Moja retinoidowa historia + informacje na temat retinoidów

Ja już się poddałam. Już nawet nie próbuję tłumaczyć użytkownikom tego popularnego forum na W. co i jak z trądzikiem, czym są retinoidy i dlaczego w kwestii tych do łykania jestem na nie. Jedyne, co mi pozostaje, to opisanie mojej historii na moim blogu i nadzieja na to, że ktoś ją przeczyta. Na dole zawarłam również kilka wskazówek dla zainteresowanych tematem.

Miałam trądzik, chciałam się go pozbyć, poszłam do pani dermatolog. Podobno niezłej, sporo osób ją polecało. Pani przyjrzała się mojej skórze i powiedziała, że jest taki jeden lek. W stu procentach skuteczny. Po kilku miesiącach miałam nie pamiętać o pryszczach, przetłuszczającej się skórze i włosach. Zostało mi dane nieco czasu na przemyślenie sprawy, bo specyfik drogi i ma skutki uboczne. "Możesz poczytać sobie w Internecie, ale tam ludzie narzekają, tego nie trzeba brać na poważnie." Dostałam receptę na jakąś maść i papa, do następnej wizyty.

Tylko idiota nie poszedłby na taki deal. Trochę pieniędzy za ładną buźkę. Nie zrozumieją Ci, którzy nigdy problemów ze skórą nie mieli.

Początek

Po dwóch miesiącach zgłosiłam się, gotowa na wszystko. Dostałam skierowanie na morfologię i nakaz wizyty u ginekologa. Wykonałam przy okazji jakieś badanie hormonalne. Ja i moja mama {miałam wtedy niecałe 16 lat} musiałyśmy podpisać oświadczenia, że biorę tabletki anty i że nie zajdę w ciążę. Brałam te tabsy, przynajmniej przez jakiś czas.

Później widziałam swoją kartę pacjenta. Znalazł się tam zapis pierwszej wizyty {przepisana maść} oraz adnotacja z drugiej "Nagłe pogorszenie stanu, przepisano lek XXX". Stan skóry w żadnym wypadku się nie pogorszył, a już tym bardziej nie nagle. No, przynajmniej nie wtedy.

Przeszłam przez wszystkie formalności, szczęśliwa, codziennie łykałam określoną dawkę. Zapisywałam wszystkie tabletki w notesie, ich ilość została ściśle określona, nie powinnam była żadnej przegapić. I czekałam na pierwsze efekty.

W trakcie

Doczekałam się łuszczącej się na całym ciele skóry, zapalenia ust, nasilenia trądziku. Skóra na moich dłoniach coraz bardziej upodabniała się do czerwonawej skorupy, nie pomagał żaden krem, doraźnie działały sterydy. Włosy były totalnie przesuszone. I wciąż było tylko gorzej i gorzej.

W momencie, w którym zaczęłam kurację, poszłam do nowej szkoły. Pamiętam, że przez pierwszy rok nie odzywałam się prawie do nikogo. Trochę nie ogarniałam, co się wokół mnie dzieje i częściej niż zazwyczaj plotłam trzy po trzy.

Nie do końca pamiętam, jak przebiegała kuracja. Przyjmowałam spore dawki, żeby skończyć szybciej, 40-60mg/ dzień. Tak doradziła dermatolog. Pamiętam jednak, że jakoś tak z dnia na dzień skóra i cała reszta wyglądała gorzej. Wiem, że się powtarzam, ale tak było.

Przy każdej kolejnej wizycie kontrolnej mina pani doktor była coraz bardziej niewyraźna. Na ostatniej jeszcze przeliczyła mi dawkę, stwierdziła, że wzięłam wszystko i jakoś tak się pożegnałyśmy. Mój trądzik zmienił się, na gorsze. Zamiast zwyczajnych pryszczy pojawiało się mnóstwo bolesnych gul i zaskórników. Oba twory praktycznie nie do wytępienia.

Zakończenie

Niedawno napisałam, że nie ma takiego fragmentu mojej skóry, z którym nie miałabym problemów. Od zakończenia kuracji izotretynoiną zmagam się z wypadaniem włosów, przesuszeniem skóry, trudniejszym do zwalczenia trądzikiem, pękaniem skóry na ustach i dłoniach, problemami z regeneracją skóry {otarcie na dłoni goiło się przez prawie dwa miesiące}, zapaleniem mieszków włosowych i bardzo silnym przetłuszczaniem się włosów.

A teraz opowiem Wam dowcip. Chcąc ratować moje przesuszone, sianowate i przetłuszczone po dwunastu godzinach od umycia włosy, trafiłam do Internetu. A, tak. Chciałam jeszcze powstrzymać łysienie. Znalazłam blogi włosomaniaczek {Anwen, Eve} i Blondhaircare, dzięki której zainteresowałam się pielęgnacją cery. Potem odkryłam blog Aliny, naturalną, a jeszcze później azjatycką pielęgnację. Okazało się, że zmiana kosmetyków i metod dbania o skórę pozwoliła mi na pozbycie się 70% trądziku. Została tylko część zaskórników i niewielkie wysypy z okazji zbliżających się okresów.

Zastanawiam się też, jaki związek kuracja retinoidem może mieć z moimi problemami psychicznymi. Wszystkie skutki uboczne wymienione na ulotce określone są jako tymczasowe. Wspomniano o nadwrażliwości na alkohol. Nigdy go nie piję, bo upijam się jednym piwem. Chyba od zawsze, choć nie jestem pewna. Już na samym początku leczenia stałam się dokładnym przeciwieństwem siebie. Byłam apatyczna, zamknięta w sobie, z nikim nie rozmawiałam i bałam się kontaktów z ludźmi. Czułam się okropnie źle! Nieśmiała ja z depresją, au. To wszystko nie minęło automatycznie po odstawieniu tabletek. Przechodziło mi stopniowo przez około dwa lata i dałabym głowę, że wciąż coś jest nie tak. Zdecydowanie mam problemy z koncentracją, choć tak naprawdę nie wiem, co jest ich powodem.

Może kogoś to zainteresuje... 8 miesięcy x 1,5 opakowania x 110 złotych... Na początku i na końcu wykorzystywałam nie 1,5 a jedno opakowanie, ale wynik i tak jest zdecydowanie czterocyfrowy.

Zastanawiasz się nad retinoidami doustnymi?

Nie chciałabym, żeby ktokolwiek po przeczytaniu tego tekstu zrezygnował z wizyt u lekarzy i zaczął leczyć się samodzielnie. To nie tak. Chciałabym tylko wszystkich przekonać do zastanowienia się, przemyślenia sprawy, pozyskania informacji.

Retinoid to nie antybiotyk

A zupełnie inna substancja. Niestety mnóstwo ludzi myli te dwa pojęcia. Tak często czytam komentarze "Mam to gdzieś, chcę wziąć ten mocny antybiotyk i się wyleczyć". Retinoidy to pochodne witaminy A. Jako takie mają ogromny wpływ na wątrobę {żadnego alkoholu w trakcie!}, a i wydaje mi się, że ich działanie może być nieco dłuższe, niż czas trwania całej kuracji. Wnioskuję tak po charakterystyce zwyczajnej witaminy A, która może być magazynowana w tłuszczach.

Najczęściej spotykane leki-retinoidy w tabletkach: Izotek, Axotret, Isotrex, Roaccutane, Aknenormin.

Ostatnia deska ratunku

Mnóstwo ludzi pisze "próbowałem już wszystkiego". Retinoidy występują również w formie do stosowania zewnętrznego. Sądzę, że warto najpierw spróbować pełnych {kilkumiesięcznych i systematycznych!} kuracji przynajmniej dwoma różnymi retinoidami zewnętrznymi, a do tego zmienić dietę i pielęgnację, a nad tabletkami zastanowić się dopiero w przypadku braku pozytywnych skutków po zastosowaniu wszystkich tych trzech elementów!

Liczy się cierpliwość

U niektórych retinoidy zewnętrzne/doustne zadziałają od razu, po kilku dawkach, pozytywnie. U innych zadziałają negatywnie, a sytuacja poprawi się z czasem, nawet po kilku miesiącach. U innych nie zadziałają w ogóle, ale skuteczność jest spora, czy ja wiem... 60-80 procentowa, z pewnością nie 100. Nie liczy się dawka przyjęta jednorazowo, a suma przyjętej substancji {w przypadku doustnych mg/kg ciała}. Dlatego tak ważne jest dokończenie kuracji, nieprzerywanie jej, systematyczność. Jedynym przypadkiem, w którym nie tyle warto, a trzeba{!} przerwać leczenie są złe wyniki badań. No i ciąża lub jej planowanie.

Dlaczego byłam leczona źle?

Nie miałam wykonanych badań. Poza morfologią sprawdzony powinien zostać poziom cholesterolu, trójglicerydów i wielu innych substancji, a badania powtarza się w trakcie leczenia. Na szczęście wątrobę miałam zdrową.

Mój trądzik nie kwalifikował się do takiego leczenia. Nie byłam ani wystarczająco ciężkim, ani wyjątkowo opornym przypadkiem, a wydaje mi się, że tylko w takich wypadkach powinno przepisywać się retinoidy doustne. Nie próbowałam żadnych innych preparatów, a o skórę dbałam kryjącym podkładem i mydłem. Kto nie miałby trądziku w podobnej sytuacji?

W trakcie leczenia jeszcze bardziej wysuszałam swoją skórę, nie zmieniłam pielęgnacji, nie stosowałam filtrów, a puszące się włosy traktowałam prostownicą. Nie rozumiem, dlaczego ludzie twierdzą, że w takiej kuracji chodzi o wysuszenie skóry. Czytałam artykuł uznający to jako przykry efekt uboczny, a takie należy niwelować i o skórę dbać jeszcze skrupulatniej, niż zazwyczaj.

Przeczytaj koniecznie!

Cały {wpis Italiany}, łącznie z zawartością podanych przez nią linków. Zerknij też na {efekty stosowania retinoidu zewnętrznego}.

Ogromnie się cieszę, że zdecydowałam się na opisanie tego wszystkiego. Pewnie wspominałam już kiedyś o retinoidach, ale raczej nie zrobiłam tego aż tak obszernie. Ale nie o to mi chodzi. Kilka dni temu, poirytowana i zdenerwowana zaczęłam zastanawiać się, czy nie spróbować z retinoidami doustnymi jeszcze raz. Tak, żeby na dobre pozbyć się tych przedokresowych wysypek. Na szczęście, pisząc, wszystko sobie przypomniałam i natychmiast zarzuciłam ten pomysł.

I optymistyczny akcent na koniec. Powoli, bardzo powoli planuję post pod tytułem "Jak pokonałam trądzik".

Wszystkich zainteresowanych retinoidami chciałabym poprosić jeszcze o jedno. Skonsultujcie się z innym lekarzem niż ten, który Was prowadzi, nawet przez telefon lub Internet, może ze znajomą kosmetyczką, z kimś, co do kogo macie pewność, że zna temat i porozmawiajcie.  Przy okazji dajcie znać, w jakim stopniu ich opinia różni się od mojej, wciąż bardzo interesuję się tymi substancjami.