Niedzielny Kontrast

Ucieczka?

Zdolność myślenia doprowadza mnie często do rozpaczy. W takich okolicznościach zawszę pragnę zatopić się natychmiast w błogich abstrakcjach snu i ulec racjonalnemu wyłączeniu. Chociaż i tu pojawia się myśl nawołująca do przespania życia... .

Lapida 38

Gdyby tak na raz, na skinienie palca, zebrać do jednego worka i następnie potrząsnąć; wszystkie systemy moralne, filozoficzne, religijne, cały ten ogół indywidualnych światopoglądów oraz teorii przez nas wyznawanych lub propagowanych - uzyskalibyśmy najbardziej chaotyczną, wybuchową, absurdalną, groteskową, morderczą, straszną, niebezpieczną i nieobliczalną wizję świata w jego i tak nad wyraz dość pogmatwanej i pełnej relatywnych wzniesień i upadków historii.

Wyboje

"Nie ma autentycznego liryzmu bez szczypty wewnętrznego szaleństwa."

E. Cioran

O jakże wobec tego długa i grafomańska droga przede mną. Zapewne przy jej końcu zdam sobie sprawę, że przez ten cały dany mi czas nie ruszyłem się z miejsca choćby o krok.

Cisza*

*Uwielbiam to słowo. Jego znaczenie, zastosowanie. Wyjątkiem jest forma wykrzyknika. W tej postaci jest dla mnie nieprzyswajalna, chyba że rzeczywiście wymaga tego określona sytuacja. Ale to już ostateczność. Na szczęście sporadyczna, wręcz znikoma w swoim występowaniu. W ciszy dochodzi do nas głos wielu istotnych zagadnień, przemyśleń, postanowień. Lubię ją traktować również dosłownie - zewnętrznie i wewnętrznie. Jako preludium do niebytu przy zaciśniętych oczach i zagryzionych wargach. Wiem, to tylko chwilowy miraż, oszukańczy trik, zwodniczy odskok. Jednakże atmosfera uzyskana dzięki temu zabiegowi posiada niepowtarzalną grę sytuacyjną. Niczym małe dziecko w chwili lęku lub niezdefiniowanego strachu. Raz, dwa, trzy - zamykam oczy. Nie ma mnie, nie ma ciebie, nie ma was, nie ma niczego. Zafascynowany umiejętnością zwodzenia samego siebie, przybijam piątkę z Georgem Berkeleyem za jego chylenie czoła ku immaterializmowi. Jakkolwiek wydawałby się być naiwny w swojej wymowie i przesłaniu.

Jean Michel Jarre - Waiting for Cousteau

Smaczek

W całym pieprzonym Londynie południowo-zachodnim w miarę najlepszą spinach ricottę możesz zakupić w przy obskurnym wejściu do również obskurnej stacji metra Tooting Bec. Piszę "w miarę", gdyż mimo wszystko zanim ją otrzymasz do spałaszowania ze smakiem, musisz odczekać swoje 45 sekund w mikrofali. Czysty niefart jeżeli chodzi o topografię miejsca a mimo wszystko chwilowy orgazm dla japy za jedyne 1.49 £. Zresztą szpinak to wzniosła rzecz ;)

Sen

A kiedy w czasie pełni
księżyc zastąpi mi oczy
Spłynę strugą białego światła
w senną otchłań jak wodospad

Pień

Skrywam w
mowie
myśli
uczynku
Skrywam w
sobie
poczerniałe
jak wyschnięta smoła
jak bryła węgla
z głębin ziemi wydobyta -
konary drzew
poruszane wiatrem serca
Na tle szarego nieba
przybieram bezlistną postać
tłumiącą ból obdzierania z kory

Wyblakłość

ruchome ulice
martwa inspiracja
nadaje życia tłu

Nasza ch(w)ała

Dni człowieka są jak trawa:
Tak kwitnie jak kwiat polny.
Gdy wiatr nań powieje, już go nie ma
I już go nie ujrzy miejsce jego.

Psalm 103

I to by było na tyle jeżeli chodzi o odwieczne szukanie własnej chwały na przestrzeni zmieniających się stuleci. Czas mocarstw, przepychu, fleszy, reflektorów, przegniłych czerwonych dywanów, kultywowania skrytych zboczeń i pożądliwości, zabiegów upiększających blaknie coraz bardziej wraz z nastaniem kolejnego poranka.
I tylko idiota jest na tyle głupi by pomyśleć, iż jest w stanie oszukać śmierć i zachować niezmienny wigor ciała. Niestety nie da się jednak wstrzyknąć botoksu do mózgu.

Z innej beki

Jeżeli miałbym już wybierać ciężkie brzmienie z zakresu bardziej komercyjnej strony drugiego oblicza krainy łagodności, to bez wątpienia skierowałbym swoje uszy na trzy płyty:

• Pantera - Vulgar Display Of Power
• Tool - Latelarus
• Opeth - Deliverance

Oddając namiastkę jednego z wielu dźwięków, udaję się w chwilowe zapomnienie i odosobnienie. Powrócę gdy przyjdzie mi na to ochota. Nawet długo utrzymujące się mgły muszą kiedyś dać za wygraną i poddać się procesowi powolnego opadania. Dzięki temu widzenie staje się nieco bardziej wyraźniejsze i szersze w swoim odbiorze. A rosa na kończynach substancji posiadających tchnienie życia jawi się zazwyczaj jako zwiastun dobrej pogody.

Wzrok

ileż to już lat
ciągle ten sam widok
przed zmęczonymi oczami

Migotania

odcienie szarości
są jak któreś tam
z kolei wołania serca
pochłonięte bezpowrotnie
akustyką martwego echa

łzy wrzynające się w policzki
przez gwałtowne podmuchy wiatru
zeschłe gałęzie trzaskające z pokorą
pod naporem stawianych kroków

wszystko to jest jak sen człowieka
o doskonałej podróży pegazem
zmuszonym do lotu z podciętym skrzydłem
ponad dolinami ludzkiego utrapienia

Dziura w sercu

Utwierdzić się w absolutnym przekonaniu, że "coś" znaczysz. Trudny orzech do zgryzienia. Niejednemu posypały się przezeń zęby. Jego nieudolna obróbka zajmuje zazwyczaj całe życie. A i tam nawet, gdzie nastaje kres, na łożu dogorywania pogłębiony w ostatecznej malignie mózg szprycuje na wpół już dyszące, otoczone zwiotczałym i bezsilnym ciałem serce pytaniami bez odpowiedzi. Niedosyt niepewności, aż po zgon.