Końcówka

ten rok był jak smuga światła
niknąca w odmętach nocy
jak ogon spalonego paliwa
na niebie po samolocie
rozmywający się w pustce
przestrzeni
bez szans na powrót
na déjà vu
tego co minęło

Jesienny autoportret

Na nic Cheruby

myślę że sięgam dna
myślą mową i uczynkiem
pod przykryciem dobrego życia
rozbudzam w samotności
śpiące Demony
stopniowo
jeszcze w omamach lęku
i resztek przyzwoitości
daję im dostęp
do pełni mojego
skurwysyństwa
skrywanego skrzętnie
pod dawno już zgniłymi
korzeniami Drzewa
poznania dobra i zła