Jednak los nie jest dla niej łaskawy. Ukochany mężczyzna niespodziewanie znika, zostawiając za sobą pustkę, ból i tajemnicę, zamiast domu jest małe mieszkanko, a ogród kwitnie tylko w wyobraźni. Przed pogrążeniem się w rozpaczy ratuje Kamilę ukochana ciocia i wiara w to, że marzenia się spełniają.
Kamila, bliska utraty nadziei, że kiedyś i dla niej zaświeci słońce, otrzymuje niespodziewany dar od losu. Przedwojenna willa z uliczki Leśnych Dzwonków jest miejscem, o jakim marzyła. Zupełnie jakby ktoś czytał jej w myślach...
Ehh. Znowu czuję się oszukana. Wkurza mnie wydawanie jednej krótkiej powieści w trzech tomach. Bo inaczej się tego nie da nazwać. Nawet przeciętny pisarz potrafi zakończyć jeden wątek w jednej książce... czasem nawet kilka. Pani Kasi się to nie udało. I to nie dlatego, że nie potrafi, bo świetnie wiem, że potrafi. Pisze dużo i szybko. Jednak takie celowe dzielenie jednego prostego wątku na dwie czy trzy części jest wkurzające. Nic innego tylko nabijanie kasy.
Książka oczywiście bardzo mi się podobała. Była dokładnie taka jak się spodziewałam. Ciekawa, wciągająca, lekka i odprężająca. Tylko to naciąganie... bez sensu. No chyba, że Pani Kasia uważa, że przeciętna jej "czytaczka" nie jest w stanie zrozumieć więcej niż jeden wątek na raz... i to nie doprowadzony do końca... daje czas na przemyślenie i zrozumienie przed kontynuacją.
Kiedyś mi to nie przeszkadzało. Wiem dlaczego. Bo miałam na półce trzy tomy... i czytałam je ciurkiem... na nic nie musiałam czekać.
No jestem wkurzona.
Oczywiście kupię ebooka następnej części i następnej książki Pani Kasi. Taki mój los i pewnie będę się wkurzać za każdym razem.
Pani Kasiu, proszę przestać nas oszukiwać i zacząć wydawać powieści rozmiarów powieści a nie opowiadań. Na razie ciągle dajemy się naciągać i płacimy 35 zł za opowiadanie. Ale czy długo?
P.S. Ludzie się wkurzają, gdy Peter V. Brett wydaje trzecią część swojej ponad 1200 stronicowej powieści w dwóch tomach... krzyczą, że to oszustwo i naciąganie.... serio?
