Jørn Lier Horst, Zagadka hien cmentarnych

Autor: Jørn Lier Horst
Przekład: Milena Skoczko
Tytuł: Zagadka hien cmentarnych
Seria: Clue, tom 4
Wydawnictwo: Smak Słowa
Miejsce i rok wydania: Sopot 2016
Ilość stron: 148 + pierwszy rozdział piątego tomu, który w Polsce ukaże się w 2017 roku
Wiek adresatów: 11 - 14 lat 

     Czwarta część serii Clue ani na chwilę nie zwalnia tempa! Wręcz przeciwnie - tyle się tu dzieje, że nie sposób oderwać się od książki. W "Zagadce hien cmentarnych" przede wszystkim poznamy całą prawdę na temat śmierci matki Cecilii, ale autor dostarczy nam o wiele więcej emocji!

     Cecilia, Leo i Une na starym, nie służącym już do pochówków cmentarzu odkrywają rozkopany grób. Trudno znaleźć winnego, gdyż deszcz rozmył wszystkie ślady. Przyjaciele jednak nie poddawają się i postanawiają rozwikłać tę zagadkę. W trakcie poznawania prawdy młodzi ludzie trafiają na wskazówki dotyczące trzech różnych spraw, wszystkie związane z przeszłością.

    Mam wrażenie, że Cecilia, Une i Leo dochodzą do coraz większej wprawy poznając kolejne tajemnice i coraz lepiej radzą sobie z rozwiązywaniem kolejnych zagadek. Są sprytniejsi, odważniejsi i śmielsi w swoich poczynaniach. Można powiedzieć, że opanowali techniki śledcze, potrafią łączyć fakty i zwracają uwagę na z pozoru nieistotne szczegóły, które łączą się w logiczną całość. 

    W tej części autor nawiązuje do myśli filozoficznych duńskiego filozofa Sørena Kierkegaarda, który twierdzi, że "życie można zrozumieć, patrząc nań wstecz. Żyć jednak trzeba do przodu". I tą właśnie zasadą kierują się młodzi bohaterowie. Czytelnicy przeczytają też o tym, że zawsze mamy jakiś wybór - "albo-albo" i to od nas w dużej mierze zależy jak potoczy się nasze życie.

     Świetna seria, świetna książka! Tutaj chyba dzieje się najwięcej! Uwielbiam tych młodych, nieustraszonych detektywów - amatorów. Gwarantowany dreszczyk emocji i powiew strachu. Trudno oderwać się od książki, w której napięcie stale wzrasta. Żal tylko, że kolejna część ukaże się dopiero w 2017 roku. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Smak Słowa

oraz Buisness & Culture

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

- Grunt to okładka - niepokój

- Pod hasłem (spacyjkowe schodki)

- Przeczytam tyle, ile mam wzrostu - 1,3 cm (24,5 cm z 158)

- 52 książki w 2016 (19)

- Dziecinnie

Jørn Lier Horst, Zagadka salamandry

Autor: Jørn Lier Horst
Przekład: Milena Skoczko
Tytuł: Zagadka salamandry
Seria: Clue, tom 1
Wydawnictwo: Smak Słowa
Miejsce i rok wydania: Sopot 2015
Ilość stron: 150 + pierwszy rozdział drugiego tomu

   Kryminał młodzieżowy trzymający w napięciu od pierwszej kartki, gdzie akcja nie zwalnia nawet na chwilę - wręcz przeciwnie! Świetnie dostosowana do odbioru dla młodszych czytelników, nie tracąc przy tym na powadze sytuacji. Czyta się szybko i przyjemnie. Bardzo dobry początek serii.

    Na plaży Zatoki Okrętów nastolatka Cecilia Gaathe, córka właściciela nadmorskiego hotelu "Perła", odnajduje zwłoki tajemniczego mężczyzny (tajemniczego, bo nikt z okolicznych mieszkańców go nie zna). Na miejscu pojawia się też Leo, syn nowej pracownicy "Perły", który żywo interesuje się sprawą. Wkrótce Leo wraz z Cecilią i jej przyjaciółką Une (i jej psem Egonem) rozpoczynają własne śledztwo, by przekonać się czy utonięcie mężczyzny było nieszczęśliwym wypadkiem czy też kryje się za tym coś innego. Przyjaciele wplątują się w sprawę wykraczającą poza granice kraju. Co chwilę pojawiają się nowi podejrzani, goście w pensjonacie, którzy dodają sprawie grozy i jeszcze większej tajemnicy. Rozwiązanie zagadki, jest tak emocjonujące, że czytelnik nie jest w stanie odłożyć książki nawet na chwilę.

     Jestem absolutnie zachwycona książką! Wszystko zostało tu dobrze napisane, nie można się do niczego przyczepić :) Ciekawy pomysł na fabułę, interesujące postacie (zarówno grupa młodych bohaterów, ich rodziny oraz hotelowi goście). Wartka akcja, co rusz to nowe wskazówki, nowi podejrzani, niepokojące rozmowy i sytuacje. Szczerze mówiąc to jak porównam książkę z innymi kryminałami (dla dorosłych) to ta jest lepsza pod każdym względem i całą resztę daleko pozostawia w tyle. Podoba mi się jak bohaterowie łączą fakty, nie odpuszczają (pomimo bojaźliwej natury Cecilii i grożącego im realnego niebezpieczeństwa) i z wielką determinacją dążą do celu. Moją uwagę przykuło też odniesienie Starego Tima do nauk Sokratesa, zwłaszcza uwaga, że istota rzeczy tkwi w szczegółach, z czego zresztą od razu skorzystał Leo. To w szczegółach znajdziemy wszystkie odpowiedzi na trapiące nas pytania. Na końcu książki znajduje się też krótka notka na temat przekonań Sokratesa, więc czytelnicy mogą sami nauczyć się myśleć tak, jak najwybitniejsi filozofowie świata.

      Gorąco polecam tę książkę, jestem przekonana, że cała seria będzie utrzymana na podobnym poziomie. Jest to wartościowa lektura nie tylko dla młodych czytelników. Zafascynowana tą pozycją bardzo chciałabym poznać "dorosłe" książki autora i mam nadzieję, że szybko to nastąpi.

      Książka jest REWELACYJNA!!!

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

- Odnajdź w sobie dziecko (śmierć)

- Grunt to okładka (głowy są, ale twarzy nie widać :p)

- Przeczytam tyle ile mam wzrostu (1,3 cm)

- 52 książki w 2015

Katarina Mazetti, Grób rodzinny

Autor: Katarina Mazetti
Tytuł: Grób rodzinny
Wydawnictwo: Czarna Owca
Miejsce i rok wydania: Warszawa 2014
Ilość stron: 228

Zdjęcie pochodzi z tej strony.

     Ufff... odetchnęłam z ulgą gdy zobaczyłam "Grób rodzinny". Po lekturze "Faceta z grobu obok" czułam niedosyt, wtedy sprawy Benny`ego i  Desiree nie były dokończone. Nie byłam pewna czy książka będzie miała swoją kontynuację, więc godzinami zastanawiałam się jaki mógłby być finał tej niezwykłej historii miłosnej.

      Jeśli kogoś z Was urzekły losy Benny`ego i  Desiree w pierwszej części to teraz będziecie po prostu zachwyceni! "Grób rodzinny" jest o wiele lepszy!

      Choć Desiree i Benny uznali, że dzielące ich różnice są zbyt duże, by mogli żyć razem to ich losy nie zostały całkiem rozdzielone. Desiree, niezależna bibliotekarka z miasta, kochająca teatr, zielone jedzenie i wygodne życie, miała do Benny`ego - prostego rolnika i hodowcy krów jedną "maleńką" prośbę. Jak to mówią "nawet trzepot skrzydeł motyla może wywołać tajfun na całej półkuli" i tak też było w przypadku tej pary. Jedna decyzja, jedno zdarzenie odmieniło ich życie o 180 stopni. Dalej było różnie. Raz świeciło słońce, innym razem było pochmurnie i padał deszcz. Gdy nastała burza, wydawało się, że już nigdy nie zaświeci słońce!

     W drugiej części bohaterowie nabrali pokory, wykazali się dużym zrozumieniem i zaakceptowali siebie i swoje przyzwyczajenia. Oczywiście było różnie, ale zauważyłam, że Benny i Desiree bardzo dojrzeli wewnętrznie. Miałam wrażenie jakby stali się do siebie bardziej podobni, a dzielące ich różnice nie były już tak wyraźnie ostre. Ta przemiana mnie zafascynowała! Nie umiałam oderwać się od książki. Czekałam na wakacje jak na zbawienie (do piątku byłam jeszcze na półkoloniach). Wczoraj niemal nie wychodziłam z sypialni, aż nie skończyłam książki. Jednak nawet po jej zamknięciu nie mogłam przestać myśleć o bohaterach. Bardzo, bardzo ich polubiłam. Stali  się mi bliżsi, bo wydawali mi się bardzo prawdziwi w swoich uczuciach, emocjach. Jestem zachwycona tym jak Autorka pokierowała ich życiem, jak dokonała w nich wewnętrznej przemiany zachowując typowe cechy osobowości. Mimo tych wszystkich zmian pozostali sobą. Bardzo przypominają mi mój związek z mężem. Mieszkamy ze sobą tyle lat i żyjemy w zgodzie, mimo ogromnej ilości dzielących nas różnic, odmiennych upodobań i zainteresowań.

     Książka jest absolutnie cudowna! Polecam ją wszystkim, bez względu na preferencje czytelnicze. Warto poznać tę niezwykłą historię związku Desiree i Benny`ego. Książkę można czytać oddzielnie, ale by zrozumieć pokrętne losy bohaterów i ich wewnętrzną przemianę lepiej zacząć od pierwszej części.

P.S. Zauważyłam, że na okładce pierwszej części jest błąd w nazwisku autorki. Tutaj jest to Katarina Mazetti, a tam Katarina Mazzeti :(

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Agnieszce

i Wydawnictwu Czarna Owca

Książka przeczytana w ramach wyzwania:

- Czytamy powieści obyczajowe

- Klucznik (tomisko NIE opasłe)

Ingrid Hedstrom, Pod ziemią w Villette

Autor: Ingrid Hedström
Tytuł: Pod ziemią w Villette
Seria: Czarna Seria
Wydawnictwo: Czarna Owca
Miejsce i rok wydania: Warszawa 2014
Ilość stron: 343


Zdjęcie pochodzi z tej strony.

Dlaczego skandynawski kryminał? Otóż odpowiedź jest bardzo prosta.... zaciekawił mnie opis  książki Ingrid Hedstrom " Pod ziemią w Villette". I tak właśnie rozpoczęła się moja krótka przygoda z tą powieścią. Krótka, bo jest tak ciekawa, że przy końcu powieści ma się niedosyt, że książka ma zaledwie 343 strony.

      "Pod ziemią w Villette" to 3. część serii z sędzią śledczą Martine Poirot, dwóch wcześniejszych niestety nie miałam przyjemności przeczytać (ale planuję to zrobić) jednak w niczym to nie przeszkadzało. Między innymi dlatego, że autorka na początku swojej książki umieściła spis wszystkich postaci oraz ich role, sądzę, że jest to bardzo duże ułatwienie. Ja sama zajrzałam tam co najmniej kilka razy. Pozwoliło mi to skupić się na książce, a nie szukaniu w pamięci postaci i jej roli w całym śledztwie. 

       Akcja powieści toczy się w belgijskiej wiosce, gdzie podczas rozładunku rudy żelaza zostaje znalezione ciało młodego dziennikarza. Dziennikarz ginie w niewyjaśnionym miejscu i okolicznościach. Sprawa jest tym bardziej tajemnicza, że na wierzch wypływają wydarzenia, które miały miejsce dawno temu, a o których nie można tak łatwo zapomnieć. Śledztwo prowadzi sędzia śledcza, Martine, która nie tylko świetnie potrafi kierować swoim zespołem, ale sama podejmuje nie rzadko niebezpieczne działania. Czy można uciec przed przeszłością? Czy po wielu latach można rozwiązać na pozór sprawę nie do rozwiązania? To pytanie pozostawiam Wam. 

     Książkę uważam za bardzo ciekawą, polecam ją każdemu kto lubi skandynawskie kryminały, ale nie tylko. Książkę czyta się łatwo i przyjemnie bez zobowiązań czytania wcześniejszych i późniejszych części powieści.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Agnieszce

i Wydawnictwu Czarna Owca

Książka przeczytana w ramach wyzwania:

- Pod hasłem (308-348)

- Klucznik 

(śmierć w rozdziale + autor jeszcze nie czytany)

Katarina Mazzeti, Facet z grobu obok

Autor: Katarina Mazzeti
Tytuł: Facet z grobu obok
Wydawnictwo: Czarna Owca
Rok wydania: 2014
Ilość stron: 228

Zdjęcie pochodzi z tej strony.

    Samotność jest zawsze tak samo przykra, bez względu na to kogo dotyczy. Bez względu na to skąd pochodzimy, jaki mamy kolor skóry, gdzie mieszkamy, gdzie pracujemy i jaki mamy status społeczny - boli tak samo. Początkowo udajemy sami przed sobą, że tak jest nam dobrze, że jesteśmy "ponad to" i że świetnie bawimy się w swoim towarzystwie. Nikt nas nie rozlicza z czasu, nikt nie mówimy co mamy robić, nie zmienia naszych planów, nie zawodzi nas i w każdej sytuacji możemy być sobą, bo nie trzeba się dla nikogo starać. W pewnym momencie uświadamiamy sobie, że prawda jest inna. Pierwsze co robimy po powrocie z pracy to włączenie radia lub telewizji - by nie czuć tej dołującej ciszy. Niestety oglądając komedię nie mamy z kim się śmiać, przy horrorze do kogo się przytulić. Uświadamiamy sobie, że tak naprawdę w ogóle nie mamy do kogo się odezwać. Nie ma komu relacjonować na gorąco przebiegu rozmowy z szefem, dziwnych zdarzeń na mieście, nieprzyjemnej sytuacji w sklepie... Odczuwamy dojmującą samotność. Przeraża nas fakt, że gdy po którejś nocy po prostu się nie obudzimy to zanim ktoś się zorientuje, może minąć nawet kilka dni. Brakuje nam kogoś w prozie życia codziennego.

     Te same odczucia mieli bohaterowie książki "Facet z grobu obok". Desiree i Benny pochodzą z dwóch różnych światów. Można rzec, że dzieli ich niebo i ziemia... ale łączy samotność. Poznają się w najmniej romantycznym miejscu jakie można sobie wyobrazić - cmentarzu. On odwiedza grób rodziców, ona przychodzi do męża. Wydawać by się mogło, że ta historia nie może się wydarzyć! Ona - wykształcona, "ułożona" bibliotekarka. Mieszka w mieście, uwielbia teatr i operę, interesuje się filozofią i ma wszechstronną wiedzę w wielu dziedzinach. On - prosty rolnik (by nie powiedzieć prostacki...), "jak mnie Panie Boże stworzyłeś, tak mnie masz" - nie troszczący się o wygląd zewnętrzny i wewnętrzny, nie dbający o ład i porządek. Działający schematycznie, prostolinijny i nie wymagający zbyt wiele od życia. Ważne by krowy wydoić na czas, potem coś zjeść i iść spać. Mimo to, tych dwoje desperacko szukając bliskości łączy się. Nie jest to łatwy związek, właściwie z góry skazany na porażkę. Czy tej dwójce jednak się uda? Hmmm...

      W życiu układa nam się bardzo różnie. Nie jesteśmy w stanie przewidzieć tego co los dla nas szykuje. Można pomyśleć, że autorka stworzyła niemożliwą historię, ale... mnie i mojego męża też w zasadzie dzieli wszystko: wykształcenie, model rodziny, osobowość, charakter, poglądy, potrzeby, zainteresowania, marzenia. My nawet wszystkie potrawy i napoje lubimy inne! Wszystko nas dzieli! A mimo to jesteśmy ze sobą 10 lat, a - uwaga! - zamieszkaliśmy ze sobą po 17 dniach znajomości!!! Da się? Da się! Czy naszym bohaterom też się uda? Tego nie zdradzę, ale byłam mocno zaskoczona. Natomiast samo zakończenie książki wywołało we mnie niedosyt. Bo jak to tak? Niedokończona historia???

      Bardzo podoba mi się historia, w której bohaterami są osoby niedoskonałe, niewyidealizowane tylko zwyczajne, można nawet powiedzieć nudne :) Prostota Benny`ego mnie... urzekła! Poważnie! Autorka zastosowała ciekawy zabieg naprzemiennego monologu bohaterów, poznaliśmy więc punkt widzenia i Desiree, i Benny`ego w każdej sytuacji. Odtwarzali oni w myślach swoje rozmowy, przebieg dnia. Analizowali swoje oczekiwania, rozczarowania, potrzeby i rzeczywistość. Świetnie pokazano dylematy związane z różnicami między kochankami. Z pozoru banalna historia wcale taką nie jest. Autorka spojrzała w duszę swym bohaterom i świetnie pokazała ich uczucia i wątpliwości w treści. Tylko to zakończenie... Dla mnie ta historia jest niedokończona, a więc i nie zamknięta. Czuję się oszukana, bo nie wiem wszystkiego (uff ładnie wybrnęłam nie nazywając rzeczy po imieniu :p).

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Agnieszce

i Wydawnictwu Czarna Owca

Książka przeczytana w ramach wyzwania:

- Czytamy powieści obyczajowe*

* Książka przeczytana na początku lutego

Pokuta, Olle Lonnaeus

   

     W sierpniu pierwszy raz odważyłam się wziąć udział w wyzwaniu Sardegny Trójka E-pik, propozycje na sierpień wydawały mi się bardzo ciekawe. Była to też okazja, by wreszcie sięgnąć po jakąkolwiek książkę z literatury skandynawskiej, bo chyba jestem ostatnią osobą, która do tej pory tego nie zrobiła. Jakiś czas temu (chyba w maju) dorwałam w Matrasie jedną z takich książek za 5zł! i bez wahania kupiłam, bo... kryminały skandynawskie robią przecież furorę. 

    Niestety... nie wiem czy to "wina" danej książki czy cała literatura skandynawska jest taka - nie dałam rady przeczytać książki. Treść ciągnie się i ciągnie, nie sposób wyłuskać właściwej fabuły, gdyż nudne opisy sprawiają, że zapomina się, co się wcześniej przeczytało. Siedziałam sobie w Tatrach nad Czarnym Stawem Gąsienicowym i chciałam nadrobić to, co porzuciłam przez wyjazd w góry, ale opis otwieranego piwa i wszystkich czynności temu towarzyszących skutecznie zniechęciły mnie do książki. Początkowo myślałam, że powrócę do lektury po powrocie do domu, jednak stwierdziłam, że to strata czasu - w końcu jest o wiele więcej ciekawszych książek...

     Tak więc niestety nie ukończyłam wyzwania :(

Do książki może kiedyś powrócę, ale na pewno nie w najbliższym czasie...

A teraz pytanie do Was!

Czy wszystkie kryminały skandynawskie mają takie nudne, ciągnące się w nieskończoność opisy???

Miałam w planach książki Larssona i Lackberg, ale teraz sama już nie wiem...