Μιά γυναίκα που ζύμωνε ψωμί για τα μέλη της οικογενείας της, είχε την ευλογημένη συνήθεια, να αφήνει πάντα ένα από τα καρβέλια που έφτιαχνε στο περβάζι του παραθύρου της, για κάθε πεινασμένο που θα περνούσε από εκεί.
Όμως, κάθε μέρα, ένας συγκεκριμένος γέροντας καμπούρης, ερχόταν και έπαιρνε το καρβέλι, και αντί να εκφράσει ευγνωμοσύνη, όπως έφευγε, έλεγε αυτές τις λέξεις: «Το κακό που κάνεις παραμένει μαζί σου, το καλό που κάνεις επιστρέφει».
Αυτό γινόταν κάθε ημέρα. Κάποια στιγμή η γυναίκα θύμωσε και μονολόγησε: «Ούτε κάν μία λέξη ευγνωμοσύνης… Κάθε μέρα ο καμπούρης επαναλαμβάνει: “Το κακό που κάνεις παραμένει μαζί σου, το καλό που κάνεις επιστρέφει”. Τι σημαίνει αυτό;»
Οι μέρες περνούσαν και ο καμπούρης, πάντα στην ώρα του, έπαιρνε το καρβέλι και έλεγε τα ίδια και τα ίδια...
