Sen vardın, ben vardım ama var olmanın içinde yokluğun hep zirvesindeydik. Pistte yer bulamayıp İstanbul semalarında dönüp duran bir uçak gibiydi aşk. Hangi saati, hangi günü bekledik biz seninle? Beklerken penceremde sardunyalar soldu. Sancılı bir bekleyişti bu. Sancı nedir bilir misin sen? Seni bilmem ama benim çok büyük sancılarım vardı ve sana sancılarımdan hiç bahsetmedim. Mesela ellerinsiz kaldım diye tırnaklarım etlerinden söküldü. Sökülürken sancısını omuriliğimde hissettim. Sana sarılamayayım diye vurulan zincirler bileklerime geçti, kangren oldum. Nefesinden esen rüzgar çiçeklerime düşmedi diye nefessiz kaldım. Gözlerimde gözyaşı kalmadı, içime ağlamaktan yanan göz pınarlarımın sancısını ne sen sor ne ben söyleyeyim. Kokunu alamadığım her gün nabzım biraz daha yavaşladı. Ben bir vakit gözlerine daldım ve sonra bir baktım ki kendimden fersah fersah uzaklaşmışım. Ah ben, aşkına müptela olurken dertlere de iptila olmuşum. Kısacası özleminden öldüm. Hem de öyle bir öldüm ki daha önce ben hiç böyle ölmemiştim.
Hamiyet Akan
çok fenaa :) yıktın geçtin yine :)
YanıtlaSilSen de gülümsettin geçtin yine :)
SilMerhabalar Yürekten Kaleme.
YanıtlaSilBir ölüm var ki, onu ancak zamanı gelince tadacağız ve o tadı kimseyle paylaşamayacağız. Yaşarken de ölmekler ve ölümler var ki, bunlardan biri de sizin paylaşımınızda yer aldığı gibidir.
Bir sıkıntı ya da olumsuz bir şey yaşadığımız da "ölüp ölüp dirildim, ya da öldüm öldüm dirildim" diye şikayetlenmiyor muyuz? İşte bu sıkıntılı durumlar her konuda yaşanabilir olup, en acısı yürekten kaleme inenlerdir.
Kaleminize, emeğinize ve yüreğinize sağlıklar dilerim.
Selam ve saygılarımla birlikte sağlıklı ve huzurlu günleriniz olsun.
Merhabalar, çok teşekkür ederim.
SilBen de size sağlıklı ve huzurlu günler diliyorum.
Selamlar, saygılar.
Seviyorum ben romantizmi ve yüksek duyguların yoğun anlatımını. İş saatlerinin ortalarındayım. Beynim zonkluyor bu gerçekten olabilir bir şeyse ve yine de gülümsedim. Birilrinin bizlere duyguları hatırlatması lazım.
YanıtlaSilSevgiler
Hayat bize verilmiş emanet bir süre ve o süre zarfında acısıyla tatlısıyla bir çok duyguyu içimizde yaşıyoruz. Duygular olmasaydı rolü olmayan bir figürana dönerdi insan. Necip Fazıl bir şiirinde şöyle der: "Ne acı kaybetmek için sahiplik! Ölümlüyü sevmek, ne zor iş!.. Hayat mı, püf desen kopacak iplik, Çıkmaz sokaklarda varılmaz gidiş." Hayat onun dediği gibi kısacık bir an ve bu anın içinde seviyoruz, kaybediyoruz, ölüyoruz, diriliyoruz, sorguluyoruz vs. ve tüm bu insani edinimler duygu denilen yola doğru itiyor ve insanı insan yapan yere götürüyor. Duygularımız hep var olsun ki yaşamın bir anlamı olsun.
SilYorumunuza çok teşekkür ediyorum ve işlerinizde kolaylıklar diliyorum.
Sevgiler
Sancılı bekleyişler hiç olmasın Hamiyet Hanım. Sevenler, sevgiyle kavuşsun. Bu yalnızca sevgiliye söylenmiş bir söz değildir benim açımdan. Evlada, ana-babaya, kardeşe de...
YanıtlaSilDuyguların haykırarak dışa vurulmuş, çok güzel ifade edilmiş bu yazı için sizi tebrik ediyorum. Var olun.
Çok kıymetli paylaşımınıza teşekkür ediyorum.
Nazlı Hanımcım, bende bu çok değerli yorumunuz ve güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim.
SilSevgi ve sağlıcakla kalın.