Bağlama

An Evaluation for The Ballads Measured With 23 and 30 Bars Taking Partin Trt Turkish Folk Music’s Repertoire in Consideration of The Turkish Music’s Usûl Tradition. The concept ‘usûl’ is one of the two main elements of the music. In the system of ‘meşk’ which is a basic education model of the Turkish music, usûl, has a prominent role in the process of handing down the Turkish music to the next generations. Although Turkish Folk Music and Classical Turkish Music are nourished from the same source, the works produced are in different kinds and forms. In our study, the different perspectives in the ‘usûls’ of Turkish Folk Music and Classical Turkish Music have been revealed and at the same time, the role and the importance of ‘usûl’ in a consistent sense of education and performance have been examined. The current perception of ‘usûl’  in Turkish FolkMusic cannot express and contain the tradition enough, which also affects the performance and education in a negative way. As a solution, it has been tried to present a suggestion by taking into consideration of the necessity of expressing and performing the ballads within the frame of Turkish Music’s ‘usûl’ tradition. Within this context, ensuring the integrity by reading music can only be possible with the ‘usûl’. In this study, the necessity of developing the common theory of‘usûl’ has also been emphasized. The notes of the ballads measured with 23 and 30 bars taking part in TRT Turkish Folk Music’s repertoire have been examined, and the measuring errors have been taken into consideration with the underlying reasons. In addition to that, it has been tried to account for all these errors and results. The ballads mentioned above are rewritten again in accordance with the findings we obtained. Therefore, a new ‘usûl’ has been suggested to Turkish music ‘usûl’ corpus.

Mızrapsız icra tekniği (şelpe), Anadolu’nun kadim çalgılarından sazın (bağlamanın) geçmişten bugüne uygulanan ancak 80’lerden önce şehir müzik kültüründe neredeyse hiç görülmeyen geleneksel tekniklerindendir. Özellikle 90’lardan itibaren farklı yörelerde icra edilen geleneksel tekniklerin, diğer çalgılardan uyarlanan ya da yeni keşfedilen tekniklerle harmanlanması sonucu “modern şelpe tekniği” olarak da isimlendirilen bu yeni anlayışın tohumları atıldı. Güncel ihtiyaçlara cevap veren dokusu ve müzikal kapasitesi ile akademik çalışmalara konu olan modern şelpe tekniği; konserlerde, stüdyo kayıtlarında ve müziğin diğer uygulandığı alanlarda giderek yaygınlaştı.  Kısa sürede şehir müzik kültüründe “yeni bir gelenek” oluşturan bu anlayışla yapılan üretimler sonucunda, geleneksel halk müziği ile farklı müzik türlerinden eserlere yapılan düzenlemeleri ve besteleri içeren özgün bir repertuvar oluşmuştur. Bu çalışma, şehir müzik kültürü içerisinde mızrapsız saz çalım teknikleri için yapılan yeni üretimlerin bir araya getirildiği bir külliyat toplama çabasının sonucudur. Kitapta yer alan eserler detaylı bir notasyon anlayışı ile notalandırılmış olup ek olarak verilen DVD içerisinde kitaptaki eserlerin ağır tempolarda icra edilmiş videoları bulunmaktadır.

Ülkemizde halk müziği alanında sahadaki ilk derleme çalışmaları Kültür Müdürlüğü'nün görevlendirdiği Seyfettin ve Sezai Asaf kardeşlerce 1925 yılında başlayıp Darü'l-Elhan, Halk Bilgisi Derneği ve Ankara Devlet
Konservatuvarı bünyesinde ve öncülüğünde gerçekleştirilen derleme çalışmalarıyla 1950'li yıllara kadar yoğun olarak devam etmiştir. Derlenen binlerce halk müziği ezgisi Ankara Devlet Konservatuvarı'nda arşiv memuru olarak görev yapan Muzaffer Sarısözen'in çabaları ve Ankara Radyosu'nda kurduğu Yurttan Sesler Topluluğu ile notaya alınarak yurt geneline yayılmaya başlamıştır. Bütün bu süreçlerde iyi niyetlerle yapılan
derleme çalışmaları ve nota yayınları Ankara Radyosu'nda başlayan sürecin de etkisiyle TRT himayesinde şekillenmiş ve hâlâ da şekillenmektedir. Türk Halk Müziği'nin korunması , yaşatılması ve öğretilmesi için birer araç niteliği taşıyan TRT Türk Halk Müziği Notaları, doğal olarak halk müziğimizle ilgili bütün eğitim/öğretim ortam ve koşullarını da etkilemiş ve şekillendirmiştir. Bu notalara bakıldığında halk müziğimizin genel karakterine uygun olarak sözlü ezgilerin çoğunlukta olduğu , eşlik eden çalgı ya da çalgı topluluklarının niteliği ve niceliği ile ilgili bilgilerin yer almadığı, tempo, nüans ve dinamik işaretlemelerinin neredeyse hiç yapılmadığı göze çarpmaktadır. Bağlama eğitiminde kullanılan nota yayınlarının da çoğunlukla TRT notaları ya da onlar referans alınarak yeniden yazılmış yayınlar olduğu dikkate alındığında TRT Türk Halk Müziği Notaları'ndaki eksiklik ve yanlışlıkların yaratacağı problemlerin boyutu önem kazanmaktadır.
In our country, in the field of folk music, the first compilation of the work of the Office of Culture appointed Seyfettin and Sezai Asaf brotbers, starting in 1925 Daru'l-Elhan, Halk Bilgisi Derneği within the body of the
Ankara State Conservatory and performed under the leadership of the work of the assembly until the 1950s continued intensive, he Ankara State Conservatory archive officer, who served as the efforts of Muzaffer
Sarısözen, compiled thousands of folk tunes of music notes and was established in Radio of Ankara with Yurttan Sesler Topluluğu (Voice of Country Ensemble) has started to spread throughout the country. The
whole of this process in good faith with the work of the assembly notes and publications, Radio of Ankara, in the process, starting with the impact of the TRT was shaped under the auspices of, and that is stili taking shape. Turkish Folk Music survival, protection and which serve as a tool to teach TRT Turkish Folk Music Notes, naturally ali about our folk music teaching/learning environment and conditions have also influenced and shaped. To this note, if you look, our folk music of the general character, as appropriate; oral majority of the melodies, accompanied by the instrument or the instrument of the communities related to the quality and quantity of the information and are not included; beat, dynamic and nuance sign almost never done outstanding. The bağlama notes of publications used in training, mostly TRT notes, or they re-written using the reference publications, considering that TRT Turkish Folk Music Notes the deficiencies and problems arising from inaccuracies in the size of importance.

Bağlama için yapılmış metot çalışmalarının önemi ve gerekliliği ortada olmakla birlikte bu çalışmaların çoğu, ticari kaygılar taşıdıkları ve akademik çerçeveden uzak, teknik, estetik, pedagojik ve metodolojik açılardan yetersiz oldukları gerekçesiyle eleştirilmektedir. Halk müziği alanında çalışan akademisyen sayısındaki artışla birlikte bu alandaki akademik yayın ve çalışmaların da kayda değer bir şekilde arttığı ve nitelik bakımından tatmin edici, oldukça düzeyli metodolojik yayınlar yapılmaya başlanmasının gelecek adına umut verici olduğu görülmektedir. Ancak geçmişten itibaren bu yayınların çok azında bağlama için kullanılan notasyonun görece bir durumu yansıttığından bahsedilmektedir. Bir çalgının evrenselleşebilmesi adına oldukça önemli olan bu hususun çoğunlukla gözden kaçırıldığı ve gerekli açıklama, bilgi ve uyarıların yayınlarda yeterince yer almadığı gözlemlenmektedir. Araştırmamız bağlama öğretimine ilişkin ulaşılabilen yayınlardaki bu durumu ayrıntılı ve karşılaştırmalı olarak ele almayı amaçlayan kaynak tarama modelli betimsel bir nitel araştırmadır. 
It is an undeniable fact that method studies for bağlama are very important and necessary for teaching. However; most of the studies have been criticized for being commercial, not being academic and being insufficient from the points of technicality, pedagogy and aesthetics. As the number of academics who have studies in the area of folk music increases, the number of the academic publications have also increased as well. When we examine the publications in this field of study, we realise that they are very well qualified and satisfactory from methodoligical perspectives. However, there are only a few studies from the past to the present which mention that notation which is used bağlama reflects a relative situation. It can be easily realized that there aren’t enough necessary information, explanations, and warnings about it in most of the publications despite the fact that it is very important for making an instrument global. Our study tries to examine the publications about bağlama teaching in detail and comparatively from the perpective of notation relativity and it can be accepted as a qualitative, descriptive research which is based on review of literature.

The long-necked lute bağlama has been predicated the main folk instrument of Turkey, originated from Ancient Mesopotamia. In Anatolia the first instruments of this kind appeared in early Hittite time, approximately XVII. century B.C. Since then, in Anatolia nearly all civilizations have used this type of instrument in order to accompany singing voices, as a melody instrument, for rhythmical accompaniment, to work out homophonic structures and for theoretical guidance by means of fret distribution. These lutes have always represented a great variety in structure, stringing and tuning systems as well as performance styles. Bağlamas can be played both fingerstyles as well as by using a plectrum. Extraordinary right-hand techniques have been developed to perform very efficient rhythmic patterns. Different tuning systems support the efficiency of developing artfully melodies. In a bağlama performance, each of the player's hands holds specific functions. In coordination with the right hand, the left hand is dedicated to the melodic dimension. Apart from the rhythmic and melodic functions, a bağlama also serves as tool for working out homophonic or sometimes polyphonic accompaniments. This paper will present tuning systems of the bağlama most common in Turkey and will investigate their variations.

Kaynağı coğrafi olarak Türkistan’a, tarihi olarak da İslam öncesi dönemlere dayanan âşıklık geleneği; müzikal ve edebi yönden taşıdığı gücün etkisiyle modern zamanlarda da varlığını sürdürmektedir. Âşıklık geleneği içerisinde üretilen ürünler, zaman içinde biçim ve işlevlerinde değişikliklere uğramakla birlikte kuşaktan kuşağa aktarılırken toplumsal belleğin okunmasına olanak tanımaktadır. Bu çalışmanın amacı, söz konusu geleneğin XIX. yüzyıldaki temsilcilerinden biri olan Âşık Dertli’ye dayandırılan ve “Şeytan Bunun Neresinde?” adıyla bilinen taşlamanın en az iki yüz yıllık serüveni üzerinden bir zihniyet tarihinin izini sürmektir. Çalışma içinde söz konusu eser; yaratım bağlamı, biçimi, metnin anlamı gibi hususlar üzerinden analiz edildikten sonra eserin modern dünyadaki konumuna odaklanılmıştır. Başlangıçta sözlü kültür ortamında yaratılan eserin zaman içerisinde plak, radyo, televizyon ve sosyal medyadaki yeni icraları değerlendirilmiş ve eserin giderek artan bir ivmeyle popülaritesinin yükseldiği saptanmıştır. XX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren elektronik kültür ortamı içerisinde farklı müzik geleneklerinde yeniden icra edilmeye başlanan eser, asıl popülerliğine 2000’li yılların başında kavuşmuştur. Bu ilginin arka planında ise 1990’lı yılların sonunda Türk basınında yürütülmeye başlanan rock müzik karşıtı tartışmalar yer almaktadır. Rock ve metal müziğin icracı ve dinleyicilerinin topyekûn Satanist olmakla suçlandığı bu dönemde, Türkiye’de bu müzik türünün öncü gruplarından biri olan Pentagram’ın 2002 yılında yayımladığı “Bir” adlı albümle bu suçlamaları protesto ettiği görülür. Teması Türk tasavvuf düşüncesi olan bu albüm içinde Dertli’den ve Âşık Veysel’den alınıp yorumlanan eserlerle birlikte Türk halk müziğine ait enstrüman ve ezgiler de kullanılarak bu müzik türünün üretici ve tüketicilerinin geleneksel değerlerle barışık olduğu, kamuoyuna gösterilmeye çalışılmıştır. İçinde “Şeytan Bunun Neresinde?” adlı eserin de bir yorumunun bulunduğu bu albümün yayımlamasından sonra Satanizm ve rock müziği bağdaştıran tartışmalarda bu taşlamanın merkeze oturduğu görülür. Grup üyelerinin verdikleri röportajlarda medyayı, dönemin Beypazarı Kadısı’na benzetirken, kendilerini Âşık Dertli ile aynı yere konumlandırmalarından; konuyla ilgili gazete sayfalarında atılan “Şeytan Rock Müziğin Tam Kalbinde” gibi başlıklara kadar değişen bağlamlar içerisinde bu taşlamanın ayak kısmı, bir referans noktası olarak kullanılagelmiştir. Eserin ayağının bu tarz kullanımlarla Nasreddin Hoca fıkralarının son cümlelerinin kalıplaşarak yaşamasına benzer biçimde kristalize bir halk bilgisine dönüştüğü söylenebilir. Nihayetinde çatışan iki grubun, halk edebiyatı geleneğine ait aynı şiiri, farklı motivasyonlarla da olsa kullanmış olmaları; folklorun, ayrışmalardan ziyade ortaklıklara işaret eden anlamını göstermektedir ve bu anlamın artık kavranması gerektiğini bir kez daha kanıtlamaktadır.

Usûl is one of the two main elements of the music. In the system of meşk which is a basic education model of the Turkish music, usûl, has a prominent role in the process of handing down the Turkish music to the next generations. Although Turkish Folk Music and Classical Turkish Music are nourished from the same source, the works produced are in different kinds and forms. In our study, the different perspectives in the usûls of Turkish Folk Music and Classical Turkish Music have been revealed and at the same time, the role and the importance of usûl in a consistent sense of education and performance have been examined. The current perception of usûl in Turkish Folk Music cannot express and contain the tradition enough, which also affects the performance and education in a negative way. Within this context, ensuring the integrity by reading music can only be possible with the usûl. As a solution, it has been tried to present a suggestion by taking into consideration of the necessity of expressing and performing the ballads within the frame of Turkish Music’s usûl tradition. In this study, the necessity of developing the common theory of usûl has also been emphasized. The notes of the ballads measured with larger timings taking part in TRT Turkish Folk Music’s repertoire have been examined, and the measuring errors have been taken into consideration with the underlying reasons. In addition to that, it has been tried to account for all these errors and results. In this study, a screening model of qualitative research methods was used. The ballads mentioned above are rewritten again in accordance with the findings we obtained. Therefore, a new usûl has been suggested to Turkish music usûl corpus.

Binlerce yıllık mirası tellerinde, perdelerinde bize ulaştıran bağlamanın Türk Halk Müziği ile ilgili temsiliyeti taşıyan en güçlü çalgı olduğu bilinmektedir. Makamsal kurguların ipuçlarını veren teller ve düzenler ile ses dizgesini günümüze taşıyan perde sistemi, bağlamanın ne kadar önemli bir çalgı olduğunu ortaya koyan olgulardır. Tarihi kökeni, temsiliyet gücü, üzerinde taşıdığı kültür hazinesi ile bu denli önemli bir çalgının eğitimi acaba tarihsel süreç içerisinde ve günümüzde nasıl yapılmaktadır? Cumhuriyet öncesi tarihsel süreç düşünüldüğünde bağlamanın bazı fiziksel değişiklikler geçirdiği ancak eğitim-öğretim ortamlarından ziyade yaşamın her alanında bir ifade aracı olarak kullanıldığı görülmektedir. Sapına perdeler bağlanması, tellerinin bağırsak tellerden (kiriş) metal tellere dönüşmesi, göğüs kapağının deriden ağaca dönüşmesi, çalanların el ile çalma biçiminden mızraplı çalma tercihlerine yönelmesi gibi fiziksel değişiklikler önemli olmakla birlikte bağlama ve ataları daha çok kişinin ve temsil ettiği toplumun tüm insani duygularına tercümanlık yapmaya çalışmış, bu doğrultuda da bir ifade ve aktarım aracı olmuşlardır. Bu denli önemli bir çalgının eğitim-öğretim ortamlarına girişi Cumhuriyet tarihi içerisinde 1970'li yılları bulmuş ve bu gecikme de birçok problemin varlığını pekiştirmiş ve çözümleri geciktirmiştir. Bağlama eğitiminde gözlemlenen problemleri belirli başlıklar altında sınıflandırarak analiz etmek, çözümleri bu doğrultuda düşünmek daha mantıklı görülmektedir.  Bu sebeple de araştırmada bağlama eğitimine, müzik eğitiminin genel, özengen ve mesleki boyutları ve bunların basamakları üzerinden yaklaşılmıştır. Bağlama eğitiminde görülen problemlerin tespiti
ve çözüm önerileri için bu yolun daha anlaşılır olacağı düşünülmektedir. Yani bağlama eğitimini genel müzik eğitimi ve basamakları, mesleki müzik eğitimi ve basamakları ile özengen müzik eğitimi içerisinde olmak üzere üç boyutta ayrı ayrı değerlendirmek ve problemlerin kaynaklarını ve sebeplerini sınıflandırarak çözüm önerileri getirmeye çalışmak araştırmanın temel prensibi olmuştur. Bu problemleri de metot, kaynak ve yöntem eksikliği ve yetersizliğinden kaynaklanan problemler, bağlamanın fiziksel standartlarındaki eksikliklerden kaynaklanan problemler, yeterli ve donanımlı öğretici eksikliğinden kaynaklanan problemler, öğrencilerin hazır bulunuşluk durumundan kaynaklanan problemler, eğitim ortamı ve donanımındaki eksiklik ve yetersizliklerden kaynaklanan problemler, ilgili ders sürelerinin yetersizliğinden kaynaklanan problemler ve bu alandaki bilimsel nitelikli araştırmaların eksiklik ve yetersizliğinden kaynaklanan problemler şeklinde sıralamak mümkün olmuştur. Problemlere ilişkin çözüm önerileri de eğitim ilke ve yöntemlerinin yanı sıra ülke gerçekleri doğrultusunda geliştirilmeye çalışılmıştır.
It can be said that Bağlama, a stringed Turkish musical instrument, which has handed down to us a heritage of thousands of years via its strings and frets, is an instrument that best represents Turkish Folk Music. lts accords and strings, and the fret system, which reveals its melodically format, are important phenomena that attest to its significance as a musical instrument. How has been this instrument, which is so important by virtue of its history, representative power and its quality as a cultural
treasure, taught throughout history and today? When the historical process before the Republic is taken into consideration, it is observed that Bağlama underwent some physical changes but it was used as a means of expression in all fields of life rather than in educational environments. Although physical changes such as attachment of frets to its stem, replacing of guts used in the strings with metal cords, changing of the body panel from hide to wood, a preference on the part of the players in favor of playing with plectrum rather than hands are important, Bağlama and its predecessors ali attempted to express all human feelings of the individual and the society that she represented and acted as a means of expression and transmission in this regard. The introduction of such an important instrument into education environment occurred in the 1970s during the Republican era. This delay reinforced the existence of many problems and postponed solutions. It seems more reasonable to analyze the problems observed in the teaching of Bağlama by categorizing them under certain headings and consider the solutions in this framework. Therefore, in this study, the teaching of Bağlama was handled via the general, specific and professional
dimensions of teaching of rnusic and their stages. lt is believed that this method is more intelligible in determining problems encountered in the teaching of Bağlama and suggestions for their solution. ln other words, the basic principle of the present study has been to evaluate the teaching of Bağlama in three dimensions, namely
music education and its stages, professional music education and its stages and voluntary music education as well as attempting to generale suggestions
for solutions by classifying the sources and causes of problems. These problems can be listed as problems a rising from a lack and inadequacy of method and sources, problems resulting from shortcomings in physical standards of
Bağlama, problems stemming from a shortage of proficient and qualified teachers, problems concemed with students' level, problems originating
from insufficiency and shortages in the education environment and equjpment, problems arising from insufficient relevant class hours, and problems
resulting from a shortage and inadequacy of scientific studies in thjs field. An attempt was made to generale solutions for these problems in accordance with the realities of the country besides educational principles and methods.

Tunceli’de alevi inancının şekillenmesi ve aktarılmasında müzik pratikleri, sözlü unsurlarla oluşan kültürel belleğe dair inanç ve toplumsal değerler arasında önemli bir köprü kurmaktadır. Nüfusunun büyük bir bölümü Alevi olan ve konumu gereği Alevilerin Anadolu’da yaşadığı diğer bölgelere nazaran daha homojen bir kültürel yapıya sahip olan Tunceli’de, Alevi inanç geleneğinin mistik (içsel) yapısına ilişkin bilgilerin anlaşılabilmesinde başvurulacak belki de en önemli alan hiç şüphesiz müzik kültürüdür. İbadet ve sosyal yaşam içerisinde çoğunlukla bağlama etrafında bütünleşen müzik pratikleri, Tunceli’deki inanç sisteminin topluluk tarafından ortak bir paydaya dönüşmesi ve geleneğin günümüze dek aktarılmasını da mümkün kılmıştır. Tunceli’yi inanç açısından özel kılan bir diğer özellik ise bölge halkı tarafından kutsal sayılan “Munzur Baba”, “Sultan Hıdır/Hızır Baba” ve “Düzgün Baba” gibi kutsal ziyaret yerlerinin olmasıdır. Bölge halkının çeşitli vesilelerle ziyaret ettiği bu yerler, Tunceli’deki Alevi inancının mistik yönden kuvvetli referanslara sahip olduğunu da göstermektedir. Tarihi, kültürel ve coğrafi yapısı düşünüldüğünde Anadolu kültür havzasında pek çok inanç biçimini içinde barındıran bu bölge, inançla bütünleşen müzikal pratikler açısından da oldukça zengindir. Bu çalışma Tunceli Aleviliğinde inanç-müzik ilişkisi üzerine kurgulanmış bir alan araştırmasıdır. Bölgenin çok kültürlü yapısı ve geleneksel müzik biçimleri, tarihsel süreçte Alevilikle birlikte şekillenen bu bölgede müzik ve inanç arasında organik bir ilişkiyi de araştırmaya değer kılmaktadır. Çalışmanın odak noktası ise bölgeye dair mistik ve kültürel söylemlerin ve uygulamaların Alevi müzik anlayışında nasıl yer tuttuğu ve Tunceli Aleviliğinde inancın müzikle olan ilişkisinin düşünsel ve eylemsel boyutta hangi uygulamaları beraberinde getirdiğidir. Nitel araştırma yöntemleri kullanılarak gözlem ve kişisel görüşmelerle araştırılmaya çalışılan konu, sonuçları açısından bölgeye dair geleneksel müzik kültürünü ve bölgenin müzikal kodlarını inanç üzerinden ortaya koymaktadır.

Parmak vurma (two-hand tapping) technique consists of the fingers of both hands hammering and pulling the frets on the neck to produce sounds. Traditionally, parmak vurma technique was frequently used by Yörük-Turkmen communities of Teke region 2 's to play their boğaz havası pieces on the üçtelli (three-stringed), a small saz. The main tuning system of parmak vurma technique is the bağlama düzeni. The traditional musical characteristics of parmak vurma technique can be understood to look melodic structure of boğaz havası songs. In fact, Boğaz havası is a vocal music and it often consists of melodic leaps. Parmak vurma technique is consistent to play these melodic leaps on üçtelli. Over time, the technique gained recognition as local artists migrated to cities. Especially bağlama masters who have wider audiences outside the region got interested in this technique and transferred the parmak vurma technique to large-size sazs. The performance level of the technique became very advanced through academic and musical studies, and its recognition reached national, even international levels. This study is needed to explain the origin of parmak vurma technique.

Türk müzik kültürü ve bu kültürün bir alt basamağını oluşturan Türk halk müziğinde önemli bir yere sahip olmasına rağmen, Bağlama enstrümanının üniversitelerde bireysel çalgı olarak okutulması 1970 'li yıllara dek söz konusu olmamıştır. Köklü bir tarihe sahip olan bağlamayla ilgili akademik çalışmaların o yıllarda başladığı düşünüldüğünde, kısa sayılabilecek bu süre zarfında bağlama eğitimi alanında ne kadar ilerleme kaydedilebildiği sorusu akıllara gelmektedir. Bağlama eğitimindeki genel durumun tespit edilmesinin yanı sıra THM'deki zengin çeşitliliğin bir göstergesi ve bağlama çalmada önemli bir yere sahip olan yöresel tezene tavırlarının öğretilme durumunun tespit edilmesi bu çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Nitel bir araştırma olan bu çalışmada uzman görüşü doğrultusunda oluşturulan yarı yapılandırılmış bir görüşme formu hazırlanarak eğitim fakülteleri müzik öğretmenliği bölümü bireysel çalgı bağlama derslerini yürüten 10 öğretim elemanı ile görüşülmüştür. Görüşmelerden elde edilen veriler gerekli kodlamalar yapılarak içerek analizi yöntemiyle çözümlenmiştir. Araştırmada elde edilen bulgular ışığında bağlama eğitimiyle ilgili genel olarak; bireysel çalgı bağlama ders süresinin ve müzik öğretmenliği lisans eğitim programında geleneksel müziklere (müzik/erimize) ayrılan sürenin yetersiz olduğu ayrıca programa geleneksel müziklerle ilgili THM tarihi, THM işitme-okuma-yazma, THM teorisi, THM koro uygulaması gibi derslerin eklenmesi gerektiği, yazılan çoğu bağlama metodunun akademik düzeyden yoksun olduğu, derslerde kullanılan bağlamanın fiziki yapısıyla ilgili belli bir standardın bulunmadığı, bağlamanın müzik öğretmeni için gerekli bir enstrüman olduğu sonuçlarına; yöresel tezene tavırlarıyla ilgili olarak; tavırlarda bir isimlendirme probleminin yaşandığı, tavırlarla ilgili kuramsal ve tarihi boyuttaki kaynakların yetersiz olduğu, ayrıca tavır öğretimine yönelik notasyon ve metot eksikliğinin var olduğu, tavır öğretimde daha çok Zeybek, Teke, Konya, Silifke, Azeri, Sürmeli tavırlarına yer verilip Karadeniz, Karşılama, Kayseri, Âşıklama, Ankara tavırlarına fazla değinilmediği sonuçlarına ulaşılmıştır. Araştırma sonucunda tüm bireysel çalgılar için eğitim süresinin yeterliliğini inceleyen çalışmaların yapılması, bağlama çalışma odalarının açılması ve bağlama metotlarının sistematik bir yapıda yazılması, bağlama ders içeriğinin tüm yöresel tezene tavırlarıyla birlikte GTSM ve KBM gibi THM formu dışındaki eserleri de barındıracak şekilde güncellenmesi önerilmiştir.
Teaching of Bağlama as an individual instrument at the University which has got an important place in Turkish Music culture and its lower step THM, started 1970s.When it is considered that the academic studies about the Bağlama, which has a deep-rooted history, started on those years; the education of Bağlama gol ahead a /ot in a short history. Detecting the general situation of Bağlama education and detecting the teaching of regional plectrum styles which has got an important place of playing bağlama and is a sign of rich variation of Turkish folk music are the purposes of this research. As an qualitative research, it was interviewed 10 instructors who are teaching individual instrument Bağlama at the Educational Faculty, Music Teaching Department by preparing a semi-structured form which is made by an expert opinion. The information from the interview was analyzed by using content analyzing method. The findings from the research reached the following conclusions about the teaching Bağlama:
-The duration ofthe lessons ofindividual instrument Bağlama is insufficient
-lt is insufficient time devoted to traditional music at the music teaching degree program.
-İt is necessary to add the History ofTurkishfolk music, Listening, Reading, Writing of Turkish folk music, Theory of Turkish folk music, and choir of Turkish folk music about the traditional music.
-The most of the written Bağlama methods aren't academic level.
-There is no standard for the physical structure of Bağlama which is used in the lessons.
-Bağlama is a necessary instrument for a music teacher.
-There are problems about the naming of regional plectrum styles.
-The sources of hypothetical and historical styles are insufficient.
-There are problems about notation and methods of teaching style.
-It was given importance to Zeybek, Teke, Konya, Silifke, Azeri, Sürmeli styles but unspoken-of Karadeniz, Karşılama,Kayseri, Aşık/ama, Ankara styles.
At the end of the research; For ali the individual instruments it is suggested
-to be made studies about the sufficient time of teaching
-to be opened Bağlama studying classrooms
-to be written in a systematic form of Bağlama methods
-to be updated the content of Bağlama lessons with ali regional plectrum styles by including the out of works of Turkish folk music forms like traditional Turkish classicial music and classicial West music too .

Performance production types are performative behaviours formed by its space, performer's quality and reproduction at every turn. When trying to analyze music through analytical approaches, such as what music represents as a text, what it includes in music-related assessments, in the sound's performance process that occurs with the configuration of the instrument, the factors such as performer, space, time, listener and audience which are the components of this text, are important. It is seen that sometimes the melodies produced by the structure of the instruments within the music texts have changed the entire structure of the resulting new performance, when they are performed with a different instrument. The listener and eventually musical text, as well as the performer are included in this change. The new texts that emerged in the performance of the examples of melodies that we have selected from the Turkish Folk Music songs, with the instruments with different structures will be focused within the study.
At the same time, the formation of an instrument is analyzed within the context of performance theories. The performance act assumes the role of a symbol and as a cultural memory carrier that reflects social relations, ideological influence, and social hierarchy. Therefore, the evaluation of the social and political plan in the formation of Turkish folk music performances will be made along with the reconstructions occurred on the bağlama.

Yukarıda verilen şiir, Aşık Veysel'in son şiiri. Vedasını bile selam ve saygı ile yapan bir Anadolu ozanı. Kurak Anadolu topraklarında doğup büyüyen Aşık'ın dünyadan ayrılışını deniz ve gemi ile tasvir etmesi, belki de, onun suya olan hasretini dile getirmektedir. Bu dünyaya gözleri açık gelmiştir Aşık. Fakat, dönemin illet hastalığı olan çiçek müptelasından

ÖZ: Anadolu'nun hemen her yöresinde icra edilen ve kadim halk müziği çalgılarımızdan biri olan bağlama/saz, geleneksel müziğimizin öğretimi ve aktarımında önemli bir noktada durmaktadır. Meydan, divan, tanbura, cura gibi çeşitleri olan ve genellikle dut ağacından üretilen bağlama/saz çalgısının, yapısal olarak geleneksel yöntemlerin dışında alternatif üretim metotlarıyla da üretilmeye çalışıldığı bilinmektedir. Söz konusu alternatif üretim metotlarının geleneksel bağlama/saz üretim metotları ile kıyaslanması hiç şüphesiz bu çalgının dinamik bir çizgide olduğunu ve çalgının bu manadaki potansiyelinin yeni tınılara açık olduğunu da kanıtlar niteliktedir. Bu makalede, bağlamanın/sazın tarihsel serüveninden ve Tunceli yöresi müzik kültüründen kısaca bahsedilerek bağlama/saz yapım süreci ele alınmış olup, söz konusu çalgının üretiminde alternatif/deneysel çalışmaların olup olmadığı, varsa ne gibi arayışlar olduğuna yönelik konular üzerinde durulmuştur. Çalışma nitel araştırma deseni kapsamında bir alan çalışması olarak tasarlanmış ve bu kapsamda literatür taraması, gözlem ve doküman incelemesi yapılmıştır. Ayrıca bölgede yaşayan kaynak kişilerle 17.10.2018 ve 10.01.2019 tarihleri arasında yapılan yüz yüze görüşmelerden elde edilen veriler araştırma bulgularına dahil edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Tunceli, Alevilik, halk müziği, bağlama/saz, bağlama/saz yapımı. ABSTRACT: Baglama/saz, one of our ancient folk music instruments performed in almost every region of Anatolia, stands on a significant point in teaching and transmission of our traditional music. It is known that the baglama/saz instrument, which has varieties such as Meydan, divan, tanbura and cura and is generally produced from mulberry tree, is begun to be structurally produced by alternative production methods in addition to the traditional ones. Comparison of these alternative production methods with traditional baglama/saz production methods proves for certain that this instrument has a dynamic line and that the potential of this instrument in this sense is open to new sounds. In present article, the historical adventure of baglama/saz and the music culture of Tunceli region are briefly explained and the process of baglama/saz production as well as the questions whether there are alternative/experimental studies in the production of this instrument and what kinds of searches there are, if any, are discussed.

Özet
Görsel ve işitsel medya araçlarının müzik öğretimi/öğrenimi alanında etkin bir şekilde kullanımı, her geçen gün önemini arttıran bir gelişim sergilemektedir. Bu durum, hemen her alanda etkin bir şekilde kullanılan görsel ve işitsel medya araçlarının, müzik ve paralelinde çalgı öğreniminde kullanımı açısından yeri/öneminin araştırılmasının önemli olduğu düşüncesini ortaya çıkarmaktadır. Bu araştırma, görsel ve işitsel medya araçlarının kullanımını olumlu ve olumsuz yönleri ile ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırmanın bu yönü ile bağlama öğrenimi örnekleminde, görsel ve işitsel medya araçlarının müzik öğretimi/öğrenimine katkısını ortaya koyması bakımından önemli olduğu düşünülmektedir. Araştırmada nitel ve nicel araştırma yöntemlerinden karma olarak faydalanılmıştır. Bu sebeple öncelikli olarak konuya yönelik yazılı ve dijital kaynak taraması yapılmıştır. Daha sonra ise, literatür bilgileri ve alan uzmanlarının görüşleri doğrultusunda oluşturulan anket araştırma örneklem grubuna uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen bulgular basit frekans ve yüzdelik (%) değerlerle ifade edilen tablolara dönüştürülerek, okuyucular tarafından kolay anlaşılır hale getirilmeye çalışılmıştır. Araştırmada ulaşılan sonuçlardan bazıları sıralanacak olursa; gelişen teknolojik olanaklar sayesinde, müzik öğreniminin bireysel çabalarla (birebir öğretime ihtiyaç duyulmadan) kısmen gerçekleştirilebildiği, görsel ve işitsel medya araçları sayesinde, çalgı öğreniminde orta ve ileri seviye icra yetilerine bireysel olarak kısmen ulaşılabileceği, Türk Müziğinin en eski öğretim yöntemlerinden biri olan usta-çırak ilişkisi ve meşk yönteminin gelişen teknolojik olanaklar sayesinde farklı şekillere bürünerek varlığını sürdürdüğü, görsel ve işitsel medya araçları ile desteklenen bağlama öğreniminin; genel başarıyı artırdığı, çalışma isteğinin artışına olumlu katkılar sağladığı, icra performansını olumlu yönde etkilediği ve bu sayede çalışma zamanının daha verimli kullanıldığı en önemli görülenlerden bazıları olacaktır.

Anahtar Kelimeler: Müzik Öğretimi, Medya Araçları, Bağlama.

Abstract
Effective usage of visual and auditory media tools in music education field demonstrate an increasing development day by day. This situation reveals the consideration that researching the place of visual and auditory media tools which are being used almost in every field in music and instrument education in parallel is important. This research aims to present the usage of visual and auditory media tools with their positive and negative aspects. The research, in baglama education sample, is considered to be important in terms of emphasizing the contribution of visual and auditory media tools in music education. Qualitative and quantitative research methods were used together in the research. Therefore initially written and digital scan was performed related with the subject. After that the survey formed according to literature information and field expert opinions was applied to sample group. The findings obtained in the research were converted into tables expressed by simple frequency and percentage values so as to ensure ease of understanding for readers. If some of the important conclusions of the research are listed, the items below can be assumed to be the most significant ones: due to developing technological capabilities music education can partially be achieved by individual efforts (without requirement for one to one education); thanks to visual and auditory media tools, partial medium and advanced execution capability can be achieved in instrument education individually; thanks to developed technological availabilities, master-apprentice relationship and practice which are oldest Turkish music education methods continue to exist by transmogrifying ; baglama education supported by visual and auditory media tools increases general success, provide positive contributions to will of studying, positively affects execution performance and accordingly allowing the study time to be used more efficiently.

Key words: Music education, Media tools, Bağlama.

Reflections of the change in the process of adapting to the conditions of a nation could be identically monitored in traditional musical structure, one of the most significant elements of culture, and in traditional instruments. Researchers could have a general idea about socio-cultural situation, industrial and technological development levels when they study the changes in traditional musical instruments. Besides, structural changes in instruments indicate the change in musical priorities and habits. Failing in preservation and transmission of cultural heritage, and lack of ideal conditions in museums lead to inconveniences in these studies. Information about musical culture before the Republic Period in Turkey could be supplied in sources like edvars, festival books and engravings. After the foundation of the Republic, the number of printed publication has increased with the foundation of music conservatoires and departments of fine arts. Identification of these structural changes in the baglama and tanbur, the two major instruments in traditional Turkish music, by justifying the reasons in the light of these sources would make a significant contribution to the organology literature.

Bu çalışmada Türk halk müziğinin en önemli çalgılarından biri olan bağlamada/sazda kullanılan düzenlerin; geleneksel Türk müziği makamları, çok seslilik ve yöresel tavırlar ile olan ilişkileri farklı açılardan
incelenerek aralarındaki bağlantılar tarihsel ve kuramsal bir sorgulamayla açıklanmaya çalışılmıştır. Konu ile ilgili olarak İç Anadolu bölgesindeki üniversitelerde lisans düzeyinde bağlama eğitimi veren öğretim elemanlarının görüşlerine de başvurulmuştur. Elde edilen bulgular doğrultusunda; bağlamada yaygın olarak kullanılan düzenlerin karar sesleri ile Türk müziğindeki basit makamların karar ve güçlü sesleri arasında paralellik olduğu, Türk halk müziği türkü ve ezgilerinin Türk müziği makamları ile incelenip izah edilmesi gerektiği, Türk halk müziğinde var olan basit çok sesli yapıların gerek düzenler gerekse yöresel tavırlar ile bağlamaya yansıdığı, bağlamanın kendi içinde yapısı ve icra özelliklerinden kaynaklanan basit çok sesli
yapıların da düzenler ve yöresel tavırlar ile oluştuğu, düzenlerin oluşmasında Türk halk müziğinde kullanılan farklı çalgıların geleneğinde tespit edilen çok sesli yapıların bağlamaya yansımasının büyük etkileri olduğu, yöresel tavırların icrasında düzenlerin tamamlayıcı bir unsur olduğu ve tavra göre düzen yapma anlayışının gelenekte var olduğu, yöresel tavırların uygulanışında uygun düzenlerin tercih edilmesi ile basit çok sesli yapıların oluştuğu bu durumun Türk halk müziğinin geleneğinde kendine yer bulduğu, sonuçlarına ulaşılmıştır. Ayrıca bu kavramlar arasındaki doğrudan ilişkiler görüşlerine başvurulan öğretim elemanları tarafından da dile getirilmiştir.
In this study connection between the tunes, traditional Turkish music maqams, the relation between polyphony and regional plectrum styles used on the bağlama which is one of the most important instruments in Turkish folk music is defined studying it in various aspects with a historical and theoretical inquiry. The views of lecturers giving bağlama lessons at universities in the centre Anatolia part have also been consulted. In accordance with the findings it is concluded that; the tunes tonic notes used widely on the bağlama and the tonic notes and dominat notes in basic Turkish music maqams show similarity, it is necessary to examine and explain the Turkish folk music songs with Turkish music maqams, the basic polyphonic compositions in Turkish folk music affect both the tunes and the local styles, the basic polyphonic compositions derived from the internal structure and features of the bağlama are also constructed by the tunes and local styles, in the creation of tunes, the polyphonic compositions identified in the traditions of various instruments used in Turkish folk music have big impact on the bağlama, the tunes are a supplement fact in performance of regional plectrum styles and the understanding of making tunes according to styles does exist traditionally, with the prefering of suitable tunes in performing regional plectrum styles, this condition, building basic polyphonic compositions has taken place in Turkish folk music tradition. Additionally, the direct connection between these concepts, has also been identified by the consulted lecturers.

Bu çalışmanın amacı, Geleneksel Türk Halk Müziği çalgılarından Bağlama'nın, doğru mikrofonlama teknikleri kullanımı hakkında bilgi edinmeyi amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda çalışmada; uzmanların aşina oldukları düşünülen bir türkü belirlenmiştir. Bu türküye; profesyonel stüdyo ortamında tambura bağlama ile mono ve stereo mikrofonlama teknikleri ayrı ayrı uygulanarak iki farklı ses kaydı oluşturulmuştur. Alınan bu kayıtlar profesyonel ses kayıt stüdyolarında görev yapan uzman tonmaysterlerden oluşan 20 kişilik örneklem grubuna kişisel görüşme yoluyla ayrı ayrı dinletilmiş ve yarı yapılandırılmış görüşme formu doğrultusunda sorular sorularak uzmanların görüşleri alınmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda, bağlamada en doğru mikrofonlama teknikleri analiz edilip, veriler eşliğinde sonuç ve öneriler sunulmaktadır.
This study aims to acquire knowledge about the correct miking techniques of one of the traditional Turkish Folk Music instruments "Baglama". In accordance with this purpose a folk song that is thought to be familiar to most of the experts has been determined. Two differend sound recording have been composed to this folk song in a professional studio by practising both mono and stereo miking techniques individually and with tambura baglama. These records has been listened by personal interviews to a sample group made up of 20 professional tonmeisters that work in professional sound recording studios and opinions of these experts has been taken by asking questions with a semi-structured interview form. In the direction of the findings the truest miking techniques have been analysed and conclusion and recommendations have been presented with data.

ÖZET
Bir müzik aleti çalabilme becerisi, bireyin toplum içerisinde daha sosyal olmasına ve iletişim kurabilen bir birey haline gelmesine büyük katkı sağlayabilmektedir. Bir müzik aletini profesyonel seviyede çalabilmek ise konunun bir hobi ya da kişisel zevk olmaktan öte bir meslek haline dönüşebilmesine imkân tanımaktadır. Bu sebeple, ileri seviyede icra performansı sergileyebilmek üst seviyede bilgi ve beceri gerektiren bir hal almaktadır. Böyle durumlarda, müziksel performans sergileyen birey tarafından kullanılan çalgının özellikleri ve nitelikleri de oldukça etkili ve önemli olabilmektedir. Bir müzik aletini çalmaya yeni başlamış ya da düşük seviyede olan bireylerde bu etkenler belirgin biçimde hissedilmemekle birlikte, profesyonel anlamda müzik performansı sergileyen bireylerde kullanılan çalgının nitelikleri ve kalitesi büyük önem taşıyabilmektedir. Bu araştırmada; çalgı kalitesinin müziksel performans ve başarıya etkileri, bağlama enstrümanı (çalgısı) örneği üzerinde durularak incelenmiştir. Araştırma sürecinde elde edilen bulgular dikkate alınarak, konu ile ilgili çeşitli tespitler yapılmış ve bu tespitlere dayalı olarak çeşitli görüş ve öneriler ileri sürülmüştür. Araştırma betimsel bir nitelikte olup, veriler örneklemlere uygulanan anketler yolu ile elde edilmiştir. Araştırma verileri veri analiz programları yardımı ile çeşitli frekans ve yüzdelik değerlere dönüştürülmüş ve uzman görüşleri doğrultusunda yorumlanmıştır. Yapılan araştırma doğrultusunda; kaliteli bir bağlama ile parmak baskılarının daha rahat uygulanabileceği, elde edilecek tınılardaki netlik ve gürlüğün icra performansını olumlu yönde etkileyebileceği, mızrap (tezene) vuruşlarında kolaylık ve rahatlık sağlanabileceği, sol el tekniklerinin (süsleme, tel çekme vb.) daha net duyurulabileceği ve sağ el tekniklerinin (tril, tavır vb.) daha rahat uygulanabileceği ulaşılan sonuçlardan bazılarıdır.
Anahtar Kelimeler: Çalgı Kalitesi, Müzik Aleti, Müziksel Performans, Bağlama, Müziksel Başarı.

ABSTRACT
The ability to play a musical instrument, the individual in society to be more sociable and capable of communicating can make a major contribution to become an individual. To play a musical instrument at a professional level of the subject is beyond being a hobby or personal pleasure gives the opportunity to be transformed into a profession. For this reason, advanced to exhibit execution performance requires a high level of knowledge and skills are becoming. In such cases, musical instrument used by the individual performing the characteristics and qualities can be quite effective and important. Have begun to play a musical instrument or in individuals with low levels Although these factors clearly felt, in a professional sense of musical instruments used in individuals exhibiting performance and quality attributes can be of great importance. In this study; musical instruments, performance or achievements of the quality of effects, bağlama instrument (instrument) samples were examined with an emphasis on. The findings obtained in the research process, taking into account the various determinations made on the subject and identified on the basis of these various opinions and suggestions have been proposed. Research is descriptive in nature, applied to the sample data were obtained through questionnaires. Research data, data analysis programs with the help of expert opinions and converted to various frequencies and percentages were interpreted in accordance with. In line with the research; a quality binding with the finger prints more comfortable can be applied, to be obtained timbre in the clarity and loudness of the execution performance in a positive direction may affect, plectrum (plectrum) beats the convenience and comfort can be achieved, the left hand techniques (decorations, wire drawing, etc.). clearer announced can and right hand techniques (quaver, attitudes, etc.). could be applied more comfortable are some of the results achieved.
Keywords: Instrument Quality, Musical Instrument, Musical Performance, Baglama, Musical Success

The purpose of this study is to develop methods of performing melodic patterns in saz performance, using the parmak vurma (two hand tapping) technique. The performance is positionally represented using "position difference class" symbols that is obtained from "position&fingering symbolization system" and temporally represented with "pitch generation technique order pattern" , and "string order pattern" in the study. The study examines how scales and maqam tunings is performed and recommends some playing methods using the melody creation capabilities of hands. Consequently a method is developed for playing a specific melodic pattern that is on any key and any scale.

Parmak vurma (two-hand tapping) technique consists of the fingers of both hands hammering and pulling the frets on the neck to produce sounds. Traditionally, parmak vurma technique was frequently used by Yörük-Turkmen communities of Teke region 2 's to play their boğaz havası pieces on the üçtelli (three-stringed), a small saz. The main tuning system of parmak vurma technique is the bağlama düzeni. The traditional musical characteristics of parmak vurma technique can be understood to look melodic structure of boğaz havası songs. In fact, Boğaz havası is a vocal music and it often consists of melodic leaps. Parmak vurma technique is consistent to play these melodic leaps on üçtelli. Over time, the technique gained recognition as local artists migrated to cities. Especially bağlama masters who have wider audiences outside the region got interested in this technique and transferred the parmak vurma technique to large-size sazs. The performance level of the technique became very advanced through academic and musical studies, and its recognition reached national, even international levels. This study is needed to explain the origin of parmak vurma technique.

Müzik performansı; bireyin bilişsel, duyuşsal ve motor becerilerine ait birikimini ve düzeyini ortaya koyduğu çaba ve bu çaba sonucunda ortaya çıkan ürün olarak tanımlanabilir. Ortaya çıkan ürünün iyi bir performans olarak değerlendirilmesinde dinleyicinin/seyircinin beğeni kriterleri büyük önem kazanmaktadır. Ancak dinleyici için müzikal doyum sağlayan bu kriterlerin neler olduğu araştırılmaya değer bir durumdur. Literatür incelendiğinde çalgı performansıyla ilgili yapılan çalışmaların; performansa dönük kaygı düzeyinin incelenmesi, performans ölçeği geliştirme, performansı etkileyen faktörler gibi konularda yoğunlaştığı görülmekte olup performans algısına yönelik çok az sayıda çalışmanın yapıldığı tespit edilmiştir. Günümüzde uygulanan öğrenci merkezli eğitim programı doğrultusunda bağlama performansına yönelik öğrenci odaklı bir bakış açısının bağlama eğitimde yer alması gerektiği düşünülmektedir. Bu araştırmada müzik öğretmeni adayı bağlama öğrencilerinin bağlama performansına yönelik algılarının belirlenmesi amaçlanmaktadır. Öğrencilerin bağlama performansına dönük algılarının tespit edilmesinin; bağlama öğretim müfredatının içeriği, bu müfredat sonucu hedeflenen davranışların yeniden yapılandırılması ve öğrencilerde nitelikli müzik algısı oluşturulması noktasında dikkate alınması gereken bir öneme sahip olduğu düşünülmektedir. Araştırmanın
evrenini Türkiye'de eğitim fakültelerine bağlı müzik eğitimi anabilim dallarında eğitim gören ve alan çalgısı bağlama olan müzik öğretmeni adayları oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise 2016-2017 eğitim öğretim yılında Necmettin Erbakan Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Müzik Eğitimi Anabilim Dalı'nda öğrenim gören ve bireysel çalgısı bağlama olan öğrenciler oluşturmaktadır. Nitel durum çalışması özelliği taşıyan bu araştırmada ilgili literatürün incelenmesi ve araştırmacılar tarafından oluşturulan görüşme formu yöntemiyle araştırma verileri elde edilmiştir. Araştırmada elde edilen verilerin çözümlenmesi, frekans ve yüzde hesaplamalarının yanında içerik analizi yöntemi kullanılarak yapılmıştır. Veri çözümlemeleri tablolar halinde sunularak yorumlanmıştır. Araştırmada öğrencilerin bağlama performansında öncelikli olarak duygu aktarımına önem verdikleri, icracının bağlamasından temiz ve doğru tonlar elde edebilmelerini ve bağlama icracısının alan bilgisine hakim olup alçakgönüllü bir yapıyla bildiklerini aktarabilmelerini bekledikleri sonuçlarına ulaşılmıştır. Ayrıca öğrencilerin bağlamada farklı düzenlerde ve geleneksel çalım şeklinin dışında farklı müzik türlerinden eserler icra eden bağlama sanatçılarını da dinledikleri tespit edilmiştir.
Music performance can be defined as product of mental, emotional and motor skills. In assessing the outcome product as a good performance, listener likes criterias an important. However, it is valuable situation to investigate what are the listener's criterias which are provide musical taste. In literature, it seems that the studies on instrument performance mostly focus on the research of anxiety levels in the performance, improving the performance evaluatio n, and factors affecting the performance; determining the fact that chere are very few studies on the perception of performance. With the aim of the recent student-centered education program, a student-centered focus is also considered to be applied in the training of the bağlama performance. In this study, the aim is to determine the perception intended for the bağlama performance of occupational music craining students'. This study can be announced to be significant in that it focuses on; identifying the specific principles related to the thoughts of the bağlama performer's own capability
and identifying the bağlama student's target behaviors and then comparing that of the bağlama teachers' target behaviors; identifying the bağlama program content and exploring whether it meets the expectations and drawing attention to a student-centered method in bağlama training. Music teacher candidate whose branch is bağlama and are majoring music education department in education faculty in
Turkey are the universe of research. The students who are studying at Necmettin Erbakan University Ahmet Keleşoğlu Education Faculcy Music Education Department in 2016-2017 academic education year and whose branch is bağlama are the sample group of the research. In this qualitive feature, study the data was collected using interview form method which was configured by the experts examining the related literature. In the study not only analyzing the data and calculating percentage or frequency but also content analyzing was used. Analyzing data was interpreted by presenting as charts. In the study, student's giving importance to transferring emotion, getting pure and true tones at bağlama, having knowledge of the area and transferring the knowledge were concluded. Furthermore, it was determined that the students were listening the bağlama players who plays different order and types of music and different playing types expect for traditional playing.

Çalgı eğitimine bir şekilde yönelmiş/yönlendirilmiş çocukların çalgı eğitimiyle ilgili tercihlerinde sosyokültürel çevrenin oldukça etkili olduğu bilinmektedir. Çocukların sosyal çevreleri, iletişim ve medya araçlarının da yüksek etkisiyle çalgı eğitimine dair tercihleri şekillendirmekte ve yönlendirmektedir denilebilir. Bu şekillendirme ve yönlendirme süreci içerisinde bağlamanın yeterince ilgi görmediği/göremediği düşünülmektedir. Çünkü bağlama, her ne kadar Anadolu müzik kültürüne ait temel simge bir çalgı olsa da bağlama ile çocuk dünyasını buluşturacak yeterli çalışmanın yapılmamış olması, sosyokültürel çevrede çocukları bağlama çalmaya ve kullanmaya yönlendiren görsel ve işitsel medya araçlarının yeterince kullanılmıyor olması, okullardaki müzik eğitiminin bağlamanın kullanımına yeterince imkân sağlamıyor olması gibi sebepler çocukların bağlamaya karşı ilgisini olumsuz yönde etkilemektedir. Bütün bunların yanı sıra aile, akrabalar ve arkadaşlar olmak üzere doğrudan iletişim halinde olunan yakın çevrenin bağlama ve benzer çalgılara karşı tutumu da çocukların bağlama eğitimiyle ilgili yönelimini olumsuz etkileyebilmektedir. Bağlama eğitimi almaya başlamış bazı çocuklarda bir süre sonra çeşitli sebeplere bağlı motivasyon eksiklikleri de gözlemlenen problemler arasındadır. Çocuk öğrencilerin bağlama eğitiminde teknik başarı belirli bir düzeye ulaştırılıyor ve sonuç alınıyor olsa da kimi zaman moral ve motivasyon eksiklikleri görülebilmektedir. Bu motivasyon eksikliklerini oluşturan sebepler arasında; çocukların sosyokültürel çevresinin, başta okul arkadaşları olmak üzere görüştüğü akranlarının, özellikle çocuk kanalları başta olmak üzere televizyon, internet, radyo gibi medya araç ve yayınlarının olduğu düşünülmektedir. Bağlamaya karşı ilgisi azalan çocukların piyano, keman ve gitar gibi popüler kültür unsuru olarak daha çok karşılaşılan çalgılara yöneldikleri görülmektedir. Araştırma, 8-12 yaş arası bağlama eğitimi alan çocuklar ve aileleriyle uzman görüşleri denetiminde hazırlanmış yarı yapılandırılmış görüşme formundan elde edilen bulguların yanında TRT Çocuk kanalı ve YouTube üzerindeki popüler bazı içerikleri de bağlama özelinde inceleyen nitel bir araştırma olarak planlanmıştır. Çocukların ve ailelerinin gözünden bağlama ve eğitimine dönük bir durum tespiti yapılmaya çalışılmış, çocuklara dönük bazı medya ve internet içeriklerinin bağlamayı kullanma durumları tespit edilmiş ve elde edilen bulgular doğrultusunda çeşitli öneriler sunulmuştur.
It is known that sociocultural environment is highly effective in the instrument preferences of the children who are somehow directed/guided in instrument education. It can be said that children's social environments shapes and directs preferences about instrument education by  high impact of communication and media tools. It is considered that the bağlama has not received/could not received enough attention in this shaping and orientation process. Because the bağlama, although the basic symbol of the Anatolian music culture, not have enough work to bring bağlama and children's world together, The insufficient use of audio and visual media tools in the socio-cultural environment that direct children to play bağlama and use it and reasons such as the fact that music education in schools does not provide enough opportunities for the use of bağlama adversely affects children's interest in bağlama. Besides all of these, attitude against bağlama and some similar instruments of family, relatives and friends who directly are contacted to them , can affect children's orientation towards bağlama education negatively. After a while lack of motivation is in the problems that observed in some of children who started to take bağlama education. Even if  the technical success of the children in the bağlama education of the students is reached to a certain level and the result is obtained, sometimes the morale and motivation deficiencies can be seen. Among the reasons of the lack of motivations; it can be considered that socio cultural environment, in the first instance the school friends who peers are, especially in the first instance media tools and broadcastings as  kids channels, television, internet and radio. It is seen that children whose interest in bağlama are descended, headed to the instruments which are seen as popular culture like piano, violin and guitar. The research is planned as a qualitative research which will be conducted within the framework of semi-structured interview form which is prepared under the supervision of expert opinions with children who took bağlama education who are between 8-12 years old and their families. From the eyes of children and families by trying to make a situation determination oriented to bağlama and education  in the direction of findings various recommendations will be presented.

Bağlama; halk müziği ile ilgili temsiliyet gücü, ülkemizdeki yaygınlığı, farklı kültürel tarihsel zenginlikleri üzerinde taşıyabilme yetisi ile her ne kadar asırlarca halk ozanlarının, aşıkların, mahalli sanatçıların ellerinde hayatını sürdürmüş olsa da cumhuriyet dönemiyle birlikte özellikle radyo yayıncılığı sürecinde sistematik bir performans ve buna bağlı bir eğitim-öğretim sürecine girmiştir. Radyoda hayatına devam eden bağlama sanatçılarının, radyoda başlayıp sonra kendine farklı yollar çizen bağlama sanatçılarının ve de tüm bu etkilerden uzak çok özel mahalli sanatçıların
etkisiyle, zamanla çok boyutlu bir bağlama çalma performansı şekillenmiş ve günümüze kadar gelmiştir. Gerek dinleyicide gerekse de bağlama sanatçılarındaki performans algısının bireyin sosyo-kültürel altyapısıyla ve çevresiyle ilgisi olduğu muhakkaktır. Bağlama, yetmişli yıllarla birlikte mesleki müzik eğitimi veren kurumlarda kendine yer bulabilmiştir. Bu sürecin toplumda ve müzik camiasında bağlama
performansıyla ilgili durumu sağlıklı bir zemine oturtup oturtamadığı tartışmalı görünmektedir. Buradan hareketle devam eden süreçte birçok kez tartışma konusu olmuş olan bağlama performansına ilişkin parametreler konusunda günümüz bağlama sanatçılarının ve akademisyenlerin neler düşündüğünü tespit etmek amacıyla,
rastlantısal yolla seçilen bir örneklem üzerinden görüşme yoluyla veriler toplanarak bir durum tespiti ortaya konulmaya çalışılmıştır. Örneklem gurubu; TRT ve Kültür Bakanlığı gibi icra kurumlarının yanında serbest müzik piyasası koşullarında yaşamını sürdüren bağlama sanatçıları ile üniversitelerin müzik eğitimi veren lisans programlarındaki bağlama öğretim elemanları oluşmaktadır. Elde edilen bulgular doğrultusunda; bağlama sanatçıları ve akademisyenlerinin tamamına yakınının
erkek olduğu, yaşça belirli bir olgunluğa gelmeden performans sanatçısı olunamayacağı gibi belirli yaşlardan sonra performansın olumlu yönde çok mümkün olamadığı, lisans düzeyindeki bağlama eğitiminin ülkemizde ağırlıklı olarak konservatuvarlarda yapıldığı, bağlama sanatçılarının resmi sanat kurumlarından çok müzik piyasası koşullarında müzik yaşantılarına devam ettikleri tespit edilmiştir. Diğer
taraftan sanatçı ve akademisyenler performans kavramını daha çok bir olumlama olarak algılamakta; çoğunluğu kategorize edilebileceğini düşünmekte; bireysel yetenek, eğitim, çevre koşulları ve bağlamanın niteliğinin performansı etkileyen faktörler olduğunu dile getirmekte ve son yıllarda giderek daralarak gelenekten uzaklaşan ve sadece hız parametresi üzerine endekslenen bağlamadaki performans
algısının kendilerini rahatsız ettiğini belirtmektedirler.
Even though bağlama has pursued its existence for centuries in the hands of folk poets, minstrels, and local artists due to its representation power of folk music, prevalence in our country, and ability to gather different historical cultural wealth within; it has entered a systematic performance and accordingly a teaching-learning process with the republican period, particularly in the radio broadcasting process.
With ehe influence of bağlama artists continuing their careers on radio, artists who began with radio and later on drew their own paths, and very special local artists who are far away from these effects; a multi-dimensional bağlama playing performance has shaped over time and come up to the present day. In both the audience and bağlama artists, it is certain that the perception of performance is related to the individual's socio-cultural infrastructure and environment. Along with the seventies,
bağlama has found İts place in professional music training institutions. It seems controversial whether this process has built solid grounds for the case of bağlama performance in society and the music industry. Thus, in order to determine the thoughts of today's bağlama artists and academicians on parameters related to bağlama performance, which have been debated rnany times throughout the ongoing process, an evaluation has been put forward by collecting data through interviews
from a chosen random sample. The group which will be selected using random sampling method will be formed of bağlama artists taking part in the free music market and enforcement agencies such as TRT and the Ministry of Culture, along with bağlama academicians of universities providing music education degree programs. According to the findings it has been determined that almost all bağlama artists and academicians consist of men; it isn't possible to be a performance artist before a certain maturity of age nor is positive performance possible after a certain age; graduate-level bağlama education is given mainly in music conservato ries in our country; and bağlama artists co ntinue their music careers mostly in the conditions of the music industry rather than official art institutions. On ehe other hand, artists and academicians perceive the concept of performance as an affirmation; most believe that it can be categorized and that individual skills, education, environmental
conditions, and the quality of the bağlama are ehe factors affecting performance; and they state that the increasing movement away from traditions and the narrowing perception of bağlama performance only towards speed parameters in the recent years bothers them.