Gabriela Gargaś, Wieczór taki jak ten

Autor: Gabriela Gargaś
Tytuł: Wieczór taki jak ten
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Rok wydania: 2017
Ilość stron: 375 + 16 stron instrukcji rękodzieła 

    Bardzo mądra, wzruszająca, ciepła, prawdziwa i przywracająca nadzieję powieść o życiu, relacjach międzyludzkich, trudnych wyborach, wpływie przeszłości na teraźniejszość i przyszłość i nadziei na lepsze jutro. Wystarczy tylko szeroko otworzyć oczy i zobaczyć to co jest wokół nas, zamiast tęsknić za tym czego nie ma.

     Wyjątkowo nie będę przytaczała treści, nawet jej zarysu, bo w książce wcale nie chodzi o snutą przez autorkę opowieści, a przesłanie zawarte w tej historii. Na podstawie doświadczeń życiowych Miśki, Artura, Wiktorii, Leny i Jadwigi autorka przypomina nam co jest w życiu najważniejsze i uświadamia, że w dużej mierze to od nas samych zależy czy jesteśmy szczęśliwi. Pokazuje jak odnaleźć szczęście w sobie i wokół. Pomaga zrozumieć, jak wiele szczęścia spotkało nas do tej pory, nawet jeśli ciągle za czymś gonimy i czegoś nam mało.

     Sceneria, w której dzieje się opisywana historia i osobowość głównej bohaterki pomaga czytelnikom odnaleźć nadzieję, że może być (będzie!) lepiej, że wokół jest dużo życzliwych nam osób, i że własnym uśmiechem możemy prowokować wiele pozytywnych sytuacji na co dzień. Autorka w swojej książce użyła najpiękniejszej definicji miłości, jaką poznałam. W zasadzie wszyscy powinniśmy o tym wiedzieć, ale niestety często o tym zapominamy czy nie doceniamy. Bardzo podobała mi się też przytoczona przez nią przypowieść o tym, że każdy z nas nosi jakiś krzyż i... to nasz krzyż, wcale nie chcielibyśmy nieść innego.

    To też książka o odpowiedzialności, przywiązaniu, akceptowaniu rzeczywistości, naprawianiu błędów i godzeniu się z bliskimi. Rany! Książka mogłaby być przewodnikiem po życiu, czytanym obowiązkowo chociaż raz w roku, by czytelnik nigdy nie zapominał co w życiu ważne, by uświadamiał sobie gdzie popełnił jakiś błąd i zastanowił się jak go naprawić. Tak sobie myślę, że gdyby wszyscy mieli takie podejście do życia jak Miśka to nie było by wojen, konfliktów, ludzie potrafiliby ze sobą współdziałać, zgodnie żyć obok siebie i z każdego dnia czerpać radość. Wszyscy byliby szczęśliwi. Oprócz oczywistego przesłania zawartego w książce znajdziemy tu coś jeszcze. Wyjaśnienie przebiegu choroby Alzhaimera, jego pierwszych objawów i możliwych konsekwencji, co z pewnością pomoże nam zrozumieć i inaczej spojrzeć na osoby dotknięte tą chorobą. Analizując treść książki znajdziemy tu dużo więcej takich mniejszych lekcji. Wszystko to pomoże nam zrozumieć i zaakceptować innych, zbudować dobre i szczere relacje, docenić życie i to co nam przynosi.

     Czuję, że to będzie najlepsza książka tego roku. Bohaterowie i ich historie, zawarte w fabule przesłanie i to wszystko ubrane w piękne, przemyślane słowa, z odpowiednim klimatem. Powieść dopracowana w najdrobniejszym szczególe. Wspaniała, urzekająca, wzruszająca i potrzebna. Cudowna! Obowiązkowa książka w każdym domu, to taka biblia człowieczeństwa.

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

- 2 w 1 (biały, zima)

- Łów Słów - WIEC

- Pod hasłem (w tytule trzy spacje)

- Przeczytam tyle, ile mam wzrostu 3 cm (8 cm z 158 cm)

- 52 książki w 2018 (4)

Francesca Simon, Koszmarny Karolek: Sekrety szkieletów

Autor: Francesca Simon
Ilustrator: Tony Ross
Tytuł: Sekrety szkieletów
Seria: Koszmarny Karolek
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 2012
Ilość stron: 93
Wiek adresatów: do 6 lat

     "Sekrety szkieletów" nie są kolejną książką o przygodach niesfornego chłopca nazywanego Koszmarnym Karolkiem, a zbiorem rożnych ciekawostek na temat ludzkiego ciała oraz świata zwierząt. Większość z tych faktów jest obrzydliwa i źle się kojarzy, ale chyba to doskonały sposób na "zmuszenie" dzieci do rozwijania swojej wiedzy:)

     Mamy tu różne informacje na temat śliny, smarków, siuśków - to tak na rozruszanie i zachęcenie młodego czytelnika do czytania. Później są poważniejsze fakty - te dotyczące mózgu, serca i innych organów. Mnie zaciekawiło to, że gdyby rozciągnąć swoje naczynia krwionośne jak kawałek sznurka, to owinąłby ziemię dwukrotnie - nie pamiętam tego z lekcji biologii. Dowiemy się też sporo różnych informacji na temat kości, skóry, włosów, a nawet zmysłach

    Wiedzieliście, że jeśli zmierzymy się rano i ponownie wieczorem to wieczorny pomiar będzie niższy? Tak działa siła grawitacji na kręgosłup (w nocy wszystko wraca do normy). Ludzkie ciało naprawdę może być fascynujące! W książce znajdziemy też rekordy związane z poruszanymi obszarami, m.in. najdłuższa broda, najdłuższe odnotowane włosy na głowie i... w uszach! 

     Równie ekscytujący jest świat zwierząt i ciekawostki z nimi związane. Czy wiedzieliście, że kalmary mają oczy o 25 centymetrowej średnicy? Albo, że żyrafa ma 53-centymetrowy język? Flamingi rodzą się szaro-białe, a różowego koloru nabywają z czasem przez krewetki, które stale jedzą. Tylko jeden ptak potrafi fruwać do tyłu - koliber. Żaby w ogóle nie piją wody tylko wchłaniają ją całą powierzchnią ciała.

    Wspaniale, że dzieci dowiedzą się, że obgryzając paznokcie narażają się na większą ilość bakterii niż jest pod deską klozetową :) Gdy wyjaśniają to ich rodzice, to dzieciom wydaje się, że to tylko takie marudzenie, ale jeśli przeczytają o tym same, i to "wypowiadane" przez Koszmarnego Karolka to musi to zrobić na nich wrażenie.

     Bardzo fajna pozycja. Nawet lepsza niż zwyczajne przygody Koszmarnego Karolka. Dzieci wraz ze swoim lubianym bohaterem mogą zgłębić różne zagadki natury, rozbudzić w sobie pęd do nauki, chęci do poznawania kolejnych ciekawych wiadomości, więc i samokształcenia. Ponadto mogą zabłysnąć w towarzystwie wiedzą wykraczającą poza treści podręczników szkolnych. Rodzicu! Nie wahaj się przed podarowaniem tej książki dziecku, nawet jeśli nie przepadasz za Karolkiem. Warto!

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

- 2 w 1 (biały)

- Łów Słów - SEKRET

- Przeczytam tyle, ile mam wzrostu 0,8 cm (5 cm z 158 cm)

- 52 książki w 2018 (3)

Justyna Bednarek, Jagna Kaczanowska, Ogród Zuzanny: Miłość zostaje na zawsze (tom 1)

Autorki: Justyna Bednarek, Jagna Kaczanowska
Tytuł: Ogród Zuzanny: Miłość zostaje na zawsze
Seria: Ogród Zuzanny, tom 1
Wydawnictwo: W.A.B. (Grupa Wydawnicza Foksal)
Data wydania: 31.01.2018 (recenzja przedpremierowa)
Ilość stron: 414

    Piękna i ciepła powieść o rodzinie, miłości, przyjaźni, przywiązaniu i lojalności. Te słowa w zasadzie mogłyby wystarczyć, bo tę historię trzeba przeżyć samemu, delektować się wszystkimi wątkami, sukcesywnie odkrywanymi tajemnicami z przeszłości mieszkańców Starej Leśnej.

     Główną oś powieści wytyczają trzy pokolenia pań Czaplicz - 90-letnia Cecylia, około 60-letnia Krystyna i jej córka Zuzanna (w zasadzie jest jeszcze jedno pokolenie - syn Zuzanny - Wojtek). W tej części sagi autorki skupiają się głównie na życiu uczuciowym Zuzanny, próbie odnalezienia szczęścia, miłości i spełnienia. Jest ona bardzo mocno związana z pozostałymi paniami Czaplicz, więc jej losy nieustannie wiążą się z nimi. Zuzanna to blisko 40-letnia kobieta, po rozwodzie, samotnie wychowująca syna (a właściwie ze wsparciem mamy i babci). Jest bardzo dobrym ogrodnikiem, na roślinach zna się jak nikt inny, niestety skąpy szef jej nie docenia, a na pracę w innym miejscu nie ma co liczyć, gdyż w młodości przerwała studia, by poświęcić się rodzinie.

    Autorki stworzyły bardzo barwne postaci. Tu każdy jest "jakiś", ma swoją przeszłość i plany na przyszłość. Panie Czaplicz, małżeństwo Kozaków, Jacek Wtorek, Adam Przygodzki, Irena Sławińska, Wiesław Koczocik, Stanisław Grzybek, August Fąfera, Kazia, Wiola i Jurko - wszyscy oni są nietuzinkowi, ciekawi. Mają wiele wzruszających, chwytających za serce doświadczeń, trudnych decyzji i wyborów za sobą, rozczarowań, tęsknot i uczuć. Czytając książkę delektowałam się każdą stroną, każdym zdaniem, chciałam żeby książka nigdy się nie skończyła. Wspaniale mi było towarzyszyć im w tych kilku miesiącach życia, obserwować ich przemiany wewnętrzne, uświadamianie życiowych błędów, pragnień i uczestniczyć w życiu codziennym. Moją ulubioną bohaterką jest Cecylia - oj chciałabym taka być za 40 lat! - którą pokochałam od pierwszego "wejrzenia". Podoba mi się sposób narracji, język, humor, realizm postaci i miejsca, swojski klimat, duch przeszłości. Wspaniale są tu przedstawione relacje rodzinne, koleżeńskie, partnerskie - nie zawsze łatwe, nie zawsze oczywiste, często skryte, chowające jakąś urazę z przeszłości, ale jednocześnie silne i wierne. Cudownie było mi czytać tę książkę!

    Jestem bardzo ciekawa czy w kolejnej części na pierwszym planie również będą panie Czaplicz, czy może państwo Kozakowie... Tak czy inaczej, już tęsknię za Starą Leśną i jej wspaniałymi mieszkańcami i bardzo chciałabym znów ich "spotkać" (oczywiście Kulczybę, Azę i Ryjka też).

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Grupie Wydawniczej Foksal.

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

- 2 w 1 (biały)

- Pod hasłem (dwóch autorów)
- Łów Słów - MIŁO

- Grunt to okładka - miłość (w tytule)

- Przeczytam tyle, ile mam wzrostu 2,7 cm (4,2 cm z 158 cm)

- 52 książki w 2018 (2)

Andrzej Żak, Samuraj i Anioł Stróż

Autor: Andrzej Żak
Tytuł: Samuraj i Anioł Stróż
Wydawnictwo: Bis
Rok wydania: 2017
Ilość stron: 108
Wiek adresatów: od 9 lat

   Wzruszająca książka o chorobie, umieraniu, godzeniu się z losem i akceptacją tego co nieuniknione, a także kojącej wierze w Boga. 

    Dziecięcy, szpitalny oddział onkologiczny nie jest miejscem przyjemnym. Ani dla lekarzy, ani dla pacjentów, ani dla ich rodzin. Tu codziennie rozgrywają się dramaty. Jak więc walczyć z chorobą? Skąd brać nadzieję i siłę, by stawić czoła chorobie? Teo nie ma dobrych rokowań. Narośl na jego policzku nie tylko szpeci jego wizerunek, to także miejsce, w którym rozwija się złośliwy nowotwór, z którym nie potrafią poradzić sobie lekarze, mimo że stosowali wiele kuracji. Chłopca nic już nie cieszy, nie interesuje. Wszystko jednak zmienia się gdy Teo spotyka swojego Anioła Stróża. Jasny, czyli Anioł Stróż od Teo, to postać którą każdy z nas powinien spotkać na swojej drodze. Dlaczego?

    Wszyscy mamy wyznaczoną drogę którą kroczymy. Różne są te drogi. Dla jednych droga jest łatwa miła i przyjemna. Dla innych kręta, stroma i zawiła. Dlatego też czasami jest nam bardzo trudno iść ciągle do przodu, zwłaszcza, że może nas spotkać dodatkowo silny wiatr, bądź zawierucha. Droga, którą kroczy Teo jest całkowicie nieznana. Chłopak boi się co może być dalej, jakie niespodzianki kryją się za zakrętem. Stąd też obecność kogoś kto pomoże mu pokonać wszystkie trudności.

    Mimo słabości, które nas dopadają, mimo życiowych przeszkód, musimy walczyć jak samuraj o lepsze jutro, musimy dzielnie i odważnie przezwyciężać codzienne trudności. Dzisiejsza młodzież ma problem z umiejętnym rozwiązaniem swoich kłopotów. Anioł pokazuje, że zawsze można znaleźć sposób, jeśli jest ktoś kto wskaże wyjście z sytuacji i pomoże. Rodzice chłopca zginęli gdy był mały, konieczna więc wydaje się obecność kogoś takiego jak Jasny. On wskazuje, daje siłę wewnętrzną i moc…pokazuje różne sposoby pokonania trudności na drodze, w dalszej wędrówce.

    Książka jest silnie ukierunkowana na wiarę, dlatego trudno mi było odnieść się do niej obiektywnie. Potrzebowałam na to więcej czasu. Jednak nawet dla osób niewierzących w Boga książka może być drogowskazem. Ułatwia radzenie sobie z wszelkimi życiowymi przeciwnościami. Ważne jest by szukać wsparcia, umieć mówić o problemach i szukać w sobie siły i wiary, że będzie dobrze. Skupienie uwagi na innych aspektach życia niż sfera zdrowia również pomaga odegnać złe myśli.

    Myślę, że każdy czytelnik wyniesie z lektury książki coś dla siebie, zastanowi się nad życiem, przyszłością, priorytetami i wartościami. 

* * * * *

    Książkę czytałam też dzieciom z klas IV i VI podczas zastępstw. Dawno nie było takiej ciszy podczas zajęć głośnego czytania. Nie zdążyliśmy jeszcze omówić treści, bo czytanie treści w każdej z klas zajmuje 2-3 lekcje, ale dzieci podchodziły do mnie indywidualnie po lekcjach i mówiły, że książka przypomina im "Oskara i panią Różę". Tam Róża była niczym Anioł Stróż, pozwalała Oskarowi przeżyć całe życie w ciągu 10 dni. Tutaj Anioł Stróż pomaga Teo podjąć walkę, zrozumieć i zaakceptować chorobę. 

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu BIS

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

- Przeczytam tyle, ile mam wzrostu - 1,5 (1,5 cm z 158 cm)

- 52 książki w 2018 (1)

ŚBK: Moje ulubione wydawnictwa

Grupa Śląskich Blogerów Książkowych (ŚBK)

niedawno reaktywowała zwyczaj 

tworzenia comiesięcznych cykli tematycznych.

W grudniu pisaliśmy o tym, 

co Śląscy Blogerzy Książkowi chętnie znaleźliby pod choinką,

a w styczniu naszym tematem są:

Moje ulubione wydawnictwa.

Wydawać by się mogło, 

że to temat, nad którym nie trzeba się długo zastanawiać, 

ale u mnie nie jest to takie proste, 

bo na przestrzeni lat te ulubione wydawnictwa się zmieniały.

Zacznę może od początków...

Kiedy byłam w liceum, 

wraz z mamą zapisałam się do Klubu Świata Książki,

gdzie co miesiąc składałyśmy zamówienia na pięknie oprawione książki (najczęściej w twardej oprawie).

Pamiętam, że dzień w którym przychodziły książki zawsze był świętem.

Pamiętam te emocje tuż przed odebraniem paczki, radość z jej otwierania

i cudowny zapach papieru i tuszu, który wydobywał się paczki.

To był prawdziwy luksus w tamtych czasach,

żeby móc w domowym zaciszu wybierać książki z katalogu,

w którym przy zdjęciach okładek znajdował się krótki opis książek.

Brakuje mi tego...

Po różnych perypetiach Wydawnictwo Świat Książki zmieniło nieco profil, częstotliwość wydawania książek i niestety ceny książek.

Ich tytuły nie są już tak pożądane przeze mnie jak kiedyś,

ale zawsze będę miała do wydawnictwa sentyment.

Co dalej?

Myślę, myślę i nie potrafię wymienić jednego wydawnictwa,

które obecnie mogłabym nazwać swoim ulubionym.

Chyba żadne tak naprawdę nie jest "ulubione",

ale kilka jest przeze mnie lubianych.

Poniżej wymienię ich nazwy i krótkie objaśnienia.

Wydawnictwo HarperCollins (dawniej Harlequin/Mira).

Dlaczego je lubię? Bo potrafi mnie zaskoczyć wydawanymi książkami.

"Córeczka" i "Wybór" to książki, które wzbudziły we mnie inne emocje niż te towarzyszące większości lektur.

Podobają mi się też ich książki pod względem technicznym,

a więc rodzaj papieru, użyta czcionka, rozmiar książek i... zapach :)

Lubię też "ich" autorów: 

Ericę Spindler, Alex Kavę, Tess Gerritsen, Heather Graham

i bardzo bym chciała poznać twórczość: 

Jonathana Kellermana, Karin Slaughter, Mary Kubicy

Dzięki Wydawnictwu Filia przekonałam się do książek w miękkiej oprawie,

których kiedyś nie lubiłam.

Bardzo lubię wydawane przez nich obyczajówki - są życiowe, ludzkie, wzruszające, emocjonujące i "prawdziwe".

Ponadto wydawnictwo stosuje piękne okładki,

które trafiają do mojego serca, są ciepłe i swojskie.

To wydawnictwo lubię przede wszystkim dlatego, że mają bardzo duży wybór książek (różne rodzaje literatury) i co miesiąc wydają chyba największą ilość książek na rynku wydawniczym, więc jest z czego wybierać.

Wydawnictwo ma też bardzo fajną stronę internetową - intuicyjną i przejrzystą.

Pięknie wydane książki dla dzieci. 

Bogate w treść, nawet gdy nie są grube objętościowo.

Znakomite ilustracje. 

Wydają klasykę i książki nowoczesne, nadążające za potrzebami dzieci, trendami, a przy tym o dużych walorach edukacyjnych i społecznych.

Wydawnictwo z całą pewnością przyczynia się do rozwoju czytelnictwa u dzieci i młodzieży.

Ma też bardzo przyjemny interfejs strony internetowej.

******************

Na koniec odwrócę temat i wskażę wydawnictwa,

za którymi nie przepadam.

Głównie chodzi tu o stronę techniczną wydawanych przez nich książek,

a w szczególności drażniące, bardzo białe strony, 

cieńszy papier i nieprzyjemne okładki.

Gra towarzyska "Babciu, dziadku, jak to wtedy było?"

Autor: Monika Koprivova
Nazwa: Babciu, dziadku, jak to wtedy było?
Wiek graczy: od 6 do 120
Ilość graczy: od 2 do 12
Długość rozgrywki: 60 - 120 minut

Grę można kupić >>tutaj<<

Opis (z opakowania): 

     Oryginalna gra, przy której babcia, dziadek, mama, tata, a także dzieci i przyjaciele będą miło wspominać rodzinne historie. Opowieści przyjemne, ciekawe, czasem całkiem nieznane, ale zawsze wyjątkowe.

     Karty ze zdjęciami retro inspirują przedstawicieli starszego pokolenia do wspomnień, a młodszym pokazują, jak to kiedyś było. Czy kiedy patrzycie na karty, przychodzi wam do głowy jakaś historia?

     Karty z pytaniami odnoszą się do historii, które zostały opowiedziane w trakcie gry. Kto słuchał pilnie i umie odpowiedzieć, może przesunąć się dalej na planszy. Każda opowiedziana historia i każda poprawna odpowiedź jest unikalna. Dzięki temu gra nigdy się nie znudzi.

     Zwycięża ta osoba, która najlepiej zapamiętała rodzinne opowieści i jako pierwsza dostanie się jedną ze ścieżek na środek planszy. Ale w tej grze wygrana nie jest najważniejsza. Najcenniejsze są same opowieści. Usłyszycie o wydarzeniach, o których nie dowiedzielibyście się w inny sposób. Dzięki temu mnóstwo opowieści babci i dziadka, a także wszystkich Waszych bliskich pozostanie w pamięci jako piękne wspomnienia.

Prosta plansza, dwa zestawy kart i drewniane pionki

Przedmioty na planszy i kartach z obrazkami kojarzą się z PRLem :)

    Prezentowaną grę, pierwszy raz wypróbowałam na rodzinnym spotkaniu, które zorganizowała moja mama z okazji urodzin. Była to idealna okazja, bo w jednym miejscu spotkała się trzypokoleniowa rodzina.

    Zaraz po ciepłym poczęstunku, który przygotowała mama, poprosiłam ją o możliwość opróżnienia stołu i wyciągnęłam grę (która jak widać, nie wymaga dużo miejsca.  Nie wszyscy zdecydowali się na grę, choć szybko zauważyliśmy, że osoby obserwujące grę bawią się równie dobrze jak my :)

Pierwszy etap gry: wszyscy gracze otrzymują po 5 kart ze stosu kart z obrazkami. Karty te mają zainspirować graczy do wspomnień i opowiedzenia o nich. Inspiracją do jednej opowieści może być jedna lub kilka kart z wylosowanych. Następnie gracze kolejno opowiadają swoje wspomnienia (najlepiej jeśli podaje się dużo szczegółów).

Moja kochana mamusia

Drugi etap: po wygłoszeniu wszystkich opowieści, gracze kolejno losują karty z pytaniami. Ich zadaniem jest odpowiedzieć na zapisane na nich pytania. Poprawne odpowiedzi nagradzane są przesunięciem pionka na planszy. Większość pytań dotyczy opowieści, ale jest kilka, które dotyczą innych sfer znajomości członków rodziny (przyjaciół). Jedno z takich pytań sama wylosowałam (dodam, że po mojej prawej stronie siedziała mama:p).

Najłatwiejsze pytanie wieczoru

Przykładowe pytanie dotyczące treści opowiadań

Snikers domagał się uwagi, ale niestety, gra pochłonęła nas bez reszty :)

    Zabawa była przednia! Śmialiśmy się niemal bez przerwy! Gra nam jednak uświadomiła, że choć dość często spotykamy się w tym samym gronie (lub nieco innych konfiguracjach) i spędzamy czas razem to rozmawiają głównie dorośli. Mało było dotychczas sytuacji, w których najmłodsze pokolenie miało okazję usłyszeć różne, rodzinne i prywatne historie. Wspólna gra dała nam tę możliwość i przypomniała jak takie rozmowy są przyjemne. Dla mnie dużym zaskoczeniem były opowieści dzieci. Niby wiemy co młodsze dzieci przeżyły, bo w większości jesteśmy tego świadkami, ale i tak dużym zaskoczeniem był dla nas wybór wspomnień, opowieści, z którymi dzieci skojarzyły wylosowane obrazki, i przede wszystkim uświadomiły co dla dzieci było naprawdę ważne, wyjątkowe i godne zapamiętania. Dzieci z dużym zaangażowaniem słuchały opowieści dorosłych. Każdy z nas poznał jakąś historię, której nigdy wcześniej nie słyszał.

Najstarsze pokolenie

Najmłodsze pokolenie (na przeciwko siedzą jeszcze moi siostrzeńcy i siostra

    Już pierwszy etap gry jest bardzo przyjemny i ciekawy, ale w momencie gdy zaczyna się odpowiadanie na pytania, zabawa się rozkręca. W pierwszej rundzie wszyscy sobie podpowiadali, nie potrafiliśmy utrzymać języków za zębami :p Dopiero gdy wprowadziliśmy zasadę, że jeśli ktoś podpowiada, to nawet jeśli odpowiadający znał odpowiedź, nie może ruszyć swojego pionka, udało nam się spokojnie czekać na swoją kolej. 

    Świetna gra! Po urodzinach, mama wyjechała zagranicę, dlatego najbliższe partie rozegram z moimi uczniami w szkole, będzie to dla nas wszystkich okazja by poznać się lepiej. Jestem bardzo ciekawa jak będzie :)

    Jestem pod wielkim wrażeniem gry, jest rewelacyjna! Polecam!!!

Podsumowanie II edycji wyzwania Cztery Pory Roku

W II edycji wyzwania Cztery Pory Roku 

chęć udziału zdeklarowało 14 osób, 

a ostatecznie do zabawy przystąpiło 11 uczestniczek

(czyli dokładnie połowę mniej niż w poprzedniej edycji). 

Razem przeczytałyśmy 293 książki. 

Nasze wyniki:

Podium:

Brawo!!!

Gratuluję wyników wszystkim uczestniczkom :)

Dziewczyny z podium,

jeśli macie ochotę

to możecie sobie wrzucić banerki zwycięzców:

Świetnie się spisałyście!

Zgodnie z regulaminem osoba, 

która wygrała wyzwanie

czyli Badylarka Domatorka

może wybrać na nagrodę książkę o wartości do 35 zł.

Dałam sobie prawo 

do przyznania dodatkowej nagrody

i z niego skorzystałam :)

W drodze losowania szczęście dopisało...

Epilog - Zaczytana Joana

Obie dziewczyny proszę o adresy 

i wybór tytułów.

UWAGA!!!

Wysyłka nagród może mi się wydłużyć aż do ferii,

czyli pierwszej połowy lutego.

Proszę o cierpliwość!

Zapraszam wszystkie uczestniczki do wspólnej zabawy

w wyzwaniu "2 w 1",

które łączy w sobie Cztery Pory Roku i Grę w kolory.

P.S. Okropna jestem, ale poszłam na łatwiznę i pisząc to podsumowanie bazowałam na wczorajszym...

Podsumowanie III edycji wyzwania Gra w kolory

Kochani!

Nareszcie mam dla Was podsumowanie 

wyzwania "Gra w kolory".

W III edycji wyzwania czytelniczego

"Gra w kolory"

udział wzięło 18 osób (w II edycji 16, a w I edycji 15)

choć po drodze wykruszyło się aż 9!

Czyli do końca dobrnęła tylko dziewiątka.

Razem przeczytałyśmy 313 książek, 

czyli o połowę mniej niż w II edycji (653 książki, w I edycji 528).

Jak się prezentuje podium?

Brawo!!!

Moje gratulacje!

Gratuluję wyników wszystkim uczestniczkom :)

Dziewczyny z podium,

jeśli macie ochotę

to możecie sobie wrzucić banerki zwycięzców:

Świetnie się spisałyście!

Zgodnie z regulaminem osoba, 

która wygrała wyzwanie

czyli Badylarka Domatorka

może wybrać na nagrodę książkę o wartości do 35 zł.

Wiecie, że dałam sobie prawo 

do przyznania dodatkowej nagrody

i z niego skorzystałam :)

W drodze losowania szczęście dopisało...

Księgozbiór Kasiny

Obie dziewczyny proszę o adresy 

i wybór tytułów.

UWAGA!!!

Wysyłka nagród może mi się wydłużyć aż do ferii,

czyli pierwszej połowy lutego.

Proszę o cierpliwość!

Zapraszam wszystkie uczestniczki do wspólnej zabawy

w wyzwaniu "2 w 1",

które łączy w sobie Grę w kolory i Cztery Pory Roku.

Zapowiedzi/nowości styczeń 2018

Przywykliście już do nowego roku?

Ja nie bardzo...,

ale pocieszające jest to, 

że w styczniu ukaże się wiele ciekawych książek,

więc dobrze, że się rozpoczął :)

Dzisiaj będzie bez moich komentarzy, bo nie mam nastroju..

Wrzucam więc same opisy książek.

Autor: Renata Kosin

Tytuł: Jedwabne rękawiczki

Wydawnictwo: Filia

Ilość stron: 440

Laura wiedzie spokojne życie na ostatnim piętrze przedwojennej warszawskiej kamienicy, gdzie mieszka wraz mężem i córkami. Czuje się tam szczęśliwa i bezpieczna, do czasu, gdy znajduje na podłodze salonu amarantowy koralik ze strzępkiem srebrnej nici. Intuicja podpowiada jej, że jest on ważny, podobnie jak zdjęcie dziewczynki z lalką ukryte za obwolutą starego albumu, listy wypchane strzępkami znalezionych pod podłogą papierzysk oraz jedwabna rękawiczka z wyhaftowanym tajemniczym symbolem.

Chęć wyjaśnienia tajemnicy zaprowadzi Laurę do maleńkiego francuskiego miasteczka i domu z zamkniętymi okiennicami. Wewnątrz czekają na nią zarówno odpowiedzi, jak i nowe pytania. 

Powieść o tajemnicach przeszłości, i cenie jaką trzeba zapłacić za ich poznanie.

*************************

Autor: Sarah A. Denzil

Tytuł: Milczące dziecko

Wydawnictwo: Filia

Ilość stron: 400

Latem 2006 roku Emma Price bezsilnie patrzyła, jak z rzeki wyłowiono czerwoną kurtkę jej sześcioletniego syna, Aidena. Ciała nie odnaleziono. 

Dopiero dziesięć lat później Emma odkryła, że na powrót może cieszyć się życiem. Wyszła za mąż, oczekuje drugiego dziecka i poczuła, że znowu ma kontrolę nad swoim życiem. 

I wtedy wraca do niej Aiden. 

Chłopak nie jest w stanie mówić, ale jego ciało opowiada historię zaginięcia. Liczne rany i złamania rzucają nieco światła na koszmar, przez który przeszedł. Okazuje się również, że Aiden wcale nie wpadł do wody. Aiden został porwany. 

Emma usiłuje porozumieć się z nastolatkiem i odkryć tożsamość sprawcy bestialskich czynów. Ale kto w ich małej wiosce mógł dopuścić się tak straszliwej zbrodni? 

Tylko jej syn zna całą prawdę. Jednak jak opowiedzieć o niewyobrażalnym?

****************************

Yyyyyyyyyyy myślałam, że więcej książek mnie zainteresuje...

znalazłam kilka innych ciekawych tytułów, 

ale opis fabuły nie porywa mnie aż tak, 

żeby nie móc sobie odpuścić.

Stosik grudniowy

:)

Od góry:

1. Justyna Bednarek, Jagna Kaczanowska "Ogród Zuzanny" - egzemplarz recenzencki
2. A. J. Finn "Kobieta w oknie" - egzemplarz recenzencki
3. Beata Wawryniuk "Motyl na szpilce" - darmowy egzemplarz, pozostałość po wymianach ŚBK z lat 2000 - 2007
4. Harlan Coben "Nieznajomy" - wymiana ŚBK
5. Maria Ulatowska "Pensjonat Sosnówka" - wymiana ŚBK
6. Maria Ulatowska "Sosnowe dziedzictwo" - wymiana ŚBK
7. Erica Spindler "Pętla" - wymiana ŚBK
8. Amanda Coplin "Morelowy sad" - wymiana ŚBK
9. Sylwester Latkowski "Czarny styczeń" - wymiana ŚBK
10. Dorota Schrammek "Wiatr wspomnień" - za punkty na granice.pl
11. Guillaume Musso "Central Park" - zakup własny
12. M. L. Stedman "Światło między oceanami" - zakup własny
13. Magdalena Witkiewicz, Alek Rogoziński "Pudełko z marzeniami" - prezent świąteczny
14. Katarzyna Puzyńska "Motylek" - prezent świąteczny
15. Agnieszka Krawczyk "Magiczny wieczór" - prezent świąteczny
16. Karolina Wilczyńska "Serce z bibuły" - prezent świąteczny
17. Karolina Wilczyńska "Po nitce do szczęścia" - prezent świąteczny
18. Natalia Sońska "Zakochaj się, Julio" - prezent świąteczny
19. Kuchnia polska - pysznie i zdrowiej - z Biedronki za 1 gr.

Książki idealnie pasują do nowych regałów :)

Podsumowanie XII odsłony wyzwania Cztery Pory Roku

To już ostatnie miesięczne podsumowanie wyzwania

Cztery Pory Roku.

Za 2-3 dni pojawi się podsumowanie całoroczne

choć już teraz wyniki są jasne.

Myślę jednak, że warto poczekać na oficjalne podsumowanie roku.

Nie ma się jednak co smucić, 

bo zabawa będzie trwała nadal, tyle, 

że w połączeniu z wyzwaniem Gra w kolory,

co daje nam całkiem nowe wyzwanie "2 W 1".

W grudniu przeczytałyśmy więcej książek niż w listopadzie - super!

Nasze wyniki wyglądają następująco:

Podsumowanie grudniowej odsłony wyzwania Gra w kolory

To już ostatnie miesięczne podsumowanie wyzwania

Gra w kolory.

Za 2-3 dni pojawi się podsumowanie całoroczne

i tym samym zamkniemy pewien rozdział.

Nie ma się jednak co smucić, 

bo zabawa będzie trwała nadal, tyle, 

że w połączeniu z wyzwaniem Cztery Pory Roku,

co daje nam całkiem nowe wyzwanie "2 W 1".

Edit 02.01.2018r., godz. 16:35 
(dot. zgłoszenia Epilog - Zaczytana Joana)

W grudniu w wyzwaniu wzięły udział 4 5 uczestniczek

razem przeczytałyście 12 13 książek.

Zwyciężczynią miesiąca jest ponownie eduko7 !!!!!!

która przeczytała 5 książek!

BRAWO!

Mnie się niestety nie udało nic pasującego przeczytać,

liczę, że w 2018 roku się poprawię.

Przeczytałyśmy:

Aine

Badylarka Domatorka

eduko7

Epilog - Zaczytana Joana

Księgozbiór Kasiny

Sympatyków wyzwania zapraszam do wspólnej zabawy 

w łączonym wyzwaniu "2 w 1".

W styczniu czytamy książki w okładkach 

zimowych lub/i w kolorze białym.