BELEDİYELER

Büyükşehir yönetimleri, Türkiye'de yaklaşık otuz yıllık tecrübenin sonucu olarak varlıklarına devam etmektedirler. 5216 Sayılı Kanun büyükşehir belediyelerini; "Sınırları il mülki sınırı olan ve sınırları içerisindeki ilçe belediyeleri arasında koordinasyonu sağlayan; idarî ve malî özerkliğe sahip olarak kanunlarla verilen görev ve sorumlulukları yerine getiren, yetkileri kullanan; karar organı seçmenler tarafından seçilerek oluşturulan kamu tüzel kişisi" olarak tanımlamaktadır. 5216 Sayılı Kanun'un tanımından anlaşılacağı üzere, bu yönetimler çok yönlü bir yapıya sahiptir ve oluşumlarının öncesi ve sonrasıyla durumu değerlendirmek gerekmektedir. Kuruluşları, gelişim süreçleri, gerçekleşen büyümeleri ve nihai olarak Türk İdari tarihinde önemli değişikliklere konu olmaları büyükşehir yönetimlerini araştırmalar açısından ilginç bir konu haline getirmektedir. Dahası, Türkiye nüfusunun yoğun bir kısmının büyükşehir belediyesi sınırları içinde yaşaması, büyükşehir belediyelerini bir araştırma odağı yapmaktadır. Bu çalışmanın temel amacı, geniş kitlelere hitap eden yönetim birimleri olarak büyükşehir belediyelerinin sorunlarını sunmaktır. Bu bağlamda, daha önceki çalışmaları dikkate alarak, büyükşehir belediyeleri tarafından karşılaşılan temel sorun alanları, yönetim, organizasyon, hizmetler, finans, imar ve planlama, yerel politika ve denetim, nüfus, siyasi katılım, siyasi temsil ve 6360 Sayılı Kanun ile ilişkilendirilen sorunlar, on başlık altında ele alınmaktadır. Bu çalışmanın sonucunun, sorunların, çözüm yollarının başlangıcı olarak doğru bir şekilde tanımlanmasının önemini göz önüne alarak, büyükşehir belediyelerinin geleceğine daha da katkıda bulunacağı düşünülmektedir.

Üniversitelerimizin sahip olduğu beşeri sermayenin ekonomik kalkınmanın en önemli dinamiği olduğu gerçeğinden hareketle DOKAP Bölgesinde yer alan 9 devlet ve 1 vakıf üniversitesinin DOKAP Bölge Kalkınma İdaresi Başkanlığı ile bir araya gelmesiyle 15 Kasım 2016 tarihinde kurulmuş olan DOKAP Bölgesi Üniversiteler Birliği (ÜNİ-DOKAP), bölgemiz ve ülkemiz için çok değerli bir girişimdir. Üniversitelerimiz arasında Eğitim-Öğretim, AR-GE, sanat ve kültür, toplumsal hizmet ve bölge kalkınmasına yönelik iş birliğinin geliştirilmesi ÜNİ-DOKAP'ın temel hedefleri arasında yer almaktadır. Birliğimizin ilk üst kurul toplantısında, bölge turizminin ele alınacağı bir sempozyumun düzenlenmesi kararı alınmış olup tüm üye üniversitelerimiz ve DOKAP Bölge Kalkınma İdaresi Başkanlığımızın katkıları ile DOKAP Bölgesi Uluslararası Turizm Sempozyumu düzenlenmiştir. Sempozyum ile amacımız; turizmde nitelikli işgücü, tesis ve hizmet kalitesiyle DOKAP Bölgesinin uluslararası bir marka haline gelmesi, turizm ürün ve hizmetlerinin çeşitlendirilmesi ve iyileştirilmesi, turizm değer zincirinin her bileşeninde kalitenin artırılması ve sürdürülebilirlik ilkesi çerçevesinde bölgesel kalkınmada öncü bir sektör haline getirilmesidir. Sempozyuma katılan çok sayıda akademisyen, kurum ve sivil toplum kuruluşu temsilcileri, hazırladıkları bildiriler ile DOKAP Bölgesi turizmine farklı açılardan bakmış, sorunları tespit etmiş ve çözüm önerileri sunmuştur. Böylece 10. Kalkınma Planımızda da belirtilen politikalar doğrultusunda, turizm hareketlerinin yoğunlaştığı bölgemizde turizmle ilgili alınacak kararlara da katılım sağlamışlardır. Ülkemizin her köşesinden gelerek Sempozyuma ilgi gösteren davetli konuşmacılarımıza, tüm akademisyenlerimize, ÜNİ-DOKAP üyesi üniversitelerimize, DOKAP Bölge Kalkınma İdaresi Başkanlığımıza ve İl Kültür ve Turizm Müdürlüklerimiz başta olmak üzere turizmin tüm paydaşlarına teşekkür ediyor, Sempozyum kazanımlarının bölgemize ve ülkemize faydalı olmasını diliyorum.

Bu çalışmada, Osmanlı modernleşmesinin, özellikle Tanzimat reformları kapsamında, Osmanlı şehirlerinde ürettiği kentsel değişimler, ekonomik ve politik etkenleri ile mekânsal ve hukuksal sonuçları ışığında, kentleşme deneyimleri ile yerel yönetim kurumları örnekleri üzerinden ele alınacaktır.

Solid waste problem appeared with settled life and has growed with industrialization, urbanization, increasing population and economical development. It has caused to enviromental problems. Solid waste management is changing gradually according to countries' characteristics. In Turkey, solid waste management is realized by municipalities within the scope of local governments.

Demokratik ve etkin bir kamu yönetimi yapılanmasında yerel yönetimler önemli bir role sahiptir. Kentleşme düzeyinin artması ve demokratik değerlerin yükselmesi ile yerel yönetimler daha önemli hale gelmektedir. Şehirlerde oluşan problemlerin çözümünde yerel yönetimler anahtar konuma sahiptir.
Siyasal, ekonomik, sosyal ve teknolojik değişimler birçok alanda olduğu gibi yönetim yaklaşımlarını ve modellerini de etkilemektedir. Kamu yönetimi alanında desantralizasyonun gelişmesi, siyasal katılımın artması, hizmet etkinliğinin önem kazanması ve teknolojik uygulamalar, yerel yönetimleri de geliştirmektedir. Genel olarak yerel yönetimlerin ana eksenleri; demokratik siyasal mekanizmalara dayalı bir meşruiyet, yerinden yönetim ilkesine uygun bir özerklik, etkin yerel hizmet sunumu ile şehir ekonomisi olarak belirtilebilir.
Türkiye’de 2004 ve sonrasında yerel yönetimler alanında gerçekleştirilen bütüncül reformlar, kamu yönetimindeki yeni kavram ve yaklaşımlara dayalı biçimde, idari ve mali açıdan daha özerk, katılımcı ve etkin bir yapının gelişmesi için ivme oluşturmuştur.
Elinizdeki kitapta yerel yönetimlerle ilgili meselelerin anlaşılmasında ve anlamlandırılmasında önemli olan kavramsal ve teorik çerçeve, yerel yönetimlerin hukuk, yönetim, siyaset ve iktisat ile olan çok kapsamlı bağı dikkate alınarak tasarlanmıştır. Kitabın diğer inceleme alanını Türkiye’deki yerel yönetim modelinin gelişimi ve mevcut yapısı oluşturmaktadır.

It can be said that communication is one of the key criteria of the individual and organizational success. An environment that consists of individuals reaching high level of communication satisfaction level provides a highly motivated work environment. As nowadays there is an intense competition, institutions should create an efficient inter-institution communication environment and enhance communication satisfaction of employees. Faculties of Communication that educate specialists for the communication sector with their high level of communication satisfaction can enhance their organizational success and prepare their students for their career.
This study was done in order to determine the communication satisfaction level of students of Faculty of Communications in Turkey. In this content, a questionnaire was made to 504 students from both state and private universities. Questionnaire results showed that the communication satisfaction level of the students were medium. In addition, this level could vary according to the opportunities those universities and faculties offer, the socio-demographic and economical qualities of students and students' statues in universities.
Key Words: Communication Satisfaction, Communication Satisfaction Factors, Variables of Communication Satisfaction, Organizational Communication, Faculty of Communication, Private and State Universities.

ÖZET
Bireysel ve kurumsal başarının temel ölçütlerinden birinin iletişim olduğu söylenebilir. Yüksek düzeyde iletişim doyumuna ulaşmış bireylerden oluşan kurumsal iklim, motivasyonu yüksek bir çalışma ortamı sağlamaktadır. Bu bakımdan rekabetin yoğun bir şekilde yaşandığı günümüzde kurumların öncelikli olarak etkin bir kurum içi iletişim ortamı oluşturması ve personelin iletişim doyumunu yükseltmesi gerekmektedir. İletişim sektörüne uzman yetiştiren iletişim fakülteleri de, yüksek düzeydeki iletişim doyumu ile hem kurumsal başarılarını artırabilmekte hem de öğrencilerini mesleğe daha iyi hazırlayabilmektedirler.
Bu çalışma Türkiye’de iletişim fakültelerinde okuyan öğrencilerin iletişim doyum düzeylerinin tespitine dönük olarak yapılmıştır. Bu kapsamda 2012 yılı içerisinde devlet ve özel üniversitelerde okuyan 504 öğrenciye anket uygulanmıştır. Çalışmada Türkiye’deki iletişim öğrencilerinin iletişim doyum düzeylerinin genel itibariyle orta düzeyde olduğu ve bu iletişim düzeylerinin üniversite ve fakültelerin sağladığı imkânlar, öğrencilerin ekonomik, sosyo-demografik vb. özellikleri ve okuldaki statülerine göre farklılaşabileceği sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: İletişim Doyumu, İletişim Doyumu Faktörleri, İletişim Doyumu Değişkenleri, Kurumsal İletişim, İletişim Fakültesi, Özel ve Kamu Üniversiteleri

Sağlık hizmetlerinin bütçeden aldıkları toplam pay giderek artmaktadır. Bu artışla birlikte ayrılan kaynakla elde edilen çıktıların ölçülmesi ve alternatif tahsis şekilleri önem kazanmaktadır. Sağlık hizmetleri çoğu zaman merkezi olarak planlanıp üretilse de buna alternatif arayışlar da sürmektedir. Toplum ihtiyaçları ve beklentileri giderek artmaktadır. Bu artış ve çeşitlenme giderek daha fazla hizmetin yerel yönetimler tarafından yerine getirilmesine yönelik bir akım oluşturmaktadır. Sağlık hizmetleri ise özellikle planlama noktasında daha merkeziyetçi bir yapıyı gerektirebilmektedir. Ancak hizmetlerin standartlarının bütün ülkede aynı anda yükseltilmesine çalışmak ve çıktıları ölçmek zaman alabilecektir. Bu durum sistemde yeni modellerin oluşturulması sürecini aksatabilecektir. Aynı zamanda kurumlar ve yöneticiler arasında rekabetin oluşmasını engelleyecek bir merkeziyetçi yapı ekonomik sistemle örtüşmeyecektir. Sağlık hizmetleri de giderek çeşitlenmektedir. Koruyucu ve tedavi edici sağlık hizmetleri ayrımı da birçok alt tanımlama ile klase edilebilmektedir. Kanımızca bu çeşitlilik içinde bir kısım hizmetlerin yerel yönetim ya da merkezi yönetim tarafından verilebilmesine dair başlık tartışmaya değer bir konudur.

Bu dönem belki de siyaset anlamında yarışın ve heyecanın azaldığını hissedenler çoğunluktalar. Bunun en büyük sebebi ülke gündeminin yerelden çok genel üzerinde yoğunlaşmasıdır. Her ne kadar Ereğli bu konuda biraz farklılık gösterse de önceki dönemlerle mukayese edildiğinde siyasi profilin oldukça düştüğünü gözlemleyebiliriz. Peki, bunun yerel anlamda en büyük sebebi nedir?

Dünyanın hemen hemen her ülkesinde kadınlar gündelik yaşamlarının her alanında şiddete veya cinsiyet temelli ayrımcılığa maruz kalmaktadır. Türkiye’de de kadına yönelik şiddet yaygın bir insan hakları ihlalidir ve kaynağı toplumsal cinsiyet eşitsizliğidir. Merkezi hükümete ve yerel yönetimlere kadına yönelik şiddetin önlenmesinde önemli sorumluluklar düşmektedir. Yerel yönetimler vatandaşların gündelik hayat pratiklerine en yakın kamu kurumları olarak şiddetle mücadelede kritik aktörlerin başında gelmektedir. Çalışmanın amacı, “Avrupa Yerel Yaşamda Kadın-Erkek Eşitliği Şartı”nı imzalayan belediyelerin, 2020-2024 stratejik planlarını toplumsal cinsiyete dayalı şiddetle mücadele perspektifiyle incelemektir. Bu çalışmada, Türkiye’de “Avrupa Yerel Yaşamda Kadın-Erkek Şartı”nı imzalayan belediyelerin stratejik planları kategorik olarak içerik analizi ile değerlendirilerek, elde edilen bulgular karşılaştırmalı olarak sunulmuştur.

Karbon ayak izinin azaltılması çabaları tüm dünyada
devam ederken Türkiye'de ne kadar enerji ihtiyacının her
geçen yıl katlanarak arttığı göz önüne alınsa da sera gazı
emisyonunu azaltmak için çeşitli faaliyetlerde bulunmaktadır.
Bu faaliyetlerin başında yenilenebilir enerji başka değişle
temiz enerjini kullanımına ağırlık verilmesi, karbon salınımı
düşük ürün ve hizmetleri tercih etmek ve geri dönüşüm
çalışmaları örnek verilebilir. ikincil olarak; sosyal açıdan ulaşım
ve ev yakıtı tercihlerinin değiştirilmesi çabaları, ağaçlandırma
faaliyetleri, enerji verimliliği eğitimleri ve karbon azaltım kredisi
almak örnek verilebilir. Tüm bu çözüm araşları karbon
yönetimi olarak tanımlanır. karbon yönetimi ülkeler bazında
genellikle makro ölçekli yapılsa da özellikle yerel yönetimlerin
karbon yönetiminde etkin faaliyetleri makro ölçekli faaliyetlerin
öncüsü olma konumunda bulunmaktadır. Bu nedenle
Belediyelerin karbon ayak izinin küçültülmesi adına yaptığı faaliyetler sürdürülebilir kalkınmanın sağlanması ve iklim
değişikliği sorununun yavaşlatılması bakımından lokomotif
görevi görmektedirler

Osmanlı Devleti güçlü bir merkezi ve taşra teşkilatı üzerinde yükselmiştir. Devlet zayıflamaya başlayınca doğal olarak taşra teşkilatında da ciddi sorunlar baş göstermiştir. Taşra idaresindeki eksiklikleri gidermek üzere bazı tedbirler alınmasına rağmen bu hususta başarı sağlanamamıştır. II. Mahmut'un saltanatıyla birlikte, modern yönetim ilkelerine uygun olarak devletin yeniden yapılanmasına yönelik reform çabaları, taşra teşkilatında da bazı değişiklikler yapılmasına sebep olmuştur. Ancak bu çabaların yeterli olmaması ve bazı siyasi gelişmeler taşra idaresinde kapsamlı bir yeniden yapılanmayı zorunlu hale gelmiştir. Bu bağlamda 1864'te ve 1871'de yürürlüğe sokulan vilayet nizamnameleriyle taşra yönetiminde köklü bir idari düzenleme yapılmıştır. Bu nizamnamelerle, önceki geçici tedbirlere nazaran taşra idaresi baştan ele alınarak köklü ve yeni bir vilayet örgütlenmesine gidilmiştir. Bu örgütlenmede eskilerinin yerini alan yeni idari birimler ayrıntılı olarak tanımlanmış, en üstten en aşağıya kadar taşra idarecilerinin görev ve yetkileri belirlenmiş ve yeni temsili kurumlar ihdas edilmiştir. Sonuçta 1864 ve 1871 nizamnameleri, Türk idare tarihinde bir dönüm noktası olmuştur.

Belediyeler, halkla ilişkiler uygulamalarında çeşitli iletişim araç ve yöntemlerini kullanmaktadır. Yeni iletişim teknolojilerine paralel olarak, belediyelerin halkla ilişkiler çalışmalarında SMS'ten de yaygın olarak yararlanılmaya başlamıştır. SMS teknolojisinin kullanımı, kuruluşların özelikle kamuyu bilgilendirme amaçlarına önemli katkılar sağlamaktadır. Buradan hareketle bu çalışma, belediyelerde SMS'in kamuyu bilgilendirme amaçlı kullanımına odaklanmıştır. Belediyelerin kamuyu bilgilendirme amaçlı SMS gönderdiği grupların başında mahalle muhtarları gelmektedir. Mahalle muhtarlarının aldıkları SMS mesajlarıyla ilgili düşüncelerini araştırmak, bu aracın daha verimli kullanılmasında ipuçları sağlayacaktır. Bu amaçla, Konya merkezde görev yapan mahalle muhtarlarına telefonla anket uygulanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; muhtarların SMS'le bilgi almayı diğer araçlara göre daha çok tercih ettiği ve SMS gönderilme sıklığının belediyeleri başarılı bulmayla doğrudan ilişkili olduğu ortaya çıkmıştır.

Odağında yerel yönetim kurumlarının (başta da belediyelerin) bulunduğu kentsel siyasetin ekonomik ve toplumsal olmak üzere iki ana ekseni vardır. Bunlardan ekonomik olanı, kent mekanının sermaye birikiminin bir aracı olarak kullanılmasını sağlayarak ekonomik gelişmeyi desteklemek ve onu şekillendirmektir. Başta ücretli çalışanlar olmak üzere kentsel alan içinde yaşayan nüfusun barınma, dinlenme, kolektif tüketim ve hizmet gereksinimlerinin karşılanmasıyla, yani toplumsal refahın arttırılmasıyla ilgili kamusal işler ise kentsel siyasetin ikinci eksenidir. Bunlardan hangisinin ön plana çıkacağı, baskınlaşacağı sermaye birikim süreçleri, özellikle bu süreçlerde etkili olan siyasal-toplumsal aktörlerin mücadeleleriyle belirlenir. Ancak, her yerellikteki sosyo-mekansal gelişmeler de, mekanik olarak birikim süreçleri doğrultusunda yaşanan değişiklikler biçiminde somutlaşmaz. Kentler arasındaki mekansal-eşitsiz gelişme dinamiklerinin yarattığı farklar, bu farklardan kaynaklı işbölümleri, kentlerin içinde barındırdığı ekonomik ve toplumsal ilişki biçimleri, toplum kesimlerinin mekanı deneyimleme biçimleri, kentlerdeki toplumsal aktörlerin mücadelelerinin yol açtığı ittifaklar, ulusal düzeyde birikim sürecindeki değişikliklere paralel sosyo-mekansal gelişmelere yol açabileceği gibi, ona direnen hatta onun tersi yönde hareket eden (kentsel) gelişme doğrultularına da neden olabilir.

ÖZET
Türkiye tarihsel süreç içerisinde göç veren bir ülke olmaktan çıkarak birçok etkenle birlikte göç alan ülke konumuna gelmiştir. Ülkenin bu konumundan kamu politikaları da önemli ölçüde etkilenmiş, bu durum merkezi yönetim ve yerel yönetimin göç konusundaki görev ve sorumluluklarında artışa ve değişikliğe neden olmuştur. Gelişmiş ülkelerde ulusaltı yönetimler uluslararası göç ile ilgili alanda önemli
ölçüde yetkilendirilmektedir. Türkiye‟de ise yerel yönetimlerin mülteciler konusunda hangi esaslara göre faaliyette bulunacağı ve hizmet vereceği konusunda önemli ölçüde bir belirsizlik olduğu görülmektedir. Türkiye‟de mülteciler ile ilgili 5393 sayılı Belediye Kanunu ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu bulunmaktadır. Son yıllarda Türkiye‟ye gelen mülteci sayısının artışı genelde merkezi yönetimin, özelde ise yerel yönetimlerin görevlerini artırırken Türkiye‟de belediyelerin mültecilerle ilgili uyguladığı politikaların da önemini artırmaktadır. Bu çalışmada kavramsal çerçevede göç ve mülteci kavramları ele alınacak, yerel yönetimler ile göç politikaları arasındaki ilişki incelenecektir. Son yıllarda büyük oranda mülteciye ev sahipliği yapmış olan Esenler Belediyesi uygulamaya çalıştığı mülteci politikaları ile bu noktada önem kazanmaktadır. Çalışmada kamu yönetimde önemli bir yer eden mülteci politikalarının yerelde belediyelerde nasıl uygulandığı, belediyelerin yerel yönetim birimleri içerisinde mültecilere en yakın birimler olarak ne tür uygulamaları hayata geçirdiği ve mültecilerle ilgili sorunlara nasıl çözüm bulmaya çalıştığı özelde Esenler Belediyesi örneği üzerinden ele alınarak incelenecektir.
Anahtar Sözcükler: Göç politikaları, Mülteciler, Belediyeler, Esenler
Belediyesi

2005 yılında Diyarbakır Yenişehir Belediyesi tarafından ulusal bir mimari proje yarışması açıldı. Yarışmada Uygur Mimarlık tarafından tasarlanan proje birinci seçildi. Değişen politik ve ekonomik koşulların paralelinde projenin uygulanması ancak 7 yıl sonra, 2012 yılında yeniden gündeme geldi. Uygur Mimarlık tarafından değişen arsa ve yapı program içeriği doğrultusunda yeniden tasarlanan Belediye Hizmet Binası 2016 yılında kullanıma açıldı ​ (Şekil 1)​. 2018 yılında da 16. Ulusal Mimarlık Ödülleri kapsamında Yapı Dalı Ödüllü'ne layık bulundu. Şekil1: Diyarbakır Yenişehir Belediyesi Hizmet Binası Öncelikli olarak projenin yarışma aşamasından uygulanmasına kadar geçen sürecin ilginç hikayesiyle başlamak anlamlı. Diyarbakır'da açılan ilk mimari proje yarışması olma özelliği taşıyan bu proje için seçilen arsa Suriçi'nin hemen çeperinde, Urfa Kapı yakınında yer alıyor. Proje müelliflerinden Semra Uygur'un belirttiğine göre proje süreci şöyle gelişiyor: 2005 yılında yarışmanın sonuçlanmasından 2012 yılına kadar projenin uygulanması yönünde herhangi bir gelişme olmuyor. 2012 yılında projenin uygulanmasının gündeme gelmesi ile özellikle de yarışmanın raportörü olan ve dönemin de Yenişehir Belediyesi İmar Müdürü Yasemin Noyan'ın katkısıyla belediye yönetimi, projenin 7 yıl içinde dönüşen yerel yönetim kurgusuyla yeniden tasarlanması için Uygur Mimarlık'a başvuruyor. Zirai Donatım Kurumu'na ait olan proje arsası o süreçte Büyükşehir Belediyesi tarafından kültür merkezi yapılmak üzere satın alınmış durumda. Arsanın küçük bir bölümünün de Yenişehir Belediye Hizmet Binası için ayrıldığı belirtiliyor. Harita koordinatları dahi belirli olmayan arsada Uygur Mimarlık tarafından değişen ihtiyaç programı doğrultusunda yapı benzer prensiplerde yeniden tasarlanıyor. Uygulama için İller Bankası'na kredi başvurusunda bulunulduğunda, eş zamanlı olarak tasarlanan kültür merkezi

Kutlu, Ö., Örselli, E. ve Kahraman, S. (2017). Sosyal Belediyecilik Bağlamında Türkiye'de Suriyeli Sığınmacılara Yönelik Çalışmalar, Ed. Mahmut Güler ve A. Menaf Turan, Belediyelerin Geleceği ve Yeni Yaklaşımlar, 1. Cilt, İstanbul: Marmara Belediyeler Birliği Kültür Yayınları, ss. 413-428.

Initiations for Syrian Asylum Seekers in Turkey in Context with the Social Municipality Frame

The share of municipalities in producing and presenting local public services is escalating. Municipalities at presenting these services, contrary to common practices and approaches, are bound to embrace the citizen-centered service model. Providing tap water and sewage system services, setting the procedure for starting a company, adjusting operation license for the entrepreneurs, collecting the garbage and cleaning tax, fighting against illegal housing, founding of utilities such as parks and gardens, spurring reciprocal cultural and social interaction, setting policies for integration, facilitating the integration migrations, children, women, elderly and disabled, the founding of local public spots are of the services procured by the municipalities. Moreover, the municipalities also focused on social aid and social services alongside building infrastructure. In this respect, the promotions of social aid and
setting agenda in compliance with these goals are also on rise.

Social municipality approach based on dividing the public expenditure on such branches of environment, housing, education, healthy, setting the scene for the Access of people amenities of institutional and organizational structure, dealing with demand of public through counseling and aiming at securing the harmony of public services on a local level. The municipalities are directed in line with the policies pertaining to integration of migrations and creating a sphere of influence over them.

Due to turmoil in Syria which has risen in 2011 unleashed a flux of refugees which firstly moved the bordering provinces followed by metropolitan areas in order to migrate and settle. After having foreseen by the public organizations and institutions that refugees would not return their home country in the short term, the municipalities also compelled to cooperate with national and international institutions in the governance of the crisis at the refugees and rendered it impossible for be included in governance both at local and urban level.

In this study, the emphasis will be given to the development of social services and social municipalities’ approaches in context with the social municipalities by drawing attention to the institutional practices and projects of some municipalities that are effective at the local level in the crisis of the Syrian refugees in Turkey. However, it is aimed at focusing on the role of the municipalities in the administration of the services and the regulations required in the legal legislation, in the matters related
to the direct municipalities in the financial, administrative and legal areas, the social services in the presence of the foreign migrants more efficiently.

Keywords: Social Municipality, refugees/asylum seekers, Social Centre of Ensar, Office of Social Card.

Öz
Denetim kavramının, yerel özerklikle ters orantılı olduğu yönünde tartışmalar bulunmaktadır. Yerel yönetimlerin üzerindeki denetim arttıkça yerel özerklik azalmakta, denetim azaldıkça yerel yönetimler daha geniş bir özerklikten yararlanmaktadır. Yerel yönetimlerin gerçek anlamda var olabilmesi için yerel yönetimleri Anayasa ile güvence altına almak ve vesayet denetiminin sınırlarını iyi bir şekilde belirlemek büyük önem taşımaktadır. Yerel yönetimlerin özerk olmaları görevlerini en iyi şekilde yerine getirebilmeleri açısından oldukça önemlidir. Yerel yönetimlerin özerkliği, kanunlarla belirlenen sınırlar çerçevesinde, kamu işlerinin önemli bir bölümü kendi sorumlulukları altında ve yerel nüfusun çıkarları doğrultusunda düzenleme ve yönetme hakkı ve imkânı anlamını taşımaktadır. Bu bağlamda yerel yönetimlerin kendi organlarıyla kendileri ile ilgili konularda merkezin baskısı ve yönlendirmesi olmadan kendi imkânlarıyla karar alabilmesi özerklik için önemli bir yere sahiptir. İtalya ve Türkiye' de yerel yönetimler Anayasal olarak güvence altına almakta, merkezi yönetim tarafından yerel yönetimler üzerinde idari vesayet denetimi uygulanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, İtalya'nın merkezi yönetiminin belediye yönetimi üzerindeki denetimiyle, Türkiye' deki belediyelerin denetimini karşılaştırma yaparak incelemektir. İki ülkenin denetim açısından benzer ve farklı yönleri ele alınarak, Türkiye' deki denetim sistemine ışık tutabilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada, yerel özerklik, mali özerklik ve idari vesayet kavramlarına açıklık getirilerek yerel özerklikle denetim arasındaki ilişki Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı bağlamında ele alınıp kavramsal çerçeve oluşturulacaktır. İtalya ve Türkiye'nin belediye yönetim birimleri ayrıntılı bir şekilde ele alıncaktır. İki ülkenin belediye yönetimleri merkezi yönetimle olan ilişkisi idari vesayet denetimi üzerinden değerlendirilecektir. Çalışmada elde edilen bulgulardan yola çıkarak, İtalya'nın üniter yapılı bir devlet olmasına rağmen merkezi yönetimin bölgesel yönetimleri yoğun bir şekilde denetlemediğini söylemek mümkündür. Bölgesel yönetimlerin ise, illeri ve belediyeleri hukuki açıdan denetlediği ve Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı'nın denetimle ilgili maddesine uygun şekilde düzenlemeler yaptığı görülmektedir. Türkiye de üniter yapıya sahip bir ülkedir ve AYYÖŞ'ün denetimle ilgili maddesine çekince koymuştur. 2000'li yıllarda yaptığı reformlarla yerel yönetimlerin özerkliklerini genişlettiği görülse de yapılan son düzenlemeyle merkeziyetçi yapısını korumaya devam ettiği görülmektedir. İtalya ve Türkiye'nin Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı bağlamında denetime olan yaklaşımları incelendiğinde Türkiye'nin uyguladığı denetimin İtalya'ya kıyasla Şarta pek de uygun olduğunu söylemek mümkün * Doktora Öğrencisi, İstanbul Üniversitesi, Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, [email protected]

Bu tez çalışması orta ölçekli bir kasaba olan Bodrum’da 1984 ve 1999 yerel seçimleri arasında yaşanan dönüşümleri inceleme iddiasındadır. Dönem incelenirken Bodrum yerel siyasetinde aktif rol oynamış 26 kişi ile mülakat yapılmıştır. Bu mülakatların yanı sıra dönemle ilgili birinci elden kaynaklardan da yararlanılmıştır. 1980 öncesinde merkez sağın tartışmasız bir şekilde güçlü olduğu Bodrum’da, 1980’li yıllardan itibaren dönüşüm yaşanmaya başlanmıştır ve bunun sonucunda 1989 yerel seçimlerinde merkez sol bir parti olan Sosyal Demokrat Halkçı Parti (SHP) Türkiye genelindeki başarısına da paralel olarak ilk defa seçim kazanmıştır. Bu tez, 2000 öncesi Bodrumdaki yerel seçimler sürecini, parti örgütlenmeleri, aday belirleme, seçim kampanyaları, seçim finansmanları üzerinden değerlendirerek, sosyal demokrat partilerin Bodrum’da giderek hegemonik hale gelişinin temel olarak örgütsel boyutuna odaklanır. -------------------- This thesis aims to investigate the transformations of the dynamic...

İstanbul’da belediye dairelerinin kurulmasında yaşanan kargaşanın önlenip bir nizam dahilinde şubelerin oluşturulması ve sınırları ile görevlerinin belirlenmesi amacıyla 1868 yalında bir nizamname yayınlandı. Bu Ni¬zam¬na¬me ile artık şehrin her yerleşim bölgesinde zorunlu bir ihtiyaç haline gelen belediye hizmetlerinin yaygınlaştırılması istenmişti. 18 Cumadelahire 1285 [6 Ekim 1868] tarihli Dersaadet İdare-i Belediye Nizamnamesi’nin “Mülhakatıyla nefs-i İstanbul 14 daireye münkasımdır” şeklindeki birinci maddesiyle bir önceki nizamnamedeki bölümleme esas kabul edilip İstanbul’un merkezi ve bağlı olan yerleşim yerleriyle birlikte 14 daireye bölündüğü ifade ediliyordu. İkinci maddede ise bu daireler sınırlarıyla birlikte sayılıyordu. Bunlar arasında “Anadolu Feneri’nden Kanlıca Körfezi’ne varınca ara yerde olan karyeler (köyler) Onuncu; Kanlıca Körfezi’nden Çengelköyü’ne kadar On Birinci … … daire itibar olunmuştur” tarifiyle Beykoz ve Anadoluhisarı bölgesinin belediye olduğunun altı çiziliyordu.
Bu belgenin ortaya koyduğu gibi Beykoz Daire-i Belediyesi hukuken kurulmuştu. Dolayısıyla bu belgenin yayınlandığı tarih olan 6 Ekim 1868 de Beykoz Daire-i Belediyesi’nin kuruluş tarihi oluyordu. Ancak bu nizamname yürürlüğe girmedi.
Beykoz Kaza Kaymakamlığı İdare Meclisi, beldede nizam ve temizliğin tesis edilmesi için belediye teşkilatının kurulması gerektiğine inanıyordu. 29 Ekim 1873 tarihli yazıyla Şehremaneti’nden “heyet-i mahsusa” diye isimlendirdiği bir belediye kurulmasını istedi. Dâhiliye Nezareti’nden personel sayısını artırıp buralarda sürekli personel bulundurmayı talep eden Şehremaneti’nin bu isteği henüz kabul görmedi.
Beykoz Kaymakamlığı bu cevap üzerine geri çekilmedi, yılmadı, belediye kurulması fikrinde ısrar etti. O dönemin geçerli usulü olarak, Beykoz’dan gelen talep Şehremaneti’nin görüşüyle birlikte Dâhiliye Nezareti tarafından son kararı vermek üzere, Şura-yı Devlet’e, yani Danıştay’a havale edildi. Nihayet 4 Mayıs 1875 tarihi itibariyle, yapılan görüşmeler neticesinde Beykoz’da bir belediye dairesi açılmasına Kadıköy ile birlikte Şura-yı Devlet tarafından uygun bulundu. (BOA. ŞD 683/6-6). Karar yazıldı ve Sadaret’e sunuldu. Sadaret Makamı da Şura-yı Devlet’ten gelen Beykoz ve Kadıköy’de de belediye dairesi kararı kurma gerekçesine katıldı. Onay için Sultan Abdülaziz’e arz edildi. Sultan Abdülaziz de İstanbul halkının refah ve mutluluğunu sağlayacak bu kararı hiç bekletmeksizin, kendine ulaştığı tarihin ertesi günü, yani 21 Mayıs 1875 tarihli irade-i seniye ile onayladı (BOA, İ.DUİT 56/51-1).  Böylece Beykoz’da fiilen belediye dönemi ve faaliyetleri de başlamış oldu.

Değişen dünya anlayışıyla birlikte kentlerin dokuları da bu değişime ayak uydurmak zorunda kalmıştır. Değişim, kentlerde mekansal dönüşüm olarak karşımıza çıkmakta olup, bu dönüşümü, ulaşım ağları ve sanayinin çeşitlenmesi ya da küresel pazara entegre olunma gibi değişimler izlemektedir. Bunlara ek olarak, bir kentin ya da bölgenin gelişiminde o bölgenin ya da kentin tanınırlığının yanında, o kentin çekici yanlarının ortaya konulması da gerekmektedir. Buradan hareketle o kente ulaşım imkanlarının iyileştirilmesinin sağlanmasında, şehir planlamasında yerel aktörlerin başatı olan belediyelerin sorumlulukları dikkate değerdir.

The advent of new communication technologies has increased the public interaction and
mutual relations of the municipalities with their stakeholders. This fact reshaped the statecitizen cooperation of municipalities and service delivery models in terms of formation,
implementation and supervision of local policies for public benefit and has introduced the egovernance concept. E-governance allows municipalities to operate more efficiently,
transparently and interactively while enabling citizens to take advantage of online services
quickly and easily, independent of time and space. In addition, new media environments and
e-governance practices provide citizens to express their complaints, requests, and suggestions
regarding municipal services and local policies or participate in decision-making processes
that will provide common urban benefits. This study reflects a cross-sectional part of
TUBITAK research project no.117K012, conducted to explore the e-governance services of
13 Kocaeli municipalities in new media environments, in terms of citizens and municipality.
For this purpose, social media accounts and corporate websites of the above mentioned
municipalities were observed for 3 months. The data obtained was analyzed regarding the
effectiveness and suitability of the services such as; e-municipality, social media and mobile
communication in new media environments in the context of e-governance. The findings were
evaluated by the content analysis method based on "Digital Governance in World Municipalities" research scale of Newark E-Governance Institute, a research still in progress
for ten years. Research findings have the potential to provide guiding data for municipalities
and for the programs which will be developed to improve citizens' digital participation levels

ÖZ Osmanlı Devleti'nde ilk modern belediyecilik faaliyetleri, İstanbul'da hayata geçirilmiştir. İdari düzenlemeler kapsamında uygulanan 1864 Tuna Vilayet Nizamnamesi ile taşrada da başlatılan uygulamanın kapsamının genişletilmesi,1867 ve sonrasında gerçekleşmiştir. Belediyelerin bu dönemde başlıca görevleri çevre temizliği, yapım ve onarım işleri, çarşı, pazar denetimi, itfaiyecilik ve halk sağlığının korunması gibi hususlardı. Belediyeler, daha çok liman ve ticaret kentleriyle özdeşleşmiştir. Belediye teşkilatlanmasının kuruluş ve gelişim süreci, Muş gibi iç ve hudut bölgelerinde uzun bir müddeti kapsamıştır. Bu çalışmada, Osmanlı Devleti döneminde Muş belediyesinin ne zaman kurulduğu, teşkilatın nasıl geliştiği ve ne ölçüde hizmet verebildiği incelenmiştir. / A B S T R A C T he first modern municipal work in Ottoman Empire was applied in Istanbul. It started in provinces through 1864 Regulation (Tuna Vilayet Nizamnamesi) as a part of administrative arrangements and improved in 1867 and hereby. The main duties of municipalities in that period were public cleaning, construction, examination of markets and bazaars, firefighting, protecting social health. The municipalities took place mostly in harbour and trade cities. Municipal organization took a long time in the hinterland and frontier areas such as Mus. In that study, the foundation of Mus Municipality, how its organization developed and how much it could provide service were examined.

Yerellikler üzerinden kalkınma stratejisi belediyelerin görevlerinin en başına,
yerelliğin kalkınması için ihtiyaç duyulan sermaye veyahut yatırımın çekilme işine
öncülük yazılıyor. Bu şekilde, yerelliğin kolektif kapitalisti kimliğine sıkıştırılan
belediyelerin aynı süreçte, diğer toplumsal ve ekonomik yönlerinin neo-liberal
siyasalarla kısmen budandığı, kısmen de talileştiği gerçeği konuya ilişkin literatürde üzerinden atlanan bir husus. Yerelliklere ekonomik kalkınma vaadinde bulunan
yerellikler üzerinden kalkınma stratejisi, yerel özerklik ve demokrasinin gelişmesini
vaat eden yerel yönetişim modellerinin parıltısından da yararlanarak, neo-liberalizmin
kent yaşamında emekçi kesimler aleyhine yol açtığı yıkımları tartışma dışı bıraktığı
görülüyor.

Yerel siyasetin önemli aktörlerinden olan belediyeler, yöre yaşayanlarının ihtiyaçlarını karşılamak için, yerel hizmet sunmakla yükümlü yerel yönetim organları arasındadır. Özellikle beş yılda bir yenilen yerel seçimlerde, seçmenlerin tercihleri doğrultusunda
belediye yönetimine giren aktörlerin iktidarlarını sürdürmelerinde, “yerel hizmet”
olarak tanımlanan belediye hizmetlerini başarılı bir şekilde sunmaları çok önemlidir.
Hem siyasetin temel kurumları hem de yönetim organları için önemli bir role sahip
olan seçmen davranışları üzerinde, Türkiye’de yapılan araştırmaların sayısında son dönemde önemli bir artış olduğu görülmektedir. Ancak seçmenin karar verirken nasıl bir süreçten geçtiği, bu süreç içerisinde hangi unsurlardan etkilenip, hangi unsurları dikkate almadığı ve özellikle yerel yönetim seçimlerinde “sunulan belediye hizmetlerinin” bu davranışları belirlemede etken bir rol oynayıp oynamadığı yönünde
yapılan araştırmalar son derece sınırlıdır. Son dönemlerde güncel ve tartışmaya açık
olan belediye hizmetlerinin, seçmenin oy tercihlerindeki yeri ve önemi üzerinde
yapılan sınırlı sayıdaki araştırmalar, bu alanda çalışma yapılmak istenmesinin temel nedenlerinden birisini oluşturmaktadır. Bu çalışma kapsamında da yerel düzeyde belediyeler tarafından sunulan belediye hizmetlerinin özellikle yerel seçimlerdeki seçmen tercihlerini ve oy verme davranışlarını etkileyip, etkilemediği sorusuna cevap aranacaktır. Belediye hizmetleriyle seçmen davranışı arasındaki ilişki, yapılacak olan
teorik çalışmalarının ardından, Ankara Altındağ ve Yenimahalle ilçe belediyelerinde yapılan alan araştırması üzerinden ölçülecek, tartışılacak ve değerlendirilecektir. Belediye hizmetlerinin seçmenin oy verme davranışında etkisinin olup olmadığının incelendiği Altındağ ve Yenimahalle ilçe belediyelerinde yapılan alan araştırmasında kullanılan anket yönteminde, yerel seçimlerde seçmenin kararında etkili olan faktörler genel seçimlerle birlikte ele alınmıştır. Böylelikle belediye hizmetlerinin yerel seçimlere olan etkisinin genel seçimlere olan etkisiyle birlikte tartışılması, araştırma kapsamında “yerel biriminin” doğasının daha iyi anlaşılmasına katkıda bulunabilecektir.Bu katkıyla beraber seçmenin kararında belediye hizmetlerinin etkisinin olması durumunda hangi hizmetlerin seçmenin tercihinde etkisi olduğu, belediye hizmetlerinin etkisinin olmadığı durumlarda da hangi faktörlerin seçmenin oy verme kararında etkili olduğu sorusuna daha iyi yanıt vereceği düşünülmektedir.

ÖZET Yerel yönetimlerin dayandığı değerlerin en önemlilerinden biri demokratik yönetime olan katkısıdır. Yerel yönetimler, halka yakın birimler olmasından dolayı siyasi ve idari olarak yönetime katılımın yerel düzeyde daha canlı ve daha etkili olduğu ileri sürülmektedir. Yerel yönetimlerin bir ülkede çok sayıda bulunmasından dolayı yönetime katılım kanalları genişlemektedir. Ancak bu katılım kanalları kadınlar açısından aynı avantajları taşımamaktadır. Türkiye'de kadınların ulusal siyasete katılımının yetersiz olduğu herkes tarafından bilinen bir gerçektir. Ancak bu yetersizlik yerel düzeyde incelendiğinde kendini daha da çok hissettirmektedir. Mahalli İdareler Genel Müdürlüğü'nün verilerine göre, ülkemizde yerel yönetim seçimlerinde seçilenlerin sadece %3,9'u kadınlardan oluşmaktadır. Oysaki dünyanın birçok ülkesinde kadınlar ulusal siyasete oranla yerel siyasette daha fazla temsil edilmektedirler. Şüphesiz bu duruma ilişkin birçok açıklama yapılabilir. Kadınlara yüklenen toplumsal roller, yerel politikanın teknik bir alan olarak algılanışı, kadın örgütlerinin daha ziyade ulusal siyaset üzerinde odaklanmaları, siyasetin kadın işi olarak görülmemesi vb. birçok neden kadınların yerel düzeyde yetersiz düzeyde kalmasına neden olmaktadır. Çalışmanın temel amacı, kadınların yerel yönetimlerde temsil düzeyinin düşük oranda bulunmasının nedenlerini ortaya koymaya çalışmaktır. Bu amacı gerçekleştirmek için öncelikli olarak literatürde bu soruya hangi cevapların verildiği incelenmiş daha sonra Sakarya Büyükşehir Belediyesi sınırları içinde yer alan ilçe belediyelerinde kadın meclis üyeleri ile yapılan mülakat sonuçları değerlendirilmiştir.

A great deal of research has been done relevant to the effects of canvassing implementations on
election campaigns. The ways of canvassing such as turnout and persuasion have been
emphasized on these campaigns. In general, canvassing is possibly thought to play an important
role on the turnout of elections in the low-turnout districts. Likewise, canvassing method might be
effective for persuading the voters in the high-turnout districts in the countries like Turkey.This
present paper deals with the implementation criteria of canvassing method, whether the methods
of canvassing are influential on the voters’ preferences or not, and how the voters perceive the
images of candidates that make use of the canvassing in their election campaigns. In this study,
three factors (impact, implementation and image) come out regarding the method of canvassing.
Finally, canvassing method is a crucial element in terms of voters’ preferences in the election
campaigns in the light of the variables in these mentioned factors according to the data analysis.
Keywords: Canvassing, election campaigns, face to face communication, voter, candidate

Seçim kampanyalarında canvassing uygulamalarının etkileri konusunda çok sayıda araştırma
yapılmış ve bu çalışmalarda canvassing tekniğinin seçimlere katılım ve seçmen iknası gibi etkilerinin
olduğu üzerinde durulmuştur. Genel olarak bakıldığında seçimlere katılım oranlarının düşük
olduğu seçim bölgelerinde canvassing uygulamaları seçimlere katılım açısından bir etkiye sahip
olabilir. Bununla birlikte seçimlere katılım oranlarının yüksek olduğu Türkiye gibi bölgelerde
canvassing tekniğinin seçmen iknası açısından önemli bir etkiye sahip olabileceği düşünülebilir.
Bu çalışmada canvassing tekniğinin seçmen tercihleri açısından etkili olup olmadığı; uygulama
biçimi ve bu tekniği kullanan adayların imajları hakkında seçmenlerin nasıl bir algıya sahip oldukları
üzerinde durulmuştur. Araştırmada canvassing tekniği ile ilgili olarak etki, uygulama ve
imaj olmak üzere üç faktör belirlenmiştir. Yapılan analize göre her bir faktörde yer alan değişkenlerin
ortalama ağırlıklarına bakıldığında: canvassing tekniğinin seçmen tercihleri açısından seçim
kampanyaları sürecinde etkili bir unsur olduğu sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Canvassing, seçim kampanyaları, yüz-yüze iletişim, seçmen, aday

Bu bölümde, belediyelerde halkla ilişkilerin örgütlenmesi ve yürütülmesinde esas alınması gereken temel ilkeler tanımlanmakta ve tartışılmaktadır. Yazıda, kısa bir girişin ardından, aşağıdaki belediyecilik ve halkla ilişkiler ilkeleri ele alınmaktadır:  saydamlık/açıklık; dürüstlük; katılım; etkin ve yeterli hizmet;  yansız ve eşit hizmet;  kimlik; bütünlük; kişisel yetkinlik ve kurumsal destek; ilişkiler, iletişim ve etkileşimin iki yönlülüğü; tutarlılık; ve süreklilik. Yazı, önerilen ilkelerin kullanımı ve sınırlılıklarına ilişkin kısa bir değerlendirme ile sona ermektedir.

Tanzimat’ın ilanını müteakip gelişmelerle hukuki altyapısı sağ- lamlaştırılan 19. yüzyıl Osmanlı modernleşmesi, idari, siyasi, askeri, kültürel hususlar gibi birçok alanda yeniliğe vesile olmuştur. 19. yüz- yılın başlıca önemli gelişmelerinden biri de belediyecilik faaliyetleridir. Bu dönemin büyüyen kent olgusu çerçevesinde şekillenen belediyeciliğin ilk örneği 1854’te İstanbul’da hayata geçirilmiştir. Taşrada ise bu usul 1864 Vilayet Nizamnamesi ile gündeme gelmiştir. İdari yapılan- madaki dönüşümlerin etkisiyle 1867’de kapsamı genişletilen nizamname çerçevesinde belediyecilik mümkün mertebe bütün Osmanlı vilayetlerinde uygulanmaya çalışılmıştır. Temizlik, şehir planı, sağlık, imar ve bayındırlık gibi faaliyetlerle mükellef tutulan belediyelerin asıl yaygınlaşma dönemi ise II. Abdül- hamid devrine denk gelmektedir. Bu dönemde çıkarılan kanun ve ni- zamnameler ile belediyelerin görev alanları genişletilmiş ve idari birim niteliğindeki her kazaya bir belediye dairesi kurulması benimsenmiş- tir. Fakat dönemin mali ve askeri koşulları her yerde belediye dairelerinin kurulmasına müsaade etmemiştir. Sınır boylarından birini teşkil eden ve II. Abdülhamid devrinin ilk yıllarında vilayet ile sancak sta- tüsü arasında el değiştiren Hakkâri, 1889’da kesin bir şekilde sancak olarak Van vilayetine bağlanmıştır. İdari yapılanmadaki sürekli dönüşüm ve asayişsizliğin varlığı, buradaki kurumsallaşmayı doğrudan et- kilemiştir. Sözgelimi 19. yüzyılın son yıllarına gelindiğinde bile Hakkâri sancağının bazı kazalarında belediye dairesi mevcut değildi. Osmanlı arşiv vesikaları esaslı yürütülen bu çalışmada tespit edilen verilere göre ilgili dönemde Hakkâri sancağındaki belediyeler, görev tanımları itibariyle birçok hususla mükellef olsa da büyük çoğunlukla sağlık işleriyle anılmıştır. Bunun sebebi ise bu dönemde ihmal edilmesi mümkün olmayan salgın hastalıkların yaygın olmasıydı. Belediye tabipleri aracılığıyla halk sağlının korunmasına dair çalışmaların yü- rütüldüğü bu dönemde Hakkâri sancağındaki belediyelerin bütçeleri- nin düşük olması tabip ihtiyacının karşılanmasında zorluklara sebep olmuştur. Osmanlı arşiv vesikaları, dönemin salnameleri ve muhtelif kay- nakların kullanımı ile Hakkâri’deki belediyeciliğin niteliği ve beledi hizmetlerinin önündeki engeller ile belediyecilik tanımına giren işle- rin nasıl icra edildiği bu bildirinin konusunu teşkil etmektedir. Böy- lece Tanzimat yenilikleri çerçevesinde geliştirilip II. Abdülhamid dö- neminde yaygınlaştırılan ve modern kent olgusunun önemli bir par- çasını teşkil eden belediyeciliğin Hakkâri’ye yansıması izah edilmeye çalışılacaktır.//Ottoman modernization period with Tanzimat in 19th century was the transition process through which innovations occured in ad- ministrative, political, military and financial areas. The movements in the area of municipality was one of these innovations in that era. The first example of municipality appeared in “Şehremaneti” in İstanbul which was the capital city of Ottomans in 1854. The transition of the rest of the country to modern municipality was provided by 1864 Re- gulation which was called as “Vilayet Nizamnamesi”. In the following years, with the implementation of the new laws, government tried to establish municipalities in all of the regions. Municipalities were loaded with public works, cleaning and health care. The main institutionalization of Ottoman municipalities was after the period of Abdulhamid II. At that time, the duties and authori- ties of the municipalities were extended. Also the administrators ai- med to establish the municipalities in each “qazas”, however financial and military conditions through the 19th century could not provide that. Hakkâri was a border region and its administrative statutes chan- ged between “sanjak” and “vilayat” during Abdulhamid II era and fi- nally it was added into the “vilayat” of Van as a “sanjak” in 1889. The continous changes in administrative status and insecurity problems di- rectly affected Hakkâri’s institutionalisation. For instance, some qazas of Hakkâri did not have municipalities even in the last years of 19th century. Based on the archives of Ottoman period, this study shows that municipalities in Hakkâri were mostly popular with health-related du- ties. The result of that was the common epidemics in that era, which could not be underestimated. Doctors of the municipality struggled with the protection of health of the society. As the financial sources of Hakkâri municipalities were limited, there were difficulties in finding necessary doctors for that area. In this study, the documents from that era and the other sources will be used to show how municipality worked in Hakkâri and the problems they had in that era. As municipalities were an important part of modernization of the cities, the attempts for founding munici- palities in Abdulhamid II era will be shown through the example of Hakkâri.

Abstract
The manner which the corporation is perceived by its institutional environment is based on produced service or product, and established communication with the target group in this process. This is the result of active communication between the source and the recipient. At the same time, there are marks
of the past and the future in this perception. The total perception that develops based on the interaction between the corporation and target groups for different reasons in the past and the emotion that this interaction creates is related to the future influences the outlook on the corporate outputs. Therefore,
two types of perception can be defined by the environment of an institution. The first is a perception that is defined by the active communication process based on corporate behaviour, product, or service. The second is a perception that is an important factor in the background of the first perception and at the same time it is related to the past and the future which is affected from the first perception. These are defined in the literature as image and reputation.
This study deals with the impact on general perception of citizens’ impressions based on the president, staff or services in the municipality. In this context, a survey was conducted in Giresun city centre regarding Giresun Municipality. In the research, image factors related to municipality services and the
power of representatives of Giresun Municipality based on the president and the staff were determined and then the effect of these factors on Giresun Municipality’s general perception was examined. In the study, it was concluded that the image factors are important explanations of the general perception of
the municipality and the biggest factor on the general perception is the mayor factor.
Keywords: Image, Reputation, Local Government, Municipality, Reputation Management.

Abstract
One of the main objectives of corporate communication is to establish a positive perception about the corporation in the long term and is able to sustain it consistently. This perception is important in terms of having a strong position of corporation in crisis situation and maintaining credibility over the target groups. Therefore communication processes based on different reasons affect long term perception about the corporation. These reasons are product or service  roduction process and after sales services, and social and cultural activities conducted by the corporation, and internal and external relations at various levels in the
corporation, and visual indicators of the corporation. In this context, there is a two-dimensional perception in the communication process between the corporation and the target group. The first is perception of the target group related to a tangible corporate output. The second is combination of perceptions that tangible outputs create in the long term. The first one of these dimensions is conceptualized as “image”, and the second one as “reputation. This paper deals with the dimensions of municipal image based on tangible output and the effect of these image dimensions on municipal perception in the context of Gümüşhane Municipality. For this purpose, a two-part scale was formed in the context of conceptual definitions of image and reputation in the literature. A three-part questionnaire containing this scale was designed and 399 people were interviewed in Gümüşhane city centre using convenience sampling method. The first part of the questionnaire consists of a multiple-scale in the context of the tangible output of the municipality based on the sub-dimensions. These are mayor, municipality personnel, transportation, infrastructure services, superstructure services, town planning, social and cultural activities and cleaning services. In the second part, there is a multiple-scales formed in the context of the corporate reputation of the municipality. In the third part, there are political and socio-demographic variables. According to the research findings, municipal image dimensions are defined as "mayor", "superstructure", "social and cultural works", "infrastructure", "public transportation", "town planning" and "cleaning". Analyses reveal that image dimensions have a significant influence on the reputation of Gümüşhane Municipality. In addition, the mayor has the highest influence on Gümüşhane Municipality reputation.

ABSTRACT
Public relations is an application field providing management of all communication processes in institutional field. It forms management of strategic communication and a part of strategic management. In this regard, it is an important part of strategic planning process.
In the study, the place of public relations in strategic management of municipality is handled in terms of strategic plans prepared by metropolitan municipalities. Strategic plans of sixteen metropolitan municipalities were analyzed by content analysis method in terms of public relations approach.
The study revealed that public relations is an accepted fact in strategic planning process but it did not turn into an efficient application. Especially the following points can be mentioned as the significant ones; there is no sufficient coordination between public relations and other departments, there is no culture of working in coordination with public relations in terms of efficiency in services and increasing quality and there is no duty and responsibility given to public relations in aims and targets of strategic management.
The study analyzes strategic plans of metropolitan municipalities to understand role and impact of public relations in Turkey. For this reason, the research contributes to understanding the role and significance of public relations in strategic planning processes. Because this paper is one of the initial studies done concerning strategic planning focused on public relations in Turkey. Its findings show the place of public relations in strategic management of metropolitan municipalities in Turkey.
Key Words: Strategic management, Strategic planning, Public relations, Municipality, Local government.

ÖZET
Halkla ilişkiler kurumsal alanda bütün iletişim süreçlerinin yönetimini sağlayan bir uygulama alanıdır. Hem stratejik bir iletişim yönetimi hem de stratejik yönetimin bir unsurudur. Bu nedenle stratejik planlama sürecinin önemli bir parçasıdır.
Çalışmada belediyelerin stratejik yönetiminde halkla ilişkilerin yeri, büyükşehir belediyeleri tarafından hazırlanan stratejik planlar bağlamında ele alınmıştır. Onaltı büyükşehir belediyesinin stratejik planları halkla ilişkiler yaklaşımı bakımından içerik analize yöntemi ile incelenmiştir.
Çalışma stratejik planlama sürecinde halkla ilişiklerin kabul edilen bir gerçek olduğunu ancak bunun etkin bir uygulamaya dönüşmediğini ortaya koymuştur. Halkla ilişkiler birimi ve diğer departmanlar arasında yeterli bir koordinasyonun olmaması, kalitenin yükseltilmesi ve hizmetlerde etkililik bakımından halkla ilişkiler birimiyle koordineli bir çalışma kültürünün bulunmaması ve stratejik yönetimin amaç ve hedeflerinde halkla ilişkiler birimine görev ve sorumluluklar verilmemesi uygulamada ortaya çıkan önemli eksiklikler olarak düşünülebilir.
Çalışmada Türkiye’deki halkla ilişkilerin önemini ve rolünü anlamak için büyükşehir belediyelerinin stratejik planları analiz edilmektedir. Dolayısıyla bu araştırma stratejik planlama sürecinde halkla ilişkilerin öneminin ve rolünün anlaşılmasına katkı sağlamaktadır. Çünkü bu çalışma, halkla ilişkilere odaklanarak stratejik planlama ile ilgili Türkiye’de yapılan ilk çalışmalardan biridir. Araştırma bulguları Türkiye’deki büyükşehir belediyelerinin stratejik planlama sürecinde halkla ilişkilerin yerini ortaya koymaktadır.
Anahtar Kelimeler: Stratejik Yönetim, Stratejik Planlama, Halkla İlişkiler, Belediye, Yerel Yönetim

Gelişen değişen sosyal-toplumsal mekan ve araçlar günümüz kentleşme kültürüne  paralel olarak mevzuat öngörü değişiklikleri nedense yetersiz kalmaktadır. Her zaman  bir istenmeyen olay vukuu bulduğunda olaylar karşısında önlem alma, tekrar değerlendirme  örgüsü içerisinde hareket ederek bir iyi niyet gösterisi etrafında dönüyoruz. Yerel yönetimlerde karar mekanizmaları, mevcut bulunan kanunların verdiği yetkiyi analiz ve yorumla noktasında hareket etmek zorundadırlar. Bu analiz ve yorumlama yetki alanı içeresinde her konuda gereklidir aslında. Klasik yönetim anlayışından, analitik kabiliyet, yöneylem araştırmaları olgusuna geçmek gerekmektedir

Çağımız modern toplumlarında tüm vatandaşların genel refah ve sağlığını güvence altına almak, devletlerin hem ulusal hem de yerel düzeyde yapması gereken en önemli görevdir. Bu açıdan spor; sağlıklı nesillerin yetişmesi, halk sağlığının korunması, ekonominin gelişmesi, toplumsal barışın tesis edilmesi ve sosyal uyumun geliştirilmesi gibi bireysel,
ekonomik ve sosyal yönleri nedeniyle önemli bir refah göstergesi olarak değerlendirilmektedir.
Gençlik ve Spor Bakanlığı başta olmak üzere spor federasyonları
gibi ulusal çapta birçok kurum ve kuruluşun yanı sıra belirli bir coğrafyada yaşayan halkın ortak ihtiyaçlarını gidermek üzere karar organları halkça seçilen, yasalarca belirlenmiş görev ve yetkileri bulunan, kendine özel geliri, bütçesi ve personeli olan yerel yönetim organı belediyelere de bu konuda birçok görev ve sorumluluklar verilmiştir. Özellikle halkın yaşadığı mekânların yönetilmesinden sorumlu yerel yönetimlerin bu konuda sorumluluklarını yerine getirerek bu hizmetleri halkın ihtiyaçlarına
göre sunması hem demokrasinin hem de modern sosyal devlet
anlayışının bir gereği olarak da değerlendirilmektedir.
Hazırlanan “Spor rehberinin” öncelikli amacı bulunduğu bölgede yaşayan vatandaşların ihtiyaç duydukları sportif faaliyetleri sunma noktasında anayasal sorumluluk altında olan belediye yöneticilerine ihtiyaç duyacakları bilgileri sistematik bir şekilde sunmaktır. Bu rehber kapsamında, akademik koordinatörün yürütücülüğünde dört atölye planlanmış ve her atölye çalışmasına Belediye Spor Hizmetleri rehberine birçok yönden katkı vermesi beklenen farklı alanlardan uzman kişilerin katılması sağlanmıştır.
Alanda tecrübesi olan ve özellikle belediyenin spor ile ilgili hizmet sunumunda tecrübesi olan kişilerle atölye çalışmaları gerçekleştirilmiş ve sonuçlar bu rehbere yansıtılmıştır. Spor Hizmetleri Rehberi hazırlık sürecinde rehber içeriğine katkı vermesi düşünülen tecrübe sahibi veya uzman kişilerle ayrıca birebir görüşmeler yapılmıştır.
Sporla ilgili uluslararası politika belgeleri incelendiğinde sporun şemsiye bir kavram olarak ele alındığı ve performans sporu, fiziksel aktivite, reaktif spor ve beden eğitimi gibi geniş bir alanı kapsadığı görülmektedir. Ayrıca tüm uluslararası belgelerde spor en temel insan hakkı olarak ele alınmıştır.
Ulusal politika belgelerinde ise, ülkemizde spor hizmetleri ve bunların yönetimi temel bir kamu hizmeti olarak Anayasamızın 58. ve 59. Maddelerinde, bu husus açık bir şekilde devletimizin görev ve sorumluluğu olarak tanımlanmıştır. Kanun boyutunda ise belediyeler ile ilgili doğrudan ilgili olan iki kanundan bahsedebilir. Bunlardan biri 5216 sayılı Büyükşehir Kanunu ve diğeri ise 5393 sayılı Belediye Kanunudur.
Spor alanında belediyeler, Avrupa Birliği Proje Fonları / Erasmus+ Programı Spor Destekleri, Avrupa Spor Şehirleri ve Başkentleri Federasyonu ve belediyeler kardeş şehir iş birliği kapsamında uluslararası iş birlikleri kurmaktadır ve çeşitli faaliyetler yürütmektedir.
Ulusal paydaşlar ve iş birlikleri kapsamında ise belediyeler Gençlik ve Spor Bakanlığı başta olmak üzere Sağlık Bakanlığı, İçişleri Bakanlığı, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı ve diğer tüm bakanlıklarla iş birliği yapabilmektedir. Bunların yanında Spor Federasyonları, Milli Olimpiyat Komitesi, Futbol Federasyonu, Amatör Spor Kulüpleri Konfederasyonu gibi ulusal örgütler
ve aynı örgütlerin yerel temsilcileri ile ortak proje ve iş birliği yapabilmektedir. Türkiye Belediyeler Birliği, Marmara Belediyeler Birliği, Sağlıklı Kentler Birliği ve Türk Dünyası Belediyeler Birliği de diğer paydaşlar ve iş birliği ortakları arasında yer almaktadırlar.
Belediyeler halkın fiziksel etkinliklere katılımını sağlamak, spor kulüplerine destek vermek, sporcuların yetişmesine katkı sağlamak, spor tesisleri ve alanları inşa etmek, spor ve turizmin gelişmesine yönelik projeler gerçekleştirmek, rekreasyon alanları inşa etmek üzere Mahalle Spor Alanları, Spor Kulüpleri ve Yeteneğin Keşfedilmesi, Spor Organizasyonları ve Fiziksel Aktivite Arttırma Stratejileri konularında hizmet geliştirilebilirler.
Spor hizmetlerinin sağlanmasında belediyelere rehberlik edecek ilkeler belirlenmiştir. Bu ilkeler bağlamında, spor hizmetlerinde herkes için spor ve performans sporu ayrımı gözetilmeli; spor branşlarının kendine has özelliklerine göre spor tesisleri ve hizmetleri planlanmalı; kentin coğrafi özelliklerine göre spor hizmetleri çeşitlendirilmeli; belediyenin ayni ve
nakdi yardımları spor kulüpleri ve sporculara adil bir sistemle verilmeli; spor alanında yer alan kurum ve bireylerin talep ve şikayetlerini iletecekleri bir sistem mevcut olmalı; engellilere ve dezavantajlı gruplara yönelik pozitif ayrımcılık gözetilmeli; halkın her kesiminin kendi durumuna göre (yaş, cinsiyet, ekonomi vb.) istediği sportif faaliyete katılması sağlanmalı ve belediyeler spor hizmetlerini planlarken ve uygularken diğer tüm hizmetlerde olduğu gibi bilgi ve kanıta dayalı, şeffaf, adil bir yönetim anlayışı sergilemelidir.

Hazırlanması kanunen zorunluluk
olan stratejik planlama, geleceğe
dönük bir kentte amaç, hedef ve

projelerin belirlendiği planlar ola-
rak görülmelidir. Yerleşimcilerin

ortak ihtiyaçlarını karşılamak üzere

sorumlulukları bulunan yerel yöne-
timler, stratejik planlarda göç ko-
nusu üzerine şekilsel olarak değil,

amaçsal olarak eğilmek durumun-
dadırlar. Bu planlarda toplumun

her kesiminin ihtiyaçlarını gözeten
hedeflerin bulunması zaruridir.

Today, municipal councils are emerging as the most important actors in local public service delivery. Especially after the years of 2000, it is observed that many regulations have been made to ensure the service effectiveness. However, It is possible that such a transformation (the service efficiency and effectiveness) can be experienced only if such awareness and desire arises in local actors. So, this study focus on perceptions and qualities of municipal council members, which are one of the most important local actors selected by local people, about this subject. The sample of the study is the Municipal Assembly of Isparta and Yalvac Municipal Council which is the county of Isparta. In this respect, the view of these municipal councils on service effectiveness examined empirically within the scope of "quality problematic".