Ἡ ἀγάπη τοῦ οὐρανίου Πατρός ἡμῶν εἴη μετά τῶν ὑμετέρων ψυχῶν, ἵνα διά ταύτης ζωογονούμενοι ποιήσητε καρπόν ὑπακοῆς εἰς τά ζωοπαρόχους Αὐτοῦ ἐντολάς. “Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται” (Τιμ. 3,12). Ἐφ᾿ ὅσον δι᾿ ἀφοσιώσεώς σας εἰς τό ἀγγελικόν πολίτευμα ἀκολουθήσατε τόν Σωτῆρα Χριστόν, καθῆκον μέγιστόν ἐστιν τό ὑπομεῖναι τάς θλίψεις εἴτε ἐκ φύσεως προέρχονται εἴτε ἐκ ραθυμίας εἴτε ἐξ ἁμαρτημάτων εἴτε ἐξ ἀνθρώπων. Ἐφ᾿ ὅσον θέλομεν ζῆσαι τήν κατά Χριστόν ζωήν, ὀφείλομεν ὑποταγῆναι τῷ θείῳ θελήματι· διότι τά πάντα ἐκ Θεοῦ ἔρχονται· καί ἐφ᾿ ὅσον ἐκ Θεοῦ, ἄρα θεῖον θέλημα, ὁ Πατήρ ὁ οὐράνιος διατάζει· οὐχ ὑπακούσωμεν; Δέν θά ἀναφωνήσωμεν μετά τοῦ μακαρίου Ἰώβ· “ὡς ἔδοξε τῷ Κυρίῳ, οὕτω καί ἐγένετο· εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον”; (Ἰώβ 1,21).
Διά τῆς ὑπομονῆς λοιπόν καί τῆς εὐχαριστίας τῆς πρός τόν Θεόν δεικνύομεν ὑπακοήν εἰς τό θεῖον θέλημα· καί ὁ ὑπακούων οὐκ ἀξιωθήσεται ἀποκτῆσαι ἀπ᾿ ἐντεῦθεν τήν αἰώνιον ζωήν ἐν ἑαυτῷ; Ναί, ζήσεται εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων!
Λοιπόν ἀγωνισθῶμεν· ἀκονίσωμεν τάς ψυχάς μας εἰς τό ἀκόνι τῆς ὑπομονῆς, ὅπως ἐκφέρωμεν ἔργον εὐάρεστον τῷ Θεῷ· θλίψεις, ἀρρώστειαι, στενοχωρίαι, πειρασμοί, οὐδέν τῶν τοιούτων θά χωρίσῃ ἡμᾶς ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ· διότι ἐκ τῶν προτέρων ἔχομεν διδαχθῆ καί λάβει γνῶσιν, ὅτι στενή καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός, ἡ ὁδηγοῦσα τούς βαδίζοντας αὐτήν εἰς τήν ἄλυπον ζωήν. Ἄκανθοι καί τρίβολοι δεξιά καί ἀριστερά τέθεινται εἰς τήν ὁδόν· ἄρα ἔχομεν ἀνάγκην προσοχῆς πολλῆς.
Εἰς τήν τεθλιμμένην ὁδόν, τήν δοκιμασίαν τῆς ἀσθενείας κ.λπ., ἔρχεται τό ἀγκάθι τῆς ὀλιγοπιστίας, τῆς ἀνυπομονησίας, τῆς δειλίας, νά ξεσχίσῃ τό ἔνδυμα τῆς ψυχῆς· χρεία λοιπόν ἐξαγκυλῶσαι τοῦτο διά τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος καί τῆς ὑπομονῆς, ἔχοντας ὡς πρότυπον τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος εἰς ὅλην τήν ἐπίγειον ζωήν Του εἶχε πολλάς θλίψεις καί πολλά ἀγκάθια κατέθλιψαν τήν παναγίαν ψυχήν Του· διό ἀνεφώνει· “Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν” (Λουκ. 21, 19).
