Ένα ξύλο που ραγίζει
ένας τριγμός που πονάει τη μνήμη
ένας άνθρωπος που στέκεται μόνος απέναντι στον άνεμο.
Λιώνει η κουρτίνα αν αφεθεί στο άγγιγμα του αγέρα
λιώνει ο χρόνος σμίγοντας με τα πεσμένα στο πάτωμα φύλλα.
Δε θα βάψουμε και φέτος τη βάρκα που έχασε τη νιότη της.
Περιμένουμε καρτερικά τη βροχή
ίσως αυτό, προσφέρει μια τελειότητα στο σκοτάδι.
