Fonetic&fonology

Haja vista a necessidade de fixar um ponto de partida sobre o qual mostrar ao educando de classes de alfabetização de jovens e adultos o funcionamento da leitura e da escrita, o processo de produção e execução sonora de letras e sílabas torna-se fundamental para o início de tal investida.

A noção de que o verbo hebraico é triliteral e formado pela intercalação de dois morfemas ‒ um consonantal, que lhe outorga o sentido abstrato, e outro transfixo, formado por vogais e consoantes que lhe definem o sentido concreto e materializado ‒ remonta à segunda metade do século X, ao sábio andaluz Abū Zakariyaʾ Yaḥya Ibn Dāwūd, de Fez (Marrocos), mais conhecido como Ḥayyūdj. Neste artigo, apresenta-se quem foi este grande sábio, as suas obras e de forma sucinta o conceito gramatical que sustenta a teoria da triliteralidade do verbo hebraico por ele desenvolvida: o ‬ سَاكِن لَيّن סַאכִּן לַיִّן SĀKIN LAYYIN “REPOUSO FRÁGIL".

This research discusses the difference in writing the vocal letters in Hugo’s telling Hugo in child story entitled Gespensterjäger auf eisiger Spur, written by Cornelia Funke. This research explains about the vocals that undergo changes in sound writing, namely: vocal <i>, <e> and diphthong <ei>, and vocals that undergo changes in writing irregularly.The result of this study shows that differences in the writing of the vocals are done by Funke with three objectives to be achieved, there are as an expression of figure ghostly feeling (Hugo), build on the spooky atmosphere of the story, and differentiate between human languages with the language of ghosts.

Keywords: Cornelia Funke, “Gespensterjäger Auf Eisiger Spur”, change in writing the vocals

Bahasa adalah alat verbal yang digunakan untuk berkomunikasi. Berbahasa adalah proses penyampaian informasi dalam berkomunikasi.  Dalam linguistik bahasa sebagai objek kajiannya, sedangkan berbahasa adalah objek kajian ilmu psikologi.
Para pakar linguistik mendefenisikan bahasa adalah satu sistem lambang bunyi  yang bersifat arbiter, kemudian defenisi tersebut ditambah dengan yang digunakan oleh sekelompok anggota masyarakat untuk berinteraksi dan mengidentifikasikan diri.

Año de publicación: 2013 Servicio de edición y maquetación: Tecnolingüística, SL. Lugar: Valencia Queda rigurosamente prohibida, sin la autorización escrita de los titulares del copyright, bajo sanciones establecidas en las leyes, la reproducción total o parcial de esta obra bajo cualquier medio o procedimiento, comprendidos la reprografía y el tratamiento informático, y la distribución de ejemplares mediante alquiler o préstamo públicos. 4 5 ÍNDICE Adquisición y aprendizaje de lenguas

The paper describes the dialectal units used in the Kotayk region of the Republic of Armenia, provides information on population movements and dialect speeches, gives dialectal descriptions of the settlements in the region. The book includes samples of dialectal speech and a dictionary of words written in dialectal transcription.

Kesalahan berbahasa Indonesia dalam tataran fonologi dapat terjadi baik penggunaan bahasa secara lisan maupun secara tertulis. Sebagian besar kesalahan berbahasa Indonesia dalam tataran fonologi berkaitan dengan  pelafalan. Bila kesalahan pelafalan tersebut dituliskan, maka terjadilah kesalahan berbahasa ragam tulis, akan tetapi kesalahan pelafalan pun akan di bahas.

Tulisan ini menjelaskan gejala-gejala fonologis ujaran bahasa Indonesia oleh mahasiswa asing di lingkungan BIPA Universitas Padjadjaran. Metode yang digunakan adalah metode kualitatif dan disajikan secara deskriptif. Data didapatkan dengan metode simak dengan teknik catat dan rekam. Diambil slah satu mahasiswa sebagai sampel penelitian.
Berdasarkan uraian, teridentifikasi beberapa hal, (1) proses fonologis ujaran bahasa Indonesia oleh penutur asing akan menyebabkan munculnya beberapa gejala fonologis, (2) gejala-gejala fonologis yang muncul pada ujaran bahasa Indonesia oleh penutur asing tersebut adalah: protesis (penambahan fonem di awal), epentesis (penambahan fonem di tengah), paragog (penambahan fonem di akhir), aparesis (penghilangan fonem di awal), sinkop (penghilangan fonem di tengah), apokop (penghilangan fonem di akhir), dan asimilasi (perubaha fonem akibat lingkungan)

Dillerde ünlü ve ünsüzlerde meydana gelen değişmelerin çeşitli sebepleri vardır. Bu değişimlerin bir bölümü, münasebette bulunulan diller, kültürler, iklim ve coğrafya gibi dilin “dış tarihi” ile ilgilidir. Diğer önemli bir kısmı ise, dilin iç dinamiklerinden kaynaklanan “dilin iç tarihi” ile ilgili değişme ve gelişmelerdir.
Türk dilinde ünlüler ile ilgili “kalınlık-incelik ve düzlük-yuvarlaklık”, ünsüzlerle ilgili de “tonluluk-tonsuzluk” uyumu adı verilen önemli ve özel bir uyum sistemi bulunmaktadır. Çağdaş Türk yazı dillerinde bu uyum sistemlerinin durumu önemli farklılıklar göstermektedir. Kırgız Türkçesi, çağdaş Türk yazı dilleri arasında ünlü ve ünsüz uyumlarını en ileri düzeye taşıyan ve en sağlam biçimde işleten yazı dilidir. Bu uyum sistemleri geliştikçe, dil kendi doğası gereği, kelime tabanlarında ve ekleşme durumunda karşılaştığı uyuma aykırı biçimleri değiştirip dönüştürerek uyuma uygun hale getirmektedir.
Türk yazı ve konuşma dillerinin tümünde bulunmakla birlikte, ünlü ve ünsüz uyumlarına bağlı ses değişmelerinin en karakteristik ve yaygın örnekleri, Kırgız Türkçesinde görülmektedir. Onun için bu çalışmada “ses uyumlarının sebep olduğu ses değişmeleri” Kırgız Türkçesi özelinde incelenmeye çalışılmıştır.
Ünlü uyumu, ünlülerin boğumlanma yeri (art-ön) bakımından benzerlik göstermesi ile ilgili bir uyumdur.
Türkiye Türkçesinde; “Kalınlık-incelik uyumu”, “damak uyumu”, “büyük ünlü uyumu” gibi terimlerle ifade edilen bu uyum için Kırgız Türkçesinde “tildin küüsü; kalın ündüü küüsü, ince ündüü küüsü” terimleri kullanılmaktadır.
Kalınlık-İncelik uyumu;Türkçe Kökenli Kelimelerde Kalınlık-İncelik Uyumu; Kalınlık Uyumu (kalın ündüü küüsü), İncelik Uyumu (İnce Ündüü Küüsü; Yabancı Kökenli Kelimelerde Kalınlık-İncelik Uyumu başlıklarında ele alınmıştır. İnce Ünlülerin Kalınlaştırılması ve Kalın Ünlülerin İnceltilmesi Yoluyla Kalınlık-İncelik Uyumunun Sağlanması başlıkları ile de ünlü değişimleri örneklenerek nitelikleri gösterilmiştir.
Düzlük yuvarlaklık uyumu, çağdaş Türk yazı dillerinde farklı düzeylerdedir. Bu uyumun tanımı Türkiye Türkçesine göre değil Kırgız Türkçesine göre yapılmış ve değişim örnekleri bu tanım bağlamında incelenmiştir.
Düzlük-Yuvarlaklık Uyumunun Sebep Olduğu Ses Değişmeleri de Türkçe ve yabancı kelimelerde ayrı ayrı örneklenmiştir.
Çağdaş Türk yazı dillerinde yine farklı düzeylerde işletilen ünsüz uyumu (tonluluk-tonsuzluk), Kırgız Türkçesinde çok ileri düzeye taşınmıştır. Özellikle kelime kök ve tabanlarına getirilen eklerin uyum dolayısıyla değişime uğradıkları görülmektedir. Ünsüz uyumu dolayısıyla, özellikle tonsuz karşılığı olmayan, tonlu ünsüzlerle başlayan (Ör. lAr > lar, ler, lor, lör, dar, der, dor, dör, tar, ter, tor, tör) ekler, tonlu ve tonsuz ünsüzlerden biri ile biten kelimelere eklendiklerinde ünsüz uyumuna uyabilmek için değişirler.
* Bu makale, 22-26 Mayıs 2017’de Ankara’da Türk Dil Kurumu tarafından düzenlenen 8. Uluslararası Türk Dili Kurultayı’na sunulmuş bildirinin yeniden gözden geçirilmiş ve düzenlenmiş biçimidir.
** (Prof. Dr.) Fırat Üniversitesi, İnsani ve Sosyal Bilimler Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü, ELAZIĞ, El-mek: [email protected]
2 Ahmet BURAN
ULUSLARARASI TÜRK LEHÇE ARAŞTIRMALARI DERGİSİ (TÜRKLAD) CİLT 1, SAYI 1, 2017, TÜRKİYE
Çalışmada, yukarıda belirtilen ünlü ve ünsüz uyumlarından kaynaklanan ses değişmeleri bir sistem dâhilinde örneklendirilerek incelenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Uyum, Ses değişmeleri, Kalınlık-İncelik uyumu, Düzlük-Yuvarlaklık uyumu, Ünsüz uyumu.
PHONETIC CHANGES CAUSED BY VOWEL HARMONY
Abstract
There are various reasons for vowel and consonant changes in languages. Some of these changes are related to ‘the external history’ of a language such as contacted languages, climate and geography. The other reasons are related to ‘internal history’ of languages that caused by internal dynamics.
In Turkish, there is an important harmonical systems called ‘palatal and labial harmony’ in vowels; ‘voiced-voiceless harmony’ in consonants.
In modern Turkish dialects, the situation of this harmonical system presents different features. Among the other dialects, Kirghiz Turkish is the dialect that excels and runs perfectly the vowel and consonant harmony. The more this system expands language, naturally, changes the inconsistent forms that are encountered in words bases or stems as suffixes.
In all the written and spoken languages, the most common and characteristic examples related vowel and consonant are seen in Kirghiz Turkish. Hence, in this study the sound changes caused by sound harmony in Kirghiz Turkish will be examined.
Palatal harmony is about articulation spot (front-back) of vowels.
Palatal harmony that is also called as backness-frontness harmony in Turkey Turkish is termed as “tildin küüsü; kalın ündüü küüsü, ince ündüü küüsü” in Kirghiz Turkish.
Palatal Harmony is examined under the following titles: Palatal Harmony in Turkish Origin Words; Backness Harmony (kalın ündüü küüsü), Frontness Harmony (İnce Ündüü Küüsü); Palatal Harmony in Foreign Origin Words. Under the titles of Velarisation of Front Vovels and Palatalisation of Back Vowels, the vowels changes are illustrated and presented.
Labial harmony has different levels in modern Turkish written languages. In this study, the description of this harmony is accepted as in the Kirghiz Turksih not in Turkey Turkish and the examples are handled according to this description.
The examples of The Sound Changes Caused by Labial Harmony are illustrated individually as for the vowels and consonants.
In Kirghiz Turkish, the consonant harmony (voiced-voiceless harmony) that is operated in different levels in modern Turkish written languages is taken to further levels. Especially, the suffixes that are put on the root and the stem words tend to get into a phonetic change. Because of the consonant harmony, the suffixes which starts with a the voiced consonants that have no voiceless counterparts (for example lAr > lar, ler, lor, lör, dar, der, dor, dör, tar, ter, tor, tör) change when they come after a word that ends with eighter a voiced or voiceless consonants in order to ensure the harmony.
In this study, the sound changes that is caused by vowel and consonant harmony are examined by illustrated in a systematic method.
Key Words: Harmony, Sound change, Palatal harmony, Labial harmony, Consonant harmony.

TÜRKÇEDE ART SESLERİN ÖN SESLERE DÖNÜŞMESİ EĞİLİMİ Özet İlk yazılı belgelerden günümüze kadar Türk dilinin her döneminde ve lehçesinde çeşitli sebeplerle ortaya çıkan tonlulaşma, uzun ünlülerin kısalması, ünsüz zenginleşmesi, ünlü fakirleşmesi, şahıs eklerinin isim kökenli kelimelerden (zamirlerden) ekleştirilmesi, son çekim edatlarının genellikle ekleşmesi gibi birçok fonetik ve morfolojik olayın genel bir eğilim halinde oluştuğu görülmektedir. Bu çalışmada da art seslerin ön seslere dönüşmesi olayı Türkçenin bir değişme ve gelişme eğilimi olarak ele alınacak; sebepleri, süreçleri ve sonuçları örneklerle gösterilecektir. Ayrıca art seslerin ön seslere dönüşmesi eğiliminin hangi tarihî ve çağdaş lehçede daha yaygın ve karakteristik olduğu da ortaya konacaktır. Abstract Since the first written texts in every periods and every dialects of Turkish, It has been obseved that there is a general tendency towards a number of phonetic and morphological occurrences such as polytonazition, enrichment of consonants, depletion of vowels, affixation of last inflectional prepositions in Turkish. In this study, the transformation of back wovels into front wovels as a transformation and development tendency of Turkic will be examined, the process, reasons and results of this tendency will be illustrated. Also in what historical period and modern dialects, the transformation of back wovel into front vowel are more common and characteristic will be shown.

Questo articolo è incentrato sulle variazioni melodiche del suono linguistico, fenomeno descritto con il termine tono, il cui correlato fisico è una variazione dell'altezza del segnale acustico, ossia, in termini musicali, la nota 1 . L'argomento verrà trattato con riferimento all'acquisizione dei toni da parte di apprendenti di lingua madre non tonale. L'obiettivo è integrare il quadro fornito dall'inventario tradizionale dei toni del cinese con le maggiori acquisizioni della fonologia, con particolare riferimento alla ridefinizione dei tratti distintivi del terzo tono. Più in generale, sulla base di un dato suffragato dagli studi sulla percezione del parlato, ossia, la natura categoriale dell'apprendimento dei toni da parte di un parlante nativo 2 , si vorrebbe ancorare la descrizione delle proprietà tonali a coppie di parametri primari (alto/basso, piatto/ curvo), in modo conforme, anche, al principio strutturalista della natura oppositiva e relazionale dell'entità linguistica. Come noto, il riconoscimento di un suono del linguaggio è un processo complesso che interessa simultaneamente il sistema fisiologico e quello cognitivo. In questo articolo si intende trattare solo gli aspetti utili per il riconoscimento dei toni e circoscrivere ulteriormente il campo, soffermando l'indagine a livello delle unità lessicali, escludendo quello frasale; dato che verrà affrontata solo la linearità superficiale 3 , non sarà presa in esame l'influenza della sintassi sulla struttura prosodica dell'enunciato. Questa limitazione del campo permette, inoltre, di utilizzare una teoria percettiva semplificata, che riduce il riconoscimento fonemico all'individuazione nell'onda sonora di un certo numero di proprietà fisiche, senza tenere conto dell'importanza assunta nel processo percettivo dal riconoscimento della struttura sintattica 4 .

Homonyms (homophones) are the words that spellings and pronunciations are the same and not related to each other in terms of their meanings and functions. As in every language, homonyms are encountered in Turkish since ancient times: boy, dal, don, ög, tüy, yaş, yüz etc. Homonyms have different causes in Turkish : 1) sound changes, 2) polysemy, 3) borrowing.
Despite a very common phenomenon in Turkish, the number of studies on homonyms is not as high as one might expect;  neat, academic homophone dictionary is nor available yet. In Turkey, at the first years of the Republic,  a detached homonyms dictionary was printed twice about it before the transition to the Latin alphabet. In this dictionary, which is published in the Arabic alphabet, has important points such as given examples, abbreviations in lexical entry and a rich vowel point system there are 1428 headings of Turkish, Arabic, Persian, Greek, Italian, French, English and German origin.
In this book, it will be tried to identify the successful and unsuccessful aspects and the principles that the author takes into consideration while preparing the dictionary after the work is introduced in line with the principles of lexicography. Also, the deficiencies detected in the dictionary as per item and to make sense of it will be shared with the reader. In addition the status of “homophones that are not spelled the same” that contains different Arabic sounds; words by long or short vowel; proper  nouns and common nouns; in terms of homophonic criteria that is determined to be considered / followed while preparing the dictionary, information will be given.
Key Words: Homonym, polysemy, homographic, semantic, morphology

Information transfer occurs between societies for various reasons, mostly political and social relations such as migration, war and trade. Instead of giving a name to the innovations learned during this transfer, sometimes the source language's words are borrowed in the target language. Language is one of the most critical factors influenced by Turk-Arab relations, which have a history of nearly fourteen centuries. During this period, word translations occurred in many fields, from Turkish to Arabic and from Arabic to Turkish. One of these fields is medicine, where the Arabic language has been dominant for a long time in Islamic civilization. It is seen that many Arabic medical terms are used in Turkish, as they have been influenced by the works and practices of many medical scholars in the Arab world. In this study, medical words that passed from Arabic to Turkish were determined. These words were examined in terms of phonetic events and semantic, and the effect of Arabic on Turkish medical terminology was revealed.

U radu se tretira pitanje refleksa starog glasa jata u kratkom
slogu na prostoru jugoistočnobosanskog govornog tipa čija je
baza istočnohercegovački dijalekt. Analiza je vršena na osnovu
rezultata koji su doneseni s anketama Pitanja o govoru prostoga
naroda iz 1897. godine i Bosanskohercegovački dijalekatski
kompleks (1975–1986). Iz tih sviju anketa uzeti su u razmatranje
rezultati onih punktova koji pripadaju jugoistočnobosanskom
govornom tipu, to su: Čajniče, Foča, Goražde, Kalinovik, Rogatica,
Višegrad, obrađeni u okvirima projekta Pitanja o govoru
prostoga naroda (1897) koji je proveo Zemaljski muzej, te popunjenim
upitnicima za ispitivanja bosanskohercegovačkih govora,
koji su provedeni na području Čajniča, Goražda, Kalinovika,
Rogatice i Višegrada u okvirima projekta Bosanskohercegovački
dijalekatski kompleks (1975–1986) pod rukovodstvom Instituta
za jezik i književnost u Sarajevu, Odjeljenje za jezik.

İnsanın, gezegenimizin oluşumundan milyarlarca yıl sonra, günümüzden ise yaklaşık 5 milyon yıl önce bedenen ve fiziken sahneye çıkması, aslında onun bu günkü halinde insan olması için sadece bir başlangıçtı. Bu, aynı zamanda milyonlarca yıl sürecek ve önceleri oldukça yavaş, sonraları ise muhteşem bir hızla değişim ve dönüşümünün, evriminin gerçekleşeceği bir dönemdi. Yani fiziksel insan olmak bu gün bildiğimiz gibi insan olmak değildi elbette. Afrika savanlarından başlayıp günümüz metropollerine dayanan bu süreç, acaba ne zaman yabanıl insandan medeni insana geçti veya Kur'an'ı Kerim'de özellikle vurgulandığı gibi beşer (fiziksel insan), ne zaman kendisine ruh üflenen Âdem (32/9, 15/28-29, 38/71-72) oldu? Bu konuda günümüze kadar çok sayıda tartışma yapılmıştır. İnsan olmaktan bahsetmek için acaba hangi özellikler asıl tartışılması gereken özelliklerdir. İnsanı insan yapan duruşu mudur, biyolojisi ya da psikolojisi midir, sosyal davranışları ya da aklıyla kendisine oluşturduğu kültürü müdür? Hangi açıdan insan olmayı ele aldığımıza göre her biri derin olarak tartışılacak bir konudur elbette " insan olmak ". Acaba Bakara Suresi'nde olduğu gibi her şeyin isminin öğretilmiş olması mıdır insan olmak ve bu süreç tüm insanlık tarihinde nereye konulabilir? Yoksa Rahman Suresi 4.ayette bahsedildiği gibi beyanın (konuşmanın) öğretilmesi midir insan olmak? İnsan Suresi'nin ilk ayetinde anlatıldığı gibi, geçen bir süreç midir yoksa insan olma süreci? İnsan olmaktan bahsettiğimizde elbette milyonlarca yıl fiziksel varlığını bildiğimiz insandan fazlasından bahsediyoruz ama görüldüğü gibi bu geçişin nasıl ve ne şartlarda olduğunu tanımlamak da hayli zor. Antropoloji açısından baktığımızda; elbette insanın iskeletinde meydana gelen dört ayak üzerinde değil de dik yürüyebilmesi için gerekli omurga ve boyun, leğen kemiği değişikliklerinin olduğu, hominidlerden hatta australopithecuslardan daha sonraki homo habilis ve homo erektus türlerine geçiş midir önemli olan? Ya da beyin hacminin milyonlarca yıl önce 550 cc iken günümüzdeki 1200-1300 cc hacme ulaşması mıdır? Veyahut da günümüzdeki diğer primatlarda olduğu gibi beynin occipital lobunun büyük olmaktan uzaklaşıp günümüz insanında ki gibi parietal lobların daha büyük olması ya da korteks gelişimi midir acaba insanın " insan " olmasını sağlayan? Nedir bu insanlaşma? Yoksa beyinde sol frontal lobda küçük bir çıkıntı olan broca alanı gibi dil ve ses ile iletişimde rol oynayan bölgenin, wernicke alanı dediğimiz temporal lob üst bölgesindeki entegre konuşma ile ilgili alanların ve tabi bunların occipital lobdaki görme alanı ile koordinasyonunun sağlanması mıdır önemli olan? Arkeoloji ve sosyal antropoloji açısından baktığımızda; günümüzün tanınmış arkeologlarından Gordon Child'ın popüler hale getirdiği ve " neolitik devrim " olarak tanımladığı insanın yerleşik hayata geçmesi, hayvanları evcilleştirmesi midir? Jared Diamond'un " büyük sıçrayış " dediği cromagnon sonrası homosapiens sapiensin sanat ve mesolitik hayata geçişi midir? Yoksa ünlü antropolog aile Leakeylerin son nesil antropolog oğulları Richard'ındediği gibi " üst paleolitik devrim " midir fiziksel olarak insan olmaktan, insan olmanın tarih içindeki yeri veya başlangıcı? Belki de ruhun üflenmesi ile insansı görünümün " beşer " tanımının üflenen ruh ile birlikte artık akıl, vicdan ve ahlak kazanmasıyla " Âdem " olmasıdır insan olmak. Yani bütün bu değişimlerin evrimsel süreçlerinin artık son ve en önemli vurgusudur bildiğimiz, tanıdığımız insan olmak. Milyonlarca yıllık insanlık tarihinde tam olarak fiziksel insandan " insan " olmaya ne zaman geçildiğini söyleyebilmek; arkeolojik kazılardan elde ettiğimiz milyonlarca iskelet, bu süreçlerde insansıların yapmış olduğu aletler, resimler, barınaklar olarak incelesek bile, bir geçiş olduğunu gizliden gizliye anlasak yorumlasak bile tarihlendirebilmek ve tam olarak isimlendirmek zor gibi görünüyor.

Este artículo trata de analizar las posibles semantizaciones de una determinada asonancia de Pedro  Calderón  de  la  Barca.  Basándose  en  una  base  de  datos  de  las  asonancias  del  dramaturgo,  se  señala  en  qué  momentos  aparece  la  asonancia  u-a  y  cómo  crea,  junto  a  las  palabras  rimadas,  un significado propio. Para este fin se analizan recurrencias de esta asonancia en diferentes géne-ros de teatro. El artículo defiende la tesis que la asonancia en u-a sirve para la ambientación de escenas  de  miedo  y  horror,  así  como  para  la  creación  de  efectos  sonoros  sutiles  en  los  que  la  estructura fónica de la rima produce efectos de desengaño frente al engaño de la superficie del texto.

Acompanhamos parte da história recente da Fonética no Brasil, ressaltando a percepção que foneticistas têm tido a respeito do papel das técnicas e tecnologias para o desenvolvimento de conhecimentos na área e a respeito da relação do campo de estudos com outros, em especial o de estudos fonológicos. O exame de revisões históricas, depoimentos pessoais e informações reunidas em bancos de dados historiográficos nos levou a interpretar que a Fonética tem um espaço "tradicional" nos cursos de Letras, em teses e dissertações, assim como nas associações científicas brasileiras. Pesquisadores da área veem as técnicas e tecnologias como fundamentais para a pesquisa e o ensino, buscam reatar laços entre a Fonética e a Fonologia, além de lidar com novas interfaces. A partir das noções de purificação e mediação formuladas em Latour (2013[1991]), revemos compromissos científicos atuais e anteriores dessa especialidade no Brasil, e propomos que seu crescente interesse inter-e transdisciplinar corresponde a uma estratégia para lidar com objetos ofuscados por modelos mais purificadores da Linguística da primeira metade do século XX.

El presente volumen pretende aportar nuevos resultados al ámbito científico de la fonética y fonología históricas a partir del estudio del texto «Libro de Buen Amor», de Juan Ruiz Arcipreste de Hita, una de las obras cumbres de la literatura castellana medieval. Tomando en consideración las teorías tradicionales, así como las más recientes, de la pronunciación castellana en su perspectiva diacrónica, esta investigación se centra en el análisis de la métrica y la rima contenidos en esta obra con el fin de reconstruir la estructura fonético-fonológica del castellano en los primeros lustros del siglo XIV. Este libro, que forma parte de una investigación más amplia, trata de profundizar en una de las parcelas de estudio que ha recibido menor atención en las investigaciones históricas del castellano de las últimas décadas.

Este libro parte de la estrecha relación existente entre la materialidad del componente fónico de la lengua, por una parte, y la métrica y rima de los textos poéticos, de otra. A través de un minucioso estudio de la producción poética castellana medieval, se llega a la conclusión de que los poetas, que en todo tiempo han dirigido su esfuerzo a descubrir y utilizar las inagotables posibilidades de la lengua en las creaciones de la palabra organizada rítmicamente, han utilizado el canon estético del habla cortesana como marco para sus composiciones. Así, frente a la tesis defensora del anisosilabismo como tendencia métrica en la poesía castellana medieval, se constata que era más bien la composición versal isosilábica la que, de manera general, impregnaba el ideal poético  cortesano. La conjunción integral de fonología evolutiva y métrica, disciplinas que aquí se aplican con rigurosa actualización de método, permite reconstruir con detalle procesos de apertura y cierre en el estándar oral fónico castellano en época medieval, carente de referencias codificadoras sólidas. Con ello, el libro se convierte en guía actualizada para el castellano medieval, tanto para los estudiosos de la lengua como de la literatura castellana e hispánica.

“Why there is no vowel harmony in Lappish” was the title of a 1976 paper by István Bátori. His opinion – that there is no vowel harmony in the Saami (Lappish) language – is widely accepted among Finno-Ugrists even today. In this paper I will try to prove that there is vowel harmony (at least) in the Lule Saami dialect. I think that in the Lule dialect of the Saami language the vowels of the first syllable are conditioned by the vowels of the second syllablle – not only historically, but by means of two different kinds of vowel harmony processes in present-day Lule Saami, too: (a) a very limited progressive å-harmony, and (b) a general regressive height harmony. Among the Saami dialects, Lule Saami is in an endangered position, with less than two thousand speakers. In spite of this, research on this dialect is not very intensive and no detailed description of Lule Saami phonology has been provided to date (as opposed to most of the other Saami dialects). Certainly, this study can only be the starting point of this work.