Moje Zadupia Świata

Lubię otwarte przestrzenie, nie zmącone nadmiarem ludzkiej aktywności. Gdzie swoista głusza z wiatrem świszczącym w uszach, daje ci po mordzie i pozwala zapomnieć przez chwile, że jesteś wytworem kultury, społeczną jednostką, krostą cywilizacji, zadrą na dupie pędzącego świata.

Przymykam oczy. Zaciągam się głęboko powietrzem. Łyk wódki, zgarnięcie łzy rękawem z oka i niechciany powrót do układnego życia...

Cooperation

... like urine.

Ulica Szkolna - Lublin (fragment...)

... wyrwany z kontekstu tak jak ja z rozdziału o miejscu niespełnionego przeznaczenia.

Sporadycznie marzę, by być Orłem

***

Myślałem już,
że nie powrócę z tej drogi.
Swój sens pogrzebałem skrzętnie
pod wapiennym szkieletem
obumarłego dworu.
Ucichł wiatr.
Wisła skryła się w zaroślach.
Blask słońca przygasł
jak na zawołanie Czarta.
Ja zaś wpółżywy,
siedziałem na krawędzi
stromego urwiska.
Pod zakurzonym niebem -
mimo dnia strącałem
do plecaka
gwiazdy zapomnienia.

K.Dln. 12.VI.2012

Samotnia

Przez chwilę miałem wrażenie, że trzymany w ręku długopis jest sztyletem o długim niekończącym się ostrzu. Każde napisane słowo było dla mnie jak mocny cios w sam środek serca. Nieopisany ból, zmieszany z masochistyczną rozkoszą. W głębi siebie skomlałem o więcej ...

Luigi Rubino - Behind the Clouds

Kobieta w oknie

Chłopcy

W blasku porannego słońca
chłopcy w grupie żwawo idą
Pod zadaszeniem sklepu
obok łubianek z truskawkami
leniwie popijają piwo
lekceważąc czas
Późnym popołudniem
w gwarze splątanych języków
zaczerwienione karki
uciskają drżącymi dłońmi
Oczy jak kapsle z butelek
rzucone na żywioł chwili
ślepo połyskują
Spod białych bejsbolówek
zamiast łez
krople potu z czoła spływają

Lublin 08.VI.2012.

Gotów jestem III

Gwar miasta. Jakże bliskiego. Zmiany czasu wdzierające się w oczy jak morska sól. Styl "bycia", tak odległy od tego, który w sposób niezmienny tli się w moim sercu. Wszystko to sprawia, że chciałbym zacząć biec. Bez ustanku. Jak najdalej od siebie i bliskich mi miejsc. Zamiast powietrza, łapać w płuca wiatr. A kiedy i jego już zabraknie po prostu zniknąć bezpowrotnie.

Gotów jestem umrzeć i odrodzić się po raz trzeci...

***

urwane myśli

urwane słowa

urwane dźwięki

urwana mowa

rozmyty

- widok

- obraz

- pejzaż

sponad dachów kamienic

tylko cisza

podtrzymująca bieg życia

Lublin 03.VI.2012.

Gotów jestem II

Wrażliwość jest jak przypadłość zniedołężniałego starca z wytartą laską w dłoni. Chybotającego się na obolałych nogach na wszelkie możliwe strony. Szyderczo wyśmiewany przez zalążki egzystencjalnych pędów ziemi, uparcie drepcze przed siebie z oczami mocno utkwionymi w cel własnego przeznaczenia.

Gotów jestem umrzeć i odrodzić się po raz drugi...

Widok ludzi. Niezliczona ilość oddechów, spojrzeń, paraliżuje mnie od wewnątrz. Odbiera mi chęć jakiegokolwiek działania. Sprawia, iż mentalnie flaczeję, słabnę, omdlewam...

***

ten wiersz

co rodzi się

w zalążku myśli

jest jak rozerwana gardziel

jak blizna na ręku po nożu

jak ciemna noc

pełna sił złowrogich

jak zardzewiały klucz

do serc niegdyś bliskich

jak płyta grobu

poddana korozji czasu

Lublin 30.V.2012.

Gotów jestem I

W momencie, gdy chaos dnia przybiera niczym nieobciążony porządek, człowiek jest w stanie dostrzec bezwartościową istotę, każdej uchodzącej w niebyt godziny. Każda minuta jawi się jak nasączona pobudzającą wonnością gąbka. Obracana starannie dookoła pod zaciskającą się dłonią, wyciska z siebie życiodajną energię tak długo, aż osiągnie stan całkowitego wyschnięcia.

Gotów jestem umrzeć i odrodzić się po raz pierwszy...

Lublin 28.V.2012