Η μοίρα του επαγγελματία λαϊκιστή

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ 

Συνήθως ό,τι προκαλείς το λούζεσαι. Είναι αδήριτος νόμος της ζωής. Και της πολιτικής, βεβαίως. Αν σπείρεις ανέμους, κάποια στιγμή θα θερίσεις θύελλες. Πριν από πέντε-έξι χρόνια ο Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos ήταν ο νέος «μόσχος» της ισπανικής πολιτικής σκηνής. Γέννημα της εποχής της βαθιάς οικονομικής κρίσης, τούτος ο ερασιτέχνης της πολιτικής αναδείχθηκε σε βασικό ρυθμιστή της δημόσιας ζωής της χώρας του. Αν ανατρέξουμε σε εκείνα τα ταραγμένα χρόνια θα δούμε πως ο νότος της Ευρώπης απέκτησε, αίφνης, κάποιες νέες «σοδιές» πολιτικών, αυτούς που οι θεωρητικοί τους ονομάζουν λαϊκιστές. Ωστόσο, και η πραγματικότητα έτσι ακριβώς τους ονομάζει. Δεν είχαν παραδοσιακή σχέση με την πολιτική, ανήκαν στην κατηγορία των outsiders, δεν προέρχονταν από μεγάλα τζάκια και αντιστρατεύονταν την κρατούσα πολιτική τάξη. Ο λόγος τους ήταν συνήθως εξωπραγματικός, θωπευτικός, αλλοπρόσαλλος, ακόμη και ανερμάτιστος. Κάτι σαν Δον Κιχότες δίχως ανεμόμυλους. 

Ο μέσος ψηφοφόρος αρέσκεται σε μεγάλα λόγια, βολεύεται με τις εύκολες λύσεις, θωπεύεται από τις πληθωριστικές υποσχέσεις. 

Πόσο αντέχει κανείς πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί; Ο Ιγκλέσιας ηττήθηκε παταγωδώς στις περιφερειακές εκλογές της Μαδρίτης και αποφάσισε να αποχωρίσει από την πολιτική. Τόσο απλά. Σαν να μην συνέβη τίποτα, κι όμως συνέβη. Να μας κάνει, άραγε, εντύπωση ότι τον υπερκέρασε στην εκλογική μάχη η Ισαμπέλ Ντίας Αγιούσο που θεωρείται, επίσης, λαϊκίστρια αλλά από τα δεξιά; Το λες και εκδίκηση της ιστορίας που όπως γνωρίζουμε καταναλώνεται πάντα κρύα. Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη βιώνει άλλου τύπου προβλήματα. Η οικονομική κρίση είναι παρελθόν. Τη θέση της έχει πάρει ο ιός και προηγουμένως το Προσφυγικό. Επομένως, μας χρειάζεται μια εξελιγμένη μορφή λαϊκισμού. Αυτή του Ιγκλέσιας πάλιωσε. Αλήθεια, μας θέλγει, όντως, ένας διαρκώς νέος λαϊκισμός; Εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως ναι. Ο μέσος ψηφοφόρος στην Ελλάδα, τις ΗΠΑ, την Ισπανία και σχεδόν παντού, αρέσκεται σε μεγάλα λόγια, βολεύεται με τις εύκολες λύσεις, θωπεύεται από τις πληθωριστικές υποσχέσεις. Η ανθρώπινη φύση ζητάει πάντα περισσότερα. Το κενό μεταξύ προσδοκίας και πραγματικότητας έρχεται να καλύψει κάθε φορά ένας πολιτικός που μπορεί, ανέξοδα πάντα, να προσφέρει τον ουρανό με τ’ άστρα. Μόνο που ο λογαριασμός πέφτει μόνιμα στην τσέπη του ανθρώπου που ζήτησε κι όχι σε εκείνον που πρόσφερε.

Και η χώρα μας τα τελευταία δέκα χρόνια έχει βιώσει με τον πιο σκληρό τρόπο την άνοδο των ξέφρενων θεωριών εις βάρος της λογικής. 

Ο Ιγκλέσιας ήταν ένας αστέρας που ανήλθε, φώτισε για λίγο και τώρα θα σιωπήσει. Κάποιος άλλος πήρε τη θέση του. Και ο αντικαταστάτης του, είναι μαθηματικό βέβαιο, σε λίγα χρόνια θα δώσει τη σκυτάλη του λαϊκισμού σε κάποιον άλλον. Κάπως έτσι πάει το πράγμα. Μόνο που σε αυτή την ιδιότυπη σκυταλοδρομία, αυτός που πληγώνεται βάναυσα είναι ο ορθός λόγος και η ψύχραιμη αντιμετώπιση των προβλημάτων. Εντέλει, εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που δεν ευαγγελίζονται θαύματα. Και η χώρα μας τα τελευταία δέκα χρόνια έχει βιώσει με τον πιο σκληρό τρόπο την άνοδο των ξέφρενων θεωριών εις βάρος της λογικής. Βιώσαμε την αριστερή παρειά του λαϊκισμού, όπως και την ακροδεξιά. Σαφώς, δεν είναι ίδιες. Η πρώτη, τουλάχιστον, ανήκε στα όρια του κοινοβουλευτικού τόξου, σε αντίθεση με εκείνη της Χρυσής Αυγής που θα έπρεπε να είχε τεθεί εκτός νόμου πολύ νωρίς. Πού βρίσκονται τώρα όλοι αυτοί οι λαϊκιστές; Πού είναι ο Μπέμπε Γκρίλο; Πού είναι ο Λαφαζάνης και η Κωνσταντοπούλου; Πού πηγαίνει ο Ιγκλέσιας και πως ξεφύτρωσε ο Κυριάκος Βελόπουλος και η σε «Ελληνική Λύση» του την ώρα που συνωθούνται στα κελιά τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής; Επαναλαμβάνουμε προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων: δεν είναι όλοι οι προαναφερθέντες ίδιοι, ούτε προσδοκούσαν το ίδιο πράγμα με τα ίδια μέσα. Ας οπλιστούμε με υπομονή έως τη στιγμή που θα εμφανιστεί ο νέος τύπος λαϊκιστή. Και στο κυβερνών κόμμα υπάρχουν στελέχη με κυριάρχη τη ζέση τους να φανούν αρεστοί, να μετατρέψουν αβασάνιστα το δύσκολο σε εύκολο, να χαϊδέψουν αυτιά. Όσο για τον πρώην σύντροφο του Ιγκλέσιας, τον Αλέξη Τσίπρα, αποδείχτηκε εξελιγμένη μορφή λαϊκιστή. Μόλις έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι του, πάει η θεωρία, πάει η ιδεολογία, πάνε όλα. Να είχαμε να τα θυμόμαστε. Ο πραγματισμός κερδίζει, ενίοτε, ακόμη και τα αγαπημένα τέκνα του λαϊκισμού. Το θέμα είναι, όμως, ότι χαμένοι βγαίνουμε εμείς. Κι επειδή η ιστορία κανένα μάθημα δεν προσφέρει στους ψηφοφόρους (αλλιώς θα υπήρχε πρόεδρος Τραμπ;), ας οπλιστούμε με υπομονή έως τη στιγμή που θα εμφανιστεί ο επόμενος τύπος λαϊκιστή. Διότι θα εμφανιστεί, μην έχετε καμία αμφιβολία. Σαν βελτιωμένο μοντέλο μηχανής αυτοκινήτου που πρόκειται να μας ρίξει σε μαντρότοιχο.  

Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/apopsi/populism-iglesias-spain/ ]

Πῶς πρέπει νὰ εἶναι οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες κατὰ τοὺς ἱεροὺς Πατέρες

  Καθὼς ἡ πατρίδα μας διέρχεται βαθιὰ οἰκονομική, πνευματικὴ ἀλλὰ καὶ πολιτικὴ κρίση, ὅλο καὶ περισσότερο ἀκούγονται ἀπορριπτικὲς ἀντιλήψεις γιὰ τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτες μας. Μάλιστα πολλοὶ ἀγανακτισμένοι πολίτες ἐκφράζουν συχνὰ ἀπόψεις τελείως ἀπορριπτικὲς γιὰ τὸ θεσμὸ τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν. Ποιοὶ ὅμως πρέπει νὰ εἶναι οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες; 

Πῶς ὀφείλουν νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο τους; 

Εἶναι ἀναγκαία ἡ ὕπαρξή τους; Σ’ αὐτὰ τὰ ἐρωτή- ματα θὰ ἀντλήσουμε ἀπαντήσεις μέσα ἀπὸ τὴ σοφία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. 

 1. Ἡ ἀναγκαιότητα τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν καὶ οἱ κίνδυνοι τῆς ἐξουσίας 

    Μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ὀργανωμένο κράτος χωρὶς πολιτικοὺς ἡγέτες; Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀπαντᾶ: «Πρέπει νὰ ὑπάρχουν οἱ ἄρχοντες, γιὰ νὰ μὴν τρῶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο σὰν τὰ ψάρια» (PG 54, 596). «Ὁ Θεὸς μᾶς χάρισε τοὺς ἄρχοντες, γιὰ νὰ ἔχουμε εὐταξία καὶ νὰ μὴ συμπεριφερόμαστε πιὸ παράλογα ἀπὸ τὰ ἄλογα θηρία. Ἡ ἐξουσία τοῦ ἄρχοντα εἶναι παρόμοια μὲ τὴν τέχνη τοῦ ἡνίοχου καὶ τοῦ κυβερνήτη τοῦ πλοίου» (PG 55, 491). Ταυτόχρονα ὅμως ὑπογραμμίζει: «Εἶναι προτιμότερο νὰ μὴ διοικεῖται ἕνας λαὸς ἀπὸ κανένα, παρὰ νὰ διοικεῖται ἀπὸ ἕναν κακὸ ἡγέτη» (PG 63, 231). Δυστυχῶς ὅμως, τονίζει ἀλλοῦ, «οἱ ἄρχοντες συνήθως εἶναι διεφθαρμένοι» (PG 59, 274). Ἂς προσέξουμε τώρα τὴ φωνὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: «Οἱ ἄρχοντες ὑπάρχουν ὄχι γιὰ νὰ καυχῶνται γιὰ τὴ σπουδαία θέση τὴν ὁποία κατέχουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ τιμοῦν οἱ ἴδιοι τὴ θέση αὐ- τή» (PG 32, 497). Γι’ αὐτὸ «ὅσοι ἐπιδιώκουν τὴν ἀρετὴ δὲν ἀναλαμβάνουν μὲ εὐχαρίστηση δημόσια ἀξιώματα. Ἀντίθετα ὅσοι ἀποβλέπουν σὲ χρήματα καὶ δόξα, θεωροῦν μέγιστο ἀγαθὸ τὴν κατάκτηση κάποιας ἐξουσίας, γιὰ νὰ μπο- ροῦν νὰ ἀποκτοῦν ὅσα ἐπιθυμοῦν» (PG 32, 1041). «Ἔργο τῶν ἀρχόντων εἶναι νὰ ἀναχαιτίζουν τὶς ἀταξίες τοῦ λαοῦ· νὰ τὸν κατευθύνουν στὸ σωστό· ὅταν ὅμως αὐτοὶ πρῶτοι παραβαίνουν τὸ νόμο, πῶς μποροῦν νὰ καθοδηγοῦν τοὺς ἄλλους;» (PG 56, 24). Γι’ αὐτὸ «πολλοὶ ἡγέτες, ὅταν κλέβουν, ἀναγκάζονται νὰ εἶναι ἐπιεικεῖς στοὺς ἄλλους, ἐπειδὴ ἔχουν χάσει τὴν παρρησία τους» (PG 51, 309). Γιὰ τὸ ἴδιο ζήτημα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέει: «Πολλοὶ ἄρχοντες σπα ταλοῦν ἀμέτρητα χρήματα γιὰ νὰ κατασκευάσουν πολυτελὴ ἔπιπλα, καὶ ἄλλοι βάζουν τὰ ἀκριβότερα ἀρώματα καὶ εὐφραίνονται μὲ τὴ μουσικὴ τῶν ὀργάνων, ἀντὶ νὰ συμπάσχουν καὶ νὰ ὑποφέρουν γιὰ τὴ συντριβὴ τοῦ λαοῦ» (PG 35, 961). Γι’ αὐτὸ ὁ ἱερὸς Πατὴρ ἀπευθύνεται σ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς λέει: «Νὰ σέβεστε τὸ ἀξίωμά σας. Γνωρίζετε πόσο σπουδαῖο εἶναι τὸ ἔργο σας καὶ τί μεγάλο μυστήριο βρίσκεται γύρω ἀπὸ σᾶς. Κόσμος ὁλόκληρος βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία σας. Γίνεστε ‘‘θεοὶ’’ στοὺς ὑπηκόους σας» (PG 36, 277). 

2. Ποιὸ ἔργο πρέπει νὰ ἐπιτελοῦν οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες;  

   Λέει ἐπιγραμματικὰ γι’ αὐτὸ τὸ θέμα ὁ Μέγας Βασίλειος: «Οἱ ἄρχοντες πρέπει νὰ ὑπερασπίζονται τὰ δικαιώματα τοῦ Θεοῦ, νὰ τιμωροῦν τοὺς παραβάτες» (ΒΕΠΕΣ 53, 125). Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος συμπληρώνει: «Δὲν πρέπει νὰ ἐπιζητοῦν τὴ δική τους τιμὴ ἀλλὰ τὸ κοινὸ συμφέρον» (PG 62, 671). «Δὲν ξεχωρίζουν ἀπὸ τὴ χλαμύδα, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ὅτι προστατεύουν ὅσους ὑποφέρουν, διορθώνουν τὰ κακῶς ἔχοντα, τιμωροῦν τὴν ἀδικία, δὲν ἐπιτρέπουν νὰ καταπατεῖται τὸ δίκαιο» (PG 52, 678). 

 3. Ποιὰ ὅμως πρέπει νὰ εἶναι τὰ προσόντα τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν;

    Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τὰ ἐπισημαίνει: «Οἱ ἄρχοντες πρέπει νὰ ξεπερνοῦν κατὰ πολὺ τοὺς ἄλλους· νὰ γί- νονται καθημερινὰ ἀνώτεροι, νὰ ἔχουν ἀξία καὶ ἀρετὴ ἀνάλογη μὲ τὸ ἀξίωμά τους» (PG 36, 547). Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ὁ πολιτικὸς ἡγέτης πρέπει νὰ ἔχει βίο ἀκηλίδωτο, ὥστε νὰ τὸν ἔχουν ὅλοι ὡς παράδειγμα» (PG 62, 547). «Ἐκεῖνος ποὺ ἀσκεῖ τὴν πολιτικὴ ἐξουσία δὲν θὰ μπορέσει νὰ τὴ διαχειρισθεῖ δίκαια, ἂν προηγουμένως δὲν κυβερνήσει τὸν ἑαυτό του ὅπως πρέπει, καὶ ἂν δὲν τηρήσει μὲ μεγάλη ἀκρίβεια καὶ τοὺς πολιτικοὺς καὶ τοὺς θρησκευ- τικοὺς νόμους» (PG 61, 508). «Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι σὲ θέση νὰ ἄρχει καὶ νὰ ἄρχεται, αὐτὸς θὰ μπορέσει νὰ κυβερνήσει καὶ τὴν οἰκογένειά του· ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ κυβερνήσει τὸ σπίτι του, θὰ μπορέσει νὰ κυβερνήσει καὶ μιὰ πόλη, θὰ μπορέσει νὰ κυβέρνησει ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἂν ὅμως δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ρυθμίσει τὸν ψυχικό του κόσμο, πῶς θὰ μπορέσει νὰ κυβερνήσει τὴν οἰκουμένη; Πῶς θὰ ὠφελήσει ἄλλους αὐτὸς ποὺ δὲν μπόρεσε νὰ ὠφελήσει τὸν ἑαυτό του;» (PG 60, 366). Καὶ ἀλλοῦ σημειώνει: «Ὁ ἄρχοντας σ’ αὐτὸ κυρίως πρέπει νὰ ἄρχει, στὸ νὰ νικάει μὲ τὴν ἀρετή του· ἂν ὅμως νικιέται, δὲν εἶναι πλέον ἄρχοντας» (PG 62, 99). Γι’ αὐτὸ «ὁ ἄριστος ἄρχοντας πρέπει νὰ εἶναι ἀδυσώπητος στὸν ἑαυτό του καὶ στὶς πράξεις του» (PG 58, 668). Καὶ ἐπιλέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες πρέπει νὰ ἔχουν ὑψηλὴ νοημοσύνη, νὰ μιλοῦν μὲ παρρησία, νὰ περιφρονοῦν τὰ βιοτικά, νὰ μισοῦν τὴν πονηρία, νὰ εἶναι ἤπιοι καὶ φιλάνθρωποι» (PG 52, 678). Ἔχουν χρέος «νὰ παραβλέπουν τὰ δικά τους συμφέροντα καὶ νὰ φροντίζουν γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ λαοῦ τους» (PG 55, 306). Τέτοιοι λοιπὸν πρέπει νὰ εἶναι οἱ πολιτικοὶ ἄρχοντες: ἱκανοί, ἀδιάφθοροι, ἀκέραιοι· φιλάνθρωποι, φιλοπάτριδες καὶ φιλόθεοι. Ἀνώτεροι σὲ ἀρετὲς καὶ σὲ ἱκανότητες ἀπὸ τὸ λαό. Τέτοιους πολιτικοὺς ἔχει ἀνάγκη ἰδιαιτέρως σήμερα καὶ ἡ πατρίδα μας. Τέτοιους πολιτικοὺς ἔχει χρέος νὰ ἐκλέγει καὶ ὁ λαός.

Ο ΣΩΤΗΡ2041

Να μην ξεχνάμε ποιοι κατέστρεψαν την Ελλάδα: Οι δανειστές και οι διεφθαρμένοι Έλληνες πολιτικοί

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
  Πολλές φορές, τα στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), ομολόγησαν τα λάθη τους, που κόστισαν ακριβά στην Ελλάδα και το λαό της. Και ήταν λάθη τραγικά. Και ασυγχώρητα… Οι Ευρωπαίοι δεν παραδέχθηκαν ποτέ τα δικά τους λάθη, που ήταν μεγαλύτερα και πόνεσαν περισσότερο. Οι δανειστές εκμεταλλεύθηκαν τα οικονομικά εγκλήματα των διεφθαρμένων Ελλήνων πολιτικών για να καταστρέψουν ένα λαό… Διότι αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα… Την περασμένη Πέμπτη στο Μπαλί της Ινδονησίας, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, παραδέχθηκε αυτό που γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή. Ότι το πρώτο Ελληνικό Πρόγραμμα ήταν μέχρι την τελευταία του γραμμή μία λάθος συνταγή. Να υπενθυμίσουμε ότι το πρώτο Πρόγραμμα ήταν έργο της τότε ελληνικής κυβέρνησης, η οποία μαζί με τον σημερινό επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος, Πολ Τόμσεν, το «κατασκεύασε» άρον-άρον, διότι η χώρα κατέρρεε υπό το βάρος της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Ο τότε πρωθυπουργός, δεν φέρει μεν ευθύνη για την κρίση αυτή καθ’ αυτή, αλλά η διακυβέρνησή του την διόγκωσε και οδήγησε την Ελλάδα στον σκληρό μηχανισμό του ΔΝΤ και των Βρυξελλών, που τη διέλυσε. Λόγω των λαθών του πρώτου Μνημονίου, η Ελλάδα αναγκάστηκε να βρίσκεται υπό την εποπτεία των δανειστών για οκτώ χρόνια σπάζοντας πολλά αρνητικά ρεκόρ. Ακόμα και σήμερα, που εξήλθε των Μνημονίων, δεν βρήκε τον βηματισμό της και οι κίνδυνοι για επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση, είναι υπαρκτοί. Το θετικό είναι ότι το ΔΝΤ έχει φύγει από την Ελλάδα. Δεν μπορεί να επιβάλει άλλα μέτρα, έστω και αν οι αντίπαλοι της κυβέρνησης θα ήθελαν να συνεχίσει να την πιέζει και να θέτει εμπόδια στο έργο της. Όμως, σε τούτη την τραγωδία της χώρας, το Ταμείο δεν φέρει όλη την ευθύνη. Θα έλεγα ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι και σύμμαχοί μας, που αποδείχθηκαν εχθροί και αισχροί δανειστές, προκάλεσαν τα μεγαλύτερα προβλήματα για την Ελλάδα και τους πολίτες. Τους έδωσαν την ευκαιρία αυτή οι διεφθαρμένοι πολιτικοί της χώρας μας. Ότι και να λένε οι θιασώτες της, η Ευρώπη δεν έδειξε καμία αλληλεγγύη για την Ελλάδα. Αποδείχθηκε ένας σκληρός δανειστής και τίποτα άλλο. Η κ. Λαγκάρντ, λοιπόν, παραδέχθηκε και αποδέχθηκε τα λάθη του Ταμείου. Όμως, η παραδοχή της, που είναι ευπρόσδεκτη, δεν αλλάζει τίποτα στις ζωές των Ελλήνων πολιτών. Αν αναλογιστούμε πόσο άλλαξε η χώρα από το 2009 μέχρι σήμερα, τότε οι ομολογίες για τα λάθη φαντάζουν και σαν περιπαίξιμο… Είναι αυτές οι συμπεριφορές των δανειστών, που αύξησαν τη δύναμη των λαϊκιστών, δεξιών και αριστερών, και άνδρωσαν τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Γι’ αυτό το έγκλημα εναντίον της Ελλάδας, μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι Γερμανοί και οι ανάλγητοι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες, οι οποίοι με τα λάθη και τη διασπάθιση του χρήματος των Ευρωπαίων πολιτών, έδωσαν την ευκαιρία για ανόρθωση της ακροδεξιάς. Οι ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαϊου μπορεί να δώσουν μία απίστευτη δυναμική στις πιό αντι-ευρωπαϊκές δυνάμεις της Ευρώπης. Ας ελπίσουμε ότι οι Γερμανοί και οι γραφειοκράτες θα βάλουν και μυαλό. Διαφορετικά η διάλυση της Ευρώπης είναι στη …γωνία.

 Πηγή: Να μην ξεχνάμε ποιοι κατέστρεψαν την Ελλάδα: Οι δανειστές και οι διεφθαρμένοι Έλληνες πολιτικοί https://hellasjournal.com/2018/10/na-min-xechname-oi-daneistes-ekmetalleythikan-ta-egklimata-ton-dieftharmenon-politikon/

Η απόλυτη διαπλοκή πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών

https://diafimiseto.wordpress.com/2017/11/15
Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Επικεφαλής της “Ελλήνων Πολιτείας”

Μετά την πτώση της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, και τον ερχομό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η Πατρίδα μας εισήλθε σε μια νοσηρή πολιτική περίοδο, η οποία ζει και βασιλεύει μέχρι και τις ημέρες των Μνημονίων! Την ονόμασαν “Μεταπολίτευση”. Σ΄ αυτή λοιπόν, την “Μεταπολίτευση” ανδρώθηκαν τα πολιτικά τζάκια της διαπλοκής και των απατεώνων. Αυτά στηρίχτηκαν, προωθήθηκαν και μεγαλούργησαν από κάποιους κατ΄ όνομα και μόνο μεγαλοδημοσιογράφους, οι οποίοι είχαν ως μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργοδοτών τους, από τη στιγμή που αυτοί δεν ήταν μόνο εκδότες εφημερίδων και ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών, αλλά αναλάμβαναν και μεγάλα έργα του Ελληνικού Δημοσίου. Επακόλουθη βεβαίως, ήταν και η προσωπική προβολή αυτών των δημοσιογράφων, που κάποια στιγμή εκμεταλλευόμενοι αυτήν την προβολή, μεταπηδούσαν στον πολιτικό στίβο για να ασχοληθούν με την “επίλυση” των προβλημάτων μας. Έτσι, μεταξύ πολιτικής και δημοσιογραφίας, δημιουργήθηκε ένας ομφάλιος λώρος που σφιχταγκάλιασε το κορμί του Ελληνικού λαού, με αποτέλεσμα να το θρυμματίσει!

Η απόλυτη διαπλοκή πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών

Σας έκανα αυτήν την εισαγωγή – διαπίστωση για να σας τονίσω, πως σε τούτον τον ευλογημένο τόπο δεν υπάρχει καμιά μα καμιά σωτηρία! Γιατί, όλο το Σύστημα κινείται μεταξύ ανέντιμων πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών!

Ωστόσο, από το ελεύθερο – προς το παρόν ακόμη – διαδίκτυο ανακαλύπτει κάποιος “θησαυρούς” ενημέρωσης! Τέτοιους που δεν θα ακούσει σε κανένα τηλεοπτικό σταθμό, σε κανένα ραδιόφωνο, σε καμιά εφημερίδα!

Έναν τέτοιο “θησαυρό” θα σας παρουσιάσω σήμερα και θα ήθελα να γνωρίζω εάν η Ελληνική Δικαιοσύνη ασχολήθηκε ποτέ με αυτές τις καταγγελίες μεγατόνων!

Διαπιστώστε παρακάτω με ονοματεπώνυμα την απόλυτη διαπλοκή μεταξύ πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών!

Το κείμενο που θα διαβάσετε το έγραψε ο έντιμος δημοσιογράφος Νίκος Ρούσσης με τίτλο «Η …”αδέσμευτη” δημοσιογραφία με τα “τυχερά” της» και το άντλησα από την ηλεκτρονική σελίδα “Φιλονόη και φίλοι”!

Είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ!

Εν έτει 1976, λάδωμα από το ΚΚΕ

Νεαρός συντάκτης τότε, του “Οικονομικού Ταχυδρόμου” παρίσταμαι, κατόπιν προσκλήσεως, σε μια συνέντευξη Τύπου που έδινε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μεταλλοβιοτεχνών Αδαμόπουλος (στέλεχος του ΚΚΕ) προς τους δημοσιογράφους του οικονομικού ρεπορτάζ. Μέσα στο ντοσιέ με τα ενημερωτικά χαρτιά, ανακαλύπτω κλειστό φάκελο με 5 χιλιάδες δραχμές. Σηκώνομαι και ρωτάω τον πρόεδρο, τι σημαίνει αυτό; Ο Αδαμόπουλος γίνεται παντζάρι και κατ΄ ιδίαν μου εκμυστηρεύεται ότι “έτσι τον συμβούλευσαν να κάνει για να πάρει δημοσιότητα η συνέντευξη”! Τα καϊνάρια του οικονομικού ρεπορτάζ αποχωρούν σε ένδειξη διαμαρτυρίας και μου κουνούν το δάχτυλο, λέγοντάς μου ότι “χαλάω την πιάτσα”!

Εν έτει 1978, το λαδωτήρι ο μπάρμπα – Γιάννης ο Λάτσης

Ο επονομαζόμενος και μπάρμπα – Γιάννης ο Λάτσης έχει καλέσει τους δημοσιογράφους του οικονομικού ρεπορτάζ επάνω σ΄ ένα πλοίο στον Πειραιά, για να μας αναγγείλει ότι, μετά το άνοιγμα του Σουέζ, στέλνει στόλο και τεχνική βοήθεια στην Μέση Ανατολή. Βρίζει χυδαία και δημόσια την τότε πολιτική ηγεσία του τόπου, ότι είναι μ.......ς, άχρηστοι και ότι δεν μπορούν να προβλέψουν καμιά κατάσταση, για το καλό της ελληνικής οικονομίας και της χώρας. Οι επικεφαλείς του αποκαλούμενου – και τότε – λόμπυ του οικονομικού ρεπορτάζ χασκογελούν και χειροκροτούν, χωρίς να κρατούν σημειώσεις. “Τι χειροκροτάτε ρε κ.......α ”, τους λέει φόρα παρτίδα ο μεγαλοεφοπλιστής. “Πάρτε τα φακελάκια στο ντοσιέ και γράψτε κάτι να αβαντζάρετε την προσπάθεια”!

Αντέδρασα οργισμένος και ήλθε ο Λάτσης και μ΄ έπιασε από τον ώμο. Καταλαβαίνω, μου λέει, είσαι καινούργιος αλλά αν δεν συμμορφωθείς με την πιάτσα, είσαι χαμένος!

Εν έτει 1982, ο Κακαουνάκης, ο Τσάτσος, η ΑΓΕΤ Ηρακλής και ο Σιδέρης

Στα ΝΕΑ πλέον, με μεταγραφή από τον “Οικονομικό Ταχυδρόμο”, έχω προϊστάμενο τον Κακαουνάκη και χτυπά το τηλέφωνό μου. Ένας φίλος (“πηγή” που λέμε) μου μεταφέρει την πληροφορία ότι έχει γίνει ντου στα γραφεία της ΑΓΕΤ Ηρακλής στη Λυκόβρυση, προκειμένου να κατασχεθούν έγγραφα που αποδεικνύουν την λαθραία εξαγωγή συναλλάγματος εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων, που είχε κάνει ο Τσάτσος στην αλλοδαπή, φοβούμενος την επικράτηση του Ανδρέα Παπανδρέου!

Το λέω στον προϊστάμενο και ζητάω φωτογράφο να φύγω για το σημείο.

Κάτσε κάτω μου λέει ο Κακαουνάκης, θα πάει ο Δημάκας (τριών μηνών συντάκτης, σταλμένος από το ΠΑΣΟΚ) με φωτογράφο και εσύ θα συντονίσεις από εδώ το ρεπορτάζ. Κάτι φωτογραφίες που τράβηξε τότε ο Άγης ο Λιόντας, στις οποίες φαίνονταν καθαρά το αμάξι του πρώην ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Γιώργου Σιδέρη να μεταφέρει όλο το αρχειακό υλικό από τα γραφεία της ΑΓΕΤ, δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ! Λεπτομέρειες!

Ο Σιδέρης είχε μια ασφαλιστική εταιρεία, στην οποία είχε ασφαλίσει όλο το προσωπικό της ΑΓΕΤ, ήταν κολλητός φίλος του Κακαουνάκη και όταν έρχονταν στα ΝΕΑ τις γιορτές, για να παίξει ζάρια, άνοιγε μια βαλίτσα τίγκα στο πεντοχίλιαρο!

Αργότερα διαπίστωσα από μια λίστα που μου έδωσε ο τότε προϊστάμενος των Δημοσίων Σχέσεων του Τσάτσου, Θεόδωρος Καλούδης, ότι ο Κακαουνάκης ήταν πρώτος στα pay roll της εταιρείας του Τσάτσου!

Εν έτει 1985, ο Καραπαναγιώτης, η φοροδιαφυγή της Coca – Cola και ο Μανώλης Μαυρομάτης

Ένας φίλος από την Ομοσπονδία Εκτελωνιστών, μου έχει δώσει μια πλαστή ταυτότητα μέλους και μπαίνω στη ζούλα και το μαγνητόφωνα υπό μάλης, στο ετήσιο συνέδριο της Ομοσπονδίας όπου οι άνθρωποι αρχίζουν να ξερνούν για μεγάλες υποθέσεις φοροδιαφυγής, που απεκάλυψαν και δεν διερευνήθηκαν ποτέ!

Συγκεντρώνω ένα τεράστιο υλικό και κατόπιν συνεννοήσεως με τον Καραπαναγιώτη (και ευπατρίδη της ελληνικής δημοσιογραφίας αποκαλούμενο), αρχίζω να δημοσιεύω κομμάτια μιας μεγάλης έρευνας για το πώς οι μεγάλες πολυεθνικές της Ελλάδος φοροδιαφεύγουν.

Πρώτο κομμάτι για την φοροδιαφυγή μιας γερμανικής εταιρείας που έφτιαχνε ρουλεμάν για αγροτικά μηχανήματα, δεύτερο κομμάτι μια άλλη πολυεθνική (που δεν θυμάμαι και να με συγχωρείτε) κι εκείνο το βράδυ, συνέτασσα μετά μανίας το κομμάτι που αφορούσε στην φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή που είχε κάνει στην Ελλάδα η Coca – Cola.

Την ώρα που έγραφα, εμφανίστηκε σαν φάντασμα ο Μανώλης Μαυρομάτης (σπορ κάστερ και στο αθλητικό τμήμα των ΝΕΩΝ τότε και μετέπειτα ευρωβουλευτής της ΝΔ και κολλητάρι του Σαμαρά). Έριξε μια διακριτική ματιά στο κείμενό μου και έφυγε ήσυχα όπως ήλθε!

Σε μισή ώρα με κάλεσε ο μακαρίτης ο ευπατρίδης που λέγαμε, μου ανακοίνωσε ότι είναι αναγκασμένος να διακόψει την έρευνα που δημοσιεύαμε, καθότι δεν …πούλαγε και αναγνωρίζοντας ότι είμαι πολύ κουρασμένος, μου έδωσε μια εβδομάδα άδεια!

Τις επόμενες εβδομάδες τα ΝΕΑ είχαν πλημμυρίσει από άμεσες διαφημίσεις της Coca – Cola και κατόπιν έρευνας έμαθα ότι ο Μανώλης ο Μαυρομάτης ήταν μισθοδοτούμενος ως άτυπος επικεφαλής Δημοσίων Σχέσεων αυτής της πολυεθνικής στην Ελλάδα!

(σ.σ. Έτσι, επιλέγονται από τα κόμματα όλοι εκείνοι οι ευρωβουλευτές που μας εκπροσωπούν στην ΕΕ. Διαπίστωση δεύτερη: Την φοροδιαφυγή των πολυεθνικών εταιρειών τη δημιουργούν με το αζημίωτο τα πολιτικά κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα που τα απαρτίζουν τους υποδεικνύουν τρόπους φοροαποφυγής! Τέτοιοι δημοσιογράφοι ευπατρίδες – οι ίδιοι αποδίδουν τους τίτλους – υπήρχαν και υπάρχουν και σήμερα πολλοί! Η κόρη του Καραπαναγιώτη στις βουλευτικές εκλογές του 2009 τοποθετήθηκε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να εκλεγεί. Τον Φεβρουάριο του 2012, όμως, κλήθηκε να αντικαταστήσει τη Μάγια Τσόκλη, που είχε παραιτηθεί, με αποτέλεσμα να καταλάβει τη βουλευτική έδρα. Στις 17 Μαΐου 2012 διορίστηκε υπηρεσιακή Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού στην Κυβέρνηση Πικραμμένου. Σήμερα είναι μέλος του εποπτικού συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ).

Εν έτει 1986, ο Κωνσταντόπουλος και ο Σημίτης

Το 1986 ξεσπάει το σκάνδαλο της Τραπέζης Κεντρικής Ελλάδος, όπου έχει εξαφανισθεί ο τότε πρόεδρός της (με τρία διαβατήρια) Φειδίας Δούκαρης, έχοντας μεταβιβάσει στο εξωτερικό ένα δυσθεώρητο ποσό και αφήνοντας την Τράπεζα σύξυλη, για να κρατικοποιήσει μετέπειτα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (σ.σ. του “μεγάλου” ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου)!

Δικηγόρος των εργαζομένων, στους οποίους είχε έντεχνα φορτώσει ο Δούκαρης όλη αυτή την ιστορία ο Νίκος Κωνσταντόπουλος (σ.σ. πρόεδρος του Συνασπισμού που μετεξελίχθηκε σε ΣΥΡΙΖΑ) και μπαμπάς της ανάρμοστης!

Με την συνεργασία του και με βάση το ρεπορτάζ μου, αποκαλύπτω ότι ιδρυτικό μέλος της Τραπέζης Κεντρικής Ελλάδος ήταν η γυναίκα του Κώστα Σημίτη, Δάφνη, ότι ο μεγαλύτερος μέτοχός της ήταν ο αποθανών Χρήστος Λαμπράκης (σ.σ. ιδιοκτήτης τότε της εφημερίδας τα ΝΕΑ) και ότι στα pay roll – έτσι χωρίς λόγο και αιτία – αυτής της Τραπέζης ήταν ο τότε διευθυντής του Οικονομικού Ταχυδρόμου (σ.σ. ιδιοκτησίας Λαμπράκη) Γιάννης Μαρίνος (μετέπειτα ευρωβουλευτής της ΝΔ), ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Δημήτρης Στεργίου και όλο το λόμπυ του οικονομικού ρεπορτάζ! Και μετά ήλθαν οι μέλισσες, ο …Μαυρίκος και ο Παππάς που θα εξυγιάνει τον χώρο της ενημέρωσης!

ΑΠΙΘΑΝΟ !!! ΕΤΣΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Απίθανο!

Είπα στον γιο μου'' Θα παντρευτείς την κοπέλα που θα επιλέξω ΕΓΩ για σένα!''

Μου είπε ''ΟΧΙ''

Του λέω ''είναι η κόρη του Bill Gates που εχει τη Microsoft!''

Μου λέει ''ΟΚ...''

Μετά τηλεφώνησα στον Bill Gates και του είπα'' Η κόρη σου θα παντρευτεί τον γιο μου!''

Μου λέει ''ΟΧΙ''

Του λέω..''Ο γιος μου είναι ο γενικός διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας (World Bank)!''

Μου λέει ''ΟΚ''

Μέτα τηλεφώνησα στον Πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας και του λέω...

''Θα κάνεις τον γιο μου γενικό διευθυντή στη Παγκόσμια Τράπεζα!''

Μου λέει ''ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!''

Του λέω...''Μα..είναι γαμπρός του Bill Gates!''

Και μου λέει ''ΟΚ''...

ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ......... με απλά λόγια δηλαδή να είσαι κυνικός, ευέλικτος, ψεύτης και με θράσος παίχτης!

Ή παπάς- παπάς, ή ζευγάς-ζευγάς;

Kαι αν ζούσε ο Χριστόδουλος θα σας έλεγε…'' με τι μούτρα θα τους ξαναδείτε'';;

Σχόλιο του Κοινοβουλευτικού μας συντάκτη…

Αφορμή για το σχόλιο αυτό, έδωσε η εικόνα που αντίκρυσα προχθές στην τηλεόραση, κατά την αναμετάδοση της θείας Λειτουργίας από τη Θεσσαλονίκη, τον υπουργό κ. Αμανατίδη, να λαμβάνει με σεβασμό και αρχιερατικό χειροφίλημα το αντίδωρο από τα χέρια του Παναγιωτάτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου και του νέου Μητροπολίτη Φιλίππων Στεφάνου.

Υπάρχουν στιγμές στην ζωή μας που πρέπει να λάβουμε γενναίες αποφάσεις, ειδικά όσοι ασχολούνται με τον δημόσιο βίο και μάλιστα με την πολιτική και ακόμα περισσότερο αυτοί που έχουν το προνόμιο να έχουν λόγο και θέση τόσο στη νομοθετική όσο και στην εκτελεστική εξουσία της χώρας μας ..όπως ο κ. Αμανατίδης και μερικοί ακόμη υπουργοί …την συγκεκριμένη χρονική στιγμή- γιατί σίγουρα δεν θάναι επ´άπειρον.
Δόθηκε η ευκαιρία σε όλους εσάς, με την κατάθεση του τόσο σοβαρού νομοσχεδίου για την αλλαγή φύλου –σύμφωνα με το οποίο, όποιος ή όποια συμπληρώσει το 15ο έτος, μπορεί να προβαίνει σε αυτή την αλλαγή– να κάνετε την διαφορά και να πείτε ένα δυνατό.. όχι ακόμη!
Όλοι εσείς που περηφανευόσαστε και προσπαθείτε με κάθε τρόπο και με τις κολλητές σχέσεις που έχετε με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και με τους Μητροπολίτες της Εκκλησίας ,ώστε να δείχνετε ότι είσαστε πιστά τέκνα ,όπως ακριβώς είναι και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας–παρά την «φιλότιμη»προσπάθεια που καταβάλουν οι πολιτικοί σας σύντροφοι για να διαρραγεί αυτή η σχέση μεταξύ πολιτείας και εκκλησίας– περιμέναμε να δείξετε ένα διαφορετικό πρόσωπο.
Θα περιμέναμε από όλους εσάς να είσαστε μπροστάρηδες και με στεντόρεια την φωνή, ορμώμενοι από την βαθειά σας πίστη, να ξεκαθαρίσετε από την αρχη ότι με κανένα τρόπο δεν πρόκειται να ψηφίσετε αυτό το «έγκλημα», κατά της νεολαίας και της κοινωνίας της πατρίδας μας , όταν μάλιστα σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα είναι κάθετα αντίθετη με αυτή την εξευτελιστική της ανθρώπινης ύπαρξης πράξη.
Άντε και αυτούς τους αγνοήσατε! Αγνοήσατε, όμως,και την επίσημη θέση της Εκκλησίας για την οποία λέγεται με υπερηφάνεια μάλιστα πόσο πιστό μέλος αυτής είσαστε!! Αγνοήσατε επίσης και την Αγιορείτικη κοινότητα – την οποία συχνά-πυκνά, επισκεπτόσαστε προφανώς για λόγους δημοσίων σχέσεων– η οποία Κοινότης εξέδωσε για το θέμα αυτό, μία ακόμη πιο σκληρή ανακοίνωση από την Εκκλησία της Ελλάδος.
Αλήθεια, πώς θα μπορέσετε να ξαναδιαβείτε το κατώφλι στο Περιβόλι της Παναγιάς και αν ζούσε ο Χριστόδουλος θα σας έλεγε…» με τι μούτρα θα τους ξαναδείτε»;;

Επιλέξατε όλοι όσοι λέτε ότι θρησκεύεστε, αντί της αξιοπρεπείας σας ,την πρόσκαιρη εφήμερη πολιτική ησυχία σας την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας σας, η οποία όμως θα φέρει δεινά σε αυτό τον τόπο. Γιατί η Ορθόδοξη Ελλάδα, δεν είναι ούτε Αγγλία, ούτε Γαλλία, ούτε Ολλανδία για να προσαρμοστούμε τόσο γρήγορα και απερίσκεπτα στις επιταγές της Ευρώπης, όπως βιάζεται να μας πείσει ο καθ´ύλην αρμόδιος υπουργός κ. Κοντονής. Έχουμε καιρό για τόσο προοδευτικούς νόμους που θα διαλύσουν ο,τι έχει απομείνει σε αυτό τον τόπο: την κοινωνία και το κύτταρο αυτής την οικογένεια!! Ή μήπως αυτός είναι ο στόχος αυτών των μεταρρυθμίσεων; Όταν η Ελλάδα υποφέρει και ο λαός βασανίζεται, η Ευρώπη μας ζητά να περάσουμε με συνοπτικές διαδικασίες νόμους που θα μας διαλύσουν ως κοινωνία!

Και εδώ ήταν το κομβικό σημείο για να πατήσετε πόδι, όλοι εσείς που λέτε ότι θρησκεύεστε! Αλλά όχι μόνο δεν το κάνατε,αλλά μεταβληθήκατε και σε υποστηρικτές αυτών των καινοφανών για την Ελλάδα μεταρρυθμίσεων.
Χρειαζόσαστε επειγόντως μία συνάντηση… με τον πνευματικό σας…! Αν έχετε….!

http://www.exapsalmos.gr/2017/10/17/papas-papas-zevgas-zevgas/

Οι πολιτικάντηδες τρέμουν την ψήφο του brain drain

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ http://news247.gr/eidiseis/gnomes/stamatis-zaxaros/

Το 92% των νέων στην Ελλάδα και το 66% των συνομηλίκων τους στη Γερμανία δεν εμπιστεύονται την πολιτική.

Το 92% των νέων στην Ελλάδα και το 66% των συνομηλίκων τους στη Γερμανία δεν εμπιστεύονται την πολιτική.
Σχεδόν τέσσερις στους 10 νέους Έλληνες δεν προσεγγίζουν αρνητικά το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ μόλις το 9% των Γερμανών συμμερίζεται τη στάση αυτή, σε ό,τι αφορά τη δική τους χώρα. Οι νέοι στην Ελλάδα είναι σε ποσοστό 47% απαισιόδοξοι για το μέλλον τους -πιο αισιόδοξοι, ωστόσο, από τους Γάλλους και Ιταλούς.

Ένας στους δύο νέους ανησυχεί ιδιαίτερα για το εργασιακό του μέλλον, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιταλία, ενώ πολύ λιγότερο ανησυχούν στην Αυστρία και την Ελβετία. Το θέμα της υποδοχής των προσφύγων αντιμετωπίζεται με θετική διάθεση από του νέους της Ευρώπης, ακόμη και στις χώρες όπου υπάρχει μεγάλη ανεργία.

Τα παραπάνω ευρήματα, προερχόμενα από την πανευρωπαϊκή έρευνα «Generation What» για τις επιθυμίες των νέων, η οποία πρόκειται να δημοσιευθεί τον επόμενο μήνα, παρουσίασε στην έναρξη των εργασιών του 2ου Ελληνογερμανικού Φόρουμ Νεολαίας η εκπρόσωπος του γερμανικού ινστιτούτου κοινωνιολογικών ερευνών «SINUS Akademie», Δρ Γκάμπριελ Σάμπαχ.

Η κ. Σάμπαχ ανέφερε ότι πραγματικότητα για τους νέους στην Ελλάδα και τη Γερμανία διαφέρει αρκετά, ωστόσο, κοινή είναι η ανάγκη της προσέγγισης. «Κανείς νέος δεν θέλει να του μιλάμε όπως μιλάει εκείνος, όμως κάποια πράγματα πρέπει να προσπαθήσουμε να τα προσεγγίσουμε, να φτάσουμε σε διαφορετικούς νέους, να τους μιλήσουμε ανάλογα με τον κόσμο της ζωής τους» επισήμανε.
Άλλωστε, όπως, εξήγησε τα ενδιαφέροντα των νέων και οι ανάγκες τους, όπως διαμορφώνονται μέσα στο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον, στο οποίο ζουν, διαφοροποιούνται σημαντικά.

«Το 2012 το θέμα του να είναι κάποιος mainstream αποτελούσε βρισιά για κάποιους, το 2017 όχι, καθώς διαπιστώνεται πως υπάρχει πολύ μεγαλύτερη διάθεση προσαρμογής των νέων σε καινούριες καταστάσεις» σημείωσε.
«Η οικογένεια στήριγμα και βαρίδιο»
Ο προβληματισμός για το μέλλον απασχολεί τόσο τους Έλληνες όσο και του Γερμανούς νέους, ωστόσο διαφέρει ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα κοινά προβλήματα και ειδικότερα ο τρόπος που μπορούν να αποσβέσουν την ένταση των προβλημάτων, η οποία αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι μεγάλη, ανέφερε ο αν. καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Γιώργος Βοσκόπουλος.
«Για τους Έλληνες έχει μεγάλη σημασία η οικογένεια, κάτι που έχει και θετική και αρνητική ανάγνωση» σημείωσε, εξηγώντας πώς η Ελλάδα, αλλά και οι κοινωνίες στον Νότο ευρύτερα, έχουν διαφορετική δομή και ενδοοικογενειακούς κανόνες που οδηγούν σε επιλογές, οι οποίες συχνά αποδεικνύονται λανθασμένες. «Οι γονείς εμπλέκονται στο τι θα σπουδάσουν τα παιδιά τους, συνήθως ωθούν τα παιδιά να γίνουν τι θα ήθελαν εκείνοι να γίνουν, λειτουργούν κάποιες φορές ως δυνάστες», είπε. Αυτό, όπως διευκρίνισε, έχει ως συνέπεια η οικογένεια να προκαθορίζει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του παιδιών.
Στον αντίποδα, σημείωσε πως η οικογένεια είναι η δομή που βοηθάει τους νέους να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις σε συνθήκες κρίσης. «Αν η κοινωνία δεν ήταν παραδοσιακή -με όλα τα αρνητικά- ενδεχομένως η χώρα θα είχε διαφορετική τύχη σε επίπεδο συνοχής της κοινωνίας. Το θεωρούμενο ως ξεπερασμένο βοήθησε να διατηρηθεί η συνοχή της κοινωνίας και των νέων ανθρώπων» παρατήρησε ο κ.Βοσκόπουλος.
Σε ό,τι αφορά την απασχόληση των νέων στην Ελλάδα ο καθηγητής εξέφρασε την άποψη πως νέοι που διαθέτουν αντικειμενικά υπερ- επαρκή προσόντα δεν μπορούν να βρουν εργασία, κυρίως εξαιτίας ενός κακού αναπτυξιακού, μη παραγωγικού μοντέλου, το οποίο ήταν κυρίως καταναλωτικό και κατέρρευσε στην κρίση.
Τόνισε ακόμη πως «ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που στη Γ’ Λυκείου υποχρεώνει τους νέους να αποστηθίζουν 50 έως 100 σελίδες την ημέρα από έξω […] δεν αναπτύσσει τις δεξιότητες των ατόμων, δεν είναι σύστημα που ουσιαστικά παράγει γνώση, αλλά είναι μία στείρα διαδικασία, μέσα από την οποία οι νέοι δε βγαίνουν περισσότερο καλλιεργημένοι και υστερούν στο επίπεδο της Παιδείας».
Read more at http://www.proklitiko.gr/2017/03/to-92-ton-neon-stin-ellada-den-empisteuetai-tin-politiki.html#PEieClIip2kRdUYi.99