;

Εις τί θα μας ωφελήσει εις τον δρόμο της σωτηρίας μας, εάν το γνωρίζουμε αυτό; Εσύ μιλάς θεολογικά…

Τί θα μας ωφελήσει; Τίποτε!

Άφησες το δρόμο της ταπεινώσεως και πιάνεις υψηλά επίπεδα θεολογικά. Όχι!

Άφησε αυτόν το δρόμο και ακολούθησε το δρόμο της καλογερικής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με»!

Ήλθε κάποτε κάποιος κληρικός στο καλύβι και μου λέει:

«Πάτερ, το σώμα που μεταλαμβάνομε είναι το Σώμα του Χριστού!», προσπαθώντας να μου δώσει θεολογικές εξηγήσεις.

Τότε του απαντάω εγώ: