Ushuaia, Arjantin’in Tierra Del Fiego – Ateş Toprakları eyaletinin başkentidir. Dünyanın sonundaki şehirdir. Ushuaia’nın güneyinde sadece askerî üslerde insan varlığı bulunur. Antarktika’ya yakınlığı nedeniyle iklimi bir hayli serttir. 2013 sayımına göre nüfusu 60 bin olan Ushuaia’da bugün 70 bin kişinin yaşadığı tahmin edilmektedir. Son yıllarda turizmin gözde yerlerinden biri haline gelen şehirde, Dünyanın Sonu Müzesi, Dünyanın Sonu Deniz Feneri, Dünyanın Sonu Postanesi ve Dünyanın Sonu adını taşıyan pek çok otel, motel, restoran, kafe gibi çeşitli işletmeler bulunur. Antarktika yolculuklarının çıkış noktasıdır. Ushuaia’da isteyenlerin pasaportlarına “Fin Del Mundo – Dünyanın Sonu” damgası vurulur. Kimi turistler buna beş peso kimileri de on beş dolar ödediklerini söylerler. İkisi de doğrudur, damganın gerçek fiyatı belirsizdir.
Dünya bir şaka olmalıdır ayrıca.
Ayfer Tunç, okurlarını taşranın karanlığından alıp dünyanın bir ucuna götürüyor. Şimdilik daha ötesi yok.
KİTAP HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİM;
Kuru kızın hikayesi ilginçti, evlenmediği için bu lakabı vermişler, bir an bana da aynı şeyi söylüyorlarmı diye düşündürdü. Kardeşinin ölümünden sonra yaşadıkları ise gerçekten düşündürücü idi.
KİTAPTAN ALINTILAR;
Hayat karşısına herhangi bir fırsat çıkarmadı, aksine her dönemeçte elini ayağını bağladı, sürekli sırtına yük yükledi, onu olduğu yere mıhladı.
******
Hayat yine bir fırsat sunmadı, bağlarını inatla ve cesaretle çözen kendisi oldu.
*******
İnsan bu. İyi olması da kötü olması da kendi özüne ve içinde bulunduğu şartlara bağlı. Şartlar kötüleştikçe kötülük de artıyor.
********
Yaşanan her şey zamanla soluyordu. Öyle bir soluyordu ki belli belirsiz bir iz bırakıyordu arkasında. İnsan bu ize bakıyor ama yaşandığından emin olamıyordu.
*******
İnsanlar şaşkınlıklarını ya da alay ettiklerini gizlemeye gerek görmeden uzun uzun bakarlardı ona, çoğu sırıtmaktan ağzını toplayamazdı.
*******
Beden büyürken insanın yaşadıklarına göre şekil alıyordu.
*******
İyiliğin kıymetini bilmemek nankörlüktü.
*******
İyilikle kötülüğün nerede başlayıp bittiği konusunda kafası hep karışıktı.
*******
Birine bir iyilik yaptıktan sonra kendini üstün hissetmenin verdiği bu doygunluk olmasa kimsenin kimseye iyilik yapacağı yoktu aslında.
Merhametin özü kötücüldü, bu yüzden maraz doğuruyordu.
******
Hastalık masraflı bir durumdu çünkü, evde ağır bir hasta varken insan maddi yardıma ihtiyaç duyuyordu.
*******
Şikayet etmenin de dua etmenin de hiçbir şeyi değiştirmediğini çok küçükken öğrenmişti.
*******
Ölümün yaşı yoktu.
*******
Annesi uyuyanın üstüne kar yağar yerdi.
*******
Pastanın vaat ettiği dünya erişilmezdi.
Mutluluk gerektiriyordu pasta yemek, iyi şeyler, hoş duygular, en azından sebep ya da insan.
*******
Hayat böyle bir şeydi, başına gelen, kuramadığın, yapamadığın.
Kimseye nasıl bir hayat istersin diye sorulmuyordu.
*******
Hayat denen bu şey çok cilveliydi ama pek hayırlı sonuçlara varmazdı bu cilveler.
******
Tüketim karşıtı bir blogta insan alışveriş yapan hayvandır diye bir cümle okumuştu.
*******
Ten çok garip bir şeydi.
Zenginlik de öyle
******
Zamanı doğa değil hızlı koşan hayat belirliyordu.
Hayat bazen zamanı bile geçiyordu, öyle hızlı bir koşmak içindeydi dünya.
*******
KİTAPTAN ÖNERİ YOUTUBER
