Ὁ καθένας γιά τούς ἄλλους καί ὅλοι γιά τόν καθένα.

 H ἀγάπη εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τοῦ Χριστιανοῦ. Ἀφοῦ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, ἔρχεται ὡς φυσικὴ συνέπεια νὰ εἶναι καὶ ὁ Χριστιανὸς ἄνθρωπος τῆς πολλῆς καὶ ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης. Εἶναι ὁ μόνος ἀσφαλὴς καὶ ἀπλανὴς δρόμος τοῦ ἁγιασμοῦ καὶ τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας ὁ δρόμος τῆς ἀγάπης. 

Μαζὶ μὲ τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀνάγκη νὰ μᾶς ἀπασχο- λεῖ καὶ ὁ ἄλλος, ὁ διπλανός μας. Δὲν εἶναι δυνατὸν μὲ ἄλλον τρόπο νὰ σωθεῖ κανείς. «Οὔτε μόνο γιὰ τοὺς ἄλλους νὰ ἐνδιαφερόμαστε καὶ νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας, οὔτε μόνο τὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας νὰ ἐπιμελούμαστε. Αὐτὸς ποὺ μόνο τὰ δικά του ζητεῖ καὶ ἐπιμελεῖται, καταντᾶ νὰ ἀγαπᾶ ὑπερβολικὰ τὸν ἑαυτό του μὲ ὑπέρμετρο ἐγωισμό» (Χρυσόστομος). 

 Ἀλλὰ ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη δὲν εἶναι μόνο αἰσθήματα καὶ θεωρία. Εἶναι πράξη κυρίως. Καὶ ἐκφράζεται μὲ ἔργα. Πῶς πρέπει νὰ γίνονται αὐτὰ τὰ ἔργα; Τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης γίνονται μὲ κόπο, κόπο σωματικὸ καὶ πνευματικό. Γίνονται μὲ διάθεση χρόνου, μὲ προσφορὰ σωματικῶν δυνάμεων, μὲ συνεισφορὰ ἀπὸ τὸ ὑστέρημά μας, μὲ θυσία. Ἡ ἐπίσκεψη ἑνὸς ἀσθενοῦς στὴν οἰκία του ἢ στὸ νοσηλευτικὸ Ἵδρυμα ποὺ νοσηλεύεται, ἡ προσπάθεια συμφιλιώσεως προσώπων ποὺ ἡ ἔχθρα μεταξύ τους χρονίζει, ἡ συμπαράσταση σὲ πρόσωπα ποὺ πενθοῦν εἶναι ἔργα ἀγάπης ποὺ ἀπαιτοῦν χρόνο καὶ διάθεση ὑλικῶν πραγμάτων καὶ προπάντων εἰλικρινὲς ἐνδιαφέρον. 

Μοιράζεται ὁ Χριστιανὸς καὶ τὴ χαρὰ καὶ τὴ λύπη τοῦ πλησίον του μὲ πνεῦμα θυσίας καὶ συνεισφορᾶς δυνάμεων σωματικῶν καὶ πνευματικῶν. Ἔτσι δημιουργήθηκαν τόσα φιλαν- θρωπικὰ Ἱδρύματα διὰ μέσου τῶν αἰώνων γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν ἀσθενῶν, τὴν περίθαλψη τῶν γερόντων, τὴν ἐνίσχυση τῶν πτωχῶν, τὴν ἀνακούφιση τοῦ ἀνθρώπινου πόνου... Μὲ τὴ συνεισφορὰ τὴν ὑλικὴ καὶ τὴν πνευματικὴ ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ὁλοκληρώνονται τὰ ἔργα τῆς φιλανθρωπίας καὶ τῆς ἀγάπης. Ἐὰν κανεὶς ζεῖ μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τοὺς ἄλλους, δὲν μπορεῖ νὰ συγκαταριθμεῖται μεταξὺ τῶν συνειδητῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Στὸ ἀνθρώπινο σῶμα τὸ κάθε μέλος συμπάσχει στὸ πρόβλημα ποὺ παρουσιάζει κάποιο ἄλλο μέλος. Κάτι ἀνάλογο θὰ πρέπει νὰ γίνεται καὶ στὶς μεταξύ μας σχέσεις μὲ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης. Ὁ καθένας γιὰ τοὺς ἄλλους καὶ ὅλοι γιὰ τὸν καθένα. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ γράφει: «Μὴν ξεχνᾶτε τὴ φιλοξενία, διότι μὲ αὐτὴ μερικοί, ὅπως ὁ Ἀβραὰμ καὶ ὁ Λώτ, ἀξιώθηκαν, χωρὶς νὰ ξέρουν ποιοὺς δέχονταν, νὰ φιλοξενήσουν ἀγγέλους. Νὰ θυμάστε τοὺς φυλακισμένους, σὰν νὰ εἶστε καὶ σεῖς μαζί τους δεμένοι μὲ τὶς ἁλυσίδες τῆς φυλακῆς. Νὰ θυμάστε ὅσους ὑποφέρουν καὶ κακοπαθοῦν, διότι καὶ σεῖς ἔχετε σῶμα φθαρτὸ καὶ μπορεῖ νὰ βρεθεῖτε αὔριο στὴ θέση τους καὶ νὰ ὑποφέρετε αὐτὰ ποὺ ὑπο- φέρουν αὐτοὶ σήμερα» (Ἑβρ. ιγ΄ 2-3). 

 Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει διαρκῶς πιστούς της ποὺ ἐνσάρκωσαν στὴ ζωή τους τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Γιὰ τὴν οἰκία τοῦ Στεφανᾶ σημειώνεται ὅτι ἦταν οἰκογένεια ποὺ πρώτη στὴν Ἀχαΐα πίστεψε στὸ Χριστό, καὶ τὰ μέλη της ἀφιέρωσαν τὸν ἑαυτό τους στὸ νὰ ὑπηρετοῦν τοὺς Χριστιανούς (Α΄ Κορ. ις΄ 15). Προβάλλει τὸν Κορνήλιο τὸν ἑκατόνταρχο, τὴν Ταβιθά, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, τὸν ἅγιο Ἰωάννη Ἐλεήμονα καὶ πολλοὺς ἄλλους, ποὺ διέπρεψαν στὰ ἔργα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φιλανθρωπίας. 

 Νὰ εἴμαστε πρόθυμοι λοιπὸν στὸ νὰ συμμετέχουμε καὶ νὰ συνεργαζόμαστε προσωπικὰ καὶ μὲ πνεῦμα θυσίας καὶ αὐταπαρνήσεως στὴ διακονία τῶν ἀδελφῶν μας ποὺ δοκιμάζονται. Νὰ ἀνακουφίζεται ὁ πόνος τους καὶ νὰ λιγοστεύουν τὰ δάκρυά τους. Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι τότε πλούσια στὴ ζωὴ ὅλων μας.OΣΩΤΗΡ2060

ΤΑ ΕΡΓΑ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΜΑΣ !

Πειρασμοί υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε στη ζωή μας! ( Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου )

Εδώ δεν έχομε πατρίδα αληθινή, είμεθα ξένοι! Η πατρίδα μας είναι στους ουρανούς. Γνωρίζω καλά πόσο μεγάλη ωφέλεια προξενεί η πρόσκαιρη ασθένεια σε εκείνους που έχουν υπομονή στις θλίψεις, δεν γογγύζουν αλλά λέγουν σαν τον Ιώβ δόξα σοι ο Θεός.

Όλοι οι Άγιοι και οι δίκαιοι στον κόσμο αυτό είχαν ασθένειες, θλίψεις, στερήσεις, διωγμούς, εξορίες, βασάνους, τιμωρίες, εάν, όμως, δεν είχαν υπομονή, δεν θα άγιαζαν· γι’ αυτό ο Κύριος είπε· όποιος έχει υπομονή μέχρι τέλους, εκείνος θα σωθεί. Με την υπομονή τους οι Άγιοι άγιασαν και έλαβον μεγάλη χάρη και εδώ στη γη και στους Ουρανούς….

Οι Άγιοι πάντες Προφήτες, Απόστολοι, Μάρτυρες, Όσιοι και δίκαιοι και ο ίδιος ο αναμάρτητος Κύριός μας, είχαν θλίψεις. Πώς εμείς θέλουμε, χωρίς θλίψεις και πειρασμούς, να σωθούμε;

Οι ασθένειες είναι δώρο Θεού, είναι σημείο της αγάπης του Θεού. Μας παιδεύει εδώ στην πρόσκαιρη ζωή ολίγον για να μας αναπαύσει στην αιώνια, και «ολίγα παιδευθέντες μεγάλα ευεργετηθήσονται», λέγει το Άγιο Πνεύμα.

Όλοι οι Άγιοι είχαν ασθένειες, θλίψεις, πειρασμούς στην πρόσκαιρη ζωή, αλλά τώρα χαίρουν και θα χαίρουν αιώνια.

Εμείς οι αμαρτωλοί οφείλουμε να πιστεύουμε και να παραδεχόμαστε, ότι όσα κάμνει ο Κύριος είναι καλά, είναι δίκαια και ωφέλιμα.

Θεωρώ αναγκαίον να σου υπομνήσω ό,τι και εγώ και συ και όλοι οι Χριστιανοί οφείλουμε να έχουμε υπομονή στις θλίψεις. Χωρίς θλίψεις, ασθένειες και πειρασμούς είναι δύσκολο να σωθούμε,

Έχεις δίκαιο να παραπονιέσαι για την αστοργία στις θλίψεις και συμφορές σου των θεωρουμένων φίλων και πνευματικών αδελφών, που αν ήθελαν, θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν… Εάν εγνώριζες τί καλό σου προξενούν οι φίλοι με την καταφρόνησή τους θα έχαιρες. Πρέπει να γνωρίζεις ότι έχεις χιλιάδες και σε παρακολουθούν, συμπονούν και βοηθούν, που δεν τους βλέπεις. Είναι οι Άγιοι Πάντες, οι Άγιοι Άγγελοι, η Κυρία Θεοτόκος, Αυτός ο ίδιος ο Χριστός. Λοιπόν μη φοβάσαι, μη στενοχωριέσαι, μη δειλιάζεις, αλλά να ευχαριστείς το Θεό….

Στους πειρασμούς, τις θλίψεις, τους κινδύνους, τις στενοχώριες, να καταφεύγεις, διά της προσευχής, προς τον Θεό ζητώντας βοήθεια. Μπορείς όμως να βάζεις και μεσίτες για τα αιτήματά σου την Κυρία Θεοτόκο και όλους τους Αγίους, οι οποίοι, επειδή έχουν λάβει χάρη, μπορούν να σε βοηθήσουν.

Οι πειρασμοί υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε στη ζωή μας και πρέπει να φυλαγό­μαστε από τις αμέτρητες παγίδες που στήνει εναντίον μας ο παμπόνηρος Διάβολος. Μόνο με την ταπεινοφροσύνη και την προσευχή μπορούμε να τις αποφύγουμε και ασφαλιστούμε…Όποιος προσέχει και είναι συνετός, ωφελείται πολύ από τις θλίψεις και τους πειρασμούς.

Όπως ο Θεός σε υπομένει, σε ανέχεται, να υπομένεις και συ το παιδί σου. Έχεις καθήκον να το συμβουλεύεις, όχι όμως με ταραχή και με θυμό, αλλά με τρόπο ήρεμο και γαλήνιο. Εάν δεν σε ακούει, εκείνο έχει όλη την ευθύνη. Συ τότε να παρακαλείς το Θεό να το φωτίσει και οδηγήσει στην οδό των εντολών του.

Ή έγγαμο ή άγαμο βίον ακολουθήσεις, φρόντισε να αγαπάς το Θεό και να τηρείς τις εντολές Του και θα σωθείς ευκολότερα από πολλούς κληρικούς, που έγιναν και γίνονται αναξίως ιερείς. Να προτιμήσεις να σώσεις τη ψυχή σου.


Σε συμβουλεύω να έχεις υπομονή, να έχεις την αδιάλειπτη νοερά προσευχή και να μην αφήνεις να φεύγει ο Θεός από κοντά σου. Ο πάγκαλος Ιωσήφ ήταν στην Αίγυπτο, στο τόπο της αμαρτίας και δεν αμάρτησε διότι είχε την ενθύμηση του Θεού. Ο Αδάμ ήταν στο παράδεισο, που δεν υπήρχε αμαρτία, επειδή λησμόνησε το Θεό, τον παράκουσε, έχασε τον παράδεισο. Λοιπόν, όχι ο τόπος, αλλά ο τρόπος σώζει τον άνθρωπο, λέγει ο θείος Χρυσόστομος.

Για τις αμαρτίες μας έρχεται η οργή του Θεού

Σε χάος μεγάλο βρίσκεται ολόκληρη η ανθρωπότητα. Βαδίζει κατά κρημνών και βαράθρων. Βαδίζει στο σκοτάδι και χωρίς πυξίδα. Πού άραγε θα καταντήσει; Εκεί που κατάντησαν όλοι οι αμαρτωλοί και παραβάτες των εντολών του Θεού… Η τωρινή γενεά είναι πονηρή και προς τους πονηρούς ο Κύριος στέλνει ανάλογες τιμωρίες για να μετανοήσουν…

Ο Σατανάς κάνει την τελευταία έφοδο, και στα χρόνια μας μεγάλη θλίψη και μεγάλη οργή θα έρθει στον κόσμο… Τώρα μόνον ο Θεός να μας σκεπάσει από τους πονηρούς και κακούς εχθρούς, αόρατους και ορατούς.

Μακρυά από τα έργα, την λατρεία και την πομπή του Σατανά

Έργα του Σατανά είναι:
Η υπερηφάνεια, ο φθόνος, ο φόνος, η φιλαργυρία, η πλεονεξία, η αρπαγή, η κλοπή, το ψεύδος, η συκοφαντία, η επιορκία, η καταλαλιά, η κατάκριση, η ακρασία, η κραιπάλη, η μέθη, η ασωτία και γενικά όλα όσα είναι ενάντια στο θέλημα του Θεού.

Λατρεία του Σατανά είναι:
Οι μαγείες, οι γοητείες, ο πνευματισμός, ο υπνωτισμός και τα παραπλήσια με αυτά. Επίσης και όσοι στις ανάγκες ή τις ασθένειές τους καταφεύγουν στους μάγους, τους πνευματιστές και ζητούν βοήθεια, και όσες γυναίκες παρατηρούν στα φλιτζάνια και μαντεύουν. Όλες αυτές είναι λατρευτές των δαιμόνων, δηλαδή απονέμουν λατρεία στους δαίμονες.

Πομπή δε του Σατανά είναι:
Οι άσεμνοι χοροί, τα άσεμνα και ερωτικά άσματα, τα άσεμνα θέατρα και θεάματα, οι άνθρωποι που γίνονται μασκαράδες και ντύνονται στις απόκρεω, οι άνδρες με ρούχα γυναικεία και οι γυναίκες ανδρικά. Πρόσθεσε και τα βαψίματα και φκιασίδια των γυναικών που μεταχειρίζονται για να φανούν δήθεν ανώτερες από τον Πλάστη και Δημιουργό Θεό μας, να δώσουν ανώτερη μορφή από εκείνη που τους έδωσε ο Θεός. Όσοι και όσες είναι υποκείμενοι στα παραπάνω, εάν δεν έλθουν σε αίσθηση, να μετανοήσουν και εξομολογηθούν, είναι παραβάτες των υποσχέσεων που ομολόγησαν στο Άγιο Βάπτισμα, ότι αποστρέφονται, μισούν και δεν θα πράξουν και ακολουθήσουν τα έργα, την λατρεία και την πομπή του Σατανά, όσοι και όσες μάλιστα δεν αρκούνται στη δική τους κακία, αλλά προτρέπουν και άλλους στην αμαρτία, ιδίως στο φθόνο, την ασέλγεια και τις μαγείες· αυτοί ή αυτές είναι τέκνα του διαβόλου και όχι του Θεού….

Ας είμαστε, λοιπόν, πάντοτε ντυμένοι το Χριστό· ας σκεπτόμαστε πάντοτε το χάρισμα της υιοθεσίας που πήραμε με το άγιο Βάπτισμα, τις υποσχέσεις που δώσαμε, και να αγαπάμε Αυτόν με όλη μας τη ψυχή και τη καρδιά, για να είμαστε και εδώ στην πρόσκαιρη ζωή μαζί με το Χριστό ενωμένοι και στην αιωνιότητα.

Μη πλανώμεθα, αγαπητοί, τα έργα μας δείχνουν τί έχουμε στο νου μας. Εμείς οι άνθρωποι της σημερινής γενεάς στο νου μας κάθε μέρα έχουμε τί θα φάμε και τί θα πιούμε!…. Τί δε να πω και για τις γυναίκες; δεν έχουν άλλο στο νου τους παρά πώς να στολιστούν. Συναγωνίζονται ποιά θα ξεπεράσει την άλλη στο στολισμό. Τί πάλι να πω και για την άσεμνη ενδυμασία, την οποία ο εφευρέτης της κακίας Διάβολος δίδαξε τις γυναίκες να ντύνονται με γυμνά χέρια, στήθη και πόδια; Αλίμονο, αλίμονο για την άθλια κατάσταση των Χριστιανών! Κρύψε με, Θεέ μου, ή πάρε με, για να μη βλέπω τέτοιες αισχρότητες και αθλιότητες! Πώς δεν αισχύνονται οι γυναίκες των Ελλήνων Χριστιανών; Οι γυναίκες των Τούρκων να ντύνονται κόσμια και να καλύπτουν και το πρόσωπο, για να μη δίδουν σκάνδαλο στους άνδρες, και οι ελληνίδες και οι γυναίκες των χριστιανών, οι οποίες έχουν παράδοση από τον Χριστό, τους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρας να ντύνονται σεμνά, έφθασαν σε σημείο τέλειας παραφροσύνης, με τον τρόπο που ντύνονται…

Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου

http://theomitoros.blogspot.gr/2016/04/blog-post_53.html 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΣΩΖΟΥΝ ? ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΕΡΓΑ ?

  

Πολύ ὡραῖο τό παράδειγμα στίς διδαχές τοῦ ὁσίου Βαρλαάμ, στό  βίο τοῦ ὁσίου Ἰωάσαφ.
Κάποιος ἄνθρωπος εἶχε τρεῖς φίλους. Ἀπό αὐτούς τούς μέν δύο  τούς ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα, τόν δέ τρίτο τόν περιφρονοῦσε. 

Μιά ἡμέρα  λοιπόν, ἐπειδή χρωστοῦσε ἀρκετά χρήματα, τόν συνέλαβαν οἱ στρατιῶτες καί τόν πῆγαν στόν βασιλέα. Ἐκεῖ στενοχωρημένος, ὅπως ἦταν  ζήτησε μιά μικρή προθεσμία, μήπως μπορέση καί βρῆ τά χρήματα και να
ἐξοφλήση τό χρέος του.
Πηγαίνει λοιπόν στόν πρῶτο φίλο του καί τοῦ λέγει: «Γνωρίζεις, φίλτατέ μου, τό πόσο σέ ἀγαποῦσα καί πώς γιά χάρη σου πολλές φορές
κινδύνευσα. Τώρα χρειάζομαι τήν βοήθειά σου».
Αὐτός τοῦ ἀπάντησε: «Ἐγώ δέν εἶμαι φίλος σου, οὔτε σέ γνωρίζω  Ὅμως πάρε δύο παλιά ροῦχα καί ἄλλο τίποτε μή ἐλπίζης».
Πηγαίνει καί στόν δεύτερο φίλο του, γιά νά τοῦ ζητήση βοήθεια.
Αὐτός τοῦ ἀπάντησε: «Δέν ἔχω σήμερα χρόνο, διότι μοῦ συμβαίνει κάτι κακό καί ἔχω μεγάλη στενοχώρια. Ὅμως θά σέ συνοδεύσω λίγο καικατόπιν θά ἐπιστρέψω στό σπίτι μου».
Κατόπιν ἀπό ἀνάγκη πῆγε καί στόν τρίτο φίλο του, τόν ὁποῖον ποτε  δέν εἶχε εὐσπλαγχνισθῆ οὔτε καί τόν κάλεσε ποτέ στήν χαρά του.
«Ντρέπομαι νά σοῦ μιλήσω, ἐπειδή ποτέ δέν σοῦ ἔκανα ἕνα καλό  Ὅμως, σέ παρακαλῶ, παράβλεψε καί βοήθησέ με».
Καί ἐκεῖνος τοῦ ἀπαντᾶ: «Καί βέβαια φίλε μου ἀγαπημένε. Θυμᾶμαι ἄλλωστε ὅτι κάποτε μοῦ ἔκανες μιά μικρή καλωσύνη. Γι᾽ αὐτοὅσα σοῦ χρωστάω θά σοῦ τά ἀνταποδώσω. Καί μή φοβᾶσαι, ὁ βασιλεύςεἶναι φίλος μου. Θά τόν παρακαλέσω νά σοῦ χαρίση ὅλο τό χρέος  σου».
Ποιοί λοιπόν εἶναι αὐτοί οἱ φίλοι;
Ὁ πρῶτος φίλος εἶναι ὁ πλοῦτος καί τά ἐπίγεια ἀγαθά, γιά τά ὁποῖα
ὁ ἄνθρωπος πολλές φορές, γιά νά τά ἀποκτήση, κινδυνεύει καί τήν ζωή του. Ὅμως, ὅταν ἔλθη ὁ θάνατος, ἀπό ὅλα αὐτά μένουν μόνο τά ροῦχαπού τόν ντύνουν.
Ὁ δεύτερος φίλος εἶναι οἱ συγγενεῖς του καί οἱ φίλοι του. Ἀλλά και  αὐτοί τόν συνοδεύουν μέχρι τόν τάφο του καί ἔπειτα τόν λησμονοῦν.

Ὁ τρίτος φίλος εἶναι τά καλά ἔργα, πού περιφρόνησε, δηλαδή ἡ πίστη, ἡ ἀγάπη, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ φιλανθρωπία καί γενικά ὅλες οἱ ἀρετές,  οἱ ὁποῖες τόν συνοδεύουν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, γιά νά τοῦ γλυτώση τόχρέος καί νά συγχωρήση τίς ἁμαρτίες του.Γι᾽ αὐτὸ πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἐπιτελοῦμε τὰ ἔργα τοῦ  Θεοῦ.

 

''ορθοδοξος τυπος 2105''