Faşizm

Filmin adından yola çıkıldığında, filmde işlenebilecek olanlar ile gerçekte işlenenler arasındaki uyumsuzluk ve bisiklet hırsızlığının kişinin imgesel anlamda zihninde daha önce kurduğu ilişkilerinin sarsılışı metne konu olan filmimizin başarısını ifade etmektedir. Şeyi olduğu halde sunmak yerine, şeylerin zihnimizdeki imgelerini değiştirmek sanatçının kendine atfettiğinden fazlası değildir.
Gerçeklik bağlamında sunulan ve İtalyan Yeni Gerçekçiliği geleneğinin bir meyvesi olarak izlenen bir filmin, şeyi ve temsillerini olduğundan farklı hallerde sunuşu bir çelişki değil midir? Gerçekçilikten, olanı olduğu gibi işlemeyi çıkarımlarsak ortaya pek tabii bir çelişki çıkacaktır.
Olmakta olanın, olması gerektiği gibi olmasını işleyen bir gerçekçilik ise, tüm bu çelişkileri ortadan kaldıracaktır. Film, kişinin filmi izlemeden önceki değer yargılarını, anlam ve düşüncelerini sorunsallaştırmakta, odak değişikliği yaratmaktadır.

Umberto Eco, tarihsel olarak farklı ülkelerdeki Faşizmin genel bir form olarak on dört farklı özellikle tanımladığı ve 1995 yılında New York Review of Books adlı dergide yayımlanan makalesinde çok ilginç tespitler ve analizler yapmıştır. Bu makalenin çeşitli analizlerinde bu on dört özelliği genel itibariyle bünyesinde taşıyan ülkelerin Faşizme ve Faşist yönetimlere geçişte oldukça yatkın olduğu sonucuna varılmıştır.

İdeolojiler ihtiyaçtan doğmuşlardır ve sonra insanlara hizmet etmişlerdir. İhtiyaçtan kasıt karşılaşılan sorunlar
karşısında çözüm bulmak için fikir üretmeleridir. Siyasi ideolojiler, siyasi alandaki sorunlara çözüm üretmek için
oluşmuşlardır.
İdeoloji, yaşadığımız dünyaya dair bir kavrayış, bir dünya görüşüdür. İdeolojiler, içinde yaşadığımız toplum ve
dünyayı, bizim durduğumuz yeri gösteren haritalardır.

Küresel kapitalizm, yapısal boyutu yani aşırı birikimi ve kapitalist egemenliğin genel krizine benzeyen, meşruiyete veya hegemonyaya ilişkin siyasal boyutu içeren organik bir krizle karşı karşıya. Faşizm, ister 20. yüzyılda ister 21. yüzyıl aldığı biçimlerde olsun, kapitalist krize özel bir yanıttır. ABD'deki Trumpizm, İngiltere'deki BREXIT, neo-faşist ve otoriter partilerin ve hareketlerin Avrupa'da ve dünyada çapındaki artan etkisi, küresel kapitalizmin krizine aşırı-sağ yanıtları temsil etmektedir. 20. ve 21. yüzyılın faşist projeleri arasında benzerlikler olduğu kadar önemli farklılıklar da var. İlki, gerici siyasal iktidarın ulusal sermaye ile birleşmesini içeriyordu; ulusötesi sermayenin gerici ve baskıcı siyasal iktidarla birleşmesini içeren ikincisi ulusötesi sermayenin diktatörlüğünün bir ifadesidir. Küresel polis devletine ve 21. yüzyıl faşizmine karşı verilen bir savaş, halk ve işçi sınıfı güçlerinin önderliğindeki geniş anti-faşist ittifakları içermelidir.

Sev cXnicw xinoxa ■ ı 8c ({¡oßouuai xinoxa Gökhan Yavuz DEMİR I Hasan Cüneyt BOZKURT I Ertuğrul UZUN I Octavio PAZ I Ali LİDAR I Nihat DAĞLI I Murat DURAL I Toprak IŞIK K. AKBAŞ I Edmond JABES I Levent ÜNSALDI I M. Sait TAŞKIRAN I Fuat ÖZDİNÇ I Mehmet ATİLLA I Kıvılcım TURANLI I Habib BEKTAŞ I Emek EREZ Yannis RİTSOS I İbrahim DEMİR I Mustafa Bayram MISIR I Vivet KANETTİ I Sevim GÖZAY I Yunus Anıl YILMAZ I Melik KÜLEKÇİ I Ağustos Tepesi Mehmet Fatih USLU I Nilüfer ALTUNKAYA I Kinik Prens I Döven Bayan I Yavuz ÇOBANOĞLU I Süveyda I Filiz MUNGAN I Yiğit CURYAN

Bizim antifaşizmimizin içeriği ve ekseni, sınıfa karşı sınıf, ekonomik-toplumsal-siyasal kriz ve çürümeye karşı devrim, kapitalizme karşı komünizmdir. Faşizme karşı “düzeltilmiş demokrasi” liberal ütopizmi değil sosyalist devrimci işçi konseyleri demokrasisidir. Köktenci ve bir bütün olarak yeni, örgütlü ve bilinçli, özgür ve öznesel bir yaşam tutkusu, her şeyin üstünde tutulmakla kalmamalı, her türlü faaliyet ve mücadelenin içine taşınmalı, yaratıcı biçimlerle yaygınlaştırılmalıdır. Emek, insan ve doğa için mali oligarşik kapitalizmin, tüm iç yüzünü kusmaya başlayan kapitalizmin yıkılması dışında bir özgürlük ve demokrasi yoktur.

Bu makale 2008 ekonomik krizi sonrasında dünyanın çeşitli yerlerinde gün geçtikçe yaygınlık kazanan otoriter sağ hareket ve siyasal iktidarların mahiyetini ve bunların yükselişinin arkasındaki dinamikleri anlamaya yönelik yöntemsel ve kavramsal bir tartışma çerçevesi oluşturmayı amaçlıyor. Bu doğrultuda makale öncelikle “sağ popülizm” kavramını bu hareketlerin dünya ölçeğinde sergiledikleri birtakım örüntülerin ortaya konulması için işler kılıyor. Sonrasında ise “popülizm” kavramının bahsettiğimiz sağ yükselişin ülke ölçeğinde sergiledikleri kritik önemdeki özgüllüklerini ortaya sermede yetersiz kaldığı gerekçesiyle faşizm kavramının işlerliğini ve gerekliliğini vurguluyor. Faşizm bahsedilen hareket ve rejimleri hem geriye doğru onun arketipiyle hem de yatay olarak aynı süreçte ortaya çıkmış diğer hareket ve iktidarlarla karşılaştırmanın ve böylelikle de her birinin anlamlı özgül özelliklerini belirli bir soyutlama sistemi içerisinde ortaya koymanın aracı olabilir. Bunun yanında faşizm sağ popülist kategorisi altındaki hareketlerin ve iktidar pratiklerinin nereye doğru evrilebileceğini kestirmeyi sağlamak ve buna göre alınacak siyasal pozisyonu ve stratejiyi belirlemek açısından anlamlıdır. Makale, faşizmin ideolojik düzeyde iki ayrıksı özelliğini merkeze almanın günümüz sağ hareketlerini anlamada ve kıyaslamada kilit önemde olduğunu vurguluyor: eş-zamansızlık (non-contemporaneity) ve karşı-devrimci yıkıcılık. Bu özellikler temelinde makale sağ popülizm ve faşizm üzerine yaptığı çözümlemeyi günümüz Türkiyesine dair rejim tartışmalarına da yansıtmaya çalışıyor.

Adres Yayınları ® / 48 1. Baskı: Haziran 2017 ISBN: 978-975-2500-50-1 © 2017, Adres Yayınları ® Tüm hakları saklıdır. Tamamı veya herhangi bir parçası, hiçbir şekilde fotokopiyle veya başka yöntemlerle çoğaltılamaz ve dağıtılamaz. Yayınevimiz bunu yapanlar ve buna teşebbüs edenler hakkında, kanuni takibat yaptırma hakkına sahiptir.

Tüm haklar› sakl›d›r. Bu eserin tamam› ya da bir bölümü, 4110 say›l› Yasa ile de¤iflik 5846 say›l› FSEK uyar›nca, kullan›lmazdan önce hak sahibinden 52. Maddeye uygun yaz›l› izin al›nmad›kça, hiçbir flekil ve yöntemle ifllenmek, ço¤alt›lmak, ço¤alt›lm›fl nüshalar› yay›lmak, sat›lmak, kiralanmak, ödünç verilmek, temsil edilmek, sunulmak, telli/telsiz ya da baflka teknik, say›sal ve/veya elektronik yöntemlerle iletilmek suretiyle kullan›lamaz.

Öz II. Dünya Savaşı'nın sonlarına yaklaşıldığı bir tarihte bir tarafta Komünizm, diğer tarafta ise Faşizm yer almıştır. Türkiye fiili olarak savaşın içinde yer almamasına rağmen bu siyasi akımlardan oldukça etkilenmiştir. Dış politikada yaşanan gelgitler doğal olarak iç politikaya da yansımıştır. Yaşanan tüm bu olağanüstü dönemin tezahürü denilebilecek bir olay 1944 yılında meydana gelmiştir. Bu olay Sabahattin Ali ile Nihal Atsız arasındaki hakaret davasından kaynaklanmıştır. Nihal Atsız, Orhun'da devrin Başbakan'ı Şükrü Saraçoğlu'na ithafen iki mektup yayınlamıştır. Bu mektuplardan ikincisinde Sabahattin Ali'ye " vatan haini " dediği için Ali kendisine hakaret davası açmıştır. Bu dava aslında dönemin tüm siyasi çekişmelerini içinde barındırmaktadır. Bu yüzden davayı izleyen süreçte yaşananlar bu çatışmayı daha da alevlendirmiştir. İşte tüm bu sebeplerden ötürü davanın görüldüğü tarihlerde İstanbul, Ankara ve İzmir'de çıkan toplam 14 gazete taranarak o dönemin basınının gözünden bu davaya nasıl bir bakış açısıyla yaklaşıldığı tespit edilmeye çalışılacaktır. Anahtar Kelimeler: Sabahattin Ali, Nihal Atsız, Turancılık, Komünizm, Türk Basını The Case Of Sabahattin Ali-Nihal Atsız In The Press Abstract At a time one side, were Fascism on the other side were Communism. Although Turkey did not take part actively in the war, Turkey was highly affected by these political movements. The problems in the foreign policy naturally reflect the internal policy. An event to be regarded as an appearance of all these extraordinary period took place in 1944. This event is the case of defamation between Sabahattin Ali and Nihal Atsız. Nihal Atsız issued two letters dedicated to Şükrü Saraçoğlu, the Prime Minister of then, " Orhun ". In the second of these letters he called Sabahattin Ali, whom he regarded him as one of those people, " traitor " , Ali opened a defamation case to him. This case comprised all the political conflicts of the time. So, the happenings following this case aggravated the conflict. Because of all these reasons, 14 newspapers issued in Istanbul, Ankara, Izmir at the time of the case being heard will be scanned and it will be tried to find out what kind of point of view was followed towards this case.

Öz Faşizm, otoriter devlet üzerine kurulu radikal milliyetçi bir yönetim biçimidir. Faşizm otoriter rejimleri ifade etmek için kullanılan bir sözcük olmadan önce, asıl olarak İtalyan milliyetçiliğini temsil etme amacıyla ortaya çıkmıştır. Faşizmde millet, her türlü gücün üzerinde olan bir güçtür. Millet ulusallık, devlet, halkçılık, vatan, bayrak kavramları altında tek bir çatıda birleşir. Faşizmin amacı milliyetçilik olmakla birliktenasyonel sosyalizm başta olmak üzere ırkçı boyutlara varmaktadır. Bu durum ülkelere göre farklılık göstermektedir. Örneğin Alman faşizminde biyolojik ırkçılık (Alman kanı taşıma) ön plandayken, İtalya'da ulusallık ön plandadır. BenitoMussolini kandan çok, vatandaşlık ve milliyetçilik kavramları üzerinde durarak İtalyan faşizmini biyolojik ırkçılıktan ayırır. Çalışma kapsamında İtalya'da milliyetçilin ön plana alındığı faşizm yönelimi, İtalyan sinemasında "Finzi-Contini'lerin Bahçesi", "Konformist", "Hatırlıyorum" filmleri kapsamında söylem çözümlemesi yöntemiyle incelenecektir. Abstract Fascism is a radicalnationalist form of governmentbased on an authoritarianstate. Beforefascismwas a wordusedtoexpressauthoritarianregimes, it wasoriginallyintendedtorepresentItaliannationalism. Infascism, nationsare a poweroverallkinds of power. Thenation is unitedunder a singleroofundertheconcepts of nationality, state, populism, homelandandflag. Withfascistintentionalnationalism, racistdimensions, especiallynationalsocialism, arereaching. Thissituationdiffersfromcountrytocountry. InGermanfascism, forexample, biologicalracism (carryingGermanblood) is predominant, while in Italy it is theforefront of nationalism. BenitoMussolinidistinguishesItalianfascismfrombiologicalracismbyemphasizingtheconcepts of citizenshipandnationalism. Inthescope of thestudy, theorientation of fascism, which is theforeground of nationalism in Italy, will be examinedbyanalyzingdiscoursewithinthefilms of "Finzi-Contini'sGarden", "Conformist", "I remember" in Italiancinema.

Theodor W. Adorno’nun “Yeni Sağ Radikalizmin Veçheleri ve Geçmişin İşlenmesi Ne Demektir?” başlığıyla Türkçe’ye çevrilen eseri Metis Yayınları tarafından 2020 yılında basıldı. Kitap 2020’de Türkçe’ye kazandırılmış olmasına rağmen, dünyanın içinde bulunduğu pandemi koşullarında yeterli ilgiyi görmedi. Oysa Adorno’nun 1950’lerin sonunda söyledikleri, 2020’li yıllara projeksiyon tutacak nitelikte…

Tarihçiler İspanya’da olup bitenleri, genellikle, askerî kuvvetlerle “cumhuriyetçiler” arasında gerçekleşen bir muharebe olarak göstermeye çalışmış veya olayların bu yönünü öne çıkarmıştır. Burjuva partilerinin hiçbirinin güce sahip olmadığı, diğer yandan güçlü işçi partilerinin, örgütlü ve devrimci bir işçi hareketinin varlığından bahsettikleri ve bu örgütleri, haklı olarak, kendi ilkelerini çiğnemekle suçladıkları düşünüldüğünde, bu daha da büyük bir tutarsızlıktır.
Oysa İspanya’da 1936-37’de, ne eksik ne fazla, bir işçi devrimi oldu. Bu devrim, her devrimin kendine özgü farklılıkları olacağını unutmadan söylersek, Sovyet Devrimi’yle aynı nitelikteydi. Fakat ne yazık ki bu devrim, işçi sınıfına önderlik ettiği iddiasında olan partilerin birleşik ihanetiyle yarıda kaldı ve İç Savaş’ta belirleyici etmen de bu oldu. İspanya’daki devrimi irdelemeden olaylara yaklaşmak imkânsızdır, zira salt askerî yönüne de odaklansak, ortada çok somut bir gerçeklik vardır: İspanya İç Savaşı cephede değil, cephenin gerisinde kaybedilmiştir. Bu yüzden devrimci gelişmeleri izah edemeden İç Savaş’ı anlamak imkânsızdır.

Chaplin'in "Büyük Diktatör" adlı filmi sadece 20.yüzyılın ilk yarısında hüküm süren faşizme değil geçmişte ve sonrasında da adı ne olursa olsun bütün zorba rejimlere, iktidarlara ait ipuçlarıyla doludur.

Charlie Chaplin'in 1940 yılında, İkinci Dünya Savaşı'nın hemen başında, o büyülü sessizliğini bozarak çektiği ilk sesli filmidir Büyük Diktatör (The Great Dictator).

Sessizliğini bozmuştur, çünkü artık 20. yüzyıla (ve tabi müthiş öngörüsüyle sonraki yüzyıllara) damgasını vurmuş olan diktatörlere, militarizme, kapitalizme, emperyalizme ve en önemlisi sadece dönemin değil geleceğin de umutsuz, köleleştirilmiş, sindirilmiş ve korkutulmuş sessiz kitlelerine söyleyeceği çok şeyi vardır, özellikle filmin sonunda. Final sahnesi olmasına rağmen adeta sesli Chaplin sinemasının açılış konuşmasıdır

Sungur Savran: ABD Kongresi'nin basılmasının anlamı

Özgür Öztürk, Pandemide ve Sonrasında Kapitalizm

Volkan Sakarya, Marx’ın ekoloji anlayışı ve ekolojik kriz 3: Marx’ın koloji anlayışının siyasi içerimleri

Kurtar Tanyılmaz, Müşterekler: Kimin için?

Sungur Savran, Fütuhat, istibdad, hilafet: AKP döneminde toplumsal mücadeleler ve devlet

Sol Muhalefet, Devrimin krizi ve proletaryanın görevleri

Armağan Tulunay ve Sungur Savran: Sovyetler Birliği’nin çöküşünde devrimci Marksizmin rolü: Bir daha asla!

Kitlelerin, kendi nesnel çıkarlarına aykırı politikalara rağmen faşizme verdiği desteğin ardında yatan gerekçelerin araştırılması bu çalışmanın konusunu oluşturmuştur. Yalnızca şiddet ve güç uygulamaları ile böyle bir rejimin sürekli kılınamayacağından hareketle faşizmin, özelinde Nasyonal Sosyalizmin, politikayı estetize ederek toplumsal sorunları çözebildiği izlenimini yarattığı belirtilmiştir. Politikanın estetize edilişi üzerinden faşizmin ikili yüzü, yani modern ve modern karşıtı doğası tartışılmıştır.

Abstract
This study aims at exploring the reasons behind the support of fascism by the masses, although it is against their objective benefits. Assuming that such a regime cannot be pursued only by violence and application of force, the article argues that fascism, particularly National Socialism, has created the impression that it can solve social problems by aestheticizing politics. This has been discussed through an approach which focuses on the modern and the anti-modern faces of fascism.

Adnan Oktar (Harun Yahya)

Faşizm, 1919 yılından sonra ilk olarak İtalya'da ve daha sonra çeşitli Avrupa ülkelerinde, I. Dünya Savaşı ile gelen politik ve sosyal değişimlere tepki olarak gelişen baskıcı politik bir harekettir. İsmi ise eski Roma'da otoriteyi temsil eden bir baltanın çevresine bağlanmış bir demet sopa anlamına gelen Latince "fascis" kelimesinden gelir.

baltacı
Eski Roma'da bir çeşit "baltacı", Romalı devlet görevlilerinin önünden gider ve güç ve otorite sembolü bir demeti elinde tutardı.

Faşizm terimi ilk olarak, İtalya'da 1922-1944 yılları arasında iktidarda bulunan Benito Mussolini önderliğindeki yönetim tarafından kullanıldı. Balta çevresine bağlanmış sopa demetleri figürü de bu ilk faşist partinin amblemi oldu. İtalya'nın ardından 1933-1945 yılları arasında Almanya'da ve 1939-1975 yılları arasında İspanya'da faşist partiler iktidardaydı. II. Dünya Savaşı sonrasında ise Güney Amerika ve diğer bazı az gelişmiş ülkelerde kurulan diktatörlük benzeri rejimler de genel olarak faşist olarak nitelendirildi.

Faşizmin neyi ifade ettiğine baktığımızda ise, bunun cevabını en özlü olarak Mussolini'nin 1932 yılında İtalyan Ansiklopedisi için yaptığı faşizm tanımında görebiliriz:

Faşizm, günümüzde her ne kadar insanlığın gelişimini ve geleceğini politik düşüncelerden ayrı olarak ele almaktaysa da, ne sürekli bir barış olasılığına ne de bunun faydalı olacağına inanmaktadır. Bundan dolayı barışseverlik doktrinini reddeder. Savaş tüm insan enerjisini en yüksek gerilim noktasına taşır ve asalet damgasını onu karşılamaya cesareti olan insanların üstüne vurur. Tüm diğer meselelerin hiçbiri insanı ölüm ve yaşam arasında seçim yapma gibi büyük bir alternatife götüremez... Faşist, yaşamı... mücadele ve fetih olarak görür ve yakınındakilerden, uzaktakilerden, çağdaşlarından ve sonra geleceklerden çok üstün tutar.1

Benito Mussolini
20. yüzyılın ilk faşist diktatörü:
İtalya'yı 1922-44 yılları arasında yöneten Benito Mussolini.

Mussolini'nin de üzerinde durduğu gibi faşizmin ana özelliği Darwinist bir çatışma ve savaştır. Darwinizm, giriş bölümünde de belirttiğimiz gibi, "güçlü olanın hayatta kalıp, zayıf olanın elendiğini" iddia etmekte, bu nedenle de insanların hayatta kalabilmek için daimi bir mücadele içinde olması gerektiğini öne sürmektedir. Bu fikirden yola çıkan faşizmde de, bir milletin gelişiminin ancak savaşla mümkün olacağına inanılır ve barış, gelişimi yavaşlatan bir unsur olarak görülür.

Aynı düşünce, faşizmin Siyonist Yahudiler arasındaki temsilcisi sayılan Vladimir Jabotinsky tarafından da ifade edilmiştir. İsrail radikal sağının fikri öncüsü olarak kabul edilen Jabotinsky, 1930'lardaki bir açıklamasında, faşist zihniyeti şöyle özetlemiştir:

Günümüz ahlak kuralları içinde çocuksu hümanizmin etkisi yoktur. Dünya siyasal yaşamını şekillendirecek olgu, sadece ve sadece güçtür. Komşusu ne kadar iyi ve candan olursa olsun, ona inananlar aptaldırlar. Adalete inananlar da aptaldırlar. Adalet, bileği güçlü olanın ve bu bileği büyük bir ısrarla isteklerini gerçekleştirmek için kullananındır. 2

Bu sözlerden anlaşıldığı -ve ilerleyen sayfalarda ayrıntılarıyla inceleyeceğimiz- gibi, faşizm aslında insanlığın, Darwinizm'in öngörüleri doğrultusunda "orman kanunlarına" göre düzenlenmesinin ideolojisidir.

Tarihçi Harry Harootunian, faşizmin güncelliği üzerine makalesinde faşizmi "karanlık odadaki kara kedi"ye benzetir. Bu metafor, faşizmi "aşırılıklar çağının" arızi bir çıktısı, modern kapitalizm ve onun olağan politik kurumlarından geçici bir sapma olarak telakki eden ve nihayet liberal demokrasinin zaferini ilan etmesiyle geri dönüşsüz bir şekilde tarihin çöp kutusuna atan liberal konsensusa karşı faşizmin farklı formlardaki tezahürlerine dikkat çekmeyi amaçlar. Tıpkı karanlık odadaki bir kara kedi gibi, onu

Bu makalede II. Dünya Savaşı’nda Yugoslavya’da kendi ulusal planlarını gerçekleştirmek için harekete geçen faşist Hırvat Ustaşa ve Sırp
Çetnik hareketleriyle birlikte Yugoslavya Komünist Partisi’nin denetimindeki Partizan hareketi incelenecektir. 1918-1941 yılları arasında
siyasal varlığını devam ettirmiş olan Yugoslavya Krallığı’nda devletin
siyasi yapısı konusunda Yugoslav ulusları arasında yaşanan anlaşmazlık çözülememiş ve devletin federalist bir biçimde düzenlenmesini talep eden Hırvatlar ile merkeziyetçi bir devlet yapısını savunan Sırplar
arasında siyasi bir çatışma yaşanmıştır. Sırplar merkeziyetçi devlet
yapısıyla birlikte Büyük Sırbistan projesinin hayata geçirilmesi için
uğraşırken Hırvatlar kendi federe yönetimlerini elde etmek amacıyla
mücadele etmişlerdir. Yaşanan bu siyasal çatışma devletin meşruiyetini zayıflatmıştır. II. Dünya Savaşı’nın başlamasıyla birlikte kendi ulusal programlarını gerçekleştirmek amacıyla Hırvatlar faşist Ustaşa hareketini Sırplar da Büyük Sırbistan idealini gerçekleştirmeye çalışan
Çetnik hareketini desteklemişlerdir. Bu hareketlerin dışında Yugoslavya Komünist Partisi denetimindeki Partizanlar da siyasi yapı bakımından federalizme dayanan bir devlet kurmak için mücadele etmişlerdir.

çeviren: Murat Erşen

Ayaklanma, başkaldırı, isyan:  Öfkenin ateşi, şenlik ile şiddet arası, neşe ile hınç arası öngörülmedik bir olaya yol açar; bu öfke, eğer kendisine başkaldırılan otorite tarafından öylece ezilmediyse ya da kanalize edilmediyse, daima çatallanmaya ya da yolundan çıkmaya elverişlidir. Yani başkaldırı özgürleşmenin eşanlamlısı değildir.

İnsan türüne bahşedilmiş bu birlikte çalışan «iki değerli yeti», diye okuruz metinde, “düşünme yetisi ve başkaldırma yetisi, başkaldırma ihtiyacıdır» (Bakunin)


Filozof ve sanat tarihçisi Georges Didi-Huberman’ın 2016 yılında çıkan “Peuples en larmes, peuples en armes. L’œil de l’histoire, 6” (Editions de Minuit, Paris, 2016) başlıklı kitabı vesilesiyle Le Monde için yazdığı makale

Kaynak: Le Monde diplomatique.
Où va donc la colère ? Mayıs 2016, s. 14 ve 15
 https://www.monde-diplomatique.fr/2016/05/DIDI_HUBERMAN/55440

6 temmuz 2017 tarihinde Gazete Karınca'da yayınlanmıştır http://gazetekarinca.com/2017/07/baskaldirinin-dogru-kullanimi-peki-ofke-nereye-gidiyor-georges-didi-huberman/

Venedik, Ceneviz, Sicilya, Pisa Amalfi ve Ankona gibi irili ufaklı pek çok adadan oluşan İtalya üç dönemde incelenir. Birinci kısım şehir devletlerinin imparatorluğa dönüştüğü ve daha sonra bütün Akdeniz’i çevreleyecek olan Antik Roma Dönemi, ikinci kısım İtalya’nın orta ve kuzey kısmını Jüstiyen eliyle birleştirildiği ardından da Germen kabilelerin göçüyle devam eden Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu dönemi, üçüncü ve son dönem İtalya Krallığı dönemidir. Son dönemle beraber İtalya’nın siyasi rejim fikirlerinin şekillenmeye başladığı dönem başlamıştır.
İtalya Cumhuriyeti’nin başkenti olan Roma birçok Avrupa uygarlıklarına ev sahipliği yapmıştır. Rönesans’ın İtalya’da başlayıp kısa sürede tüm Avrupa’ya yayılması, Katolik Kilisesi’nin merkezini oluşturması gibi olaylarla ön plana çıkmıştır. Genel olarak İtalya yönetimi, ulusal birliğe tehlike olarak gördükleri yerelleşmeye karşı çıkıldığı “Liberal Dönem”, Liberal kesimin içinden çıkan milliyetçiler tarafından baskılandığı ve Mussolini ile taçlanan “Faşist Dönem” ve İkinci Dünya Savaşı sonrası “Yeniden Yapılanma Dönemi” olarak incelenmektedir.
Çalışmada esas alınan kısım, birleşme hareketlerinin başladığı dönemden itibaren başlatılmıştır. Çalışmanın temeli, ana hatlarıyla İtalya’nın siyasal rejiminin 2. Dünya savaşına kadar olan sürecinin incelenmesidir. Bu sebeple çalışmada yer verilmeyip, iki dönem ile sınırlandırılmıştır.

Faşizmin anti-kapitalist ve anti-emperyalist milliyetçi görüşleri ulusalcıları, hatta sosyalistleri cezbetmiştir. Enternasyonalizmi, anti-nasyonalizm ile karıştıran, gençleri ve köylüleri ihmal eden devrimci kadrolar çoğu ülkede halkı faşistlerin kucağına atmıştır.
Kapitalizmin bunalım dönemini yaşadığımız bu günlerde, İtalya’dan Norveç’e, Macaristan’dan Almanya’ya, Fransa’dan Yunanistan’a faşist partilerin yükselişini görmemiz şaşırtıcı değildir. Son coronavirüs salgınının getirdiği ekonomik kriz ve işsizlik faşist partilerin gelişmesine uygun ortam hazırlamaktadır.

Adnan Oktar (Harun Yahya)


Giriş
Yirminci yüzyılın insanlık tarihinin en karanlık, en tehlikeli, en çok kan dökülen, insanların en fazla korku ve şiddete maruz kaldığı yüzyıllardan biri olduğu herkesçe bilinmekte ve kabul edilmektedir. Hitler, Stalin, Pol Pot gibi diktatörlerin zalimliğini, milyonlarca insanı nasıl soykırıma uğrattıklarını, Hitler'in kendi halkından dahi kendince "işe yaramaz" gördüğü insanları nasıl gaz odalarında öldürttüğünü; İngiltere'den Almanya'ya, ABD'den İsveç'e kadar birçok Batı ülkesinde yüz binlerce insanın sadece hasta, sakat veya yaşlı olduğu için nasıl zorla kısırlaştırıldığını veya ölüme terk edildiğini; acımasız rekabet nedeniyle dünyanın her yanında insanların ezildiklerini ve sömürüldüklerini; ırkçılığın kimi devletlerin ideolojisi haline geldiğini ve bazı ırkların insan bile sayılmadığını; Doğu ile Batı, komünist ile kapitalist, sağ ile sol arasında çatışmalar, sıcak ve soğuk savaşlar yaşandığını; bu nedenle aynı ülke halklarının, hatta kardeşlerin bile birbirlerine düşman hale geldiğini herkes bilmektedir.


Ancak çoğu zaman fark edilmeyen asıl nokta; 20. yüzyılı böylesine çalkantıların, karmaşa, savaş ve çatışmaların içine iten, insanlar arasında kin ve düşmanlığa sebep olan ideolojik temeldir. Bu ideolojik zeminin temelleri 19. yüzyılda İngiliz ekonomist Thomas Malthus ile atılmıştır. Din ahlakından uzak yaşayan bazı insanlar tarafından kabul gören bu çarpık fikri temel, yine bir İngiliz olan sosyolog Herbert Spencer ile güçlendirilmiş ve bir üçüncü İngiliz olan Charles Darwin'in evrim teorisi ile yaygınlaştırılmıştır.

Bu üç isim, önderliğini yaptıkları ideolojinin bir gereği olarak, din ahlakının özelliklerinden olan dayanışma, fedakarlık, yoksulların ve zayıfların korunması, tüm insanların eşit sayılması gibi erdemleri tamamen göz ardı ettiler. Bunun yerine hayatın bir mücadele alanı olduğu; zayıf olanların, yoksul olanların, kendilerince "aşağı ırktan" olanların ezilmelerinin ve hatta yok edilmelerinin meşru olduğu; kıyasıya mücadele sonucunda "en uygun" olanların hayatta kalarak diğerlerinin yok olacağı, insanlığın böylece "ilerleyeceği" yalanını ortaya attılar.

Charles Darwin, evrim teorisi ile, temeli bencillik olan bu felsefeyi doğa bilimlerine uygulamaya çalıştı. Allah'ın doğada var ettiği dayanışma ve yardımlaşma örneklerini göz ardı ederek, sözde tüm canlıların acımasız bir yaşam mücadelesi sürdürdüklerini öne sürdü. Hatta hiçbir bilimsel delile dayanmadan, aynı acımasızlığın insan toplumları için de geçerli olduğunu iddia etti. Darwin'in evrim teorisi, toplumlara uygulandığında ortaya sosyal Darwinizm çıktı.

Her ne kadar kimileri sosyal Darwinizm'in 19. yüzyılın ikinci yarısında doğmuş, 20. yüzyılın ilk yarısında da etkisini yitirmiş bir sosyal teori olduğunu ileri sürse de, gerçekte bu teorinin toplumların ve bireylerin kültürü üzerindeki olumsuz etkisi çok daha kalıcı ve zarar verici oldu. Hayatın sözde bir "mücadele alanı" olduğu, insanın bu mücadeleyi kazanmak ya da en azından bu vahşi ortamda "ayakta kalmak" için yaşaması gerektiği sapkınlığı, din ahlakına tümüyle aykırı, çarpık bir "dünya görüşü" olarak yaygınlaştı. İnsanlığa felaket getiren yeni yaşam biçimleri ortaya çıkardı. Bu yeni yaşam biçimleri; komünizm veya faşizm gibi totaliter ve kanlı ideolojilerin, sosyal adaleti göz ardı eden vahşi kapitalizmin, ırkçılığın, etnik çatışmaların, ahlaki dejenerasyonun ve daha pek çok "bela"nın kaynağı oldu.


Sosyal Darwinizm birçok acımasızlığa, özellikle de zavallı insanların hayatlarını önemsiz gören uygulamalara sözde bilimsel bir meşruiyet kazandırmıştır.

Sosyal Darwinizm, mevcut kötülüklere, acımasız politika ve uygulamalara bir anda sözde bilimsel bir geçerlilik kazandırdı. Hiçbir bilimsel dayanağı bulunmayan bu akımla birlikte, acımasızlık, vahşet ve zulüm din ahlakını yaşamayan pek çok kimse tarafından olağan karşılanmaya başlandı. İnsanlar ve toplumlar arası ilişkilerde merhamet, şefkat, anlayış, özveri, yardımlaşma ve dayanışma gibi din ahlakının gereği olan erdemler göz ardı edildi. Zulmün uygulayıcıları -kendilerince- zalimliklerinin bilimsel bir temele sahip olduğunu iddia ediyor, yaptıkları vahşetin bu şekilde makul karşılanabileceğini zannediyorlardı. Elbette bu iddiaları ve zanları, çok büyük bir yalan ve yanılgıdan ibaretti. Bu kitapta özellikle iki konuyu açıklığa kavuşturacak ve inceleyeceğiz:

İlk olarak, Darwinizm'in toplumların ve bireylerin yaşamı için neden ciddi bir tehlike olduğunu anlamayan veya anlamazlıktan gelenlere, bu teorinin geniş çapta kabul görmesinin ve özellikle genç nesillerin bu teoriyle eğitilmesinin tehlikelerini göstereceğiz.

İkinci olarak da, Darwin'in ve her evrimcinin sosyal Darwinistler ile aynı görüşte olmadığını savunanlara bir cevap verecek; her evrimcinin, evrim teorisini kabul etmekle aslında sosyal Darwinizm'i de kabul ettiğini açıklayacağız.

Kitap boyunca da sık sık yer vereceğimiz şu gerçeğin unutulmaması gerekir: İnsanları bir tür hayvan gibi görme yanılgısına kapılmış olan evrim teorisinin ortaya koyduğu yaşam modeli acımasızlık, sevgisizlik, bencillik, çıkarcılık üzerine kuruludur. Darwinizm, insanların hayvanlar gibi yaşadığı ve davrandığı bir dünya kurma özlemindedir. Sosyal Darwinizm'in öğretileri ve uygulamaları da bu gerçeği gözler önüne sermektedir. Sosyal Darwinizm'in sapkın görüşlerine göre, yaşlı ve yardıma muhtaç konumdaki bir insanın bir akşam evinde otururken hiçbir gerekçe olmadan sürüklenerek evinden çıkarılıp katledilmeye götürülmesi olağandır. Özürlü insanların, toplama kamplarında biraraya getirilip ölüme terk edilmeleri normal karşılanır. İnsanların kafataslarının ölçülüp, bu ölçümlere göre sınıflandırılmaları gerekir. Bu çarpık düşünceye göre sözde alt sınıflarda olanlar acımasızca ezilir, sömürülür ve ortadan kaldırılır. İnsanların ve toplumların ancak bu vahşeti uyguladıkları takdirde ilerleyeceğine inanan bu kişiler için, bu yolda yapılan katliamlar, soykırımlar, zulümler, acımasızlıklar bir tür başarı olarak kabul edilir. Bu başarıyı elde edemeyen insanlar, toplumlar, kültürler ve milletler ise yok olmalıdırlar.

Şüphesiz bu çok sapkın ve tehlikeli bir düşünce yapısıdır. Bu tehlikenin farkında olmak, söz konusu teori ve bu teoriye dayalı ideolojilere karşı gerekli fikri önlemlerin alınması açısından son derece önemlidir. Unutmamak gerekir ki, Darwinizm ve Darwinizm'i temel alan tüm toplum modelleri insanlığı büyük felaketlere sürükleyecek modellerdir. Allah'ın insanlara emrettiği ve Kuran'da bildirilen ahlak ise, toplumları her zaman için refaha, huzura ve barışa götürecek bir ahlaktır.

Ak adem is y e n Y a y ın e vi Bilim se l A r a ş t ı r m a la r Kitab ı AYBAK 2019 İktisadi ve İdari Bilimler Araştırmaları akademisyenyayinevi akademisyeny AKADEMİSYEN KİTABEVİ Halk Sokak No: 5/A Sıhhıye-Yenişehir/ANKARA Tel: 0312 431 16 33 -0312 432 21 84 ONLINE SİPARİŞ akademisyen com AKADEMİSYEN KİTABEVİ Halk Sokak No: 5/A Sıhhıye-Yenişehir/ANKARA Tel: 0312 431 16 33 -0312 432 21 84 9 7 8 6 0 5 2 5 8 6 1 5 0

Kulis.Az professor Asif Hacılının " Şair və rəssamın savaşı: " İosif Stalin və Adolf Hitler " " məqaləsini təqdim edir. Tarixdə şəxsiyyətlərin rolu böyükdür – fitri keyfiyyətləri ilə seçilən fərdlər hadisələrin gedişatını dəyişir, millətin və bəzən bəşəriyyətin taleyinə köklü təsir göstərirlər. İosif Stalin və Adolf Hitler XX əsrin tarixində dərin şırımlar açmış belə şəxslərdəndir. Tarixin

28 Şubat 2015 de Budapeşte'de Charlie Hebdo üzerine Agnes Heller ve Peter Molnarla yapılmış bir söyleşi. Heller  karikatürleri düşünce özgürlüğü olduğunu ve radikal İslamcılığın faşist olduğundan  buna karşı her türlü mücadelenin acil ve meşru olduğunu savundu. Söyleşi de benim de aralarında bulunduğum farklı milletlerden dinleyicilerin bu fikre itirazını göreceksiniz.

İÇİNDEKİLER 5 -15 16 -23 24 -34 35 -46 47 -59 60 -71 72 -86 87 -94 95 -108 109 -123 124 -134 135 -140 141 -160 161 -173 174 -183 444 -464 425 -443 407 -424 389 -406 373 -388 352 -372 338 -351 314 -337 290 -313 284 -289 271 -283 254 -270 232 -253 215 -231

Ampulün neden ışık verdiğini bilmeyen bir insan elinde tuttuğu “akıllı” telefon ile sağlıklı bir ilişki kuramaz; bilgisayarlaşmış telefon onun için adeta sihirli bir cisim, gizli güçlere sahip bir fetiştir. Teknolojiyi anlamayan, merak bile etmeyen bu kullanıcı için teknolojik ürünler büyücülerin sattığı düğümlenmiş iplere, tılsımlı(!) muskalara benzerler.

Dilin Mülks üzleş tiril mesi ve Bir Diren iş Aracı Olara k Şiirs el Dil Mert TUTUCU D il her şeyden önce bir kapatmadı r. Genel çerçevede uzama ve zamana, özelde ise gerçekleşt iği andaki bağlama insanı bağlar. Çünkü dil sürekli şeyler hakkında konuşur ve hakkında konuştu ğu şeylere uygunluğ u bakımınd an kendine bir değer atfeder. Bir şey varolduğu anda yani dil tarafında n kapatılm adan önce geniş çağrışım dünyasının bir parçasıdır. Ancak söz konusu şeye dil tarafında n bir isim ve buna uygun bir tanım verildiği anda artık o, dil tarafında n kapatılmı ş olur. Geniş çağrışım dünyasın dan isimlendi rme ve tanımlam anın dar alanına geçen varlığın konumu söz konusu varlığın değillerin e göre belirlenir. Yani bir varlığın dil tarafında n kapatılma sı demek o şeyin değilinin yadsınmas ı demektir. Mesela dört ayaklı ve üzerine çeşitli nesneleri n konulabildiğ i objeye masa dersek, masanın değili masa olmayanl ardan oluşur. Bu durumda merkez kümenin üyesi masa, ötekiler kümesini n üyeleri de masa olmayanla rdır. Tüm kavram.Ja rın birbirleri ne karşı ötekileşti rilmesine ve ötekinin yabancıla ştırılmas ına dayanan bu işlem paranteze alma olarak adlandırıl abilir.

Giriş Bu çalışmada Liberalizm ve Faşizm ideolojilerinin ortaya çıkış süreçleri ve tarihsel gelişimleri incelendikten sonra günümüz Dünyasındaki yerleri ile güncel siyasete etkileri karşılaştırılacaktır. Çünkü yaşadığımız dönemde Dünya ülkeleri özellikler 19.Yüzyıldan itibaren gittikçe daha çok Liberal sistemin içerisine dahil olmuştur. Bu nedenle Liberalizmin ve iki Dünya savaşı arası dönemde Liberal sistemin bozulmaya başlamasının ardından ortaya çıkan otoriter rejimlerin ''acı'' bir meyvesi olan Faşizmin tarihsel gelişimleri ile günümüz Dünya siyasetine olan etkilerinin bilinmesi önemlidir. Bu çalışmada Liberalizmin ve Faşizmin ortaya çıkışları, gelişmeleri, bıraktıkları etkiler ve günümüzdeki konumları kronolojik olarak incelenip karşılaştırılırken konunun daha iyi kavranması için çeşitli kaynaklardan yardım alınacak ve bu ideolojilerin etki alanına girmiş ülkeler ile ortaya çıktıktan sonra gelişmelerinde etkili olan düşünür ve liderlerden örneklere başvurulacaktır. Bu makale giriş, literatür taraması, tartışma konusu ve Sonuç bölümlerinden oluşmaktadır.

Ferit Burak Aydar
1. basım: Mayıs 2017
688 sayfa


İspanya İç Savaşı 1917ʼde Rusya’da başlayıp tüm dünyaya yayılan devrimlerin son halkasıdır. Seçimle işbaşına gelmiş sol hükümeti devirmek amacıyla generallerin ve faşist örgütlerin başlattığı darbe kısmen başarısız olunca, hem bir devrimi hem de uluslararası aktörlerin II. Dünya Savaşı’nın son provasını aldıkları bir iç savaşı tetiklemişti.
Avrupa’da faşizmin yükselişinin de etkisiyle dünyanın dört bir tarafından devrimciler ve aydınlar İspanya’ya akın etmiş, tarihe “son büyük dava” olarak geçen mücadelede Franco faşizmini durdurmaya çalışmışlardı.
İspanya İç Savaşı sadece Avrupa anakarasındaki en büyük ve anarşistlerin önderlik ettiği tek toplumsal devrim olması bakımından değil; faşizmin iktidara taşınma şekli bakımından da ayrıksı bir örnektir. Neden İspanyol faşizmi iktidara Almanya ve İtalya’da olduğu gibi sivil kitle hareketinin vurucu hamlesiyle değil de, devlette mevzilenmiş faşist askerî güçlerin önderliğinde taşındı? Neden vurucu hamle Hitler ve Mussolini’nin İspanyol muadili olan Falange’den veya Karlosçular ile Alfonsoculardan değil de, ordudan bir devlet darbesi şeklinde geldi? Türkiye’de 12 Eylül’den sonra MHP’nin “içeride”, fikirlerinin ve Kenan Evren’in iktidarda olması bağlamında bu ne ifade eder?
Ferit Burak Aydar dünya çapında 20 binden fazla esere konu olmuş İspanya İç Savaşı üzerine Türkçedeki ilk özgün çalışmada sadece savaşın ve devrimin değil, bu soruların da izini sürüyor.
http://agorakitapligi.com/ispanya-ic-savasinin-izinde/

İspanya İç Savaşı uluslararası burjuvazi ile işçi sınıfı arasında verilen bir kavgaydı. Burjuva devletlerin somut çıkarları için farklı taktikler uygulamaları, sahip oldukları stratejiyi unutmaya yol açmamalıdır. İngiltere ve Fransa hem güçsüzlüklerinden hem de Franco’nun kazanıp kazanmayacağından emin olmadıklarından, barikatın faşist tarafındaki burjuva iktidarı değil, diğer tarafındaki "demokrat" burjuva iktidarı desteklemişlerdi. Ama taşlar yerine oturunca, bu durum değişmişti. 27 Şubat 1939’da İngiltere ve Fransa hükümetleri Franco İspanya’sını tanıdıklarını açıkladılar! Nisan ayı başında da bu rezalete ABD eşlik etti. Hiçbir devletin derdi demokrasi değildi, İç Savaş demokrasi güçleri ile faşizm arasında değil, işçi sınıfı ile burjuvazi arasında verilmişti. Demokrat geçinen emperyalist ülkeler savaş sırasında da İspanyol faşizmini barışın teminatı, İspanya’nın azametine uygun bir yönetim olarak nitelendirmekten geri durmayacaklardı. 

İspanya Devrimi 1917’de başlayıp Almanya, Macaristan, Çin gibi sayısız uğrağı olan bir devrimler dizisinin son halkası olduğundan, yeni devrimleri tetiklemedi. Ama dünya işçi sınıfında müthiş bir coşku yarattı ve tüm canlı kuvvetleri kendisine çekti. İspanya Devrimi ulusal sınırların, kimliklerin ve milliyetçi politikaların işçi sınıfını bölmekte ne kadar aciz olduğunu gösterdi. Bu temelde tıpkı Paris Komünü’nde olduğu gibi dünyanın dört bir tarafından enternasyonalistleri enternasyonalist bir proleter ordusunun saflarında sınıf savaşı için bir araya topladı. İspanya Devrimi kendi derdini tasasını bırakıp, Nâzım’ın sözleriyle, "emret ki ölelim" diyenlerin mücadelesiydi.
http://www.birikimdergisi.com/guncel-yazilar/7822/son-buyuk-dava-ispanya-ic-savasi-ve-ispanya-devrimi