Filcowy renifer Olci

Dziecię me raduje się na okoliczność świąt. Bardzo lubi całe przedświąteczne "zamieszanie", a najbardziej lubi robić drobne świąteczne prezenciki. I właśnie wyigłowała renifera. Nie miała wzoru, siadła i zrobiła renifera :) Dumna jestem z Dziecięcia przeokrutnie.

Tutaj w towarzystwie złotej bombki szydełkowej

Tutaj w towarzystwie słoika który zrobiłam przy użyciu szpachli i złoceń. Może zrobię kilka takich bombek.

 Renifer dostał złoty dzwoneczek

Świątecznie już?

Już na wielu blogach są świąteczne dekoracje. Nie chciałabym być gorsza :) Zrobiłam gwiazdki z kordonka biało-srebrnego. Na zdjęciach nie widać jak błyszczy.

Tak sobie przypomniałam, że w wakacje pod namiotem robiłam bombki z kordonka. "Wykopałam" i usztywniałam na balonach i oto efekt w kilku odsłonach i tłach

Bombki też powstają z biało-srebrnego kordonka 

Święta zapowiadają się na kolorowo i na biało :) 

Dziękuję Wam za każde słowo. Wszystkie niosą moc i siłę. Dziękuję.
Zaglądam na Wasze blogi, nie zawsze zostawiam komentarz, ale zawsze się zachwycam Waszymi umiejętnościami.

Niedokończone

Do tej pory miałam tak, że jak coś zaczęłam to i kończyłam. Coś mi się zmieniło, pewnie po to żeby nudno nie było. Więc teraz mam tylko zaczęte rzeczy a skończonych...
nic.
Postanowiłam pokazać te początki, a czy pokażę skończone, kto wie.

 Wróciłam do koralików, będzie wisiorek

 Sznur koralikowy, jeszcze duuużo koralików do przerobienia

 ozdoby świąteczne też rozpoczęte, teoretycznie ma być to bombka

 Szal z włóczki mocherowej

Czapka dla łysola, znaczy dla mnie samej
Obejrzałam po raz kolejny "Miasto aniołów" - wniosek -  anioły mają do bani, ludzie to fajnie mają: czują wiatr, ciepło, smak, dotyk, płaczą.

Dziękuję Wam za komentarze i wsparcie jakie dostałam po ostatnim poście. Nawet nie wiecie jak ważne jest każde słowo w takiej sytuacji. Z niektórych się śmiałam, przy niektórych się wzruszałam.
Chemia jest straszna. A bardziej samopoczucie po tym zajzajerze. Fakt że będę łysa odszedł jakoś na dalszy plan. I wiem, że nie ja pierwsza i nie ostatnia, ale jak człowiek chce się zakopać w ściółkę, zasnąć i obudzić się dopiero jak będzie lepiej, to wydaje się, że jedyna jestem.
Zgodnie z dewizą Magdy  Prokopowicz "łeb do słońca" kieruję łeb w górę, pozdrawiam i dziękuję Wam, że jesteście ze mną :)