«ΣΠΕΥΔΕ ΒΡΑΔΕΩΣ»!!

 

Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΕΙ ΚΑΙ ΣΩΖΕΙ, ΤΟΝ ΕΛΕΗΜΟΝΑ… ΑΘΕΟΝ!!

 

Ανδρόγυνο ο κυρ-Αλέκος και η κυρά-Καίτη, παντρεμένοι το 1920. Η κυρά-Καίτη ευλαβέστατη με προσευχή, εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία και Χριστιανική ζωή! Ο κυρ-Αλέκος, φανατικός άθεος, κομμουνιστής, αλλά πολύ δίκαιος, ελεήμων και φιλάνθρωπος. Ήξερε από φτώχεια, στέρηση, κατατρεγμό και έτσι συμπονούσε και βοηθούσε όσους και όπως μπορούσε.

Περάσανε τα χρόνια και ο γέρο-Αλέκος βαρειά άρρωστος, κατάκοιτος πλέον και ετοιμοθάνατος... Η γιαγιά-Καίτη, λαμπάδα δίπλα του, διακονούσε, έκλαιγε, προσευχόταν. Παιδιά και εγγόνια είχαν τις μέριμνές τους, πέρναγαν αστραπή από τους παππούδες και φεύγανε. Η γιαγιά-Καίτη παρακαλούσε τον άνδρα της:

«Να φέρουμε άνδρα μου τον παπά της ενορίας να εξομολογηθής, να Κοινωνήσεις, να μη φύγεις σαν άψυχο ζώο γιά την άλλη ζωή και κολασθής...».

Τίποτε ο γέρο-Αλέκος, της φώναζε και την απειλούσε:

«Μη φέρεις παπά στο σπίτι μας γιατί…».