Μία κυρία εδιηγείτο, το παρακάτω συγκλονιστικό περιστατικό, που σημάδευσε την ζωή της, όταν ήταν σε νεαρά ηλικία:
«Ήμουν επτά ετών και ήταν παραμονή των Χριστουγέννων, ζούσαμε τότε, σε μία επαρχιακή πόλη της Μακεδονίας, στη μαύρη και φοβερή Κατοχή του ΄41, τότε που οι εκτελέσεις και οι σφαγές αθώων ανθρώπων ήσαν ανελέητες και αθρόες, οι φυλακίσεις, το ξύλο και τα βασανιστήρια τρομακτικά, και η πείνα εθέριζε τους πάντες...
Η οικογένειά μου ήτο πολύ ευσεβής και ακόμα ευσεβέστεροι ο παππούς και η γιαγιά! Άνθρωποι της προσευχής και της ελεημοσύνης!
Το βράδυ που ξημέρωνε Χριστούγεννα, η πεντάχρονη αδελφή μου εξύπνησε και μου εζήτησε να την συνοδεύσω έξω στην αυλή, γιά να πάει στην τουαλέτα (εκείνη την εποχή οι τουαλέτες ήσαν έξω, στις αυλές). Έξι παιδιά είμασθαν και κοιμόμασθαν όλα κάτω στο πάτωμα, στρωματσάδα. Δεν υπήρχαν κρεβάτια και πούπουλα και παπλώματα, σαν τα σημερινά…
Σιγά-σιγά, λοιπόν, εβγήκαμε έξω από το δωμάτιο, στο μικρό διάδρομο με κατεύθυνση την αυλή. Απέναντι ήταν η κάμαρα του παππού και της γιαγιάς, ξαφνιασθήκαμε όμως, διότι είδαμε έντονο φως να βγαίνει από τις χαραμάδες και από τα πολλά ανοίγματα της σαραβαλιασμένης πόρτας.
Πλησιάσαμε κοντά και τότε από τις χαραμάδες, είδαμε έντρομοι την γιαγιά μας τυλιγμένη σε φλόγες! Αμέσως βάλαμε τις τσιρίδες και φωνάζαμε: “Φωτιά, φωτιά, η γιαγιά καίγεται…”.
Ξύπνησαν βέβαια, όπως ήταν επόμενο, όλοι. Πρώτοι έτρεξαν οι γονείς μας, οι οποίοι άνοιξαν την πόρτα της κάμαρας του παππού και της γιαγιάς, κοίταξαν μέσα, και ύστερα την έκλεισαν απαλά και σιγά. Γύρισαν τότε, στο δωμάτιο μας, και ο πατέρας μας, μάς είπε με σιγανή φωνή:
“Μη φοβάσθε παιδιά μου, δεν είναι φωτιά αυτό που είδατε. Είναι οι φλόγες του Αγίου Πνεύματος που μοιάζουν με φωτιές!! Σιγά-σιγά σβήνουν!! Έτσι γίνεται πάντοτε, όταν η γιαγιά και ο παππούς προσεύχωνται, σχεδόν όλο το βράδυ!
Αν δεν προσεύχονταν παιδιά μου, τόσο πολύ, ο παππούς και η γιαγιά, όπως και ποιός ξέρει, πόσοι άλλοι άγνωστοί μας Χριστιανοί, θα μας είχαν πετσοκόψει τα Βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής... Από τέτοιες προσευχές και αγρυπνίες δεν θα αφήσει ο Κύριος, να χαθή ποτέ η Πατρίδα μας και η Πίστις μας”!»!!!
