Dünya Sanat Tarihi

Tarot'u düşündüğümüzde, falcıların, kristallerin ve tütsülerin görüntüleri aklımızdan  geçmektedir. Büyük boyutlu kartlar karıştırılır, düzenlenir ve okunur; çizildikleri sıra, sembolizmleri ve birbirlerine göre konumları, gözleri olan insanlar için önemlidir. Kendileri için bir sürüye sahip olmak isteyenler, şaşırtıcı bir  çeşitlilik ile karşı karşıyadır: pagan tarotları, astrolojik tarotlar, çingene tarotları, herhangi bir sayıda Mısır tarotu. Bilimsel çalışmaların azlığı olmasına rağmen, ‘New Age’ kitapçılarının raflarını ve mağazaların ‘kendi kendine yardım’ köşelerini kaplayan popüler tarot monograflarının neredeyse sınırsız sayıları vardır. Akademik bir çalışmaya başlarken, tarihsel gerçeği,  mitlerin sonsuza dek geri dönüştürüldüğü ezoterik kurgudan ayırmak zordur. Sembolizm, kullanım kalıplarındaki değişiklikler ve tarot kökenli teoriler, meydana geldikleri kültürel bağlamlarla birlikte ele alındığında tamamen anlaşılabilir hale gelir. Bu çalışmada tarot’un kısa tarihini, tarot kart çeşitlerini örnekleri ile inceleyeceğiz.

Tez Danışmanı: Doç. Dr. Erkan ATAK MAYIS 2019 ÖNSÖZ İnsanoğlunun var olmasıyla suyun kullanımı başlamış, yaşamın devamlılığı ile birlikte suyun önemi bir hayli artmıştır. Medeniyet seviyesinin zamanla yükselmesi sonucunda farklı su yapıları ortaya çıkmıştır. Bu anlamda su medeniyetini yansıtan en önemli yapı gruplarından biri çeşmeler olmuştur. Kütahya Çeşmeleri adlı tez çalışmasında Roma ve Erken Bizans Dönemi'ne ait mezar stelinden dönüştürülmüş 3 adet çeşme ve 14. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar olan 25 adet Osmanlı dönemi çeşmesi araştırılıp incelenmiş ve Anadolu'daki benzer örneklerle karşılaştırılıp değerlendirilmiştir. Bu çalışmanın amacı, çeşmelerin tarihlendirme sorunlarına değinmek, mimari ve süsleme özelliklerini belgelemektir. Mimarlık tarihi içinde önemli bir yere sahip olan çeşmeler, korunması ve kayıt altına alınması gereken önemli kültürel varlıklarımızdır. Bu konuyu seçmemde beni yönlendiren, çalışmam esnasında bilgi ve deneyimleriyle bana yardımcı olan danışman hocam Doç. Dr. Erkan ATAK'a ve bölüm hocalarıma, sevgili arkadaşım Arş. Gör. Rümeysa IŞIK YAYLA'ya, bölgeyi tanımam da ve kaynak bulmamda yardımını esirgemeyen araştırmacı-yazar ve şair Esat ANIK'a, kitabe çevirilerinde büyük yardımı olan Arş. Gör. Enes DEPE ve sevgili arkadaşım Filiz DEPE'ye, planların çiziminde emeği olan Mimar Beyza ÖZYÜREK'e, cephe çizimi ve kaynak araştırması aşamasında her türlü desteğini esirgemeyen Sanat Tarihçi Ayhan ÖNCELEN ve sevgili arkadaşım Arş. Gör. Gizem ÖNCELEN'e ve bu süreçte bana yardımcı olan sevgili kuzenim Gizem SÖNMEZ'e çok teşekkür ederim. Tezimin her safhasında benden desteğini esirgemeyen eşim Arş. Gör. Ercan VERİM'e sonsuz teşekkür ederim. Yasemin VERİM 30.05.2019

Öz: Fransız düşünür Jean Baudrillard'ın yapıtlarını, 1960'lardan beri Batı Avrupalı dünyanın yazgısı üzerine yazdığı kuramsal incelemeler ve kültürel analizler oluşturur. Bu anlamıyla Baudrillard'ın düşünsel serüveni üzerinden zamanın hükmünün ne olduğunu görebiliriz. Bu çalışma kapsamında Baudrillard'ın çağdaş sanata yönelik eleştirel düşüncesi incelenecektir. Estetik, duyuların yetkinlik alanını konu alan bir bilim olarak XVIII. Yüzyılda şekillendiğinde sanat için genel-geçer referanslar üretme iddiasındaydı. Fakat çağdaş sanat, sanatın sanat olarak bir öneminin olmadığı, dolayısıyla herkesin sanatçı olabileceği ve her şeyin bir sanat nesnesine dönüşebileceği şeklindeki bir tezle sanatın profesyonelleşmişine karşı bir tepkiler zincirine dönüştü. Bu krizi " obur bayağılık " estetiği olarak niteleyen Baudrillard'ın Batı Avrupa merkezli eleştirel düşüncesinde estetik ve çağdaş sanat önemli bir yer tutmaktadır. 1980'lerden itibaren felsefi ve edebi dozu giderek artan yazılarında kültür metafiziğine yönelen Fransız düşünürün kuramları, çağdaş sanatı kıyasıya eleştirdiği için, " sanatın sonu " nun geldiğini ilan eden kuramlarla özdeşleştirilmiştir. Baudrillard'ın sanata yönelik eleştirileri 1990'larda en keskin halini aldığında, sanatsal yaratıcılığın bittiği ve sanat adına ortaya konulacak yeni bir şeyin olmadığını ileri süren geleneksel eleştiri kalıplarından farklı olarak bu kez, sanatın, varoluşun bütün alanlarına nüfuz ederek her şeyleştiği dolayısıyla hiçbir şeye dönüştüğü tezini vurgulayan bir tür metafizik halini almıştır. Bu durumu " Kötülüğün Şeffaflığı " kitabında " Trans-estetik " kavramıyla açıklayan düşünür, bu evreyle birlikte sanatın bütün özgülüklerini, sınırlarını ve her tür ayırt ediciliğini yitirdiğine inanmaktadır. Bu inceleme kapsamında varmak istediğimiz sonuç, Badrillard'ın sanat anlayışı, eleştirel düşüncesinde estetiğin nüfuzu, çağdaş sanatın varlık nedeni, hükmü ve sınırlarına ilişkin genel bir çerçeve edinmek olacaktır.

Güçlü bir yenilenme istenci, bilimsel düşüncelerde yaşanan dönüşümler XV. ve XVI. yüzyıllarda Batı dünyasında yeni bir dönemi başlatacaktır. Dönemler arasında kesin kopuşlar olmasa da Ortaçağ düşünce dünyası, yerini Rönesans'a bırakacaktır. Coğrafi alanda meydana gelen gelişmeler, Kopernik'in yermerkezci anlayışı tartışmaya açması ve Francis Bacon'un yeni bir bilimi inşa çabaları bitmek üzere olan Ortaçağın etkin dönüşümlerinin temelini oluşturan olaylar olarak karşımıza çıkar. Hümanizm, reform, kapalı bir dünyadan sonsuz bir evrene geçiş dönemin düşünce dünyasını tepetaklak edecektir. Avrupa, Hıristiyanlığa bağlı kalmakla birlikte Yunan kaynaklarına geri dönecek, Helenik miras Batı düşünce dünyasındaki güçlü konumuna yeniden kavuşacaktır. Bu bağlamda edebiyat, Helenizm dönemindeki logos ve doğa düşüncelerine yönelirken, Plâtoncu Floransa Akademisinde Platon'un görüşleri tartışmaya açılır ve onun Şölen'indeki güzellik anlayışı Rönesans sanatını besleyen ana kaynak durumuna gelir. Dinsel alanda meydana gelen dönüşümler ise Reform sürecini doğuracak, Protestan hareketinin yarattığı rüzgâr belirleyici bir biçimde yeni dönüşümlerin yaşanmasına katkıda bulunacaktır. Reform hareketi birey düşüncesini doğuracak, böylelikle dönemin düşünce dünyası insan üzerine yoğunlaşacaktır. Meydana gelen bu yeni düşünce iklimi sanat dünyasını yeni bir mecraya sürükleyecektir. Sanat artık tamamıyla bağımsızlaşma yolundadır. Sanat, teolojinin hizmetinden çıkar ve aydınlanma süreci üzerinden anlam kazanmaya başlar. Dönüşüm hümanist harekete uygun olarak gerçekleşir. Dönemin sanat anlayışı dünyayı, insanı ve bireyi keşfetme peşindedir. Dinsel temaşanın aracı olmaktan çıkan sanat, insan denen varlığı bir bütün olarak kavramanın bir aracı haline gelir. Bu anlamda Leon Battista Alberti, önemli bir kavşak noktası olarak karşımıza çıkar. Resim Üzerine adlı eserinde güzelliği bir bütünün parçaları arasındaki uyum olarak değerlendiren Alberti, ortaçağ anlayışını reddederek insanı ve onun sahip olduğu nitelikleri ön plana çıkararak portre geleneğini başlatır. Aynı esrinde Alberti'nin tabloyu, içinden dünyanın seyredileceği bir pencere olarak değerlendirmesi sanatın yeni konumuna dair bir işaret olarak okunabilir. İnsanın doğuşu, bireyin ve öznenin öne çıkarılma süreci resim sanatında yeni ve özgün bir türü doğuracaktır: Otoportre. Sanatçının Kendi Portresi'yle kendi imgesi üzerine eğilen Albrecht Dürer, bazı otoportrelerinde kendini İsa'yla özdeşleştirerek sanatçının kimliği konusunda yeni tartışmalara sebep olmuştur. Deha kavramı işte bu tartışmalardan doğmuş ve sanatçının modern imgesi bu dönemde şekil bulmuştur. Platon'daki ilahi esin ve Aristoteles'in üstün insan melankolisi gibi antik yunan kaynaklı düşünceler sanatçının bir deha olarak yorumlanmasına temel teşkil etmiştir. Floransa'daki Platon okulunun Hocası olan Marsilio Ficino'nun, deha konusunda geliştirdiği psikolojik teori, dönemin güzellik anlayışı üzerinde etkili olmuştur. Onunla birlikte, Platon'daki

Bu bildirinin amacı, René Block Koleksiyonu’nda yer alan Türkiyeli sanatçılar ve eserleri hakkında bir değerlendirme yapmaktır. René Block Alman bir galerici, küratör, sanat simsarı, sanat yayıncısı ve sanat koleksiyoncusudur. 1964’te, daha 22 yaşındayken, Cabinet René Block isimli galerisini açarak Almanya’nın en genç galericisi unvanına sahip olmuştur. Daha sonra, o dönemde henüz tanınmayan Joseph Beuys, Nam June Paik, George Maciunas ve Wolf Vostell gibi bir dizi Fluxus sanatçısı ile happeningler, sergiler ve konserler düzenlemiştir. Intermedia sanatı ve happeninglerin tanıtımında öncü isimlerden biri olan René Block, neo- avangard ve Fluxus hareketinin tanınırlığı ve popülaritesinin artmasında belirleyici bir rol oynamıştır. Küresel sanat piyasasında bu sanatçıların galericisi olarak tanınmıştır.
René Block, ilk kez 1991 yılında, Uluslararası Plastik Sanatlar Derneği (UPSD) tarafından gerçekleştirilen Joseph Beuys Etkinlikleri için Türkiye’ye gelmiştir. Block, 1990’lı yıllardan başlayarak Türkiye çağdaş sanat ortamıyla ilişkiler ağı oluşturmaya başlamıştır. Block, İstanbul Kültür Sanat Vakfı (İKSV), Vehbi Koç Vakfı (VKV) gibi, Türkiye çağdaş sanat sahnesinin en önemli özel kurum ve kuruluşlarıyla çalışmış, bu kurumlara danışmanlık yapmış, Türkiye çağdaş sanat ortamının şekillenmesinde etkin rol almıştır. Özellikle 1995 yılında düzenlenen 4. Uluslararası İstanbul Bienali’nin küratörlüğünü yapmasıyla başlayan ve ilerleyen yıllarda uluslararası iş birlikleriyle devam eden bir süreçte, René Block, Türkiye sanat ortamının küresel piyasaya açılmasında öncü bir rol oynamış, Türkiyeli genç sanatçıları uluslararası dolaşıma sokmuştur.
Galericilik çalışmalarının ve küratöryal pratiklerinin yanı sıra, 1960’lardan günümüze René Block çeşitli sanat eserleri, özellikle de edisyonlar ve çoğaltmalar toplamıştır. René Block Koleksiyonu’nda klasik tuval resimleri; yerleştirme ve obje sanatından örnekler, fotoğraf ve videoya kıyasla daha az temsil edilmektedir. Bugün Block Koleksiyonu, dünyanın önde gelen Fluxus koleksiyonlarından biridir. Joseph Beuys, Nam June Paik, George Brecht, Wolf Vostell ve Karl Horst Hödicke gibi pek çok önemli ismin eserlerinin yer aldığı Block Koleksiyonu, Fluxus alanındaki en önemli koleksiyonlar arasında yer almaktadır.
1990’lardan itibaren René Block’un ilgisi öncelikle Avrupa’nın çevresine yönelmiştir: Türkiye, Balkan ülkeleri ve aynı zamanda İskandinav ülkeleri gibi. Bu ilginin sonucu olarak, 1990’ların başından itibaren Türk, Kürt ve Alman-Türk sanatçıların eserlerini toplamaya başlamıştır. Block, Türkiyeli kadın sanatçılardan Füsun Onur, Gülsün Karamustafa, Hale Tenger, Ayşe Erkmen, Aydan Murtezaoğlu, Ebru Özseçen, Mehtap Baydu ile Kürt coğrafyasından Halil Altındere, Şener Özmen, Erkan Özgen, Cengiz Tekin, Fikret Atay, Ahmet Öğüt gibi genç sanatçılar ile Alman-Türk kökenli Nasan Tur ve Nevin Aladağ gibi sanatçılarının eserleriyle ilgilenmiştir. Block, her zaman amaçlarına uygun şekilde eserler toplamıştır: Adı geçen sanatçılar başta olmak üzere, Türkiye kökenli pek çok başka sanatçının özellikle ulusal kimlik ve kültürel benlik imgesi, toplumsal cinsiyet rolleri, sosyo-politik olgular gibi konulara odaklanan birçok eserini koleksiyonuna dâhil etmiştir (Block, 28 Kasım 2016; 28 Aralık 2018; 20 Haziran 2019). Günümüzde, René Block Koleksiyonu, Türkiye çağdaş sanatının en kapsamlı seçkilerinden birine sahiptir.

Sanat tarihinin en ünlü isimlerinden biri olan Salvador Dalí , yaratıcı üretimiyle olduğu kadar abartılı kişiliği ve ikonik bıyığıyla da hatırlanmaktadır. Bu çalışmada Dali'nin sürreal dünyasına ve Dali hakkında az bilinenlere değinilmiştir.

Öz: Bolu İli Seben İlçesi Çeltikdere Köyü'nde bulunan ve Orta Bizans Dönemi'ne tarihlendirilen bir Bizans kilisesinin tanıtıldığı bu çalışmanın amacı Çeltikdere Bizans Kilisesi'nin tarihlendirme sorunlarına değinmek ve plan-mimari özelliklerini belgelemektir. Bizans dönemindeki adı, inşa tarihi, yaptıranı bilinmeyen yapı günümüzde harap vaziyettedir. Bu kilise hakkında birçok çalışma yapılmasına karşın ne tarihçesi hakkında ne de mimari-plan özellikleri hakkında tutarlı bilgiler ortaya koyulmamıştır. Başbakanlık Osmanlı ve Cumhuriyet arşivlerinde yapılan araştırmalar sonucunda da kilise tarihi hakkında herhangi bir kayda rastlanmamıştır. Bilinmeyen bir tarihte üst katına ahşap bir cami inşa edilen kilise, 1952 yılına kadar cami olarak kullanılmıştır. Bulunduğu bölge ve çevresinde meydana gelen birtakım tarihi olaylardan, plan ve mimari özelliklerinden dolayı Çeltikdere Bizans Kilisesi'nin 10. yüzyıl sonu ile 11. yüzyıl ortaları arasındaki bir tarihte inşa edildiği tahmin edilmektedir. Hakkında yapılan daha önceki yıllara ait yayınlarda yer alan bilgiler ve alınan ölçüler doğrultusunda yapının Orta Bizans Dönemi dini mimarisine damgasını vuran kapalı Yunan haçı plan şemasında inşa edildiği anlaşılmaktadır. Yapının duvar işçiliğindeki kalite de dikkate değerdir. Detaylı bir literatür taraması ve arazi çalışması yapılan kilisenin ölçüleri alınarak planları çizilmiş, restitüsyon çalışması yapılmış, fotoğrafları çekilerek belgelenmiş ve Bizans sınırlarında, özellikle de Anadolu'da inşa edilen benzer plan ve mimari özelliklere sahip kiliselerle karşılaştırılarak değerlendirilmiştir. Abstract: The aim of this work, which was introduced to a Byzantine church in the Çeltikdere village of Bolu Province of Seben District of Bolu and which was dated to the Middle Byzantine Period, is to address the dating problems of the Çeltikdere Byzantine Church and to document its plan-architectural features. The name in the Byzantine period, the date of construction, the building which is unknown of the builder is ruined nowadays. Although many studies have been done on this church, neither consistent information about the history of the church nor the architectural-plan features has been revealed. As a result of the researches carried out in the Prime Ministry Ottoman and Republic archives, no records were found about the history of the church. Built a wooden mosque on the top floor at an unknown date, the church was used as a mosque until 1952. From some historical events that took place in the region and its surroundings, it is estimated that the Çeltikdere Byzantine Church was built sometime between the end of the 10th century and the middle of the 11th century due to its plan and architectural features. It is understood that in accordance with the information included in the publications of previous years about the building and the measurements taken were constructed in the plan of the cross in squared scheme, which struck the Middle Byzantine Period religious architecture. The quality of the stonemasonry of the building is also remarkable. Carried out a detailed literature search and land survey by taking measurements of the church, plans have been drawn and restitution studies have been done and documented by photographing and they have been evaluated by comparing them with the churches with similar plan and architectural features built on the Byzantine borders, especially in Anatolia.

Together with the defeat of Ottoman Empire in Ottoman-Russian war (the 93 War) in 1877-1878, Kars, Ardahan, Batum, Artvin and Eleşkirt sanjaks including Sarıkamış were left to Russia as war damage compensation according to 19th Article of Treaty of San Stefano (Yeşilköy) signed on 3 March 1878. After the treaty, the Ottoman towns such as Kars, Sarıkamış, Ardahan and Batum were governed under the domination of Russians for forty years. Russians built architectural works so as to be permanent in the places under their domination with an understanding of ex-pansionist policy they pursued. Within this context, in Sarıkamış and its vicinity, they implemented the grid planned city construction suitable for their architectural understanding, which is completely different from that of Ottoman city planning. A number of buildings with various functions were constructed in grid plan. Although great majority of these buildings were military and government buildings construct-ed of cut stones, detached houses made of wood, a material easy to reach, cheap and proper for small settlements were preferred especially in the rural parts of Russian Federation. In the houses, built with six different systems, the basements construct-ed with stone material can be perceived outside since they are shaped in accordance with height difference. The walls are not connected to each other with mechanical connecting elements; however, they are made up according to horizontally shaped overlaying log connecting system, by binding them one over the other
In this study, Tsar Pavilion and Hunting Pavilion, which attract attention with a different construction system and various roof types (gable, jerkin head, semi ga-ble), and with stone floors, and wooden ceilings, and with heating systems called “peç”, were evaluated in terms of different Russian architectural features.
Key words: The 93 War, Russian Architecture, Sarıkamış

Anglo-Sakson paralı askerleri uzun yıllar Britanya'da Roma ordusunda savaştılar, bu yüzden adaya tamamen yabancı değillerdi. İstilaları yavaş ve parça parça oldu ve Roma lejyonları ayrılmadan önce bile başladı. Hatta başlangıçta bazı Saksonların ülkeyi işgalden korumaya yardım etmeye davet edildiğini gösteren bazı kanıtlar vardır. Roma lejyonları Britanya'yı terk ettiğinde, Almanca konuşan Angles, Saksonlar, Jütiler ve Frizyalılar gelmeye başladı-ilk başta küçük işgalci partiler halinde, ancak kısa süre sonra sayıları arttı. Başlangıçta, Britanya'nın nispeten savunmasız sakinlerinden çok az sert bir direnişle karşılaştılar. Bununla birlikte, MS 500 civarında, işgalcilere, eğer varsa, Kral Arthur tarafından yönetilmiş olabilecek Romano-İngilizler tarafından şiddetle direndiler. Bununla birlikte, 6. yüzyılın ortalarında yazan keşiş Gildas, Romano-İngilizleri işgalcilere karşı toplayan ve on iki savaş kazanan Ambrosius adlı bir İngiliz Hıristiyan liderinden bahsetmektedir. İngiltere'nin Kelt bölgeleri Saksonları kendi sınırlarında düşman ve yabancılar olarak görüyordu: isimleri İskoçya için Sassenachs ve Galce için Saesneg olmuştu. Çeşitli Anglo-Sakson grupları ülkenin farklı bölgelerine yerleşti. Çoğu zaman değişen ve sürekli birbirleriyle savaşan birkaç krallık kurdular. Bu krallıklar bazen yöneticilerinden biri olan Bretwalda'yı "Yüce Kral" olarak kabul ettiler. MS 650 yılına gelindiğinde yedi ayrı krallık vardı...

THE SPHERO-CONICAL VESSELS WERE FOUND IN HARRAN EXCAVATION
                                                        Summary

          The excavations carried out since 2014 in the Harran excavation show the largest number of ceramic finds in small finds. In this presentation, a large number of spherical conical vessels which were found in the Perfume Shop which opens to the street of the eastern side of the Ulu Mosque during the excavations made in 2015-2017 will be introduced for the first time in the world of science,

    These hard-fired sphero-conical bottles have thick, frequent and hard  paste. It is very solid as stone  paste and thick-wall. These bottles have  mouth with cylindrical small hole, short neck, sphero-conical body and pointed base. Over three hundred bottles were found in Harran. These bottles, which are located in Harran at most than the other settlements, are divided into groups according to their decorations.

          Various opinions have been put forward about liquids and burning substances which are placed in spherical conical bottles; naphtha, mercury, perfume, lamp, grenade etc.
Both these bottles and the soil which is inside have been analyzed by us and some of the opinions put forward about their function are not available for these bottles.

          The spherical conical vessels of Harran have common features in the same kind of bottles found in other settlements. But, the bottles were found beside the Grand Mosque, baths and bazaars. In the same room a mortar, a pitos, some pitcher were found. The same bottle take over another rooms of excavation area too.  inside of some of the examples of bottle are glazed and some have stamp with Arabic inscription outside. These features make these bottles special from  found in the other ancient cities.

            In this presentation, the spherical conical vessels of Harran are introduced by separating according to forms and decorations, are evaluated with the results of soil analysis with other vessels in the same room.

Key Words: Sphero-Conical Vessel, Ceramic, Harran, Zengi,  Ayyubid,  Medieval.

                                                      Özet
Harran Örenyeri kazısında 2014 yılından beri yapılan kazı çalışmalarında küçük buluntular içerisinde en fazla seramik buluntular yer almaktadır.  Bu bildiride 2015-2017 yılında yapılan kazılar sırasında Ulu Cami’nin doğu sokağına açılan Miskçi Dükkanı’nda bulunan  çok sayıda  kürevî konik kaplar bilim dünyasına ilk kez tanıtılacaktır.
İyice pişirilmiş olan bu küçük şişeler, sık dokulu kalın ve sert  hamurludur. Ağzı silindirik dar delikli, kısa boyunlu, kürevi konik gövdeli ve sivri diplidir. Taş gibi sıkı hamurlu ve kalın cidarlı olmasıyla oldukça sağlamdır. 300 den fazla bulunan örnekle şu ana kadar en fazla Harran’da bulunan bu kürevi konik şişeler bezemelerine göre guruplara ayrılmıştır.
Kürevi konik kaplara konulan sıvı ve yakıcı maddeler hakkında çeşitli görüşler ileri sürülmektedir; neft (el bombası), civa, parfüm, kandil topu, ateş körüğü v.b. Gerek bu şişeler, gerekse içinde bulunan toprağın tarafımızdan analizi yaptırılarak, işlevi konusunda ileri sürülen bazı görüşlerin bu şişeler için mümkün olmadığı sonucuna ulaşıldı.
Harran’da bulunan kürevi konik kapların, diğer yerleşim yerlerinde bulunan aynı türden şişelerle ortak özellikler taşımaktadır. Fakat, Ulu Cami, Çarşı Hamamı ve çarşıların yakınında yer alması, bazı örneklerin içinin sırlı olması, dış yüzünün Arapça yazılarla damgalanması, bulunduğu odada taş dibek, pitos ve testilerin ele geçmesi, kazı alanındaki diğer dükkanlarda, depolarda v.b. de bulunması bu tip şişelerin diğer antik kentlerde bulunanlardan özel kılmaktadır.
Bu bildiride anılan şişeler,  form ve bezemelerine göre ayrılarak tanıtılmakta, aynı mekanda bulunan diğer kaplarla ve toprak analiz sonuçlarıyla değerlendirilmektedir.
Anahtar Kelimeler: Kürevî-Konik Kap, seramik, Harran,  Zengiler, Eyyubiler,  Orta Çağ.

Mısır'daki bazı cadde,meydan ve mahalle isimlerinin tarihsel arka planı Abdurrahman Nebîl'in makalesinden tercüme edilmiştir. Mekan isimleri her ne kadar çeşitli unsurlar tarafından aslından koparılsa da hâlen önemini korumaktadır. Türk tarihinin içerisinde Mısır'da kurulmuş Türk devletleri hasebiyle önemli bir yer tutan Mısır bugün hala ayakta olan yapıları ile bizlere adeta ayna tutmaktadır.

Yankı odaları hem demokrasi hem de halk sağlığı için zararlıdır. Geçtiğimiz Şubat ayında hayata veda eden şair ve sanatçı Lawrence Ferlinghetti'nin mirası, tam da bu noktada Türkiye'ye ve dünyaya yankı odalarını açmak ve gerçek demokrasiler inşa etmek için umut veriyor.

http://www.agos.com.tr/tr/yazi/25655/ferlinghettinin-mirasi-yanki-odalarinin-disindaki-ozgurluk

Eyvan biriminin; tanımına, mimarideki yeri ve önemine, kronolojik olarak tasnif edilmesine dair günümüze dek ciddi bir çalışmanın yapılmamış olması eyvan başlığı altında yapılacak tüm çalışmalarda büyük bir eksiklik oluşturmaktadır. Araştırma konusu olan Eski Mardin'deki mimari eserlerin eyvan birimlerinin incelemesinde de bu eksiklik hissedilmiştir. Zira Mardin'deki mimari yapılar hakkında günümüze dek yapılan çalışmalarda eyvan birimlerinin vurgulanmamış olmasında da bu eksiklik yer almaktadır. Dolayısıyla katalog kısmındaki mimari eserlerin eyvan birimlerine geçmeden önce, eyvanın tanımına yönelik yayımlanmış tüm çalışmalar incelenmiş ve mukayese edildikten sonra ölçüleri verilerek sadeleştirilmiş bir tanımlama yapılmıştır. İlk eyvan biriminin nerede ve hangi amaçla inşa edildiği kesin olarak bilinemediğinden, Türk-İslam devletlerinin eyvan birimini en erken hangi tarihte kullandığı da saptanamamıştır. Bu nedenle günümüze dek kullanılagelen eyvanların en erken tarihli olanından başlayarak, Eski Mardin'deki mimari eserlerde uygulanan eyvanlara kadarki süreç kronolojik olarak özetlenmiştir. Bilimsel veriler ışığında hazırlanmış bu tez çalışması ile mimari bir birim olan eyvanın; tanımı, kökeni, mimarlık bilimindeki yeri incelenmekte ve Eski Mardin'de yaygın olarak kullanılmasına dikkat çekilmektedir. Ayrıca tarihteki Türk devletlerinin oluşturduğu mimari gelenekte, eyvanın kullanım alanlarına değinilmiş ve Anadolu'ya gelişi özetlenmiştir. Eyvan biriminin Eski Mardin'deki Türk devletlerinin mimari eserlerine yansıması hususu, kullanım amaçlarına göre tasnif edilmiş ve kronolojik olarak sıralanıp her bir eyvan birimi etraflıca belirtilmiştir.

Suudi Arabistan sadece petrol yönünden zengin değildir, aynı zamanda kaya resimlerini barındırmasıyla da dünyanın en zengin dört bölgesinden birisidir. Ülkenin her yerinde neolitik çağdan2 yakın geçmişe kadarki değişik kültürel evreleri gösteren yüzbinlerce petroglif (Taş üzerine yapılan oyma), kaya resmi ve eski Arap kitabesi bulunmaktadır. Kayalar üzerinde belirli iklimsel ve çevresel koşullara göre değişen metafizik dünya, dini inançlar, ekonomi, çevre, insan aktiviteleri ve hayvan çeşitliliğiyle ilgili eski ideoloji ve düşünceleri yansıtan natüralist, şematik, soyut, efsanevi ve mistik resimler görülür. Suudi Arabistan’ın kaya resimleri, 4000 arkeolojik alan ve 1500 den fazla kaya sanatıyla dünyayı şaşırtan sözde bedevî veya çöl sakinleri bilinen insanların zengin kültürel mirasını yansıtmaktadır.

Balkanların Türkiye açısından çok önemli bir yere sahiptir. Bunların hepsini ayrı ayrı zikretmek gerekirse, birçoğu ile çok önemli ilişkileri vardır. Ama bunlardan doğrudan doğruya Türkiyeyi de çok yakından ilgilendiren Balkanlar coğrafyasının çok önem arz eden bir durum olduğunu söyleyebiliriz..