Yetişkin Eğitimi

EJER, 2014'te sunulan sözlü bildiri GİRİŞ Bilgi ve teknolojideki hızlı gelişmeler günümüzde okullarda formal olarak gerçekleştirilen eğitimi yetersiz hale getirmekte, bireylerin sahip olması gereken nitelikler, meslekler, mesleki yeterlikler ve beceriler sürekli değişmekte, bireyler meslek hayatlarına başladıktan sonra yenilenmeye yeni öğrenmelere muhtaç hale gelmektedirler. Tüm bu gelişmeler sayısız fırsatı beraberinde getirirken üretken bir yaşam ve dolayısı ile toplum için bireylerin gereksinim duyacakları bilgi ve becerilerin büyük ölçüde değişmesine sebep olmuştur. Candy'ye (2002)

İleri yetişkinlik döneminin tanımı, sınıflandırılması ve genel özellikleri verilerle ifade edildi. İleri yetişkinlik döneminde yer alan bireylerin fiziksel ve bilişsel gelişimlerinin sosyo- duygusal gelişim üzerindeki etkileri tartışıldı. İleri yetişkinlik döneminde beslenmenin yeri ile cinsel yaşamın sosyo- duygusal gelişim üzerindeki etkileri verilerle incelendi.İleri yetişkinlik döneminde sosyal rol değişimi, güç yitimi ve serbest zaman etkinliklerinin sosyo- duygusal gelişim üzerindeki etkilerinin incelenmesi yapıldı.İleri yetişkinlik döneminin sorunları gündeme getirilip destekleyici yollar sunuldu. Tüm bunların ışığında ileri yetişkinlik dönemine kuramsal bir çerçeveden bakılarak gerontoloji bilimi ışığında tartışıldı. İleri yetişkin bir bireyin içinde bulunduğu durumlar genel bir perspektifle ele alındıktan sonra sonuçlar sunuldu. Bu çalışma ileri yetişkin bir bireyin sosyal yaşamının kılavuzu niteliğini taşıyabilir.

Bu araştırmada bir yetişkin eğitimi ve erken çocukluk eğitimi programı olan 3-6 Yaş Aile Eğitim Programının yetişkin eğitiminde program geliştirme sürecine uygunluğu incelenmektedir. Betimsel tarama modeli kullanılarak yapılan araştırmada, 3-6 Yaş Aile Eğitim Programını uygulayan Ankara ili Halk Eğitim Merkezlerinde görev yapan 44 eğitmenin görüşü alınmıştır. Elde edilen veriler SPSS 16.0 paket programında yüzde ve frekans değerleri alınarak yorumlanmıştır.  Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre; 3-6 Yaş Aile Eğitim Programı yetişkin eğitiminde program geliştirme sürecine “genel anlamda” uygun olarak tasarlanmış bir programdır.  Ancak her eğitim programında olduğu gibi 3-6 Yaş Aile Eğitim Programının da eksikleri vardır ve giderilmesi gerekmektedir.

Ankara ili ve ilçelerinde uygulanan Benim Ailem programının yetişkin eğitiminde program geliştirme sürecine uygunluğunu değerlendirmeyi amaçlayan bu araştırma nitel ve nicel verileri içeren karma bir araştırmadır. Araştırmanın evrenini temsil etmek üzere kademeli örnekleme yöntemi ile seçilen katılımcılardan 300 kişi ve eğitmenlerden 48 kişi araştırmanın örneklemini oluşturmuştur.  Araştırmanın nitel boyutunda ise, Benim Ailem Programının yeniden tasarımında görev alan uzmanların tamamı olan 5 kişiden; Benim Ailem Programını tamamlayanlar arasından maksimum çeşitlilik örnekleme yöntemi ile belirlenen 15 kişiden ve eğitmenler grubu arasından odak grup görüşmesinde yer alan 7 kişiden oluşan çalışma grupları bulunmaktadır.
Nicel verilerin analizinde örneklem gruplarına araştırmacı tarafından hazırlanan anketler uygulanmıştır.  Elde edilen veriler SPSS programında çözümlenmiştir. Verilerin yüzde (%), frekans (f) ve aritmetik ortalama ( ) analizleri yapılmıştır. İki ayrı kümenin verdiği cevapların analizinde ise t-testi yapılmıştır. Nitel verilerin analizinde; çalışma gruplarına araştırmacı tarafından belirlenen sorular sorulmuş; Benim Ailem programının yeniden tasarımında görev alan uzmanlarla yapılan görüşmelerin çözümlenmesinde, Benim Ailem programı eğitmenleri ile yapılan odak grup görüşmesinde ve Benim Ailem programını tamamlayanlar ile yapılan görüşmelerin çözümlenmesinde betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. 
Araştırma bulguları Benim Ailem programının genel anlamda yetişkin eğitiminde program planlama sürecine uygun olarak tasarlandığını ve katılımcı ve eğitmenlerin programı oldukça başarılı bulduklarını ortaya koymuştur.
Öte yandan, Benim Ailem programının ihtiyaç analizi sırasında katılımcı grubun görüşlerine yeterince başvurulmadığı; programın geliştirilmesi sürecinde program değerlendirme çalışmasının yapılmadığı; haftalık ders saati süresinin eğitmenlerce yeterli bulunmadığı; programa ayrılan bütçenin yetersiz olduğu belirlenmiştir.  Bunların dışında, kaynak materyallerin katılımcılara yeter sayıda ve zamanında ulaştırılmasında, ev ziyaretleri için yapılan ulaşım masraflarının karşılanmaması hususunda ve bazı semtlerde katılımcı ve uygun derslik bulmakta da sorunlar yaşandığı saptanmıştır.

(Resmi bir çalışma değildir. Öğrenci düzeyinde deneme-araştırma çalışmasıdır.)

21. Yüzyıl itibariyle dünya sosyal, kültürel, ekonomik ve politik bir değişim ve gelişim sürecine girmiştir. Buna bağlı olarak bireylerin ve toplumların ihtiyaçları da değişikliğe uğramıştır. Bu değişimlerin temelinde ise bilim ve teknoloji alanında meydana gelen hızlı ve kapsamlı ilerlemeler yatmaktadır. Bu hızlı ilerlemeler nedeniyle bilgi de hızla çoğalmakta ve yayılmaktadır. Bireylerin; bu ilerlemeleri takip edebilmeleri, değişen ihtiyaçlarını karşılayabilmeleri, bir bakıma hayatta var olabilmeleri için yaşamlarının her döneminde kişisel ve mesleki olarak kendilerini geliştirmeleri gerekmektedir. Çünkü günümüz hızla değişen dünyasında bireylerin var olan bilgileri yeterliliğini yitirmektedir. Başka bir ifadeyle artık insanların gençliklerinde edindikleri bilgiler onlara hayatları boyunca yetmemektedir .

Bu çalışmada, Eğitim çatısı altında toplanan "Yetişkin Eğitimi" ve "Hayat (Yaşam) Boyu Öğrenmen" kavramlarının önemine ve farklılıklarına rapor çalışması formasyonu ile özet boyutunda tutularak anlatılmaya çalışılmıştır.

İnsan olmanın belirleyici şartı deneyimlerimizi anlamak zorunda olmamızdır. Bazıları için, bir otorite figür tarafından yapılan, olduğu gibi kabul edilerek benimsenmiş herhangi bir açıklama yeterli olur. Fakat çağdaş toplumlarda başkalarının amaçlarından, inançlarından, yargılarından ve hislerindense, kendi yorumlarımızı yapmayı öğrenmek zorundayızdır. Bu anlayışa olanak sağlamak yetişkin eğitiminin temel amacıdır. Dönüştürücü öğrenme kendi kendine düşünmeyi geliştirir (Mezirow, 1997).

Özet
Bu makale, Türkiye'de " yetişkin eğitimi " alanında yayınlanmış makalelerin bir bilimsel araştırmada bulunması gereken temel unsurlar bağlamında meta değerlendirmesini amaçlamaktadır. Bu temel amaç doğrultusunda araştırma-inceleme türünde hazırlanmış 49 makale giriş, yöntem, bulgular, sonuç ve öneriler başlıkları altında değerlendirilmiştir. Araştırmanın yöntemi nitel araştırmalarda kullanılan doküman incelemedir. Verilerin çözümlenmesinde nitel analiz tekniklerinden, betimsel analiz tekniği kullanılmış, geliştirilen " makale değerlendirme formu " kullanılarak makaleler değerlendirilmiş, veriler frekans/ yüzde değerleri ile ifade edilmiştir. Araştırma sonucunda genellikle, yetişkin eğitimine yönelik yazılmış makalelerin paradigmatik olarak nicel araştırmalardan oluştuğu ve bu araştırmaların betimsel tarama türünde desenlendiği görülmüştür. Ayrıca veri toplama aracı olarak çoğunlukla anket/ölçek kullanıldığı; veri analiz tekniklerinden frekans, yüzde, ortalama, t-testi, Ki kare ve ANOVA'nın sıklıkla tercih edildiği, ileri analiz tekniklerinin ise çok az sayıda kullanıldığı belirlenmiştir.
Anahtar Sözcük: Yetişkin eğitimi, bilimsel araştırma süreci, meta değerlendirme.
Abstract
This article aims the meta-evaluation of the articles published in Turkey with regards to the field of " adult education " in terms of the essential elements required to be present in a scientific study. In line with this aim, 49 articles written in the form of research-investigation have been evaluated under the headings of 'introduction', 'method', 'findings', 'conclusion' and 'suggestions'. The method of the research is document review, which is used in qualitative studies. The data obtained has been analyzed by using the descriptive analysis technique, which is a qualitative analysis technique; the articles have been evaluated by the " article evaluation form " developed for this purpose; and the data has been presented by frequency/percentage values. It was seen at the end of the research that, in general,

Halk ozanları, yetişkin eğitimcisi olan düşünür, sanatçı ve kanaat önderleridir. Onların "ideal insan" algıları ve onu elde etmek için sergilediği çabalar, aşıkların eğitim görüşlerini önemli hale getirmektedir. Aşıklar, halkın nabzını da iyi tutan kişilerdir ve görüşleri büyük ölçüde halkın görüşlerini yansıtır. Eğitim politikasının yerel ve ulusal kaynaklarından biri bu ozanlardır. Eğitim politikaları belirlenirken böylesi önemli kişilerin görüşleri dikkate alınmalıdır. Bu çalışmada Aşık Müdami'nin eğitimle ilgili görüşleri incelenmiştir.

Emeklilik, çok farklı psikolojik ve sosyolojik dinamikleri içinde barındıran bir olgudur. Özellikle bireylerin ortalama yaşam sürelerinin artması ile birlikte emeklilikte geçirdikleri sürelerin de artması, emeklilik olgusunu sosyal devlet anlayışının ilk sıralarına yerleştirmiştir. Emekliliğin bireylerin ileriki yaşlardaki hayatının önemli bir kesitini oluşturması, emekliliğin içerdiği anlamlar ve gelişmiş ülkelerde yürütülen uygulamalar, konumuz açısından önemli açılımlar sunabilmektedir.

Bu çalışmanın amacı,, bireyin emekliliği bir kriz durumuna dönüşmeden geçirebilmesi bakımından büyük önem taşıyan “emekliliğe hazırlık eğitimi” ile bireyin emeklilikte çalışmak istemesi durumunda kendisine yol gösterecek “ikinci işe hazırlık eğitimi” olgularının yetişkin eğitimindeki önemi ve farklı ülkelerde emeklilere yönelik yerinde bir uygulama olarak görülen “retiree clubs” ve “friendly visiting” gibi uygulamaları incelemektir. Çalışmanın kapsamını, emeklilik kavramı ve getirdiği sorunlar özelinde yapılan çeşitli araştırmalar ve bu sorunların aşılabilmesi amacıyla hayata geçirilebilecek hazırlık eğitimleri oluşturmaktadır. Çalışma, literatür taramasına dayanmaktadır.


Retirement is a phenomenon which contains many different psychological and sociological dynamics. Especially, the retirement has become one of the main elements of social state because of the increasing of the average life expectancy. Forming an important part of old age, the meaning of retirement and practices in developed countries provide insights about this issue.

The primary aim of this study is to examine the practices known as "retirement readiness training" which aims reducing of negative effects of retirement, "preparation training for second job" which guides retired people who want to work, "retiree clubs” and “friendly visiting”.  The scope of this study is composed of the variety studies that focus on the issues of retirement and the concept of retirement and preparation education programs which aim to overcome the negative effects of retirement process.  This study is based on the literature review.

This research tries to find contribution of education over the internet as a solution on some problems that adult students live in open vocational high school and catch-up education. Results of the survey were evaluated from 192 adult students who are educated in Istanbul as reference pattern. According to the survey results, adult students have some problems caused by various reasons during education period. Especially due to inability of continuing regularly training sessions, open and catch-up education objectives couldn't be fully reached. Adult students will have flexible use of time and location by taking the theoretical part of their face to face vocational courses over the internet. Some of the problems can be solved by giving training in such a way to the students who have sufficient internet and computer skills.

v Model 5'de Yetişkin Eğitimi Veren Kurumların Bilinirliğinin Artırılmasına İlişkin Politika Analizi 1-Yetişkin eğitimi veren kurumların bilinirliğinin artırılmasına ilişkin politika eylem planı şeklinde yapılandırılmıştır. vi ABSTRACT Life Long Learning (LLL), brought to the attention by OECD and UNESCO in 1970s

Köy enstitüleri, Türk Eğitim Tarihi içerisinde önemli bir yere sahip olmuştur. Cumhuriyet'in ilanıyla birlikte başlatılan eğitim seferberliği çerçevesinde köye öğretmen yetiştirme işlevini köy enstitüleri üstlenmiştir. Bu enstitülerin kurulması için ön hazırlıklar 1935 yılında başlatılmış ve 17 Nisan 1940 tarihinde çıkarılan bir kanunla köy enstitüleri açılarak eğitim hayatına başlamıştır. Köy enstitüleri kırsal bölgelerin eğitim ve kalkınma problemlerini çözmede etkin bir rol oynamıştır. Köyde görevlendirilen öğretmenler aracılığı ile eğitimde teorik bilginin yanında üretime dayalı pratik bilgiler de verilmiştir. Köy enstitüleri, yetiştirdikleri öğretmenler aracılığıyla köyde yaşayan insanların bilimin ışığından yararlanmasını amaçlayan bir hareket başlatmıştır. Bu hareket toplumun her kesimine eğitimin ulaştırılabileceğinin kanıtı olmuştur. Köy enstitüleri kuruluş amaçlarının çok üzerinde başarı göstererek kırsal alanda yaşayanların sorunlarını ortaya koyan bir kuşağın yetişmesini temin etmiştir. 27 Ocak 1954 tarihinde çıkarılan bir kanunla köy enstitülerinin faaliyetlerine son verilmiş ve adı İlk Öğretmen Okulu olarak değiştirilmiştir.

ÖZET
Bu çalışmanın konusu teknolojik ve enformatik gelişmelerin küreselleşme ile birlikte dünya halklarına sağladığı fırsatlar ve beraberinde getirdiği sorunlardır. Bunun ötesinde, küreselleşen dünyada yaşanan teknolojik gelişmelerin olumsuz bir sonucu olan " dijital bölünme " kavramı ulusal ve uluslar arası boyutta incelenerek, bu konuda ülkemizde ve dünyada yapılan çalışmalara yer verilmiştir. Sonuç olarak, bilgi teknolojilerini kullanan gelişmekte olan ve az gelişmiş ülkelerin dijital bölünmeden zarar görmemesi için yapması gereken çalışmalar öneri olarak sunulmuştur.
ABSTRACT
The subject of this study is the opportunities provided to world nations together with the technological and informatic developments of globalization and the problems occuring due to this globalization. Aside from that, the study also covers the local and international studies of the " digital divide "-which is the negative outcome of technological developments in the global world-from both national and international perspective. Consequently, this study summarizes the actions to be taken in order for the emerging and less-developed countries not to suffer from " digital divide " .

Bu araştırmada, Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü personelinin uzaktan öğrenme hakkındaki görüşlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada nitel araştırma desenlerinden durum (Örnek olay) çalışması kullanılmıştır.  Çalışma grubunu 10 Genel Müdürlük personeli oluşturmaktadır. Araştırmada yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmış olup betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda, personelin uzaktan öğrenmeyi bir eğitim yöntemi sistemi olarak tanımladığı, eğitim ve eiçerik materyal hazırlama konusunda görev almak istedikleri ortaya çıkmıştır. Herhangi bir eğitim yönetimi tercih etmeleri söz konusu olduğunda yüz yüze eğitimi tercih ettiği, uzaktan öğretimin yetişkinler için daha uygun bir öğrenme sistemi olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca, uzaktan öğretim uygulayan eğiticilerin en fazla öğretim sürecinde dikkat sağlayıcı unsurları yeteri miktarda kullanması gerektiği ifade edilmiştir. Yaygın eğitimde uygulanan genel programların uzaktan öğrenme ile sunulabileceği sonucuna ulaşılmıştır.

Bu çalışmanın amacı, öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenmeye yönelik algılarını incelemektir.  Abant İzzet Baysal Üniversitesi ve Kırıkkale Üniversitesinde beş farklı öğretmenlik branşında eğitim gören son sınıf öğrencileri araştırmanın çalışma grubunu oluşturmaktadır.  Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme algılarının belirlenmesinde toplam ortalamalar ve standart sapmalar ile ölçekten alınabilecek minimum-maksimum ve ortanca puanlar ölçüt olarak alınmıştır. Verilerin cinsiyet değişkenine göre karşılaştırılmasında t testi; bölüm, ekonomik durum ve yaş değişkenlerine göre karşılaştırılmasında ise ANOVA testi ve Sheffe testi kullanılmıştır. Buna göre, öğretmen adayları yaşam boyu öğrenmenin gereğine ve önemine inanmaktadırlar. Ancak, mesleki, kişisel gelişim veya boş zaman değerlendirme gibi konularda öğrenme ihtiyacı hissetmemekte; öğrenmeye yönelik azim ve istek duymamaktadırlar.

Bu çalışmanın amacı Halk Eğitimi Merkezi kursiyerlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin çeşitli değişkenler (cinsiyet, yaş, eğitim ve mesleki durumu vb.) ile olan ilişkisinin belirlenmesidir. Bu çalışmada tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini 2015-2016 eğitim öğretim yılında Amasra Halk Eğitimi Merkezi’nde eğitim gören 2202 kursiyer arasından tesadüfi yöntem ile seçilen 150 kursiyer oluşturmaktadır. Araştırma verileri araştırmacı tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu ve anketle elde edilmiştir. Elde edilen verilerin analizinde puan ortalamalarını karşılaştırmak için t-testi ve Anova (Varyans Analizi) kullanılmıştır. Araştırma verilerinin analizi SPSS 21.0 programı ile yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre eğitim, meslek ve gelir durumu değişkeninin kursiyerlerin Halk Eğitimi Merkezi’nin fiziksel durumu, eğitim öğretim süreci, yaşam boyu öğrenme boyutları üzerinde anlamlı bir farklılık olduğu görülürken, cinsiyet değişkeninin sadece fiziksel durum boyutunda anlamlı bir faklılık olduğu, yaş ve medeni duruma göre, Halk Eğitim Merkezi’nin fiziksel durumu, eğitim öğretim süreci, yaşam boyu öğrenme boyutları üzerinde anlamlı bir farklılık olmadığı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler; Halk Eğitimi Merkezi,Yaşam Boyu Öğrenme

I Son zamanlarda kitapçılarda sıklıkla rastladığım bir poster var, şöyle yazıyor üzerinde: "Bir kitap içimizdeki donmuş denize indirilmiş bir baltadır. Franz Kafka". Okumayı teşvik etmek için yapıldığı belli olan posterde, yıkılmış bir kitapçının önünde kitap okuyan bir çocuk fotoğrafı var. Posteri tasarlayanların hedefi belli ki insanda biraz hüzünlü ama sıcak bir duygu bırakmak ve izleyicinin bu duyguyu kitap okuma eylemiyle birleştirmesini sağlamak. Fakat bu poster bana başka şeyler düşündürdü. Şüpheye düştüm. Kitap okumak her zaman içimizdeki donmuş denize indirilmiş bir balta mıdır? Her kitap böyle buz kıran bir balta işlevi görür mü? Hatta tam aksi durumlar, kitapların bizzat içimizdeki denizi dondurdukları durumlar da mümkün değil midir? Posterdeki fotoğraf bende, kitapçının kalabalık bir topluluğun saldırısına uğradığı veya bir şehir savaşının ortasında kaldığı izlenimi bıraktı. Her iki durumda da içindeki denizlerin donmuş olduğunu varsayabileceğimiz failler söz konusu olmalı. Acaba bu saldırıyı yapanlar veya o savaşı yürütenler hiç kitap okumamışlar mıdır? Hatta daha da ileri gidelim, insanların içindeki denizlerin donması için yazılmış büyük büyük kitaplar yok mudur? Kitap okumak neden kendiliğinden olumlu bir eylem olsun ki? Koskoca Kafka, siyasi, dinî veya edebî kimi kitapların içimizdeki denizleri dondurmaya yaradığını bilmiyor muymuş? Posteri ilk gördüğümde Kafka'ya biraz kızarak, biraz da hayal kırıklığıyla kitapçıdan ayrıldım. 1 Doç. Dr., Mamak Süleyman Nazif İlkokulu rehber öğretmeni,

The guiding principal of this research was shaped by “Mother University”, a civil society project, which was conducted by Yıldız Technical University and City & Thought Center of Esenler Municipality, in order to aim to provide non-formal education opportunity to the mothers who had been obliged to suspend their formal education. The mothers were taught with nine modules such as art, health, media, communication, etc. at the university – formal education environment. In this framework of the practices of non-formal education, the mothers were asked to write their own tales in order to raise their awareness on their own creative and analytic thinking styles, capability of self-expression, self-learning and social values. Thus, the tale study would become an educational outcome through adding experiences to module lectures. The mothers were observed during the whole educational period; their classroom performances were evaluated and consequently, twenty five tales were approved to be publish with regard to their narrative coherence and educational message. After the tales were examined with the inductive thematic analysis method, the mothers were interviewed orally and in written about the process of writing tales. The themes received from the content were compared with the results of the interviews with the help of inductive themativ analysis. Thus, the contribution of non-formal education was evaluated in writing process of the tales.

Bu çalışmanın temelini, Esenler Belediyesi Şehir Düşünce Merkezi ile Yıldız Teknik Üniversitesi’nin birlikte geliştirdiği bir sosyal sorumluluk çalışması olan, eğitimlerine devam edemeyip ara vermiş annelerin yaygın eğitimlerine katkıda bulunmayı hedefleyen “Anne Üniversitesi” teşkil etmektedir. Annelere üniversite – örgün eğitim ortamında dokuz modül halinde sanat, sağlık, medya, iletişim gibi konularda eğitimler verilmiştir. Bu çerçevede yaygın-yetişkin eğitimi uygulamaları adına annelerden kendi masallarını yazmaları istenerek yaratıcı-çözümleme düşünce biçimleri, ifade güçleri, öz-öğrenmeleri ve sosyal değerleri üzerindeki farkındalıklarının arttırılması hedeflenmiştir. Anneler, eğitimleri boyunca sınıf içinde gözlemlenmiş; sınıf içi performansları değerlendirilmiş ve yapılan değerlendirme sonucunda 25 masal anlatım bütünlüğü ve verdiği
eğitim mesajı bakımından basılmaya uygun bulunmuştur. Annelerin masalları, tematik inceleme ile değerlendirildikten sonra kendileri ile masalların yazım süreçleri üzerine sözlü ve yazılı görüşmeler yapılmış; tümevarımsal tematik inceleme yöntemi ile içerikteki temalar, görüşmeler sonucunda elde edilen verilerle karşılaştırılarak yaygın eğitimin masalların oluşumundaki katkısı incelenmiştir.

In this study the relationship between egalitarian meanings attributed to adult education and public expenditures in Turkey in this field is evaluated. Expenditures of National Ministry of Education and General Directorate of Lifelong Learning between 1995 and 2011, number of enrollment, teachers, courses and institutions and population through 15 years old are discussed by a survey methodology. Findings show that public expenditures didn't increase enough and else investment expenditures decreased whereas population over 15 years old increased and participants per teacher rised significantly between 1995 and 2011. As a result, one can argue that public expenditures in adult education in Turkey was not enough for an egalitarian adult education system and else it had gone worse through years. Egalitarian discourse on adult education is not supported by public expenditure policies in Turkey.

ÖZ
Bu çalışma Kur’ân Kursu Öğreticilerinin (KKÖ)
görüşlerine dayalı olarak Kur’ân kurslarının, sosyal
fonksiyonlarını ve yetişkin kadın öğrencilerin sosyalleşmesine
katkılarını tartışmaktadır. Çalışma kapsamında
Kur’ân kursu öğreticileri ile mülâkatlar yapılmış, elde
edilen veriler çalışma amaçları doğrultusunda analiz
edilmiştir. Nitel araştırma yaklaşımına uygun olarak
yapılan araştırmanın örneklemini, Sakarya ili Adapazarı,
Serdivan, Erenler ve Arifiye ilçelerinde görev yapan 9
Kur’ân Kursu Öğreticisi oluşturmaktadır. Kur’ân Kursu
Öğreticileri görüşlerine dayalı olarak elde edilen bulgular
Kur’ân kurslarının, öğrenciler tarafından sadece
Kur’ân öğrendikleri bir yer olarak algılanmadığını,
bunun yanında sosyalleşme ihtiyacını giderdikleri bir
kurum olarak görüldüğünü ortaya koymaktadır.

ABSTRACT
This study examines
the social functions of
the Qur’anic courses, in
particular their contribution
to the socialization
of adult female students.
In the scope of the study,
interviews were conducted
with the Qur’anic course
instructors and the obtained
data were analyzed in the
direction of the purposes
of the study. The sample
of the research is composed
of 9 Qur’anic course
instructors working in
Adapazarı, Serdivan, Erenler
and Arifiye counties
of Sakarya. Based on the
opinions of the instructors,
the study concludes
that the Qur’anic courses
are not perceived by the
students as places where
they only learn the Qur’an
but also as the institutions
where they meet their need
to socialize.

Summary
In the current study, it is aimed to identify the overall trends in the graduate theses written on lifelong learning in Turkey. Within the context of the study, by using the search engine of the National Thesis Centre of the Higher Education Council, a total of 233 master’s and doctoral theses having the phrases “lifelong learning”, “public education” and “adult education” in their titles and written in the period between 1980 and 2020 were analyzed. The original side of the current study is that it reveals the certain topics studied and variables, samples and methods used in the theses analyzed in a holistic manner. The current study is also believed to be important as it will shed light for future studies to be conducted in the field of lifelong learning. In the current study, the document analysis method, one of the qualitative research models, was employed. In the analysis of the theses, the descriptive analysis technique, one of the qualitative data analysis techniques, was used. The theses analyzed within the context of the categories determined by the researchers were analyzed by calculating frequencies and percentages and then they were tabulated and evaluated. The findings obtained from the analyses have revealed that the number of the theses written on the theme of lifelong learning has increased in recent years and that most of the theses written have been produced in just few universities. Moreover, while trainees, teachers and preservice teachers are widely used as samples in the theses, other groups are largely ignored. The number of doctoral theses on the subject of lifelong learning was found to be quite small. Thus, it seems that there is a need for more doctoral theses in this field.

Özet
Bu araştırmada, Türkiye’de yaşam boyu öğrenmeyle ilgili yazılan lisansüstü tezlerin genel eğilimlerinin tespit edilmesi amaçlanmaktadır. Çalışma kapsamında, Yüksek Öğretim Kurulu Başkanlığının Ulusal Tez Merkezi sisteminin arama motoru kullanılarak; Türkiye’de 1980 ile 2020 yılları arasında yayınlanmış; başlığı ‘yaşam boyu öğrenme’, ‘hayat boyu öğrenme’, ‘halk eğitimi’ ve ‘yetişkin eğitimi’ olan bütün (233 adet) lisansüstü tezler analiz edilmiştir. Bu araştırma özgün yönü itibariyle, incelenen tezlerdeki belirli değişkenleri, örneklemleri ve yöntemleri bir bütün içerisinde ortaya koyacaktır. Yaşam boyu öğrenme alanında yapılacak olan yeni araştırmalara ışık tutması bakımında bu araştırmanın önemli olacağı düşünülmektedir. Araştırmada, nitel araştırma geleneği içerisinde yer alan doküman analizi yöntemi tercih edilmiştir. Tezler incelenirken ise nitel veri analizi yöntemlerinden betimsel analiz tekniği kullanılmıştır. Araştırmacılar tarafından belirlenen kategoriler çerçevesinde incelenen tezler; frekans ve yüzdelerle analiz edilerek yapılmıştır. Elde edilen bulgulara göre son yıllarda yaşam boyu öğrenme temalı yazılan tezlerin sayısında artış olduğu; ancak yazılan tezlerin çoğunun belirli birkaç üniversitede yürütüldüğü görülmektedir. Ayrıca yazılan tezlerin örneklemlerinde; kursiyer, öğretmen ve öğretmen adayları üzerinde yoğun bir ilgi varken, diğer örneklem grupları ihmal edilmiştir. Doktora seviyesinde yaşam boyu öğrenme temalı tezlerin sayısının oldukça az olduğu tespit edilmiştir. Bu alanda daha çok bilim doktorunun yetiştirilmesi açısından bu konunun önemli olduğu düşünülmektedir.

https://www.hurriyet.com.tr/egitim/latin-amerika-ulkelerinden-yansiyan-egitim-ve-kultur-mirasi-41804091  Date:5 May2021
Küba, Brezilya, Şili, Meksika, Peru, Uruguay ve Venezüela gibi bazı Latin Amerika ülkeleri, özellikle ilerici, muhalif ve entelektüel çevrelerin ilgisini çeşitli nedenlerle uzun dönemdir çekerken, yakın dönemde Türkiye’nin dış politikası için de önemsenen bir yer edinmeleri söz konusu oldu. Devlet başkanları düzeyindeki ziyaretler, diplomatik ilişkilerin artışı, Ankara Üniversitesi Latin Amerika Çalışmaları Araştırma ve Uygulama Merkezi gibi akademik kurumların ve bu bölgeyle ilgili lisansüstü programların oluşturulması ve kıta ülkeleriyle yapılan ticari faaliyetlerin artışı bu gelişmelerin örnekleri arasında sayılabilir. Aslında uzun zamandır Türk toplumunun sanat, edebiyat ve eğitime ilişkin kültürünün içinde Latin Amerika kültürünün örneklerini çeşitli temsilcileri yoluyla görüyoruz. Bir süredir Latin Amerikalı şairler (Pablo Neruda), yazarlar (Gabriel Garcia Marquez), ressamlar (Frida Kahlo), eğitimciler (Paulo Freire), yönetmenler (Alejandro Gonzalez Iñárritu), tiyatrocular (Augusto Boal), müzisyenler (Victor Jara) ve devrimciler (Che Guevara) Türkiye’nin de popüler ve entelektüel kültürünün bir parçası oldu.

Eğitim, tarihin her döneminde ekonomik ve toplumsal değişimlerin sonucunda istendik bireye ulaşmanın en önemli aracı olmuştur. Yetişkin eğitimi bu anlamda ayrı bir öneme sahiptir. Bu önem yetişkin eğitiminin örgün eğitime göre daha kısa süreli olması ve dolayısıyla sonuca daha hızlı ulaşması ile uygulanan eğitim programlarının esnek yapısından kaynaklanmaktadır.
İkinci Dünya Savaşı sonrasında tartışılmaya başlanan kalkınma düşüncesi, 1980’li yıllara kadar sürecek olan yeni bir ekonomik ve toplumsal anlayışın doğmasına yol açmıştır. Kalkınma tartışmaları Batı kapitalist merkezlerinde refah politikaları ile sonuçlanırken, bu merkezlerce “geri kalmış”, “azgelişmiş”, gelişmekte olan” gibi kavramlarla tanımlanan batı dışı toplumlara önerilen ise planlı kalkınma olmuştur. Ekonomik bir içerikle tanımlanan kalkınma kavramı giderek toplumsal değişimleri de içeren bir kavram haline gelmiştir. Kalkınma düşüncesinin Batı dışı toplumlara yansımasında toplumsal içeriğin daha da önem kazandığı görülmektedir. Konuya Türkiye özelinde bakıldığında kalkınma düşüncesinin bir taraftan ekonomik olarak tartışılırken diğer taraftan modernleşme süreci ile birlikte değerlendirilmekte olduğu ve önemli bir toplumsal değişimi hedeflediği görülmektedir.
Yürütülen tartışmalarda ise halk eğitimi öne çıkmaktadır. Bu çalışma 1950’li yılların ortalarında kurulmaya başlanan ancak 1960 sonrasında oldukça aktif hale gelen halk eğitimi merkezlerini kalkınma düşüncesi çerçevesinde değerlendirmeyi amaçlamaktadır.