Z kociołka czarownicy: bursztyn

wtorek, stycznia 28, 2014

Z motyką na słońce, czyli moje zmagania z drucikami

Ale tak właściwie, to czy ktoś kiedykolwiek udowodnił, że motyką nie da się słońca przekopać? Bo ja nic takiego nie słyszałam...
I dlatego, kiedy już się naoglądałam różnych wrappkowych prac w internecie - wyciągnęłam zapasy swoich drutów z odzysku i zaczęłam owijać. Najpierw powstał taki komplecik:

Wiem, że daleko mu do doskonałości, ale to mój pierwszy raz...

A komplecik szybko przydał się mojej najstarszej córce.

Natomiast ja owijałam dalej. Zrobiłam i dla siebie miedziany komplet:

W końcu przyszedł czas, aby zmierzyć się ze srebrem. Znalazłam w swoich zbiorach piękny okaz bursztynu - sporą surową bryłkę (ok 4 cm). Postanowiłam ją oszlifować, oprawić w srebro i podarować mojej Cioci na imieniny. Dobrze, że zabrałam się za to z dużym wyprzedzeniem, bo obróbka bursztynu zajęła mi zdecydowanie zbyt dużo czasu, ale ręce tak mi się przy tym trzęsły, że musiałam co chwila robić długie przerwy. Najważniejsze, że w końcu się udało: oszlifowałam, nawierciłam otwór i oprawiłam. Żałuję, że nie sfotografowałam go przed- ale po- zaprezentował się tak:

Kolejny bursztyn oprawiłam również w srebro, w prezencie dla pewnej Danuty. Ten powędrował aż do Kanady:

Były też turkusy:

I korale:

Oraz wiele innych.

Jestem typowym samoukiem. Wszystkiego co umiem nauczyłam się sama, trochę podglądając innych, trochę z książek (kiedyś) lub internetu (teraz). Ale przecież nie musi tak być zawsze. Dlatego wiosną zeszłego roku postanowiłam wziąć udział w warsztatach wire-wrappingu u Sunflower. Wizyta okazała się owocna - dowiedziałam się kilku ciekawych rzeczy, poznałam parę pasjonatek takich jak ja i wykonałam taki oto śmieszny wisior: