Χρωμάτισα τα σημάδια για να περάσεις.
Πήρες την ανηφόρα έχοντας φασκιωμένες τις μέρες τις επόμενες πάνω στο στήθος σου.
Χαμογελούσες.
Μα ήταν μακρινό ακόμα το χαμόγελο.
Μετρούσες ένα ένα τα βήματα θαρρείς τ’ άφηνες δανεικά πάνω στον δρόμο κι έπρεπε κάποια στιγμή να σου τα επιστρέψει.
Είναι αλήθεια λοιπόν που λένε πως δε μάθαμε να πιστεύουμε στα όμορφα.
Κλείσε τα μάτια είπα κάποτε κι εσύ τ’ άφησες ανοιχτά και φυσούσε, κι όσο φυσούσε έκλειναν εκείνα και τ’ άνοιγες πάλι.
Για τούτο δε χάρηκες πότε το ταξίδι.
Καβάλα σε μια μηχανή ήμασταν κ’ ήθελες να μιλάς εσύ.
Ψυχή μου, οι μηχανές είναι για ν’ ανεβαίνεις και να φεύγεις, να σε παίρνουν μακριά.
Πήρες την ανηφόρα έχοντας φασκιωμένες τις μέρες τις επόμενες πάνω στο στήθος σου.
Χαμογελούσες.
Μα ήταν μακρινό ακόμα το χαμόγελο.
Μετρούσες ένα ένα τα βήματα θαρρείς τ’ άφηνες δανεικά πάνω στον δρόμο κι έπρεπε κάποια στιγμή να σου τα επιστρέψει.
Είναι αλήθεια λοιπόν που λένε πως δε μάθαμε να πιστεύουμε στα όμορφα.
Κλείσε τα μάτια είπα κάποτε κι εσύ τ’ άφησες ανοιχτά και φυσούσε, κι όσο φυσούσε έκλειναν εκείνα και τ’ άνοιγες πάλι.
Για τούτο δε χάρηκες πότε το ταξίδι.
Καβάλα σε μια μηχανή ήμασταν κ’ ήθελες να μιλάς εσύ.
Ψυχή μου, οι μηχανές είναι για ν’ ανεβαίνεις και να φεύγεις, να σε παίρνουν μακριά.
23 σχόλια:
Ααααχχχχ...
΄Ο,τι..μα ό,τι είχα να πω, τα είπε το μαρινάκι μας.
Τί παραπάνω να σου πω πιο αγνό, πιο βαθύ, πιο μεγάλο;
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Γλαρένια μου τα πιο βαθιά που η καρδιά μας νιώθει τα φανερώνει και με τούτο το φιλί. ευχαριστώ.
Καλώς σε βρίσκω Ήχε....
Πολύ ενδιαφέρον τ'όνειρό σου σήμερα.....
Γεμάτο χρώματα κι ανέμους.....
Καλή συνέχεια στη μέρα σου....
Σημάδια χρώματα, που ακόμα ψάχνει...
Φωνές, κραυγές, καρδιάς χτύπους, που δεν άκουσε ή δεν θέλησε...
Να φεύγεις στον άνεμο, αίσθηση μόνη... θα δει, θα ακούσει, θα έρθει... της καρδιάς σου η καρδιά...
Ήχε μου, πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί –στις πιο ευτυχισμένες μας στιγμές- ότι αυτή η απρόοπτη δυνατή ευτυχία δε μας αξίζει;
Κι όπως είναι τόσο απλή η ζωή και τόσο δυσνόητη ταυτόχρονα που, μαθημένοι να τρώμε τα χαστούκια της, αδυνατούμε να προσαρμοστούμε στη λάμψη που μας χαρίζεται ξαφνικά, ανίκανοι να αφομοιώσουμε το υπερκόσμιο φως… Και εμμένουμε να μένουμε εκεί που νομίζαμε ότι μας έχει τοποθετήσει η ίδια για χρόνια, στη μοναχικότητα, στην αφάνεια, στο φως ενός κεριού, που η λάμψη της ξαφνικής ομορφιάς φαίνεται στα μάτια μας τουλάχιστον ακατανόητη.
Κι είναι τόσο εύκολο να πατήσουμε το κατάλληλο κουμπί μέσα μας, ν’ αλλάξουμε πρόγραμμα, όπως αλλάζουμε μουσική και διάθεση από cd σε cd… Ένα κλικ αρκεί. Αλλά πόσο δύσκολο είναι τελικά αυτό το μικρό κλικ…
γλυκιά καληνύχτα, ο γιάννης
Πάνω στη μοτοσυκλέτα,
μιλάνε, πιο πολύ, τα σώματα
κι έχουν ήχους αγγίγματα
καθώς, αρμονικά, ισορροπούν και πάνε.
''Κλείσε τα μάτια είπα κάποτε κι εσύ τ’ άφησες ανοιχτά και φυσούσε, κι όσο φυσούσε έκλειναν εκείνα και τ’ άνοιγες πάλι''....
τι να πω γλυκέ ήχε μου... γράφεις τις αληθινές , όμορφες, παλιές στιγμές μου...λατρεύω τούτο το ταξίδι στο περασμένο παρελθόν..!!
Έγινα ναυαγός στους δρόμους
γυμνός , άστεγος και άσιτος
ξάπλωσα στις παραλίες σου
ψάχνοντας τ' αστέρι που φυλάκισες
για πάντα την ανάμνησή σου στο μυαλό μου ...
Γιάννη μου τη καλημέρα και την αγάπη μου
...όποιος γράφει στο στήθος του δεν έχει ανάγκη τις μηχανές για να φεύγει, είναι ήδη φευγάτος...
Kαλημέρα, ήχε, τρεχάτε θα πω εγώ!
Έκλεισα τα μάτια, ονειρεύτηκα!
Κι όταν τα άνοιξα, είδα έκπληκτη ότι τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα!
Μακάρι όλοι μας να ζήσουμε αυτή την καταπληκτική εμπειρία γιατί όλοι μας αξίζουμε την ευτυχία!
να της πεις να κλεινει συχνα τα ματια..ειναι ομορφο!!
Νίκο
χρώματα έχει η ζωή κι ας κάποτε κρύβονται πίσω από ένα μαύρο κι ένα άσπρο.
Να είσαι πάντα καλά.
Νίκο
χρώματα έχει η ζωή κι ας κάποτε κρύβονται πίσω από ένα μαύρο κι ένα άσπρο.
Να είσαι πάντα καλά.
Βίκυ μου
έρχεται καιρός που όλοι ακούνε κι όλοι ακούγονται.
Έρχεται πάντα ο καιρός…
Αγαπητό Τσαλίμι
η ζωή σου η μοτοσικλέτα, απ’ όλους μας καλύτερα γνωρίζεις τις μηχανές και τις συμπεριφορές μας επάνω σ’ αυτές.
Fatale μου
η ζωή μας σ’ επανάληψη κάθε μέρα.
Κλειώ μου
ναυαγός ναι, αναζητητής ναι μα ποτέ επαίτης.
Πάντα θα ζητάμε, πάντα…
Genna μου
φευγάτος ήχος ή πιο σωστά περαστικός.
Ανάγκη κάποτε το φευγιό.
Ελένη μου
πάντα να ταξιδεύεις, πάντα να ονειρεύεσαι.
Χαίρουμαι πολύ που βοηθάω σε κάτι τέτοιο.
Φεγγαραγκαλιά μου
μπορώ να της κλείνω εγώ σιγά σιγά τα μάτια;
Γιάννη
υπάρχουν φορές που το κλικ πρέπει από κάποιον έξω από εμάς να γίνει, από κάποιον που μας πιστεύει και αγνά μας αγαπά.
Ακόμα κι όταν η βοήθεια τούτη δεν γίνεται φανερά.
Έχω την τύχη τούτο τον καιρό ένας φύλακας άγγελος να με βοηθά.
Πόσο μ’άγγιξαν τα λόγια τούτα.Πόσο!
Να είσαι καλά.
κλεινω τα ματια κ ζω αυτη την εικονα...
χερια σφιχτα δεμενα στο κορμι του,ταχυτητα που σου κοβει την ανασα,εικονες να προσπερνουν η μια την αλλη...κι ολη η ευτυχια του κοσμου δικη σου...μονο και μονο γιατι εισαι με αυτον που αγαπας περισσοτερο απο οτιδηποτε, μαζι σε μια ζωντανη στιγμη ελευθεριας...
δυστυχως ανηκει πια στο περελθον...
Δημοσίευση σχολίου