Bazen,

Yazıyı yazarken dinlediğim müzik


Bazen 
Konuşup, muhatap olduğum bazı bi takım kişiler için,
Daha sonra yalnız kaldığımda 
"Neden sohbet ettim ki?  Niye muhatap oldum ki?"
Gibi hayıflanmalarla kendi kendimi yiyip bitirdiğim oluyor.
Çoğunlukla o an için konuşmak, muhatap olmam gerektiği için
Her ne kadar isteksiz bi takım etkileşim, iletişim içinde olsam da
İçimden bi ses hep "Bitti, az kaldı, sabret" diyerek beni telkin etmeye çalışıyor.
Genellikle bu kişilerle 
Takılmamaya, selamlaşmamaya, görsem de görmezlikten gelmeye çalışarak
Bi şekilde kendimce geçici çözümler yaratıyorum
Aslında, kendime çok haksızlık ediyorum bu şekilde
Biliyorum ki,
Başka bir sefer, başka bir yerde mutlaka karşılaşıcaz
En azından o karşılaşma anına kadar kendimi avutuyorum....
Bu yaptığım doğru mu?
Bunun cevabı bende...
Peki, bu kişiler nası şahsiyetler ?
Durumuna göre bulunduğu toplum içinde itibarı olan
Ama o itibarının ardında kendini belli eden,
Bir beden büyük gelmiş bir takım elbise gibi
Sırıtan,
Ya da, bulunduğu toplum dışında 
Başka bi türlü gözüme ilişmiş bi takım hareketleriyle
Kafamda yarattığı imajını yerle bir eden,
Ama o yarattığı imajı ya da görüntüyü başkalarıyla paylaşamıyacağım kişiler.
Her gece yattığımda midemde bir bulantı bıraktıkları kesin.
Öğürtülerimle o an için yaşadıklarımı çıkarsam da
İnanıyorum ki uzun vadede kendimi suçlamak adına çok kozum olucak kendimde....


Mavi balon'un bi notu uçmadan yakalayın;
Hani geçen gün "sakinlik" isimli yazımda bir yastık resmi paylaşmıştım,
İşte o yastıkları nereden bulduğumu araştırdım buldum,
İnci çiçeği blogcudan almışım,
İşte linki de şu  
değişik kırlentler ...