«Ὁ Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, ζοῦσε τό ἱερό μυστήριο τῆς μετανοίας κάθε στιγμή. Γράφει στήν πνευματική του διαθήκη: «Καί ἐνῶ ἀπό μικρό παιδί εἶχα κάνει πολλές ἁμαρτίες, ὅταν ξαναπῆγα στόν κόσμο, συνέχισα τίς ἁμαρτίες, οἱ ὁποῖες μέχρι καί σήμερα ἔγιναν πάρα πολλές. Ὁ κόσμος ὅμως μέ πῆρε ἀπό καλό καί ὅλοι φωνάζουνε ὅτι εἶμαι ἅγιος. Ἐγώ ὅμως αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ὁ πιό ἁμαρτωλός ἄνθρωπος τοῦ κόσμου. Ὅσα ἐνθυμόμουνα βεβαίως τά ἐξομολογήθηκα, ἀλλά γνωρίζω ὅτι γι’ αὐτά, πού ἐξομολογήθηκα μέ συγχώρησε ὁ Θεός· ἀλλ’ ὅμως τώρα ἔχω ἕνα συναίσθημα ὅτι καί τά πνευματικά μου ἁμαρτήματα εἶναι πάρα πολλά καί παρακαλῶ ὅσοι μέ ἔχετε γνωρίσει νά κάνετε προσευχή γιά μένα· διότι καί ἐγώ ὅταν ζοῦσα, πολύ ταπεινά ἔκανα προσευχή γιά σᾶς· ἀλλ’ ὅμως τώρα, πού θά πάω γιά τόν οὐρανό, ἔχω τό συναίσθημα ὅτι ὁ Θεός θά μοῦ πεῖ: τί θέλεις ἐσύ ἐδῶ; Ἐγώ ἕνα ἔχω νά Τοῦ πῶ· δέν εἶμαι ἄξιος Κύριε γιά ἐδῶ, ἀλλ’ ὅ,τι θέλει ἡ ἀγάπη Σου ἄς κάμει γιά μένα. Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα δέν ξέρω τί θά γίνει. Ἐπιθυμῶ ὅμως νά ἐνεργήσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ… Παρακαλῶ ὅλους σας νά μέ συγχωρέσετε γιά ὅ,τι σᾶς στενοχώρησα» . Κείμενο ἔξοχο, ταπεινό, ἀποπνέον ἁγιότητα.
Ἡ βιοτή τοῦ Γέροντα ἦταν μία διαρκής ἐξομολόγηση· διά τοῦτο μποροῦσε νά ὁμολογεῖ ὅτι δέν ὑπάρχει ἀνώτερο ἀπό αὐτό τό μυστήριο τῆς μετανοίας - ἐξομολογήσεως. Στόν ὀρθόδοξο χριστιανό δέν ὑπάρχει ἀδιέξοδο. Ὅ,τι κι’ ἄν κάνει ὅσο χαμηλά καί ἄν πέσει. Δέν μπορεῖ νά ἀπελπιστεῖ, ἐφόσον ὑπάρχει ἡ δυνατότητα τῆς ἀποκατάστασης τῆς σχέσης του μέ τόν Θεό, διά τοῦ πνευματικοῦ. Ἁμαρτάνει κανείς , ὡς ἀδύναμος ἄνθρωπος, ἀλλά ἐξομολογεῖται καί ἔρχεται πάλι ἡ Χάρη τοῦ Χριστοῦ μέσα του. Αὐτά τά ἔλεγε, ἀλλά καί τά ζοῦσε ὁ Γέροντας.
Ὁ τέλειος τρόπος ἀπαλλαγῆς ἀπό τό κακό εἶναι τό μυστήριο τῆς μετανοίας - ἐξομολογήσεως. Αὐτό τό Μυστήριο ἀποτελεῖ τήν τέλεια ἔκφραση τῆς θείας φιλανθρωπίας. Αὐτό διακήρυσσε συνεχῶς ὁ Γέροντας· αὐτό ζοῦσε καί μέ τή βοήθεια αὐτοῦ τοῦ ἁγιωτάτου μυστηρίου γαλήνευε, εἰρήνευε, χαιρόταν, ζοῦσε τή χαρά τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Γέροντας μέ τή σοφία τοῦ Θεοῦ καί τά πολλά του χαρίσματα, μᾶς ἀποκάλυψε καί μιά σπουδαία λειτουργία τῆς ἐξομολόγησης: αὐτήν τῆς θεραπείας τῶν ψυχικῶν τραυμάτων καί τῶν ἀρνητικῶν βιωμάτων τῶν προγόνων μας, πού ὑπάρχουν μέσα μας.
Ἐκτός ἀπό τήν εὐθύνη γιά τά δικά του παραπτώματα ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του καί τό βάρος τῶν βιωμάτων τῶν γονέων καί εἰδικά τῆς μητέρας του. Κατά τή διάρκεια τῆς ἐξομολογήσεως καί ἐνῶ ὁ ἱερέας προσεύχεται γιά τόν ἐξομολογούμενο, ἔρχεται ἡ Χάρις καί τόν ἐλευθερώνει ἀπό τό βάρος αὐτό. Γιά τόν Γέροντα αὐτή εἶναι ἡ «θεία ψυχανάλυση». Μάλιστα τόνιζε, ὅτι αὐτήν τήν ἱκανότητα τήν ἔχουν ὅλοι οἱ πνευματικοί πατέρες· τούς τήν ἔχει δώσει ὁ Θεός.
Ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας, λίγο πρίν κοιμηθεῖ, ἔκανε μία γενική ἐξομολόγηση σέ ὑπέργηρο πνευματικό.
Ἔλεγε ὅτι εἶναι πολύ ὠφέλιμο, ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν ὁ ἄνθρωπος, νά κάνει μιά γενική ἐξομολόγηση. Νά ἀναφέρει ὄχι μόνον τίς ἁμαρτίες του, ἀλλά ὅλα τά βιώματά του, καθώς καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον, ἀντιμετώπισε τά διάφορα γεγονότα τῆς ζωῆς του. Ὁ πνευματικός ἐκείνη τήν ὥρα προσεύχεται καί ἐκπέμπει θεραπευτικές ἀκτῖνες «Θείας Χάρης» μέ τίς ὁποῖες θεραπεύονται τά ψυχικά τραύματα τοῦ ἐξομολογουμένου.
Ἔξοχες ἀνθρωπολογικές καί σωτηριολογικές ἀλήθειες, ἰδιαίτερα ἐπίκαιρες στή σύγχρονη ἐποχή, πού ἔχει περί πολλοῦ -λόγω τῆς ἀπομάκρυνσής της ἀπό τή Χάρη τοῦ Θεοῦ-τή λεγόμενη «ψυχιατρική» καί τούς «λεγόμενους ψυχιάτρους» .
Ὁ Γέροντας ἔλεγε ἀπερίφραστα ὅτι αἰτία τῆς κατάθλιψης εἶναι ὁ ἐγωισμός καί θεραπεία της ἡ ταπείνωση. Μάλιστα τόνιζε ὅτι πίσω ἀπό ὅλα τά ψυχικά νοσήματα κρύβονται δαιμόνια. Οἱ ψυχολόγοι καί οἱ ψυχίατροι, ἐπειδή δέ θέλουν νά μιλήσουν γιά τό διάβολο, χρσιμοποιοῦν ἄλλες λέξεις: ψύχωση, νεύρωση, ἀνασφάλεια, στρές, ἄγχος, κατάθλιψη, μειωμένη αὐτοεκτίμηση, φοβία, ἔλλειψη αὐτοπεποίθησης κ.λ.π. .». ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου).
Ἄς ἀκούσουμε τόν Γέροντα καί ἄς ἐξομολογούμαστε τακτικά. Ὁ
Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός λέγει στούς Χριστιανούς ὅτι θά πρέπει, ἐάν μποροῦν, νά ἐξομολογοῦνται ἀκόμη καί κάθε ἡμέρα, ἤ ἔστω μία φορά τήν ἑβδομάδα. Ἄν αὐτό δέν εἶναι δυνατόν, τοὐλάχιστον μία φορά τόν μήνα. Τό ἐλαχιστότατο, ὁ Χριστιανός ὁφείλει νά ἐξομολογεῖται, 4 φορές τόν χρόνο, πρίν τίς 4 μεγάλες νηστεῖες (Μ. Τεσσαρακοστῆς, Χριστουγέννων, Ἁγ. Ἀποστόλων, Δεκαπενταυγούστου).
Πηγή εἰκόνας γ. Πορφυρίου:Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου