Ἡ ἐξωτερική εὐγένεια δέν ἀρκεῖ! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, καλοί μου φίλοι, ὁ εὐγενικὸς ἄνθρωπος εἶναι ὁπωσδήποτε ἕνας ξεχωριστὸς ἄνθρωπος. Ἰδιαίτερα σήμερα, στὴν ἐποχὴ τῆς ἀναίδειας, τῆς αὐθάδειας, τῆς ἀγένειας, τοῦ συμφέροντος, τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς ἔλλειψης σεβασμοῦ, τῆς βίας, τῆς μηδενικῆς κατανόησης, τῆς κάμψης τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Τῆς ἐποχῆς ποὺ κυριαρχεῖ ἐκεῖνο τὸ «ἐγὼ τὸν ἔβαλα στὴ θέση του», ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος! Πολλοὶ εἶναι εὐγενικοὶ σήμερα καὶ σοῦ μιλᾶνε «πολὺ ὡραῖα», «καθὼς πρέπει», ἀκόμη καὶ σύμφωνα μὲ τὸ γνωστό μας «σαβουὰρ βίβρ». Ὅμως δὲν πρόκειται γι’ αὐτούς! Καὶ γιὰ ποιοὺς πρόκειται τότε καὶ ποιοὶ εἶναι οἱ ξεχωριστοί; Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους …

* * *

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ εὐγένεια μπορεῖ καὶ ἀνοίγει ὅλες τὶς πόρτες, ἀκόμη καὶ τίς… θωρακισμένες! Ἐκείνη ποὺ σὰν τὸ λάδι μπορεῖ ἐπίσης καὶ ἀνοίγει ἀκόμη καὶ κάθε σκουριασμένη κλειδαριά! Ἐκείνη ποὺ ἐνῷ δὲν κοστίζει τίποτα, ἀγοράζει τὰ πάντα! Ἐκείνη ποὺ ἤρεμα, ἀθόρυβα καὶ ἔξυπνα ἀντιμετωπίζει ὅλη τὴν κακὴ συμπεριφορὰ τῶν ἄλλων. Ἐκείνη ποὺ μοναδικὰ ἀφοπλίζει. Ἐκείνη ποὺ μπορεῖ καὶ ὑποχρεώνει, ὅπως λέει μία Γαλλικὴ παροιμία. Ἐκείνη ποὺ ἐπιπλέον ἐπιβάλλεται καὶ ἐμπνέει καὶ σαφῶς κατορθώνει ὅ,τι δὲν πετυχαίνει ἡ βία, ἡ αὐθάδεια καὶ ἡ ἀγένεια. Τόσο πολύτιμη εἶναι πού, κατὰ τὸν Β. Οὐγκώ, «μοιάζει μὲ τὸ καθαρὸ χρυσάφι ποὺ δὲν σκουριάζει ποτέ».

Μὲ τὴν εὐγένεια συμβαίνει αὐτὸ ποὺ λέει ἡ παροιμία: «Μία σταγόνα μέλι μαζεύει πιὸ πολλὲς μῦγες, παρὰ ἕνα βαρέλι ξύδι»! Ἤ καὶ αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ Γκαῖτε: «Ὅταν συμπεριφερόμαστε στοὺς ἀνθρώπους ὅπως αὐτοὶ εἶναι, τοὺς κάνουμε χειρότερους. Ὅταν ὅμως τοὺς συμπεριφερόμαστε, ὅπως θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι, τοὺς βοηθοῦμε νὰ γίνουν καλύτεροι».

Ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης Καλαΐδης - Ὁ εὐσεβής εἶναι καί εὐγενής!

Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης - Ο ευσεβής είναι και ευγενής!

Μεγάλη σημασία έδινε ο άγιος Πατέρας Ιωάννης στην ευγένεια που πρέπει να χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα τους Χριστιανούς! Και επειδή έδινε πολύ μεγάλη βαρύτητα στην ευλάβεια, την οποία θεωρούσε θεμέλιο της πνευματικής ζωής, συνέδεε τα δύο αυτά χαρίσματα άρρηκτα μεταξύ τους! 

Πολλές φορές που πηγαίναμε να τον συναντήσουμε μας μιλούσε για την ευλάβεια και την ευγένεια, λέγοντας:

" Ο ευσεβής άνθρωπος είναι και ευγενής "! Και είχε δίκιο, γιατί δεν μπορούμε να λέμε ότι έχουμε ευλάβεια προς τον Θεό και την ίδια στιγμή να μην είμαστε ευγενείς προς τον κάθε συνάνθρωπό μας, που είναι η εικόνα Του! Δυστυχώς αρκετές φορές, όσοι θέλουμε να ονομαζόμαστε Χριστιανοί δεν έχουμε την ευγένεια που θα έπρεπε σε ανθρώπους που θεωρούμε ότι δεν έχουν την δική μας "αξία" και "πνευματικότητα".

Ὅποιος εἶναι μετρημένος στὰ λόγια, εἶναι μετρημένος καὶ στὰ ἔργα...

‘...Ὁ χριστιανὸς ὀφείλει νὰ εἶναι εὐγενικὸς μὲ ὅλους. Τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα του νὰ ἀποπνέουν τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ κατοικεῖ στὴν ψυχή του, ὥστε νὰ μαρτυρεῖται ἡ χριστιανική του πολιτεία καὶ νὰ δοξάζεται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Ὅποιος εἶναι μετρημένος στὰ λόγια, εἶναι μετρημένος καὶ στὰ ἔργα.

Ὅποιος εἶναι μετρημένος στά λόγια, εἶναι μετρημένος καί στά ἔργα.

Ο χριστιανός οφείλει να είναι ευγενικός με όλους. Τα λόγια και τα έργα του να αποπνέουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στην ψυχή του, ώστε να μαρτυρείται η χριστιανική του πολιτεία και να δοξάζεται το όνομα του Θεού.

Ἡ εὐγένεια, τοῦ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Για την ευγένεια.

Μεγάλο κεφάλαιο η ευγένεια για τον πιστό άνθρωπο.

Συνήθως όμως, η συμπαθητική αυτή αρετή της ευγενείας, μπαίνει από τους πολλούς στο περιθώριο, και θεωρείται μια υπόθεση ξεπερασμένη, που για να σταθής σήμερα, πρέπει να σε διακρίνει το θράσος, η ελευθεροστομία και η αναίδεια.

Η ευγένεια, θεωρείται σήμερα, νόμισμα απηρχαιωμένο, που θέση δεν έχει στην σύγχρονη ζωή.

Ωστόσο, οι αντιλήψεις αυτές προδίδουν παρακμή και εκφυλισμό στις ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις.

Η ευγένεια ποτέ δεν ξεπέφτει, όπως κι’ η μάνα που τη γέννησε, η αγάπη, γιατί γνήσιο παιδί της αγάπης είναι.

Η ευγένεια συγκαταλέγεται στο σύνολο των χριστιανικών αρετών και είναι δείκτης της πνευματικής καλλιέργειας.

Η διατήρηση της ευγενείας, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική ζωή είναι κάτι αρκετά δύσκολο.

Λίγοι άνθρωποι μπορούν να καυχηθούν ότι διατηρούν την ευγένειά τους και στον ιδιωτικό και απόλυτα προσωπικό τους βίο.

Ένας τέτοιος στάθηκε ο Απόστολος Παύλος.

Φυλακισμένος στη Ρώμη, γράφει στη Β΄του Επιστολή στον Τιμόθεο: «Σύ παρηκολούθηκάς μου τη διδασκαλία τη αγωγή, τη προθέσει» (γ 10).

Εσύ παιδί μου, του γράφει, έζησες την διαγωγή μου και αντελήφθης τις εσώτατές μου προθέσεις.

Σπάνιο πράγμα, να μπορεί κανείς να προβάλει στους συνεργάτες του, σε κείνους μάλιστα που τόσο καιρό έζησαν μαζί του, μια ζωή αγία που να λαμπυρίζει μέσα από το κρύσταλλο της ευγενείας του. Θα πρέπει, όσοι πλησίαζαν τον Απόστολο, να έφευγαν διαφορετικοί.

Είχε ένα κάτι, που αιχμαλώτιζε τους συνομιλητές του. Ή καλύτερα, ήταν ο ίδιος κάτι. Ήταν ευγενής.

Η ευγένεια πάντοτε καλλιεργήθηκε από τα γνήσια χριστιανικά αναστήματα.

Νά ἔχετε καλή συμπεριφορά (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

“Γιατί τίποτε δέν ὑπάρχει πιό κόσμιο ἀπό τήν καλή συμπεριφορά, τίποτε πιό εὐχάριστο καί πιό γλυκό ἀπό τήν καλωσύνη, τήν πραότητα καί τήν ὑπακοή. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι ὠφέλιμος. Καί αὐτοί πού εἶναι τέτοιοι οὔτε τή δουλεία ντρέπονται, οὔτε τόν φτωχό ἀποφεύγουν, οὔτε τόν ἄρρωστο καί στενοχωρημένο, γιατί ὅλα τά ἐξουσιάζει ἡ ἀρετή καί ὅλα τά νικάει... Αὐτά λοιπόν ἄς ἀσκοῦμε καί οἱ δοῦλοι καί οἱ ἐλεύθεροι, καί οἱ γυναῖκες καί οἱ ἄνδρες. Ἔτσι θά γίνουμε ἀγαπητοί καί στούς ἀνθρώπους καί στό Θεό, καί στούς ἀνθρώπους ὄχι μόνο στούς καλούς ἀλλά καί στούς κακούς, καί πρό πάντων σ’ ἀυτούς, γιατί αὐτοί τιμοῦν καί σέβονται πιό πολύ. Γιατί ὅπως οἱ ἀρχόμενοι τρέμουν τούς ἐπιεικεῖς, ἔτσι καί τούς ἐναρέτους οἱ ἀκόλαστοι, γιατί γνωρίζουν τί ἔχουν χάσει”.

“Σέ κακολόγησε κάποιος; Ἐσύ ἀγάπησέ τον. Καί πῶς εἶναι δυνατον;

Εἶναι δυνατό, καί πάρα πολύ δυνατό, ἐάν θέλεις. Ἐάν τόν ἀγαπήσεις ὅταν λέγει καλά λόγια γιά σένα, δέν ὑπάρχει πιά χάρη σέ σένα, γιατί αὐτό τό ἔκαμες ὄχι γιά τόν Κύριο, ἀλλά γιά τήν καλή σου φήμη. Σέ ἔβλαψε κάποιος; Εὐεργέτησέ τον, ἄν ὠφελήσεις κάποιον πού σέ ὠφέλησε, δέν ἔχεις κάμει τίποτε σπουδαῖο. Ἀδικήθηκες καί ζημιώθηκεες σέ πολύ μεγάλο βαθμό, φρόντισε τά ἀντίθετα νά ἀνταποδώσεις. Ναί, σᾶς παρακαλῶ, ἔτσι νά διευθετοῦμε τά ὅσα ἔχουν σχέση μέ μᾶς.

Ἁγίου Νεκταρίου Διδαχές μέρος ι΄ «Χριστιανική εὐγένεια»

Οἱ χριστιανοί ἔχουν χρέος, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, νά γίνουν ἅγιοι καί τέλειοι. Ἡ τελειότητα καί ἡ ἁγιότητα χαράσσονται πρῶτα βαθιά στήν ψυχή τοῦ χριστιανοῦ, καί ἀπό ἐκεῖ τυπώνονται καί στίς σκέψεις του, στίς ἐπιθυμίες του, στά λόγια του, στίς πράξεις του. Ἔτσι, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, πού ὑπάρχει στήν ψυχή, ξεχύνεται καί σ᾿ ὅλο τόν ἐξωτερικά χαρακτήρα.

Ὁ χριστιανός ὀφείλει νά εἶναι εὐγενικός μέ ὅλους. Τά λόγια καί τά ἔργα του νά ἀποπνέουν τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού κατοικεῖ στήν ψυχή του, ὥστε νά μαρτυρεῖται ἡ χριστιανική του πολιτεία καί νά δοξάζεται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Ὅποιος εἶναι μετρημένος στά λόγια, εἶναι μετρημένος καί στά ἔργα. Ὅποιος ἐξετάζει τά λόγια πού πρόκειται νά πεῖ, ἐξετάζει καί τίς πράξεις πού πρόκειται νά ἐκτελέσει, καί ποτέ του δέν θά ὑπερβεῖ τά ὅρια τῆς καλῆς καί ἐνάρετης συμπεριφορᾶς.

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Μέχρι πότε θά σπρώχνουμε τούς ἑαυτούς μας στούς γκρεμούς;»

 «Την ευγένεια συνήθως δεν την κάνει η λάμψη του πλούτου ούτε η αφθονία των χρημάτων, αλλά η ευγένεια των τρόπων, ενώ αντίθετα εκείνοι που στερούνται αυτήν και υπερηφανεύονται από τη δόξα των γονέων τους, στολίζονται μόνο με το απλό όνομα της ευγένειας και όχι με την ουσία του πράγματος, ή καλύτερα το ίδιο αυτό το όνομα αποκαλύπτεται πολλές φορές χωρίς σημασία αν κανείς ανατρέξει στους παλαιότερους προγόνους αυτών των ευγενών.

 

Ο Παύλος ζητούσε την ευγένεια της ψυχής και δίδασκε τους άλλους αυτήν να θαυμάζουν.

 

Δεν είναι λοιπόν μικρό αυτό που τώρα κερδίζουμε από δω, δηλαδή το να μην ντρεπόμαστε για κανέναν από τους ασήμαντους, το να επιζητούμε την αρετή της ψυχής, το να θεωρούμε περιττά και ανώφελα όλα τα πράγματα που μας περιβάλλουν.»

Τό μήνυμα τῆς ἡμέρας

Η αυστηρότητα προς τους πλησίον μας είναι επικίνδυνη. Ο αυστηρός άνθρωπος μπορεί να προοδεύσει μονάχα μέχρις ενός σημείου, και παραμένει απλά στο επίπεδο της φυσικής εγκράτειας. Πρέπει κανείς να είναι ευγενής, πράος και φιλεύσπλαχνος στις σχέσεις του με τους ανθρώπους.

Γέροντας Θαδδαίος

http://epanosifi.blogspot.gr/search?updated-max=2016-06-16T11:54:00%2B03:00&max-results=7

Χριστιανική εὐγένεια

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Οι χριστιανοί έχουν χρέος, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, να γίνουν άγιοι και τέλειοι. Η τελειότητα και η αγιότητα χαράσσονται πρώτα βαθιά στην ψυχή του χριστιανού, και από εκεί τυπώνονται και στις σκέψεις του, στις επιθυμίες του, στα λόγια του, στις πράξεις του. Έτσι, η χάρη του Θεού, που υπάρχει στην ψυχή, ξεχύνεται και σ’ όλο τον εξωτερικό χαρακτήρα.Ο χριστιανός οφείλει να είναι ευγενικός με όλους. Τα λόγια και τα έργα του να αποπνέουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στην ψυχή του, ώστε να μαρτυρείται η χριστιανική του πολιτεία και να δοξάζεται το όνομα του Θεού.

Εὐγένεια: Ἡ πιό ἀποδεκτή ὑποκρισία

Ευγένεια: Η πιο αποδεκτή υποκρισία

(Αμβρόσιος Μπηρς (1842-1913;)

          Ηλιάδης Σάββας, δάσκαλος

     Μια φράση, από έναν Αμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα, άθεο, η οποία  βρίσκει το σημερινό διαμορφωθέν ήθος  και την τρέχουσα πραγματικότητα στην πατρίδα μας να επιβεβαιώνει το αληθές  του σημαινομένου  της. Ήθος, το οποίο διαμόρφωσαν οι άθεοι και αντίχριστοι της πατρίδας μας και  το έχουν ήδη επιβάλει. Κρύβει μια μεγάλη αλήθεια και γίνεται αυτή η ίδια κατήγορός τους.

    Με τη συνεχόμενη μετάγγιση των συνηθειών από την ξεμωραμένη Δύση προς τα καθ` ημάς, φτάσαμε να έχουμε γίνει κακέκτυπο αντίγραφο αυτής, συνονθύλευμα και σύμφυρμα παντοειδών εθών, με αποτέλεσμα τη σύγχυση του  «είναι» και του  «φαίνεσθαι». Του «σχήματι» και του «πράγματι». Της «ειλικρίνειας» και της «υποκρισίας». Του «λέγειν» και του «πράττειν». Της «απλότητος» και της «πολυπλοκότητος».  Του «λογικού» και της «καρδιάς», τα οποία από τα βάθη  της ρωμαίικης παραδόσεως αγωνιζόταν ο Ρωμιός με ένα σκοπό: Να τα διαχειρίζεται διακριτικά, για να συμβιώνει στις μικρές κοινωνίες αρμονικά και με αξιοπρέπεια. Αγωνιζόταν με τις σταθερές πνευματικές διαχρονικές αξίες, που διέθετε και διαθέτει η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός για μια φυσιολογική, απλή και απροσχημάτιστη ζωή. Κατά συνέπεια σήμερα η σύγχυση αυτή έχει απλωθεί  και στην κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας ακόμη και σε χαμηλότερα στρώματα.

Ἀνταύγειες ἀπό τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη τοῦ Γέροντα Γεωργίου Γρηγοριάτη

Ο άγιος Καστορίας έγραψε για τον Γέροντα, ότι ήταν «στολισμένος με την αρετή της ευγενείας… Κι αυτή η ευγένεια, την οποία είχε κι η οποία έβγαινε από τον χώρο της ψυχής του, δεν ήταν απλώς μία καλή συμπεριφορά… ήταν καρπός του Αγίου Πνεύματος. Ήταν μία εσωτερική κατάσταση που οφειλόταν στην παρουσία του Παρακλήτου, που ήταν ενιδρυμένος στον χώρο της ψυχής του… Ο ευγενής είναι αυτός… που βρίσκει τρόπους και ευκαιρίες να τιμήσει και να δείξει την αγάπη του στο πρόσωπο του άλλου, γιατί στο πρόσωπο του άλλου συναντά τον Χριστό… Και η τιμή αυτή δεν είναι υποκριτική, αλλά πηγαία και αληθινή». Επίσης έχει λεχθή για τον Γέροντα, ότι ήταν «ένας άνθρωπος που ήξερε να τιμά, να σέβεται και να αγαπά τον μικρότερό του, τον ασήμαντο και φτωχό».

Και εμείς που είχαμε την ευλογία να είμαστε υποτακτικοί του, απολαύσαμε αυτή την ευγένειά του και την αγάπη του, που σκόρπιζε αφείδωλα όχι μόνον στα καλογέρια του αλλά και προς κάθε άνθρωπο, μικρό ή μεγάλο, επίσημο ή άσημο, και που ανέβλυζε από την αγάπη του προς τον Θεό.

Ὁ εὐγενής... (Μητροπολίτης Καστορίας Σεραφείμ)

Μετεκλήθη από το επίγειο Θυσιαστήριο στο Ουράνιο, τις πρωινές ώρες της μεγάλης δεσποτικής εορτής της Πεντηκοστής και της επιδημίας του Παναγίου Πνεύματος, οκτώ μέρες μετά την κοίμηση του Γέροντος Μωυσή και την ίδια ώρα, ο Αρχιμανδρίτης κυρός Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους.

Ένας πολύτιμος μαργαρίτης.

Ένας πολύεδρος αδάμας.

Ένα ευώδες άνθος της αθωνικής πολιτείας.    

Αναγνωρίστηκε, όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά, ως μία από τις πιο επιφανείς φυσιογνωμίες του συγχρόνου Αθωνικού Μοναχισμού.

Γέροντας Παϊσιος: Γιά τούς ξένους

Όταν πήγαινα με το αεροπλάνο στην Αυστραλία, έρχεται η κοπέλα εκεί και μας πρόσφερε καραμέλες. Πήρα μία - θένκ γιου (ευχαριστώ) - μου λέει.

Δηλαδή ευχαριστώ που δέχτηκες την καραμέλα που σου πρόσφερα.

«Βρε, λέω, αυτοί ξεπέρασαν και τον Άγιο Ισαάκ σε ευαισθησία και λεπτότητα!».

Μετά, προχωρούσα μια μέρα στον δρόμο, βλέπω κόσμο μαζεμένο, πάω να δω… τι είχε γίνει- ένα σκυλάκι το καημένο, το είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο και μαζεύτηκε κόσμος γύρω, να βοηθήσουν, άλλος να πάρει τηλέφωνο, άλλος κάτι άλλο. Πολύ ευαισθησία και ενδιαφέρον, θαύμασα.

Μετά από μερικές μέρες, πάλι περπατούσα στο δρόμο, βλέπω έναν άνθρωπο πεσμένο στο πεζοδρόμιο να βογγάει.

Γιά τήν εὐγένεια (Ἁγ. Ἰσαάκ ὁ Σῦρος)

Μεγάλο κεφάλαιο η ευγένεια για τον πιστό άνθρωπο.
Συνήθως όμως, η συμπαθητική αυτή αρετή της ευγενείας, μπαίνει από τους πολλούς στο περιθώριο, και θεωρείται μια υπόθεση ξεπερασμένη, που για να σταθής σήμερα, πρέπει να σε διακρίνει το θράσος, η ελευθεροστομία και η αναίδεια.
Η ευγένεια, θεωρείται σήμερα, νόμισμα απηρχαιωμένο, που θέση δεν έχει στην σύγχρονη ζωή.
Ωστόσο, οι αντιλήψεις αυτές προδίδουν παρακμή και εκφυλισμό στις ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις.
Η ευγένεια ποτέ δεν ξεπέφτει, όπως κι' η μάνα που τη γέννησε, η αγάπη, γιατί γνήσιο παιδί της αγάπης είναι.
Η ευγένεια συγκαταλέγεται στο σύνολο των χριστιανικών αρετών και είναι δείκτης της πνευματικής καλλιέργειας.